Ο άνθρωπος, μας λέει η ψυχολογία, με το που γεννιέται και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι υπάρχει και βρίσκεται σε έναν χώρο, ανοίγει τα χεράκια του και τα απλώνει για να κάνει δικά του όσα πιο πολλά πράγματα του χώρου μπορεί. Αυτό το ασίγαστο κυριαρχικό ένστικτο που είναι σύμφυτο με την ίδια την ύπαρξή του, είναι και αυτό που κάνει τον άνθρωπο να θέλει συνεχώς όλο και πιο πολλά (εξουσία και πλούτη) και να πιέζει τις καταστάσεις για ακόμα πιο πολλά. Όμως ποτέ δεν υπάρχει κορεσμός. Πάντα θέλει ακόμα και πιο πολλά.
Το κυριαρχικό αυτό ένστικτο δεν σταματάει ποτέ όσο ζει ο άνθρωπος. Αυτή τη στιγμή,
σύμφωνα με τα στοιχεία της Credit Suisse, το 1% παγκοσμίως κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου και το 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου. Στην δε Ελλάδα, το 1% κατέχει το 56,1% και φυσικά το 10% κατέχει περίπου το 87%. Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο οποίος, επ’ ευκαιρία, αποτελούσε την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, ο καπιταλισμός αποχαλινώθηκε και αποθρασύνθηκε πλήρως.
σύμφωνα με τα στοιχεία της Credit Suisse, το 1% παγκοσμίως κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου και το 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου. Στην δε Ελλάδα, το 1% κατέχει το 56,1% και φυσικά το 10% κατέχει περίπου το 87%. Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο οποίος, επ’ ευκαιρία, αποτελούσε την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, ο καπιταλισμός αποχαλινώθηκε και αποθρασύνθηκε πλήρως.
Η οικονομική πίτα όμως, είναι συγκεκριμένη και όσο συνεχίζεται η υπερσυγκέντρωση πλούτου, τόσο η ζωή των πολλών θα γίνεται χειρότερη. Το γιατρικό που προτείνεται γι’ αυτή την κατάσταση, δηλαδή η ανάπτυξη (η αύξηση της πίτας), δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί απλά οι πολλοί δεν μπορούν να καταναλώσουν και η πτώση της κατανάλωσης οδηγεί αναπόφευκτα σε πτώση της παραγωγής. Φαύλος κύκλος δηλαδή. Εξάλλου, ο όποιος παραγόμενος πλούτος συλλέγεται αμέσως από την διεθνή ολιγαρχία. Ταυτόχρονα η ονομαστική αξία των χρηματιστηριακών και χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, είναι πολλαπλάσια του πραγματικά παραγόμενου διεθνώς προϊόντος. Ολόκληρο δηλαδή το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι μια μεγάλη φούσκα.
Σύμφωνα με αυτά που είπαμε πιο πάνω για το αχαλίνωτο ένστικτο της κυριαρχικής επεκτατικότητας, αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να γίνει καλύτερη παγκοσμίως. Οι πλούσιοι θα θέλουν πάντα να γίνουν πλουσιότεροι και επειδή μπορούν και ελέγχουν τις πηγές του πλούτου, θα συνεχίσουν να υπερσυγκεντρώνουν πλούτο, απομυζώντας τις αδύναμες μάζες. Επομένως, σίγουρα η κατάσταση για όλους μας θα χειροτερεύει όλο και περισσότερο, εάν δεν γίνει κάτι για να σταματήσει όλο αυτό το σύστημα. Και φυσικά αναγκαστικά θα γίνει. Το πράγμα δεν μπορεί να πάει άλλο. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η ασύδοτη κατάσταση ενός νεοπλασματικού καρκινώματος που κατατρώγει ανεξέλεγκτα την ανθρωπότητα.
Σήμερα πλέον, όλοι σιγά σιγά ήδη το βιώνουμε και το συνειδητοποιούμε αυτό. Όσο θα περνάει ο χρόνος, η ζωή μας θα γίνεται χειρότερη. Αυτό το συλλογικό πισωγύρισμα συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία και είναι η πλήρης αποτυχία του μέχρι σήμερα κοινά αποδεκτού ή ανεκτού κοινωνικού συμβολαίου συμβίωσης ελεύθερων ανθρώπων που υποσχόταν προοπτική καλυτέρευσης της ζωής τους και όχι χειροτέρευσης. Όχι δηλαδή μετατροπή ελεύθερων ανθρώπων σε οιονεί σκλάβους, εξ αιτίας ενός ασύδοτου νεοπλασματικού καπιταλισμού, ο οποίος δεν υπακούει σε καμία κοινωνική λογική, αλλά καθιστά ολόκληρους λαούς σκλάβους λίγων συμφερόντων.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι πλέον παγκόσμιο. Όμως εδώ στην Ελλάδα, βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι, η εσωτερική πέμπτη φάλαγγα, για να μετατραπούμε σε πειραματόζωα προς διεθνή παραδειγματισμό και εφαρμογή απάνθρωπων μεθόδων στη Νέα Τάξη. Κάθε φορά είχαμε εδώ στην Ελλάδα προσδοκία για κάτι καλύτερο. Ελπίζαμε, ψηφίζαμε. Όμως, από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά που περνάμε δεν είναι κάτι πρόσκαιρο, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε, αλλά ότι συνολικά η ζωή μας από εδώ και πέρα θα πηγαίνει όλο και χειρότερα, μόνο τότε θα αποφασίσουμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Όμως τα ΜΜΕ, τα οποία ελέγχονται από το πιο πάνω 1%, με την τερατώδη επιρροή που ασκούν, πείθουν τις μεγάλες μάζες, ότι όπου να ’ναι σε λίγο βγαίνουμε από το τούνελ, περνάμε τον κάβο, έρχεται η ανάπτυξη, έρχεται το success story και άλλες προπαγάνδες που δημιουργούν ψεύτικες προσδοκίες για κάτι καλύτερο, ακριβώς για να μην φανεί ότι "ο βασιλιάς είναι γυμνός", ότι κάθε μέρα θα πηγαίνουμε και χειρότερα. Όμως, αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε για να σωθούμε, είναι η κατάρρευση των ψευδαισθήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου