Οι Πολιτικοί και οι «Ελίτ» σκοτώνουν Πολίτες... οι Δικαστές σιωπούν... τόσο απλά...

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Αν αφήναμε την πλούσια ιστορική, φιλοσοφική μας παράδοση να μιλήσει γι’ αυτό το σημερινό χάλι, τι θα έλεγε άραγε;

Πολλά και διάφορα θα πει κανείς.

Από 10,000 έργα που αποτελείται η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία έχουν μεταφραστεί ελάχιστα. Κι απ’ αυτά θα μπορούσαν να γίνονται συνδυασμοί γνωμικών, φιλοσοφιών και σοφισμάτων αιώνια χωρίς σταματημό...

Ας το περιορίσουμε λοιπόν...

Ας μείνουμε στα της Δικαιοσύνης, περί Ισχυρών και Βίας...

Κι ας ρίξουμε και λίγη γαρνιτούρα από ξενόφερτες κουβέντες... άλλωστε, δεν είμαστε μόνοι σ’ αυτόν τον πλανήτη...

Ναι, άλλο ένα «εξτρεμιστικό κείμενο» ξεκινάει...

Σαν αυτά που κάποιους ενόχλησαν και φρόντισαν να μου στείλουν «προειδοποιητικό εισβολέα» στη σελίδα μου... στο blog...

Σαν να μου λένε, τι;

Πρόσεξε γιατί θα σου ρίξουμε τη σελίδα;

Ε, λοιπόν, τους βεβαιώ πως έτσι και μου τη ρίξουνε δεν πρόκειται – για πολύ πολύ καιρό τουλάχιστον – ν’ ανοίξω άλλη...

Αντιθέτως... θα φροντίσω να ησυχάσουν από μένα... τα γραπτά μου, τις δημοσιεύσεις, τους σχολιασμούς μου...

Θα εξαφανιστώ από προσώπου γης...

Αυτό θέλετε;

Σας υπόσχομαι πως θα τό’ χετε...

Και ξέρετε κάτι; Εύχομαι να το κάνετε.

Έχω κουραστεί πια απ’ αυτήν την «αργή ανεπαίσθητη πολιτικοκοινωνική παρέμβαση»... του blogging....

Χρειάζομαι όμως απλά ένα «κίνητρο» για να κάνω την «μετάβαση»....

So, Be my guest, λοιπόν....
Μάρτη του 2012, οι δύο "κορυφαίοι μεγαλοδημοσιογράφοι" του ΔΟΛ με ρώτησαν κάτι σε μια συνέντευξη στο Βήμα Fm:
 "πως θα έπρεπε να φερθούμε στον "εισβολέα" που θα μπει νυχτιάτικα στο σπίτι μας να ληστέψει". 
Η απάντηση/σχόλιό μου ήταν: "του αξίζει λύπηση";
Το ίδιο λέω και σήμερα.
Στον εισβολέα δεν αξίζει καμία λύπηση. Μόνον η "εσχάτη των ποινών".
Είτε είναι εισβολέας στη χώρα σου, είτε στο σπίτι σου, είτε στο αμάξι σου, είτε στο μαγαζί σου, είτε ακόμη και στην ιστοσελίδα σου.....
Σου υπόσχομαι κάτι εσένα εκεί πίσω από την οθόνη σου που διαβάζεις με φιλάρεσκο χαμόγελο...
Θα σε βρώ...
Σύντομα τα πράγματα θα έρθουν όσο δεν φαντάζεσαι πιο "ανάποδα" για μερικούς μερικούς... μαζί και για τους δικούς σου...
Θα σε βρω...
Και σου υπόσχομαι, όπου κι αν ανήκεις, όποιος κι αν σε διέταξε να το κάνεις, πως δεν πρόκειται να σε "παραπέμψω πουθενά"...
Ήταν εισβολή στο σπίτι μου αυτό που έκανες και θεωρώ πως "σου αξίζει να σε χειριστώ μόνος μου"...
Εκτός κι αν οι "αρμόδιοι" σε βρουν πρώτοι "πριν από εκείνη τη μέρα" και αποφασίσουν να κάνουν τη δουλειά τους...
Μόνον "πριν" .... όχι "μετά"....

(Τέλος εισαγωγικού σχολίου)

***************

 «...Ο μικρός νικάει τον μεγάλο όταν έχει δίκιο...», λέει ο Αισχύλος.

 

Είναι έτσι κύριοι Έλληνες Δικαστές;

Θέλετε να είναι έτσι;

Θέλουμε ως κοινωνία να είναι έτσι;

Είναι άραγε θέμα του

 «...έχει ο Θεός και η προστατευόμενή Του Δικαιοσύνη...»;

Να πιστέψει ο Πολίτης τον Μένανδρο κατά το:

 «...είναι κοφτερό το μάτι των θεών στο να τα βλέπουν όλα...»;

Ή μήπως είναι θέμα του «να βάλει ο Θεός το χέρι του» να την βγάλει καθαρή στο Δικαστήριο ο «Μικρός» έναντι του «Μεγάλου»;

Καθώς, να εκεί, πάνω απ’ όλους μας κάθεται ο Πλάτων με τα δικά του:

«...το δίκαιο δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά το συμφέρον του δυνατού...»

Ο καλοπροαίρετος Πολίτης βεβαίως (και μαζί του και ο «βολεμένος/ευνοημένος Μεγάλος») θα βιαστεί να συμπληρώσει «ενισχύοντας» πάλι με λόγια του Μενάνδρου:

Μην σπέρνετε αμφιβολίες στον πληθυσμό:

 «... Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά...»

Άραγε όμως η «...Σπάθη του Δαμοκλέους επικρέμαται μόνον επί αδίκων;...» ή το ποιανού κεφάλι θα πάρει σχετίζεται με το πόση (πολιτική/κοινωνική/οικονομική) ισχύ προστατεύει αυτό το κεφάλι;

Άραγε ισχύει το Αντισθένειο «Ήρξατο χειρών αδίκων» συνεπώς όλο και κάποια δικαιοσύνη να περιμένει ο άμοιρος αντιδρών Πολιτάκος μια και η δική του όποια πιθανή μικρο-αντίδραση έπεται της αλγεινής πρωτόλειας επιθετικής δράσης κάποιων άλλων – και δη ισχυρών;

Ή το – επίσης του ιδίου - «Άρχειν χειρών αδίκων»;

«Κύριοι αφήστε τους ρομαντισμούς» θα αντιτάξει βεβαίως ο «βολεμένος» που επιθυμεί φυσικά να παραμείνουν έτσι τα πράγματα... Και θα συμπληρώσει με στόμφο:

Εγώ θα έλεγα πως ο Λα Ροσφουκώ από την άλλη, πιο «ωμός και γήινος» καλώς τό’θεσε κάπως έτσι:

«...Για τους περισσότερους ανθρώπους, δικαιοσύνη σημαίνει, απλά, ελπίδα για περισσότερες χάρες...».

Ο άμοιρος Πολιτάκος που λέτε απλώς εποφθαλμιά τη θέση του «βολεμένου». Τι λέτε; Να του την δώσουμε; Να φύγουμε εμείς να μπει αυτός στο θρόνο;
Τι ωμότητα!

Ξεκάθαρη ψυχρή αποκτήνωση... και σαφής διάθεση αποκτείνωσης μαζί... ποιού άλλου;

Να όμως που ο λαός λέει:

 «...Ποτέ μη στριμώχνεις κάτι που είναι πιο κακό από σένα...»

 πχ την απρόβλεπτη και αχαλιναγώγητη – όταν φουσκώσει – (σκοτεινή απάνθρωπη) μάζα...

Και μην ψάχνεις τον εγκληματία στον «Μικρό» ύστερα....

Καθώς,

«...Η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει...»

Κατά τον Βίκτωρα Ουγκώ...

Αλλά και κατά τον Πυθαγόρα:

«...Πυρ μαχαίρα μη σκαλεύειν (μην οξύνεις επιθετικές διαθέσεις)...»

Πόσο εύστοχος!

Όντως κι ανάθεμα, φωτιές τεράστιες ανάβει στα φτωχά στρώματα της κοινωνίας η αυθαιρεσία των ισχυρών. Οι διεφθαρμένοι αυθαιρετούντες με την αδίστακτη φονική απληστία τους το μόνο που κάνουν είναι να οξύνουν την δικαιολογημένη οργή της κοινωνίας που υφίσταται τις συνέπειες της διαφθοράς των Μεγάλων.

Καλλιεργούν οι αλόγιστοι παράφρονες «Μεγάλοι» και οξύνουν τις (δικαιολογημένες αμυντικο) επιθετικές διαθέσεις των (τσακισμένων) «Μικρών».

Κάποιος δεν πρέπει να ελέγξει αυτές τις ακατάσχετες σαρκοφάγες ορέξεις των «Ισχυρών»;

Αν δεν το κάνει η Δικαιοσύνη, τότε αναπόφευκτα θα το κάνει κάποιος άλλος.

Η Φύση δεν αφήνει κενά...

Θ’ αφήσει τούτο;

«...Ίσος πόλεμον ου ποιεί...», έλεγαν οι Αρχαίοι Προπάτορές μας...

Μόνον ο ισχυρότερος εναντίον του ασθενέστερου αλλά και ο καταπιεσμένος μικρότερος αμυντικά κι από αγανάκτηση έναντι του ισχυρού.

Αν θέλει λοιπόν ο Δικαστής να μην φτάσει η κοινωνία σ’ αυτό το σημείο, της «βίαιης αντιπαράθεσης», θα πρέπει να ενισχύσει τον μικρότερο ώστε να φτάσει σε πολιτικοκοινωνική ισχύ τον ισχυρότερο.

Μόνον αν ισορροπήσει η Ισονομία θα ισορροπήσουν και τα υπόλοιπα στοιχεία μιας Ευνόμου Ηθικής Κοινωνίας.

Δυστυχώς όμως, οι Δικαστές έχουν πεισθεί προφανώς από δύο πράγματα:

Πρώτον, την (υποτίθεται) ανυπέρβλητη Ισχύ των «Μεγάλων», δεύτερον, το ότι δεν πρόκειται ποτέ να εκραγούν οι μικροί και τρίτον, ακόμη κι αν εκραγούν, θα ισοπεδωθούν εν ριπή οφθαλμού προτού γίνουν επικίνδυνοι.

Εδώ όμως θα πρέπει να θυμηθούμε τον Baltasar Gracian,

 «...Ποτέ μην συγκρούεσαι με κάποιον που δεν έχει τίποτα να χάσει...»

Κανείς δεν υπολογίζει τους «μικρούς» διότι δεν πιστεύουν ότι θα τολμήσουν να ρισκάρουν να τα βάλουν με τους «μεγάλους και ισχυρούς».

Αυτός όμως που δεν έχει τίποτε άλλο πια να χάσει, είναι πολύ πολύ κοντά στο να «πάρει το ρίσκο»...

Και 

«...Οι άνθρωποι που παίρνουν ρίσκα είναι οι άνθρωποι από τους οποίους χάνεις όταν συγκρούεσαι...» σύμφωνα με τον John Sculley.

 

«...Οι άνθρωποι επιδιώκουν να βολευτούν. Μόνον όμως όσο είναι ξεβολεμένοι υπάρχει ελπίδα γι’ αυτούς...», κατά τον Ralph Waldo Emerson.

Πόσοι άραγε είναι οι «ξεβολεμένοι» σ’ αυτόν τον τόπο;
Και πόσο πολύ ξεβολεμένοι είναι;

Πόσο κοντά είναι στο σημείο έκρηξης;

Λέτε πως ο κόσμος, έστω και στο κατώτερο σημείο ταπείνωσης και εξευτελισμού πρώτη βάζει την «ασφάλειά» του και πως χάριν αυτής δεν θα εκραγεί;

Πόσο σίγουροι είστε γι’ αυτό;

Πόσο απίθανο θεωρείτε κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσει αυτός ο μικρός, ο ταπεινωμένος, ο εξευτελισμένος ανθρωπάκος αυτό που είχε πει ο Ντουάιτ Αιζενχάουερ:

 «...Αν θέλετε πλήρη ασφάλεια, να πάτε φυλακή. Εκεί θα σας ταΐζουν, θα σας ντύνουν, θα σας περιθάλπουν και λοιπά. Το μόνο που λείπει είναι η ελευθερία...»

Μόλις το συνειδητοποιήσει αυτό, η αντίδρασή του θα είναι πολύ κοντά πια...

Παρεμπιπτόντως, ποιός είπε ότι οι φυλακές είναι σωφρονιστήρια και όχι (κατ’ ουσίαν) κυψέλες εκπαίδευσης, δικτύωσης, στρατολόγησης και αλυσιδωτής αύξησης ισχύος της αντίδρασης;

Η υπερηφάνεια κρατάει τον άνθρωπο υπάκουο και νομοταγή. Όταν έρθει η ταπείνωση να του τα συντρίψει όλα, τότε το μόνο που του απομένει είναι η Θλίψη, η Οργή και η «έκρηξη προς τα πάνω».... και προς τους γύρω του στόχους...

Ιστορικά, οι ισχυροί κατείχαν πάντα και τον ρόλο του (θεματο) φύλακα της Κοινωνίας... αναπόφευκτα...

Βλέπεις, οι ρόλοι (και δη οι «ισχυροί») πάντα «(εξ)αγοράζονταν»...

Ποιός θα έπρεπε να τους ελέγξει όμως όλους αυτούς τους διεφθαρμένους αδίστακτους
ψευδοκήνσορες και ψευδαμύντορες;

Αν όχι οι Δικαστές, «... ποιός τάχα θα μας φυλάξει από τους φύλακες...»;

(παραφράζοντας τον Γιουβενάλη)

Οι Δικαστές κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως ένα από τα βαρύτερα θεμέλια του Ανθρώπινου Πολιτισμού ακουμπάει ΚΑΙ στο δικό τους χώρο:

Qui tacet consentire videtur

«...Ο Σιωπών Δοκεί Συναινείν...» (Ρωμαϊκό Δίκαιο)

Μην επαναπαύεται η συνείδησή τους στις ελεημοσύνες τμημάτων της κοινωνίας προς τα πιο φτωχά της τμήματα ...

Να θυμούνται τα λόγια του Αγίου Αυγουστίνου:

«...Η φιλανθρωπία δεν μπορεί να είναι υποκατάστατο για τη δικαιοσύνη που δεν απονεμήθηκε....»

«...Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία...»;

Κι όσον αφορά και πάλι στην διαφορά «Μεγάλου και Μικρού»:

«...Επειδή το κάνω μ’ ένα μικρό πλοίο με λένε πειρατή. Αν το έκανα μ’ έναν ολόκληρο στόλο, θα ήμουν αυτοκράτορας...»

Να θυμούνται, εντέλει, το κυριότερο:

Πως κάθε μέρα πεθαίνει κόσμος εκεί έξω.

Κόσμος «αβόλευτος». Φτωχολογιά...

Που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα με όλα αυτά τα φονικά (αντι)κοινωνικοοικονομικά μέτρα των κυβερνητών του.

Και βεβαίως αδυνατεί να τα αντιμετωπίσει.

Τελευταίο του, ύστατο αποκούμπι είναι η Δικαιοσύνη.

Πρέπει ΠΑΡΑΥΤΑ να ξυπνήσει επιτέλους ο ανθρωπισμός μέσα στους λειτουργούς της.

Και να συνειδητοποιήσουν πως τα «έκτακτα και τακτικά υπερέσοδα» που χρειάζεται η Πολιτεία για να αντιμετωπίσει την Κρίση πρέπει να τα αναζητήσουν «εκεί που τα έφαγαν».

Εκεί που «τα άρπαξαν».

Εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις διαφθοράς περιμένουν τους Δικαστές να τις ελέγξουν.

Σε παντός είδους «πονηρή συναλλαγή» με το Δημόσιο επί δεκαετίες πολλών χιλιάδων «επιτήδειων λαμογιών».

Ναι, η ποσοτική τους δύναμη δεν επαρκεί για ένα τέτοιο γιγάντιο έργο.

Είναι όμως το μόνο ουσιαστικά πρόβλημα.... θεωρώντας ως δεδομένη την «θετική διάθεση» (για κάτι τέτοιο) από μέρους τους φυσικά...

Ας το λύσουν λοιπόν.

Ας αυξήσουν την δύναμή τους κατά όσες χιλιάδες δικαστικό και βοηθητικό προσωπικό απαιτείται.... ας βρουν τον τρόπο... ας το απαιτήσουν... ας πιέσουν... όταν «θέλουν» αυτοί «βρίσκουν ΠΑΝΤΑ τον τρόπο»...

Αν το επιτύχουν αυτό, δεν θα χρειαστεί να κάνουν καν εκτενείς ελέγχους.

Αυτή η «ενισχυμένη αριθμητικά εικόνα τους» και η «αποφασιστικότητά» τους να προχωρήσουν σε ελέγχους θα κάνει τους πάντες, μα τους πάντες να έρθουν σε «συμβιβασμό» με τους «Οικονομικούς Εισαγγελείς».

Κι έτσι το χρήμα, το «μαύρο χρήμα» θ’ αρχίσει να ρέει. Προς την αντίθετη κατεύθυνση αυτή τη φορά. Από τα λαμόγια προς τα κρατικά ταμεία.

Από εκεί θα βγούν οι μισθοί όλων αυτών των χιλιάδων έξτρα Δικαστικών.

Από εκεί θα βγουν και τα έξτρα υπερέσοδα που χρειάζεται η Πολιτεία για να  αντιμετωπίσει την Κρίση χωρίς να ξεζουμίζει και να σκοτώνει στην κυριολεξία τον λαό της και δη την φτωχολογιά.

Βάλτε στο μυαλό σας μερικές βασικές σκέψεις:

Έχετε συνειδητοποιήσει πόσοι φτωχοί Έλληνες πεθαίνουν εγκατελειμμένοι και κατατρεγμένοι από την Πολιτεία καθημερινά;

Αφιερώστε κάποιες ώρες του χρόνου σας γυρνώντας με φτωχικά ρούχα μέσα στα νοσοκομεία, τους θαλάμους του πόνου, τα συσσίτια της Εκκλησίας, τα καφενεία της φτωχολογιάς, εκεί που χτυπάει η καρδιά του πόνου, η καρδιά του μελλοθάνατου φτωχού ανθρώπου... Προσπαθείστε να μάθετε πως είναι να ζεις με άδειο στομάχι, χωρίς φάρμακα, με τρύπια παπούτσια, χωρίς θέρμανση στο ψύχος, στις στερήσεις και τη μιζέρια, πως είναι να ηχούν στ’ αυτιά σου διαρκώς τα κλάμματα των πεινασμένων παιδιών, των ετοιμοθάνατων που πεθαίνουν χωρίς το φάρμακό τους και μετά πηγαίνετε να ξανακάνετε πως δεν βλέπετε την «εγκληματική συμπεριφορά των πολιτικών και των Αυλών τους» έναντι των Πολιτών....

Έχετε συνειδητοποιήσει άραγε ότι δεν καταδιώκονται αυτοί που πρέπει;

 Ότι τα «ΥπερΛαμόγια» παραμένουν ελεύθερα να συνεχίσουν να κάνουν ότι μα ότι θέλουν εις βάρος όποιου «μικρού» θέλουν; Και πως διώκονται ακατάπαυστα οι «Μικροί» κι «ανήμποροι οικονομικά»;

Εχετε συνειδητοποιήσει πως ήδη έχουμε μπει ως κοινωνία σε «ανεξέλεγκτη περιδίνηση» και ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουμε να «σκάσει το καζάνι» και να βροντήξουν τα πρώτα «αντάρτικα ντουφέκια» κατά ΠΑΝΤΟΣ υπευθυνοανευθύνου;

Με μια μόνη κίνηση μπορείτε να το προλάβετε κύριοι Δικαστές.

Μπορείτε ν’ αποκαταστήσετε την Δικαιοσύνη, την Ισονομία και την Δημοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο...

Αυξήστε ΑΜΕΣΑ και ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΑ την «Αριθμητική σας δύναμη» και συνακόλουθα τις «Διώξεις και Ελέγχους» της «Μεσαίας και Μεγάλης» διαφθοράς των τελευταίων δεκαετιών....

Θα κατηγορηθείτε για έναρξη «Δικαστικού Κράτους»;

Ας κατηγορηθείτε... από κάποιους λίγους «Μεγάλους» (και τα «δουλικά τους» τους Πολιτικούς) θα γίνει αυτό...γυρίστε τους επιτέλους την πλάτη... αξιοποιείστε την Ισχύ που σας δίνει η Κοινωνία και το Σύνταγμα...

Η μεγάλη πλειοψηφία της Κοινωνίας, οι μικροί και οι (πάλαι ποτέ) μεσαίοι θα σας στηρίξουν...

Είστε η τελευταία ελπίδα αυτής της κοινωνίας πριν το Αίμα...

Κι αυτό δυστυχώς, είναι πάρα μα πάρα πολύ κοντά... και μετά, άπαξ και εξαπολύθηκε και «ΑΡΧΙΣΕ» να ποτίζεται με Αίμα αυτό το Θηρίο δεν πρόκειται να μαζευτεί με τίποτα... όχι προτού πιεί άφθονο Αίμα... όχι προτού χορτάσει για τα καλά με την Καταστροφή των πάντων σ’ αυτόν τον τόπο...

ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!

Γιώργος Ανεστόπουλος

Share