Ἐπιτυχία που ὀφείλεται σὲ ἀγανακτισμένους πολῖτες καὶ ὄχι ἰδεολόγους. Δὲν ἀναφέρομαι στὸ ΠΑνελλήνιο ΣΟσιαλιστικό Κίνημα(...), διότι ἦταν πάντα συστημικὸ καὶ οὐδέποτε προσπάθησε νὰ ἐφαρμόσει τὸν Σοσιαλισμό-αὐτὸν τὸν τριτοκοσμικὸ ἐφιάλτη. Δὲν ἀναφέρομαι στὸν τάδε ἤ τὴν τάδε, που ἔχει παπποὺ ΕΑΜίτη καὶ ἐμποτίστηκε ἄκριτα ἀπὸ οἰκογενειακὲς καταβολἐς.
Ἀναφέρομαι σὲ συγκεκριμμένη μερίδα πολιτῶνˑ νέων κυρίως, μεταξὺ εἴκοσι καὶ τριάντα ἐτῶν. Ἕνα ποσοστὸ
τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας που ἀποτελεῖ μειοψηφία, ἀλλὰ μὲ τὶς δράσεις καὶ τὶς
πρακτικὲς της καθίσταται ὑπολογίσιμο κοινωνικὸ φαινόμενο. Ὑπολογίσιμο ὄχι διότι
ἀνατρέπει θεσμικὰ ἤ ἐπαναστατικὰ καταστάσεις. Ὑπολογίσιμο διότι καθορίζει τὴν
καταστροφὴ ἤ μὴ τῆς δημόσιας καὶ ἰδιωτικῆς περιουσίας, τὴν πορεία τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ
ἑξαμήνου στὰ πανεπιστήμια, τὴν εὔρυθμη λειτουργία δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν ὑπηρεσιῶν(εἰδικὰ
καταστημάτων), καθῶς καὶ τὴν σωματικὴ ἀκεραιότητα τῶν φιλήσυχων πολιτῶν.
Εἶναι ἡ συγκεκριμένη μερίδα πολιτῶν που ἐκφράζεται
στὸ πρόσωπο μιᾶς τυπικῆς καρικατούρας. Εἶναι φοιτητής ἤ φοιτήτρια. Συχνὰ ἀπὸ εὔπορη
οἰκογένεια. Ἔχει σκοῦρα καὶ συχνὰ ἄπλυτη περιβολή. Ἀφήνει γένια, μακριὰ μαλλιὰ
καὶ κάθεται ὀκλαδὸν ὅπου βρεῖ. Παρουσιάζει ἀποκλίνουσα, ὡς πρὸς τοὺς κοινὰ ἀποδεκτοὺς
τρόπους καὶ κανόνες ὑγιεινῆς, συμπεριφορά. Πρὸ τῆς εἰσόδου του/της στὸ
πανεπιστήμιο δὲν εἶχε καμμία συνδικαλιστικὴ δράση καὶ δὲν ἐνδιαφερόταν γιὰ τὰ
κοινά. Δηλώνει σχεδὸν πάντα μαρξιστής, ἄν καὶ δὲν καταλαβαίνει καλὰ τὸν Μάρξ καὶ-ὄχι
σπάνια-χωρίς νὰ τὸν ἔχει διαβάσει κιόλας.
Συνήθως εἶναι παιδιὰ στερούμενα ἰδίας γνώμης,
τὰ ὁποῖα γοητεύονται ἀπὸ τὶς συνθηματικὲς ρητορείες τῶν γενικῶν συνελεύεων, ὑφίστανται
πλύση ἐγκεφάλου ἤ ‘’διαφωτισμό’’ κατ’ ἄλλους, μὲ συνέπεια νὰ μεταβάλλονται σὲ ὁρκισμένους
ἀριστεριστές. Ὁρκισμένους ἀριστεριστές, λέγω, μέχρι νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ
πανεπιστήμιο... Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ ἐξαιρέσεις.
Ἐδῶ δὲν θὰ προχωρίσω στὸ διαχωρισμὸ τῶν
ποικίλων ἀριστερῶν παρατάξεων, μιᾶς καὶ ὁ ἐν Ἑλλάδι ἀριστερισμὸς πρεσβεύει, σὲ
γενικὲς γραμμές, τὰ ἴδια πράγματα. Ἐλεύθερη διακίνηση ἰδεῶν(μόνο ἀριστερῶν
φυσικά), κατάργηση θεσμῶν, ἄρνηση στράτευσης/ἔθνους/θρησκείας, ξενολαγνεία, ὀμοφυλοφιλία,
ἀφηρημένη τέχνη τῆς παρακμῆς, νομιμοποίηση ψυχοτροπικῶν οὐσιῶν, χιπισμός, ὑποστήρηξη
λαθρομεταναστῶν, βία, βανδαλισμοί, χυδαιότητες...
Αὐτὸ που μὲ προβληματίζει ἔντονα, εἶναι τὰ
βαθύτερα αἴτια τοῦ γεγονότος ὅτι τέτοιες ἰδεολογίες καὶ συμπεριφορές βρίσκουν
τόσο συχνὰ πρόσφορο ἔδαφος στὶς τάξεις τῆς νεολαίας.
Ναι. Ὁ ἀριστερισμὸς θρέφεται καὶ διαφημίζεται
ποικιλοτρόπως ἀπὸ τὸ παγκόσμιο σύστημα ἐξουσιασμοῦ, διότι ἐξυπηρετεῖ τὴν
παγκοσμιοποίηση. Κατευθύνεται ὑπογείως ἀπὸ τὸ Σύστημα γιὰ τὴν ἐκτόνωση καὶ τὸ
μάνδρωμα τῶν πραγματικὰ ἁγνῶν ἐπαναστατικῶν προσωπικοτήτων ὅπου γῆς. Γνωστὸ κι
αὐτό. Ὅμως τὸ Σύστημα προωθεῖ καὶ ἄλλα ρεύματα, καὶ αὐτὰ δὲν ἔχουν τὴν ἀντίστοιχη
ἀπήχηση. Τὶ λοιπόν;
Ναι. Ὁ ἀριστερισμὸς ὑποστηρίζει, φαινομενικά,
τὴν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας, τοῦ ἀνθρωπισμοῦ, τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τῆς
προόδου. Ὅμως πρακτικὰ ἔχει νὰ ἐπιδείξει μόνο ἀσχήμια, ἐκφυλισμό, τραμπουκισμό,
τρομοκρατία, ἀντικοινωνικότητα, καθῶς καὶ μιὰ αὐτιστικὴ ἐσωστρέφεια, καταδίκη
καὶ ἄκριτη ἄρνηση παντὸς ἄλλου ἰδεολογικοῦ στοιχείου. Παρ’ ὅλα αὐτὰ συνεχίζει νὰ
ἕλκει ἀρκετὸ κόσμο. Συνεπῶς, κάτι ἄλλο πρέπει νὰ συμβαίνει...
Τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ γόνοι εὔπορων οἰκογενειῶν
ἐντάσσονται στὴν ἄκρα ἀριστερὰ δικαιολογεῑται ἐν μέρει. Τὸ παιδὶ μεγαλώνει σὲ ὑλιστικὰ
ἱδανικὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον, ἀλλὰ ἀντιλαμβάνεται ὅτι τὸ χρῆμα τῶν γονέων
του προέρχεται μᾶλλον ἀπὸ τὸν κόπο τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ. Γιὰ παράδειγμα, ὁ πατέρας εἶναι
ἐπιχειρηματίας ἤ βουλευτής(ἤ καὶ τὰ δύο), ὁ ὁποῖος λαδώνεται, ἐκβιάζει, παίρνει
μίζες, ἔχει δοσοληψίες μὲ τὸν ὑπόκοσμο, φοροδιαφεύγει, καταχρᾶται τὸ δημόσιο χρῆμα,
αἰσχροκερδίζει εἰς βάρος τῆς χώρας. Τὸ παιδὶ νοιώθει τύψεις που τὰ ἀκριβὰ του
παιγνίδια καὶ ἡ ἱππασία κοστίζουν τὴ δυστυχία ἑνὸς ἄλλου παιδιοῦ, τὸ ἐπίδομα μιᾶς
χήρας, τὴν πτοχωποίηση μιᾶς ὁλόκληρης χώρας. Λειτουργεῖ, λοιπόν, ἀντιδραστικὰ
διότι νοιώθει τὴν ἀνάγκη νὰ ἐξιλεωθεῖ γιὰ τὰ ἐγκλήματα τῶν γονέων.
Ἴσως, ὅμως, ἡ ἀνάμειξη τοῦ εὔπορου παιδιοῦ στὸν
ἀριστερὸ ἀκτιβισμὸ νὰ ὀφείλεται στὶς παραινέσεις τῆς οἰκογένειας. Διότι εἶναι
συστημικὴ καὶ ἐκτελεῖ ἐντολὲς σκοτεινῶν κέντρων ἀποφάσεων καὶ μυστικῶν ὑπηρεσιῶν,
πρὸς δημιουργία ἔκρυθμων καταστάσεων (βλέπε Πολυτεχνεῖο), ἀποπροσανατολισμοῦ τῆς
κοινῆς γνώμης κ.α.. Ἀλλὰ αὐτὸ ἀφορᾶ κυρίως ἡγετικὰ στελέχη τῆς ἀριστερᾶς.
Τὶ γίνεται ὅμως μὲ τὰ παιδιὰ τῶν μὴ
προνομιούχων τάξεων, που ἐντάσσονται σὲ διάφορες ἀναρχοαριστερὲς ὀργανώσεις; Τὶ
εἶναι αὐτὸ που κάνει τὴν ψυχοσύνθεσή τους τόσο πρόσφορη νὰ δεχθεῖ εἴτε τὴν ἀναρχία,
εἴτε τὶς μαρξιστικὲς θεωρίες καὶ μάλιστα στὴ διαστρεβλωμένη τους μορφή; Γιατὶ δὲν
ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἰσότητα δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει πουθενὰ στὴ Φύση; Ὅτι εἴμαστε
ὅλοι ἄνισοι σωματικά καὶ πνευματικά. Ὅτι μόνο γιὰ ἰσότητα εὐκαιριῶν μποροῦμε νὰ
παλεύουμε καὶ ὅχι ἀνθρώπων, διότι ἡ δεύτερη δὲν ὑπάρχει. Γιατὶ διαστρεβλώνουν τὴν
ἔννοια τῆς Ἐλευθερίας καὶ ἀγωνίζονται νὰ κτίσουν τὴν Δικαιοσύνη πάνω σὲ
κατεστραμμένες αἴθουσες, λερωμένους τοίχους, πάνω στὴν τρομοκρατία, στὴ βία ἀπέμναντι
σὲ δεξιούς, ἐθνικιστές, πατριώτες ἤ γενικά ἀνένταχτους πολῖτες που θεωροῦν ἐχθρούς;
Γιατὶ ἀντιλαμβάνονται τὴν πρόοδο ὡς ἀποδόμηση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, ὡς
παραμέληση τῆς προσωπικῆς ὑγιεινῆς, ὡς ἀσέβεια τοῦ συνανθρώπου;
Ἡ Ψυχιατρικὴ διδάσκει ὅτι οἱ προσωπικότητες
που ἐπιθυμοῦν τὴν ἀνύπαρκτη ἰσότητα τῶν πάντων εἶναι ἰσχυρὰ συμπλεγματικές.
Συμπλεγματικές, διότι ἀντιλαμβάνονται ἤ ἁπλῶς νομίζουν ὅτι εἶναι κατώτερες
κάποιων ἄλλων καὶ ὅτι ὑστεροῦν σὲ κάτι. Συνέπεια αὐτοῦ εἶναι ἕνα νοσηρὸ αἴσθημα
φθόνου ἀπέναντι στὸν ἄλλον, λόγῳ ἰδίου κατωτερότητος. Ἀκολουθεῖ
μιὰ κλιμάκωση μετάπτωσης διαδοχικῶν συναισθημάτων δυσφορίας, στενοχώριας, ὀργῆς,
μὴ ἀποδοχῆς τοῦ-κατ’ αὐτούς- καλλιτέρου τους καὶ ἐπιθυμία τῆς ἐξόντωσής του,
προκειμένου νὰ μὴν ὑπάρχει καὶ τοὺς στεναχωρεῖ μὲ τὴν παρουσία του. Δηλαδή, νὰ
συνυπάρχουν ἰσότιμα μόνο μὲ τοὺς ὁμοίους τους.
Τέτοιες συμπλεγματικὲς
προσωπικότητες συναντῶνται συχνὰ ἀνάμεσα στοὺς κοινοὺς ἐγκληματίες φόνου ἐκ πρὸ
μελέτης, βανδαλισμοῦ, ἀλλὰ καὶ στοὺς μανιακούς. Ἔτσι ἐξηγοῦνται οἱ ὀμότητες που
διεπράχθησαν ἀπὸ μουζίκους καὶ ἀνώτερα στελέχη ἐπαναστατῶν τῆς Ὀκτωβριανῆς ἐπανάστασης,
ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν δικὸ μας συμμοριτοπόλεμο. Ἀρκεῖ νὰ μελετήσετε τὶς περιπτώσεις
Βελουχιώτη (ὄντας ἀκόμα ἁπλὸς πολίτης), Φλωράκη καὶ ἄλλων κοινῶν ἐγκληματιῶν,
που στρατολογήθηκαν ἀπὸ τὴν ἀριστερὰ γιὰ τοὺς ἀδίστακτους σκοποὺς της. Ἀρκεῖ νὰ
διαβάσετε γιὰ τὶς σφαγὲς τοῦ Μελιγαλᾶ, Φενεοῦ, Οὖλεν, Διστόμου (τὴν δεύτερη)
κ.α., γιὰ νὰ πεισθεῖτε ὅτι δὲν διεπράχθησαν ἀπὸ ἁπλῶς ὀργισμένους ἀντάρτες.
Τὰ ἀνατρεπτικὰ
κινήματα πάντα ἑλκύουν ἐγκληματικὰ στοιχεία, διότι ἔτσι βρίσκουν ἄμεσο τρόπο ἐκτόνωσης
τῆς ὀργῆς τους καὶ ἔμπρακτη ἱκανοποίηση τῶν δολοφονικῶν καὶ ληστρικῶν τους ὁρμῶν.
Ἰσχύει ὅμως τὸ ἴδιο γιὰ
ὅλα τὰ παιδιὰ τῶν ἑλληνικῶν οἰκογενειῶν, που γοητεύθηκαν ἀπὸ τὸν ἀριστερισμό; Ἀρνοῦμαι
νὰ τὸ ἀποδεχτῶ. Προτιμῶ μία λιγότερο τρομακτικὴ ἑρμηνεία τοῦ φαινομένου.
Τὶ πρεσβεύει γενικὰ ἡ ἀριστερὴ
ἰδεολογία; Τὴν-κατ’ αὐτούς-ἐλευθερία. Ἤ μᾶλλον τὸ ΕΥΚΟΛΟ. Διότι ἡ στράτευση, ἡ
φορολογία, οἱ θεσμοί, ἡ πατρίδα, ἡ οἰκογένεια, ἡ μονογαμία καὶ γενικά, τὸ
παραδοσιακὸ σύστημα ἀξιῶν δημιουργεῖ διαρκεῖς ὑποχρεώσεις, εὐθύνες, πειθαρχία. Κάτι τέτοιο βαρύνει τοὺς ἀνθρώπους.
Ἀντίθετα, ἡ ἔμφυτη φυσικὴ ροπὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν εὔκολη εὐχαρίστηση, τὴν ἀργία,
τὴν φυγοπονία, τὸν ἡσυχασμό καὶ ἀποχὴ ἀπὸ κάθε ἀγῶνα εἶναι βαθιὰ ριζωμένη μέσα
μας. Ὁ ἀριστερὸς μὲ τὸν τρόπο του δίνει μὲν ἕναν ἀγῶνα, ἀλλὰ αγωνίζεται γιὰ τὴν
τελικὴ ἐπικράτηση τοῦ εὔκολου, τῆς ἱκανοποίησης τῶν φυσικῶν του ροπῶν καὶ ἕξεων.
Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὅμως, ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀποσύνθεση τῆς κοινωνίας, ὅπως αὐτὴ
ἐξελίχθηκε κατὰ φυσικὸ τρόπο. Δὲν ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὁποιοδήποτε ἄλλο σύστημα
κοινωνίας εἶναι καταδικασμένο νὰ ἀποτύχει λόγῳ τῆς φυσικῆς
ἀτέλειας τοῦ Ἀνθρώπου. Οὐσιαστικὰ
ἀγωνίζεται γιὰ τὸ παρὰ φύσιν καὶ γιὰ τὴν ἀποκτήνωση τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους.
Μάλιστα ἀποδεικνύει τὸ τελευταῖο μὲ τὴ συμπεριφορὰ του καὶ τὴν γενικὴ του εἰκόνα.
Σίγουρα θὰ ἰσχύει καὶ
κάτι ἄλλο. Πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ παιδιὰ εἶναι ἀνήσυχα, ἐνεργητικὰ καὶ μὲ καλὲς
προθέσεις γιὰ τὸν κόσμο. Ὡστόσο εἶναι ἡμιμαθὴ καὶ ἀστοιχείωτα, μὲ συνέπεια νὰ ὑφίστανται
εὔκολα πλύση ἐγκεφάλου, ὥστε νὰ ἀποκτοῦν στρεβλὴ ἀντίληψη περὶ Ἀρετῆς καὶ νὰ
πιστεύουν ὅτι πράττουν τὸ καλό. Μὴ λησμονοῦμε ἐξάλλου τὸ σωκρατικόν ΟΥΔΕΙΣ ΕΚΩΝ
ΚΑΚΟΣ...
Σπάρτακος Τανασίδης
tanasidisspartakos@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου