Οι πεποιθήσεις της αυτές προέρχονταν πιθανότατα από την αυστηρή ανατροφή της από το μεθοδιστή πατέρα της.
Το 1959 εξελέγη για πρώτη φορά στη Βουλή των Κοινοτήτων και το 1961 ανέλαβε κοινοβουλευτική γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Στην κυβέρνηση του Έντουαρντ Χιθ (1970-4) ήταν υφυπουργός Παιδείας και Επιστημών ενώ το 1975 αναλαμβάνει την αρχηγία των Συντηρητικών. Τέσσερα χρόνια αργότερα πετυχαίνει σαρωτική νίκη επί των Εργατικών και γίνεται έτσι η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Βρετανίας, αξίωμα που θα διατηρήσει μέχρι τις 22 Νοεμβρίου 1990 αφού κέρδισε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, στο 1983 και το 1987.
Μια νέα λέξη, ο "θατσερισμός" μπαίνει τη δεκαετία του '80 στο λεξιλόγιο των Βρετανών. Για να βοηθήσει στην ανάκαμψη της οικονομίας που είχε καταστήσει τη Βρετανία τον "ασθενή της Ευρώπης", προχωρά σε ιδιωτικοποιήσεις με κάθε κόστος, μειώνει τους φόρους και τις δημόσιες δαπάνες και φιμώνει τα συνδικάτα. Όχι χωρίς τίμημα: οι άνεργοι ξεπερνούν τα 3 εκατομμύρια ενώ η απεργία των ανθρακωρύχων, στις αρχές της δεκαετίας του '80, προσκρούει στην αδιαλλαξία της.
Ταυτόχρονα, επιχειρεί να αποκαταστήσει το κύρος της πάλαι ποτέ βρετανικής αυτοκρατορίας. Σε αυτό συμβάλλει σημαντικά η επιτυχημένη εκστρατεία για την ανακατάληψη των νησιών Φόκλαντ, το 1982. Διατηρεί στενές σχέσεις με τους προέδρους των ΗΠΑ και της πρώην ΕΣΣΔ, Ρόναλντ Ρίγκαν και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Η αδιαλλαξία της τελικά στρέφεται εναντίον της: Η απόρριψη του λεγόμενου "κεφαλικού φόρου" τον οποίο δεν κατάφερε να επιβάλει, σήμανε το τέλος της.
Καθώς την αμφισβητούσαν πλέον ανοιχτά μέσα στο ίδιο της το κόμμα, παραιτείται, με δάκρυα στα μάτια, τον Νοέμβριο του 1990 και αποσύρεται στην σικ συνοικία Μπελγκράβια του Λονδίνου για να γράψει τα απομνημονεύματά της που εκδόθηκαν το 1993 με τον τίτλο "Τα χρόνια της Ντάουνινγκ Στριτ". Το 1992 οι Συντηρητικοί, με αρχηγό πλέον των Τζον Μέιτζορ, κέρδισαν και πάλι τις εκλογές, όμως η Θάτσερ δεν εξελέγη. Της απονεμήθηκε όμως ο τίτλος της βαρόνης του Κέστεβεν, που της εξασφάλιζε μια θέση στη Βουλή των Λόρδων.
Το 2002 η "Σιδηρά Κυρία" ανακοινώνει ότι αποσύρεται οριστικά από τη δημόσια ζωή και δεν θα εκφωνήσει πλέον καμία ομιλία γιατί η υγεία της έχει πληγεί από τα αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια που υπέστη.
Τον επόμενο χρόνο, μένει χήρα καθώς ο "αφανής" σύζυγος της πέθανε σε ηλικία 88 ετών, γεγονός που την επηρέασε βαθύτατα, σε συνδυασμό και με τις δικαστικές διαμάχες που είχε αργότερα ο γιος της, Μαρκ Θάτσερ, ο οποίος κατηγορήθηκε για συνωμοσία με σκοπό την οργάνωση πραξικοπήματος στην Ισημερινή Γουινέα.
Τον Δεκέμβριο του 2005, δύο μήνες αφότου γιόρτασε τα 80ά γενέθλιά της με δεξίωση σε κεντρικό ξενοδοχείο του Λονδίνου παρουσία και της βασίλισσας Ελισάβετ, εισήχθη σε νοσοκομείο για νοσηλεία. Η κόρη της, Κάρολ Θάτσερ, αποκάλυψε το 2008 ότι η Μάργκαρετ έπασχε από άνοια και μερικές φορές ξεχνούσε ότι ο σύζυγός της είχε πεθάνει από χρόνια.
Στα τέλη του 2012 εισήχθη και πάλι σε νοσοκομείο και υποβλήθηκε σε επέμβαση για όγκο στην κύστη και βρισκόταν ακόμη στην ανάρρωση μέχρι σήμερα το πρωί που έσβησε ήσυχα, μετά από ένα νέο εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου