Ουκρανία σε ένα ορφανοτροφείο στη Μονή Αναλήψεως
Banchenskom κοντά στο χωριό Molnitsa.
Συνήθως, η ζωή εδώ….
ξεκινά από τις 7 το πρωί…..
Ο Στεπάν δεν μπορεί να ντυθεί, και τον φροντίζει η μητέρα του.
Ο Στεπάν γεννήθηκε χωρίς χέρια.
Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο ορφανοτροφείο.
Κάθε μέρα η μητέρα του τον πλένει και τον βοηθάει να περιποιείται
τον εαυτό του.
Έμαθε να ανοίγει τη βαλβίδα, με το πηγούνι του.
Ο Στεπάν βάζει στο αγαπημένο πουλόβερ του, το οποίο του χάρισαν
οι ενορίτες της εκκλησίας.
Για λόγους ευκολίας, τα μανίκια του πουλόβερ είναι πιο κοντά.
Έχει έλλειψη ασβεστίου και κάθε μέρα πίνει ένα ειδικό χάπι.
Ο Στεπάν αγαπά το διάβασμα.
Περισσότερο του αρέσουν τα βιβλία με ζώα.
Αυτή την εγκυκλοπαίδεια την ξέρει σχεδόν απ ‘έξω.
Η αλλαγή της σελίδας γίνεται με δυσκολία.
Αλλά ο Στεπάν έμαθε να την γυρίζει με το πρόσωπο
Ήρθε η στιγμή για βόλτα και τον Στεπάν βοηθά η
μητέρα Ελισάβετ.
Όπως όλα τα αγόρια, ο Στεπάν δεν θέλει να φορέσει το καπέλο,
αλλά η μητέρα Ελισάβετ επιμένει
Στην είσοδο του ορφανοτροφείου όπου ζουν τα παιδιά. Λέγεται
«Η πίστη, ελπίδα και αγάπη.”
Η ισορροπία, χωρίς χέρια, είναι πολύ δύσκολη.
Ακόμη περισσότερο όταν κατεβαίνει τις σκάλες.
Γι ‘αυτό ο Στεπάν προσπαθεί να κατέβει πολύ προσεκτικά.
Τελικά, η μεγάλη σκάλα ξεπεράστηκε.
Εκτός από τον Στέπα, μένουν άλλα 109 άτομα στο ορφανοτροφείο
Κάνει την βόλτα του και αυτό το κτίριο του θυμίζει πύραυλο.
Επικρατεί στον χώρο του μοναστηριού , καθαριότητα και τάξη
στην περιοχή του μοναστηριού και κάθε χρόνο προσελκύει
πολλούς τουρίστες.
Διασχίζει το προαύλιο
Συναντά άλλα παιδιά από το ορφανοτροφείο. Βλέποντας την κάμερα,
καθίσαν να βγάλουν φωτογραφία
Και εδώ είναι το τέλος της διαδρομής του. Η πισίνα
Αυτή η φωτογραφία μπορεί να σας προκαλέσει σοκ αλλά ο Στεπάν
είναι εξαιρετικός κολυμβητής
και βουτάει
Στην αρχή τρομάζεις. Φοβάσαι ότι δεν θα φανεί
Αλλά με δεξιοτεχνία καταφέρνει να έρθει στην επιφάνεια
Λόγω του προβλήματός του ο Στεπάν κολυμπάει προς τα πίσω και κατά διαστήματα σταματάει να ξεκουραστεί
Όταν ξεκίνησε να κολυμπά χρησιμοποιούσε σωσίβιο,
Τώρα όμως έμαθε να κολυμπά χωρίς αυτά
βγαίνει από την πισίνα
Κατά την επιστροφή του σταματά στον ναό
Στο μοναστήρι φυλάσσονται τα σωματίδια του Δέντρου της
Ζωοποιού Σταυρού και τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ.
Παρά το γεγονός ότι ο ναός χτίστηκε μόλις το 1996, έχει το
μεγαλείο ακόμη και από τις αρχαίες εκκλησίες.
Αυτή η εικόνα είναι η αγαπημένη του
Συχνά σταματά μπροστά της και προσεύχεται στον Θεό.
Του αρέσει να ζωγραφίζει. Σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα.
Ο Στεπάν αποφάσισε να ζωγραφίσει μια κάρτα για τον
πατριάρχη Κύριλλο, να τον ευχηθεί για τα 65α γενέθλιά του.
Πριν από λίγο καιρό, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία επισκέφθηκε
το μοναστήρι και έγινε προσωπική γνωριμία με τον Στεπάν.
Το αγόρι λέει με ένα περήφανο χαμόγελο, αναφερόμενος στον
άγιο Πατριάρχη, “δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα.
Όταν η Αγιότητά Του ήρθε σε μας, ήταν μια πραγματική απόλαυση.
Βλέποντας πως κολυμπώ, με φίλησε και είπε:. “θα γίνεις ένας
μεγάλος κολυμβητής,”
Τώρα ο Στεπάν ονειρεύεται να γίνει ένας πρωταθλητής στην
κολύμβηση στους Παραολυμπιακούς.
Αν Στεπάν είχε την ευκαιρία να ευχηθεί τον πατριάρχη,
θα του ευχόταν μια μακρά ζωή, με υγεία και δύναμη για
μεγαλύτερα επιτεύγματα. «Αγιώτατο Πατριάρχη,
σας ευχαριστώ για την ευλογία σας.
Ελάτε, ελάτε πάλι πίσω. Θα σας περιμένω “
Στην κάρτα απεικονίζει ένα κίτρινο ήλιο, τα σύννεφα
μπλε και το πράσινο γρασίδι.
Πριν πάει για ύπνο προσεύχεται κι ευχαριστεί το Θεό
για την δύναμη που του έδωσε και σήμερα να περάσει
μια όμορφη μέρα……
Όταν θα ξανα-γκρινιάζετε για σκεφτείτε το 2η φορά
καλύτερα…….
καλύτερα…….
από το Τρελογιάννης
Ποσειδώνας
ΣΧΟΛΙΟ
Ο Θεός να έχει καλά τον Στεπάν.
Πάντως παιδιά αν βρείτε τέτοιο ορφανοτροφείο στην Ελλάδα
να μου το πείτε....
να μου το πείτε....
2 σχόλια:
Ποσειδῶνα,
ἕνα παλληκαράκι, ὅπως αὐτό τῆς ἀνάρτησης, πεντακάθαρο καί περιποιημένο, εἶναι σχεδόν καθημερινά στόν Ἀγιο Δημήτριο στήν Θεσσαλονίκη. Πρίν λίγες μέρες, μπῆκε στήν ἐκκλησία φορῶντας ἕνα καπέλλο. Μέ σεβασμό στόν χῶρο, πῆγε σ΄ ἕνα χαμηλό ντουλάπι, καί μέ μιά κίνηση τοῦ κεφαλιοῦ ἔβγαλε τό καπελλάκι πού φοροῦσε άποθέτοντας το στό ντουλάπι. Μέ μιά ἄλλη κίνηση, τό τοποθέτησε στόν ὠμο του, καί ὅλα αὐτά γιά νά εἶναι ἀσκεπής στόν ναό. Εἶναι δε, ἰδαίτερα εὐγενικό παιδί. Ἡ Κυρά Παναγιά καί ὁ ἅγιος Δημήτριος νά τό σκέπουν.
Ναι φίλε μου, η Παναγία και ο Άγιος
Δημήτριος να τον προστατεύουν. Η κίνηση του παιδιού αυτού να βγάλει το
καπελλάκι είναι πρώτα απ'όλα ένδειξη σεβασμού κάτι που δυστυχώς λείπει σήμερα από αρκετούς Έλληνες προσκυνητές. Χθες το πρωϊ (Σάββατο)
βρέθηκα στον Άγιο Δημήτριο και δεν
έτυχε να δω το παλληκαράκι αυτό.
Είδα όμως κάτω στις κατακόμβες Ρώσους προσκυνητές
(άνδρες,γυναίκες,παιδάκια) και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η στάση τους. Από την ενδυμασία τους και
γενικότερα την "αθόρυβη" παρουσία τους ήταν ολοφάνερο ότι είχαν πλήρη
συναίσθηση για την ιερότητα του χώρου στον οποίο βρισκόντουσαν.
Το απόγευμα ήμουν στη Σουρωτή στην Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.
Κάποια στιγμή ήρθαν δύο τουριστικά
λεωφορεία με Ρώσους προσκυνητές.
Τι να πω και πως να κάνω την σύγκριση με δικούς μας προσκυνητές(;)? Στο δικό μας "γκρούπ" γυναίκα με σορτσάκι !!!
Ευτυχώς υπήρχε στη είσοδο η μοναχή
για να την επαναφέρει ... στην τάξη. Αντίθετα, όλες οι Ρωσίδες ανεξαρτήτως ηλικίας (ακόμη και κοριτσάκια 4-5 ετών) με μαντηλάκια
στο κεφάλι και μακριά φορέματα μέχρι το έδαφος !!! Ο δε σεβασμός στην ιερότητα του χώρου ήταν έκδηλος. Επίσης πρόσεξα με πόσο σεβασμό στεκόντουσαν πάνω από τον
τάφο του γέροντα Παισϊου καθώς και τις υπέροχες ψαλμωδίες (στα Ρώσικα)
των προσκυνητών.
Δημοσίευση σχολίου