Η λογική που βαθμολογεί ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως και στον ΙΔΙΟ βαθμό πατριώτες, εξαφανίζει την ιδιοτέλεια και τον καιροσκοπισμό που είναι μεγάλο μέρος της πραγματικότητας. Με αφορμή την επέτειο της θυσίας του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρ. Αυξεντίου στις 3 Μαρτίου 1957, έγραψα πριν χρόνια ένα κείμενο για να υποδείξω ότι, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ το ΙΔΙΟ πατριώτες και πως, αν θέλουμε, υπάρχει μέτρο σύγκρισης:
«…Κάποτε στον τόπο μας ευδοκιμούσε το γιασεμί. Κάποτε μοσχομύριζε ο δυόσμος στις αυλές των σπιτιών. Στα μπαλκόνια και στις βεράντες οι γιαγιάδες μας πότιζαν τα ολόδροσα λουλούδια και έκρυβαν μυστικά νοήματα. Μαζί με αυτά, ανθούσαν και οι αξίες που μας κράτησαν μέσα στους αιώνες. Τώρα, ευδοκιμούν γλείφτες και ασπόνδυλοι. Τώρα, στον κήπο της κυπριακής κοινωνίας ανθούν οι κόλακες που σέρνονται στα σαλόνια και στις πολυτελείς αίθουσες μασουλώντας γαρίδες κι επιδιώκοντας να γίνουν «παράγοντες» ή να προβληθούν ανάμεσα σε κάποιους επώνυμους μέσα στα φανταχτερά σπίτια τους σε φανταχτερά περιοδικά. Το σύστημα αποδίδει και πολλοί τέτοιοι βρίσκονται ψηλά στα δώματα της εξουσίας. Αλλά, έως εκεί εξαντλείται το όραμά τους για την κοινωνία. Ο πατριωτισμός τους αρχίζει και τελειώνει ανάμεσα στους τοίχους μιας αίθουσας ενός ξενοδοχείου, στα φανταχτερά χαλιά, τις σουίτες, την πανάκριβη άφθονη εισαγόμενη σαμπάνια και τους εκθαμβωτικούς πολυελαίους.
Κάποτε όμως, το μέτρο του πατριωτισμού ήταν ένα υγρό και σκοτεινό κρησφύγετο δύο μέτρων στην πλαγιά ενός βουνού. Εκεί, απέναντι από το Μοναστήρι του Μαχαιρά, μέσα στις σχοινιές και την άγρια βλάστηση, νέοι έκαναν όνειρα και ζήλευαν την δόξα του Γρηγόρη. Πόσο αλλάξαμε; Ή μάλλον, πόσο μας άλλαξαν όλους μας; Από το ψεύδος των S-300, περάσαμε στην πλεκτάνη του Χρηματιστηρίου και από εκεί στο σχέδιο Ανάν. Όσοι αγωνιούμε για την κοινωνία, όσοι συλλαβίζουμε λέξεις όπως ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη, κατοχή, επιστροφή, φιλοπατρία, οικογένεια, προσφυγιά, ανιδιοτέλεια, όσοι ακόμη ψελλίζουμε ελληνικά ονόματα όπως Κερύνεια, Λάπηθος, Καραβάς, Σπίθκια της Ρήγαινας, Αϊ Χρυσόστομος, Μόρφου, Βαρώσι, Πενταδάκτυλος, νοιώθουμε πόσο ολοένα πλακώνει η σκλαβιά και υποδούλωση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου