Εκτέθηκαν αρκετά –και αρκετοί- στη Δ.Ε.Θ.
Ακούστηκαν πολλά –παρασιωπήθηκαν περισσότερα –με μοναδικό θετικότατο κέρδος, το ότι, ευτυχώς, δεν πλήξαμε.
Βέβαια υπήρξαν και εθνικά ζητήματα που εθίγησαν και μας ανησύχησαν όπως:
Α) Η υπόθεση SAFE.
Η Τουρκία (σ.σ έχω αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο μου σχετικά), δεν θα πρέπει να πάρει πράσινο φως συμμετοχής της στους εξοπλισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε).
Δεν είναι –ούτε θα πρέπει ποτέ να γίνει – μέλος της (έχουμε εξηγήσει τους λόγους). Συνεπώς η (κακομοιριασμένη) συμφεροντολογική άποψη ορισμένων μικρονοικών ηγετών κάποιων «μεγάλων» χωρών της Ένωσης για ενεργό συμμετοχή της, είναι καταδικαστέα.
Οι πυγμαίοι αυτοί ηγετίσκοι, δεν αντιλαμβάνονται – ή, ακόμη χειρότερο -, δεν ενδιαφέρονται, για τις καταλυτικές συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης.
Ανοίγουν –ηθελημένα ή αθέλητα, αδιάφορο – την κερκόπορτα μελλοντικής ισλαμοποίησης της Ευρώπης /Ε.Ε, χάριν πρόσκαιρου οικονομικού δικού τους οφέλους, από τη συμμετοχή / συμπόρευση με την Τουρκία.
Η ευθύνη τους είναι τεράστια, αχαρακτήριστη και αδικαιολόγητη.
Ο κος Πρωθυπουργός έθεσε έναν όρο συγκατάθεσης από μέρους της Ελλάδας, για συμμετοχή της Τουρκίας: «Να άρει το casus belli έναντι της χώρας μας». Λάθος !. Η άρση του casus belli δεν (θα πρέπει να) αποτελεί λόγο για είσοδό της στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα επιβάλλεται να είναι αρνητική.
Όποιοι αρμόδιοι φρονούν ότι οι ελληνικές ανεκτικές συμπεριφορές, η υποχωρητικότητα, οι παραχωρήσεις, η μη αντίδραση στις τουρκικές παραβάσεις και παραβιάσεις, τα χαμόγελα, οι αγκαλιές και παλαιότερα, τα ζεϊμπέκικα, θα συντελέσουν στην ελληνοτουρκική προσέγγιση και … συμφιλίωση με συνέπεια η Τουρκία να αποποιηθεί των αρπακτικών της εγγενών διαθέσεων, γελιούνται. Πλανώνται πλάνην οικτρά και (με λύπη μου αυτό) θα τους συνιστούσα να αλλάξουν επάγγελμα /ενασχόληση. Η Τουρκία ήταν, είναι και θα παραμείνει εχθρική χώρα. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει!.
Αν ο δικός μας κομματικός (πρώην πολιτικός) κόσμος το συνειδητοποιήσει, τότε, (με βάσει αυτό το δεδομένο), οφείλει να πορευτεί και να αντιμετωπίσει τις παράλογες τουρκικές αξιώσεις!.
Β) Μετανάστευση:
Ο πολιτικός κόσμος –με λιγοστές εξαιρέσεις- θεωρεί πως οι μετανάστες θα λύσουν το Δημογραφικό (σ.σ και στη Δ.Ε.Θ ακούστηκαν κομματικές φωνές Αρχηγών –και όχι μόνον – υπέρ της συνέχισης της μετανάστευσης!...).
Όχι μόνον δεν θα επιλυθούν, αλλά θα δημιουργηθεί μεσοπρόθεσμα μείζον εθνικό ζήτημα αλλοίωσης της Ελληνικής ταυτότητας και συρρίκνωση του Ελληνισμού, όπως –κατ’ επανάληψη – έχω γράψει.
Ακούσαμε πχ «η χώρα χρειάζεται μετανάστες».
Όχι Κύριοι!. Η Χώρα χρειάζεται Έλληνες /Ελληνόπουλα, γηγενείς /αυτόχθονες, και όχι επήλυδες, κι εσείς μας τους στερείτε, επειδή είστε ανίκανοι να λύσετε το: Συνταξιοδοτικό, το Δημογραφικό, το Ασφαλιστικό, το Εργασιακό, κ.ο.κ. Καταλάβατε; Αμφιβάλλω.
Εμείς όμως οι ταλαιπωρημένοι πολίτες, οι πατριώτες που αγαπάμε ετούτο το μαρτυρικό τόπο (σας) καταλάβαμε. Αρκετά!.
Αντιλαμβάνομαι πως κάποιοι ….προοδευτικά φιλάνθρωποι συμπολίτες μας, καθώς και συγκεκριμένοι κομματικοί σχηματισμοί, που μονοπωλούν την ευαισθησία και τον ανθρωπισμό, θα συνεχίσουν να έχουν αντιρρήσεις και να εμμένουν στην ελεύθερη είσοδο ταλαιπωρημένων αλλοδαπών στη χώρα μας.
Εκείνο όμως που –από μέρους τους – είναι εφικτό να γίνει, είναι μια πολύ απλή σκέψη: είναι ποτέ δυνατόν μια μικρή (σε έκταση και πληθυσμό) χώρα, όπως η δική μας να φιλοξενήσει καραβιές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων; Όχι βέβαια. Αρκετούς – για το μέγεθός μας –έχουμε ήδη. Είναι αδύνατον –και φυσικά άτοπο /παράλογο να πιστεύουν κάποιοι ότι τίποτα δεν θα αλλάξει στον Τόπο μας, αν συνεχιστεί η αθρόα μετανάστευση (σ.σ και η συνακόλουθη: λαθρομετανάστευση). Η άποψη που διατύπωσε παλαιότερα η κα Υπουργός , ότι δηλαδή «ποιόν πειράζουν οι άνθρωποι επειδή … λιάζονται στην Ομόνοια, ακούγεται μάλλον κάπως … πειραγμένη!....
Πλην των παραπάνω (Εθνικών θεμάτων) αξίζει να αναφερθώ και στα εξής:
1. Αναθεώρηση του Συντάγματος:
Κρίνεται απαραίτητη. Ακόμη και από το ΚΣ (Κομματικό Σύστημα).
Δεν ακούσαμε κάτι επ’ αυτού.
2. Ενοίκια:
Εξαγγέλθηκε μείωση ενός μόνον συντελεστή –άνω των 12.000/χίλια ευρώ το μήνα, από 35% σε 25%.
Πριν λίγο καιρό, αναφέρθηκα στο ζήτημα αυτό και ανέλυσα το πώς θα μπορούσαν ενοικιαστές και εκμισθωτές να διευκολυνθούν.
Πρότεινα 5% για ενοίκια κάτω των 1000€ το μήνα , 15% από 1000 έως 2000€ και 25% για υψηλά ενοίκια.
Προσπάθησα –και το επαναλαμβάνω σήμερα- να εξηγήσω δύο τινά:
Ι. Ότι θα έπρεπε κυρίως να ανακουφιστούν οι ιδιοκτήτες και οι ενοικιαστές των χαμηλών ενοικίων. Δεν νοείται να παίρνει ο εκμισθωτής πχ 650€ και το Κράτος να… συμμετέχει παίρνοντας τα 100 € (!). Ανάλογα ισχύουν και για μεγαλύτερες κλίμακες.
Περιττό να θυμίσω πως ένα μικρό διαμέρισμα ενισχύει το γλίσχρο εισόδημα ή τη σύνταξη κάποιου.
- Τα έξοδα συντήρησης βαρύνουν αποκλειστικά τον ιδιοκτήτη.
- Το Κράτος τι προσφέρει, ώστε να παίρνει έναν υψηλότατο (για μικρό εισόδημα) ποσοστό; Ως μεσάζων, αγαπητικός ή …) Ποιος ο λόγος –μισθωτές και εκμισθωτές – γιατί να πληρώνουν και στο Κράτος (και μάλιστα αρκετά;). Αν λοιπόν η φορολογία ήταν μικρή ή καθόλου, τότε φαντάζομαι ότι οι τιμές θα ήταν χαμηλότερες (με εξαιρέσεις ασφαλώς). Εκτιμώ ότι στα χαμηλά –μέχρι 500€ ενοίκια-, θα έπρεπε να υπάρχει μηδενικός συντελεστής φορολόγησης. Αυτό ονομάζεται και κοινωνική πολιτική. Ευελπιστούσα ότι στην ομιλία της Δ.Ε.Θ, θα ελάμβαναν υπόψη τις προτάσεις αυτές . (Διόλου περίεργο), δεν έγινε τίποτα. Αλήθεια γιατί δεν απαλλάσσονται από φόρο οι ιδιοκτήτες που ενοικιάζουν σπίτι το οποίο χρωστούν ακόμη στην Τράπεζα;. Έλα ντε!.
3. Μείωση ΦΠΑ και κατάργηση του:
Για είδη πρώτης ανάγκης όπως: φάρμακα, εξετάσεις κλπ.
4. Ακρίβεια:
Είναι ΛΑΘΟΣ η αντιμετώπιση μόνον με επιδόματα ή –και – αυξήσεις, (αναφέρομαι στην εσωτερική ακρίβεια).
Αν δεν παταχθούν: τα πιράνχας των μεσαζόντων και η αισχροκέρδεια, τίποτα δεν θα γίνει. (Σ.Σ Βέβαια με την προϋπόθεση ότι: οι Εξουσιαστές να θέλουν και να μπορούν. Δυστυχώς όμως ούτε θέλουν, ούτε μπορούν και δεν το τολμούν εδώ και χρόνια !....
*Ιατρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου