Το 1987, στο Α΄ Έτος της Νομικής Σχολής Αθηνών, στο κλιμάκιο Α-Κ (αίθουσα Παπαρρηγοπούλου / Σβώλου), δίδασκαν Συνταγματικό Δίκαιο ο Γεώργιος Κασιμάτης και ο κ. Νίκος Αλιβιζάτος.
Ιδίως από την εποχή των μνημονίων και μετά, ο πρώτος διατράνωνε την πίστη του στον Άνθρωπο και στις αξίες του, ενώ ο δεύτερος λοξοδρόμησε προς την Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία έχει ως στόχο την εξαφάνιση της ατομικότητας, της ελεύθερης βούλησης και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη για χάρη μιας μικρής κάστας, μιας παγκόσμιας ελίτ που, προεχόντως με επιταχυντή τον κορωνοϊό, βάλθηκε να αλλάξει τον κόσμο, συντονίζοντας τις πολιτικές μαριονέτες των εθνικών κυβερνήσεων.
Ο Κασιμάτης ήταν ίσως ο μόνος Έλλην Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, ο οποίος κατά τα έτη 2020-2023 υπηρέτησε την Αλήθεια και αντιστάθηκε σθεναρά στην επέλαση της παγκόσμιας «επιστημονικής δικτατορίας».
Τον Ιανουάριο του 2021 είχε παραχωρήσει μία συνέντευξη στον Αργύρη Ντινόπουλο (Alert TV), όπου, μεταξύ άλλων, είχε κάνει την εξής επισήμανση:
«Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σκότωνε ανθρώπους αλλά έμενε η κοινωνία, έμεναν τα παιδιά. Ο σημερινός “πόλεμος” σκοτώνει την θέληση του ανθρώπου και τον κάνει αγέλη»!
Χαρακτηριστική είναι και η θέση που είχε διατυπώσει στη μονογραφία του με τίτλο «Το Απάνθρωπο Καθεστώς Δανεισμού της Ελλάδας»:1
Από τις συνέπειες της καταναλωτικής κοινωνίας, αναφέρομε ότι η ελληνική εμπειρία ανέδειξε έντονα την επίδρασή της στον άνθρωπο της δράσης και της δημιουργίας, με τις χαλαρωτικές ψεύτικες απολαύσεις που του έδωσε, με τη δουλοπαροικιακού χαρακτήρα εργασιακή και οικονομική εξάρτηση για τις «ανάγκες» διαβίωσης, με την πληροφοριακή υπερφόρτωση και τις επικοινωνιακές μεθόδους πλύσης του εγκεφάλου που εκτοπίζουν τη σκέψη, με τις μεθόδους δημιουργίας κοινωνικού φόβου και κοινωνικής ενοχής. Όλα αυτά αποτελούν καταλυτικά στοιχεία για τη νάρκωση και τη νέκρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Όλα αυτά –συναφή μεταξύ τους και σχετικά με πολλές άλλες διαδικασίες και παθολογίες του κοινωνικοπολιτικού συστήματος– διέπλασαν το μοιραίο άνθρωπο-θύμα τού «άσε να δούμε, μήπως έλθουν καλύτερες μέρες», τον άνθρωπο της αρνητικής ελπίδας, που με το βλέμμα απλανές περιμένει – και όχι τον άνθρωπο της δημιουργικής ελπίδας, που με χαρούμενο πρόσωπο αγωνίζεται να τη φτάσει. Όλα αυτά έπλασαν το μοιραίο άνθρωπο με το τραγικό εκείνο ύφος που μας θυμίζει τις κατηφείς φυσιογνωμίες του ανθρώπου του Μεσαίωνα και του Έλληνα των δύο πρώτων αιώνων της τουρκοκρατίας. Διέπλασαν συγχρόνως και το μοιραίο ευάλωτο ανθρωπόμορφο ζώο χωρίς σκέψη, τον καταναλωτικό άνθρωπο.
Ωστόσο, ο Κασιμάτης καταλήγει σε μία σκέψη που αφήνει μια αχτίδα αισιοδοξίας. Κατά την άποψή του, η αντίσταση του καταναλωτικού ανθρώπου «φαίνεται νεκρή», στην πραγματικότητα όμως «δεν είναι». Ακολουθεί το επιχείρημά του:2
Η αντίσταση θέλει πίστωση χρόνου, την οποία δεν δίνει ο καταναλωτικός άνθρωπος, γιατί βλέπει πάντοτε τον χρόνο ως αναλώσιμο αγαθό. Εδώ ακριβώς οφείλονται οι ατομιστικές φιλοδοξίες ένταξης στο σύστημα και η «συστημική αντιπολίτευση». Δεν αντιλαμβάνεται, όμως, ο καταναλωτικός άνθρωπος ότι, χρησιμοποιώντας τον χρόνο ως αναλώσιμο αγαθό, αναλώνεται ο ίδιος από το σύστημα. Ευτυχώς που το σύστημα καταναλωτικής κοινωνίας, με τη χρήση του χρόνου ως αναλώσιμου αγαθού, αυτο-αναλώνεται και το ίδιο. Έτσι η ιστορία πάντοτε προχωρεί προς τα εμπρός. Θα πρέπει, συνεπώς, να καταλάβουν οι χωρίς σκέψη βιαστές της ιστορίας που καταλύουν την αξία του ανθρώπου ότι η καταστολή των δυνάμεων της ανθρώπινης αντίστασης και δράσης απλώς μεταθέτει χρονικά την ενεργοποίησή τους.
Τον Φεβρουάριο του 2021, ο Γεώργιος Κασιμάτης είχε παραχωρήσει και δεύτερη συνέντευξη, αυτήν την φορά στον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη (9,84 FM).
Αποδεικνύοντας ότι δεν έπασχε από «κορωνοϊκή ρινοκερίτιδα», τοποθετήθηκε και πάλι μετά μεγίστης παρρησίας, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους. Η συνέντευξή του περιείχε σημαντικότατα «κλειδιά» για την κατανόηση όχι μόνο της «νομικής κόλασης» που προκλήθηκε από την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης επί κορωνοϊού, αλλά και του επιβεβλημένου τρόπου αντίδρασης των πολιτών.
Η λύση κατά τον Κασιμάτη ήταν, δυστυχώς, μόνο μία: η «πειθαρχημένη αντίστασή» του λαού με επίκληση του άρθρου 120 του Συντάγματος. Προσοχή: Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα ο ίδιος με τον καθηγητή λίγες ημέρες μετά, μου διευκρίνισε ότι με τον όρο «πειθαρχημένη» εννοούσε την «συντονισμένη αντίσταση».
Η εν λόγω «λύση Κασιμάτη» σήμαινε ότι, επί κορωνοϊού, φθάσαμε στο συνταγματικό non plus ultra, δηλ. στο «μη παρέκει». Το μόνο ίσως που έμεινε όρθιο ήταν το άσυλο της κατοικίας. Όρθιο μεν, αλλ’ όχι και ανέπαφο, αφ’ ενός λόγω της εισβολής –μέσω της νυχθημερόν ακτινοβολούσας τηλεοράσεως– των «πλαστογράφων της καθημερινότητάς μας», ήτοι των δικτατορικών ΜΜΕ, αφ’ ετέρου λόγω της χριστουγεννιάτικης εισβολής αστυνομικών στα σπίτια κάποιων πολιτών μετά τις καταγγελίες των καταδοτών που είχαν γίνει το 2021. Αλλά με τον ρυθμό που βαδίζουμε, είναι ορατός ο οργουελικός κίνδυνος να καταργηθεί και το πάλαι ποτέ κραταιό νομικό απόφθεγμα “my home is my castle” (το σπίτι μου είναι το κάστρο μου).
Πάντως, η θέση του Κασιμάτη ότι η αντίσταση για να είναι «τρομερό όπλο» και να γονατίσει το καθεστώς της ελληνικής και παγκόσμιας δικτατορίας, θα πρέπει να χρησιμοποιείται τουλάχιστον από την πλειοψηφία, δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει, επειδή οι περισσότεροι πολίτες φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται τους τεράστιους κινδύνους που κρύβει η φρενήρης ψηφιοποίηση των πάντων, διότι η αντίσταση μπορεί να ξεκινήσει από μια συμπαγή ομάδα (κρίσιμη μάζα) και να εξαπλωθεί εν συνεχεία σαν επιδημία. Κάθε αντίσταση έχει δυναμικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου μπορεί να αναδειχθεί συν τω χρόνω σε «τρομερό όπλο».
Ιδού κάποια αντιπροσωπευτικά σημεία της συνεντεύξεως του καθηγητή μου Γιώργου Κασιμάτη:
«Η Δύση πέρασε το κατώφλι του ηλιοβασιλέματος και είναι στο σούρουπο. Οι λαοί βρίσκονται στον βαθύ ύπνο μιας μακράς νύχτας και πίσω από αυτή τη νύχτα έρχεται βραδέως αλλά σταθερά η ανατολή».
«Όλες οι αρχές έχουν παρακαμφθεί. Αυτός είναι ο στόχος, να το συνηθίσει ο κόσμος. Ασφαλώς η αρχή της αναλογικότητας είναι ποδοπατημένη, αλλά όταν είναι η αρχή της κυριαρχίας ποδοπατημένη, όταν είναι η αρχή της δημοκρατίας ποδοπατημένη και καθημερινά παραβιάζεται, αυτό είναι στα ψιλά. Όλα τα μέτρα είναι ασύμμετρα, παραβίαση κατάφωρη της αναλογικότητας, η οποία σε όλα τα ζητήματα και στην καθημερινότητα [δεν υπάρχει]. Όπως δεν έχουμε και καμιά αναλογική ισότητα.
Όταν συγκεντρώνεται στο 1% του πληθυσμού το 99% του πλούτου, τότε δεν μπορείς να εφαρμόσεις τίποτε στην πράξη. Από το 2010 δύσκολα θα βρεις πράξη Δημοσίου ή και ιδιωτικών επιχειρήσεων που να μην έχει παραβίαση του Συντάγματος και του Διεθνούς Δικαίου (υπό την έννοια των διεθνών εγγυήσεων)».
«Έχω καταγγείλει όλους τους συναδέλφους μου από την αρχή. Έχουν μπει κι αυτοί στον ύπνο. Αποδέχθηκαν ότι σε αυτήν την αλλαγή δεν μπορούν να [διακυβεύσουν] τις διασυνδέσεις τους και τα απλά συμφέροντα της καθημερινότητάς τους. Δεν θα λύσουμε εμείς το παγκόσμιο ζήτημα, λένε. Αυτή είναι η νοοτροπία τους. Στην Κατοχή όλοι πίστευαν ότι το καθεστώς του Χίτλερ θα κρατούσε 100 χρόνια τουλάχιστον, όμως [ο Έλληνας] ανέβαινε στο βουνό, άφηνε τη γυναίκα και τα παιδιά του και ήξερε ότι την άλλη ημέρα μπορεί να είχε σκοτωθεί, διότι είχε άλλη στάση ζωής. Σήμερα, από την καταναλωτική κοινωνία, από τα ΜΜΕ, από την πλύση εγκεφάλου τελείωσε η ιστορία της αντίστασης. [Ορθότερα] δεν τελείωσε, αλλά θα εμφανιστεί με άλλους τρόπους, αλλά αυτό αργεί».
«Και τούτα δω, όλα τα [υγειονομικά] μέτρα που [παίρνουνε] είναι της νύχτας και όταν έρθει η ημέρα, θα γελά η ημέρα, αλλά το ζήτημα είναι ότι έτσι γίνεται πάντοτε στις κρίσεις του κοινωνικοπολιτικού συστήματος στο τέλος, χτυπιέται το τέρας μέχρι που να ξεψυχήσει. Αυτό όμως κρατάει δυστυχώς, δεν φτάνει μια ζωή, δεν θα το δούμε εμείς».
«[Για να επανέλθει η ζωή μας σε μια άλφα τάξη], είναι διαχρονική η βάση της αντιμετώπισης: Είναι η αντίσταση, αλλά η αντίσταση προϋποθέτει ακριβώς μια κατάσταση [με] υγιή και ώριμη ιστορικά ψυχοσύνθεση. Αυτά τα έχει πει ο Αριστοτέλης. Αν δεν γίνει πεποίθηση ότι πρέπει να γίνει αντίσταση, και να γίνει πειθαρχημένη [ενν.: συντονισμένη] αντίσταση, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Η αντίσταση, όμως, μπορεί να γονατίσει, όπως γονάτισε η αναίμακτη παθητική αντίσταση του Γκάντι την κοσμοκρατορία της Αγγλίας. Και αυτό φοβούνται οι πολιτικοί σήμερα, που κοιτάζουν να εξασφαλίσουν πλήρη συναίνεση των ΜΜΕ. Είναι ακριβώς αυτός ο φόβος να μη μπει το μικρόβιο (κατ’ αυτούς) της αντίστασης στην ψυχή του ανθρώπου. Και αυτό είναι το νόημα του [άρθρου] 120 του Συντάγματος. Αυτό υπήρχε πάντα. Από την εποχή της τυραννοκτονίας των αρχαίων και του Μεσαίωνα. Είναι αντίσταση, όταν το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να σε βοηθήσει, τότε δεν μένει τίποτε άλλο στον άνθρωπο παρά μόνο η αντίσταση, η άμυνα. Αυτό, όμως, είναι τρομερό όπλο».
«Η νέα γενιά είναι, δυστυχώς, πιο ευάλωτη στην πλύση εγκεφάλου. Στο χωριό των Κυθήρων σε δρόμο που δεν συναντάς ούτε σε 10 χλμ. άλλο αυτοκίνητο ή άλλον άνθρωπο βλέπω ένα αυτοκινητάκι με έναν νέο μέσα που φορά μάσκα ενώ επιτρέπεται να μη φοράει, αφού είναι μόνος του. Μπορεί να φθάσουμε να δούμε τη μάσκα να είναι και μόδα. Βλέπεις ότι είναι ευάλωτος ο νέος σήμερα. Δεν είναι ο παλιός νέος που διαμόρφωνε τις ιδέες στα πανεπιστήμια ως φοιτητής ή και εκτός πανεπιστημίων. Γι’ αυτό οι νέες ιδέες είχαν ξεκινήσει από τα πανεπιστήμια και γι’ αυτό είχε δημιουργηθεί τότε το άσυλο εναντίον της μοναρχίας. Επομένως εκεί είναι η πρώτη επιτυχία του συστήματος, στους νέους».
«Σήμερα η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι πολιτισμική κυρίως. Οι παλαιότεροι φοιτητές είχαν όραμα, να σπουδάσουν αυτό που τους αρέσει, σήμερα τους αρέσει μόνο αυτό που κερδίζει».
Στον σκοταδισμό που επιχειρεί να μας έχει καθηλωμένους ο «απολυταρχικός πολύποδας» της σημερινής εποχής, φωνές σαν αυτή του Γιώργου Κασιμάτη επιδρούν ως φλόγες κεριού, καθεμία εκ των οποίων όμως είναι υπεραρκετή για να σβήσει το σκοτάδι.
Δυστυχώς, η φλόγα του Γιώργου Κασιμάτη έσβησε πριν από λίγο. Το αντιστασιακό του φως, όμως, θα σιγοκαίει συνεχώς, λειτουργώντας σαν φαροφόρα σημαδούρα για όσους διατηρούν μέσα τους αλώβητο το πάθος για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της αξίας του ανθρώπου.
Αμφότερες βάλλονται λυσσαλέα από τους φρικαλέους, οσφυοκάμπτες πολιτικούς που έχουν προσκυνήσει την νεοταξίτικη υπερεθνική ελίτ, τροχοδρομώντας με ταχύτητα προς την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας κυβέρνησης.
Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, οι συστημικοί συνάδελφοί του, όπως π.χ. ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έκαναν καμία απολύτως αναφορά στις κραυγές που ο εκλιπών έβγαζε από τα Κύθηρα ενάντια στα αντισυνταγματικά μέτρα της εποχής κορωνοϊού, ειδικότερα: ενάντια στα δύο λοκντάουν και τις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις (μασκοφορία, εμβολιασμό)3.
Τσιμουδιά, βεβαίως, και από τις συστημικές ιστοσελίδες, οι οποίες αποσιωπούν παντελώς τον αγώνα που έδωσε από το 2020 εναντίον της υγειονομικής δικτατορίας. Να χαιρόμαστε την ψευτοδημοκρατία που βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στις 17 Σεπτεμβρίου 2021, ο Γιώργος Κασιμάτης, ο π. Στυλιανός Καρπαθίου, ο Ελπιδοφόρος Σωτηριάδης και ο γράφων είχαμε εμφανισθεί ενώπιον της γερμανικής επιτροπής για τον κορωνοϊό (Corona-Ausschuss) στην εκπομπή που ήταν αφιερωμένη, μεταξύ άλλων, και στα αντισυνταγματικά υγειονομικά μέτρα που εφαρμόσθηκαν σε Ελλάδα και Κύπρο.
Ενώ η εκπομπή μεταδιδόταν ζωντανά μέσω του youtube αλλά και άλλων εναλλακτικών δικτύων στα πέρατα της γης (υπήρχε διερμηνεία στην αγγλική γλώσσα), το youtube έριξε μαύρο, διακόπτοντας την μετάδοση, επειδή τάχα «παραβαίνει τις Οδηγίες της κοινότητας». Ταυτοχρόνως, έπεσε και η ιστοσελίδα της γερμανικής επιτροπής για τον κορωνοϊό! Ζητώ η παγκόσμια δικτατορία!
Παραπομπές
2 Ό.π., σελ. 177/178.
3 https://www.tovima.gr/2025/10/05/society/venizelos-apoxairetismos-ston-giorgo-kasimati-vrike-oristika-ta-agapimena-tou-kythira/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου