Είδαμε το φετινό δελτίο της ΕΛΣΤΑΤ που αφορά την κίνηση του ελληνικού πληθυσμού για το 2024, δηλαδή το ισοζύγιο γεννήσεων και θανάτων της περασμένης χρονιάς. Η εικόνα είναι σαφής, σκοτεινή και λίγο πολύ αναμενόμενη. Οι γεννήσεις συνεχίζουν να παίρνουν την κατηφόρα, και είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των ελληνικών στατιστικών, που κατρακύλησαν κάτω από το επίπεδο των 70 χιλιάδων, ενώ οι θάνατοι ήταν διπλάσιοι των γεννήσεων.
Ποιο αναλυτικά, το 2024 στην Ελλάδα γεννήθηκαν 68.467 παιδιά και πέθαναν 126.916 άτομα. Με βάση λοιπόν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, βλέπουμε ότι τα 61.337 παιδιά είναι από Ελληνίδες μητέρες και τα 7.130 από αλλοδαπές.
Εκείνο όμως που μας κάνει και τρομάζουμε είναι ότι βρισκόμαστε επί 15 συνεχόμενα χρόνια που μείωσης του πληθυσμού μας. Κι όμως ακόμη οι έχοντες τα ινία της πολιτικής εξουσίας ακόμη ψάχνονται, ανησυχούν αλλά δεν κάνουν σχεδόν τίποτα, ίσως που και που, να κάνουν κάποια νύξη στο δημογραφικό, είτε από την μεριά την κυβερνητική, για να δείξει ότι κάτι κάνει, είτε από την αντιπολίτευση, για να δείξει ότι νοιάζεται.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, λέξεις που απλά είναι για να τηρούν τα προσχήματα, πετάνε όλοι τους ένα «ανησυχώ» και; Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα καταρρέει δημογραφικά. Έχουμε μια πατρίδα με όλο και μικρότερο, και γερασμένο πληθυσμό, μια χώρα που σταδιακά ερημώνει στην ύπαιθρο της και τελικά μια πατρίδα που στο τέλος θα την πάρουν στα χέρια τους άλλοι.
Το πολιτικό σύστημα τα γνωρίζει όλα αυτά; Σαφέστατα ναι, ήδη από το 1993 στα αρχεία της Βουλής υπάρχει το πρώτο πόρισμα για το δημογραφικό. Από τότε μέχρι σήμερα (με λίγες εξαιρέσεις) όχι μόνο δεν έκανε προσπάθειες να λύσει το πρόβλημα, αλλά αντιθέτως το έκανε χειρότερο, με την χρεοκοπία της χώρας και την υποθήκευση της για 99 χρόνια. Αυτές οι δραματικές εξελίξεις έκαναν την πατρίδα μας μια μίζερη χώρα, μέσα στην φτώχεια και υποχρέωσαν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες νέων Ελλήνων να πάρουν των ομματιών τους και να αναζητήσουν την τύχη τους σε ξένες χώρες.
Επίσης στην Ελλάδα ήδη υπάρχει ένα τρομακτικό πρόβλημα κοινωνικής ασφάλισης, που σταδιακά θα επιδεινώνεται. Πώς το γνωρίζουμε; Ας το δούμε με αριθμούς. Το 2024, η Ελλάδα είχε έναν πληθυσμό μέσες άκρες 10 εκατομμυρίων. Σε αυτόν τον πληθυσμό οι νέοι από 0-19 ετών ήταν 1,9 εκατομμύρια, οι δε ευρισκόμενοι σε παραγωγική ηλικία 20-64 ετών ήταν 5,8 εκατομμύρια και οι άνω των 65 ετών ήταν 2,4 εκατομμύρια. Εάν συνεχιστεί η πτώση o ελληνικός πληθυσμός το 2050 υπολογίζεται ότι θα είναι η εξής: οι νέοι 0-19 ετών θα είναι 1,4 εκατομμύρια, οι όντες σε παραγωγική ηλικία θα είναι 4,3 εκατομμύρια και οι άνω των 65 ετών θα είναι 3,1 εκατομμύρια, σε ένα σύνολο πληθυσμού 8,8 εκατομμύρια, βγάλτε λοιπόν τα συμπεράσματα σας.
Αυτή είναι η επιτυχία του πολιτικού μας συστήματος το οποίο δεν λειτουργεί με το αίσθημα αποστολής και με την ματιά στο μέλλον, που χαρακτηρίζει μια πραγματική ηγεσία, αλλά είναι ένα πολιτικό σύστημα κοντόφθαλμο, περιορισμένης ευθύνης και σκοπού, που δεν υπερβαίνει τις επόμενες εκλογές. Με αυτή την λογική απαξιεί να ασχοληθεί με το μείζον ζήτημα της χώρας, αλλά κάνει ότι νοιάζεται για τα κοινά για να διεκδικεί την ψήφο που όσο πάει και μειώνεται, μια και η αποχή στις εκλογές γιγαντώνεται. Βέβαια ευθύνες δεν φέρει μόνο η πολιτική ηγεσία αλλά και η κοινωνία, μιας και το δημογραφικό είναι πρωτίστως ένα κοινωνικό πρόβλημα. Το δημογραφικό όμως, δεν είναι μόνο ένα θέμα είναι πολλά. Είναι το έλλειμμα αξιών, των προτύπων που παίρνουν οι νέες γενιές και της παιδείας που δίνουμε, παράλληλα όμως είναι το έλλειμμα της ποιότητας ζωής, οι χώροι κατοικίας, οι δημόσιες υποδομές (παιδικοί σταθμοί κ.α), το κράτος πρόνοιας, η οικονομική ασφάλεια (εργασία, αξιοπρεπείς μισθοί), αναπτυξιακά προγράμματα για την περιφέρεια, τέτοια που να μένει ο πολίτης στην γη του και όχι τα αίσχη που είδαμε με τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι το δημογραφικό απαιτεί μια συνολική αντιμετώπιση που μέχρις σήμερα δεν έχει γίνει. Το μόνο που είδαμε είναι τα συσσίτια (επιδόματα) τα οποία μπορεί να ανακουφίζουν ορισμένες κοινωνικές ομάδες, αλλά δεν είναι η λύση στο πρόβλημα. Για να λυθεί σωστά το δημογραφικό ο Έλληνας πολίτης πρέπει να αισθάνεται ασφάλεια στην χώρα του, και για να γίνει αυτό πρέπει η Ελλάδα να ευημερήσει, να έχει όραμα, ελπίδα και προοπτική. Δυστυχώς όμως αυτά είναι πράγματα που το πολιτικό σύστημα της χώρας μας δεν τα θέλει, για τον απλούστατο λόγο ότι μια τέτοια θετική εξέλιξη για την πατρίδα και τους πολίτες της θα λειτουργούσε ενάντια στα προνόμια του και θα υπονόμευε τη δυνατότητά του να ελέγχει έναν γερασμένο πληθυσμό με επιδόματα.
Μάλιστα τα τελευταία χρόνια μας παρουσιάζουν ως θέσφατο σωτηρίας για το δημογραφικό την πολιτική των ανοικτών συνόρων. Μια πολιτική, που στην πράξη οδηγεί μαθηματικά την Ελλάδα μας στην αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού και τη μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας, χάρι στους πληθυσμούς που μας διοχετεύει εδώ η Τουρκία, είτε από τα μικρασιατικά παράλια, είτε από τη Λιβύη και που ουδεμία σχέση έχουν με τα κοινωνικά και θρησκευτικά ήθη και έθιμα της Ελλάδος. Έτσι μετά από 40 αιώνες συμπαγούς ιστορίας και αγώνων για τη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας, μας φτάνουν στο έσχατο στάδιο παρακμής, που είναι να αναθέσεις στον εχθρό σου να σου διαλέξει αυτός τον πληθυσμό που θα έχεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου