Τώρα που φθινοπωριάζει
η ψυχή μας μαυρίζει και αδειάζει
κάποτε κι’ εμείς με άτι τρέχαμε
η ψυχή μας μαυρίζει και αδειάζει
κάποτε κι’ εμείς με άτι τρέχαμε
σώοι σηκωνόμαστε μόλις πέφταμε
τις χρονιάρες μέρες ξεφαντώναμε
τα ταξίδια τα χαιρόμαστε
τώρα στο σπίτι περιορισμένοι
σαν αστραπή χάθηκε η νιότης η καημένη
τότε που η φαντασία με έκανε δον Κιχώτη
τα γεράματα ούτε στα υπόψη
Ο γηραιά κυρία με αμαξίδιο
με αυτό εντός οικίας κάνει το ταξίδιο
ας όψονται η αρρώστια και τα χρόνια
από τον κολοφώνα σήμερα στην καταφρόνια
με το πλοίο του Ερμή θα ουρανό πλεύσει
στον παλαιό Αυλώνα κρατάει θέση
Φίλοι γνωστοί και συγγενείς
ο καθένας τη δική του δίνει μάχη
σε ένα κόσμο που ταχύτατα αλλάζει
και ο καθένας τον διπλανό δεν κοιτάζει
μόνο για την πάρτη του τον νοιάζει
και ο ισχυρός τον κόσμο εξουσιάζει
με τον αλγόριθμο της ΑΙ
σαν ψάρι αγκιστρωμένο μας τραβάει
και κανείς δεν ξέρει που θα μας πάει;
Μόνο η Εφορία και οι Τράπεζες μας ενθυμούνται
και ποτέ δεν μας χάνουν
σαν τα κοράκια στο ψοφίμι πέφτουν απάνω
και καρπούνται
πρέπει να ξέρουν ό,τι και να κάνεις
ραβασάκια θα μας στέλνουν και στον Αδη
αδύνατον εκεί να τα διαβάζουμε γιατί
επικρατεί σκοτάδι
Και τότε πρόστιμα θα κόβουν στα παιδιά μας
στα εγγόνια μας και τα δισέγγονα μας
ανεκπαίδευτη στο WI FI άφησαν τη γενιά μου
Πως της ζωής να νιώσεις το στολίδι;
όταν τον πανάρχαιο Παλαιστίνιο Αχαιό
ο Οβριός τον γενοκτονεί και τον γκρεμίζει
Μπορεί μετά από τόσα δεινά να επικρατήσει Ειρήνη;
μετά από το προαιώνιο τουφεκίδι;
ο Παλαιστίνιος στα ερείπια τώρα γυρίζει
και ακόμα.... ελπίζει
Την Παλαιστίνη ο ΟΗΕ κράτος έχει κάνει
η Γάζα ισοπεδωμένη «ταμπάνι»
η διεθνής κοινότητα αν δεν το εξασφαλίσει
σύνορα να του ορίσει, τους πεινασμένους να ταΐσει, να ποτίσει και να τους περιθάλψει, ο μοχθηρός Οβριός θα τους κάψει
ο Παλαιστίνιος την ελευθερία ποτίζει με αίμα
η καρτερικότητα του μετριέται με το στρέμμα
Τα όπλα να βάλουν παρά πόδας
ρούχα να βάλουν πολιτικά της μόδας
πόνεσαν μάνες έχασαν παιδιά
φταίει το Ισραήλ φταίει και η Χαμάς
Καινούργια ζωή ας ξαναρχίσουν
τα όπλα και από τα δύο μέρη ας σιγήσουν
τα σπίτια τους οι Παλαιστίνιοι να χτίσουν
και τον πρόεδρο Τραμπ με το Νόμπελ Ειρήνης
οι μικρόψυχοι Σουηδοί να τιμήσουν
Εξοντωτικές στήθηκαν και στο παρελθόν της περιοχής οι Σκυθουπόλεις
το πρώτο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης της γης όλης
και ο υπεύθυνος « μόκο» και συγνώμη δεν ζητάει
μήπως το DNA φταίει και το προαιώνιο μίσος κρατάει;
Τα κράτη του Κόλπου ας πληρώσουν το φέσι
μετά από πέντε πολέμους οι ΗΠΑ σε χρέη έχουν πέσει
κι εμείς συμπτωματικά; Κάθε γενιά γενοκτονία,
μήπως το DNA του Έλληνα η αιτία;
ή ο βάρβαρος να μας εξαφανίσει θέλει από την ιστορία;
Γιατί του δώσαμε τα φώτα και την παιδεία;
αυτούς με κανονιές κι' εμάς με κατοχές, μνημόνια και τώρα με τη λειψανδρία
και πλάι μας ο «μπαμπούλας» η ισλαμο φασιστική Τουρκία σε διαρκή Εθνοκτονία
Στην κοινωνία μας την μεγάλη
για το γέρο και τη γριά μιλιά ουδείς βγάζει
ούτε για τον αδύναμο μιλάει
των ιδεολογιών τα μονότονα κηρύγματα
όμοια ηχούν με φληναφήματα
ουδένα πλέον ξεγελάνε,
και όσοι τρώνε δεν μιλάνε
Βαρέθηκα και των "μίντια" τους ψευταραδες
με την ΑΙ πολλούς θάχουμε καυγάδες
μούγκα για τις γίδες και τις στερφάρες
πολιτικοί «λαμόγια» κλεφταράδες
τα σκάνδαλα τα έκαναν γαργάρες
Με την τεχνητή νοημοσύνη θα πάθουμε λαχτάρες
στο ταψί μας χορεύουν και οι "Google-άρες",
αλαλάζουν οι τηλεφατσάρες
απατεώνες, παιδόφιλοι, ληστές και φονιάδες
στον κοσμάκη προξενούν λαχτάρες
«αξιότιμη» τάξη οι φοροφυγάδες
και οι συνταξιούχοι ονειρεύονται παράδες;
Δοξάστε την ψηφιακή μας Κοινωνία
καλπάζει η σύγχρονη τεχνολογία
τον άνθρωπο από το γραφείο σου με ένα "drone" τον σκοτώνεις
το περιβάλλον το μολύνεις και προσποιείται ότι το σώνεις
την πολιτιστική επανάσταση Έλληνα μην τις ματαιώνεις
Λογαριασμό σε κανέναν ο ισχυρός δεν δίνει
σκοτώνει, καίει, βανδαλίζει χωρίς ντροπή χωρίς αισχύνη
η ανθρωπότητα πάει προς το κακό
στο χάος κατευθείαν και στο γκρεμό
Ο σύγχρονος άνθρωπος στο σχοινί ακροβατεί
χωρίς Αρετή, Σύνεση και Αιδώ
τελευταία στιγμή θα μας σώσουν οι θεοί;
Κόσμος, σκληρός, αδυσώπητος, τραχύς,
αναδύεται εσχάτως
δυο τεράστιες συμπληγάδες του πλοίου έφαγαν τον πάτο
Ο καθείς τώρα κολυμπάει χωρίς σωσίβιο σε μέγα βάθος
κόσμος που το κέρδος σαν μοναδικό έχει πάθος
και στα τάρταρα τις αξίες στον πάτο
η Δύση τον Κερδώο Ερμή λατρεύει ακραδάντως
Σε τούτο τον κόσμο για τον άνθρωπο δεν υπάρχει χώρος
μοιάζει με φυτό στην μέση στη λεωφόρο
και τα οχήματα σκοτώνουν το σπόρο
Υπάρχει όμως και ο καλός «Δημήτρης» και ο κάθε εθελοντής που βοηθάει τον πρεσβύτη
και έρχεται όταν τον καλώ στο σπίτι
και μου λύνει κάθε πρόβλημα ψηφιακό προκύψει
με βοηθάει οσάκις του το έχω ζητήσει
κι’ εγώ χίλιες του δίνω ευχές
απαράδεκτοι όσοι μου γράφουν για δωρεές
εργάζομαι αφιλοκερδώς, επάγγελμα δεν κάνω επικερδές
η καλή τους η καρδιά μου φέρνουν αφθονία
είμαι αυτάρκης και το εισόδημα μου επαρκεί για την ευδαιμονία
Ανέκαθεν ο κόσμος ήταν ίδιος, ούτε καλός ούτε κακός
παλιά ήταν μαλακός τώρα έγινε αεικίνητος σκληρός
Ο άνθρωπος σαν ψάρι αγκιστρωμένο
στην τεχνητή νοημοσύνη κρέμασε το πεπρωμένο
με άπλετο φως, σε συνθήκες ζει μεσονυκτίου
ελεγκτής και ελεγχόμενος ταυτοχρόνως μέσω του κινητού και του διαδικτύου
πανταχόθεν ορατός από τους δορυφόρους του Κυρίου
τούτος ο δρόμος γυρισμό δεν έχει
και όποιος αντέξει, ένας κόσμος μυστηρίου
(12/10/25)
*Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου