Μια βασική μέθοδος η οποία πηγάζει από το ρεπερτόριο του Teachers College και πρoδίδει την τεχνοκρατική προσέγγιση της Ακαδημίας Khan όσον αφορά την εκπαίδευση, περιλαμβάνει τη μετατροπή του ανθρώπου από ένα αυτόνομο αλλά παράλληλα κοινωνικό άτομο ικανό για συνεργασία, σε ένα άτομο που έχει πάντα εις γνώση του τους εξωτερικούς περιορισμούς και εξαρτάται από την υποστήριξη, την παρακολούθηση και την παρέμβαση των θεσμών. Μια τέτοια αλλαγή προϋποθέτει την αναμόρφωση της ψυχής μέσω της αναδιατύπωσης του περιεχόμενου και του προσανατολισμού του σπουδαστικού προγράμματος.
Όταν οι ψυχολόγοι του Teachers College επαναπροσδιόρισαν το περιεχόμενο των μαθημάτων για να συμπεριλάβουν τις νεο-επινοημένες σπουδές όπως τις «κοινωνικές επιστήμες» (social studies), αποδυναμώνοντας έτσι τις πρώην διακριτές συμμετρίες μεταξύ των τομέων των σπουδών, παρείχαν το πλαίσιο για την ανάπλαση του ατόμου σε μια πολύ πιο εύκολα διαχειριζόμενη διαδικασία μέσω τεχνοκρατικών μέσων.
Η εκπαιδευτική μέθοδος για την οποία ο Dewey και άλλοι οπαδοί του Βουντ είναι ιδιαίτερα γνωστοί, ονομάζεται «instrumental progressivism». Μια τέτοια προσέγγιση ασχολείται κυρίως με τη μετατροπή της σχολικής διαδικασίας σε μια που εξυπηρετεί τις οικονομικές, πολιτικές ή τις πολιτιστικές «ανάγκες» της εκάστοτε κοινωνίας. Ωστόσο, σχετίζεται επίσης με την καλλιέργεια ενός πειθαρχημένου υπηκόου, όπου οι εξωτερικοί κοινωνικοί έλεγχοι αντικαθίστανται από ελέγχους εκούσιας συνεργασίας. Σύμφωνα με τους κοινωνιολόγους Kevin Robins και Frank Webster, ο ινστρουμενταλισμός αναγνώρισε την ξεχωριστή «αλληλοσχέτιση μεταξύ των δομών της γνώσης από τη μία πλευρά, και των δομών εξουσίας και αρχών ελέγχου από την άλλη». [13]
Ο θεωρητικός της εκπαίδευσης Basil Bernstein εξηγεί πώς η διαβάθμιση της εκπαιδευτικής γνώσης ανήκει σε δύο κώδικες ταξινόμησης, – ‘συλλογής’ ή ‘ενοποίησης’. Ο κώδικας συλλογή χαρακτηρίζεται από την παρουσίαση της γνώσης με αυστηρές ιεραρχίες θεμάτων, ενώ ο ενοποιημένος κώδικας προκύπτει από την προσπάθεια μείωσης της ταξινομικής συγκέντρωσης. Ο κώδικας συλλογή ενσωματώνει τη διδακτική προσέγγιση που εμφανίζεται στις παραδοσιακές εκπαιδευτικές πρακτικές, την οποία οι πειραματικοί ψυχολόγοι προσπάθησαν να εγκαταλείψουν υπέρ μιας πιο χαλαρά συντονισμένης ρύθμισης.
Αυτή η προσέγγιση άλλαξε αποφασιστικά το status της γνώσης και στην πορεία εισήγαγε «μια διαταραχή των υπαρχουσών δομών εξουσίας». Όπως ο «instrumental progressivism» του Dewey προσπάθησε να διαλύσει την Καρτεσιανή δυαδικότητα του υποκειμένου-αντικειμένου, βυθίζοντας τον μαθητή στην εμπειρία με αποτέλεσμα να διασκορπίσει τη θέλησή του, έτσι και ο ενοποιημένος κώδικας δίνει έμφαση στα χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας του μαθητή, «ενθαρρύνει τον μαθητή/σπουδαστή να εκφραστεί περισσότερο δημοσίως … περισσότερες από τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις αξίες του». Το αποτέλεσμα, παρατηρεί ο Bernstein, σημαίνει ότι «μεγαλύτερο κομμάτι του μαθητή είναι διαθέσιμο για έλεγχο … η κοινωνικοποίηση θα μπορούσε να είναι πιο έντονη και ενδεχομένως πιο παρεμβατική». [14]
Τα άτομα που υπόκεινται σε αυτές τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές μεθόδους προσαρμογής είναι πιο εύκολο να ενσωματωθούν σε μια «πειθαρχική κοινωνία», η οποία θα επιβλέπεται από μια θεραπευτική πολιτεία όπου ένας αυξανόμενος αριθμός ιδιωτικών πρακτικών του παρελθόντος –υγεία, διατροφή, ανατροφή παιδιών και σεξουαλικότητα–, θα υπόκεινται στην παρατήρηση, την ταξινόμηση και τον έλεγχο. Με αυτόν τον τρόπο το ανθρώπινο ον έχει μεταμορφωθεί σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που όρισαν στις αρχές του εικοστού αιώνα οι δημιουργοί της κοινωνικής ψυχολογίας, στην προετοιμασία για μια νέα κοινωνική τάξη όπως αυτή επισημαίνεται στα ίδια τα γραπτά τους. Mία κοινωνική τάξη όπου η σχολαστική διαχείριση της εξέλιξης της ζωής θα γίνεται αποδεκτή από τους επαρκώς κατηχημένους, υπό το πλαίσιο του ευρέως διαδεδομένου στη σύγχρονη δημόσια εκπαίδευση ενοποιημένου κώδικα μάθησης, χωρίς την ανάγκη άσκησης βίας. [15] Αυτή η προοπτική είναι ιδιαίτερα αυξημένη μέσω των τεχνολογικών μέσων τα οποία θα χαρακτηρίζουν την εκπαίδευση όλο και περισσότερο, όπως με το εγχείρημα της Ακαδημίας Khan.
Κάποιος που έχει αφιερώσει τη ζωή του σε μεγάλο βαθμό στην επικοινωνία με νεαρούς ενήλικες για την καθοδήγηση της βούλησής τους, θα εντοπίσει –εφόσον είναι εξοικειωμένος με το ανορθόδοξο παρελθόν της αμερικανικής εκπαίδευσης- μια αβεβαιότητα και μια θλίψη σε πολλούς από τους μαθητές του, οι οποίοι αναμφισβήτητα γαλουχήθηκαν μέσα σε μια δομή που σκόπευε να εξασφαλίσει την πνευματική τους απώλεια και την τυφλή υποταγή τους σε ένα σύστημα για το οποίο γνωρίζουν ελάχιστα.
Αυτά τα άτομα γνωρίζουν με κάποιο τρόπο πως κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει, αλλά δεν μπορούν να κατανοήσουν την πηγή της δικής τους περιορισμένης επίγνωσης και περιέργειας. Έχοντας την εντολή να είναι χρήσιμες μηχανές, δεσμεύονται στις περιορισμένες γνώμες και απόψεις που προβάλλονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι οποίες επαναλαμβάνονται με διάφορους τρόπους από τους συνομήλικούς τους. Απολιτίκ και χωρίς ιστορικό πλαίσιο σέρνονται απλά μέσα στους σταθμούς της ζωής τους.
Εδώ και πάνω από έναν αιώνα οι κοινωνικοί μηχανικοί θέσπισαν ένα πρόγραμμα για τη δημόσια εκπαίδευση το οποίο μαζί με τη δια βίου εξάρτηση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχει σε μεγάλο βαθμό καταφέρει να μεταμορφώσει την πνευματική ουσία και να αποδυναμώσει την πολιτική βούληση που καθόριζε την ανθρωπιά ενός ατόμου. Εκτός από τα εργαλεία υψηλής τεχνολογίας και την ταχύτητα με την οποία τέτοιες διαδικασίες μπορούν πλέον να εφαρμοστούν, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα. Πράγματι, η πρόθεση του Μπιλ Γκέιτς να διεθνοποιήσει, να εποπτεύσει και να ελέγξει την εκπαιδευτική διαδικασία και ένα ολόκληρο τμήμα του πληθυσμού μέσω της Ακαδημίας Khan, ανοίγει ένα νέο σημαντικό κεφάλαιο προς την περαιτέρω ενσωμάτωση των ανθρώπων στην παγκόσμια εξελισσόμενη τεχνοκρατική τάξη.
Παραπομπές.
13. Kevin Robins and Frank Webster, Times of the Technoculture: From the Information Society to the Virtual Life, New York: Routledge, 1999, 177.
15. Robins and Webster, Times of the Technoculture, 177-179.
***
Πηγή Memory Hole
Αρχική δημοσίευση.
Η φωτογραφία είναι έργο του Juha Arvid Helminen. Όλη η συλλογή του υπάρχει εδώ: http://immanuel.deviantart.com/gallery/
https://averoph.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου