Κι αφού έκλεισε η Αυλαία με την αναχώρηση της μαριονέτας των δυναστών σας… (άνθραξ ο θησαυρός) γυρίσατε πλευρό στην αγκαλιά του Μορφέα. Μα το σποράκι σας που ποτέ δεν κοιμάται… και βλέπει το δάσος κι όχι το δάχτυλο… πήρε τους χρόνους αιώνων πίσω, σ' αναζήτηση της ΑΙΤΙΑΣ για τα δεινά της ΦΥΛΗΣ σας. Στη σκιά ενός ψηλού δέντρου στάθηκε, για να ξαποστάσει, πέφτοντας σε βαθειά περισυλλογή. Ίσως αν μιλούσε με έναν σοφό Έλληνα να λύνονταν οι ΑΠΟΡΙΕΣ ΤΟΥ!
Μια ΙΔΕΑ ήταν κι αυτή, μα δεν την άφησα να πέσει κάτω. Την άρπαξα απ' τα… μαλλιά (όπως ο πνιγμένος) και μετά από αιώνες περιπλάνησης… "έπεσα" εγώ στους πρόποδες ενός βουνού. Συνήλθα μόλις με χτύπησε ο καθαρός αέρας του. Μα δεν πρόλαβα να χαρώ την μαγεία της στιγμής. Απρόσμενα ένοιωσα την παρουσία μιας ανθρώπινης παρουσίας. Μια σεβάσμια φιγούρα με άσπρους κροτάφους στεκόταν μπροστά μου κι αναλογίστηκα μήπως ήταν ένας σοφός Έλληνας, που αναζητούσα. Έτσι με προθυμία αφέθηκα να με ΞΕΝΑΓΗΣΕΙ.
"Κατάλαβες πού βρίσκεσαι ΞΕΝΕ; Εδώ είναι το ξακουστό όρος του ΕΛΙΚΩΝΑ και η κατοικία των ΜΟΥΣΩΝ. Εκεί κάτω είναι το χωριό μου η Ασκρη της Βοιωτίας. Στο ιερό του περιβάλλον ανδρώθηκα και οι Μούσες μού έδωσαν το χάρισμα της ποίησης. Μη σκιάζεσαι και δεν είμαι ΜΥΘΟΣ… ο ποιητής ο Ησίοδος είμαι κι εδώ είναι η πηγή της έμπνευσής μου. Μα με μαύρη καρδιά περιγράφω τα καθόλου ευχάριστα, που βλέπω να συμβαίνουν. Όσα αρνητικά ξέφυγαν απ' το πιθάρι της Πανδώρας, κυρίευσαν τους ανθρώπους, οδηγώντας τους σε πνευματική κατάπτωση και στην διάλυση της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Αχ! Μακάρι να μην γεννιόμουνα τώρα, (αναφωνεί γεμάτος θλίψη!). Ας γεννιόμουν πρωτύτερα ή αργότερα. Αλλά όχι τώρα. Το γένος αυτό ζει με μόχθο και βάσανα. Οι άνθρωποι διαρκώς βασανίζονται κι αφανίζονται, αφοί οι θεοί τούς έδωσαν βαριές έγνοιες. Τα καλά είναι ανακατεμένα με τα κακά και ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να τα ξεχωρίσει; Οι θεσμοί έχουν καταρρεύσει και η συγκρότηση της κοινωνίας έχει διασπασθεί και τα ήθη έχουν εξασθενήσει. Ευτυχώς όμως το κακό δεν πρόκειται να επικρατήσει, γι' αυτό υπάρχει ακόμα ΕΛΠΙΔΑ.
Η απαισιοδοξία μου είναι διάχυτη, με τόση αδικία και ατιμία που βλέπω γύρω μου. Και μέσα απ' τον βαθύ μου συλλογισμό και την αγωνία μου για το μέλλον, θα σου κάνω με πόνο μια πρόβλεψη. Κι αυτό το γένος που έχει μαύρη και σκληρή καρδιά, όπως ο μαύρος και σκληρός σίδηρος, θα το καταστρέψει ο Ζεύς. Και μετά θα έρθει το ΑΡΓΥΡΟ, μετά το ΧΑΛΚΙΝΟ, μετά το ΗΡΩΙΚΟ και μετά θα έρθει το ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ. Αυτό θα φθείρεται, θα σκουριάζει και θα καταστρέφει με μανία τον εαυτό του και την Φύση. Θα είναι το τελευταίο ΓΕΝΟΣ.
Τότε θα αρχίσουν να γεννιούνται τα παιδιά με λευκούς κροτάφους, γερασμένα απ' την γέννα τους, χωρίς κανένα κίνητρο για ζωή. Δεν θα έχουν την ίδια ΓΝΩΜΗ και τις ίδιες σκέψεις με τον πατέρα τους και δεν θα συμφωνούν σε τίποτα. Η Φιλοξενία, η Φιλία και οι Δεσμοί Αίματος δεν θα έχουν πια καμιά αξία. Οι γονείς θα αφήνονται ανήμποροι στην τύχη τους. Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ θα υπακούει στους ισχυρούς. Ο ΟΡΚΟΣ δεν θα υπολογίζεται πια και δεν θα τιμωρούνται οι υβριστές, οι επίορκοι και οι κακοποιοί. Τότε θα επικρατήσει το ΧΑΟΣ.
Τότε θα είναι που η ΑΙΔΩΣ και η ΝΕΜΕΣΙΣ με πρόσωπο καλυμμένο απ' τη ντροπή και για να μην βλέπουν τα όσα συμβαίνουν, θα εγκαταλείψουν τους ανθρώπους του γένους αυτού και θα ανέβουν για πάντα, απ' την πλατιά Γη ψηλά στον ΟΛΥΜΠΟ, στα ανώτατα και καθαρότατα αιθερικά στρώματα. Εκεί όπου το κακό δεν υπάρχει, σμίγοντας με τους αθανάτους Θεούς. Έτσι οι άνθρωποι θα μείνουν μόνοι τους στην μαύρη απελπισία και θα οδηγηθούν στην σίγουρη ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ".
"Κι εγώ τι θα κάνω με τους αδιόρθωτους Έλληνες; Ως πότε θα μιλάω σε κλειστά αυτιά; Κι αν δεν ακούνε εμένα με τις ανιδιοτελείς προθέσεις μου (δεν είμαι του ΠΑΡΕ αλλά του ΔΩΣΕ)… θα ακούσουν εσένα σοφέ Ησίοδε;" του πέρασα τον προβληματισμό μου, αναμένοντας τον στοχασμό του. Μα ο κοσμοαναλυτής Ησίοδος εξαφανίστηκε αθόρυβα, όπως είχε εμφανιστεί, μόλις μου αποκάλυψε την ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ!
Έμεινα εμβρόντητος να αναλογίζομαι, γιατί κι ο σπουδαίος αρχαίος ποιητής… την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια μόλις αναφέρθηκα σε σας; Μήπως στην δική μου σπορά πέφτει η συμπαντική ευθύνη της αφύπνισής σας; Ενώ το ένδοξο Ελληνικό γένος περιμένει ένα ΘΑΥΜΑ για να ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ;
Χωρίς να θέλω να σας τρομοκρατήσω, με μια πιο βαθιά σκέψη διαπίστωσα, πως η εποχή που διανύετε, προμηνύει δραματικές αλλαγές. Κι επειδή έχετε χορτάσει από εθελοντές ΣΩΤΗΡΕΣ… έκανα αυτή την ΥΠΕΡΒΑΣΗ, μήπως και σας συνετίσουν οι φυσικοί κριτές σας. Φυσικά δεν περίμενα τέτοια αντίδραση από έναν ΠΟΙΗΤΗ. Εμείς όμως δεν αδιαφορούμε για την φύτρα μας. Δεν σφυρίζουμε κλέφτικα στους ανέμους, όπως εσείς… και τώρα που πήρα φόρα… ποιος με ΠΙΑΝΕΙ!
Ή σημερινή κοινωνία σας είναι εντελώς διαφορετική των προηγούμενων δεκαετιών. Σας διέφυγαν οι συνταρακτικές αλλαγές, που επήλθαν αστραπιαία; Δεν έχετε αντιληφθεί πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος; Σας "βλέπω" να ζείτε σιδηροδέσμιοι στο "ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ", νομίζοντας πως αυτή είναι η μόνη Αλήθεια και η πραγματικότητα. Έστω κι αν εσείς δεν ευθύνεστε για τον ξεπεσμό σας. Οι κατακτητές σάς πλάνεψαν με ωραία λόγια, ρίχνοντάς σας στα τάρταρα της ΛΗΘΗΣ.
Οι επεμβάσεις των σκοτεινών δυνάμεων σας αφαίρεσαν σε μεγάλο βαθμό την ΑΡΕΤΗ και την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ απ' τον πολιτισμό σας. Έχουν επέμβει παντού κι έχουν διαστρεβλώσει την ΑΛΗΘΕΙΑ και δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε το αληθινό απ' το ψεύτικο. Το ΨΕΜΑ μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει, μα η διαστρεβλωμένη Αλήθεια είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή. Το αρνητικό είναι πως και οι "διαβασμένοι" πέφτουν στην παγίδα της προπαγάνδας, χάνοντας έτσι τον ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ.
Τώρα είστε σε αναμονή της συμπαντικής Νομοτέλειας, να βάλει ένα τέλος σ' αυτό το εικονικό εφιαλτικό όνειρο, που λογαριάζετε για ΖΩΗ. Άρα… οι προγονικές προβλέψεις έχουν ήδη επαληθευτεί σε μεγάλο βαθμό. Η γενιά σας βιώνει τις αρνητικές συνέπειες των επιλογών σας στην γήινη πορεία σας, που όμοιές τους δεν ξαναγνώρισε το ανθρώπινο είδος. Χάσατε την αποστολή σας σαν ΑΝΩ+ΟΡΩ και την επαφή με την Φύση και με τον ΘΕΟ. Σαν το γένος σας να είναι το ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ.
Αν κι απ' τον Ησίοδο εσείς οι γενναίοι Έλληνες δεν πήρατε το ΜΗΝΥΜΑ του μέλλοντός σας… θα χάσετε την τελευταία ευκαιρία σας, να ανατρέψετε τις επερχόμενες δυσοίωνες εξελίξεις. Αν δεν αφυπνιστείτε εγκαίρως, για ενεργοποίηση και των άλλων λαών, για την διάσωση της Ανθρωπότητας… λυπάμαι μα, εσάς δεν σας σώζει ούτε ένα αληθινό ΘΑΥΜΑ!
το σποράκι
(της Μαίρης Καρά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου