Ο Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος Ιουστινιανός ήταν ένας αυτοκράτορας που είχε υψηλή ιδέα για το αυτοκρατορικό αξίωμα. Ο Ιουστινιανος ο α, είναι υπαιτιος σε πολύ μεγαλο βαθμο, για την οικονομικη καταστροφή του κρατους. Οι απαράδεκτες προσωπικες του φιλοδοξιες, ηταν η αιτια να κινδυνευσει η Ελλαδα, με οριστικο αφανισμο.
Με τον Ιουστινιανο αυτοκρατορα για πρωτη και μοναδικη φορα στην παγκοσμια ιστορια, η Ελληνικη (ρωμαικη) αυτοκρατορια με πρωτευουσα την Κωνσταντινουπολη θα κανει μια σειρα από επεκτατικούς πολεμους. Ολοι υπόλοιποι πολεμοι, κατά την διαρκεια ζωης του Ελληνικου (ρωμαικου) κρατους, ηταν καθαρα αμυντικοι. Κυρίως αναγκαζόμασταν να αντεπιτεθούμε μετα από επιθεσεις βαρβαρικών λαων, όπως στην περιπτωση της πανίσχυρης περσικης αυτοκρατοριας, η οποια επιχειρησε δυο φορες να μας καταστρεψει ολοσχερώς.
Την πρωτη φορα στην Αρχαιοτητα, με την δυναστεια των Αχαιμενιδών, οπου περασαμε στην αντεπιθεση καθαρα για λογους εθνικης επιβιώσεως, διοτι εάν δεν το καναμε, θα επεστρεφαν οι Περσες, οσες φορες χρειαζοταν για να μας αποτελειωσουν.
Το ιδιο εγινε την δευτερη και καθοριστικη φορα επι Ηρακλειου, όταν η εωσφορικη δυναστεια των Σασσανιδων, ειχε εντολη να μας σβησει από τον παγκοσμιο χαρτη. Ο Αλλοδαπος Ιουστινιανος εξαιτιας των μεγαλων προσωπικών του φιλοδοξιων, οδηγησε την αυτοκρατορια σε τελειως ασκοπους πολεμους, για να αποκαταστησει τα παλαια σύνορα του Ελληνικου (ρωμαικου) κρατους, στα πλαισια της pax Romana. Oλοι αυτοι οι ανούσιοι πολεμοι κατεστρεψαν σε παρα πολύ μεγαλο βαθμο οικονομικα το Ελληνικο (ρωμαικο) κρατος. Ο Ιουστινιανος ο α, πληρωσε δυσβάσταχτα ποσα για να κλεισει ειρηνη με τους Περσες, ώστε να μπορει να κανει τους επισης πανάκριβους επεκτατικούς του πολεμους στην Δυση (Ιταλια, Ισπανια κλπ). Το αποτέλεσμα ήταν τραγικο, καθως εξαντλησε οικονομικα το κρατος σε παρα πολύ μεγαλο βαθμο. Συνεπεια ολων αυτων ηταν να βρει το Ελληνικο κρατος τελειως χρεωκοπημενο, ο πρωτος Ελληνας βασιλιας ο Ηράκλειος.
Εξαιτίας αυτής της αντιλήψεως σχετικά με το Ελληνικό (Ρωμαϊκό) αυτοκρατορικό αξίωμα, προχώρησε σε μια σειρά επεκτατικών πολέμων για την αύξηση των συνόρων της αυτοκρατορίας. Η βασιλεία του αποτελεί την τελευταία μεγάλη πολιτικη, στρατιωτικη αναλαμπή του γερασμένου ρωμαϊκού κράτους, στην μορφη που το ξεραμε μεχρι τοτε, απο τον Οκταβιανο, μεχρι και τον Ιουστινιανο.
Τωρα πλεον το Ρωμαικο κρατος είναι έτοιμο να περάσει οριστικά στα χέρια των Ελλήνων μέχρι το τέλος της ζωής του ως κρατικού μορφώματος. Η γερασμένη (πεθαμένη) από τον εωσφορισμο Ρώμη έχει παραδώσει οριστικά τα σκήπτρα στην γεμάτη από Χριστιανική ζωή, Κωνσταντινούπολη.
Διακαής πόθος του Ιουστινιανού ήταν η επαναφορά των συνόρων της αυτοκρατορίας στα επίπεδα, που αυτή βρισκόταν σε εποχές ακμής. Αγνόησε εντελώς το γεγονός ότι, οι μεγάλες επιτυχίες, σε ηθικο πολιτικο, στρατιωτικο επιπεδο, με αύξηση των συνόρων του κράτους, δεν γίνονται όταν πραγματοποιούνται εις βάρος της ατομικής ευτυχίας και ευημερίας των πολιτών, διότι οι επιτυχίες αυτές δεν έχουν καμία ηθικη, πολιτικη, στρατιωτικη αξία.
Οι πόλεμοι του Ιουστινιανού που ήταν καθαρά επεκτατικοί, έφεραν βαριές έως βαρύτατες φορολογίες οι οποίες εξασθένησαν, εξαθλίωσαν ασκοπα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ελληνικής (ρωμαϊκής) αυτοκρατορίας. Δεν υπήρχε λοιπόν κανένας απολύτως λόγος να υποβληθούν οι άμοιροι υπηκοοι σε τέτοια οικονομικά και βιοτικά βάσανα, καθώς η αυτοκρατορία δεν ήταν σε θέση άμυνας, αλλά σε θέση επίθεσης, και δεν χρειαζοταν να αντεπιτεθεί. Δηλαδή δεν κινδύνευε εκείνο το διάστημα της βασιλείας του Ιουστινιανού του Α τόσο πολύ από τους αμέτρητους εξωτερικούς εχθρούς, όσο κινδύνευε όλες της υπόλοιπες εποχές. Μπορούσε κάλλιστα να περιοριστεί στα αμυντικά καθήκοντά της.
Ολα αυτά σε αντιθεση με τον κορυφαιο Ελληνα ολων των εποχων, τον ιερο Βασιλειο τον Β, ο οποιος ηταν και είναι ο μοναδικος αυτοκρατορας, μεχρι σημερα, στην βασιλεία του οποίου, οι φτωχοι Ελληνες γνωρισαν την απολυτη ευημερια, χωρις καθολου φορους και χωρις να τους αδικουν. Τους φορους εισοδήματος των φτωχων Ελλήνων, την εποχή εκείνη τους πληρωναν οι πλούσιοι.
Όλα αυτά εγιναν για μια και μοναδικη φορα στα παγκοσμια ιστορικα χρονικα, από τον ιερο Βασιλειο τον β. Ο Βασιλειος περαν του ότι αποκατεστησε ολες τις αδικιες των πλουσιων εις βαρος των φτωχων, δεν ηθελε σε καμια των περιπτώσεων να πραγματοποιήσει τις στρατιωτικες του επιτυχιες, εις βαρος της οικονομικης ευημεριας των Ελλήνων, βαζωντας δυσβασταχτους φορους όπως εκανε ο Ιουστινιανος, διότι ηξερε πολύ καλα ότι οι στρατιωτικες και πολιτικες επιτυχιες ενός κρατους, ενός αυτοκρατορα, δεν εχουν καμια ηθικη, πολιτικη και στρατιωτικη αξια, εάν γινονται εις βαρος της οικονομικης ευημεριας των φτωχών υπηκόων του.
Αντίθετα ο αλλοδαπος Ιουστινιανος ο Α, εφτασε να εισπραττει με ξυλοδαρμούς, τους φορους από τους φτωχούς Ελληνες, για να κανει επεκτατικούς πολεμους για την προσωπικη του προβολη, για την υστεροφημια του.
Επίσης ο Ιουστινιανος δεν ήταν καθόλου διορατικός γιατί δεν μπόρεσε να δει ότι δεν υπήρχαν οι υποδομές (χρήματα, στρατός, ιδεολογία, παιδεια) στις κατακτημένες περιοχές ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν Ελληνικές. Η εδαφική αποκατάσταση που δεν στηρίχτηκε σε σταθερά θεμέλια, απέτυχε πλήρως. Οι Λογγοβάρδοι εισέβαλαν στην Ιταλία κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της.
Η κατάκτηση της Ιταλίας κόστισε σε ανθρώπινο στρατιωτικό δυναμικό, μαζί με της αιματηρές φορολογικές θυσίες του Ελληνικού λαού, οι οποιες πήγαν χαμένες.
Στον αντιποδα, επι παραδειγματι, οι αιματηρες οικονομικες θυσιες των φτωχων Ελλήνων στους αμυντικούς πολεμους επι Αγιου Νικηφορου του Β Φωκα εναντίον των Σαρακηνών, επιασαν τοπο, και η αυτοκρατορία τους κέρδισε. Κατόπιν μάλιστα αντεπιτεθήκαμε στους Σαρακηνούς. Εντουτοις οι Ελληνες φτωχοι, παρα το γεγονος, ότι γλυτωσαν από τις σφαγες, τους βιασμους, της κλοπες, το σκλαβωμα γυναικων, τους εμπρησμούς, τους οποιους εκαναν σε ετησια βαση οι αγαρηνοι, δεν αντεξαν την βαρια φορολογια και αντέδρασαν και τότε δυναμικα. (δείτε για τον αυτοκράτορα Νικηφόρο ΕΔΩ)
Σαν παρένθεση να πω ότι και στην σημερινη εποχη, ολοι κάθονται, θεατες, και βλεπουν να καταστρεφουν τα παντα οι προδοτες, παρα της εκκλησεις και την αναφορα για κατάλυση του συνταγματος και εφαρμογή του αρθρου 120, από το Γιωργο Κασιματη, τον Αντωνη Γρυπαιο, και πολλους αλλους.
Να επανελθω τωρα στον Ιουστινιανο. Δυστυχως την ίδια τύχη, με τις κτησεις στην Ιταλια είχαν οι κτήσεις του Ιουστινιανού στην Ιβηρική Χερσόνησο (Ισπανία) όπου οι Βησιγότθοι πήραν πίσω όλα τα εδάφη που κατακτήθηκαν με τόσο πολύ κόπο. Η μόνη περιοχή που έμεινε ελεύθερη μέχρι την αραβική θύελλα της δεκαετίας του 640μ.χ., ήταν η Βόρεια Αφρική. Μέσα στο χάος αυτό των βαρβαρικών επιδρομών μπόρεσε τουλάχιστον η Αυτοκρατορία να διατηρήσει την πολύ σημαντική βόρεια Αφρική (Αίγυπτος) που υπήρχε το σιτάρι,για να μπορούν να δίνουν δωρεάν ψωμί με πολύ μεγάλη άνεση σε όλους τους άπορους της αυτοκρατορίας.
Η πολιτική του Ιουστινιανού του Α, ειναι γνωστή απέναντι στους Έλληνες Εθνικούς, απέναντι στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία, για αυτό το 529 μ.Χ. έκλεισε της Φιλοσοφικές σχολές και απαγόρευσε να διδάσκουν Φιλοσοφία. Oλα αυτά διοτι οι τελευταίοι νεοπλατωνικοί Ιάμβλιχος και Πρόκλος δεν ήσαν τόσον φιλόσοφοι, αλλα ιερείς μιας φανταστικής και ανυπάρκτου θρησκείας» (Άρνολντ Τόυμπη Σπουδή της Ιστορίας, μετ. Ν. Παπαρρόδου, Αθήναι 1962,σελ.457). Το χειροτερο όμως ηταν ότι οι φιλοσοφικες οι σχολές των Αθηνών είχαν μεταβληθεί σε κέντρα άσκησης της μαυρης μαγείας. Θεωρώ ότι παρόλα τα υπόλοιπα λάθη του, ήταν πολύ σωστη η ενεργεια, του Ιουστινιανού, να κλεισει τα κεντρα μαυρης μαγειας του εωσφορικου δωδεκαθεου.
Στους χρόνους που κατέρρεε η ειδωλολατρία, η μαγεία και η δεισιδαιμονία είχαν λάβει αφάνταστες διαστάσεις. Όπως μας πληροφορούν διάφοροι συγγραφείς της εποχής, π.χ. ο Λουκιανός, η μαγεία είχε καταλάβει πρωτεύουσα θέση στις λαϊκές μάζες. «Μάγοι υπό ποικίλα ονόματα, ως φαρμακομάντεις, ιατρομάντεις, βωμολόχοι, αγύρται κλπ, έχοντας ως βοηθούς γραίας βωμολόχους, περιμακτρίας, τελεστρατίας, τυμπανιστρίας κ.α. περιήρχοντο τας πόλεις, υποσχόμενοι ζωή, υγεία, πλούτο, ευτεκνία, κάλλος και οποιοδηποτε αγαθό» (Θ.Η.Ε.,τομ.8,449)!
Ο καθηγητής Ν. Λούβαρις τόνισε πως στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητος «μάγοι πολυάριθμοι και ποικιλώνυμοι, αγύρται, απολακταί, βωμολόχοι, ιατρομάντεις, καθαρτές, φαρμακομάντεις, κλπ, συνοδευόμενοι υπό γυναικών μαγισσών ή βοηθών και εφορμώμενοι εκ Θεσσαλίας κυρίως, ήτις εθεωρείτο η κατ’ εξοχήν κοιτίς των, περιέτρεχον τας πόλεις και εξηπάτουν τους απλοϊκούς.
συνεχίζεται στο Β μέρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου