Μάθημα 1ον: Εισαγωγή.
Επανάσταση είναι η κάθε γενικευμένη αντίσταση και αντίδραση σε μιά παγιωμένη πολιτική ή κοινωνική, ή και επιστημονική κατάσταση, που έχει επιβληθεί είτε με την βία, είτε με την πάροδο του χρόνου και αποσκοπεί στην ριζική μεταβολή της.
Είναι λάθος να πιστεύουμε πως η επανάσταση ξεκινά βίαια στους δρόμους και στα βουνά.
Μπορεί να μη χρειαστεί ποτέ να φτάσει εκεί.
Μπορεί να είναι ειρηνική, ή ακόμα και παθητική.
Ειδικά στην περίπτωσή μας, που είναι η εξωτερική κατοχή ενός κράτους μέσω μνημονίων και δωσιλογικών κυβερνήσεων, με την βοήθεια ενός λαού απονευρωμένου και αποχαυνωμένου στον καναπέ του, η επανάσταση μπορεί ν' αρχίσει και να τονώσει το ηθικό του καταδυναστευόμενου λαού, ως εξής:
Δεν δεχόμαστε και δεν χρησιμοποιούμε την ορολογία των κατακτητών και των δωσιλόγων.
Η τακτική της έμμεσης νομιμοποίησης της κατάστασης κατοχής, μέσω της διαστροφής των εννοιών και των ευφημιστικών όρων που χρησιμοποιούν διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, πρέπει να σταματήσει.
Σταματάμε στην καθημερινή μας ζωή μεταξύ μας και παντού
αλλού να χρησιμοποιούμε συγκεκριμένες λέξεις με το νόημα που θέλουν
αυτοί να τους αποδώσουν.
Δεν λέμε και δεν γράφουμε για "θεσμούς" όταν θέλουμε να αναφερθούμε στην τρόϊκα των τοκογλύφων,
και των μικρομεσαίων υπαλλήλων τους που στέλνουν εδώ για έλεγχο.
Θεσμός
είναι η οικογένεια, θεσμός είναι η δικαιοσύνη, το Σύνταγμα. Θεσμοί δεν είναι οι τοκογλύφοι και τα τσιράκια τους. Λέγοντας "θεσμούς" τους τοκογλύφους, τους νομιμοποιούμε έμμεσα.
Δεν αναφερόμαστε στο "χρέος" χωρίς να σημειώσουμε κάθε φορά την δυσπιστία μας και την ανάγκη ελέγχου του πραγματικού ύψους του.
Δεν δεχόμαστε ως θέσφατα και σαν κανονικούς νόμους τους "νόμους" που ρυθμίζουν τις μνημονιακές μας "υποχρεώσεις" και δεν δεχόμαστε άκριτα την ανάγκη πειθαρχίας μας σε αυτούς, εφ΄ όσον οι περισσότεροι αντιβαίνουν στο Σύνταγμα, δημιουργήθηκαν κατ' εντολή
των πιστωτών-τοκογλύφων, ψηφίστηκαν από δωσιλογικές κυβερνήσεις, και
ποζάρουν τώρα ως "νόμοι του κράτους", αποτελώντας όχι τον φερετζέ του
π@@στη, αλλά τον φερετζέ κάθε ανθρωπάριου με μαντηλάκι.
Δεν δεχόμαστε νεολογισμούς και παπαρολογίες του τύπου "συνταγματικό τόξο", "δημοκρατικό τόξο", και κάθε άλλου είδους "τόξα".
Θα θέλαμε να μένουμε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης; Όχι. Σε "hot spots"; Ούτε. Σωστά, αφού βέβαια είναι το ίδιο πράγμα.
Γιατί πρέπει λοιπόν να τα αποκαλούμε "hot spots" όπως θέλει η Κομισιόν και η νεοναζιστική "Ένωση"; Για να μη θυμόμαστε συνέχεια ότι πρόκειται για στρατόπεδα συγκέντρωσης, που λειτουργούν στην χώρα μας γιατί κάποιοι άλλοι έξω από εμάς το αποφάσισαν;
Επιμένουμε στον διαχωρισμό των πολιτικών όχι σε αριστερούς, κεντρώους, δεξιούς, αλλά σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς.
Ειδικά αυτό το τελευταίο έχει μεγάλη σημασία, διότι τους πολλούς τελευταίους μήνες καλλιεργείται έντεχνα από το σύστημα πως το αντιμνημόνιο ήταν μιά φούσκα, και έληξε, θέλοντας να προεξοφλήσουν την απελπισία και την υποταγή του λαού.
Γενικά μπορούμε να αρχίσουμε την επανάσταση ανεπαίσθητα και ανώδυνα με την σωστή χρήση της φρασεολογίας μας και των εννοιών, αποκρούοντας έτσι συνειδητά και αποτελεσματικά την προπαγάνδα τοκογλύφων και μνημονιακών κυβερνήσεων και ανυψώνοντας μεταξύ μας το ηθικό μας, αφού θα βλέπουμε κάθε φορά πόσοι πολλοί είναι πρόθυμοι να τολμήσουν.
Δεν είναι επικίνδυνο για όσους φοβούνται, δεν θέλει καν σήκωμα από τον καναπέ.
Θέλει απλώς συνειδητοποίηση και πίστη στην αλήθεια και στο δίκιο μας.
Θα κλείσουμε την σημερινή εισαγωγή με ένα απόσπασμα από την "Πολιτική Ανυπακοή" τού Χένρυ Νταίηβιντ Θορώ:
"Όλοι αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην επανάσταση, που
είναι το δικαίωμα να αρνηθείς πίστη στην κυβέρνηση και να αντισταθείς
όταν η εξουσία της ή η ακαταλληλότητά της είναι βαριά και επαχθής".
Κουδούνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου