Απίστευτο βουητό. Μικρές εκρήξεις έρχονται από τον βάλτο, με ή χωρίς δόνηση. Εκρήξεις όμως. Όχι σύρσιμο ή σάλαγος. Μικρές υπόγειες εκρήξεις. Κάθε δυο με τρία λεπτά. Οι μετασεισμοί που λέει η τηλεόραση πως είναι 100 – 130 στην πραγματικότητα ξεπερνούν τους 1.000. Έτσι τους αντιλαμβανόμαστε εμείς εκεί. Κάτω από τα πόδια μας βράζει η γη.
Εδώ που ήλθα τώρα, στο Αργοστόλι, αυτήν την κατάσταση κάτω από τα πόδια μου δεν την αισθάνομαι. Εδώ δεν βράζει η γη. Κουνιέται, συνεχώς μεν, αλλά δεν βράζει. Εδώ μόνο τους μικροσεισμούς «πιάνω». Λες και είναι άλλος κόσμος. Αυτοί οι θόρυβοι σαν συνεχείς εκρήξεις δεν υπάρχουν στο Αργοστόλι. Μόνο στο Λιβάδι. Τα σπίτια εκεί έγιναν σμπαράλια.
Και όσα ήταν σπίτια της αρωγής, ξεκεραμώθηκαν. Αμέσως μετά τον σεισμό –που στην
ουσία δεν σταμάταγε καθόλου- άκουγες το βουητό τρομακτικά, ουρλιαχτά ανθρώπων, το βράσιμο της γης… Πανικός.
Το σπίτι του ιδιοκτήτη του λατομείου σμπαράρισε. Είναι 50 μ. από τον κεντρικό δρόμο. Κι έχει χρησιμοποιήσει τα καλύτερα και περισσότερα υλικά για την κατασκευή του που είναι σχετικά πρόσφατη.
Το σπίτι του ξαδέλφου μου, αυτό που δείχνει η τηλεόραση πως ισοπεδώθηκε ένας όροφος, τρίζει και όσο περνά η ώρα και συνεχίζεται το κακό, ο τρίτος όροφος –που έχει γίνει ένα με τον δεύτερο- πιέζει τον πρώτο. Αυτή η οικοδομή δεν ήταν παλιά. Κτίσθηκε το 2003 και τώρα, υποχωρούν σιγά σιγά οι τοίχοι.
Σε σπίτι γειτονικό, άλλου συγγενή μου, η λεκάνη της τουαλέτας στον δεύτερο όροφο πετάχτηκε τη στιγμή του σεισμού στον αέρα. Σαν να την έβγαλε μια δύναμη μέσα από τη γη, από κάτω. Της ξαδέλφης μου της ξηλώθηκε το τζάκι. Και το σπίτι της αδελφής μου έπαθε μεγάλη ζημιά και το νερό της βροχής την κάνει ακόμη μεγαλύτερη.
Τα σπίτια εκεί, νέα και παλιά, είναι σαν να έχουν πυροβοληθεί από παντού. Ζούμε στιγμές μαρτυρίου. Όλοι μας. Κάθε που νιώθουμε κούνημα, φοβόμαστε για τα χειρότερα –κι ας είμαστε σε χώρους εξωτερικούς. Ο μεγάλος μετασεισμός που έγινε χθες έριξε την αδελφή μου κάτω και την χτύπησε στο χέρι.
Φυσικά δεν χρειάζεται να πω πως όλα, μα όλα μέσα στα σπίτια έχουν γίνει θρύψαλα. Οι άνθρωποι κάθονται το βράδυ γύρω από τη φωτιά σε ένα βαρέλι στην πλατεία του χωριού στο Λιβάδι. Ζούμε έναν εφιάλτη που δεν έχει τελειωμό. Τέτοιο φόβο δεν τον έχω νοιώσει ποτέ. Και ας έχω ζήσει και όλους τους τελευταίους προηγούμενους σεισμούς που έφτασαν και τα 7 και R. Kaι το βουητό… αυτό το απίστευτο βουήτο που έρχεται από τον βάλτο όπου κι οι εκρήξεις.
Τα τηλέφωνα του ΟΤΕ δεν λειτουργούν με αποτέλεσμα να προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τα κινητά –που δεν «πιάνουν» κι αυτά πολλές φορές. Ορισμένοι είναι αποκλεισμένοι επικοινωνιακά εντελώς. Παρακαλούμε τον ΟΤΕ να μεριμνήσει άμεσα γιατί μέχρι και σήμερα (28.1.) δεν έχει γίνει τίποτα. (Βέβαια, πού να πρωτοπάνε κι αυτοί…).
Στο κοιμητήριο στο Λιβάδι οι τάφοι είναι σαν να έχουν βομβαρδιστεί. Στο μνήμα της γιαγιάς μου έχουν βγει τα οστά έξω. Φεύγοντας κλείσαμε το πορτόνι για να μην μπούνε τα σκυλιά.
Στην Κρινοτού κόπηκε ο δρόμος και κατέβηκε 20 εκατοστά κάνοντας την διάβαση αδύνατη. Στο Σκαβδολίτη δεν ξέρουμε τι γίνεται. Στο Βαρυκό μέχρι και τον Άγιο Δημήτρη ο δρόμος έχει πάθει καθίζηση.
Στον Άγιο Δημήτρη χαμός. Σπίτια, αποθήκες… Οι μάντρες επί του δρόμου του κεντρικού είναι έτοιμες να κρεπάρουν και να καταρρεύσουν.
Στους Πετανούς, μετά από κατολίσθηση του δρόμου, άτομα που βρίσκονταν κάτω αποκλείσθηκαν και ανέβηκαν με τα πόδια. Σε Χαβριάτα και Χαβδάτα το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο. Το ίδιο και στο Βουνί. Έπεσαν σπίτια και σμπαραλιάστηκαν στέγες.
Στο Ληξούρι ο δρόμος στο λιμάνι έχει υποστεί καθίζηση. Κι εκεί προς το ποτάμι κοντά έχει σηκωθεί η άσφαλτος. Όλες οι εργατικές κατοικίες είναι προβληματικές. Οι περισσότερες σχεδόν είναι μη κατοικήσιμες. Παντού βλέπεις ρωγμές και κομμένες κολώνες. Ένα καθεστώς τρόμου γενικά. Ο κόσμος τρομοκρατείται με την παραμικρή κίνηση, το παραμικρό σκούντημα. Κι οι σεισμοί δεν έχουν σταματημό.
Επικοινώνησα με τον αδελφό μου στην Ουάσιγκτον και μου είπε πως η ΝΑΣΑ έδωσε τον σεισμό μας 6,3. Το ίδιο μου είπε και φίλη μου από το Σικάγο.
Θέλω να ευχαριστήσω την Κοινοπραξία των F/B Ληξουρίου που είχαν την ευαισθησία και δεν χρέωσαν ούτε αυτοκίνητα, ούτε επιβάτες. Μπράβο τους για άλλη μια φορά».
Η παραπάνω μαρτυρία είναι κατοίκου της περιοχής Λιβαδίου (οικισμός Ματζουραίϊκα), της κ. Αναστασίας Ματζουράτου- Αναλυτή, ιδιοκτήτριας του κομμωτηρίου ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ στο Αργοστόλι. Το Λιβάδι –για όσους δεν γνωρίζουν- είναι επάνω από το επίκεντρο του πρώτου μεγάλου σεισμού. Όσοι δε, έχουν δει τις ειδήσεις στην τηλεόραση, στην περιοχή αυτή είναι το σπίτι του οποίου ο πρώτος όροφος ισοπεδώθηκε από τον δεύτερο. Εκεί βρίσκονται και άλλα συγγενικά σπίτια της κ. Αναστασίας Ματζουράτου-Αναλυτή.
Ευρυδίκη Λειβαδά
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου