Ξεχάστε τον πρόσφατο λεγόμενο «Δωδεκαήμερο Πόλεμο» μεταξύ Ιραν-Ισραήλ. Αυτός ήταν ο πρόλογος. Οι υπηρεσίες άμυνας και πληροφοριών επιβεβαιώνουν ότι η επόμενη φάση δεν θα είναι μια χειρουργική επίθεση ή μια περιορισμένη αντεπίθεση. Θα είναι μια ολοκληρωτική εκστρατεία αποκεφαλισμού – σχεδιασμένη να διαλύσει με συντριπτικά χτυπήματα την πυρηνική υποδομή, τη στρατιωτική διοίκηση, την κυβέρνηση, τους μεσάζοντες και την περιφερειακή επιρροή του Ιράν. Αλλά αυτή τη φορά ο υπολογισμός έχει αλλάξει δραστικά.
Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Τραμπ, αξιωματούχοι ισχυρίζονταν με σιγουριά ότι οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν είχαν «βομβαρδιστεί μέχρι τα θεμέλια» και θα παρέμεναν εκτός λειτουργίας για χρόνια. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και οι στενοί του συνεργάτες του επανέλαβαν αυτή την αφήγηση, παρουσιάζοντάς την ως μια μη αναστρέψιμη στρατηγική νίκη. Αλλά αυτό συνέβη τότε. Τι συνέβη; Μήπως επειδή το Ιράν αρνήθηκε να συνεργαστεί με τον ΔΟΑΕ; Καθόλου. Σήμερα, η Τεχεράνη δηλώνει κατηγορηματικά ότι αυτή τη φορά δεν θα δείξει καμία αυτοσυγκράτηση & καμία επιείκεια. Μήπως το Ισραήλ ξέχασε ότι έπρεπε να παρακαλέσει τον Τραμπ να παρέμβει για να τερματίσει την τελευταία σύγκρουση; Όχι – θέλουν να καταστρέψουν το Ιράν.
Σε περίπτωση που ξεσπάσουν εχθροπραξίες – κάτι που πιθανότατα θα συμβεί σύντομα – η Τεχεράνη έχει καταστήσει σαφές ότι δεν θα επιτεθεί μόνο στο Ισραήλ, αλλά και σε Αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και συμφέροντα σε όλη την γύρω περιοχή. Το κρίσιμο σημείο είναι το γεγονός ότι το Ιράν έχει προειδοποιήσει ότι κάθε χώρα στην οποία βρίσκονται Αμερικανικές βάσεις από τις οποίες πραγματοποιούνται επιθέσεις κατά του Ιράν θα θεωρείται νόμιμος στόχος. Δεν πρόκειται για μπλόφα, αλλά για δόγμα.
Ο Νετανιάχου, που μαστίζεται από εσωτερικές αναταραχές, διεθνή κατακραυγή & καταδίκη της Γάζας και αυξανόμενες διαμαρτυρίες από έναν παγκόσμιο συνασπισμό που επικρίνει τις ισραηλινές πολιτικές, έχει περιορισμένο χρόνο. Οι αναλυτές υποστηρίζουν ότι ένα νέο μέτωπο κατά του Ιράν εξυπηρετεί δύο σκοπούς. Αποσπά την προσοχή του κόσμου από την ανθρωπιστική καταστροφή στην Παλαιστίνη και δημιουργεί την κατάλληλη «ομίχλη του πολέμου» που είναι απαραίτητη για την κλιμάκωση των επιχειρήσεων στη Γάζα χωρίς σημαντική αντίδραση μια και τα βλέματα του κόσμου θα πέσουν αλλού. Ένας πόλεμος κατά του Ιράν θα μπορούσε έτσι να γίνει το πρόσχημα & το προκάλυμμα για ένα τελικό, καταστροφικό πλήγμα στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη.
Η κλίμακα της στρατιωτικής κινητοποίησης επιβεβαιώνει αυτή την πρόθεση. Υπό την ηγεσία του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και της νυν ηγεσίας του Πενταγώνου, έχει λάβει χώρα μια άνευ προηγουμένου συσσώρευση βαρέων όπλων στη Μέση Ανατολή. Μαχητικά αεροσκάφη, πλανητικές βόμβες και – το πιο ενδεικτικό – μεγάλα φορτία βομβών βαρύτητας αναπτύχθηκαν από Αμερικανικές και συμμαχικές βάσεις. Δεν μεταφέρεις τέτοια όπλα αν δεν σκοπεύεις να τα χρησιμοποιήσεις.
Ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η επανενεργοποίηση των πρωτοκόλλων του Ψυχρού Πολέμου. Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ έχει αναδιαρθρώσει αθόρυβα τη δομή της διοίκησης του – παρόμοια με την κινητοποίηση του Υπουργείου Πολέμου πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόσφατες διαταγές προς στρατηγούς και ναυάρχους σε όλο τον κόσμο υποδηλώνουν μια μετάβαση σε κατάσταση πολέμου. Δεκάδες αεροσκάφη δεξαμενόπλοιων ανεφοδιασμού KC-135 και KC-46 σταθμεύουν τώρα στο Κατάρ – με μοναδικό σκοπό να επιτρέψουν βαθιές επιθέσεις πάνω από το Ιρανικό έδαφος. Το αεροπλανοφόρο USS Gerald R. Ford βρίσκεται αγκυροβολημένο στη Μεσόγειο Θάλασσα – ένα κλασικό προμήνυμα της κλιμάκωσης που έρχεται.
Ταυτόχρονα, η γεωπολιτική σκακιέρα μετατοπίζεται κατά μήκος νέων γραμμών ρήξης. Οι ΗΠΑ υπέγραψαν πρόσφατα μια ολοκληρωμένη αμυντική συμφωνία με το Κατάρ, η οποία ορίζει ότι οποιαδήποτε επίθεση στο εμιράτο θα θεωρείται άμεση επίθεση στην εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για το Κατάρ, αλλά για την προστασία της Αμερικανικής βάσης στο Αλ-Ουντέιντ, της μεγαλύτερης Αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στην περιοχή, ως εφαλτήριο για επιχειρήσεις κατά του Ιράν.
Ωστόσο, το οπλοστάσιο των ΗΠΑ έχει αδυναμίες. Με το απόθεμα πυραύλων SM-6 να είναι εξαιρετικά χαμηλό, οι σχεδιαστές προφανώς στρέφονται, προφανώς αναγκαστικά, σε παλαιότερους πυραύλους κρουζ Tomahawk – υποηχητικούς, πιο αργούς και πιο ευάλωτους στην ολοένα και πιο εξελιγμένη αεράμυνα του Ιράν. Αυτή η εξάρτηση από παλαιότερα όπλα υπογραμμίζει τόσο τον επείγοντα χαρακτήρα όσο και τον κίνδυνο της στρατηγικής.
Το Ιράν, ωστόσο, και αυτό δεν μένει στάσιμο. Οι πληροφορίες δείχνουν ότι η Τεχεράνη έχει επεκτείνει σε μεγάλο βαθμό τις ασύμμετρες δυνατότητές της. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της; Το Στενό του Ορμούζ. Με πλάτος μόλις περίπου 34 χιλιόμετρα, διακινεί σχεδόν το 20% των παγκόσμιων εξαγωγών πετρελαίου. Ακόμη και ένας μερικός αποκλεισμός θα οδηγούσε την τιμή του πετρελαίου πάνω από τα 200 δολάρια το βαρέλι, θα κατέρρεε τις αλυσίδες εφοδιασμού και θα προκαλούσε οικονομικό χάος από το Βερολίνο μέχρι το Πεκίνο. Το Ιράν δεν χρειάζεται να κερδίσει στρατιωτικά – αρκεί να κάνει τη νίκη αφόρητα ακριβή για τον αντίπαλό του.
Η Μοσάντ, η υπηρεσία πληροφοριών του Ισραήλ, φέρεται να διεξήγαγε μυστικές επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης στο βόρειο Ιράν μέσω του Αζερμπαϊτζάν. Αλλά ο σκιώδης πόλεμος υπέστη υπέστη πλήγμα όταν έξι πράκτορες συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν – ένα σαφές μήνυμα. Το Ιράν παρακολουθεί και είναι έτοιμο.
Κανένα κράτος δεν μπορεί να παραμείνει ουδέτερο σε αυτή την περιοχή. Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι βρίσκεται υπό αυξανόμενη πίεση, καθώς ο λαός του τον κατηγορεί για τις ενέργειες του Ισραήλ. Το Πακιστάν – με την υποστήριξη της Κίνας και με ένα πυρηνικό οπλοστάσιο που αποκαλεί «ισλαμικό αποτρεπτικό μέσο» – είναι έτοιμο να παρέμβει σε περίπτωση που το Ισραήλ ξεπεράσει το πυρηνικό όριο. Η πρόσφατη πυρηνική συμφωνία μεταξύ Ριάντ και Ισλαμαμπάντ δεν είναι τυχαία, ούτε σύμπτωση, αλλά αποτελεί ασπίδα προστασίας από μια ολοκληρωτική κατάρρευση της περιοχής.
Το Πακιστάν, μια πυρηνική δύναμη που αρνείται να περιθωριοποιηθεί, με την κινεζική στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη, έχει σιωπηλά τοποθετηθεί ως σημαντικός παίκτης στον Ισλαμικό κόσμο. Οι αξιωματούχοι του τονίζουν ότι το πυρηνικό του οπλοστάσιο δεν προορίζεται αποκλειστικά για αυτοάμυνα, αλλά ως «Ισλαμική ασπίδα» – διαθέσιμη σε οποιαδήποτε μουσουλμανική χώρα αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή απειλή. Το συμπέρασμα είναι σαφές. Εάν το Ισραήλ χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, το Πακιστάν θα μπορούσε να αντιδράσει παρομοίως. Η απλή πιθανότητα μιας πυρηνικής ανταλλαγής προσθέτει μια τρομακτική απρόβλεπτη διάσταση σε αυτήν την ασταθή κατάσταση.
Η Τουρκία βρίσκεται επίσης σε ένα σταυροδρόμι. Ο Πρόεδρος Ερντογάν, ο οποίος εδώ και καιρό ταλαντεύεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης, θα πρέπει να κάνει μια επιλογή, με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει σύντομα. Η Άγκυρα πρόσφατα αρνήθηκε τη διέλευση από το Τουρκικό Στενό σε ένα Ινδικό πολεμικό πλοίο που προοριζόταν να υποστηρίξει τις Ισραηλινές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο – ένα σαφές γεωπολιτικό μήνυμα στο πλαίσιο της Σύμβασης του Μοντρέ.
Ταυτόχρονα, ο Αμερικανικός στρατός έχει θέσει ολόκληρη την παγκόσμια στρατιωτική δομή διοίκησης σε κατάσταση υψηλής ετοιμότητας. Από την CENTCOM έως την INDOPACOM, τα επίπεδα ετοιμότητας έχουν αυξηθεί σε επίπεδα σχεδόν κρίσης. Οι διοικητές έχουν λάβει εντολές να διατηρούν συνεχή ετοιμότητα – όχι μόνο για μια πιθανή σύγκρουση με το Ιράν, αλλά και για επακόλουθες κρίσεις από τη Μέση Ανατολή έως τη Νότια Σινική Θάλασσα.
Οι Χούθι στην Υεμένη και αυτοί δεν θα μείνουν απλώς θεατές. Έχουν επιβεβαιώσει ότι θα επιτεθούν άμεσα στο Ισραήλ. Οι εκσυγχρονισμένοι, ακριβούς καθοδήγησης, πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη τους μπορούν να διεισδύσουν βαθιά στο Ισραηλινό έδαφος – μέχρι το Τελ Αβίβ, τη Χάιφα και τη Ντιμόνα. Έχουν επίσης ανακοινώσει ότι θα παραλύσουν τη ναυτιλία στην Ερυθρά Θάλασσα και στο Στενό Μπαμπ αλ-Μαντάμπ σε περίπτωση μεγάλης επίθεσης κατά του Ιράν.
Αυτό δεν είναι απειλή, αλλά στρατηγική. Ακόμα και υπό τον Τραμπ, το αεροπλανοφόρο USS Dwight D. Eisenhower έπρεπε να αποσυρθεί από τη Μεσόγειο μετά τις επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη των Χούθι — επίσημα για «διπλωματικούς λόγους», αλλά στην πραγματικότητα, από φόβο ασύμμετρων αντιποίνων.
Το Ιράκ έχει επίσης καταστήσει σαφές ότι ούτε ο εναέριος χώρος ούτε το έδαφός του θα επιτρέψει να χρησιμοποιηθούν για επιθέσεις – μια ρήξη με την προηγούμενη ανοχή και ένα σημάδι αυξανόμενης ανεξαρτησίας. Σε περίπτωση που το Ισραήλ ή οι ΗΠΑ αγνοήσουν αυτήν την προειδοποίηση, οι σιιτικές πολιτοφυλακές απειλούν να αντιδράσουν.
Εν τω μεταξύ, η ενισχύουν τις αμυντικές και επιθετικές δυνατότητες του Ιράν. Πριν από λίγες εβδομάδες, η Τεχεράνη, το Πεκίνο και η Μόσχα υπέγραψαν ένα τριμερές αμυντικό σύμφωνο – μια «αντι-ηγεμονική συμμαχία». Το Ιράν θα λάβει υπερσύγχρονα συστήματα αεροπορικής άμυνας, εξοπλισμό ηλεκτρονικού πολέμου, πυρομαχικά ακριβείας και δορυφορικά δεδομένα.
Ανησυχητικές αναφορές των μυστικών υπηρεσιών υποδηλώνουν ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το χάος ενός πολέμου με το Ιράν για να ξεκινήσουν ταυτόχρονα μια επιχείρηση «πολέμου κατά των ναρκωτικών» στη Βενεζουέλα ως αντιπερισπασμό από την κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή.
Η κάποτε περίφημη συμφωνία συντονισμού 21-σημείων μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ για τη Γάζα είναι υπό κατάρρευση. Και οι δύο πλευρές είναι πλέον πλήρως επικεντρωμένες στη «επικείμενη φάση του Ιράν». Οι στρατιωτικές προετοιμασίες έχουν ολοκληρωθεί και τα παράθυρα ενεργοποίησης θα μπορούσαν να ανοίξουν ήδη από τα τέλη Οκτωβρίου.
Όμως, πίσω από όλα αυτά κρύβεται μια βαθύτερη ατζέντα. [Η Ατζέντα-2030] Οι επικριτές προειδοποιούν ότι αυτή η κρίση θα μπορούσε να είναι το τελικό ντόμινο της λεγόμενης «Μεγάλης Επανεκκίνησης = Great Reset» – μιας παγκόσμιας ενοποίησης της εξουσίας με το πρόσχημα της διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων. Μετά το οικονομικό σοκ & το χάος που θα προκύψει, οι κυβερνήσεις συντονισμένες από ενιαίο κέντρο [όπως την εποχή της πανδημίας] θα μπορούσαν να εισαγάγουν Ψηφιακά Νομίσματα κεντρικών τραπεζών, να επιβάλουν καθολικές Ψηφιακές Ταυτότητες και να εφαρμόσουν προγραμματιζόμενο άυλο χρήμα υπό το πρόσχημα της «σταθερότητας και της ασφάλειας».
Όλες αυτές οι εξελίξεις αποκαλύπτουν έναν κόσμο που δεν κυβερνάται πλέον μονοπολικά, αλλά έχει κατακερματιστεί σε ανταγωνιστικά αντιμαχώμενα μπλοκ εξουσίας, σκιώδεις συμμαχίες και κρυφές γραμμές μετώπου. Αυτό που πρόκειται να συμβεί στις ερήμους του Ιράν θα έχει αντίκτυπο στα διοικητικά γραφεία του Πεκίνου, στα σοκάκια του Καράκας και στις ψηφιακές ροές δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Αυτό είναι κάτι περισσότερο από ένας περιφερειακός πόλεμος – είναι η οδυνηρή γέννηση μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Είναι η μάχη για την ψυχή του 21ου αιώνα, μια μάχη που θα καθορίσει το μέλλον που έρχεται καλό ή άσχημο και ολέθριο – μεταξύ πολυπολικότητας και ψηφιακού ολοκληρωτισμού, μεταξύ της εθνικής κυριαρχίας και της παγκόσμιας ψηφιακής επιτήρησης, μεταξύ του χάους και ψηφιακού ελέγχου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου