Θα αρχίσω από το στοχασμό του Nicolo Machiavelli: “Αυτό που ταιριάζει καλύτερα σε μια δημοκρατία είναι πολίτες φτωχοί και κράτος πλούσιο». Αυτά γράφει στο βιβλίο του «Ο Ηγεμόνας» αλλά και ο Ρωμαίος Τίτος Λίβυος.
[Το πρότυπο αποτέλεσε η Ελληνική Δημοκρατία των Αθηνών όπου οι πολίτες ήταν σχετικά φτωχοί αλλά το κράτος πλούσιο]
Ιδού μερικά αποσπάσματα:
«Όλοι οι συγγραφείς που ασχολήθηκαν με πολιτικά θέματα , συμφωνούν με την άποψη ότι όποιος θέλει να θεμελιώσει ένα κράτος και να του δώσει νόμους οφείλει να υποθέσει όλους τους ανθρώπους κακούς και πάντοτε έτοιμους να δείξουν αυτή την κακότητα τους. Αρκεί να τους παρουσιαστεί η ευκαιρία.
[Μήπως οι ανίκανοι νομοθέτες μας φτιάχνουν νόμους που ευνοούν τα σκάνδαλα, το έγκλημα και τις απάτες; (ΟΠΕΚΕΠΕ, Εκτελωνιστές, Επιστροφή φόρων κ.α) Ασφαλώς θα συμφωνήσουμε απόλυτα με τον Machiavelli. Η χώρα μας στερείται αποτελεσματικών νόμων και εποπτικών μηχανισμών] .
Οι άνθρωποι κάνουν το καλό μόνο δια της βίας, και αν τους δοθεί η ευκαιρία χωρίς τιμωρία να κάνουν το κακό δημιουργούν αναταραχή. Αυτό έγινε η αιτία να πουν ότι η φτώχεια και η ανάγκη δημιουργεί επινοητικούς και προικισμένους ανθρώπους, ενώ ο πλούτος μαλθακούς. Επομένως, οι αυστηροί νόμοι κάνουν καλό, διότι διατηρούν την τάξη και την ισορροπία στην κοινωνία. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν λ.χ στη Χρυσή Εποχή οι νόμοι δεν ήταν αναγκαίοι, αλλά και στην αρχαιότητα το δίκαιο ήταν κατά το πλείστον εθιμικό διότι ο κόσμος ήταν υπάκουος στους νόμους και πειθαρχικός. Τα μεγάλα δεινά στην πολιτεία τα φέρνει η δίψα του πλούτου και της δύναμης.
Δύο είναι τα κύρια πάθη:
α/Να διατηρήσει αυτά που έχει αλλά και να τα αυξήσεις
β/ Ν’ αποκτήσει αυτά που δεν έχει
(Το δεύτερο πάθος εκμεταλλεύτηκε ο Μαρξ και δημιούργησε τον Μαρξισμό και Κομμουνισμό, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι ουτοπία και γι΄αυτό δεν ευδοκίμησε πουθενά. Ακόμη και η Κίνα έγινε καπιταλιστική για να αποκτήσει πλούτο. Η ίδια η Φύση μας διδάσκει ότι όλα τα στάχια δεν είναι ίσα. Δια της συγκλίσεως και όχι της ισότητας θα επιτύχουμε την κοινωνική δικαιοσύνη)
Όταν η σύγκρουση του πλούτου και της φτώχειας φτάσει στα άκρα καταλήγει σε εμφύλιο πόλεμο.
[Εμείς που τον ζήσαμε λέμε: «Ποτέ πια διχασμός-Ποτέ πια Εμφύλιος»]
Ο άνθρωπος έχει μέσα του την πλεονεξία να αποκτήσει περισσότερα αλλά και τον φόβο να μην χάσει αυτά που κατέχει. Όμως ο πλούτος είναι μέσον δύναμης και εξουσίας και κάνει τον πλούσιο αγέρωχο στους τρόπους και του δίνει αυθάδεια . Παράλληλα όμως από τον πλούτο παράγεται ο πλούτος και όχι από την φτώχεια. Σε εκείνους που δεν κατέχουν τον πλούτο τους δίνει όχι μόνον την επιθυμία να αποκτήσουν πλούτη αλλά και την κρυφή ηδονή να απογυμνώσουν από τα πλούτη και τις τιμές εκείνους που βλέπουν ότι κακομεταχειρίζονται αυτά τα αγαθά. [Πόσες ανθηρές βιομηχανίες δεν έκλεισε με τις συνεχείς απεργίες ο συνδικαλισμός και το κόμμα;]
Ένα πλούσιο κράτος ακόμη κι’αν οι πολίτες του είναι φτωχοί έχει τον τρόπο να εξοπλιστεί με σύγχρονα όπλα και να αμυνθεί εναντίον ενός υπέρτερου εχθρού, ο οποίος λόγω του μεγέθους του δείχνει αλαζονεία και θέλει να επεκταθεί στα γειτονικά του κράτη. Όταν πλουτίσουν οι πολίτες γίνονται μαλθακοί και έχουν μειωμένη πολεμική ικανότητα. Ο πλούτος κατά τον Machiavelli έχει την επιθυμία να εξουσιάσει τους φτωχούς, διότι στις ανέσεις μπορεί να υπάρξει κάποιος κορεσμός αλλά στην απόκτηση δύναμης και κρατικής εξουσίας δεν υπάρχει τέρμα. Εξ άλλου η πλεονεξία των πλουσίων:
1/ Ζημιώνει τους άλλους πολίτες αφού τον πλούτο τους εις βάρος κάποιου άλλου τον πολλαπλασιάζουν.
2/ Κάνει τους πλούσιους μισητούς στους φτωχούς εξαιτίας της υπεροψίας και αυθάδειας που γεννά ο πλούτος.
3/ Εξάπτει την επιθυμία των φτωχών όχι μόνο να αποκτήσουν και αυτοί όσα στερούνται, αλλά να απογυμνώσουν τους πλουσίους από τα προνόμια που συνήθως κακομεταχειρίζονται.
Με τέτοιους όρους πως να υπάρξει στην δημοκρατική πολιτεία σύμπνοια , και δικαιοσύνη, σταθερότητα και ειρήνη; Διότι όπως μεταξύ των ατόμων έτσι στις σχέσεις των κρατών μεταξύ τους δεν υπάρχει καλή πίστη.
[Δεν είναι παράξενο ότι σύγχρονοι οικονομολόγοι πρεσβεύουν ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να γίνουν μέτοχοι σε κάποιο ποσοστό στην επιχείρηση σαν αντίκρισμα την εργασία τους. Ετσι θα δείξουν προθυμία στην πρόοδο της επιχείρησης. Εδώ κάποιος έξυπνος βιομήχανος το είχε εφαρμόσει]
Για το κράτος ο πλούτος είναι ευλογία λέει ο Machiavelli και προϋπόθεση- εγγύηση για την ανάπτυξη, την ασφάλεια και την ελευθερία.
[Η Εθνική Οικονομία είναι ο βασικότερος παράγοντας εθνικής ισχύος ενός κράτους. Αντίθετα αν η χώρα όταν βαρύνεται με δάνεια τότε γίνεται ευάλωτη σε ξένους δανειστές και εκβιασμούς, αδυνατεί να πληρώνει τους δημόσιους λειτουργούς να προμηθεύεται οπλικά συστήματα για τις Ε.Δ , να στηρίξει την Υγεία, την Παιδεία κ.α. Τα πρόσφατα μνημόνια μας δίδαξαν πολλά, αλλά κανείς τελικά δεν πλήρωσε για τα «κλοπιμαία» Ο λαός φαίνεται ότι πείστηκε ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»]
Αν μεταξύ ατόμων ισχύει ο νόμος, μεταξύ κρατών τα όπλα.
[Και εμείς στην Κύπρο πιστέψαμε ότι θα την προστατεύσει το «Διεθνές Δίκαιον» Αν έχεις γείτονα την ισλαμοφασιστική Τουρκία τα νερά δεν είναι ποτέ ήρεμα αλλά πάντα ταραγμένα διότι είναι στα γονίδια των **τουρκομογγόλων ψευτο-σουλτάνων η βαρβαρότητα. Από τη βουλιμία του υποχωρεί μόνο δια της βίας. Όσον αφορά στο «Διεθνές Δίκαιο» αυτό η Τουρκία το γράφει στα παλαιά της υποδήματα]
Δεν θα συμφωνήσω με τον Machiavelli ότι οι πολίτες στη Δημοκρατία να είναι φτωχοί. Προτιμώ να είναι αυτάρκεις χωρίς στερήσεις στα βασικά προς το ζειν. (6/10/25)
**τουρκομογγόλων δεν είναι ύβρις, είναι το αυταρχικό κράτος συνέχεια των απολυταρχικών προγόνων Οσμάν και Τσεγκίζ Χαν της Κεντρ. Ασίας
*Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου