Η μεγάλη «πόρνη» Βαβυλώνα «μέθυσε» και «πέφτει»! (2ο μέρος)

συνέχεια από το 1ο μέρος

 

Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού

 

Στα κείμενά μας συνηθίζουμε να δίνουμε παραδείγματα, για να καταστήσουμε απόλυτα κατανοητά —με τον πιο απλό κι εύκολο τρόπο— αυτά τα οποία αναλύουμε. Σ’ αυτήν την περίπτωση θα κάνουμε το ίδιο, αλλά το παράδειγμά μας θα το πάρουμε από έναν άλλο χώρο, ο οποίος φαινομενικά δεν είναι και τόσο συμβατός με τη θεματολογία μας. Όσο κι αν αυτό φανεί παράξενο, την εσκεμμένη δυσλειτουργία που προκάλεσε το πατριαρχικό σύστημα, εκμεταλλευόμενο τα φυσικά χαρακτηριστικά τής γυναίκας, μπορεί να την καταλάβει κάποιος τέλεια μ’ ένα απλό παράδειγμα, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τη φύση του θέματός μας. Εάν προσέξει κάποιος στα σύγχρονα αυτοκίνητα, υπάρχει εκεί ένας διακόπτης, ο οποίος ρυθμίζει τη γωνία που «πέφτει» στο δρόμο η φωτεινή δέσμη των μπροστινών φώτων. Τι ρόλο παίζει αυτός ο διακόπτης και για ποιον λόγο υπάρχει εκεί;

 

Ο ρόλος που παίζει αυτός ο διακόπτης είναι τεράστιας σημασίας, γιατί, χωρίς τη ρύθμιση που αυτός προσφέρει, μπορεί ένα αυτοκίνητο, ακόμα κι αν τα φώτα του λειτουργούν στην εντέλεια, να είναι πρακτικά «τυφλό» …Να λειτουργούν τα φώτα του κι ο χειριστής του να μην βλέπει τον δρόμο! Γιατί γίνεται αυτό; …Γιατί το αυτοκίνητο, ως όχημα μεταφοράς, δεν περιορίζεται μόνον στη μεταφορά προσώπων, αλλά προορίζεται και για τη μεταφορά φορτίων. Μπορεί δηλαδή να πάρει επιπλέον φορτίο στο πορτ-μπαγκάζ του …Το πορτ-μπαγκάζ του, το οποίο βρίσκεται στο πίσω μέρος του. Όταν αυτό το φορτίο είναι μεγάλο, δημιουργείται το εξής πρόβλημα: …«Κάθεται» το πίσω μέρος του κι «ανασηκώνεται» το εμπρός. Στο εμπρός μέρος, όμως, βρίσκονται τα φώτα του. Όταν αυτό ανασηκώνεται, ανασηκώνονται και τα φώτα του και άρα επηρεάζεται η γωνία πρόσπτωσης τής δέσμης τού φωτός που αυτά παράγουν. Το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, γιατί, εάν το βάρος που θα τοποθετηθεί πίσω είναι πολύ μεγάλο, μπορεί να «τυφλώσει» το όχημα. Μπορεί, εξαιτίας αυτού του βάρους, τα φώτα να παραμένουν αναμμένα, αλλά να μην εξυπηρετούν τον χειριστή τού οχήματος …Να βλέπει τα μπαλκόνια και τις ταράτσες των σπιτιών που βρίσκονται κατά μήκος τού δρόμου που διασχίζει, αλλά όχι τον ίδιο τον δρόμο …Στην πραγματικότητα δεν έχει φώτα! …Γίνεται επικίνδυνο καί για τον οδηγό του και για τους υπόλοιπους ανθρώπους.

 

Γιατί έχει σημασία αυτό το παράδειγμα; …Γιατί μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης πως, εάν κάποιος έχει γνώσεις, μπορεί ν’ αποφασίζει μόνος του τι θα βλέπει ή δεν θα βλέπει κάποιος οδηγός οχήματος …Γιατί απλά μπορεί ν’ αποφασίζει μόνος του —και ερήμην τού οδηγού— για το πώς θα λειτουργούν —κι αν θα λειτουργούν όπως πρέπει— τα φώτα. Χωρίς ν’ αγγίζει τα ίδια τα φώτα ή να τα καταστρέφει, μπορεί να τα ρυθμίζει μέχρι του σημείου να μπορεί να τα ακυρώνει. Χωρίς να προκαλεί υποψίες στον οδηγό —με παρεμβάσεις εκεί όπου εμφανίζεται το πρόβλη­μα—, το «ρυθμίζει» μ’ έναν τρόπο, ο οποίος δεν δημιουργεί συνειρμούς για τα συμφέροντά του. Οι επεμβάσεις του γίνονται μακριά από το μπροστινό μέρος όπου βρίσκονται τα φώτα και των οποίων η προσέγγιση θα μπορούσε να προκαλέσει υποψίες. Πώς μπορεί να το κάνει αυτό; …Ύπουλα! Βάζοντας και βγάζοντας βάρος στο πορτ-μπαγκάζ, μπορεί ν’ αποφασίζει μόνος του τι θα βλέπει και τι δεν θα βλέπει ο οδηγός. Εκμεταλλεύεται δηλαδή ένα φυσικό χαρακτηριστικό τού οχήματος —που είναι το απολύτως χρήσιμο πορτ-μπαγκάζ— και το μετατρέπει σε εργαλείο για να ελέγχει τον οδηγό, χωρίς να φαίνεται ποιος είναι ο υπεύθυνος. Ο διακόπτης στον οποίο αναφερόμαστε με τη ρύθμισή του «ακυρώνει» την αλλαγή που προέκυψε εξαιτίας τού επιπλέον φορτίου …και αυτά τα φώτα τα κάνει πάλι λειτουργικά.

 

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τη γυναίκα. Η σοφή φύση, που είναι δημιούργημα του Θεού, έχει κάνει μόνη της τη «ρύθμιση» αυτή …Ο Θεός έδωσε στη γυναίκα παραπάνω φορτία, αλλά τη «ρύθμισε» κιόλας, ώστε αυτά τα φορτία να μην επηρεάζουν τη δική της ευτυχία —αλλά και τη γενική κοινωνική λειτουργία—. Όπως της έδωσε μήτρα, για να γεννά τα παιδιά της ή στήθος για να τα ταΐζει, της έδωσε και κάποια επιπλέον φυσικά χαρακτηριστικά. Γι’ αυτόν τον λόγο την έκανε πιο κοντή —κυριολεκτικά και μεταφορικά— από τον άνδρα —…συμβαίνει αυτό με πολλά είδη στη φύση και το ίδιο ισχύει και με το ανθρώπινο είδος—. Επειδή ακριβώς είναι πιο κοντή από τον ανδρικό μέσο όρο, σχεδόν ΟΛΟΙ οι άνδρες που βλέπει γύρω της —και οι οποίοι «τσεκάρονται» με το αρχικό κριτήριο του γούστου της— μπορούν να γίνουν τελικές επιλογές, γιατί είναι πιο ψηλοί απ’ αυτήν.

 

Ο σχεδιασμός τής Δημιουργίας, δηλαδή, φρόντισε εξ’ αρχής να υπάρχει ρύθμιση, για να «ακυρώσει» τις αρνητικές συνέπειες από το επιπλέον «φορτίο» τής γυναίκας …Φρόντισε να υπάρχει αυτή η αντιστοιχία στο σώμα και στις ικανότητες των δύο φύλων, εφόσον οι άνδρες, λόγω ελλιπούς φορτίου —εκτός όλων των άλλων—, «γυμνάζονται» πιο εύκολα και πιο πολύ. Από τη στιγμή που οι γυναίκες είναι πιο «κοντές» από τους άνδρες, σημαίνει ότι τους «βλέπουν» όλους και άρα όλοι είναι πιθανοί «υποψήφιοι» να τις κατακτήσουν. Όμως, αυτό σημαίνει ότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα μπορούσε να ελεγχθεί η γυναίκα στις επιλογές της και άρα δεν θα μπορούσε να «εργαλειοποιηθεί» από την εξουσία …Δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από την Πατριαρχία, για να ελεγχθεί με τη σειρά του και ο άνδρας. Αυτό, όμως, είναι κάτι που ΔΕΝ συμφέρει την εξουσία, η οποία θέλει να ελέγχει τον άνδρα και να τον βάζει σε μια αιώνια σκλαβιά!

 

Ακριβώς, επειδή το σύστημα το γνωρίζει αυτό, γι’ αυτό έπαιξε με τα πρόσθετα «βοηθή­ματα». Στο ανθρώπινο φύλο, το οποίο έχει μια ιδιομορφία στην «όρασή» του, άρχισε να παίζει με το «ύψος» του, το οποίο επηρεάζει αρνητικά την ιδιομορφία αυτήν …Σε ένα όχημα, το οποίο είχε πρόβλημα με την «κλίση» —λόγω πρόσθετου βάρους στο πίσω μέρος—, πρόσθεσε νέα κλίση με πιο ψηλές «αναρτήσεις» στο μπροστινό μέρος …Έβαλε «δακτυλίδια» στις μπροστινές «αναρτήσεις» και τις έκανε τεχνητά πιο ψηλές. Το υπάρχον πρόβλημα το έκανε μεγαλύτερο! Το από τη φύση του ανασηκωμένο εμπρός μέρος του το ανασήκωσε ακόμα πιο πολύ! Γνώριζε δηλαδή ότι με την τοποθέτηση «τάκων» θα είχε τη δυνατότητα θεωρητικά να εξαλείψει την «κλίση», αλλά το έκανε ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ με λάθος τρόπο στη λάθος «πλευρά» και αυτό μπέρδεψε τους ανθρώπους. Έκανε κάτι, το οποίο είχε μια θεωρητικά σωστή λογική, αλλά το έκανε ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ με λάθος τρόπο! …Αντί να εξαλείψει μια απλή ιδιομορφία, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν είχε αρνητικά αποτελέσματα για κανέναν στην κοινωνία, τη μετέτρεψε σε μέγα πρόβλημα σε βαθμό αναπηρίας!

 

Αυτό είναι που έκανε η Πατριαρχία και εκεί βρίσκεται το μεγάλο μυστικό τής λειτουργίας της! …Αυτό, το οποίο κάνει δήθεν για «καλό», έχει ως στόχο το κακό! Προσπαθεί δήθεν να «βοηθήσει» τις γυναίκες, καταστρέφοντας τις ίδιες και παγιδεύοντας τους άνδρες. Αυτό είναι το μυστικό των επεμβάσεών της, που, ενώ προκαλούν αναπηρία στην κοινωνία, δεν γίνονται αντιληπτές από κανέναν. Ενώ όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει, δεν μπορεί κανένας να αξιολογήσει πραγματικά τις συνέπειες αυτής της επιλογής! Από τη στιγμή που δεν βρήκε αντίδραση, άρχισε να επιβάλει στις γυναίκες —με την ιδιόμορφη όραση— τη μόνιμη χρήση «τακουνιών»! …«Τακούνια», τα οποία θα μετέτρεπαν τον πλούτο σε ανθρώπινο «ύψος» …«Τακούνια», τα οποία, ανάλογα με τις προσωπικές, τις οικογενειακές ή τις ταξικές δυνατότητες της κάθε γυναίκας, απέκλειαν από το οπτικό τους «πεδίο» μεγάλα ποσοστά τού ανδρικού πληθυσμού που τις περιέβαλε. Με τον τρόπο αυτόν η αρχική ιδιομορφία τής γυναίκας έγινε «αναπηρία»! …Η ιδιομορφία της στην «όραση» έγινε «πάθηση»! Η γυναίκα ΔΕΝ έχει από τη φύση της «πρεσβυωπία»! …Η Πατριαρχία την έκανε με «πρεσβυωπία»!…

 

…Πιο διεστραμμένη και πιο πονηρή ιδέα από την «προίκα» ΔΕΝ μπορούσε να σκεφτεί και να επιβάλει η εξουσία!!! …«Υψώνει» τεχνητά τις γυναίκες και αυτό είναι που αποκλείει μαζικά ολόκληρες ομάδες ανδρών από αυτές. «Υψώνει» τεχνητά κι οργανωμένα τα κορίτσια όλων των κοινωνικών τάξεων και «εξαφανίζει» από μπροστά τους τα αγόρια ολόκληρων κοινωνικών τάξεων. Δίνεις «προίκα» σε κόρη δουλοπάροικων και βγάζεις από το «ορατό» της πεδίο ΟΛΟΥΣ τους δουλοπάροικους! …Δίνεις «προίκα» σε κόρη εργατών και βγάζεις από το «ορατό» της πεδίο ΟΛΟΥΣ τους εργάτες! Με αυτόν τον τρόπο η εξουσία «ρυθμίζει» τις συμπεριφορές ολόκληρων κοινωνικών τάξεων! Με τον τρόπο αυτόν δίνει το απόλυτο πλεονέκτημα στους πλούσιους, οι οποίοι είναι οι μόνοι «ορατοί» απ’ ΟΛΕΣ τις γυναίκες!

 

Ποιο είναι το ζητούμενο για την Πατριαρχία από το «κόλπο» αυτό; —Όχι βέβαια να ευνοήσει απλά τους πλούσιους …Έτερον εκάτερον, εφόσον και οι εκλεκτοί της είναι πλούσιοι— …Το ζητούμενο είναι να «κινήσει» και να ωθήσει το σύνολο του αντρικού πληθυσμού μιας κοινωνίας προς την αναζήτηση του πλούτου! …Να «κινήσει» το σύνολο του ανδρικού πληθυσμού τού συνόλου των κοινωνικών τάξεων που συνθέτουν την κοινωνία …Να τον «κινήσει» προς τη ΘΥΣΙΑ που αυτός ο πλούτος απαιτεί για την απόκτησή του!!! …Να τον «κινήσει» προς το μέρος του! …Προς το μέρος τής εξουσίας που ελέγχει τον πλούτο αυτόν! …Προς το μέρος αυτού, ο οποίος στήνει πολέμους για να τον αποκτήσει! …Προς το μέρος αυτού, ο οποίος στα χρυσοφόρα αξιώματα διορίζει τους εκλεκτούς του! …Προς το μέρος αυτού, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να μοιράζει πλούτο …και είναι το σύστημα εξουσίας!

 

Αυτός είναι ο στόχος τής Πατριαρχίας και το ζητούμενο της προικοδότησης των γυναικών!!! …Το ζητούμενο των «τακουνιών», που δήθεν από αγάπη και μέριμνα επέβαλε στις οικογένειες να προσφέρουν στις γυναίκες! Στόχος τής Πατριαρχίας ήταν να ελέγχει τεχνητά το «ύψος» των γυναικών, για να εκμεταλλεύεται κατά το δοκούν τις συνέπειες αυτής της αλλαγής στον χώρο τού άνδρα! Στόχος αυτής της «ανυψωτικής» προίκας ήταν να υποτάξει τον άνδρα στις διαταγές τής πατριαρχικής εξουσίας! …Να ξυπνήσει τα πιο άγριά ένστικτά του …Να τον κάνει μια φονική μηχανή, που αναζητά την ανταμοιβή τού πλούτου! …Να κάνει τους άνδρες να «πηδάνε» από τον θυμό και την απόγνωση, προκειμένου να γίνουν «ορατοί» στις γυναίκες! …Να πατάνε ο ένας τον άλλον για να «ανυψωθούν» …Να «σκαρφαλώνουν» επάνω σε πλούτη, για να «μπουν» στον «ορίζοντα» της γυναίκας που επιθυμούν!

 

Αυτό ήταν το ζητούμενο της επινόησης της «προίκας». Η τεχνητά «ψηλή» γυναίκα, δηλαδή, χρησιμοποιείται ως «εργαλείο», για να ενισχυθεί η πατριαρχική εξουσία, η οποία στη συνέχεια θα υπηρετηθεί από τους «εξαγριωμένους» άνδρες! Το γεγονός ότι απ’ αυτήν την κατάσταση ευνοούνται οι ήδη υπάρχοντες πλούσιοι —και άρα οι κρατούντες άνδρες τής Πατριαρχίας— είναι το στοιχείο εκείνο που μπερδεύει και ταυτίζει —εντελώς λανθασμένα— την Πατριαρχία με την ανδροκρατία, γιατί, ενώ αυτό ισχύει ως κάτι το προφανές, δεν είναι το ζητούμενο! …Η Πατριαρχία παραμένει τέτοια ακόμα κι αν οι επικεφαλής της είναι γυναίκες! ΔΕΝ είναι λιγότερο πατριαρχικό το σύστημα, επειδή θηλυκά κτήνη σαν τη Μέρκελ, την Κλίντον, τη Νιούλαντ ή τη Φον ντερ Λάιεν κυβερνούν τον κόσμο! Το ζητούμενο για την Πατριαρχία ΔΕΝ είναι η τοποθέτηση των αντρών στην κορυφή της! …Το ζητούμενο είναι να διατηρεί μόνιμα την εξουσία, η οποία εξυπηρετεί τις δικές της απόψεις και αυτό το καταφέρει μόνον εάν μετατρέψει τον άνδρα σε δούλο …και αυτό γίνεται μόνον με τη γυναίκα σε ρόλο «επάθλου»!!! …Σε δύσκολο «έπαθλο»!!! …Σε απρόσιτο «έπαθλο» —εάν αυτή είναι πολύ καλή στον ρόλο της κι επιθυμητή απ’ όλους—!!!

 

Αυτός είναι ο μόνιμος στόχος τής Πατριαρχίας και γι’ αυτό ασχολείται με τις γυναίκες. Οι γυναίκες στην πραγματικότητα ανήκουν στις παράπλευρες απώλειες του σχεδιασμού της. Η Πατριαρχία δεν μισεί τις γυναίκες, ώστε να τις ταλαιπωρεί. Η Πατριαρχία έχει ανάγκη τις γυναίκες. Γιατί; …Γιατί μόνον με την «εργαλειοποίησή» τους μπορεί να βάλει όλους τους άνδρες να «τρέχουν» στη ζωή τους για να πετύχουν! …Να προσπαθούν να πλουτίσουν! …Να προσπαθούν κι αυτοί να «ψηλώσουν» —εάν έτυχε να γεννηθούν «κοντοί»— …Να προσπαθούν κι αυτοί ν’ αποκτήσουν εξωερωτικά «βοηθήματα», για να επωφεληθούν στον έρωτα! …Να αποκτήσουν τα μέσα να εκμεταλλευτούν την «πρεσβυωπία» τής γυναίκας, όταν αυτή θα επιλέγει «σύντροφο» με γνώμονα το μακρινό μέλλον και όχι μ’ αυτό που βρίσκεται μπροστά της και δεν το «βλέπει» καθαρά! …Να νοθεύσουν την κρίσης τής γυναίκας με «πρόσθετα» μέσα! …Να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα και τις δυνατότητες που τους δίνει η φύση τους, η καταγωγή τους ή η προσωπική τους ικανότητα για να επιλεγούν απ’ αυτήν! …Αυτό είναι το ζητούμενο της διαβολικά πονηρής επινόησης της προίκας!

 

Γιατί ήταν αυτό τόσο σημαντικό για το σύστημα; …Γιατί διαφορετικά ο άντρας δεν θα ήταν χρήσιμος για την εξουσία! …Χωρίς «ελατήριο» ΔΕΝ γίνεται «κινητικός»! …ΔΕΝ ονειρεύεται πολέμους, αρπαγές και λείες, οι οποίες θα τον «σώσουν» από την αδυναμία του! Εάν ο άντρας βρει την ευτυχία του σε πολύ νεαρή ηλικία και κοντά στη γειτονιά του, παύει να «κινείται» …Ασχολείται μόνον με τη γυναίκα του και τη ζωή τους …ΔΕΝ μπορεί ν’ αποκτηνωθεί, όπως βολεύει την κοινωνία! …ΔΕΝ θα κινήσει Γη και Ουρανό, προκειμένου ν’ αποκτήσει ένα «έπαθλο» που το σύστημα έχει κάνει απρόσιτο! Εάν μπορεί να βρει τη γυναίκα τής ζωής του στη γειτονιά του ή λίγο παραπέρα, εκεί θα μείνει! Αυτό, όμως, είναι αρνητικό για το σύστημα. Το σύστημα θέλει τις «καλύτερες» απ’ όλες τις γειτονιές γυναίκες —είτε στην ομορφιά είτε στον πλούτο— να τις κάνει εύκολους στόχους και «έπαθλο» για τους πιο πλούσιους …ή «όνειρο» για τους πιο ικανούς από τους φτωχούς τής πόλης …«Ευκολάκια» για τους «ψηλούς» και «όνειρο» για τους «κοντούς»! …Ο μεγαλύτερος «νταβατζής» στην ανθρώπινη ιστορία!!! Οι νεανικοί έρωτες της γειτονιάς απειλούν αυτόν τον «νταβατζή»! …«Χάνονται» τα «έπαθλα» και οι υποψήφιοι «δρομείς» δεν κινούνται! …Τα «καρότα» παραδίδονται μόνα τους στους «λαγούς» τής προτίμησής τους και κανένας δεν «κινείται»!

 

Γι’ αυτόν τον λόγο η Πατριαρχία επί αιώνες επένδυε στον πουριτανισμό …και μισούσε τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. ΔΕΝ το έκανε αυτό για λόγους ηθικής, όπως πάντα πρέσβευε! Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΕ ανήθικο στον έρωτα και σε μια φυσική πράξη όπως η σεξουαλική πράξη. Το σύστημα απλά ήθελε η άγνοια να τρομάζει τις γυναίκες, για να μην αναζητούν στα χρόνια της αθωότητάς τους τον έρωτα στον φυσικό τους χώρο και άρα στις γειτονιές τους ή τα χωριά τους …Ήθελε να κάνει την «ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη» ένα «φόβητρο», για να μην υπάρχει «κινητικότητα» στο επίπεδο αυτό …Να τρομάζει τις οικογένειες, για να περιορίζουν τα κορίτσια με το «κακό» που παραμονεύει στα παντελόνια των ανδρών. Το σεξ το μισούσε όχι γιατί είναι αμαρτία, αλλά γιατί ένας έρωτας που έχει «ολοκληρωθεί» είναι πολύ πιο δύσκολο να ελεγχθεί από μια «απλή επιθυμία». Μια νεαρή γυναίκα, η οποία έχει ολοκληρωμένη σχέση, δεν ελέγχεται εύκολα από γονείς κι από παπάδες …και αυτό ήταν πρόβλημα μ’ αυτούς που ήθελαν να διαχειρίζονται τα κορίτσια ως «πακέτα» δώρων για τους επιλεγμένους «εκλεκτούς».

 

Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο έξυπνη ήταν η επινόηση της «προίκας»; Πόσο έξυπνο ήταν να ευνοεί τη γυναίκα, την οποία υποτίθεται ήθελε να περιορίζει; Τη γυναίκα, την οποία οι άνδρες θα τη διεκδικούσαν με πάθος ακόμα και χωρίς δεύτερο φουστάνι, την έκαναν να φαίνεται σαν «πρόβλημα», για το οποίο θα έπρεπε οι «ιδιοκτήτες-γονείς» να «πληρώσουν» στους υποψηφίους για να το «ξεφορτωθούν» …Ένα «γραμμάτιο», το οποίο έπρεπε να πληρωθεί! Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που τους έπιασε ο «πόνος» να βοηθήσουν οικονομικά τα κορίτσια σε μια σκληρή και πατριαρχική κοινωνία; Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο πιο «κοντός» γινόταν ένας ελεύθερος άνδρας, εάν εκτός όλων των άλλων είχε να φροντίσει και να παντρέψει δύο-τρεις αδερφές και άρα να τους εξασφαλίσει «τακούνια»; …Από το «μπόι» του έπρεπε να «βγάζει» για να «ψηλώνουν» οι αδερφές του και αυτό τον έκανε ακόμα πιο «θυμωμένο» και αδίστακτο, γιατί τον καθιστούσε «νάνο»! Αυτό ο «θυμός» των ανδρών ήταν το ζητούμενο της Πατριαρχίας. Αυτό είναι που αλλάζει με τα υποχρεωτικά «τακούνια» τής προίκας! …Αλλάζει το σύνολο της κοινωνικής λειτουργίας! …Αλλάζουν οι συμπεριφορές των γυναικών! …και αυτό με τη σειρά του αλλάζει τις συμπεριφορές των ανδρών!

 

Με μια φαινομενικά ασήμαντη και «φιλάν­θρω­πη» επέμβαση αλλάζουν τα πάντα! Σε ένα χωριό φτωχών αγροτών τα κορίτσια με τις «προίκες» αρχίζουν και φέρονται «μυωπικά» …ΔΕΝ «κοιτά­νε» στη γειτονιά τους …«Κοιτάζουν» στα γύρω χωριά και κυρίως τους εργάτες των πόλεων! Σε μια γειτονιά εργατικής συνοι­κίας τα κορίτσια της «κοιτάζουν» έξω απ’ αυτήν …και «κοιτάζουν» τους αστούς! Σε μια πλούσια αστική γειτονιά τα κορίτσια της «κοιτά­ζουν» κι αυτά πιο «μακριά» …και ακόμα πιο πολύ μέσα στα Κολέγια των πλουσίων! Απλά πράγματα για τους «κοινωνικούς μηχανικούς» τής Πατριαρχίας. Ο κανόνας παραμένει πάντα ίδιος και ίδια είναι και τα αποτελέσματά του! …Οι γυναίκες ΠΑΝΤΑ «βλέπουν» προς τα «επάνω»! …και, όσο πιο «ψηλά» στέκονται οικονομικά, τόσο πιο «ψηλά» «κοιτάζουν»! …«Ψηλώνουν» και βλέπουν ένα καλύτερο «μέλλον» για τις ίδιες και τα παιδιά τους πέρα από τα γεωγραφικά ή ταξικά ή κοινωνικά «τείχη» που περιβάλλουν την οικογένειά τους! …Το πολύ-πολύ να «βλέπουν» στο ίδιο επίπεδο. Αγνοούν μόνιμα τους «κοντούς» των φτωχότερων τάξεων. Αγνοούν ακόμα και τους «ισοϋψείς» τής δικής τους κοινωνικής τάξης.

 

Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε το «χτίσιμο» της Βαβυλώνας …Της πόρνης των συστημάτων τής Πατριαρχίας! Σ’ έναν κόσμο γενικά φτωχό τα θηλυκά της ΔΕΝ «έβλεπαν» τ’ αρσενικά! Τα ομορφότερα και πλουσιότερα —και άρα τα πιο δημοφιλή απ’ αυτά τα θηλυκά— έψαχναν ανάμεσα στους απειροελάχιστους και τους εκλεκτούς. Αυτά τα θηλυκά βολεύονταν με τις «ευλογίες» τής εξουσίας κατά τον καλύτερο τρόπο κι αποτελούσαν μόνιμα παραδείγματα «επιτυχίας». Τα φτωχότερα κι ομορφότερα ήταν τα απόλυτα παραδείγματα «επιτυχίας» για τις επόμενες «επενδύτριες» και «μάθημα» για τους άνδρες —για το «μέσον» που πρέπει κάποιος να έχει, για ν’ αποκτήσει τη γυναίκα των ονείρων του—. Έτσι βάδιζε η κοινωνία και «μάτωνε» συστηματικά, εφόσον οι άπειροι αγράμματοι κι αδίστακτοι άνδρες έπρεπε να κάνουν πραγματικά εγκλήματα για να ξεχωρίσουν και να γίνουν πλούσιοι και ισχυροί σ’ έναν κόσμο που είχε ελάχιστα να προσφέρει στους ανθρώπους …και αυτά δεν τα έδινε σε κανέναν πέραν από τους εκλεκτούς του.

 

Για να καταλάβει ο αναγνώστης πόσο διαβολικό ήταν αυτό το οποίο επιβλήθηκε στην κοινωνία, θα πρέπει να σκεφτεί με τον ανάποδο τρόπο! …Τι θα συνέβαινε εάν γίνονταν τα ακριβώς αντίθετα; …Τι θα έπρεπε να κάνει το σύστημα εξουσίας, εάν είχε τις τέλειες προθέσεις και προσπαθούσε με την ισχύ του να επιβάλει ένα υποβοηθητικό μέσο για να βοηθήσει την κοινωνία και όχι για να την παγιδεύσει; Εάν, δηλαδή, το «κόλπο» τής «προίκας» αλλάζει τόσο πολύ τη «γεωμετρία» των φύλων, πότε θα μπορούσε η επέμβαση αυτήν με κάποιον άλλο σχεδιασμό να έχει θετικό πρόσημο; Εάν δηλαδή η επέμβαση γινόταν με τον σωστό τρόπο —από τη σωστή πλευρά— για την επίτευξη του καλύτερου αποτελέ­σματος, πώς θα έπρεπε να γίνει; Εάν το σύστημα εξουσίας είχε καλές προθέσεις και ήθελε να ρυθμίσει την κοινωνική λειτουργία με τρόπο απόλυτα θετικό, τι θα έκανε; …Το ακριβώς αντίθετο!!! …Θα έπρεπε να μεριμνήσει για την «προίκα» των ανδρών!!!

 

Τα αρσενικά παιδιά θα έπρεπε να βοηθιούνται από τις οικογένειές τους να είναι στοιχειωδώς «υψηλότερα» οικονομικά από τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών τού περίγυρού τους! …Να «ψηλώνουν» έστω και με βοήθεια για να είναι «ορατά» και να μην απορρίπτονται ως επιλογές! …Για να μην «τρελαίνονται» από την απόρριψη κι αρχίζουν και «τρέχουν» προς όλες τις κατευθύνσεις, αναζητώντας τις λύσεις στα τεχνητά προβλήματά τους. Η απόρριψη είναι αυτή που τα κάνει «κινητικά» και δυστυχώς επικίνδυνα. Σε αυτά θα έπρεπε να δίνεται προίκα, για να είναι πιο «ψηλά» από τον μέσο όρο των γυναικών γύρω τους και να παραμένουν στον τόπο τους! …Να εργάζονται σεμνά και ταπεινά και να κοιτάνε τις οικογένειές τους. Τα αρσενικά παιδιά είναι αυτά τα οποία λόγω οικονομικών δεδομένων απορρίπτονται και όχι τα κορίτσια! …Τα κορίτσια και μόνον με το άρωμά τους είναι αρκούντως πλούσια για τον ανδρικό πληθυσμό!

 

Απλά πράγματα, τα οποία όμως, για να γίνουν απολύτως κατανοητά, θα πρέπει να τα έχουμε με τη σωστή τους τη σειρά μέσα στο μυαλό μας. Με μία λάθος επέμβαση μπορείς να «τινάξεις» την κοινωνία στον «αέρα»! Με ένα διαμέρισμα «προίκα» στο αρσενικό παιδί μιας εργατικής συνοι­κίας το κάνεις «ορατό» απ’ ΟΛΕΣ τις νεαρές κοπέλες τής γειτονιάς του, εφόσον όλες μπορούν να φανταστούν ότι μπορούν μ’ αυτό να ξεκινήσουν να κάνουν οικογένεια χωρίς πρόβλη­μα. Δεν χρειάζεται το παιδί αυτό να φύγει μετανάστης για να βρει την ευτυχία …Δεν χρειάζεται να γίνει πολεμιστής …Δεν χρειάζεται να γίνει πλούσιος ούτε να γίνει μπράβος κανενός! Εάν τώρα το ίδιο διαμέρισμα το δώσεις «προίκα» στο θηλυκό παιδί τής ίδιας συνοικίας, αποκλείεις ΟΛΑ τα αρσενικά παιδιά που δεν έχουν καμία ιδιοκτησία! …Αποκλείεις σχεδόν όλα τα αρσενικά παιδιά που έχουν και τα ίδια απλά ένα διαμέρισμα …Τα κάνεις «αόρατα», γιατί η «προικοδοτούμενη» βλέπει μόνον πλουσιότερους από την ίδια. Τα «φώτα» λειτουργούν στην εντέλεια, αλλά ο «οδηγός» βλέπει μόνον σκεπές, ταράτσες κι ουρανό και όχι τον δρόμο που βρίσκεται μπροστά του! Τι θα κάνουν όλοι αυτοί, οι οποίοι απορρί­πτονται; …Θα αρχίσουν να «τρέχουν»! …Θα γίνονται τα δουλικά που βολεύουν την Πατριαρχία! …Θα αρχίσουν να μαζεύουν τις «προδιαγραφές» τής θυσίας!

 

Έτσι μπήκε η ανθρώπινη κοινωνία στην εποχή τής Πατριαρχίας! …Με «προίκα» λίγες κατσίκες κι ένα χωράφι ακόμα και τα πιο φτωχά κορίτσια των ανθρώπων απέκτησαν «πρεσβυωπία» κι αυτό έβαλε «φωτιά» στον ανδρικό πληθυσμό στο σύνολό του. Τα φτωχά κορίτσια των φτωχών δουλοπάροικων άρχισαν να «βλέπουν» ως άντρες —πιθανούς συντρόφους τους— μόνον εκείνους, οι οποίοι θα μπορούσαν με την ιδιότητά τους ν’ αποκτήσουν άμεσα περιουσία …Τους πολεμιστές, τους κατακτητές και τους εποίκους! Άρχισαν να φεύγουν από τα χωριά τους και ν’ «ακολουθούν» εποίκους στις νέες κατακτή­σεις των νέων κόσμων. Η εποχή των πολέμων και των κατακτήσεων έτσι απλά, με «προίκα» λίγες κατσίκες για «προσάναμμα» ξεκίνησε και «πυρπόλησε» τον κόσμο! Η Πατριαρχία σ’ αυτές τις κατσίκες επένδυσε την επιβίωσή της! …Επάνω και στην πιο ασήμαντη «προικούλα» —η οποία χωρούσε ακόμα και σ’ ένα σεντούκι— θεμελιώθηκε!!! Έτσι πορεύτηκε η κοινωνία από τη Βαβυλώνα μέχρι τους τελευταίους αιώνες! Έτσι ανακαλύφθηκε και εποικίστηκε ο Νέος Κόσμος, μέχρι να «κατακτηθεί» από το ανθρώπινο είδος ολόκληρη η Γη! Έτσι στήριξαν οι γυναίκες όλες τις επιλογές τής Πατριαρχίας και τους αγώνες των ανδρών για «μπόι»! Χωρίς τα «τακούνια» των γυναικών ούτε οι άνδρες θα έφευγαν από τα χωριά τους να σκοτώσουν άλλους ανθρώπους —για να τους πάρουν τη γη— ούτε οι γυναίκες θα τους ακολου­θού­σαν, ζώντας μέσα σε κάρα μέχρι να βολευτούν. Τα «τακούνια» των γυναικών έγιναν το αίτιο να «ψηλώσουν» με πολύ αιματηρό τρόπο οι άνδρες.

 

Όσο εξελίσσεται μέσα στον χρόνο το κοινωνικό σύστημα και η οικονομία του, τόσο εξελίσσεται και η ίδια η Πατριαρχία. Βελτιώνει κι αυτή τις μεθόδους της για να επιβιώνει και να επιβάλλεται επάνω στις ανθρώπινες κοινωνίες. Αλλάζει η οικονομία και επάνω σ’ αυτήν προσαρμόζεται και η Πατριαρχία. Αυτήν την αλλαγή θα την παρακολουθήσουμε, γιατί πάντα το σύστημα πρέπει να ελέγχει τη γυναίκα και άρα να διατηρεί την «πρεσβυωπία» της, η οποία «κινεί» τον ανδρικό πληθυσμό. Πάντα πρέπει να φροντίζει για τα «τακούνια» τής γυναίκας, προκειμένου με το προελεγγμένο «ύψος» των γυναικών των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων να ρυθμίζει όλες τις συμπεριφορές που την ενδιαφέρουν. Πάντα η «προίκα» πρέπει να προσαρμόζεται στις νέες ανάγκες τής οικονομίας και των κοινωνικών εξελίξεων …Να προστατεύεται από νόμους και υποχρεωτικότητες, οι οποίες γίνονται δήθεν για το «καλό» των ανθρώπων. Αυτήν την προσαρμογή τού συστή­ματος θα πρέπει να παρακολουθήσουμε μέσα στον χρόνο.

 

Όπως εύκολα παρατηρούμε, από την εποχή τής Βαβυλώνας μέχρι τη βιομηχανική επανάσταση τα πράγματα ήταν περίπου ίδια. Ελάχιστες ήταν οι αλλαγές και οι διαφορο­ποιήσεις σ’ ό,τι αφορά την τακτική τής εξουσίας τής Πατριαρχίας …Με λίγες κατσίκες και κάποια χωράφια εξασφαλίζονταν τα «τακούνια» των γυναικών! Η μεγάλη αλλαγή στην «πορεία» τής ανθρωπότητας ήρθε με τη βιομηχανική επανάσταση. Τι παρατηρούμε ότι γινόταν τότε και ήταν διαφορετικό; …Η ανθρωπότητα άρχισε να συγκεντρώνεται προς τα αστικά κέντρα …Οι πληθυσμοί άρχισαν να «κινούνται» προς αυτά. Γιατί; …Γιατί εκεί υπήρχαν τα εργοστάσια, τα οποία έδιναν τους μισθούς …Μισθούς, τους οποίους η ύπαιθρος των δουλοπάροικων ΔΕΝ παρείχε. Εκείνη την εποχή, δηλαδή, οι εργάτες έγιναν οι «κορυφαίοι» άνδρες τής κοινωνικής τάξης των εργαζομένων. Όμως, το φαινόμενο αυτό δεν ήταν δυνατόν να μην προκαλέσει αλλαγές στις συμπεριφορές των ανθρώπων. Το «έβλεπαν» οι άνδρες ως πρόοδο, αλλά ως πρόοδο το «μετρούσαν» και οι γυναίκες. Αυτούς τους μισθούς έβλεπαν οι «ψηλές» για την επαρχία γυναίκες με την προίκα των «ολίγων γιδών» κι έψαχναν ανάμεσα στους «πρω­τευ­­ου­σιάνους» την εξασφάλισή τους …μέσω του μισθωτού πλέον εργάτη.

 

Αυτές οι «μυωπικές» γυναίκες ανάγκαζαν τους «κοντούς» των χωριών να κινηθούν προς την πόλη για να «ψηλώσουν», ώστε ν’ αρχίσουν να τους «βλέπουν» και τους ίδιους. Οι φτωχοί πήγαιναν στις πόλεις να «ψηλώσουν», για να γυρίσουν στα χωριά τους «ορατοί» και να «πάρουν» αυτές που τις γνώριζαν ήδη και οι οποίες, πριν αυτοί πάνε στην πόλη, δεν τους «έβλεπαν» καν. Το αποτέλεσμα ήταν η μεγάλη αστυφιλία τής αρχής τής βιομηχανικής εποχής. Τα λίγα γίδια και τα ξεροχώραφα της «προίκας» πωλούνταν και γίνονταν ένα φτηνό διαμέρισμα στις νέες εργατικές συνοικίες, οι οποίες χτίζονταν η μία μετά την άλλη γύρω από τα κέντρα των πόλεων. Αρχικά η «προίκα» έδωσε τάση στην αστυφιλία, αλλά με την πάροδο του χρόνου και την τεράστια ανάπτυξη της βιομηχανίας έδειχνε να σταθεροποιείται, εφόσον άρχισαν οι νέες γενιές των εργατών να γεννιούνται στις πόλεις και να ξεφεύγουν από την επαρχιακή καταγωγή τους.

 

Όταν είδε η Πατριαρχία ότι η βιομηχανική ανάπτυξη —και άρα η εξασφάλιση μισθού για τους εργαζόμενους— τούς «ψήλωνε» μαζικά, άρχισε ν’ ανησυχεί. Οι περισσότεροι άνδρες στις πόλεις με τους μισθούς τους γίνονταν εύκολα «ψηλότεροι» από τις γυναίκες —οι οποίες μέχρι τότε δεν εργάζονταν σε εξωτερική εργασία κι ως εκ τούτου τούς «έβλεπαν»— και άρα ήταν «ήσυχοι». Αυτό, σε συνδυασμό με τη μόρφωση της ανδροκρατούμενης κοινωνίας, «χαλάρωνε» τη λειτουργία της. Όμως, αυτό ήταν πρόβλημα για την εξουσία. Ήταν πρόβλημα για την εξουσία η «ακινησία» και άρα η απροθυμία των ανδρών να θυσιαστούν για τα «καρότα» της. Γι’ αυτόν τον λόγο αποφάσισε να «ψηλώσει» ακόμα περισσότερο τη γυναίκα.

 

Τι θα έκανε; …Το πρόσθετο «μπόι» των ανδρών —λόγω της εργασίας— θα το έδινε και στις γυναίκες, για να το «εξαφανίσει». Από την αρχική «προίκα» των μερικών γιδοπροβάτων ή του ενός σπιτιού πήγαμε στο «δικαίωμα» της εργασίας! …Και πάλι το ίδιο κόλπο. Η Πατριαρχία —και πάλι— αποφάσισε δήθεν για το «καλό» τής γυναίκας! …Να τη «βοηθήσει» στη «χειραφέτησή» της! …Να τη «βοηθήσει» να «ψηλώσει»! …Οι γυναίκες είχαν μπει πλέον στα εργοστάσια και άρα στο pay-roll …Εκτός από «προίκα» θα είχαν πλέον και εισόδημα! Άρα; …Άρα έγιναν ακόμα «ψηλότερες»! Το αποτέλεσμα; …Το προβλεπόμενο! …Οι γυναίκες τής εργατικής τάξης, έγιναν πάλι πιο «ψηλές» από τους εργάτες. Οι εργαζόμενες γυναίκες, οι οποίες πλέον γεννιούνταν στην πόλη, υποτιμούσαν τους συναδέρφους τους εργάτες κι άρχισαν να «βλέπουν» έξω από τα εργοστάσια! …Να «βλέπουν» έξω από τις εργατικές συνοικίες τους στην ίδια πόλη …Η Πατριαρχία ήταν απόλυτα ευτυχής!…

 

…Άλλο ένα «αυτογκόλ» για τις γυναίκες, τους άνδρες και την κοινωνία ολόκληρη …Άλλο ένα «αυτογκόλ» η διεκδίκηση της θέσης εργασίας από τις γυναίκες, εφόσον αυτό για την Πατριαρχία δεν είχε κάποιο επιπλέον κόστος …Δεν επιδοτούσε καν η ίδια τη νέα «προίκα» τής γυναί­κας …Αυτο­επιδο­τούμενη ήταν η γυναίκα και με τον δικό της κόπο αποκτούσε τους νέους «πόντους» στα παλιά της τα «τακούνια». Το σύστημα είχε βρει και πάλι τη λύση και μάλιστα δωρεάν. Έτσι κι αλλιώς δεν άλλαζαν οι εσωτερικοί συσχετισμοί τής κοινωνίας …Δεν άλλαζε η οικονομική κατάσταση της κοινωνίας …Δεν γινόταν ανακατανομή τού πλούτου και άρα δεν υπήρχε απειλή των εξουσιαστών και των ισχυρών τής κοινωνίας. Πραγματικό κέρδος ΔΕΝ είχε η οικογένεια από την εργασία τής γυναίκας! …Η οικονομία τής Πατριαρχίας το «ροκάνιζε» κυριολεκτικά το κέρδος τής εργασίας τής γυναίκας! Εκεί που μέχρι τότε μια οικογένεια ζούσε φτωχά μ’ έναν μισθό, στη νέα εποχή ζούσε το ίδιο φτωχά με δύο μισθούς! Η αγορά σπιτιού πήρε την «ανηφόρα», το ενοίκιο διπλασιάστηκε, τα αγαθά ακρίβαιναν και ο δεύτερος μισθός δεν γινόταν πλούτος —όπως αρχικά όλοι νόμιζαν και ήλπιζαν—, αλλά «εξατμιζόταν», σαν να μην υπήρξε ποτέ. Όποιος ρυθμίζει την οικονομία και την ακρίβεια, γνωρίζει πώς ν’ αρπάζει το «λίπος» τού πλούτου! Όπως δεν άλλαξε την «παγιδευμένη» Δημοκρατία η ψήφος των γυναικών, έτσι δεν άλλαξε και την ελεγχόμενη οικονομία η εργασία των γυναικών!

 

Τώρα όμως το πρόβλημα με τους έξτρα «πόντους» των «τακουνιών» θα εμφανιζόταν ξανά με ακόμα πιο μεγάλη ένταση. Οι νέοι «πόντοι» έκαναν τις γυναίκες να «κοιτάνε» πιο «ψηλά» από τη γειτονιά τους. Τώρα οι γυναίκες «κοιτούσαν» τους αστούς …Ακόμα κι αυτούς, οι οποίοι μπορεί ακόμα και να μην είχαν περιουσία, αλλά είχαν ένα πολλά υποσχόμενο «πτυχίο» …Υποψήφιοι πλούσιοι …«Επενδύσεις» με μεγάλες προοπτικές …Εργαζόμενοι πολυτελείας …Γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί …Το απόλυτο όνειρο των εργατριών …Το όνειρο της νοσοκόμας να γίνει κυρία ιατρού! Η εργατική τάξη απέκτησε φιλοδοξίες να μπει σε «σαλόνια» αστών …Ξανά το ίδιο κόλπο!!! Οι μυωπικές» γυναίκες με τις «προτιμήσεις» τους προσέδιδαν την «τάση» και οι άνδρες «έτρεχαν» να εξασφαλίσουν τις νέες προδιαγραφές! …Οι εργάτριες ήθελαν αστούς και τα παιδιά των εργατών κοπίαζαν για να γίνουν τέτοιοι.

 

…Ξανά οι άνδρες στο δρόμο τής θυσίας και της υποταγής. Γιατί; …Γιατί το σύστημα είχε στα χέρια του την «κολυμπήθρα» τής αστικής τάξης …Είχε τη δυνατότητα το ίδιο να «παράγει» τους αστούς …Είχε το «μέσον» να το κάνει, και αυτό ήταν τα Πανεπιστήμια. Γι’ αυτόν τον λόγο τα έχτιζε οργανωμένα, όπου η βιομηχανική κοινωνία εμφάνιζε «κραδασμούς» από τη βιομηχανική ανάπτυξη. «Έτρεχαν» οι άνδρες να «προσκυνήσουν» το πατριαρχικό σύστημα και την εξουσία, η οποία έδινε πτυχία κι εξασφάλιζε υψηλόμισθες κρατικές θέσεις και πρόσβαση στο «έπαθλο». Οι γυναίκες έβλεπαν «ψηλά» και οι άνδρες πάσχιζαν να εξασφαλίσουν τη «σούστα» τού Πανεπιστήμιου, για να «πηδάνε» ψηλά …Να «ανέβουν» κοινωνικά, ώστε να γίνουν «ορατοί» από τις γυναίκες. Μέρα και νύχτα μελετούσαν —με φως ή χωρίς—, για ν’ αποκτήσουν το πολυπόθητο εκείνο μέσον, το οποίο θα τους έκανε «ορατούς» στις γυναίκες. Η ανταμοιβή άμεση και θεαματική! …Ο ίδιος άνδρας, ο οποίος, λίγες ημέρες πριν την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο ή τον διορισμό του σε μια κρατική θέση, ήταν «αόρατος» για τη γυναίκα και την οικογένειά της, μέσα σε μία στιγμή γινόταν «θεόρατος» γίγαντας …Γινόταν περίπτωση του τύπου: «πώς δεν τον βλέπαμε νωρίτερα;»! Έτσι κυριάρχησαν οι αστοί στη βιομηχανική περίοδο.

 

Η Πατριαρχία είχε ρυθμίσει τα πάντα όπως τη βόλευαν, χωρίς καν να φαίνεται η πονηριά της. Δεν χρειαζόταν καν να προ­στατεύει τα «θεμέλιά» της, εφόσον κανένας δεν τα αντι­λαμβανόταν ως τέτοια. Αυτή, η οποία θεωρητικά αδικούσε τις γυναίκες, στηριζόταν στην προ­νομιακή μεταχείρισή τους …Στα «ψίχουλα» που δήθεν έδινε σ’ αυτές που αδικούσε. Όλα δήθεν για το «καλό» μας γίνονταν! …Όλα για να «βοηθήσουμε» τα κορίτσια μας να φύγουν από το σπίτι και να κάνουν οικογένεια! …Να καλύψουμε την «αδυναμία» τους! …Να βοηθήσουμε τις αδερφές μας και τις κόρες μας! Να μην μας μείνουν στα «ράφια» των αζήτητων! …Για λόγους «ισότητας» των δύο φύλων! Το ίδιο σύστημα, το οποίο στην πρώτη περίοδο —για το «καλό» των γυναικών— επέβαλε στις οικογένειες την αναγκαστική «προίκα» —για να βάλει «τακούνια» στις κόρες τους—, ήταν αυτό το οποίο και πάλι νομοθέτησε με τον ίδιο πονηρό τρόπο. Το ίδιο σύστημα, που —για να τις «βοηθήσει»— τούς έδινε «προίκα» μερικές κατσίκες, ήταν αυτό το οποίο στη συνέχεια τις ενθάρρυνε να σπου­δάσουν και να κάνουν καριέρες στους κρατικούς μηχανισμούς. Την αδυναμία των γυναικών ν’ ανταγωνιστούν τους «λυσσασμένους» άντρες στην καριέρα την αντιμετώπισαν με τους κατάλληλους νόμους.

 

Όλοι οι νόμοι, οι οποίοι προβλέπουν ποσοστώσεις στις προσλήψεις, στις προα­γωγές και στις κατανομές των διευθύνσεων —είτε των κρατικών υπηρεσιών είτε των μεγάλων εται­ρειών— μεταξύ ανδρών και γυναικών αυτόν τον στόχο είχαν …Να εξασφα­λίσουν «τακούνια» σε κάποιες γυναίκες, οι οποίες από μόνες τους δεν θα μπορούσαν να τα έχουν …Τα υψηλότερα «τακούνια» για τις πιο φιλόδοξες και «πρεσβυωπικές» γυναίκες και τα χαμηλότερα για τις υπόλοιπες. Όλα για το «καλό» τους! …Για το «καλό» τής κοινωνίας! Για την «ισότητα» των δύο φύλων και τη χειραφέτηση της γυναίκας, η οποία επί αιώνες «αδικούνταν». Αντιλαμβα­νόμαστε λοιπόν ότι και ο γυναικείος φεμινισμός δεν είναι τόσο «αθώος» όπως εμφανίζεται και κάποιοι τον παρουσιάζουν. Ο φεμινισμός στην πραγματικότητα επιδοτήθηκε από την ίδια την Πατριαρχία! «Δοξάστηκε», γιατί δήθεν έφερνε «αποτελέσματα», τα οποία κάποιοι είχαν προαποφασίσει να τα δώσουν.

 

Με τον «τσαμπουκά» —και «κόντρα» δήθεν στο σύστημα εξουσίας— «έβαζε» τις γυναίκες στα εργοστάσια! …Τις έβαζε στα Πανεπιστήμια! …Τις διόριζε στον κρατικό μηχανισμό! …Τόσο πολύ «τσαμπουκά» είχαν οι φεμινίστριες …Τόσο πολύ «νικη­φό­ρες» ήταν απέναντι στην Πατριαρχία, η οποία πραγματικά έτριβε τα «χέρια» της με τη νέα επιτυχή παγίδευση των γυναικών. Γι’ αυτόν τον λόγο το έκανε αρχικά να φαίνεται δήθεν δύσκολο …Να φαίνεται πως ήταν γυναικείο «κατόρθωμα», γιατί δια­φο­ρετικά δεν θα «τσιμπούσαν» οι γυναίκες στην παγίδα. Εάν το ίδιο το σύστημα τις έστελνε για δουλειά μακριά από τα σπίτια τους, θα αντιστέκονταν …Δεν θα άφηναν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν μόνα τους στις αλάνες, για να εργάζονται οι ίδιες στα εργοστάσια χωρίς κάποιο ουσιαστικό κέρδος. Έπρεπε να παγιδευτούν και αυτό το νόημα είχε η «θεατρικού» τύπου αντίσταση της εξουσίας στη γυναικεία εργασία …Έπρεπε να νομίζουν ότι είχαν «πετύχει» μια νίκη είς βάρος τού συστήματος εξουσίας.

 

Αυτή —θα μπορούσαμε να πούμε— ήταν η πιο τέλεια από πλευράς λειτουργικότητας μορφή τής Πατριαρχίας. Η Πατριαρχία έλεγχε τα πάντα και οι άνθρωποι όχι μόνον δεν την πολεμούσαν, αλλά αντίθετα τη λάτρευαν. Όχι μόνον δεν έβλεπαν τις «παγίδες» της, αλλά νόμιζαν ότι αυτές τους ευνοούσαν κιόλας. Πλούσιοι και φτωχοί ήταν όλοι ευχαριστημένοι, γιατί νόμιζαν ότι έχουν φτιάξει ένα δίκαιο σύστημα, όπου όλοι είχαν τις ευκαιρίες τους. Οι γυναίκες λάτρευαν τα «τακούνια» των επιπλέον πριμοδοτήσεων όλων των ειδών και οι άντρες λάτρευαν τους «βατήρες» των Πανεπιστημίων, οι οποίοι τους έδιναν τη δυνατότητα —ανεξαρτήτως καταγωγής— να κερδίζουν «ύψος» ανεξέλεγκτα …Να φεύγουν από τα χωριά τους ή τις εργατουπόλεις τους και να «πηδάνε» όσο αντέχουν τα πόδια τους, για να «φαίνονται» ακόμα και στις πιο «πρεσβυωπικές» γυναίκες. Όλοι νόμιζαν ότι παίρνουν οργανωμένα κι εγγυημένα από το σύστημα όλα τα «εφόδια» για να ζήσουν όπως θα ήθελαν.

 

Οι ηγέτες τής Πατριαρχίας ήταν απόλυτα θωρακισμένοι …Ήταν πλέον —χωρίς καμία αμφισβήτηση— οι «φωτισμένοι» ποιμένες τής ανθρωπότητας. Όλα τα κρατικά συστήματα ήταν πανομοιότυπα μεταξύ τους και κυρίαρχοι όλων αυτών των συστημάτων ήταν οι «αλτικοί» άνδρες αστοί με τις μορφωμένες γυναίκες με τις «τακουνάρες»! Το σύστημα όχι μόνον δεν απειλούνταν από τους πιο «αλτικούς» άνδρες —και άρα τους πιο έξυπνους, ικανούς ή αδίστακτους—, αλλά είχε κατορθώσει και τους είχε κάνει συμμάχους του …Είχε κάνει πιστούς δούλους του τους πιο ισχυρούς ανθρώπους, είτε αυτοί ήταν άνδρες είτε ήταν γυναίκες. Το ίδιο το σύστημα της Πατριαρχίας «κατασκεύαζε» ακόμα και τους αντιπάλους του, «στήνοντας» το παιχνίδι …Στα δικά του Πανεπιστήμια, με τις δικές του γνώσεις «κατασκεύαζε» όλους τους δήθεν «επαναστάτες» και βέβαια τις «επαναστάτριες». Στη συνέχεια τους βόλευε όλους σε μια θέση εξουσίας ή σε κάποιο κρατικό πόστο και με αυτόν τον τζάμπα τρόπο όχι μόνον τους «ξεφορτώνοταν» ως εχθρούς, αλλά αντίθετα αποκτούσε εκπαιδευμένους «συμμάχους» να πολεμάνε απέναντι στους νέους «επαναστάτες», οι οποίοι θα έμπαιναν στα Πανεπιστήμια …Ο «βόθρος» τού μαρξισμού να είναι καλά, που έφτιαχνε «ανάπηρους» με τον τόνο!!!

 

Κάθε φορά που τα συστήματα αυτά και οι οικονομίες τους έρχονταν απέναντι στα γνωστά αδιέξοδα της Πατριαρχίας, κανένα πρόβλημα …Πόλεμος! …Όλοι στον πόλεμο! …Όλοι έτοιμοι για επιστράτευση να υπερασπιστούμε τα «επιτεύγματά» μας, άσχετα με το τι πραγματικά είναι αυτά και ποιοι μας τα «δάνεισαν» …Όλοι οι μαρξιστές στα πόστα τους! …Οι ίδιοι άνθρωποι, είτε ως εθνικοσοσιαλιστές —και άρα ως ΝΑΖΙ— είτε ως διεθνοσοσιαλιστές —και άρα ως κομμουνιστές—, αναλάμβαναν να ρυθμίσουν τα κοινωνικά προβλήματα με τη βία …Οι εργάτες γίνονταν στρατιώτες και οι αστοί γίνονταν αξιωματικοί απέναντι σε όμοιούς τους σ’ έναν τρομερό αλληλοσπαραγμό. Η Πατριαρχία πάλι στο απυρόβλητο! Το σύστημα θα «ξεφορτωνόταν» «στόματα» και όλα θα έμπαιναν ξανά σε ρυθμούς ανάπτυξης …Business as usual! …Θάβεις τους νεκρούς, δίνεις μερικούς τσίγκους για παράσημα στους αναπήρους και η ζωή συνεχίζεται! …«Δουλίτσα» να υπάρχει!

 

Έχοντας, μέσω του πολέμου, εξασφαλίσει την υπεραπαραίτητη «βαλβίδα ανακούφισης», το πατριαρχικό σύστημα εξουσίας δεν δίσταζε να πιέζει την κοινωνία όσο ήθελε …Κανένας κίνδυνος «έκρηξης» ή «κατάρρευσης», γιατί πάντα υπήρχε η «βαλβίδα» που θα «εκτόνωνε» την εσωτερική κοινωνική πίεση. Ακόμα κι αν ένας λαός ή ένα κράτος έβρισκε μια λύση, θα τον «εξόντωναν» οι άλλοι, οι οποίοι θα αισθάνονταν απειλή. Ο κόσμος τής Πατριαρχίας είχε γίνει ένας σκοτεινός Λαβύρινθος με όμοια «δωμάτια» και οι αφελείς ένοικοι αυτών των «δωματίων» ήταν ευχαριστημένοι και δεν άλλαζαν ποτέ τη λογική τους. Όταν η πατριαρχική οικονομία, λόγω των εγγενών «αναπηριών» της, δεν μπορούσε να τους ταΐζει, θα πολεμούσαν με τους γείτονές τους …Θα τους πολεμούσαν, γιατί θεωρούσαν ότι με τη νίκη τους απέναντι σ’ αυτούς θα έλυναν όλα τους τα προβλήματα. Είτε γιατί θα τους «ξεφορτώνονταν» ως ανταγωνιστές είτε γιατί ήταν πολύ πλούσιοι και θα τους λεηλατούσαν. Σε κάθε περίπτωση είχαν στο μυαλό τους ότι με τον πόλεμο θα έλυναν ως δια μαγείας όλα τους τα προβλήματα …Έτσι τους έλεγαν οι «φωτισμένοι» ηγέτες τους …και αυτό πίστευαν!

 

Η δοκιμή είχε γίνει με τους δύο Παγκόσμιους Πολέ­μους, όπου οι λαοί διχά­στη­καν μεταξύ τους με εθνοϊδεολογικά κριτήρια και πολέμησαν μεταξύ τους με το απόλυτο πάθος …Τους πολέμους που ξεκί­νησαν από τους υποτί­θε­ται πιο ανεπτυγ­μένους και μορφωμένους λαούς και όχι από τους βάρβαρους και τους αγράμματους. Αυτοί οι «πολιτισμένοι» λαοί διχάστηκαν από τα ίδια αφεντικά, χωρίς να ξέρει κανένας τον λόγο που έγινε αυτή η τεράστια ανθρωποσφαγή! Διχάστηκαν οι λαοί απ’ αυτούς που «εμπνεύ­στη­καν» τον μαρξισμό και χρηματοδό­τησαν τόσο τον ναζισμό όσο και τον κομμουνισμό, για να επιβληθούν αυτά τα ιδεολογήματα ομοιόμορφα σε όλα τα κράτη τής σκληρής Πατριαρχίας. Διχάστηκαν από τους τοκογλύφους, οι οποίοι αρχικά πλήρωσαν τη δημιουργία τού μαρξισμού και στη συνέχεια θα «πουλούσαν» δάνεια για ν’ αποκα­τασταθούν οι καταστροφές τού πολέμου που αυτός ο μαρξισμός θα προκαλούσε. Αφού ολοκληρώθηκε αυτό το μακελειό, οι άνθρωποι, αντί να μετανοήσουν για το σφάλμα τους, ήταν ευτυχείς, γιατί νόμισαν ότι σώθηκαν, βρίσκοντας μάλιστα και «λύση» στα προβλήματά τους. Οι ίδιοι μαρξιστές, οι οποίοι τους είχαν βάλει στον πόλεμο, θ’ αναλάμβαναν να τους οδηγήσουν και στην ειρήνη. Οι ίδιοι «πωλητές» πολέμου έγιναν —επ’ αμοιβή— τα «περιστέρια» τής ειρήνης! Οι ίδιοι χρηματοδότες τού Χίτλερ και του Στάλιν έγιναν οι χρηματοδότες τής μεταπολεμικής ανάπτυξης του «ελεύθερου» κόσμου …Νέα γενιά «φωτισμένων» ηγετών ανέλαβε την ηγεσία των κρατών …Όλοι χαφιέδες τού πατριαρχικού συστήματος με σίγουρους μισθούς και μεγάλο «μπόι»! …«ΠΟΤΕ ξανά πόλεμος …μέχρι να ξαναχρειαστεί!».

 

συνεχίζεται

 

πηγή