Λίγες σκέψεις πριν το τέλος του τραγικού έτους 2022 (του τρίτου έτους της υγειονομικής δικτατορίας)

Γράφει ο Θάνος 

 

Αγαπητοί μου φίλοι ως είθισται θα ήθελα και φέτος να γράψω λίγες σκέψεις για την τραγική χρονιά που ζήσαμε και που μας αφήνει σήμερα το βράδυ...

 

Συνήθως τα προηγούμενα χρόνια έγραφα γενικώς για διάφορα γεγονότα που χαρακτήρισαν κοινωνικά και ιστορικά τις προηγούμενες χρονιές, όμως και φέτος όπως και πέρυσι, δεν έχω την διάθεση να αναλύσω την γεωπολιτική κατάσταση, καθώς τα όσα συνέβησαν στην πατρίδα μας, με αναγκάζουν να σταθώ κυρίως στα δεινά μας... 

 

Το μόνο που θα πω είναι ότι από τον περασμένο Φεβρουάριο ξεκίνησε μια ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, την οποία η μεν Ουκρανία (που κυβερνάται από ένα ηθοποιό) και ολόκληρος ο δυτικός κόσμος χαρακτήρισαν ως εισβολή, αλλά η Ρωσία και οι συμμαχοί της αποκάλεσαν ειδική στρατιωτική επιχείρηση με σκοπό την απελευθέρωση και την ενσωμάτωση στην Ρωσία εδαφών που ιστορικά της ανήκουν, αλλά και των οποίων οι κάτοικοι έχουν ρωσική εθνική συνείδηση... 

 

Ετσι οδηγηθήκαμε σε μια κατάσταση που ουσιαστικά έχει ξεκινήσει ένας τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που όμως ακόμα δεν έχει χρήση πυρηνικών όπλων και ακόμα οι συγκρούσεις δεν έχουν φτάσει σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, αν και οι συνέπειες του ήδη μας πλήττουν όλους... 

 

Ο πόλεμος αυτός στάθηκε αφορμή να "ξεχαστεί" ο κορωνοϊός και οι ελίτ της Παγκόσμιας Νέας Τάξης να αρχίσουν να ασχολούνται με την οικονομική και ενεργειακή κατάρρευση των κρατών.. ώστε και πάλι να βγουν κερδισμένοι... 

 

Φυσικά από κοντά στέκεται και το άλλο αφήγημα της ΝΤ που είναι η κλιματική αλλαγή και με αφορμή αυτήν ετοιμάζουν νέες παγκόσμιες εντολές περιορισμού της ελευθερίας μας... 

 

Στην Ελλάδα μας, συνεχίζει να κυβερνά ο νεοταξικός ξεπουλημένος συρφετός των υγειονομικών φασιστών που μας τυρράνησε και τα δύο προηγούμενα χρόνια... Μάλιστα παρά το ότι υποτίθεται ότι ο κορωνοϊός έπαψε να είναι απειλή, η τιμωρητική και απάνθρωπη συμπεριφορά των φασιστοειδών του Μητσοτάκη συνεχίζεται, καθώς οι μεν ανεμβολίαστοι υγειονομικοί συνεχίζουν να βρίσκονται μέχρι και σήμερα σε αναστολή, αλλά από αύριο επανέρχονται με δύο (αντισυνταγματικά) ράπιντ τεστ την εβδομάδα στην εργασία τους, μετά την απόφαση του ΣτΕ, αλλά και οι συμπολίτες μας άνω των 60 ετών που έμειναν ανεμβολίαστοι χρησιμοποιώντας το ανθρώπινο ατομικό τους δικαίωμα για ελευθερία στην επιλογή τέλεσης ιατρικών πράξεων στο σώμα τους, συνεχίζουν να υφίστανται το πρόστιμο των 100 ευρώ που παρά του ότι καταργήθηκε από πέρυσι τον Απριλιο, συνεχίζει να υπάρχει ως χρέος στην ΑΑΔΕ... 

 

Ετσι τα τομάρια που κυβερνάνε συνεχίζουν να διαχωρίζουν τους πολίτες σε "ψεκασμένους" και μη και να τιμωρούν αυτούς που γουστάρουν, παρόλο που πλέον σε ολόκληρο τον κόσμο έπαψαν να έχουν ισχύ τα πιστοποιητικά εμβολιασμού, αλλά και έπαψαν να υπάρχουν διακρίσεις και μέτρα για τον κορωνοϊό... 

 

Ετσι ενώ οι επιστήμονες πλέον ομολόγησαν όχι μόνο την επικινδυνότητα των πειραματικών εμβολίων, αλλά και τις τρομακτικές τους παρενέργειες με πλήθος αναφορών για προβλήματα υγείας και ξαφνικούς θανάτους από ανακοπές και την τρομακτική αύξηση θνησιμότητας των εμβολιασμένων, αλλά επίσης και την ανύπαρκτη ανοσία (που εύχονταν σε όσους τρυπιούνταν στα εμβολιαστικά κέντρα), τα απάνθρωπα ανδρείκελα την νεοταξικής, φασιστικής, συμμορίας που κυβερνάνε, συνεχίζουν το ανίερο έργο τους.... 

 

Μάλιστα τελευταία άρχισαν πλέον να σκάνε και τα σκάνδαλα της Pfizer σε διάφορα κράτη, αλλά και στην ίδια την νεοταξική Ε.Ε., αφού πλέον δεν μπορούν άλλο να κρυφτούν....
 

Ο Φάουτσι στις ΗΠΑ εξαφανίστηκε... 

Οι δικοί μας ακαταδίωκτοι "ειδικοί" εξαφανίστηκαν επίσης και ελάχιστοι εξ αυτών με το ζόρι εμφανίζονται τρεκλίζοντας λίγες ανόητες λέξεις για την ανύπαρκτη ανοσία των εμβολίων τους... και παρακαλόντας να κάνουν τα κορόιδα που ακόμα τους ακούνε, την τέταρτη και την πέμπτη δόση...

 

Το θέμα είναι ότι οι φασίστες προσπαθούν από τον περασμένο Οκτώβριο, να εμβολιάσουν και τα μικρά βρέφη από 6 μηνών και πάνω!!!!!! Τα μωρά μας που δεν κινδυνεύουν από τον ιό σύμφωνα με όλες τις μελέτες, αλλά πλέον και τα στατιστικά που κατέχουμε όλοι και βρίσκονται ελεύθερα στο διαδίκτυο...
Μιλάμε για προσπάθεια γενοκτονίας....

Ο ΕΟΔΥ σε μια ύστατη προσπάθεια να θολώσει τα νερά σταμάτησε να αναφέρει το ποσοστό κρουσμάτων, νοσηλειών και θανάτων εμβολιασμένων ή μη και μάλιστα στα λίγα στατιστικά που δίνει σε εβδομαδιαία βάση, προσθέτει στους ανεμβολίαστους ασθενείς ή νεκρούς όσους έχουν εμβολιαστεί μέχρι και δύο φορές!!!! Και αναφέρεται σε εμβολιασμένους ΜΟΝΟ για όσους έχουν χτυπήσει τρείς δόσεις και πάνω!!!!! Και πάλι μετά από αυτά τα τερτύπια οι εμβολιασμένοι νεκροί φτάνουν σε ποσοστό κοντά στο 75%....

 

Είναι για γέλια και για κλάματα το αίσχος τους, αλλά παρόλα αυτά έχουν το θράσος να ζητάνε και την ψήφο του λαού, καθώς το 2023 είναι έτος εκλογών... (αν μπορεί να λεχθεί με αυτήν την λέξη το εκλογικό φιάσκο της Singular που γίνεται κάθε 4 χρόνια).

Στα εθνικά μας θέματα τώρα να πούμε ότι υπάρχει μια ευχάριστη εξέλιξη στο θέμα του εξοπλισμού των ενόπλων μας δυνάμεων με τα μαχητικά Rafale, τα F-16 Viper και τις νέες φρεγάτες που παραγγείλαμε, αλλά η αισιοδοξία τελειώνει ακριβώς εδώ.

Το Αιγαίο ετοιμάζεται να ξεπουληθεί καθώς ο Μητσοτάκης προχώρησε σε μερικό αφοπλισμό, στέλνοντας άρματα μεταφοράς προσωπικού στην Ουκρανία, αφού ανήκει στα τόσο καλά τσιράκια των Αμερικάνων που στέλνει ΚΑΙ όπλα στους εχθρούς των ομογενών μας Ελλήνων της Ουκρανίας... Τα γερμανικα άρματα που ήρθαν ως αντικατάσταση, πήγαν απευθείας στον Εβρο κι όχι στα νησιά μας που απειλούνται καθημερινά από τους Τούρκους...

Η Μακεδονία συνεχίζει να παραμένει προδομένη και ξεπουλημένη στους Σκοπιανούς.... οι οποίοι έχοντας αντιληφθεί ότι έχουν να κάνουν με ξεπουλημένους "Ελληνες" πολιτικούς, παραβιάζουν καθημερινά ακόμα και την ανθελληνική συμφωνία των Πρεσπών!!!!! Χωρίς φυσικά καμία αντίδραση από μέρους μας... Φανταστείτε ότι ο Ελληνικός στρατός μας, κάνει και ασκήσεις ή και συνεκπαιδεύσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, με τον λεγόμενο "βορειομακεδονικό" στρατό!!!!!!

Ούτε να το ξεστομίσουμε δεν μπορούμε...

Η Κύπρος μας έχει εγκαταλειφθεί στην μοίρα της και οι εκεί Ελληνες πολιτικοί ετοιμάζονται να την ξεπουλήσουν με την λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, στους Τούρκους....

Αλλωστε το 2023 είναι έτος προεδρικών εκλογών και για την Κύπρο μας, αλλά εξ' όσων φαίνεται όλα τα κόμματα εκεί είναι υπέρ της ανθελληνικής και προδοτικής ΔΔΟ που αν εφαρμοστεί, ουσιαστικά θέτει την Ελληνική Κύπρο υπό τουρκική ομηρεία για πάντα...

 

Με τους Αλβανούς συνεχίζεται πάλι το ίδιο μοτίβο προδοσίας για τους αδερφούς μας βορειοηπειρώτες, οι οποίοι έχουν εδώ και χρόνια εγκαταλειφθεί στην μοίρα τους, παρόλο που υποκριτικά τους επισκέφθηκε πρόσφατα ο Μητσοτάκης με υποσχέσεις κλπ... 

Το 2022 ήταν έτος μεγάλης αύξησης της τουρκικής επιθετικότητας και των απειλών...

Από τα στοιχεία της πολεμικής μας αεροπορίας προκύπτει ότι έγιναν πάνω από 12.000 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, καθώς πλέον παραβιάζουν καθημερινά τα συνορά μας ειδικά πάνω από τα νησιά μας εκτός από μαχητικά και Μη επανδρωμένα αεροσκάφη των Τούρκων, τα οποία φυσικά υπάρχει διαταγή των προδοτών να ΜΗΝ καταρρίπτονται!!!!

Ο Ερντογάν και οι φίλοι του μας απειλούν καθημερινά με πόλεμο και ισχυρίζονται ότι τους ανήκουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ολόκληρη η ανατολική Μεσόγειος, και ολόκληρη η ΑΟΖ από την Κρήτη μέχρι την Λιβύη!!!!!!

Φίλοι μου το κακό από όλες τις απόψεις 2022 ετοιμάζεται να μας αφήσει και το ίσως ακόμα χειρότερο 2023 να έρθει...

Υποτίθεται ότι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να ατενίζουμε το μέλλον με ελπίδα, αλλά δυστυχώς η μόνη μας ελπίδα είναι ΜΟΝΟ ο Χριστός...

Ο Σατανάς είναι προφανές ότι έχει εξαπολύσει τους δαίμονές του και προσπαθεί παντού να χαλάσει το σχέδιο του Θεού, αλλά ευτυχώς ο Κύριος δεν μας εγκαταλείπει και συνεχίζει να μας στηρίζει με αγίους και φωτισμένους γέροντες και πνευματικούς...

Ετσι παρά τα όσα δύσκολα συμβαίνουν ακόμα και μέσα στην Εκκλησία μας με αναγνωρίσεις σχισματικών, συμπροσευχές με αιρετικούς παπικούς, με κλεισίματα ναών και απαγορεύσεις Θείας Κοινωνίας, Θείων Λειτουργιών και Λιτανειών, τις οποίες δυστυχώς αποδέχθηκαν και οι Αρχιερείς μας με γελοίες προφάσεις, την στιγμή μάλιστα που ο λαός μας τις είχε απόλυτη ανάγκη, συνεχίζουμε να ελπίζουμε στο έλεος του Κυρίου και να περιμένουμε την πολυπόθητη πνευματική, εθνική και κοινωνική ελευθερία μας.

Ξέρουμε πως αυτή αποκλείεται να έρθει μέσα στο 2023, αλλά που θα πάει θα έρθει κάποια στιγμή και αυτή όλη η δαιμονοκρατία, θα τελειώσει...

Καλή υπομονή εύχομαι σε όλους...

Καλή κι ευλογημένη χρονιά να έχουμε τουλάχιστον στις οικογένειές μας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΘΑΝΟΣ

ΥΓ. Μια από τις αισχρές τελευταίες ειδήσεις του έτους ήταν ότι ομοφυλόφιλοι νταγλαράδες ντυμένοι με φανταχτερά γυναικεία ρούχα που ονομάζονται "Drag Queens" διάβασαν "χριστουγεννιάτικα" παραμύθια σε ελληνόπουλα του νηπιαγωγείου και του δημοτικού...

Για να καταλάβουμε που οδεύει όλο αυτό το διαβολικό σίχαμα και ποιους έχει σαν κύριο στόχο....

Διαβάστε τις σκέψεις μου στο τέλος του 2021 ΕΔΩ

Διαβάστε τις σκέψεις μου στο τέλος του 2020 ΕΔΩ

Διαβάστε τις σκέψεις μου στο τέλος του 2019 ΕΔΩ

Περίεργη δημοκρατία....

Γράφει ο Χαράλαμπος Μηνάογλου

 

Ο περιορισμός της ελευθερίας του λόγου ακόμη και ακαδημαϊκών δασκάλων είναι ένα από τα πιο σοβαρά φαινόμενα της παθογένειας της εποχής μας. Και αυτός ο περιορισμός δεν προέρχεται από καθεστώτα αυταρχικά, αλλά και από πολλά κρυπτοαυταρχικά. Δεν μπορεί πλέον κανένας να έχει αντίθετη γνώμη από το κράτος... και αυτό θεωρείται από κάποιους δημοκρατικό!!!! Όποιος διατυπώσει κάποια άποψη αντίθετη από την πολιτική ορθότητα που επιβάλλουν οι ελίτ που ελέγχουν τις κυβερνήσεις, δεν λοιδορείται απλά, δεν δέχεται μαζικό μπούλινγκ, αλλά διώκεται πειθαρχικά και ποινικά, και μάλιστα πλέον και μόνον με την υπόνοια ότι εννοεί κάτι πέρα από το πολιτικώς ορθό, όπως ο κάτωθι αναφερόμενος πανεπιστημιακός. Η συγγραφέας δε του άρθρου είναι μία κορυφαία πανεπιστημιακός στην ιστορία της ισλαμικής τέχνης, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Ann Arbor του Michigan.  

 

«Ένας ακαδημαϊκός απολύεται για έναν μεσαιωνικό πίνακα του προφήτη Μωάμεθ: Η απόλυση ενός εκπαιδευτή στο Πανεπιστήμιο Hamline με αβάσιμες κατηγορίες για «ισλαμοφοβία» εγείρει ανησυχίες για την ελευθερία στην πανεπιστημιούπολη» 

 

Μετάφραση από: "An Academic Is Fired Over a Medieval Painting of the Prophet Muhammad: The dismissal of an instructor at Hamline University on baseless charges of 'Islamophobia' raises concerns about freedom on campus" 

 

Christiane Gruber 

 

Περίληψη 

 

Η φιγούρα στο κέντρο αυτού του πίνακα είναι ο Προφήτης Μωάμεθ, με το πρόσωπό του κρυμμένο πίσω από ένα πέπλο. Η απεικόνιση της εικόνας του θεωρείται από πολλούς μουσουλμάνους απαγορευμένη σήμερα. 

 

Στις 18 Νοεμβρίου, η φοιτητική εφημερίδα του Πανεπιστημίου Hamline, The Oracle, δημοσίευσε ένα άρθρο που ειδοποιούσε τα μέλη της κοινότητάς της για δύο πρόσφατα περιστατικά στην πανεπιστημιούπολη του Saint Paul της Μινεσότα, το ένα αναμφισβήτητα ομοφοβικό και το άλλο υποτίθεται ισλαμοφοβικό. Και τα δύο περιστατικά τοποθετήθηκαν στην ίδια κατηγορία ως "περιστατικά μίσους και διακρίσεων". Η ισλαμοφοβία -η οποία 

περιλαμβάνει ρητορική μίσους κατά του Ισλάμ και των Μουσουλμάνων και/ή σωματική βία ή διακρίσεις κατά των Μουσουλμάνων- έχει όντως αποδειχθεί μια πληγή στις Ηνωμένε Πολιτείες, ειδικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου, την άνοδο της μαχητικής ακροδεξιάς και την πρόσφατη πολιτική ενδυνάμωση των λευκών υπεροχή. 

 

Το «ισλαμοφοβικό περιστατικό» προκάλεσε καταλυτικά πολλά διοικητικά σχόλια και κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης στο πανεπιστήμιο. Μεταξύ άλλων, αποτέλεσε το θέμα ενός δεύτερου άρθρου της Oracle, το οποίο σημείωσε ότι ένα μέλος του διδακτικού προσωπικού είχε συμπεριλάβει στην παγκόσμια έρευνά του για την ιστορία της τέχνης μια συνεδρία για την ισλαμική τέχνη, η οποία πρόσφερε μια προαιρετική οπτική ανάλυση και συζήτηση μιας διάσημης μεσαιωνικής ισλαμικής ζωγραφικής του Προφήτης Μωάμεθ. 

 

Ένας φοιτητής παραπονέθηκε για τη συμπερίληψη της εικόνας στο μάθημα και οδήγησε τις προσπάθειες να πιέσουν τους διαχειριστές για απάντηση. Μετά από αυτό, ο αναπληρωτής αντιπρόεδρος της αριστείας χωρίς αποκλεισμούς του πανεπιστημίου (AVPIE) χαρακτήρισε την άσκηση στην τάξη «αναμφισβήτητα αδιάφορη, ασεβή και ισλαμοφοβική». Ούτε πριν ούτε μετά από αυτές τις δηλώσεις δόθηκε στο μέλος ΔΕΠ δημόσια πλατφόρμα ή φόρουμ για να εξηγήσει τη διάλεξη και τη δραστηριότητα στην τάξη. 

 

Για να καλυφθεί το κενό, στις 6 Δεκεμβρίου, δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του The Oracle ένα δοκίμιο γραμμένο από έναν καθηγητή θρησκείας Hamline που διδάσκει το Ισλάμ εξηγώντας το περιστατικό μαζί με το ιστορικό πλαίσιο και την αισθητική αξία των ισλαμικών εικόνων του Μωάμεθ. Το δοκίμιο αφαιρέθηκε δύο μέρες αργότερα. Μια μέρα μετά από αυτό, ο πρόεδρος της Hamline και η AVPIE έστειλαν μήνυμα σε όλους τους υπαλλήλους δηλώνοντας ότι «ο σεβασμός για τους παρατηρητικούς μουσουλμάνους μαθητές σε αυτή την τάξη θα έπρεπε να έχει αντικαταστήσει την ακαδημαϊκή ελευθερία». 

 

Η λογοκρισία του δοκιμίου και το επακόλουθο email από δύο κορυφαίους διαχειριστές πανεπιστημίου εγείρουν σοβαρές ανησυχίες για την ελευθερία του λόγου και την ακαδημαϊκή ελευθερία στο πανεπιστήμιο. Ο εκπαιδευτής αφέθηκε ελεύθερος από τη διδασκαλία του εαρινού τριμήνου στο Hamline, και το AVPIE του δηλώνει: "Αποφασίστηκε ότι ήταν καλύτερο αυτό το μέλος της σχολής να μην ήταν πλέον μέλος της κοινότητας Hamline." Με άλλα λόγια, ένας εκπαιδευτής που έδειξε μια ισλαμική ζωγραφική κατά τη διάρκεια μιας οπτικής ανάλυσης -μια βασική άσκηση για την εκπαίδευση της ιστορίας της τέχνης- αμφισβητήθηκε δημόσια για ρητορική μίσους και στη συνέχεια απολύθηκε, χωρίς πρόσβαση στη δίκαιη διαδικασία. 

 

Αυτά τα περιστατικά, οι δηλώσεις και οι ενέργειες στο Hamline θα πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω από άλλους. Ως μελετητής που ειδικεύεται στις ισλαμικές αναπαραστάσεις του Μωάμεθ, ωστόσο, είναι καθήκον μου να μοιραστώ ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τον πίνακα στο επίκεντρο της διαμάχης. Θα παράσχω μια οπτική ανάλυση και ιστορική εξήγηση της εν λόγω εικόνας, στην ουσία ανασυνθέτοντας τη δραστηριότητα στην τάξη του εκπαιδευτή Hamline. Στη συνέχεια, θα εξερευνήσω αυτούς τους τύπους απεικονίσεων κατά τη διάρκεια έξι αιώνων, με στόχο να απαντήσω σε ένα βασικό ερώτημα: Είναι η ισλαμική ζωγραφική στο επίκεντρο της διαμάχης Hamline πραγματικά ισλαμοφοβική; 

 

Ο ισλαμικός πίνακας που ήταν το επίκεντρο της συζήτησης στην τάξη Hamline απεικονίζει τον Μωάμεθ να λαμβάνει την πρώτη του Κορανική αποκάλυψη μέσω του Αγγέλου Γαβριήλ. Θεωρείται από μελετητές, επιμελητές και συλλέκτες έργων τέχνης αριστούργημα της περσικής χειρογράφου ζωγραφικής. Συχνά διδάσκεται σε μαθήματα ισλαμικής ιστορίας τέχνης σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Ευρώπης, του αραβικού κόσμου, της Τουρκίας και του Ιράν. Επιπλέον, λόγω των εκτεταμένων προσπαθειών για διαφοροποίηση και «αποικοποίηση» των παγκόσμιων ερευνών της ιστορίας της τέχνης, μελετητές της ευρωπαϊκής, αμερικανικής και ασιατικής τέχνης συμπεριλαμβάνουν όλο και περισσότερο αυτό και άλλα ισλαμικά έργα τέχνης στα πανεπιστημιακά τους μαθήματα. 

 

Ο πίνακας είναι ένα αυθεντικό και αναντικατάστατο έργο τέχνης. Περιλαμβάνεται σε μια από τις πρώτες ισλαμικές εικονογραφημένες ιστορίες, που συχνά περιγράφουν τη βιογραφία του Μωάμεθ και άλλα ιστορικά γεγονότα. Η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, όπου σώζεται το χειρόγραφο των αρχών του 14ου αιώνα, θεωρεί το αντικείμενο αριστούργημα της περσικής ζωγραφικής και τον «μεγαλύτερο ανατολίτικο θησαυρό». Οι μελετητές της ισλαμικής ιστορίας και τέχνης, καθώς και το ενδιαφερόμενο κοινό, μπορούν εύκολα να περιηγηθούν στα φυλλάδιά του στο διαδίκτυο. Ένα δεύτερο εικονογραφημένο αντίγραφο φυλάσσεται στις Συλλογές Khalili στο Λονδίνο. Και τα δύο χειρόγραφα έχουν μελετηθεί και δημοσιευτεί, με το τελευταίο να αποτελεί το θέμα ενός βιβλίου που έγραψε η Σίλα Μπλερ, κορυφαία μελετήτρια της ισλαμικής τέχνης. 

 

Πιο συγκεκριμένα, ο πίνακας περιλαμβάνεται σε ένα κείμενο που έγραψε ο διάσημος πολιτικός και λόγιος του Ιλχανίδη του 14ου αιώνα Ρασίντ αλ Ντιν. Το κεφάλαιο που επεξηγεί περιγράφει τις απαρχές της Κορανικής αποκάλυψης στον Μωάμεθ καθώς και την έκκλησή του στην προφητεία. Στις γύρω γραμμές, ο Rashid al-Din ασχολείται με τον προσδιορισμό της ακριβούς ώρας και τοποθεσίας της πρώτης "κάθοδος" του θείου λόγου του Θεού και των συνθηκών που περιβάλλουν τον διορισμό του Μωάμεθ ως "αγγελιοφόρου του Θεού" ("rasul Allah"). Συμπεραίνει, όπως και άλλοι μελετητές πριν και μετά από αυτόν, ότι ο πρώτος στίχος του Κορανίου αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια του μήνα του Ραμαζανιού στη σπηλιά Χίρα, που βρίσκεται στο Βουνό του Φωτός (Τζαμπάλ Νουρ) κοντά στη Μέκκα. 

 

Ο καλλιτέχνης που σχεδίασε τον πίνακα εικονογραφεί το γεγονός, ενώ ακολουθεί και λεπτομέρειες που προσφέρει το κείμενο που τον περικυκλώνει. Βαμμένο σε καφέ και γκρι χρωστικές, το ορεινό τοπίο της Μέκκας περιλαμβάνει το σπήλαιο Χίρα, πιθανότατα τη βραχώδη σκούπα που πλαισιώνει το σώμα και το κεφάλι του Μωάμεθ. Ο Άγγελος Γαβριήλ (Τζιβρήλ) συνοδεύει τον Μωάμεθ, και πράγματι η φυσική του εκδήλωση αναφέρεται και στο περιβάλλον κείμενο. Ο εστεμμένος άγγελος παίρνει ανθρώπινη μορφή με την αιθέρια φύση του που υποδηλώνεται από μεγάλα πλουμισμένα φτερά που ξεφυτρώνουν από τα μπράτσα του. Ο Γκάμπριελ φαίνεται επίσης να δείχνει τον δείκτη του στον Μωάμεθ, μια χειρονομία εντολής που τον καθοδηγεί να «απαγγείλει στο όνομα του Κυρίου σου», έναν κορανικό στίχο (96:1) που θεωρείται ότι σηματοδοτεί την φωνητική εκτόξευση του Κορανίου στη Γη. 

 

Εν ολίγοις, αυτός ο μεσαιωνικός ισλαμικός πίνακας απεικονίζει την αρχή του ιερού βιβλίου του Ισλάμ και την έναρξη της θεϊκής χειροτονίας του Μωάμεθ -δύο θέματα που ο βασιλικός μουσουλμάνος προστάτης του χειρογράφου και άλλα μέλη της επίλεκτης συνοδείας του θα ήθελαν να μάθουν και να μνημονεύσουν κατά τη διάρκεια του έτους Οι εορτασμοί του Ραμαζανιού της «Νύχτας της Δύναμης» («Laylat al-Qadr»), που θεωρείται η πιο ιερή ημέρα στο μουσουλμανικό τελετουργικό ημερολόγιο. Ο πίνακας αναμφίβολα δημιουργήθηκε για να εξυμνήσει την προφητεία του Μωάμεθ και τις κορανικές αποκαλύψεις, καθιστώντας τον μια ισλαμόφιλη καλλιτεχνική προσπάθεια για τον ζωγράφο και τους θεατές του. Έτσι, ο πίνακας πέφτει στην άλλη όψη του νομίσματος της Ισλαμοφοβίας, τόσο σε πρόθεση όσο και σε αντίκτυπο. 

 

Ο πίνακας απέχει πολύ από το να είναι μοναδικός στην ιστορία της ισλαμικής τέχνης. Αντίθετα, ανήκει σε ένα σύνολο παραστάσεων που παράγονται κυρίως σε περσικά, τουρκικά και ινδικά εδάφη μεταξύ του 14ου και του 20ού αιώνα. Εκτός από άλλα εικονογραφημένα χειρόγραφα και μονόφυλλους πίνακες, αφίσες και καρτ ποστάλ έχουν επεκτείνει τη συγκεκριμένη εικονογραφική παράδοση στη σύγχρονη εποχή μέσω τεχνολογικών καινοτομιών. 

 

Ο διορισμός του Μωάμεθ ως προφήτη και η αποκάλυψη του Κορανίου αποδείχθηκαν βασικό θέμα σε άλλες εικονογραφημένες ισλαμικές ιστορίες. Για παράδειγμα, ο Τιμουρίδης ιστορικός του 15ου αιώνα Hafiz-i Abru περιέγραψε αυτά τα γεγονότα στο "Quintessence of Histories", μια παγκόσμια ιστορία που καλύπτει τους προϊσλαμικούς προφήτες, τον Μωάμεθ και τις επόμενες ισλαμικές δυναστείες μέχρι τις αρχές του 15ου αιώνα. Ενημερώνοντας και επεκτείνοντας το αρχικό κείμενο του Rashid al-Din, δημιουργήθηκε ένα εικονογραφημένο χειρόγραφο γύρω στο 1425. Περιλάμβανε επίσης μια κειμενική περιγραφή και οπτική απεικόνιση του ίδιου γεγονότος. Τώρα που σώζεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, ο πίνακας όχι μόνο μοιάζει με τον πρόδρομό του, αλλά παρουσιάζει και μερικές ενδιαφέρουσες αλλαγές, όπως μια πιο ζωντανή χρωματική παλέτα και μια ισοπέδωση του ορεινού φόντου. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο ζωγράφος αποφάσισε να απεικονίσει τόσο τον Μωάμεθ όσο και τον Άγγελο Γαβριήλ με φλεγόμενα χρυσά φωτοστέφανα. Αυτή η εικονογραφική συσκευή μπορεί να βρεθεί σε όλες τις καλλιτεχνικές παραδόσεις -συμπεριλαμβανομένων των χριστιανικών απεικονίσεων ενός φωτοστέφανου Ιησού- όπου μεταφέρει τη θεϊκή ουσία ενός προφήτη (Χριστό) ή την εγγύτητα ενός ανθρώπου με το ιερό (Μωάμεθ). 

 

Μέχρι τον 16ο αιώνα, οι ισλαμικές απεικονίσεις του Μωάμεθ έδιναν αυξημένη έμφαση στη φωτεινή φύση του -γνωστή ως το «φως του Μωάμεθ» - και στις ιδιαίτερες ιδιότητες του. Αυτές οι εικονογραφικές εξελίξεις, που περιλαμβάνουν ένα μικρό πέπλο για να κρύψει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, αντανακλούν σε κάποιο βαθμό την ανάπτυξη του σουφισμού, ο οποίος υιοθετεί μια πιο πνευματική προσέγγιση του Μωάμεθ και της οντολογικής του προέλευσης στο ιερό βασίλειο του Θεού. Καλλιτέχνες που εργάζονταν για τον Σουνίτη Οθωμανό ηγέτη Μουράτ Γ', ο οποίος ανέθεσε μια πολύτομη βιογραφία του προφήτη, ενσωμάτωσαν αυτές τις δύο εικονογραφικές συσκευές στους πολλούς πίνακες του χειρογράφου, συμπεριλαμβανομένης μιας απεικόνισης του Μωάμεθ να λαμβάνει την αποκάλυψη του όγδοου κεφαλαίου (ή σούρας) του Κορανίου. Αυτή η σύνθεση φυλάσσεται τώρα στο Μουσείο του Λούβρου, αυτή η σύνθεση δείχνει τον Άγγελο Γαβριήλ να σαρώνει δυναμικά από τον ουρανό για να παραδώσει τη σούρα στον Μωάμεθ, ο οποίος γονατίζει σε στάση προσευχής με το πρόσωπό του καλυμμένο από ένα λευκό πέπλο ενώ ολόκληρο το σώμα του περιβάλλεται από ένα φλεγόμενο φωτοστέφανος. Αυτές οι δύο εικονογραφικές στρατηγικές -δηλαδή το πέπλο του προσώπου και το χρυσό νίμπο- χρησιμοποιήθηκαν από πολλούς μουσουλμάνους καλλιτέχνες, όπως φαίνεται σε μια άλλη απεικόνιση του Μωάμεθ στο σπήλαιο Χίρα. Αυτός ο πίνακας, που βρίσκεται τώρα στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης στο Σαν Φρανσίσκο, αποτελούσε μέρος ενός εικονογραφημένου χειρογράφου που έγινε στη βόρεια Ινδία γύρω στο 1725. Σε αυτούς τους τύπους απεικονίσεων, οι καλλιτέχνες προσπάθησαν να αποδώσουν την αρχέγονη ομορφιά του Μωάμεθ ως κρυφή και πολύ λαμπρή για να την δεις, με ευλάβεια την κατάστασή του πέρα από το θνητό βασίλειο. 

 

Μετά τον 16ο αιώνα, ωστόσο, δεν περιελάμβαναν όλες οι ισλαμικές απεικονίσεις του προφήτη το πέπλο και το αύρα. Εικόνες που ζωγραφίστηκαν και εκτυπώθηκαν κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα αποκαλύπτουν ότι τόσο οι νατουραλιστικές όσο και οι αφηρημένες συσκευές θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν ταυτόχρονα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο Ιράν, όπου πολλά «προφητικά προϊόντα» συνδυάζουν και ταιριάζουν μοτίβα, με ευρεία καλλιτεχνική ελευθερία και δημιουργικότητα. Μεταξύ αυτών, οι εικονογραφικές ευχετήριες κάρτες ήταν κοινές μόλις πριν από δύο δεκαετίες. Ο ίδιος αγόρασα ένα σε μια αγορά της Τεχεράνης. Δείχνει τον προφήτη, το πρόσωπο ακάλυπτο και λουσμένο με λαμπερό φως, καθώς δείχνει το δάχτυλό του προς την ισλαμική διακήρυξη της πίστης (shahada) που είναι εγγεγραμμένη από πάνω του, ενώ κρατά ένα αντίγραφο του Κορανίου γεμάτο με τις λάμψεις της θείας αποκάλυψης. Αν και είναι ένα τεχνούργημα μαζικής παραγωγής για ανταλλαγή μεταξύ Μουσουλμάνων Ιρανών, άλλες περσικές σιιτικές απεικονίσεις του 19ου αιώνα του Μωάμεθ και της οικογένειάς του περιλαμβάνουν επιγραφές που τους προσδιορίζουν συγκεκριμένα ως «ιερές εικόνες» («shamail-imubarak»). Επομένως, τόσο στην κατασκευή όσο και στη χρήση τους, κατασκευάζουν και συμβάλλουν σε μια ευσεβή μουσουλμανική ζωή. 

 

Οι διαχειριστές του Hamline έχουν χαρακτηρίσει αυτό το σώμα των ισλαμικών απεικονίσεων του Μωάμεθ, μαζί με τη διδασκαλία τους, ως μίσος, μισαλλόδοξο και ισλαμοφοβικό. Και όμως τα οπτικά στοιχεία αποδεικνύουν το αντίθετο: Οι εικόνες έγιναν, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, από μουσουλμάνους καλλιτέχνες για μουσουλμάνους προστάτες σεβόμενοι και εξύψωση του Μωάμεθ και του Κορανίου. Είναι εξ ορισμού ισλαμόφιλοι από την ίδρυσή τους μέχρι την υποδοχή τους. Πώς κατέληξε ο Hamline σε ένα τόσο εσφαλμένο συμπέρασμα, ποιες είναι οι επιπτώσεις του και πού πάμε από εδώ; 

 

Το πρώτο πρόβλημα είναι μια προϋπόθεση -από πολλά άτομα- ότι το Ισλάμ δεν έχει, ή ότι απαγορεύει, εικονικές αναπαραστάσεις του προφήτη. Ενώ οι ανησυχίες για τις εικόνες σε πολλές θρησκείες υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό, το Ισλάμ έχει οριστεί σε μεγάλο βαθμό, σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, ως μια θρησκευτική παράδοση που είναι σε μεγάλο βαθμό ανικονική ή στερείται εικονικών εικόνων. Οι διαχειριστές στο Hamline επανέλαβαν αυτήν την ανακρίβεια με ζήλο, πιστεύοντας ότι τέτοιες ιστορικές ισλαμικές εικόνες ισοδυναμούσαν με προσβλητικά ευρωαμερικανικά καρτούν και ως εκ τούτου προκάλεσαν "ζημιά" στους Μουσουλμάνους ανάμεσά τους. Μέσα από σύγχυση ή σύγχυση, ο Hamline έχει προνόμια μια υπερσυντηρητική μουσουλμανική άποψη για το θέμα που τυχαίνει να συμπίπτει με το παλιό δυτικό κλισέ ότι απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να βλέπουν εικόνες του προφήτη. Αυτός ο μουσουλμάνος παραδοσιακός και αμερικανός ανατολίτης «ηχώ θάλαμος» δεν είναι απλώς απλοϊκός και αντιφατικός. Επίσης, φιμώνει όλες τις άλλες φωνές, ενώ δυνητικά θέτει σε κίνδυνο σπάνια και πολύτιμα έργα ισλαμικής τέχνης. 

 

Πέρα από τις απαγορεύσεις Hamline, οι μουσουλμάνοι καλλιτέχνες συνεχίζουν να εξασκούν την τέχνη τους παράλληλα με τα πανεπιστήμια. Ένα ιδιαίτερα εκθαμβωτικό παράδειγμα είναι το μόνιμο μωσαϊκό της ουράνιας ανάληψης του Μωάμεθ του 2016 ("miraj") που έγινε από τον Shahzia Sikander για το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Με τίτλο «Έκσταση ως Υπέροχο, Καρδιά ως Διάνυσμα», αυτό το μνημειώδες έργο τέχνης έχει ύψος 66 πόδια και απεικονίζει τον Μωάμεθ να καβαλάει το ιπτάμενο άλογό του αλ-Μπουράκ, με περίγραμμα και τα δύο σε εκπληκτική λάμψη. Όταν ρωτήθηκε για την επιλογή της να δείξει τον Μωάμεθ με αυτόν τον τρόπο, η Sikander απάντησε: «Αποδίδοντας ένα κανονικό ζωγραφικό μοτίβο ως μια σιλουέτα από ανακλαστικό λευκό χρυσό, η εικόνα του Miraj φαίνεται να ζωντανεύει, κυριολεκτικά να ξεπροβάλλει από τη σύνθεση καθώς αντανακλά το φως στο χώρο όλη την ημέρα και τη νύχτα». Ο τίτλος του έργου της που περιγράφει τον Μωάμεθ ως έναν υπέροχο και εκστατικό «διάνυσμα της καρδιάς» προσφέρει την πιο πρόσφατη συμβολή στο είδος, επεκτείνοντας την ισλαμική τέχνη και τις απεικονίσεις του προφήτη σε μια πανεπιστημιούπολη κολεγίων των ΗΠΑ. Ο Hamline θα μπορούσε να μάθει πολλά από αυτή την περίπτωση χορήγησης επιλογής -ή άδειας- όταν πρόκειται για ισλαμικές εικόνες του Μωάμεθ, στις οποίες μια συλλογική επιχείρηση για τη δημιουργική γιορτή του Ισλάμ σίγουρα θα αντέξει καλύτερα στη δοκιμασία του χρόνου.

Ποιος είναι ο Έλληνας Άγιος Βασίλης που αντί για δώρα φέρνει την καλοχρονιά

Ο Άγιος Βασίλης είναι σίγουρα ο αγαπημένος Άγιος των παιδιών. Η εικόνα μάλιστα του κοκκινοφορεμένου παππούλη με την μακρυά άσπρη γενειάδα είναι από τις πρώτες γλυκές αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων. Άραγε ο ελληνικός Άγιος Βασίλης φοράει κι αυτός κόκκινα, και μοιράζει δώρα; Ή μήπως κρατάει ραβδί και μοιράζει ευχές για καλή τύχη;

 

Στην πραγματικότητα ο ορθόδοξος Άγιος Βασίλης ούτε με δώρα έχει σχέση, ούτε με χιόνια και φυσικά ούτε και με έλκηθρα.

 

Εντελώς αντίθετα, αυτά που κρατάει στα χέρια του είναι «χαρτί και καλαμάρι» και βέβαια καθόλου χρήματα. Πατρίδα του θεωρείται η βιβλική Καισάρεια της Καππαδοκίας, το σημερινό Kayseri της Τουρκίας. Η περιοχή μνημονεύεται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο και αποτέλεσε πεδίο διαμάχης για πολλούς λαούς, εξαιτίας των πλουσίων κοιτασμάτων της σε χρυσό, ασήμι και χαλκό. Τον 4ο μ.Χ. αιώνα αποτέλεσε το κέντρο του μοναστικού βίου που άνθησε στις βραχώδεις σπηλιές της περιοχής. Η Καισάρεια ήταν επίσης η «πατρίδα» ενός, μετέπειτα πολύ γνωστού και πικάντικου εδέσματος, του παστουρμά. 

 

Ο ελληνικός, λοιπόν, Άγιος Βασίλης, όπως αναφέρει ο καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Μηνάς Αλεξιαδής, είναι «κάτι ανάμεσα στον Μέγα Βασίλειο της Καισαρείας, έναν από τους τρεις ιεράρχες και σε ένα πρόσωπο-σύμβολο του Ελληνισμού, που έφευγε από τα βάθη της Ασίας και έφτανε παντού: από τον Πόντο μέχρι την Πελοπόννησο και από την Μακεδονία μέχρι τον Κύπρο. 

 

Ο δικός μας Άγιος Βασίλης είναι πεζοπόρος, κρατά στα χέρια του ένα ραβδί, συζητά με όλους τους ανθρώπους στο δρόμο και εύχεται καλοτυχία και καλή χρονιά στον κόσμο. Δεν έχει σάκο, ούτε κοφίνι. Δε φέρνει δώρα, αλλά την καλοχρονιά… 

 

Η 1η Ιανουαρίου ήταν η μέρα θανάτου του Μεγάλου Βασιλείου και έτσι η ελληνική παράδοση θεώρησε ότι ο Άγιος Βασίλης είναι εκείνος που φέρνει καλοτυχία και ευλογεί τη χρονιά…». 

 

Ο ελληνικός, λοιπόν, Άγιος Βασίλης ακολουθεί τα χριστιανικά πρότυπα και ιδεώδη. Ψιλόλιγνος, ασκητής, πεζοπόρος χωρίς ιδιαίτερες προσωπικές ανάγκες γυρίζει τον κόσμο και μοιράζει ευχές. Παρουσιάζεται, έτσι, ως ένα ακόμα σύμβολο της ορθόδοξης εκκλησίας για να συντηρήσει τη διαχρονικότητα και τη συνέχεια του ελληνικού στοιχείου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, στην περιοχή της πάλαι ποτέ βυζαντινής αυτοκρατορίας. 

 

Ο Άγιος Βασίλης αποτελεί ουσιαστικά σύμβολο της λιτότητας και της ασκητικής ζωής. Δίνοντας μόνο την ευχή του αποτρέπει κάθε επιθυμία ή/και απαίτηση των πιστών προς την απόκτηση του ευζείν. 

 

dogma

Αργεντινή: Γιατί η πρωταθλήτρια κόσμου δεν έχει μαύρους παίκτες στη σύνθεσή της

Σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές ομάδες στο Μουντιάλ του Κατάρ είχαν ποδοσφαιριστές με ρίζες από την Αφρική στο ρόστερ τους. Η Γαλλία, η Γερμανία, η Αγγλία, το Βέλγιο, η Πορτογαλία κλπ.

 

Ελάχιστες είναι οι χώρες που δεν ανήκουν σε αυτή τη μακρά λίστα που την αυξάνουν και οι διάφορες εθνικοποιήσεις, και ανάμεσα σε αυτές είναι και η παγκόσμια πρωταθλήτρια, η Αργεντινή και αυτό είναι κάτι που είχαμε σημειώσει.

 

Ο Λιονέλ Μέσι δεν είχε ποτέ μαύρο συμπαίκτη στην Εθνική Αργεντινής ενώ το ίδιο συνέβη και το 1978 με την ομάδα του Μάριο Κέμπες και το 1986 με τον Ντιέγκο Μαραντόνα. 

 

Βέβαια νεότερες έρευνες στη χώρα υποστηρίζουν ότι ο Μαραντόνα έχει μακρινές ρίζες από μαύρους. 

 

Αλήθεια, η Αργεντινή δεν έχει μαύρους στον πληθυσμό της; Η απογραφή του 2010 έδειξε ότι 150.000 ανθρώπους αφρικανικής καταγωγής ζουν στην Αργεντινή, ένα έθνος 45 εκατομμυρίων, αλλά οι ακτιβιστές εκτιμούν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πλησιέστερος στα 2 εκατομμύρια. 

 

Όσο και εάν ψάξει κανείς δεν θα βρει ποδοσφαιριστή με καταγωγή από την Αφρική στην Εθνική Αργεντινής στις τελευταίες δεκαετίες. Η ιστορία έχει καταγράψει ένα μεγάλο αστέρι που μεγαλούργησε στη δεκαετία του 1920. 

 

Το όνομά του ήταν Αλεχάντρο Ντε Λος Σάντος και ήταν μέλος της ομάδας που κέρδισε το Copa America το 1925. Γιατί όμως οι Αφρικανοί έχουν εξαφανιστεί από την Αργεντινή; Οι λόγοι είναι πολλοί. 

 

Αφρικανοί μέσω Βραζιλίας
 

Οι πρώτοι σκλάβοι Αφρικανοί έφτασαν στο Μπουένος Άιρες, μέσω Βραζιλίας, το 1587, και βρήκαν στέγη στις όχθες του Ρίο ντε λα Πλάτα, της εκβολής που σχηματίζεται από τη συμβολή του ποταμού Ουρουγουάη και του ποταμού Παρανά. 

 

Το δουλεμπόριο στην Αργεντινή ήταν μια ακμάζουσα επιχείρηση, καθώς ήταν η κύρια εμπορική δραστηριότητα στο Μπουένος Άιρες από το 1580 έως το 1640. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το 70 τοις εκατό της αξίας όλων των εισαγωγών που έφταναν σε αυτή την πόλη ήταν σκλάβοι Αφρικανοί. 

 

Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα, το ένα τρίτο του πληθυσμού ήταν μαύροι. Σε ορισμένες επαρχίες, συμπεριλαμβανομένων των Santiago del Estero, Catamarca, Salta και Córdoba, οι μαύροι αντιπροσώπευαν το ήμισυ του πληθυσμού. Τα στοιχεία της απογραφής αποκαλύπτουν επίσης ότι το Μπουένος Άιρες, ο πληθυσμός της αφρικανικής καταγωγής της πολυπληθέστερης πόλης της Αργεντινής, είχε υπερδιπλασιαστεί από το 1778 έως το 1836. 

 

Στο Μπουένος Άιρες, γειτονιές όπως το Monserrat και το San Telmo στέγαζαν πολλούς μαύρους σκλάβους, μερικοί από τους οποίους ασχολούνταν με την κατασκευή χειροτεχνίας για τα αφεντικά τους. Πράγματι, οι μαύροι αντιπροσώπευαν το ένα τρίτο του πληθυσμού της πόλης, σύμφωνα με έρευνες που έγιναν στις αρχές του 1800. 

 

Η στροφή στην Ευρώπη
 

Στα τέλη της δεκαετίας του 1850 ένας Αργεντινός φιλόσοφος και διπλωμάτης, ο Χουάν Μπαουτίστα Αλμπέρντι, ξεκίνησε εκστρατεία για την μετανάστευση λευκών από την Ευρώπη στην χώρα. Την ίδια περίοδο το ίδιο έκανε και ο Χούστο Χοσέ Ντε Ουρκίζα, πρόεδρος της χώρας, ο οποίος και ενσωμάτωσε στο πρώτο σύνταγμα της χώρας την τροπολογία 25. 

 

Τι έλεγε; «Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα ενθαρρύνει την ευρωπαϊκή μετανάστευση». Τέσσερα εκατομμύρια Ευρωπαίοι μετανάστες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της κυβέρνησης για μετανάστευση μεταξύ 1860 και 1914. 

 

Ανάμεσα τους και πολλοί Έλληνες οι οποίοι συνέχισαν να πηγαίνουν στην Αργεντινή με πολλούς εξ αυτών να φτιάχνουν και σημαντικές περιουσίες. Το 1948 έπρεπε κανείς να ταξιδέψει στην Βραζιλία για να συναντήσει μαύρους.  

 

Τροφή για τα κανόνια 

 

Στα χαρτιά η δουλειά καταργήθηκε στην χώρα το 1813 αλλά συνέχισε να υπάρχει για δεκαετίες. Στην Αργεντινή υπήρχε νόμος όπου όριζε ότι όσοι είχαν σκλάβους θα έπρεπε να παραχωρήσουν το 40% τους στην πατρίδα για να πολεμήσουν. 

 

Η ιστορία έχει καταγράψει ότι τα 2/3 του στρατού των Άνδεων που είχε δημιουργήσει ο Χοσέ Σαν Μαρτίν αποτελούνταν από μαύρους άνδρες. Κατά την διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας στην διάβαση των Άνδεων συμμετείχαν 2.500 μαύροι στρατιώτες και επέστρεψαν στη χώρα μόλις 143.

 

Οι ιστορικοί αποκάλυψαν ότι το 1829 η αφρο-αργεντινή στρατιωτική μονάδα Cuarta Cazadores έχασε 31 στρατιώτες λόγω θανάτου και 802 λόγω λιποταξίας. 

 

Πολλοί σκοτώθηκαν, άλλοι εγκατέλειψαν και βρήκαν καταφύγιο στο Περού. Αργότερα (1865-1870) χιλιάδες σκοτώθηκαν και στον πόλεμο με την Παραγουάη. 

 

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι μαύρες γυναίκες να ζευγαρώνουν με λευκούς άνδρες. Πολλοί έφυγαν από τη χώρα για την Βραζιλία όπου ήταν καλύτερες οι συνθήκες για εκείνους. Το 1895 η κυβέρνηση στην απογραφή που ανακοίνωσε δεν συμπεριέλαβε καν τους μαύρους! 

 

Αργότερα στη χώρα και με τις ευλογίες του προέδρου Χουάν Περόν βρήκαν καταφύγιο 5.000 Ναζί εγκληματίες! Οι λευκές γυναίκες ήθελαν να παντρεύονται λευκούς ευρωπαίους ή αμερικανούς για να έχουν καλύτερη ζωή και άλλα προνόμια. 

 

Οι ηγέτες της χώρας κατέβαλαν συντονισμένες, μακροχρόνιες προσπάθειες για τον εξευρωπαϊσμό της Αργεντινής, καλωσορίζοντας εκατομμύρια λευκούς μετανάστες, ενώ υποβαθμίζουν και κατακλύζουν την ιθαγενή και την αφρικανική κληρονομιά της χώρας. 

 

Το 2002, μια Αφρο-Αργεντινή πέμπτης γενιάς εμποδίστηκε να φύγει από τη χώρα από έναν τελωνειακό υπάλληλο που επέμενε ότι δεν υπάρχουν μαύροι Αργεντινοί και ισχυρίστηκε ότι το διαβατήριό της ήταν πλαστό. 

 

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μικρή αύξηση στον αριθμό των μαύρων στη χώρα αλλά αυτή δεν έχει αποτυπωθεί σε στατιστικές και απογραφές. 

 

πηγή

 

ΣΧΟΛΙΟ

 

Πολύ ενόχλησε η "λευκή" Αργεντινή τελικώς... τους νεοταξιτες ορθοπολιτικούς...

Αδιανόητα τα διαδραματιζόμενα στην Θράκη!

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

 

Στις 7 Δεκεμβρίου του λήγοντος έτους, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης γιόρτασε σε κλίμα συγκίνησης, κατάνυξης και λαμπρότητας την επέτειο των 50 ετών από την έναρξη των προσπαθειών για την ίδρυσή του. Ο Γεώργιος Μανούδης μετέδωσε, τότε, πριν από μισό αιώνα, την αγωνία του, για το μέλλον της περιοχής, και μπόρεσε να πείσει πολυμελή ομάδα πανεπιστημιακών από το ΑΠΘ και το ΠΑΜΑΚ, καθώς και πολυάριθμους τοπικούς παράγοντες, για την εθνική ανάγκη ίδρυσης Πανεπιστημίου στην περιοχή.

 

Από τους πανεπιστημιακούς της πρωτοβουλίας, για την ίδρυση του Δημοκρίτειου, είμαι η μοναδική εν ζωή, ενώ ο γιός του Γεωργίου Μανούδη, ο Άρης Μανούδης, παρέδωσε στον Πρύτανη του Δημοκρίτειου, Αλέξανδρο Πολυχρονίδη, το πολύτιμο Αρχείο με τις λεπτομέρειες και τις φωτογραφίες, που κρατούσε επιμελώς ο πατέρας του και που αποτελεί την ιστορία της ίδρυσής του. 

 

Όι τοπικές αρχές και η κοινωνία τίμησαν με την αθρόα παρουσία τους την εκδήλωση, η οποία σηματοδοτεί την έναρξη σειράς εορτών, μέσα στο 2023. 

 

Δυστυχώς, και πριν περατωθεί μήνας από την εορταστική εκείνη εκδήλωση στην Κομοτηνή, υπήρξαν σε αυτήν, εξαιρετικά δυσάρεστα συμβάντα, τα οποία ναι μεν υπογραμμίζουν την καταλυτική σπουδαιότητα του Δημοκρίτειου, στη Θράκη, αλλά ταυτόχρονα προβάλλουν, δυστυχώς, και την ανεπαρκή κρατική παρουσία και μέριμνα στην περιοχή (ακριβώς όπως και πριν από 50 χρόνια). 

 

Να αναφερθώ, λοιπόν, στο πρόσφατο θέατρο του παραλόγου, που ανέβηκε στον Ίασμο Θράκης με πρωταγωνιστή τον μουσουλμάνο δήμαρχο Οντέρ Μουμίν. Ο περί, ου, λοιπόν δήμαρχος απέλυσε εργαζόμενο τού εκεί δήμου, με την κατηγορία ότι ανήκε στους τρομοκράτες Γκιουλενιστές, που όπως είναι γνωστό, τυγχάνουν άσπονδοι εχθροί του κ. Ερντογάν. Αλλά ωστόσο η χώρα μας δεν έχει λόγους να είναι εναντίον τους. Στη συνέχεια της απόλυσης του υπαλλήλου, ο δήμαρχος έσπευσε να εγκρίνει τη μετακίνηση του στην Αθήνα για «λόγους ασφαλείας» και «δημοσίου συμφέροντος», εκλαμβάνοντας προφανώς τη Θράκη, ως περιοχή της Τουρκίας, στο εσωτερικό της οποίας οι Γκιουλενιστές διώκονται ως τρομοκράτες, και εντός της οποίας οφείλει να εφαρμοστεί η ίδια τουρκική πολιτική. 

 

Δυστυχώς, το απαράδεκτο αυτό επεισόδιο, συνδέεται, θα έλεγα, άμεσα, με το περιεχόμενο των αποσπασμάτων από τον λόγο μου στον εορτασμό των 50 ετών, από την έναρξη των προσπαθειών ίδρυσης του Θρακικού Πανεπιστημίου, και τα οποία παραθέτω στη συνέχεια: 

«Αυτό το Πανεπιστήμιο έγινε για να ακουστούν ακόμη πιο δυνατά σε αυτή την παραμεθόρια περιοχή οι χτύποι της καρδιάς της Ελλάδας. Για να φωτιστούν τα κάθε μορφής σκοτάδια μέσα από τη λαμπερή παρουσία του ελληνικού κράτους, και την ιδιαίτερη φροντίδα του για αυτή τη γωνιά της πατρίδας μας».
 

«Καθώς, λοιπόν, είμαι, η τελευταία αυτής της ομάδας, που ζω ακόμη, πιστεύω ότι οφείλω να απαντήσω, στο αν πράγματι η ίδρυση του Δημοκρίτειου ανέδειξε και θωράκισε την περιοχή. Στο αν η λειτουργία του εκπλήρωσε τα οράματα των πανεπιστημιακών της Βόρειας Ελλάδας. 

 

Η απάντηση, φυσικά, και δεν είναι δύσκολη, καθώς η επίδραση του Δημοκρίτειου, στην εμφάνιση, στη ζωντάνια, στην ανάπτυξη της περιοχής είναι έντονα παρούσα και αναμφισβήτητη. Για όσους, όπως εγώ, γνώριζαν τη Θράκη, και ειδικότερα την Κομοτηνή πριν από τη γένεση του Δημοκρίτειου, η ανατροπή του παντός είναι, θα έλεγα, ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Αλλά και πως να μην είναι, όταν 24.000 νέα παιδιά, που νοικιάζουν διαμερίσματα, που αγοράζουν τα πάντα επιτοπίως, και που διαθέτουν αρκετά από τα εισοδήματά τους για διασκέδαση, έχουν δημιουργήσει, σε καθημερινή βάση, μια άλλη όψη, πιο λαμπερή και πιο αισιόδοξη, σε σύγκριση με το πριν. 

 

Αλλά, όμως, εγώ ήμουν και εξακολουθώ να είμαι γκρινιάρα, ούσα σίγουρη ότι μεταφέρω απόψε εδώ και τη συνέχεια των απαιτήσεων, για την περιοχή, όσων πια δεν είναι μαζί μας. Το Δημοκρίτειο υπήρξε μια εξαιρετική πρωτοβουλία για τη Θράκη. Αλλά, δεν αρκεί για την περίπτωσή της. Και ήδη προ πολλού, είναι η σειρά της Πολιτείας να συμπληρώσει τα υπόλοιπα. 

 

Θα επανέλθω, λοιπόν, στη γκρίνια μου, που εμπεριέχεται σε σωρεία βιβλίων, άρθρων, συνεδρίων και ομιλιών μου, και που άρχισε από την αρχή της δεκαετίας του ‘60 χωρίς να έχει σταματήσει ποτέ. 

 

Αναφέρομαι στο ελληνικό κράτος το οποίο όφειλε, αμέσως μετά την προσάρτηση αυτής της περιοχής, να τη θωρακίσει κατά απόλυτη προτεραιότητα, με δημόσιες επενδύσεις σε έργα υποδομής, με υψηλής ποιότητας δημόσια εκπαίδευση και δημόσια υγεία, με διευκόλυνση παροχής δανείων με ευνοϊκούς όρους σε ιδιώτες επιχειρηματίες για επενδύσεις στην περιοχή, με κατάρτιση και εφαρμογή ταχύρρυθμων αναπτυξιακών προγραμμάτων, τα οποία να αναδεικνύουν τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, με διορισμό των αρίστων εκάστοτε δημοσίων υπαλλήλων, με εφαρμογή καλά μελετώμενων προγραμμάτων προσέγγισης ξένων επενδυτών, με ιδιαίτερες προδιαγραφές του μεταναστευτικού προγράμματος της περιοχής και προπαντός, όλα αυτά, με συνέχεια και συνέπεια. Δηλαδή, όχι όπως συνέβη πολύ συχνά στο διάστημα αυτής της πεντηκονταετίας, να εναλλάσσονται περίοδοι ενθουσιασμού, για τη Θράκη, μέσα στις οποίες να γίνονται έργα και να λαμβάνονται τα εκάστοτε δέοντα αναπτυξιακά μέτρα, αλλά στη συνέχεια αυτές να διαδέχονται από μακροχρόνιες περιόδους κρατικής αδιαφορίας και ουσιαστικής εγκατάλειψης της περιοχής. 

 

Και στο σημείο αυτό να αναφερθώ στο κυριότερο αποτέλεσμα που θα έπρεπε να έχει η συνεχής κρατική φροντίδα για την εθνικά ευαίσθητη περιοχή της Θράκης: αυτή θα όφειλε προ πολλού να έχει καταλήξει στην επίτευξη κατά κεφαλήν εισοδήματος στην περιοχή υψηλότερου του αντίστοιχου μέσου εθνικού όρου. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, το κατά κεφαλήν εισόδημα Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι το χαμηλότερο σε σύγκριση με το αντίστοιχο κάθε άλλης περιοχής της επικράτειας, εκτός αυτού του Βορείου Αιγαίου. Όπως άλλωστε ήταν και στις δεκαετίες των προσπαθειών για την ίδρυση του Δημοκρίτειου. Τότε, και δυστυχώς φοβούμαι ότι ισχύει και σήμερα, η Θράκη εθεωρείτο από τους δημοσίους υπαλλήλους ως, περίπου, τόπος εξορίας. Και τότε, όπως και σήμερα, μπορούμε να μιλήσουμε για τον οικονομικό και δημογραφικό γιγαντισμό της περιοχής της πρωτεύουσας, που καταπνίγει με την αδηφαγία και την αδιαφορία της τις αναπτυξιακές δυνατότητες της περιφέρειας. Θυμάμαι ότι στο παρελθόν, όταν ήταν επί τάπητος η ίδρυση του εδώ Πανεπιστημίου, ξέφευγα όταν βρισκόμουν στην Αθήνα, με κάποιο είδος κηρυγμάτων σε κοινωνικές συναναστροφές, και εξαγριωνόμουν κυριολεκτικά όταν ως γενικό συμπέρασμα προέκυπτε το «πόσο μακριά βρίσκεται η Θράκη από την Αθήνα». 

 

Ανακεφαλαιώνοντας, θεωρώ ότι, σίγουρα, η συμβολή του Δημοκρίτειου στην ενίσχυση της γενικότερης φυσιογνωμίας της περιοχής είναι αποφασιστική και είναι αναμφισβήτητη. Δεν είναι, ωστόσο, αρκετή, αλλά αντιθέτως πρέπει το ταχύτερο να πλαισιωθεί και από ισχυρή κρατική φροντίδα. Απαιτείται κατεπειγόντως, ένας γενικότερος συντονισμός για τη λήψη μέτρων, που θα ανεβάσουν το κατά κεφαλή της εισόδημα και θα δημιουργήσουν ισχυρά αναπτυξιακά κίνητρα, έτσι που η Θράκη να περάσει στις ταχέως αναπτυσσόμενες περιοχές της Ελλάδας. Το Δημοκρίτειο έχει δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις, και θα αποτελέσει ισχυρότατο μοχλό ανάπτυξης όταν και αν συνυπάρξει με ισχυρή κρατική βοήθεια.
 

Χρόνια πολλά στο Δημοκρίτειο. Να τα χιλιάσει σε μια Ελλάδα ανεξάρτητη και ισχυρή».

 

πηγή

Διάφοροι μύθοι που διέπουν τους χειρισμούς στα Μέσα Ενημέρωσης

24 Μαϊου 2020 | Natalia Vasilieva | Διάβαστε το εδώ 

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος

 

Περιεχόμενα
 

1 Χειραγώγηση-υποκείμενοι μύθοι
1.1 Ο μύθος της ουδετερότητας.
1.2 Ο μύθος για τον πλουραλισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης
1.3 Ο μύθος για την απουσία κοινωνικών συγκρούσεων
1.4 Ο μύθος για τον ατομικισμό και την προσωπική επιλογή
1.5 Ο μύθος για την αμετάβλητη ανθρώπινη φύση
2 Μέσα παρουσίασης πληροφοριών που διαμορφώνουν καλειδοσκοπική κοσμοθεωρία
2.1 Ο κατακερματισμός ως μορφή επικοινωνίας
2.2 Άμεση μεταφορά πληροφοριών 

 

Τα κεντρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης ως ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία του κρατικού επιπέδου άναρχου ελέγχου των κοινωνικών διεργασιών μπορούν να προσανατολιστούν γύρω από δύο κατευθύνσεις: 

 

- είτε να προσπαθούν να παρέχουν στο κοινό τις πιο αντικειμενικές και σχετικές πληροφορίες, τόσο απαραίτητες για τη ζωή όσο και για τη διεύρυνση των οριζόντων και την ανύψωση του ηθικού επιπέδου της κοινωνίας,
 

- είτε να δημιουργηθεί ένα τέτοιο πληροφοριακό υπόβαθρο που θα συμβάλει στην υποβάθμιση των καταναλωτών πληροφοριών καθώς και στη δημιουργία ενός ευνοϊκού υποβάθρου για κάθε είδους εξαπάτηση και χειραγώγηση σε διάφορους τομείς της δημόσιας ζωής. 

 

Στη δεύτερη περίπτωση η διαχειριστική ουσία των μέσων ενημέρωσης αποκρύπτεται όσο το δυνατόν περισσότερο και αντικαθίσταται από ψευδή καθήκοντα αυτοχρηματοδότησης, επιδίωξης τηλεθέασης, υποχρεωτικής πολυφωνίας κ.ο.κ. 

 

Σας προσφέρουμε να μάθετε για τις κύριες μεθόδους διαμόρφωσης της χαοτικής (καλειδοσκοπικής) κοσμοθεωρίας του μαζικού κοινού και τους μακροχρόνιους πληροφοριακούς μύθους, η κυριαρχία των οποίων στο πεδίο της πληροφόρησης εξασφαλίζει τη χρήση των κεντρικών μέσων μαζικής ενημέρωσης κυρίως στο δεύτερο σενάριο. 

 

Χειραγώγηση-υποκείμενοι μύθοι
 

Ο μύθος της ουδετερότητας. 

 

Η χειραγώγηση πρέπει να είναι αόρατη προκειμένου να επιτύχει τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία. Αυτό απαιτεί μια ψευδή πραγματικότητα όπου η παρουσία της δεν θα γίνεται αισθητή. Είναι σημαντικό οι άνθρωποι να πιστεύουν στην ουδετερότητα των κύριων κοινωνικών θεσμών:

• Ακεραιότητα και αμεροληψία της κυβέρνησης και των συνιστωσών της. Η διαφθορά και η εξαπάτηση δικαιολογούνται από τις ανθρώπινες αδυναμίες. Οι ίδιοι οι θεσμοί είναι καθαροί. 
• Οι άνθρωποι θα πρέπει να πιστεύουν ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης απλώς καλύπτουν γεγονότα και απόψεις, δεν τα διαμορφώνουν. 
• Η επιστήμη (που είναι στενά συνδεδεμένη με την οικονομία) είναι επίσης υποτίθεται ουδέτερη και αντικειμενική. 
• Το εκπαιδευτικό σύστημα, από το δημοτικό σχολείο μέχρι το επίπεδο των πανεπιστημίων, σύμφωνα με τους χειραγωγούς, είναι απαλλαγμένο από κατευθυνόμενη ιδεολογική επιρροή.

Όλοι αυτοί οι μύθοι αποσκοπούν στο να πείσουν τον πληθυσμό ότι δεν υπάρχουν ιδιωτικές απόψεις που μπορούν να έχουν κυρίαρχη επιρροή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στη χώρα. 

 

Ο μύθος για τον πλουραλισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης
 

Η ψευδαίσθηση της επιλογής της πληροφόρησης βασίζεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να δεχτούν την αφθονία των μέσων μαζικής ενημέρωσης ως ποικιλία περιεχομένου. Τα μονοπώλια πληροφόρησης προσφέρουν μόνο μία εκδοχή της πραγματικότητας - τη δική τους. Όταν όμως εμφανίζονται παρόμοιες απόψεις σε διαφορετικές πηγές, φαίνεται ότι η πληροφόρηση είναι ανεξέλεγκτη, ελεύθερη και φυσική. Πράγματι, μια επιλογή είναι αδύνατη χωρίς ποικιλία, αλλά αν δεν υπάρχουν αντικείμενα προς επιλογή, τότε η επιλογή είναι είτε χωρίς νόημα είτε χειραγωγική (όταν δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι έχει νόημα). Σπαταλάμε την ελευθερία της επιλογής μας σε πολλές ανούσιες αποφάσεις (τι είδους τηλεοπτική εκπομπή να παρακολουθήσουμε ή ποια σκόνη πλυντηρίου να αγοράσουμε - αλλά όλες μοιάζουν πολύ), αλλά τα πραγματικά σημαντικά πράγματα παραμένουν κρυμμένα από την προσοχή μας.
 

Ο μύθος για την απουσία κοινωνικών συγκρούσεων
 

Οι χειραγωγοί αρνούνται την ύπαρξη κοινωνικών συγκρούσεων σχεδιάζοντας μια εικόνα της ζωής στο εσωτερικό της χώρας. Όλη η προσοχή στρέφεται σε άλλα προβλήματα: μια πρόθεση ανόδου πάνω από τη μεσαία τάξη, μια εικόνα εξωτερικού εχθρού κ.λπ. Αυτές οι ταινίες, οι τηλεοπτικές εκπομπές, τα βιβλία και τα μαζικά θεάματα (Disneyland) είναι τα πιο επιτυχημένα και σχετικά με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που προσφέρουν ένα σημαντικό μέρος βίας αλλά δεν αφορούν τις κοινωνικές συγκρούσεις. Τα γνήσια και αποδεκτά από την πραγματικότητα έργα χάνονται μέσα σε μια ροή σφραγίδων. 

 

Ο μύθος για τον ατομικισμό και την προσωπική επιλογή 

 

Η επιλογή και η ελευθερία παρουσιάζονται ως κάτι επιθυμητό και καθαρά προσωπικό, τα ατομικά δικαιώματα τίθενται υψηλότερα από τα ομαδικά, ενθαρρύνεται η προσπάθεια για τον υλικό πλούτο της ατομικής οικογένειας. Η αποκλειστικά εγωκεντρική κοσμοθεωρία είναι προσανατολισμένη, ενώ τα περιβαλλοντικά προβλήματα και οι κοινωνικές διαιρέσεις αγνοούνται- όλη η προσοχή στρέφεται στην αύξηση του ρυθμού παραγωγής και κατανάλωσης. Η ατομική ιδιοκτησία σε όλες τις σφαίρες της ζωής θεωρείται κανόνας: κανείς δεν εκπλήσσεται από το γεγονός ότι η σφαίρα της υγειονομικής περίθαλψης, το εκπαιδευτικό σύστημα, τα πολιτιστικά ιδρύματα είναι εμπορικά και προσανατολισμένα κυρίως στην παραγωγή κέρδους και όχι στο όφελος όλης της κοινωνίας. 

 

Ο μύθος για την αμετάβλητη ανθρώπινη φύση
 

Υπάρχουν προωθημένες θεωρίες που δείχνουν την αρχέγονη επιθετική πλευρά της ανθρώπινης συμπεριφοράς και το αναλλοίωτο της ανθρώπινης φύσης. Ισχυρίζονται ότι οι υπάρχουσες συγκρούσεις είναι εγγενείς στους ανθρώπους αλλά δεν επιβάλλονται από τις κοινωνικές συνθήκες. Μια "επιστημονική" προσέγγιση που μετρά τις φαύλες πλευρές μιας κοινωνίας είναι δημοφιλής, αλλά αγνοούνται σημαντικές κοινωνικές παράμετροι. Η προσοχή μας στρέφεται στη φυσική πλευρά της ζωής μας: συνθήκες διαβίωσης, μόδα, τεχνικές καινοτομίες, δυνατότητα αλλαγής φύλου κ.λπ. Αν ξαφνικά εμφανιστούν πληροφορίες για ευνοϊκές αλλαγές, πιθανές διεξόδους από την κρίση, τότε αυτές επικρίνονται ή χλευάζονται, οι άνθρωποι δείχνουν γρήγορα πώς να ερμηνεύουν "σωστά" αυτές τις πληροφορίες. 

 

Δημιουργούνται μύθοι προκειμένου να κρατηθούν οι άνθρωποι υπό έλεγχο. Όταν καταφέρνουν να εισάγουν ανεπαίσθητα τους μύθους στη συνείδηση των μαζών, αυτοί (οι μύθοι) αποκτούν τεράστια δύναμη, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν υποψιάζονται τη χειραγώγηση. 

 

Μέσα παρουσίασης πληροφοριών που διαμορφώνουν καλειδοσκοπική κοσμοθεωρία
 

Ο κατακερματισμός ως μορφή επικοινωνίας 

 

Για την αποτελεσματική και ανεπαίσθητη εισαγωγή των μύθων χρησιμοποιείται μια ειδική μέθοδος διανομής πληροφοριών που μπορεί να ονομαστεί κατακερματισμός. Οι ειδήσεις του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης κατακερματίζονται σε πολλά ρεπορτάζ που δεν σχετίζονται μεταξύ τους- τα άρθρα των εφημερίδων και των περιοδικών χωρίζονται από διαφημιστικές σελίδες. Με την ίδια αδιαφορία η διαφήμιση παρεμβαίνει σε όλα τα ενημερωτικά και ψυχαγωγικά προγράμματα, ανεξάρτητα από το αντικείμενο τους, μετατρέποντας τα κοινωνικά φαινόμενα σε ανούσια περιστατικά. Η ήδη χαμηλή ικανότητα των ανθρώπων για κριτική ανάλυση των πληροφοριών απενεργοποιείται εντελώς. Κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων κεντρικών μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι η ετερογένεια του δοσμένου υλικού και η άρνηση της σχέσης μεταξύ των γεγονότων. 

 

Ακόμη και τα παιδικά προγράμματα σχεδιάζονται σύμφωνα με το παρόμοιο εμπορικό μοντέλο και παρεμβαίνουν διαφημιστικά μπλοκ. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι τα παιδιά δεν μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους σε κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα και χρειάζονται ξεκούραση. Αλλά στην πράξη η σταδιακή αύξηση του χρόνου κατά τον οποίο τα παιδιά εστιάζουν την προσοχή τους σε ένα πράγμα αποτελεί παράγοντα ανάπτυξης των νοητικών ικανοτήτων. Τα αμφιλεγόμενα προγράμματα μειώνουν τη σημασία ενός θέματος συζήτησης και με τη βοήθεια του κατακερματισμού στρέφουν την προσοχή σε ξεχωριστές απόψεις και ασήμαντες λεπτομέρειες χάνοντας το νόημα. Ακόμη και αν κάποιος μιλήσει για κάτι λογικό, αυτό θα χαθεί μέσα σε μια ακόλουθη ροή διαφήμισης, κουτσομπολιών, οικείων σκηνών, επίπεδου χιούμορ. Η ειλικρίνεια της παρουσίασης πληροφοριών και η ροή ποικίλης κριτικής δημιουργούν την ψευδαίσθηση της ελευθερίας της γνώμης και της πρόσβασης στην πληροφόρηση. 

 

Η μέθοδος του κατακερματισμού δεν χρησιμοποιείται μόνο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το μεγαλύτερο μέρος του πολιτιστικού και εκπαιδευτικού συστήματος εφαρμόζει τη διασπορά, την εξειδίκευση και τον μικροσκοπικό διαχωρισμό. Τα θέματα και οι κλάδοι χωρίζονται τυχαία και βίαια σε στενότερα, η διεπιστημονική σχέση αρνείται: "Τα οικονομικά είναι για τους οικονομολόγους, η πολιτική είναι για τους επιστήμονες που μελετούν τις πολιτικές επιστήμες". Αν και στην πραγματικότητα όλες αυτές οι σφαίρες δεν μπορούν να διαχωριστούν η μία από την άλλη, με επιστημονικούς όρους η σχέση αυτή αγνοείται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κοινωνία να είναι γεμάτη από ειδικούς που γνωρίζουν καλά τη στενή τους εξειδίκευση, αλλά δεν έχουν γνώσεις που να καλύπτουν εξ ολοκλήρου παγκόσμιες διεργασίες. Οι ροές άσχετων πληροφοριών προκαλούν υπερφόρτωση πληροφοριών, ενώ η ποσότητα των σημαντικών πληροφοριών δεν αυξάνεται. Τα αποσπασματικά δεδομένα προσφέρονται ως αξιόπιστες "πληροφορίες" που οδηγούν σε παρανόηση στο αποτέλεσμα και στη συνέχεια σε απάθεια και αδιαφορία. 

 

Άμεση μεταφορά πληροφοριών
 

Η άμεση μεταφορά πληροφοριών δεν σχετίζεται μόνο με τη μέθοδο κατακερματισμού αλλά αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της εφαρμογής της. Η ταχύτητα μεταφοράς πληροφοριών δεν αποτελεί πάντα πλεονέκτημα. Το σύστημα που βασίζεται στον ανταγωνισμό έχει μετατρέψει την πληροφορία σε καταναλωτικό αγαθό όπως και άλλα πράγματα. Το πλεονέκτημα είναι η απόκτηση και η γρήγορη πώληση τέτοιων φθαρτών αγαθών όπως οι ειδήσεις. Όταν προκύπτουν κρίσεις δημιουργείται μια παράλογη ατμόσφαιρα υστερίας. Ενημερωτικές εκθέσεις εξπρές και ρεπορτάζ από τον τόπο ενός γεγονότος δημιουργούν μια αίσθηση εξαιρετικής σημασίας που διαλύεται εξίσου γρήγορα. 

 

Οι διαρκώς εναλλασσόμενες αναφορές για καταστροφές, στρατιωτικές ενέργειες, απεργίες και φυσικές καταστροφές μας εμποδίζουν να διακρίνουμε τις πληροφορίες κατά σειρά σπουδαιότητας και δεν μας αφήνουν χρόνο για ανάλυση και ισορροπημένες κρίσεις. Όλη η προσοχή στρέφεται στα γεγονότα που συμβαίνουν και μια αναγκαία σχέση με το παρελθόν καταστρέφεται. Ταυτόχρονα δεν μιλάμε για τεχνικές δυνατότητες γρήγορης μεταφοράς πληροφοριών που μπορεί να είναι θετικός παράγοντας αλλά για τη μέθοδο χειραγώγησης όταν όλες αυτές οι δυνατότητες χρησιμοποιούνται για διασπορά και έλλειψη νοήματος. Απλώς δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε τα γεγονότα που συμβαίνουν. 

 

Ο κύριος σκοπός του σεναρίου χειραγώγησης των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι η παθητικότητα μιας κοινωνίας. 

 

Η επιτυχής χρήση της χειραγώγησης οδηγεί αναπόφευκτα στην παθητικότητα του ατόμου, στην κατάσταση αδράνειας που εμποδίζει τις ενέργειες. Τόσο το περιεχόμενο (μύθοι) όσο και οι μέθοδοι παρουσίασης των πληροφοριών έχουν ένα μουδιασμένο αποτέλεσμα.

• Η σωματική δραστηριότητα μειώνεται: το άτομο αρκείται στο να παρακολουθεί τηλεόραση και δεν θέλει να συμμετέχει στα γεγονότα. Ικανοποιείται με το ρόλο του παρατηρητή. Δεν θα υπάρξει αντίδραση αν χρειαστεί. Οι δημιουργοί έχουν δώσει τη θέση τους στους καταναλωτές.  
• Μια ακόμη επικίνδυνη συνέπεια είναι η μείωση της πνευματικής δραστηριότητας, η αύξηση της παθητικότητας. Τα συναισθήματα που μπορούν να σας κάνουν να αναλάβετε ενεργητικές δράσεις είναι εκτός ύπνου. Ένας τηλεθεατής γνωρίζει πολύ περισσότερα για τις ζωές των τηλεοπτικών φανταστικών χαρακτήρων παρά για τα πραγματικά ιστορικά πρόσωπα ή τους δικούς του γονείς. Η γνώση χάνεται.
  

Μια τέτοια επίδραση θυμίζει νανούρισμα, δεν σε ενοχλεί, δεν σε αναγκάζει να αντιδράσεις, σε απαλλάσσει από την ανάγκη να είσαι κάπως ενεργός. Όλα τα μέσα είναι καλά: ραδιόφωνο, τηλεόραση, κινηματογράφος, μαζικά θεάματα, όλα τα είδη θεαμάτων. Ναι, μερικές φορές μπορείτε να βρείτε προγράμματα ή ταινίες που αφυπνίζουν τη συνείδησή σας και εφιστούν την προσοχή σας σε προβλήματα εξαιρετικής σημασίας. Αλλά υπάρχουν πολύ λίγα από αυτά, επειδή ο σκοπός των χειραγωγών δεν είναι να προκαλέσουν αλλά να αποκοιμίσουν την ανησυχία για την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Όλα τα γεγονότα καλύπτονται με έναν τρόπο σαν οι άνθρωποι να μην έχουν καμία σχέση με αυτά και να μην μπορούν να αλλάξουν τίποτα, απλώς πρέπει να παρακολουθούν κάθε είδους γεγονότα. Η διάκριση μεταξύ ειδήσεων για πραγματικά γεγονότα και φανταστικών πλοκών ταινιών είναι θολή- για έναν παθητικό θεατή δεν υπάρχει καμία διαφορά. 

 

Είναι απαραίτητο να καταβληθούν προσπάθειες για να σπάσει το σύστημα που προκαλεί παθητικότητα και υποβάθμιση ή τουλάχιστον να δημιουργηθεί αντίβαρο σε αυτό 

 

1) Το πρωταρχικό καθήκον είναι η κατανόηση των διαχειριστικών λειτουργιών των πληροφοριακών μέσων από κάθε άποψη- η ανάπτυξη αναλυτικών και κριτικών ικανοτήτων ενός ευρέος κοινού, η ανάπτυξη της ικανότητας εντοπισμού των δημόσιων και μη δημόσιων στόχων των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η αξιολόγηση της επιρροής σε σύνθετο επίπεδο. 

 

2) Μια δημιουργική προσέγγιση ως μέσο αφύπνισης της συνείδησης- μετάβαση από την κατανάλωση στη δημιουργία- δημιουργία και διανομή πληροφοριακού περιεχομένου που παρακινεί να αναπτυχθεί με ιδεολογικό και ηθικό τρόπο. 

 

Το άρθρο βασίζεται στο βιβλίο του Herbert Shiller The Mind Managers. Το βιβλίο επαναπροσδιορίζεται λίγο καθώς πριν από 30 χρόνια δεν υπήρχαν τέτοια φαινόμενα και πράγματα όπως έχουμε σήμερα. Αλλά οι προϋποθέσεις είχαν ήδη εμφανιστεί εκείνη την εποχή. 

 

Natalia Vasilieva
Μετάφραση: Xenia Shmonina 

 

---

Δικτυογραφία:
Several myths underlying manipulations in media
https://what-is-good.com/theory/media/several-myths-underlying-manipulations-in-media/

Μετρητά ή κάρτα: Με ποιόν τρόπο πληρώνουν οι Ευρωπαίοι ανά χώρα [Γραφήματα]

Τουλάχιστον 1 στους 10 παίρνει την αμοιβή του σε… μετρητά κι όχι μέσω τράπεζας 

 

Οι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να προτιμούν να πληρώνουν κατά μεγάλο βαθμό με μετρητά όταν επισκέπτονται καταστήματα, αλλά οι πληρωμές με κάρτες και μάλιστα με ανέπαφες κερδίζουν συνεχώς έδαφος.

 

Τα μετρητά ήταν η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος πληρωμής στα λεγόμενα «σημεία πώλησης» στη ζώνη του ευρώ καθώς φέτος χρησιμοποιήθηκαν στο 59% των συναλλαγών. Όμως χάνουν συνεχώς έδαφος καθώς το ποσοστό αυτό ήταν 79% το 2016 και 72% το 2019. Το 2022 οι πληρωμές με κάρτα χρησιμοποιήθηκαν στο 34% των συναλλαγών σε φυσικά καταστήματα, από 19% το 2016 και 25% το 2019. Επίσης το μερίδιο των πληρωμών με χρήση εφαρμογών για κινητά αυξήθηκε από λιγότερο από 1% το 2019, σε 3% το 2022.  

 

Ειδικά στην Ελλάδα, το ποσοστό πληρωμής με μετρητά σε φυσικά καταστήματα καταγράφει φέτος μείωση κατά 18 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με το 2019 και διαμορφώνεται σε 62% με βάση τον αριθμό των συναλλαγών. Με βάση την αξία των συναλλαγών η μείωση ανέρχεται σε 12 ποσοστιαίες μονάδες από το 2019, με το ανάλογο ποσοστό να διαμορφώνεται σε 48%. Οι πληρωμές με κάρτα διαμορφώνονται στο 33% με βάση τον αριθμό των συναλλαγών και στο 43% όσον αφορά την αξία τους. Μάλιστα, στη χώρα μας φαίνεται ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού (πάνω από τον 1 στους 10) εξακολουθεί να εισπράττει εισοδήματα σε μετρητά και όχι μέσω κατάθεσης σε τράπεζα.  

 

Αυτά προκύπτουν από νέα έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τις πληρωμένες στην ευρωζώνη, στην οποία μάλιστα αναφέρεται αναλυτικά και το πώς ακριβώς προτιμούν να πληρώνουν οι πολίτες κάθε χώρας ξεχωριστά –περιλαμβανομένης και της Ελλάδας. Τα στοιχεία αυτά παρουσιάζει σήμερα ο Οικονομικός Ταχυδρόμος.  

 

Όπως αναφέρει στην έκθεσή της η ΕΚΤ, σε σύγκριση με το 2019 η χρήση μετρητών έχει μειωθεί στη ζώνη του ευρώ. Αυτό παρατηρήθηκε στις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης, αν και τόσο στη Σλοβενία όσο και στην Εσθονία το μερίδιο των πληρωμών σε μετρητά παραμένει σχεδόν αμετάβλητο. «Η χρήση μετρητών μειώθηκε περισσότερο στις χώρες της Νότιας Ευρώπης: σε Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρο και Πορτογαλία», αναφέρεται.  

 

Πάντως στην Ελλάδα πάνω από το 70% θεωρεί πολύ ή αρκετά σημαντικό να υπάρχει ευχέρεια να γίνονται πληρωμές με μετρητά, όπως δείχνουν τα ίδια στοιχεία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην κατάταξη αυτή η χώρα μας βρίσκεται πολύ ψηλά, σχεδόν στα ίδια επίπεδα με τη Γερμανία, την Αυστρία και την Κύπρο, όπου κι εκεί είναι πολύ διαδεδομένες οι συναλλαγές με μετρητά. 

 

Ανέπαφες κάρτες: Μεγάλη εξάπλωση σε Ελλάδα και Κύπρο  

 

Οι ανέπαφες πληρωμές στα σημεία πώλησης αυξήθηκαν στην ευρωζώνη από το 41% του συνόλου των πληρωμών με κάρτα το 2019, σε 62% το 2022. Η αλλαγή στις συνήθειες ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των διαφόρων χωρών της ζώνης του ευρώ. Η Λιθουανία ήταν η μόνη χώρα όπου οι ανέπαφες πληρωμές ως ποσοστό του συνολικού αριθμού συναλλαγών με κάρτες μειώθηκαν, από 54% σε 53%.  

 

Η Κύπρος ήταν η χώρα όπου οι ανέπαφες πληρωμές είχαν το υψηλότερο μερίδιο των συνολικών πληρωμών με κάρτα το 2022 (88%), ακολουθούμενη από τη Σλοβακία (84%) και την Ελλάδα (84%). Το Βέλγιο ήταν η χώρα με το χαμηλότερο μερίδιο ανέπαφων πληρωμών με κάρτα το 2022 (39%), όπως και το 2019.  

 

Επίσης η Γερμανία σημείωσε σημαντική αύξηση στις ανέπαφες πληρωμές ως ποσοστό των συνολικών πληρωμών με κάρτα. Όσον αφορά την αξία των συναλλαγών που πραγματοποιήθηκαν με ανέπαφες πληρωμές σε σύγκριση με τη συνολική αξία των συναλλαγών που πραγματοποιήθηκαν με κάρτες, το μερίδιο των ανέπαφων πληρωμών αυξήθηκε από 27% σε 50%.

 

Η Ελλάδα και η Φινλανδία ήταν οι μόνες χώρες που είδαν το μερίδιο στην αξία των ανέπαφων συναλλαγών να μειώνεται, υποχωρώντας από 75% σε 69% και από 36% σε 35%, αντίστοιχα σύμφωνα με την ΕΚΤ. Οι τρεις χώρες με το υψηλότερο ποσοστό ανέπαφων πληρωμών με κάρτα ανά αξία το 2022 ήταν η Κύπρος (81%), η Σλοβακία (75%) και η Σλοβενία (74%). Το Βέλγιο είχε το χαμηλότερο ποσοστό (28%).  

 

Ποιες χώρες εξακολουθούν να προτιμούν τα μετρητά και ποιες κάρτες
 

Σε αρκετές χώρες η πλειοψηφία των πληρωμών στα σημεία αγορά προϊόντων (καταστήματα κλπ) το 2022 εξακολούθησε να γίνεται σε μετρητά. Τα υψηλότερα μερίδια ως προς τον αριθμό των πληρωμών αυτών παρατηρήθηκαν στη Μάλτα (77%), τη Σλοβενία (73%), την Αυστρία (70%) και την Ιταλία (69%) και ως προς την αξία των πληρωμών στη Μάλτα (65%), Λιθουανία (61%) και Σλοβενία (59%).

 

Οι πληρωμές με κάρτα ήταν η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος για αγορές σε καταστήματα και υπηρεσίες το 2022 σε τέσσερις χώρες της ζώνης του ευρώ: Τη Φινλανδία (70%), την Ολλανδία (67%), το Λουξεμβούργο (52%) και το Βέλγιο (48%). Στην Εσθονία, το μερίδιο των πληρωμών με κάρτα ήταν σχεδόν το ίδιο με το μερίδιο των πληρωμών με μετρητά (και οι δύο 46%).  

 

Πως επηρεάζει τις συναλλαγές η είσπραξη εισοδημάτων σε μετρητά
 

Τα μετρητά που λαμβάνονται ως μέρος εισοδήματος θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη χρήση μετρητών στις συναλλαγές, σημειώνει η ΕΚΤ. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι περισσότεροι πολίτες της ζώνης του ευρώ (85%) δεν λάμβαναν το 2022 τακτικό εισόδημα σε μετρητά. Το ποσοστό αυτό ήταν οριακά υψηλότερο το 2019, που είχε διαμορφωθεί στο 87%.  

 

Η Ελλάδα αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση, καθώς «το 11% των ανθρώπων λάμβαναν έως και το ένα τέταρτο του εισοδήματός τους σε μετρητά (περίπου διπλάσιο ποσοστό από τον μέσο όρο της ζώνης του ευρώ που διαμορφώνεται σε 5%). Το 8% έλαβε το μισό των εισοδημάτων σε μετρητά και το 9% έλαβε σε μετρητά περισσότερα από τα τρία τέταρτα αυτού», σημειώνει ακόμη η ΕΚΤ. «Αυτό υποδηλώνει ισχυρότερη εξάρτηση από μετρητά στην Ελλάδα από άλλα κράτη μέλη, τουλάχιστον όσον αφορά την προθυμία αποδοχής μετρητών σε αντίθεση με άλλες επιλογές όπως να γίνει απευθείας κατάθεση», σημειώνεται στην έκθεση.
 

Πηγή: ot.gr, in.gr