Περίεργη δημοκρατία....

Γράφει ο Χαράλαμπος Μηνάογλου

 

Ο περιορισμός της ελευθερίας του λόγου ακόμη και ακαδημαϊκών δασκάλων είναι ένα από τα πιο σοβαρά φαινόμενα της παθογένειας της εποχής μας. Και αυτός ο περιορισμός δεν προέρχεται από καθεστώτα αυταρχικά, αλλά και από πολλά κρυπτοαυταρχικά. Δεν μπορεί πλέον κανένας να έχει αντίθετη γνώμη από το κράτος... και αυτό θεωρείται από κάποιους δημοκρατικό!!!! Όποιος διατυπώσει κάποια άποψη αντίθετη από την πολιτική ορθότητα που επιβάλλουν οι ελίτ που ελέγχουν τις κυβερνήσεις, δεν λοιδορείται απλά, δεν δέχεται μαζικό μπούλινγκ, αλλά διώκεται πειθαρχικά και ποινικά, και μάλιστα πλέον και μόνον με την υπόνοια ότι εννοεί κάτι πέρα από το πολιτικώς ορθό, όπως ο κάτωθι αναφερόμενος πανεπιστημιακός. Η συγγραφέας δε του άρθρου είναι μία κορυφαία πανεπιστημιακός στην ιστορία της ισλαμικής τέχνης, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Ann Arbor του Michigan.  

 

«Ένας ακαδημαϊκός απολύεται για έναν μεσαιωνικό πίνακα του προφήτη Μωάμεθ: Η απόλυση ενός εκπαιδευτή στο Πανεπιστήμιο Hamline με αβάσιμες κατηγορίες για «ισλαμοφοβία» εγείρει ανησυχίες για την ελευθερία στην πανεπιστημιούπολη» 

 

Μετάφραση από: "An Academic Is Fired Over a Medieval Painting of the Prophet Muhammad: The dismissal of an instructor at Hamline University on baseless charges of 'Islamophobia' raises concerns about freedom on campus" 

 

Christiane Gruber 

 

Περίληψη 

 

Η φιγούρα στο κέντρο αυτού του πίνακα είναι ο Προφήτης Μωάμεθ, με το πρόσωπό του κρυμμένο πίσω από ένα πέπλο. Η απεικόνιση της εικόνας του θεωρείται από πολλούς μουσουλμάνους απαγορευμένη σήμερα. 

 

Στις 18 Νοεμβρίου, η φοιτητική εφημερίδα του Πανεπιστημίου Hamline, The Oracle, δημοσίευσε ένα άρθρο που ειδοποιούσε τα μέλη της κοινότητάς της για δύο πρόσφατα περιστατικά στην πανεπιστημιούπολη του Saint Paul της Μινεσότα, το ένα αναμφισβήτητα ομοφοβικό και το άλλο υποτίθεται ισλαμοφοβικό. Και τα δύο περιστατικά τοποθετήθηκαν στην ίδια κατηγορία ως "περιστατικά μίσους και διακρίσεων". Η ισλαμοφοβία -η οποία 

περιλαμβάνει ρητορική μίσους κατά του Ισλάμ και των Μουσουλμάνων και/ή σωματική βία ή διακρίσεις κατά των Μουσουλμάνων- έχει όντως αποδειχθεί μια πληγή στις Ηνωμένε Πολιτείες, ειδικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου, την άνοδο της μαχητικής ακροδεξιάς και την πρόσφατη πολιτική ενδυνάμωση των λευκών υπεροχή. 

 

Το «ισλαμοφοβικό περιστατικό» προκάλεσε καταλυτικά πολλά διοικητικά σχόλια και κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης στο πανεπιστήμιο. Μεταξύ άλλων, αποτέλεσε το θέμα ενός δεύτερου άρθρου της Oracle, το οποίο σημείωσε ότι ένα μέλος του διδακτικού προσωπικού είχε συμπεριλάβει στην παγκόσμια έρευνά του για την ιστορία της τέχνης μια συνεδρία για την ισλαμική τέχνη, η οποία πρόσφερε μια προαιρετική οπτική ανάλυση και συζήτηση μιας διάσημης μεσαιωνικής ισλαμικής ζωγραφικής του Προφήτης Μωάμεθ. 

 

Ένας φοιτητής παραπονέθηκε για τη συμπερίληψη της εικόνας στο μάθημα και οδήγησε τις προσπάθειες να πιέσουν τους διαχειριστές για απάντηση. Μετά από αυτό, ο αναπληρωτής αντιπρόεδρος της αριστείας χωρίς αποκλεισμούς του πανεπιστημίου (AVPIE) χαρακτήρισε την άσκηση στην τάξη «αναμφισβήτητα αδιάφορη, ασεβή και ισλαμοφοβική». Ούτε πριν ούτε μετά από αυτές τις δηλώσεις δόθηκε στο μέλος ΔΕΠ δημόσια πλατφόρμα ή φόρουμ για να εξηγήσει τη διάλεξη και τη δραστηριότητα στην τάξη. 

 

Για να καλυφθεί το κενό, στις 6 Δεκεμβρίου, δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του The Oracle ένα δοκίμιο γραμμένο από έναν καθηγητή θρησκείας Hamline που διδάσκει το Ισλάμ εξηγώντας το περιστατικό μαζί με το ιστορικό πλαίσιο και την αισθητική αξία των ισλαμικών εικόνων του Μωάμεθ. Το δοκίμιο αφαιρέθηκε δύο μέρες αργότερα. Μια μέρα μετά από αυτό, ο πρόεδρος της Hamline και η AVPIE έστειλαν μήνυμα σε όλους τους υπαλλήλους δηλώνοντας ότι «ο σεβασμός για τους παρατηρητικούς μουσουλμάνους μαθητές σε αυτή την τάξη θα έπρεπε να έχει αντικαταστήσει την ακαδημαϊκή ελευθερία». 

 

Η λογοκρισία του δοκιμίου και το επακόλουθο email από δύο κορυφαίους διαχειριστές πανεπιστημίου εγείρουν σοβαρές ανησυχίες για την ελευθερία του λόγου και την ακαδημαϊκή ελευθερία στο πανεπιστήμιο. Ο εκπαιδευτής αφέθηκε ελεύθερος από τη διδασκαλία του εαρινού τριμήνου στο Hamline, και το AVPIE του δηλώνει: "Αποφασίστηκε ότι ήταν καλύτερο αυτό το μέλος της σχολής να μην ήταν πλέον μέλος της κοινότητας Hamline." Με άλλα λόγια, ένας εκπαιδευτής που έδειξε μια ισλαμική ζωγραφική κατά τη διάρκεια μιας οπτικής ανάλυσης -μια βασική άσκηση για την εκπαίδευση της ιστορίας της τέχνης- αμφισβητήθηκε δημόσια για ρητορική μίσους και στη συνέχεια απολύθηκε, χωρίς πρόσβαση στη δίκαιη διαδικασία. 

 

Αυτά τα περιστατικά, οι δηλώσεις και οι ενέργειες στο Hamline θα πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω από άλλους. Ως μελετητής που ειδικεύεται στις ισλαμικές αναπαραστάσεις του Μωάμεθ, ωστόσο, είναι καθήκον μου να μοιραστώ ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τον πίνακα στο επίκεντρο της διαμάχης. Θα παράσχω μια οπτική ανάλυση και ιστορική εξήγηση της εν λόγω εικόνας, στην ουσία ανασυνθέτοντας τη δραστηριότητα στην τάξη του εκπαιδευτή Hamline. Στη συνέχεια, θα εξερευνήσω αυτούς τους τύπους απεικονίσεων κατά τη διάρκεια έξι αιώνων, με στόχο να απαντήσω σε ένα βασικό ερώτημα: Είναι η ισλαμική ζωγραφική στο επίκεντρο της διαμάχης Hamline πραγματικά ισλαμοφοβική; 

 

Ο ισλαμικός πίνακας που ήταν το επίκεντρο της συζήτησης στην τάξη Hamline απεικονίζει τον Μωάμεθ να λαμβάνει την πρώτη του Κορανική αποκάλυψη μέσω του Αγγέλου Γαβριήλ. Θεωρείται από μελετητές, επιμελητές και συλλέκτες έργων τέχνης αριστούργημα της περσικής χειρογράφου ζωγραφικής. Συχνά διδάσκεται σε μαθήματα ισλαμικής ιστορίας τέχνης σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Ευρώπης, του αραβικού κόσμου, της Τουρκίας και του Ιράν. Επιπλέον, λόγω των εκτεταμένων προσπαθειών για διαφοροποίηση και «αποικοποίηση» των παγκόσμιων ερευνών της ιστορίας της τέχνης, μελετητές της ευρωπαϊκής, αμερικανικής και ασιατικής τέχνης συμπεριλαμβάνουν όλο και περισσότερο αυτό και άλλα ισλαμικά έργα τέχνης στα πανεπιστημιακά τους μαθήματα. 

 

Ο πίνακας είναι ένα αυθεντικό και αναντικατάστατο έργο τέχνης. Περιλαμβάνεται σε μια από τις πρώτες ισλαμικές εικονογραφημένες ιστορίες, που συχνά περιγράφουν τη βιογραφία του Μωάμεθ και άλλα ιστορικά γεγονότα. Η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, όπου σώζεται το χειρόγραφο των αρχών του 14ου αιώνα, θεωρεί το αντικείμενο αριστούργημα της περσικής ζωγραφικής και τον «μεγαλύτερο ανατολίτικο θησαυρό». Οι μελετητές της ισλαμικής ιστορίας και τέχνης, καθώς και το ενδιαφερόμενο κοινό, μπορούν εύκολα να περιηγηθούν στα φυλλάδιά του στο διαδίκτυο. Ένα δεύτερο εικονογραφημένο αντίγραφο φυλάσσεται στις Συλλογές Khalili στο Λονδίνο. Και τα δύο χειρόγραφα έχουν μελετηθεί και δημοσιευτεί, με το τελευταίο να αποτελεί το θέμα ενός βιβλίου που έγραψε η Σίλα Μπλερ, κορυφαία μελετήτρια της ισλαμικής τέχνης. 

 

Πιο συγκεκριμένα, ο πίνακας περιλαμβάνεται σε ένα κείμενο που έγραψε ο διάσημος πολιτικός και λόγιος του Ιλχανίδη του 14ου αιώνα Ρασίντ αλ Ντιν. Το κεφάλαιο που επεξηγεί περιγράφει τις απαρχές της Κορανικής αποκάλυψης στον Μωάμεθ καθώς και την έκκλησή του στην προφητεία. Στις γύρω γραμμές, ο Rashid al-Din ασχολείται με τον προσδιορισμό της ακριβούς ώρας και τοποθεσίας της πρώτης "κάθοδος" του θείου λόγου του Θεού και των συνθηκών που περιβάλλουν τον διορισμό του Μωάμεθ ως "αγγελιοφόρου του Θεού" ("rasul Allah"). Συμπεραίνει, όπως και άλλοι μελετητές πριν και μετά από αυτόν, ότι ο πρώτος στίχος του Κορανίου αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια του μήνα του Ραμαζανιού στη σπηλιά Χίρα, που βρίσκεται στο Βουνό του Φωτός (Τζαμπάλ Νουρ) κοντά στη Μέκκα. 

 

Ο καλλιτέχνης που σχεδίασε τον πίνακα εικονογραφεί το γεγονός, ενώ ακολουθεί και λεπτομέρειες που προσφέρει το κείμενο που τον περικυκλώνει. Βαμμένο σε καφέ και γκρι χρωστικές, το ορεινό τοπίο της Μέκκας περιλαμβάνει το σπήλαιο Χίρα, πιθανότατα τη βραχώδη σκούπα που πλαισιώνει το σώμα και το κεφάλι του Μωάμεθ. Ο Άγγελος Γαβριήλ (Τζιβρήλ) συνοδεύει τον Μωάμεθ, και πράγματι η φυσική του εκδήλωση αναφέρεται και στο περιβάλλον κείμενο. Ο εστεμμένος άγγελος παίρνει ανθρώπινη μορφή με την αιθέρια φύση του που υποδηλώνεται από μεγάλα πλουμισμένα φτερά που ξεφυτρώνουν από τα μπράτσα του. Ο Γκάμπριελ φαίνεται επίσης να δείχνει τον δείκτη του στον Μωάμεθ, μια χειρονομία εντολής που τον καθοδηγεί να «απαγγείλει στο όνομα του Κυρίου σου», έναν κορανικό στίχο (96:1) που θεωρείται ότι σηματοδοτεί την φωνητική εκτόξευση του Κορανίου στη Γη. 

 

Εν ολίγοις, αυτός ο μεσαιωνικός ισλαμικός πίνακας απεικονίζει την αρχή του ιερού βιβλίου του Ισλάμ και την έναρξη της θεϊκής χειροτονίας του Μωάμεθ -δύο θέματα που ο βασιλικός μουσουλμάνος προστάτης του χειρογράφου και άλλα μέλη της επίλεκτης συνοδείας του θα ήθελαν να μάθουν και να μνημονεύσουν κατά τη διάρκεια του έτους Οι εορτασμοί του Ραμαζανιού της «Νύχτας της Δύναμης» («Laylat al-Qadr»), που θεωρείται η πιο ιερή ημέρα στο μουσουλμανικό τελετουργικό ημερολόγιο. Ο πίνακας αναμφίβολα δημιουργήθηκε για να εξυμνήσει την προφητεία του Μωάμεθ και τις κορανικές αποκαλύψεις, καθιστώντας τον μια ισλαμόφιλη καλλιτεχνική προσπάθεια για τον ζωγράφο και τους θεατές του. Έτσι, ο πίνακας πέφτει στην άλλη όψη του νομίσματος της Ισλαμοφοβίας, τόσο σε πρόθεση όσο και σε αντίκτυπο. 

 

Ο πίνακας απέχει πολύ από το να είναι μοναδικός στην ιστορία της ισλαμικής τέχνης. Αντίθετα, ανήκει σε ένα σύνολο παραστάσεων που παράγονται κυρίως σε περσικά, τουρκικά και ινδικά εδάφη μεταξύ του 14ου και του 20ού αιώνα. Εκτός από άλλα εικονογραφημένα χειρόγραφα και μονόφυλλους πίνακες, αφίσες και καρτ ποστάλ έχουν επεκτείνει τη συγκεκριμένη εικονογραφική παράδοση στη σύγχρονη εποχή μέσω τεχνολογικών καινοτομιών. 

 

Ο διορισμός του Μωάμεθ ως προφήτη και η αποκάλυψη του Κορανίου αποδείχθηκαν βασικό θέμα σε άλλες εικονογραφημένες ισλαμικές ιστορίες. Για παράδειγμα, ο Τιμουρίδης ιστορικός του 15ου αιώνα Hafiz-i Abru περιέγραψε αυτά τα γεγονότα στο "Quintessence of Histories", μια παγκόσμια ιστορία που καλύπτει τους προϊσλαμικούς προφήτες, τον Μωάμεθ και τις επόμενες ισλαμικές δυναστείες μέχρι τις αρχές του 15ου αιώνα. Ενημερώνοντας και επεκτείνοντας το αρχικό κείμενο του Rashid al-Din, δημιουργήθηκε ένα εικονογραφημένο χειρόγραφο γύρω στο 1425. Περιλάμβανε επίσης μια κειμενική περιγραφή και οπτική απεικόνιση του ίδιου γεγονότος. Τώρα που σώζεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, ο πίνακας όχι μόνο μοιάζει με τον πρόδρομό του, αλλά παρουσιάζει και μερικές ενδιαφέρουσες αλλαγές, όπως μια πιο ζωντανή χρωματική παλέτα και μια ισοπέδωση του ορεινού φόντου. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο ζωγράφος αποφάσισε να απεικονίσει τόσο τον Μωάμεθ όσο και τον Άγγελο Γαβριήλ με φλεγόμενα χρυσά φωτοστέφανα. Αυτή η εικονογραφική συσκευή μπορεί να βρεθεί σε όλες τις καλλιτεχνικές παραδόσεις -συμπεριλαμβανομένων των χριστιανικών απεικονίσεων ενός φωτοστέφανου Ιησού- όπου μεταφέρει τη θεϊκή ουσία ενός προφήτη (Χριστό) ή την εγγύτητα ενός ανθρώπου με το ιερό (Μωάμεθ). 

 

Μέχρι τον 16ο αιώνα, οι ισλαμικές απεικονίσεις του Μωάμεθ έδιναν αυξημένη έμφαση στη φωτεινή φύση του -γνωστή ως το «φως του Μωάμεθ» - και στις ιδιαίτερες ιδιότητες του. Αυτές οι εικονογραφικές εξελίξεις, που περιλαμβάνουν ένα μικρό πέπλο για να κρύψει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, αντανακλούν σε κάποιο βαθμό την ανάπτυξη του σουφισμού, ο οποίος υιοθετεί μια πιο πνευματική προσέγγιση του Μωάμεθ και της οντολογικής του προέλευσης στο ιερό βασίλειο του Θεού. Καλλιτέχνες που εργάζονταν για τον Σουνίτη Οθωμανό ηγέτη Μουράτ Γ', ο οποίος ανέθεσε μια πολύτομη βιογραφία του προφήτη, ενσωμάτωσαν αυτές τις δύο εικονογραφικές συσκευές στους πολλούς πίνακες του χειρογράφου, συμπεριλαμβανομένης μιας απεικόνισης του Μωάμεθ να λαμβάνει την αποκάλυψη του όγδοου κεφαλαίου (ή σούρας) του Κορανίου. Αυτή η σύνθεση φυλάσσεται τώρα στο Μουσείο του Λούβρου, αυτή η σύνθεση δείχνει τον Άγγελο Γαβριήλ να σαρώνει δυναμικά από τον ουρανό για να παραδώσει τη σούρα στον Μωάμεθ, ο οποίος γονατίζει σε στάση προσευχής με το πρόσωπό του καλυμμένο από ένα λευκό πέπλο ενώ ολόκληρο το σώμα του περιβάλλεται από ένα φλεγόμενο φωτοστέφανος. Αυτές οι δύο εικονογραφικές στρατηγικές -δηλαδή το πέπλο του προσώπου και το χρυσό νίμπο- χρησιμοποιήθηκαν από πολλούς μουσουλμάνους καλλιτέχνες, όπως φαίνεται σε μια άλλη απεικόνιση του Μωάμεθ στο σπήλαιο Χίρα. Αυτός ο πίνακας, που βρίσκεται τώρα στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης στο Σαν Φρανσίσκο, αποτελούσε μέρος ενός εικονογραφημένου χειρογράφου που έγινε στη βόρεια Ινδία γύρω στο 1725. Σε αυτούς τους τύπους απεικονίσεων, οι καλλιτέχνες προσπάθησαν να αποδώσουν την αρχέγονη ομορφιά του Μωάμεθ ως κρυφή και πολύ λαμπρή για να την δεις, με ευλάβεια την κατάστασή του πέρα από το θνητό βασίλειο. 

 

Μετά τον 16ο αιώνα, ωστόσο, δεν περιελάμβαναν όλες οι ισλαμικές απεικονίσεις του προφήτη το πέπλο και το αύρα. Εικόνες που ζωγραφίστηκαν και εκτυπώθηκαν κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα αποκαλύπτουν ότι τόσο οι νατουραλιστικές όσο και οι αφηρημένες συσκευές θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν ταυτόχρονα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο Ιράν, όπου πολλά «προφητικά προϊόντα» συνδυάζουν και ταιριάζουν μοτίβα, με ευρεία καλλιτεχνική ελευθερία και δημιουργικότητα. Μεταξύ αυτών, οι εικονογραφικές ευχετήριες κάρτες ήταν κοινές μόλις πριν από δύο δεκαετίες. Ο ίδιος αγόρασα ένα σε μια αγορά της Τεχεράνης. Δείχνει τον προφήτη, το πρόσωπο ακάλυπτο και λουσμένο με λαμπερό φως, καθώς δείχνει το δάχτυλό του προς την ισλαμική διακήρυξη της πίστης (shahada) που είναι εγγεγραμμένη από πάνω του, ενώ κρατά ένα αντίγραφο του Κορανίου γεμάτο με τις λάμψεις της θείας αποκάλυψης. Αν και είναι ένα τεχνούργημα μαζικής παραγωγής για ανταλλαγή μεταξύ Μουσουλμάνων Ιρανών, άλλες περσικές σιιτικές απεικονίσεις του 19ου αιώνα του Μωάμεθ και της οικογένειάς του περιλαμβάνουν επιγραφές που τους προσδιορίζουν συγκεκριμένα ως «ιερές εικόνες» («shamail-imubarak»). Επομένως, τόσο στην κατασκευή όσο και στη χρήση τους, κατασκευάζουν και συμβάλλουν σε μια ευσεβή μουσουλμανική ζωή. 

 

Οι διαχειριστές του Hamline έχουν χαρακτηρίσει αυτό το σώμα των ισλαμικών απεικονίσεων του Μωάμεθ, μαζί με τη διδασκαλία τους, ως μίσος, μισαλλόδοξο και ισλαμοφοβικό. Και όμως τα οπτικά στοιχεία αποδεικνύουν το αντίθετο: Οι εικόνες έγιναν, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, από μουσουλμάνους καλλιτέχνες για μουσουλμάνους προστάτες σεβόμενοι και εξύψωση του Μωάμεθ και του Κορανίου. Είναι εξ ορισμού ισλαμόφιλοι από την ίδρυσή τους μέχρι την υποδοχή τους. Πώς κατέληξε ο Hamline σε ένα τόσο εσφαλμένο συμπέρασμα, ποιες είναι οι επιπτώσεις του και πού πάμε από εδώ; 

 

Το πρώτο πρόβλημα είναι μια προϋπόθεση -από πολλά άτομα- ότι το Ισλάμ δεν έχει, ή ότι απαγορεύει, εικονικές αναπαραστάσεις του προφήτη. Ενώ οι ανησυχίες για τις εικόνες σε πολλές θρησκείες υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό, το Ισλάμ έχει οριστεί σε μεγάλο βαθμό, σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, ως μια θρησκευτική παράδοση που είναι σε μεγάλο βαθμό ανικονική ή στερείται εικονικών εικόνων. Οι διαχειριστές στο Hamline επανέλαβαν αυτήν την ανακρίβεια με ζήλο, πιστεύοντας ότι τέτοιες ιστορικές ισλαμικές εικόνες ισοδυναμούσαν με προσβλητικά ευρωαμερικανικά καρτούν και ως εκ τούτου προκάλεσαν "ζημιά" στους Μουσουλμάνους ανάμεσά τους. Μέσα από σύγχυση ή σύγχυση, ο Hamline έχει προνόμια μια υπερσυντηρητική μουσουλμανική άποψη για το θέμα που τυχαίνει να συμπίπτει με το παλιό δυτικό κλισέ ότι απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να βλέπουν εικόνες του προφήτη. Αυτός ο μουσουλμάνος παραδοσιακός και αμερικανός ανατολίτης «ηχώ θάλαμος» δεν είναι απλώς απλοϊκός και αντιφατικός. Επίσης, φιμώνει όλες τις άλλες φωνές, ενώ δυνητικά θέτει σε κίνδυνο σπάνια και πολύτιμα έργα ισλαμικής τέχνης. 

 

Πέρα από τις απαγορεύσεις Hamline, οι μουσουλμάνοι καλλιτέχνες συνεχίζουν να εξασκούν την τέχνη τους παράλληλα με τα πανεπιστήμια. Ένα ιδιαίτερα εκθαμβωτικό παράδειγμα είναι το μόνιμο μωσαϊκό της ουράνιας ανάληψης του Μωάμεθ του 2016 ("miraj") που έγινε από τον Shahzia Sikander για το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Με τίτλο «Έκσταση ως Υπέροχο, Καρδιά ως Διάνυσμα», αυτό το μνημειώδες έργο τέχνης έχει ύψος 66 πόδια και απεικονίζει τον Μωάμεθ να καβαλάει το ιπτάμενο άλογό του αλ-Μπουράκ, με περίγραμμα και τα δύο σε εκπληκτική λάμψη. Όταν ρωτήθηκε για την επιλογή της να δείξει τον Μωάμεθ με αυτόν τον τρόπο, η Sikander απάντησε: «Αποδίδοντας ένα κανονικό ζωγραφικό μοτίβο ως μια σιλουέτα από ανακλαστικό λευκό χρυσό, η εικόνα του Miraj φαίνεται να ζωντανεύει, κυριολεκτικά να ξεπροβάλλει από τη σύνθεση καθώς αντανακλά το φως στο χώρο όλη την ημέρα και τη νύχτα». Ο τίτλος του έργου της που περιγράφει τον Μωάμεθ ως έναν υπέροχο και εκστατικό «διάνυσμα της καρδιάς» προσφέρει την πιο πρόσφατη συμβολή στο είδος, επεκτείνοντας την ισλαμική τέχνη και τις απεικονίσεις του προφήτη σε μια πανεπιστημιούπολη κολεγίων των ΗΠΑ. Ο Hamline θα μπορούσε να μάθει πολλά από αυτή την περίπτωση χορήγησης επιλογής -ή άδειας- όταν πρόκειται για ισλαμικές εικόνες του Μωάμεθ, στις οποίες μια συλλογική επιχείρηση για τη δημιουργική γιορτή του Ισλάμ σίγουρα θα αντέξει καλύτερα στη δοκιμασία του χρόνου.