Πρώην κρατούμενος των φυλακών Κέρκυρας μου είχε μιλήσει για κάποιον παπά στο Αγρίνιο, που στα χρόνια της Κατοχής έκανε παράτολμα κατορθώματα. Και σκέφτηκα: Πώς είναι δυνατόν να υπήρξε ένας τέτοιος παπάς και να μην έχει ακουστεί τίποτε γι’ αυτόν! Και όμως είναι! Γιατί, όπως φαίνεται, τον «έθαψε» η ομερτά της «αριστερής» και «δεξιάς» καμόρα. Αλλά ας δούμε ποιος ήταν ο παπάς αυτός:
Ονομαζόταν παπα-Κώστας Βαλής! Γεννήθηκε στη Τζιβιλιάσα του Θέρμου στα 1909. Το χωριό του το έκαψαν οι Γερμανοί, που, εκτέλεσαν και τον πατέρα του. Η Κατοχή τον βρήκε εφημέριο στο νεκροταφείο Αγρινίου. Και ήταν μεταξύ εκείνων, που, μαζί με τη Μαρία Δημάδη, έγιναν αρχικά μέλη της Εθνικής Αλληλεγγύης (Οκτώβριος του 1941) και στη συνέχεια πρωταγωνιστές του Δικτύου Πληροφοριών (Φλεβάρης του 1942).
Ο Παπα-Βαλής παρουσιαζόταν σαν «θείος» της Μαρίας. Κι όταν την επισκεπτόταν στη γερμανική κομαντατούρα (φρουραρχείο), όπου εκείνη ήταν μεταφράστρια, δεν παρέλειπε να φοράει τον μεγάλο του χρυσό σταυρό. Ο Γερμανός φρουρός στεκόταν προσοχή και «παρουσίαζε όπλα», καθώς ο Παπαβαλής έλεγε στη Μαρία: «Χαιρετώ και καλημερίζω την αγαπημένη μου ανιψιά Μαρία»! Οπότε οι Γερμανοί τους άφηναν ήσυχους να πούνε τα «οικογενειακά» τους. Έτσι ο Παπαβαλής έπαιρνε τις πληροφορίες, τις οποίες μέσω του «δικτύου» διαβίβαζε στους αντάρτες. Με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις των Γερμανών να έχουν στην Αιτωλοακαρνανία αλλεπάλληλες αποτυχίες.
Αλλά τα αντιστασιακά κατορθώματα του παπα-Βαλή δεν έχουν σχέση μόνο με το Δίκτυο Πληροφοριών: Όταν οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν με τους συμμάχους (Σεπτέμβρης 1943) παρέδωσαν τα όπλα στους Έλληνες. Γεγονός που δημιούργησε πρόβλημα σχετικά με τη μεταφορά τους στους αντάρτες. Οπότε ο παπα-Βαλής βρήκε τη λύση: Έκανε εικονικές κηδείες και μετέφερε τα όπλα με το φέρετρο στο νεκροταφείο. Εκεί αποθηκεύονταν σε κενοτάφιο, απ’ όπου τα έπαιρναν τη νύχτα οι αντάρτες.
Το άλλο απίστευτο κατόρθωμα του παπα-Βαλή ήταν το εξής: Είχαν συλληφθεί και καταδικαστεί σε θάνατο αρκετοί Ηπειρώτες, οι ποίοι κρατούνταν στις φυλακές Αγρινίου. Όλα τα σχέδια για τη διάσωση τους είχαν αποτύχει. Οπότε ο ατρόμητος παπάς έθεσε σε εφαρμογή κάτι παράτολμο: Έβαλε μέσα σε κεσέ με γιαούρτι ένα σιδηροπρίονο της τρίχας και πήγε στις φυλακές, προκειμένου να εξομολογήσει, δήθεν, κάποιον απ’ τους μελλοθάνατους. Εκεί μπροστά στα μάτια του Γερμανού φρουρού αποκάλυψε στους κρατούμενους, ανάμεσα στις εκκλησιαστικές ευχές, το σχέδιο της απόδρασης. Με αποτέλεσμα μετά από δύο-τρεις μέρες, οπότε είχαν κόψει τα κάγκελα απ’ το παράθυρο της φυλακής, να αποδράσουν.
Τέτοια κι άλλα παρόμοια κατορθώματα πραγματοποιούσε ο Παπαβαλής, τα οποία ο χώρος δεν μας επιτρέπει να εξιστορήσουμε. Αποδεικνύοντας ότι ήταν ένας οξυδερκέστατος και πολυμήχανος άνθρωπος, αντάξιος του ήρωα της Οδύσσειας. Και είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπαν οι σύγχρονοί του γι’ αυτόν: Πως, δηλαδή, «ήταν άξιος, ψύχραιμος και παλικάρι. Που έφερνε σε πέρας όλες τις δύσκολες και επικίνδυνες αποστολές»!…
Παράλληλα όμως ο Παπαβαλής δεν παρέλειψε ν’ αποκαλύψει την αντίχριστη ταυτότητα των χριστοκάπηλων γερμανοτσολιάδων. Οι οποίοι, μετά την Κατοχή, μεταμφιέστηκαν σε «χριστιανόπουλα» και καπηλεύτηκαν το τρίπτυχο «πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια». Για να σκηνοθετήσουν με την υποστήριξη των Αγγλοαμερικανών «συμμάχων» την τραγωδία του εμφυλίου πολέμου και να συνεχίσουν έτσι το αιματοκύλισμα της Πατρίδας…
Αφηγείται, σχετικά, ο Παπαβαλής: «Πήγαμε με τον Αρχιερατικό Επίτροπο Αγρινίου Παπαποστόλη Φαφούτη, να παρακαλέσουμε το Γερμανό Διοικητή να μην καίνε τις εκκλησιές. Κι εκείνος μας απάντησε ότι οι Γερμανοί έκαναν ο, τι τους έλεγαν οι γερμανοτσολιάδες. Κι ακόμη διηγιόταν πως κάποιος γερμανοτσολιάς, στον Άγιο Βλάσιο Αγρινίου χτύπησε με τη λόγχη την εικόνα της Παναγίας και την ύβρισε χυδαιότατα, επειδή ο γιος της (δηλαδή ο Χριστός) ήταν …κομμουνιστής!
Λίγο πριν την απελευθέρωση ο Παπαβαλής, συνελήφθη, για να απελευθερωθεί μετά τη φυγή των Γερμανών. Και αξίζει να ιδούμε πώς τίμησε, στη συνέχεια, τον μεγάλο αυτόν ήρωα η μητριά δεσποτοκρατία και η μεταπολεμική ελληνική πολιτεία: Ασφαλώς με τον ίδιο τρόπο, που «τίμησαν» οι Βαυαροί τον Νικηταρά και τόσους άλλους ήρωες του ‘21. Με διωγμούς, δηλαδή, φυλακίσεις, καθαίρεση. Όταν ο δολοφόνος της Μαρίας Δημάδη, Τολιόπουλος, πήρε προαγωγή και παρασημοφορήθηκε. Σύμφωνα με την πάγια στην Ελλάδα τακτική να διώκονται οι ήρωες και να ηρωοποιούνται οι προδότες…
Και μη φαντασθεί κανείς ότι οι δημοτικοί άρχοντες- αριστεροί και δεξιοί- τον τίμησαν μετά το θάνατό του(1990) με το να δώσουν τ’ όνομά του έστω και σε κάποιον παράδρομο της πόλης . Κυριάρχησε η ομερτά της πολιτικάντικης σκοπιμότητας, προφανώς για λόγους ψηφοθηρίας και κομματικής ιδεοληψίας, Γιατί οι μεν δεξιοί φρόντισαν να «θάψουν» τη μνήμη του, επειδή είχε συνεργασθεί με το ΕΑΜ, οι δε αριστεροί, επειδή ήταν παπάς και η πίστη του δεν συμφωνούσε με τη δική τους ιδεολογία.
Μου έκανε δε εξαιρετική εντύπωση το γεγονός ότι, όταν κατέθεσα στη Δημαρχία του Αγρινίου τη σχετική με την ονοματοθεσία του παπα-Βαλή αίτηση κάποιος ανεγκέφαλος υπάλληλος, επίμονα με ρωτούσε αν ο Παπαβαλής ήταν δεξιός ή αριστερός. Για να του απαντήσω ότι ήταν πατριώτης που αγωνίστηκε παλικαρίσια και διακινδύνευσε τα μέγιστα για την πατρίδα και τους συνανθρώπους του. Σε αντίθεση με τους δήθεν δεξιούς και αριστερούς, που ξεδιάντροπα ξεπουλούν και προδίδουν την πατρίδα.
Και μπαίνει το ερώτημα: Αλήθεια αυτοί που επί τόσα χρόνια, «έθαψαν» τον παπα-Βαλή στο εφτάδιπλο σκοτάδι της αχαριστίας γνωρίζουν πολλούς που θα αποτολμούσαν όχι να προβούν αλλά έστω να διανοηθούν παρόμοιες με του παπα-Βαλή παράτολμες πράξεις ηρωισμού; Που, ακόμη αι στ’ όνειρό τους να τις έβλεπαν, θα τρόμαζαν!
ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου