Μακαριώτατε ἅγιε Προκαθήμενε, Εὐλογεῖτε˙
Εὐσεβάστως προάγομαι μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ καί τῆς τιμῆς πρός τήν Μακαριότητα Σας νά ἀπευθύνω πρός Ὑμᾶς τήν ὑστάτην αὐτήν ὥραν θερμοτάτην παράκλησιν καί ἔκκλησιν, ἐν ὄψει τῶν ραγδαίως ἐξελισσομένων γεγονότων εἰς τόν Πανορθόδοξον ἐκκλησιαστικόν χῶρον, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἀνυπερθέτου καί ἀνοικονομήτου πλέον κανονικοῦ καί ἐκκλησιολογικοῦ προβλήματος -διά τήν ὅλως ἰδιάζουσαν μορφήν του- τοῦ Οὐκρανικοῦ «Αὐτοκεφάλου», τό ὁποῖον ζητήματα ἐπί ζητημάτων καί ἀναταράξεις ἐπί ἀναταράξεων προκαλεῖ εἰς παγκόσμιον κλίμακα.
Διχασμοί, διαιρέσεις, διαφωνίαι, διχοστασίαι, διαπληκτισμοί, σχίσματα ἐμφανῆ καί ἀφανῆ καί μύρια κακά ἕπονται αὐτῆς τῆς ὀγκηρᾶς κανονικο-ἐκκλησιολογικῆς ἐκτροπῆς. Δέν τό βλέπετε, Μακαριώτατε, δέν τό ζῆτε, δέν τό αἰσθάνεσθε, δέν τό εἰσπράττετε;
Νομίζω ὅτι τό ἀντιλαμβάνεσθε καλῶς ὅτι τά πράγματα ὠξύνθησαν ἐπικινδύνως καί λίαν ἀνησυχητικῶς καί δέν βαίνουν ὁμαλῶς, ἰδιαιτέρως μετά τήν Ἔκτακτον Σύγκλησιν τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας μας τήν 12ην Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. διά τό πολύκροτον καί πολύπλοκον αὐτό ζήτημα.
Μετά τήν Εἰσήγησίν Σας εἰς τήν Ι.Σ.Ι. ἐγένοντο εἰς τεταμένην ἀτμόσφαιραν αἱ ἐπ’ αὐτῆς τοποθετήσεις 33 Σεβ. Συνέδρων καί μή ληφθείσης κανονικῶς Ἀποφάσεως, κατά τά καθιερωμένα (διεξαγωγή ψηφοφορίας), πάλιν σύγχυσις ἐπεκράτησε.
Ἡ χθεσινή Σύγκλησις τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας, μέ τάς καταγραφείσας ἐν τοῖς Πρακτικοῖς διαβουλεύσεις τοῦ Ἱεροῦ Σώματος, ἀπεικονίζει τήν παρατεταμένην ἀγωνίαν τῶν ἁγίων Συνέδρων διά τό τί μέλλει γενέσθαι μετά τήν εἰρημένην Σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας.
Τό εἰδικόν βάρος τῆς Συνοδικῆς των αὐτῆς Συνδιασκέψεως ἑστιάζεται εἰς τό ὀξύτατον πρόβλημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τούς ἀχειροτονήτους, καθῃρημένους καί μή κανονικῶς ἀποκατασταθέντας σχισματικούς. Αὐτή εἶναι ἡ διήκουσα ἔννοια τοῦ σκεπτικοῦ τῆς Ἀποφάσεως των.
Τούτου ἕνεκα, ἐρευνήσαντες τά σχετικά κείμενα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί Ἱεραρχῶν τινων τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας, καθώς ἐπίσης καί τό ἐκδοθέν Ἀνακοινωθέν τῆς Ι.Σ.Ι., ἀπεφάσισαν τότε μόνον νά διακόψουν τήν ἐκκλησιαστικήν καί τήν μυστηριακήν κοινωνίαν μετά τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας, ὅταν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης προβῇ εἰς μνημόνευσιν τοῦ ὀνόματος τοῦ «νέου Προκαθημένου». Εἶναι σαφής καί κατηγορηματική ἡ Ἀπόφασις αὐτή.
Εἰς τάς γενομένας τέσσαρας (4) χειροτονίας Σεβ. Μητροπολιτῶν καί Θεοφ. Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας μας θείᾳ νεύσει δέν ἐμνημονεύσατε τοῦ ὀνόματος τοῦ μή ἔχοντος κανονικήν χειροτονίαν καί ἀνάδειξιν εἰς Προκαθήμενον κ.Ἐπιφανίου.
Μή ὑποχωρήσετε, Μακαριώτατε, διότι αὐτό θά ἀποτελέσῃ «ἀρχή ὠδίνων». Ἄς παραπεμφθῇ τό θέμα εἰς μελλοντικήν Σύναξιν Προκαθημένων.
Μακαριώτατε,
Τήν ὑστάτην αὐτήν καί λίαν κρίσιμον ὥραν παράκλησιν ὑποβάλλω νά μέ ἀνεχθῆτε ἐπ’ ὀλίγον, ἅπαξ ἔτι, παρακαλοῦντα καί ἱκετεύοντα νά μή συμβῇ τό ὀδυνηρόν καί ἐπώδυνον τῆς διακοπῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί μυστηριακῆς κοινωνίας τῆς ὁμοδόξου Ρωσικῆς Ἐκκλησίας μετά τῆς καθ’ Ἑλλάδα ἡμετέρας.
Φρικτόν καί ὡς ἁπλῆ σκέψις, μέ πολλάς παραμέτρους.
Μή θελήσετε, παρακαλῶ, νά ἐπωμισθῆτε ἕν τοιοῦτον ἐπαχθέστατον φορτίον βαρυτάτης εὐθύνης, τό ὁποῖον ἀφεύκτως θά ἀμαυρώσῃ τήν εὐλογημένην παρά Κυρίου Ἀρχιεπισκοπικήν Διακονίαν Σας.
Ἐνθυμηθῆτε αὐτό τό ὁποῖον ἐπανειλημμένως ἐλέγατε εἰς τά μέλη τῆς παρελθούσης Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου: «νά μή βιασθοῦμε˙ νά προηγηθοῦν τά πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα καί αἱ πρό ἡμῶν Αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι καί ἔπειτα νά τοποθετηθοῦμε ἐμεῖς μέ τή σειρά μας».
Φοβηθῶμεν τάς φρικτάς συνεπείας ἑνός εἰσέτι σχίσματος. Μετά τήν χθεσινήν δήλωσιν τῆς Ὁμοδόξου τῶν Ρώσων Ἐκκλησίας τά ὄμματα ὅλων τῶν Ἐλλήνων καί ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ἀδελφῶν μας εἶναι ἐστραμμένα πρός τό σεπτόν πρόσωπόν Σας.
Ἄς ἀναπαύσωμεν τόν λογισμόν καί τήν καρδίαν τῶν ἀδελφῶν μας, τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας.
Καί αἱ Ὁμόδοξοι Ἀδελφαί Ἐκκλησίαι: τό Πατριαρχεῖον Μόσχας ὑπό τόν Μακαρ. Πατριάρχην κ.Κύριλλον καί ἡ Κανονική Ἐκκλησία Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας ὑπό τόν Μακαρ. Μητροπολίτην κ.Ὀνούφριον, ἄς ἐνθυμηθοῦν τούς αἰωνίους καί ἀκαταλύτους πνευματικούς δεσμούς των μέ τό Βυζάντιον καί τήν Ρωμηοσύνην μέ τήν καθ’ ἡμᾶς Ἁγίαν Τοπικήν Ἐκκλησίαν.
Ἄς γνωρίζουν ὅτι παρά τά φαινόμενα ἕνας πολύ σεβαστός ἀριθμός Ἐπισκόπων τῆς Ἑλλαδικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἀλλά καί πολυάριθμοι Κληρικοί τῶν ἄλλων βαθμῶν, Μοναχοί καί ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνσυνειδήτως ἀνήκουν εἰς τό Σῶμα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν καθ’ Ἑλλάδα Ἐκκλησίας, προσηλωμένοι ὄντες εἰς τήν μακραίωμνα παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, δέν ἀποδέχονται τό ἐν Οὐκρανίᾳ «ἐκκλησιαστικόν» μόρφωμα.
Βαθυσεβάστως
† ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
Υ/Γ Θά ἐπεθύμουν διά ζώσης νά ὑποβάλω τό ἐγκάρδιον τοῦτο αἴτημα – ἔκκλησιν ἤ ἐπιστολικῶς. Προτίμησα τήν ἀνοικτήν ἔκκλησιν – ἐπιστολήν, διότι τοῦτο ἀποτελεῖ κοινόν αἴτημα, Κληρικῶν, Μοναχῶν καί Λαϊκῶν, ἀγωνιώντων διά τήν ἔκβασιν αὐτοῦ τοῦ ἀκανθώδους θέματος.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου