Το παραμύθι φτάνει στο τέλος…

Του Κώστα Στούπα

Ο μόνος που ξεπέρασε το αριστερό συνονθύλευμα του κ. Τσίπρα σε υποσχέσεις είναι ο Αρτέμης Σώρρας. Ο αυτοκινητιστής που διατείνεται πως έχει 600 δισ.  ευρώ στην άκρη, από την πώληση αρχαίας ελληνικής... διαστημικής τεχνολογίας και τα προσφέρει για να ξεχρεώσουν η χώρα και οι Έλληνες.

Αρκετοί εύπιστοι μάλιστα υποβάλλουν στις κατά τόπους εφορίες δηλώσεις με τις οποίες ζητούν οι οφειλές τους να πληρωθούν από το καταπίστευμα του εθνικού "ευεργέτη".

Οι εύπιστοι του Σώρρα έχουν απίθανες ομοιότητες με τους εύπιστους του κ. Τσίπρα που δεν πλήρωναν ΕΝΦΙΑ, διόδια, λογαριασμούς της ΔΕΗ και τώρα κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια, δεν έχουν ηλεκτρικό ή καταδικάζονται σε μεγάλα πρόστιμα, ενώ το κόμμα που τους ωθούσε στις πράξεις αυτές ποιείται την νήσσαν.

Ο κ. Τσίπρας δεν υποσχόταν όπως ο Σαμαράς με τα Ζάππεια ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής στα πλαίσια του μνημονίου. Ο κ. Τσίπρας υποσχόταν, μέχρι να καταλάβει την εξουσία, μεταξύ άλλων: Διαγραφή του χρέους, διεκδίκηση γερμανικών αποζημιώσεων, ούτε μία στο εκατομμύριο να μην δεχτεί η Μέρκελ τις απαιτήσεις του, θα παρακαλάνε να μας δανείσουν, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, 13η  σύνταξη και άλλα πολλά.

Αν αθροίσει κάποιος τις υποσχέσεις του κ. Τσίπρα, το κόστος ξεπερνά τα 600 δισ. του Αρτέμη Σώρρα. Όπερ, το καταπίστευμα από την πώληση αριστερής "τεχνολογίας" ξεπερνά το καταπίστευμα από την πώληση αρχαιοελληνικής διαστημικής τεχνολογίας...

Ποια πολιτική εφαρμόζει σήμερα ο κ. Τσίπρας; Τη μνημονιακή που εφάρμοζαν οι άλλοι με χειρότερους όρους γιατί ο κόσμος της οικονομίας (αλλά και γενικότερα πλέον...) δεν τον εμπιστεύεται και ο θίασος των καφενόβιων αριστεριστών με τους οποίους κυβερνά, δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε θυρωρείο, όχι να μεταρρυθμίσει εκ βάθρων την πιο προβληματική χώρα και οικονομία της Ευρώπης.

Η ευκαιρία της χώρας να αποφύγει μια ολοσχερή κατάρρευση χάθηκε το 2010 ή έστω το 2012, όταν αντί να συνθέσει μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με στόχο την ανάταξη της χώρας, έπεσε θύμα  απατεώνων οι οποίοι  με κίβδηλες υποσχέσεις τρέλαναν και παρέσυραν τον κόσμο.

Γραφικά "νούμερα" των καφενείων και συνοικιακών χαρτομαντείων έφτασαν στη Βουλή και τους Υπουργικούς θώκους για να κυβερνήσουν τη χώρα, όταν δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν με σοβαρότητα και κοινή λογική τα του οίκου και της προσωπικής τους ζωής.

Η χώρα βαδίζει με βεβαιότητα σε μια ολοσχερή κατάρρευση, οι συνέπειες της οποίας θα τη σημαδέψουν για πολλές δεκαετίες, όπως ακριβώς τη σημάδεψαν οι συνέπειες του εμφυλίου και της μικρασιατικής καταστροφής.

Το αν θα μείνει στο ευρώ ή όχι δεν εξαρτάται από την ίδια ούτε βέβαια το αν θα υποστεί κάποιο διαμελισμό, γεγονός για το οποίο οι πιθανότητες έχουν αυξηθεί και ολοένα αυξάνονται, αν παρατηρήσει κάποιος τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας.

Σε ένα περιβάλλον που μέσα βρισκόμαστε υπό κατάρρευση και έξω οι απειλές πολλαπλασιάζονται, οι "ανύπαρκτοι" που μας κυβερνούν ασχολούνται με τις τηλεοπτικές άδειες, τους μαφιόζικους εκβιασμούς δικαστών και το βόλεμα κομματικών κηφήνων.

Προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού προβάλουν το ζήτημα του δημόσιου χρέους σαν στρατηγικό αφήγημα εξόδου από την κρίση.

Το μικρότερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή για τη χώρα είναι το δημόσιο χρέος των 320 δισ. ευρώ περίπου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το διαλυμένο κράτος που αντλεί περισσότερους πόρους απ’ ό,τι αντέχει η οικονομία χωρίς να ανταποδίδει με υπηρεσίες και ασφάλεια.

Μεγάλο πρόβλημα είναι το εσωτερικό χρέος το οποίο είναι μεγαλύτερο από το δημόσιο και το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δημιουργήθηκε και "κοκκίνισε" μετά το 2010, τα τελευταία χρόνια της χρεοκοπίας.

Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία ξεπερνούν τα 120 δισ. ευρώ. Το 2010 ήταν στο ένα τέταρτο αυτού του ποσού. Στις τράπεζες οι Έλληνες χρωστάνε περί τα 210 δισ. ευρώ από τα οποία τα 105 είναι "κόκκινα". Το 2010 ήταν πολύ λιγότερα.

Έχουμε λοιπόν 330 δισ. εσωτερικό χρέος από το οποίο τα 230 είναι ληξιπρόθεσμο. Συν τα 320 δισ. του δημοσίου που είναι μεν ληξιπρόθεσμο αλλά είναι σε ρύθμιση, ξεπερνάμε το καταπίστευμα του Σώρρα και βρισκόμαστε στα 650 δισ. ευρώ.

Αν κάθε χρόνο για συντάξεις και μισθούς στο δημόσιο πληρώνουμε 30 και 10 δισ. ευρώ που πρέπει να αντλούνται από την οικονομία σημαίνει πως τα επόμενα δέκα χρόνια θα απαιτηθούν να αντληθούν άλλα 400 δισ. ευρώ, δηλαδή ξεπερνάμε το 1 τρισ. ευρώ.

Το μικρότερο πρόβλημα συνεπώς είναι τα 320 δισ. του δημόσιου χρέους. Το μεγαλύτερο είναι το εσωτερικό χρέος και το διαλυμένο κράτος με το εχθρικό προς τις επιχειρήσεις κλίμα. Ο κ. Τσίπρας και η αριστερά φέρουν μεγάλη ευθύνη για το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στη χώρα για τις επιχειρήσεις. Φέρουν και μεγάλη ευθύνη γιατί μετά το 2010 εμπόδισαν από το πεζοδρόμιο τις κυβερνήσεις να κάνουν αυτά που προσπαθεί να κάνει ο ίδιος σήμερα.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να καταλάβει πως οι διάφοροι Κατρούγκαλοι λένε ανοησίες πως η ελληνική οικονομία θα μπορέσει τα επόμενα 10 χρόνια να πληρώσει 300 δισ. για συντάξεις και 100 δισ. για μισθούς δημοσίου.

Ούτε τα 130 δισ. των ληξιπρόθεσμων οφειλών μπορούν να πληρωθούν. Μέχρι το 2010 το πολύ το 2012 θα μπορούσαν να ρυθμιστούν, τώρα όχι...  Η ελληνική οικονομία διαθέτει αυτή τη στιγμή 120 δισ. καταθέσεις στις τράπεζες  δεσμευμένες από τα capital controls οι οποίες καλύπτουν τα 210 δισ. που έχουν δανείσει οι τράπεζες.  Δηλαδή, το ταμείο είναι μείον...

Φυσικά η διαγραφή των παλιών οφειλών δεν θα γίνει "αναίμακτα" και θα έχει κόστος κοινωνικό, πολιτικό και ενδεχομένως και εθνικό.

Όταν από την αρχή αυτής της κρίσης γράφαμε πως η Ελλάδα είναι το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς που θα καταρρεύσει στην Ευρώπη, δεν εννοούσαμε μόνο την κατάρρευση της αριστερής ιδεολογικής ηγεμονίας, αλλά και πως η Ελλάδα θα ζήσει καταστάσεις που θα μοιάζουν με αυτές στα Bαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη μετά την κατάρρευση της σοβιετίας.

Ο κ. Τσίπρας με τις απατηλές του υποσχέσεις εκτόξευσε ένα κόμμα από το 4% κοντά στο 40%. Με τον πολιτικό του λόγο ανέδειξε ως επίσημες ερμηνείες της χρεοκοπίας διάφορες περιθωριακές σαχλαμάρες. Φέρει λοιπόν μεγάλο μέρος της αδιέξοδης κατάστασης που δημιουργήθηκε μετά το 2010.

Το Μάρτιο του 2016 στην αρχή της παρούσας διακυβέρνησης η δημοτικότητα του κ. Τσίπρα άθροιζε θετικές και πολύ θετικές γνώμες κοντά στο 70% και αρνητικές και πολύ αρνητικές στο 10,3%. 

Προχθές στην έρευνα του ΠΑΜΑΚ οι θετικές γνώμες ήταν στο 22% και οι αρνητικές στο 75%, πράγμα πρωτόγνωρο για εν ενεργεία πρωθυπουργό.

Στην ίδια έρευνα αυτοί που δηλώνουν μη ικανοποιημένοι από την κυβέρνηση αγγίζουν το 89% και αυτοί που δηλώνουν ικανοποιημένοι φτάνουν το 6,5%.

Είναι φανερό πως τώρα το άστρο του δύει. Μαζί του όμως δύει και η χώρα... 

kostas.stoupas@capital.gr

πηγή

Share