ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ - ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΙΣΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β)

συνέχεια από το Α μέρος

Γράφει ο Μανουήλ Αγγελος Γιαννόπουλος

Το εωσφορικο μαντειο των Δελφων, υπηρξε η μεγαλυτερη ανθελληνικη σφηκοφωλιά της αρχαιοτητος. Το εωσφορικο μαντειο ηταν μακραν το μεγαλυτερο κεντρο δεισιδαιμονίας, εωσφορισμου, απατης, οικονομικης εκμεταλλευσης, και ανθελληνισμου.

Όταν ηρθε ο Καδμος, ο Δαναος, ο Λυγκεας , οι αλλοδαποι σκλαβοι από την Αιγυπτο και κατεκτησαν την Στερεα Ελλαδα και την Πελοπονησο, επεβαλαν μεταξυ αλλων στους Ελληνες το εωσφορικο δωδεκαθεο. Στο εωσφορικο μαντειο λατρευοταν η θεά Γη, η οποια αντικατασταθηκε και την θεση της πηρε η ινδοευρωπαική θεά Φοίβη που στην συνεχεια έγινε, ο δαιμονας Φοίβος-Απολλωνας. Με τον ερχομο τους, αμεσως οι αλλοδαποι εωσφοριστες σκλαβοι από την Αιγυπτο αρχισαν να καταστρεφουν την Ελλαδα μας, μεσω του δωδεκαθεου. Με τους πρακτορες τους σε ολες τις πολεις, τους διαβόητους πυθαιστές, η πυθιους, έσπερναν στις λαικες μαζες, στους αγραμματους Ελληνες, απίστευτη δεισιδαιμονία και φόβο σχετικα με τους τρομερους δαιμονικούς Θεους. 

Ο μοναδικος τροπος να αντιμετωπισθεί η μηνη των δαιμονων, ήταν η προγνωση της διάθεσης τους, και για αυτο άρχισε να αναπτυσσεται η δαιμονικη τέχνη της μαντικης. Η επιβολη της αυθεντίας της Φοίβης, που μετά έγινε Φοίβος – Απόλλων, ως διάμεσο των δαιμονων και των ανθρώπων, εδωσε απίστευτο κυρος στο μαντείο των αλλοδαπών σκλαβων. 

Οι εωσφορικοι χρησμοι ήταν αποτελεσμα εκστασης της πυθίας και ειδικης επεξεργασίας των αδίστακτων ιερέων. Στην πραγματικοτητα οι σπασμοι και τα ακαταλαβιστικα παραληρηματα της πυθιας ηταν για να προκαλουν εντυπωση στους αμαθεις. Οι πανουργοι ιερεις χάλκευαν με μαεστρια τους χρησμούς, ενώ εδιναν πολλαπλη σημασια, ωστε να ισχυουν σε καθε περιπτωση, για να βγαίνει παντα "αληθινός", ο δαιμονας Απολλων, ως ένας από τους σκοτεινους αρχοντες του ψευδους. Ουδεμια μαρτυρια υπαρχει οτι βγηκε εστω και ένας χρησμός αληθινος. Ο ιστορικος Κωνσταντινος Παπαρηγοπουλος αναφέρει πως: οι θρηλούμενοι χρησμοί που επαληθεύθησαν ήσαν κίβδηλοι (Ιστορια.Β, σελιδα.27). Για αυτό οι αρχαιοι Ελληνες Φιλοσοφοι, Σοφιστες, Eπιστήμονες,κλπ, οι οποιοι ειχαν γνώση της απάτης που εκαναν οι σκοτεινοi αλλοδαποι ιερεις, εδωσαν στον δαιμονα, το προσωνύμιο Λοξίας. Λοξιας σημαινει "λοξός" στις αποκρίσεις του. Φυσικά οι χρησμοί γινόταν εναντι αδρας αμοιβής. Για αυτό τα εσοδα του δαιμονικου αντρου ήταν κολοσσιαία και τα πλούτη του απίστευτα. Οι ιερείς του δαιμονικου Απολλωνα ζουσαν σε αφάνταστη χλιδή, την ιδια ωρα που πεινουσε ο Ελληνικος λαος.

Το Εωσφορικο δελφικό ιερατείο, προκειμένου να εδραιωσει, την καταστροφή εις βαρος του Ελληνικου εθνους, σκεφτηκε να συνασπισει πολλες πολεις σε Αμφικτιονία. Αυτη ηταν δήθεν η θέληση του δαιμονικου Απολλωνα. Οι ενεργειες της Αμφικτιονίας, εξαντλούνταν στην προασπιση των συμφεροντων του ιερού της δεισιδαιμονιας, του εωσφορισμού και της οικονομικής αφαίμαξης των αμαθων Ελλήνων. 

Εξαιτιας του δαιμονικου μαντειου εγιναν τέσσερις φονικότατοι πολεμοι, κατά του Φωκικού λαού, με σκοπο την αρπαγή της λίγης γόνιμης γης του, από τους αδίστακτους εωσφοριστες-μαυρους μαγους των Δελφων. Οι πολεμοι αυτοι εγιναν από το 595 μέχρι το 332 π. Χ. 

Το 560 π. Χ. ο βασιλιάς Κροισος, έστειλε τον Αισωπο, προφανώς ως υπηρέτη, στους δαιμονικους Δελφούς, με σκοπο να ζητησει χρησμο για το μελλον του. Όταν ο Αίσωπος εφτασε στο επινειο των Δελφών, την σημερινη Ιτέα και κατευθυνθηκε προς στο ιερο ειδε τα ερειπια των δυο φωκικων πολεων Κρισσις και Κιρρα, οι οποίες είχαν καταστραφει το 595 π. Χ., κατά την διαρκεια του πρωτου δαιμονικου πολεμου, τον οποιο προκαλεσαν οι Δελφοι. Οι Ελληνες κατοικοι των πολεων αυτων, είχαν σφαχτει ανελεητα, τα γυναικόπαιδα ειχαν πεθανει από δηλητηριαση των υδραγωγειων των δυο πολεων. Οσοι Ελληνες γλυτωσαν, πουλήθηκαν ως σκλαβοι. Φυσικα τα χρήματα τα πηραν οι ιερεις του εωσφορου. 

Ο Αισωπος ειδε ολες τις απατες που γινοταν από τους μαυρους μαγους του δωδεκαθεου. Ακομη παρατήρησε τους δαιμονικούς εκστασιασμους των πυθιών, διότι σε περιόδους, οπου ερχοταν πολλοι ανυποψίαστοι Ελληνες, για να μην εχουν απωλεια χρήματων, χρησιμοποιούσαν τρεις πυθιες ταυτόχρονα. Ο Αισωπος καταλαβε, οτι οι φαιδρότητες της Πυθίας δεν είχαν καμιά σχέση με τους χρησμούς που επαιρναν οι ατυχοι Ελληνες. Τους χρησμούς αυτους τους χαλκευαν, οι εωσφορικοι και αδίστακτοι ιερείς στα μετόπισθεν του ναου, ως δήθεν ειδικοί στην ερμηνεία, των δαιμονικων ανοησιών της Πυθίας. Ο Αισωπος μεταξυ αλλων απίστευτων δαιμονικων τελετων, είδε με απορια τους απατεωνες ιερεις – μαυρους μαγους να βρεχουν ενα κατσικι και από το τιναγμα του ζωου να προσπαθούν να μαντέψουν την διάθεση του δαιμονικου Απολλωνα. 

Στο σημειο αυτό να αναφερω το φαιδροτατο περιστατικο, οπου στην Αιγυπτο εκαναν ειδικες τελετες μαυρης μαγειας σε σφαγμενα βοδια, μετα επαιρναν τα κεφαλια των βοδιων στα οποια εδιναν ειδικες καταρες, ενω εν συνεχεια πηγαιναν στην αρχαια αγορα της Αιγυπτου, και εάν δεν εβρισκαν Ελληνες να τα πουλησουν τοτε τα πετουσαν στον ποταμο, εβριζαν και εφευγαν απογοητευμενοι (Ηρόδοτος Β βιβλιο, Ευτερπη). Επειτα ο Αισωπος παρατήρησε πως υπήρχε διαβάθμιση χρησμων, αναλογα με την αμοιβη που εδιναν οι ατυχοι Ελληνες, οι οποιοι ηταν τα μεγαλα θυματα του δωδεκαθεου. Μόνο σε όσους κατεβαλλαν μεγάλα ποσα χρησμοδοτούσε η Πυθία. Αντίθετα για όσους δεν ειχαν πολλα χρηματα, τους εδιναν χρησμο οι κατώτεροι μαυροι μαγοι, ρίχνοντας τα ζάρια. Στους φτωχούς Ελληνες, οι οποίοι έφερναν μόνον πίτες, τους έδιναν απλές σύντομες-φαιδρες συμβουλές. 

Συνεχιζοντας την περιηγηση του ο Αισωπος, εμεινε αναυδος οταν είδε τους διαβόητους θησαυρους των διαφόρων πόλεων. Ειδε τα οικήματα προς το άδυτο, όπου φυλασσονταν τα αιματοβαμμενα λάφυρα των Ελληνικων εμφυλίων πολέμων. Αυτά τα λαφυρα αποτελουσαν το μέγιστο όνειδος για τον Ελληνισμο. Οι εωσφοριστες εδειχναν στους επισκέπτες τα λάφυρα των εμφυλιων πολεμων. Με αυτό τον τροπο θυμιζαν στους προσκυνητές τις έχθρες, τις θηριωδίες και τις γενοκτονίες των αντιπάλων πόλεων. Το θεαμα έγειρε σε αυτους συναισθηματα μίσους και εκδικησεως ενώ ταυτόχρονα τους εξωθουσε σε νέες συγκρούσεις. Οι νέοι Ελληνικοι εμφύλιοι πόλεμοι εφεραν νέα λάφυρα και χρηματα στο εωσφορικο μαντειο. Δυστυχως όμως τα χρηματα αυτά προερχοταν, από το χυμένο αίμα των αθωων Ελλήνων. Είδε επίσης την απίστευτη δουλικότητα με την οποία προσέρχονταν ολοι οι αντιπρόσωποι των πόλεων στους παντοδύναμους ιερείς για να πάρουν εντολη καταστολής οποιασδήποτε επιβολης κατά των συμφερόντων του μαντειου.

Έμαθε πως ακομη και αυτον τον Αθηναίο Σόλωνα έβαλαν οι αδιστακτοι μαυροι μαγοι το 595 π. Χ., να διαπράξει ενα από τα μεγαλύτερα εγκληματα της αρχαιας Ελληνικης ιστορίας. Το εγκλημα αυτό ηταν ότι δηλητηριασε τα υδραγωγεία των φωκικών πολεων, της Κρισσης και της Κίρρας, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικο θανατο χιλιαδες γυναικόπαιδα και αλλων ηλικιων αθωοι Ελληνες. Ο Αισωπος εξαγριωμένος μετα από όλα αυτά τα οποια διαπιστωσε, καθοταν στην κεντρικη εισοδο του εωσφορικου μαντειου και ενημερωνε τους ανυποψίαστους Ελληνες, ότι οι ιερεις του δαιμονικου μαντειου είναι απατεωνες. Αρχικα οι μαυροι μαγοι των Δελφων, ειπαν στον κοσμο ότι ο Αισωπος είναι καποιος τρελος, στον οποιο δεν θα επρεπε να δινουν σημασια. Όταν ηταν ετοιμος ο Αισωπος να αποχωρησει από τους Δελφους, οι μαυροι μαγοι, αλλαξαν γνωμη, με αποτέλεσμα, να βαλουν κρυφα μεσα στις αποσκευες του Αισωπου, αντικείμενα από τον Δελφικο ναο. Λιγο πριν απομακρυνθεί, ο Αισωπος τον σταματησαν για ελεγχο, οπου βρηκαν τα "κλοπιμαια". Η ποινη για κλοπη ηταν θανατος στους δαιμονικούς Δελφους, με αποτέλεσμα να σκοτωσουν τον Αισωπο. Αυτό ηταν το αδικο τελος, ενός ακομη αθωου. Εκατομμύρια αθωων Ελλήνων ηταν τα θυματα των μαυρων μαγων του εωσφορικου Δωδεκαθεου. 

συνεχίζεται στο Γ μέρος 

Share