Αντί για ευχετήρια κάρτα επιλέγω τον Ελληνα Σπαρτιάτη και θεωρώ ότι έτσι πρέπει να σταθούμε μπροστά στο επερχόμενο καταστροφικό ετός που μπαίνει.
Ο Ορκος είναι συνήθεια του Ελληνα από αρχαιοτάτων χρόνων. Δείχνει το ομόψυχον, το ομόαιμον και το ομόνοων των Ελλήνων σε ένα κοινό αγώνα σε ένα κοινό όραμα. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΣΤΕΡΗΣΕΤΕ.
(το βίντεο είναι από το YouTube και τον trounik)
Το σημερινό μου θέμα γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρο καθώς μαζί με την πρωτοχρονιά έρχονται τα «ΦΡΟΥΤΑΚΙΑ» σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας (ένα ακόμη «αναπτυξιακό» μέτρο της Κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής!) Παραμονή πρωτοχρονιάς πολλοί θα καθίσουν έτσι για «το καλό του χρόνου» σε κάποιο τραπέζι για να δοκιμάσουνε την...Τύχη τους. Υπάρχουν και κάποιοι συνάνθρωποί μας που επιδίδονται ένα εξάμηνο πριν την Πρωτοχρονιά, και συνεχίζουν το επόμενο εξάμηνο, με μανία στο κυνηγητό της Τύχης το οποίο σε παγκόσμια κλίμακα έχει καθιερωθεί, επίσημα και ανεπίσημα, σε ιεροτελεστία, σε φοβερά επικερδή απασχόληση για Κράτη, ιδιώτες και οργανωμένα συμφέροντα που σε καθημερινή βάση διακινούν μυθώδη ποσά που ρέουν από το περίσσευμα των ευπόρων αλλά και από το υστέρημα των απόρων.
Μία από τις ιδιομορφίες του τζόγου είναι ότι καθώς βουλιάζουμε στην ανέχεια και την οικονομική ανασφάλεια σε αντίστροφη φορά αυξάνει περισσότερο και η τάση μας να…τζογάρουμε.
Στη Μέκκα του τζόγου, στο Λας Βέγκας της Νεβάδα (την πόλη των τυχερών παιχνιδιών και της πορνείας που όπως λέγεται ποτέ δεν...κοιμάται ) οι εισπράξεις μιας βραδιάς ξεπερνούν κατά πολύ τον ετήσιο προϋπολογισμό γιγάντιων ελληνικών ΔΕΚΟ όπως η ΔΕΗ ή ο ΟΤΕ !!! Το περιοδικό “ International Gambling and Wagering Business “κάνει λόγο για αστρονομικά επίπεδα δισεκατομμυρίων δολαρίων. Από τα ποσά αυτά τα Καζίνο εισπράττουν τη μερίδα του λέοντος ενώ επίσης μεγάλα ποσά εισπράττουν Κυβερνήσεις, Εκκλησιαστικές και άλλες κοινωνικές οργανώσεις με παιχνίδια όπως το Bingo και λαχειοφόρες αγορές που γίνονται για φιλανθρωπικούς σκοπούς!
Στην Ελλάδα το κυνηγητό της Τύχης γίνεται τόσο από ιδιώτες όσο και από το επίσημο Κράτος και από κοινωφελή ιδρύματα με τις κάθε λογής λαχειοφόρες αγορές. Θα μπορούσε, μάλιστα, να ισχυρισθεί κανείς ότι τα τυχερά παιχνίδια βρίσκονται σε εποχή απίστευτης ανθοφορίας στον ελλαδικό χώρο καθώς ενώ το 1997 οι Έλληνες ξοδέψαμε συνολικά 836,2 δισεκατομμύρια δραχμές (δηλαδή περίπου 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ) για ΟΛΑ τα είδη τζόγου αυτό το ποσό ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΘΗΚΕ μόλις πέντε χρόνια αργότερα, δηλ. το 2002 (όταν ξεπέρασε τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ), και πέρυσι ξοδέψαμε συνολικά πάνω από 16 δισεκατομμύρια ευρώ (περίπου 6 δισεκατομμύρια για τον ΟΠΑΠ και τον Ιππόδρομο, άλλα 6 δισεκατομμύρια στα παράνομα στοιχήματα και περίπου 3 δισεκατομμύρια στα 9 καζίνο της Ελλάδας!!!)
Τα ποσά που ξοδέψαμε σε νόμιμο και παράνομο τζόγο το 2010 ΔΕΝ τολμώ να τα σκεφτώ αλλά φοβάμαι ότι ίσως αποδειχθεί ότι ήταν στο ύψος όσων δισεκατομμυρίων μας δάνεισε η τρόικα…τρομάρα μας!!!
Καθότι είναι ΚΑΝΟΝΑΣ, όπως προανέφερα, ότι όσο περισσότερο «φτωχαίνει» ένα άτομο, μια οικογένεια ένας Λαός (και οι Έλληνες φτωχύναμε πολύ φέτος) τόσο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ λεφτά που…ΔΕΝ…έχει, ΤΖΟΓΑΡΕΙ…
Προσωπική παθολογία
Το θεμελιακό στοιχείο του τζόγου μπορεί να ταυτισθεί με την πιθανότητα που μας συναρπάζει, με το κρεσέντο των εξωτικών συναισθημάτων που δημιουργεί το ρίσκο. Μαθαίνουμε το τζόγο από μικρή ηλικία. Πολλά από τα παιχνίδια που προσφέρουμε ως δώρα στα παιδιά μας έχουν ως καθοριστικό τους στοιχείο το...ρίσκο, είναι παιχνίδια τύχης, καθώς περιέχουν τη διαδικασία της ρίψης του ζαριού, το τράβηγμα χαρτιών, το στοιχείο πιθανότητας. Επιπρόσθετα στις περισσότερες οικογένειες τα παιδιά όχι μόνο βλέπουν γονείς και φίλους να παίζουν, αλλά συχνά υποκύπτουν στην πρόκληση του κυνηγητού της τύχης καθώς παίζουν τυχερά παιχνίδια μεταξύ τους ή με τους γονείς τους. Με δεδομένες τις διαδικασίες εξοικείωσης όλων μας εξ απαλών ονύχων με τα παιχνίδια της τύχης παραμένει επίμονα δύσκολη η απάντηση στο θεμελιακό ερώτημα "γιατί ένα συγκεκριμένο άτομο γίνεται μανιώδης παίκτης; "
Ψυχαναλύοντας το πάθος
Σε μια επιφανειακή ψυχοδυναμική προσέγγιση, σε μια πρώτη επιπόλαια θεώρηση, ο μανιώδης κυνηγός της τύχης προβάλλει ως άτομο με έντονα στοιχεία κοινωνικότητας, πρόσχαρο στη συμπεριφορά του με τους άλλους, ένας κλασικά ευχάριστος τύπος άνδρα ή γυναίκας.
Διεισδύοντας, όμως βαθύτερα στην αυθεντικότητα της συμπεριφοράς του, ανακαλύπτουμε κάτω από την ευχάριστη επιφάνεια ένα άτομο ψυχοσυναισθηματικά ανώριμο, με έντονα χαρακτηριστικά επιθετικότητας και σαφείς τάσεις μαζοχισμού που συνοδεύονται από στοιχεία άρνησης και αντικοινωνικότητας καθώς και από μια χαρακτηριστική ροπή προς τη μαγεία, την παραψυχολογία και τις μεταφυσικές ανησυχίες.
Οι καταναγκαστικοί κυνηγοί της τύχης είναι άτομα με παθητική εξαρτημένη προσωπικότητα, τους λείπει η ικανότητα για σύναψη, εδραίωση και συνέχιση αυθεντικών στενών διαπροσωπικών σχέσεων, είναι άτομα με έντονη τάση για εκμετάλλευση του άλλου που δεν διστάζουν να διαλύσουν - θυσιάζοντας στο βωμό του προσωπικού τους πάθους - και αυτήν ακόμη την κοινωνική υπόληψη ή την οικονομική ασφάλεια της οικογένειας τους.
Η ψυχοσύνθεση του καταναγκαστικού κυνηγού της τύχης, του παθιασμένου τζογαδόρου, φαίνεται να είναι ταυτόσημη με την αναζήτηση της δράσης και της περιπέτειας και όπως εξομολογούνται οι ίδιοι είναι άτομα που εάν δεν ρισκάρουν αδυνατούν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους, αδυνατούν να αισθανθεί ότι πραγματικά ζούνε!
Συχνά, πολύ συχνότερα από το μέσο άνθρωπο, ο κυνηγός της τύχης ζει στο μεταίχμιο με πολύπλοκα συστήματα υποκειμενικής αιτιολόγησης της συμπεριφοράς του που ξεκινούν από το γνωστό - σύνδρομο του Μόντε Κάρλο - ( … μετά από μια σειρά αποτυχιών έρχεται αναμφισβήτητα η επιτυχία, ή αφού χάσεις σε ένα αριθμό Χ προσπαθειών την επόμενη φορά θα κερδίσεις ...οπωσδήποτε ) και φυσικά κανείς δεν γνωρίζει πόσες ακριβώς πρέπει να είναι οι Χ φορές.
Υπάρχει, επίσης, και ο «νοητικός φαύλος κύκλος» η φαντασίωση που για τον τζογαδόρο παίρνει την ακόλουθη μορφή: «Όταν κερδίζω παίζω με τα χρήματα των άλλων και όταν χάνω προσπαθώ απλά και μόνο να…ισοφαρίσω. Όταν το επιτύχω αυτό το κέρδος ταυτίζεται με την απόλαυση, τη γοητεία που μου χαρίζει το παιχνίδι καθώς με συνεπαίρνει χωρίς να μου κοστίζει...πολλά!»
Έτσι μολονότι η καθημερινή αδυσώπητη επαναλαμβανόμενη και δυσάρεστη πραγματικότητα των απωλειών χρημάτων θα έπρεπε να το συνετίσει, το ψυχαναγκαστικό άτομο απορροφάται με ολόκληρο το είναι του στο απύθμενο ψυχο-κοινωνικο-οκονομικό κατρακύλισμα, εξανεμίζοντας περιουσίες, χρεωμένο σε φίλους και τοκογλύφους, αλλά με σταθερή πάντα τη διαίσθηση ότι στην επόμενη στροφή θα ανοίξει και πάλι η τύχη του.
Ο παθολογικός παίκτης, ο τζογαδόρος χώρια από τις ώρες που αναλώνει στο συγκεκριμένο παιχνίδι (χαρτιά, καζίνο, ιππόδρομος κλπ) ξοδεύει και τις υπόλοιπες ώρες του προσδιορίζοντας την κακοτυχία της περασμένης νύχτας ή μέρας και πλάθοντας όνειρα για το επόμενο παιχνίδι. Ο καταναγκασμός και η ταυτόχρονη γοητεία του κυνηγητού της Τύχης που το συνεπαίρνουν οδηγούν το άτομο αυτό σε πλήρη αδιαφορία και αμέλεια της προσωπικής και οικογενειακής ζωής και των επαγγελματικών του υποχρεώσεων
Η Ψυχοθεραπευτική αγωγή
Και στις περιπτώσεις του πάθους του τζόγου, όπως συμβαίνει με κάθε άλλη εξάρτηση, μια ουγγιά πρόληψης αξίζει όσο ένα λίτρο θεραπείας. Στη διεθνή βιβλιογραφία δεν έχει προσδιορισθεί ένας απόλυτα σαφής ορισμός των γενεσιουργών αιτίων δημιουργίας ενός παθιασμένου παίκτη, ενός τζογαδόρου. Ερευνητικές προσπάθειες κοινωνιολόγων και ψυχολόγων αναδεικνύουν και το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό αυτών των ατόμων επιδείχνει ψυχοσύνθεση (δομές προσωπικότητας και χαρακτήρα) που προσιδιάζει στις προσωπικότητες ατόμων εξαρτημένων από αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες. Η διαδικασία της ανέλιξής τους σε παθολογικούς τζογαδόρους ακολουθεί τον κύκλο του κέρδους και της επιτυχίας που γίνεται αυτό-σκοπός, τα ποσά έχουν σταθερά αυξητική τάση και η συμπεριφορά τους, η προσμονή και η συναισθηματική εστίαση επικεντρώνονται αποκλειστικά στο...επόμενο παιχνίδι.
Υπάρχει, βέβαια, και η ενδιαφέρουσα ερμηνευτική άποψη ότι ένας σημαντικός αριθμός παικτών είναι νευρωτικά άτομα με την υποσυνείδητη «ανάγκη να χάσουν» που συγκαλύπτεται από τη συνειδητή τους εμμονή στην επιδίωξη της επιτυχίας. Η υποσυνείδητη ανάγκη για «αποτυχία» ξεκινά από την ανάγκη του ατόμου να επαναστατήσει απέναντι στη γονική εξουσία και κυριαρχία γεγονός που δημιουργεί ενοχές και ανάγκη τιμωρίας και γενικεύεται σε μια επαναστατικότητα στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Ο τζογαδόρος είναι άτομο με έντονο υπαρξιακό άγχος, με βαθειά συναισθήματα ανασφάλειας και έλλειψη ικανότητας χειρισμού των απογοητεύσεων και ματαιώσεων που μας επιφυλάσσει η καθημερινότητα. Το άτομο αυτό εστιάζει την υπέρμετρη ανάγκη του για φυγή στο κυνηγητό της τύχης.
Η ατομική ψυχοθεραπευτική παρέμβαση συνήθως έχει αρνητικά προγνωστικά ενώ παραγωγική είναι η ψυχοθεραπεία σε επίπεδο ομάδας.
Το 1957 δύο γνωστοί Αμερικανοί τζογαδόροι στην προσπάθειά τους να θεραπευθούν από την «αρρώστια» τους δανείσθηκαν την ιδέα του παγκόσμια γνωστού Συνδέσμου Αλληλοβοηθείας Αλκοολικών (Ανώνυμοι Αλκοολικοί) και δημιούργησαν την πρώτη ομάδα αλληλοβοηθείας τζογαδόρων “Gamblers Anonymous” (Ανώνυμοι παίκτες) στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Ο Σύνδεσμος αυτός αριθμεί σήμερα εκατοντάδες παραρτήματα σε πολλές χώρες του πλανήτης μας.
Προφανώς, καθώς λείπουν άλλες αποτελεσματικοί μέθοδοι θεραπείας πρέπει να προχωρήσουμε και στην Ελλάδα στη δημιουργία τέτοιων βοηθητικών ομάδων στήριξης των καταναγκαστικών παικτών σε κάθε πόλη και περιφέρεια όπου υπάρχουν και λειτουργούν Καζίνο με την ΚΡΑΤΙΚΗ «ευλογία» (οι άδειες…» ευλογούνται» με αντάλλαγμα είσπραξης ποσοστού των κερδών τους...)
Ο Γιάννης Απτογλου νοσηλεύεται στο Αττικό Νοσοκομείο και χρειάζεται αίμα. Όσοι μπορούν ας βοηθήσουν.
Σοκ στην αστυνομία 
Του καθηγητή Χρίστου ΓούδηΗ οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια για μία ακόμη φορά τους συνήθεις «αποδιοπομπαίους τράγους», που θα πρέπει να επωμισθούν όλες τις ευθύνες της δικής μας πολυετούς πολιτικής αφροσύνης στην διαχείριση των κοινών. Ο λόγος και πάλι για τους «Εβραίους» τοκογλύφους και τα «καταχθόνια σχέδια» του Σιωνισμού. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στο διεθνές στερέωμα υπάρχουν Εβραίοι τοκογλύφοι, όπως υπάρχουν και Έλληνες λαθρέμποροι. Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι οι Εβραίοι και οι Έλληνες αλλά οι τοκογλύφοι και οι λαθρέμποροι.
Η αναγωγή άνομων και ανήθικων δραστηριοτήτων συγκεκριμένων ατόμων ή συμμοριών σε εθνικά, φυλετικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά στερεότυπα, στα οποία προσάπτεται το στίγμα της συλλογικής ευθύνης και ενοχής, αποτελεί ίδιον της ψυχολογίας των μαζών που αναζητούν άκριτα και μονοδιάστατα ευκρινείς στόχους για να αποσείσουν τις δικές τους πολυμορφικές ευθύνες και πολυεπίπεδες υποχρεώσεις έναντι μιας κοινωνίας που οι ίδιες εν πολλοίς διαμορφώνουν.
Καλό είναι από καιρού εις καιρόν να θυμίζει κανείς σ’ αυτές ότι, πριν να προβαίνουν σε εύκολους σαρωτικούς αφορισμούς, θα πρέπει να ρίχνουν πρώτα μια ματιά στον καθρέφτη. Ακόμα κι αν χρειαστεί να τρομάξουν γι’ αυτό που θα δουν μέσα του και που δεν θα είναι παρά το είδωλό τους. Όμως, για να αναφερθώ σημειολογικά στον Νίτσε, το «λυκόφως των ειδώλων» είναι προϋπόθεση «πέραν του καλού και του κακού» για να αποκτήσει και πάλι η κοινωνία μας το «ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» πρόσωπό της.
Χρίστος Γούδης
30 Δεκεμβρίου 2010
Με μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών τιμήθηκε η δασκάλα του Έβρου, Χαρά Νικοπούλου, στην κατηγορία «Τάξη των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών». Τα βραβεία και οι έπαινοι δόθηκαν χθες σε ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών.
Oι αρχές του πολιτισμού, της αλληλεγγύης αλλά και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα έχουν πάει περίπατο, στην χώρα μάλιστα που τα γέννησε. Τα εγκλήματα που κάποτε θα γινόντουσαν πρωτοσέλιδα για εβδομάδες, περνούν στα ψιλά των εφημερίδων και αποκρύπτονται με άνωθεν εντολή από τα κανάλια. Και όμως, δεν μπορούν να κρύψουν το έγκλημα τους κάτω από το χαλί, αφού οι βαρώνοι των Media είναι συνυπεύθυνοι για την έλευση ενός ιδιότυπου στρατού νεοοθωμανικού στρατού κατοχής, με το πρόσχημα των Ολυμπιακών έργων και της εργολαβικής “ανάπτυξης” που είχαν αναλάβει (αναγκαιότητα για φτηνό κρέας δηλαδή).
Τα απανωτά εγκλήματα εναντίον ηλικιωμένων που ζουν μοναχικά σε διαμερίσματα έχουν γίνει καθημερινότητα. Το να βασανίζεις και να σκοτώνεις μία γιαγιά για λίγα Ευρώ, δεν είναι θέμα ανέχειας. Είναι θέμα απόλυτου μίσους για την έννοια γυναίκας – μάνας, για τον τόπο που βρίσκεσαι. Μόνο ένας φορέας πολιτισμικής αρρώστειας, μία μισόζωη, ελεεινή, νοσηρή ύπαρξη μπορεί να τελέσει τετοιου είδους εγκλημάτων που παραπέμπουν στην τέχνη της γενοκτονίας που τόσο καλά κατέχουν οι κατά τον Δαρβίνο, νοσογόνες μορφές ζωής.
Στο προκείμενο, μετά την λαίλαπα ληστειών που συνέβαιναν κάθε Κυριακή σε μικρή ακτίνα από εκκλησίες, τα όρκς αναβάθμισαν την δράση τους αφού η λειτουργία ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να εντοπίζουν μοναχικές ηλικιωμένες γυναίκες. Αφού εντοπίζουν τα θύματα τους, παρακολουθούν την πορεία τους και τις καθημερινές για να επιβεβαιώσουν τους στόχους τους. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε μπούκα σε σπίτι ηλικιωμένης γίνεται χωρίς σχεδόν “αλάνθαστα”, αφού τα κτήνη, παριστάνοντας τους “απλούς θαμώνες” πλατειών είναι σίγουροι πλέον ότι τα θύματα τους είναι μοναχικά και ανυπεράσπιστα.
Η αστυνομία παρ’ ότι έχει καταλήξει σε αυτό τον συμπέρασμα, την εθνικότητα και τον τρόπο δράσης των υπανθρώπων, κωλύεται να εξαρθρώσει τις πολυπληθείς συμμορίες. Το γιατί, είναι απλό: Κάθε συμμορία είναι σε πολλές περιπτώσεις, δεκάδες άτομα! Την ώρα του χτυπήματος, πολλοί είναι ακροβολισμένοι σε διάφορα σημεία, έτσι ακόμα και αν η αστυνομία έχει εντοπίσει το χτύπημα αυτό ακυρώνεται και όποια προληπτική σύλληψη δίνει το έναυσμα για αηδιαστικές μεθοδεύσεις τύπου “Κορανίου”, παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα τραγικά.
Μιλάμε για ολόκληρες φάμπρικες τρόμου. Το μόνο αντίδοτο είναι η αυτοοργάνωση, η δράση σε κοινωνικό επίπεδο, η αλληλεγγύη στην γειτονιά και την πολυκατοικία. Μην ντραπείτε να αναλάβετε δράση, να ενημερώσετε ηλικιωμένα άτομα στη γειτονιά σας που ζουν μόνα τους και να θέσετε τον εαυτό σας στην διάθεση τους εάν χρειαστούν βοήθεια. Να έχετε και εσείς τα αυτιά και τα μάτια σας ανοιχτά, παρατηρώντας την οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση.
Να είστε σίγουροι ότι η επίδειξη αλληλεγγύης θα τους τσακίσει μέσα στις φωλιές τους, υπήρξε ανάλογο παράδειγμα πολύ πρόσφατα με κινητοποίηση πολιτών στον Πειραιά, αλλά παραμονές Χριστουγέννων και στο Μοσχάτο για τα οποία θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο.
Μπορεί οι χαρακτηρισμοί να σας φαίνονται ακραίοι. Όταν όμως τρεις άντρακλες βασανίζουν και σκοτώνουν μία ανήμπορη γιαγιά ανήμερα τα Χριστούγεννα, “βαφτίστε” τους εσείς με δικά σας λόγια. Όσο για τις γελοίες δικαιολογίες ότι είναι και αυτοί θύματα των νεφελίμ, των μυστικών εταιρειών και σπηλιών, μας τα ‘παν κι’ άλλοι…
πηγή olympia.gr
Το τεύχος 25 του PATRIA κυκλοφορεί με μια αναφορά στο φαινόμενο της κοινωνιοβιολογίας, ενώ συνεχίζει το αφιέρωμα στην έννοια της εθνικής ταυτότητας. Από την Τρίτη 28 Δεκεμβρίου στα περίπτερα της Αθήνας του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης.
- Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ
του Δημήτρη Παπαγεωργίου
- «ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ» ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
του Δημήτρη Σαββίδη
- Η ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
του Νίκου Χιδίρογλου
- ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ
του Χρήστου Γούδη
- ΛΑΟΣ: ΒΗΜΑ ΣΗΜΕΙΩΤΟΝ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΒΗΜΑ ΕΜΠΡΟΣ
του Γιάννη κολοβού
- ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ ΑΥΤΟΕΙΔΩΛΟ
του Ευάγγέλου Χανιώτη
- Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΩΣ ΒΙΩΜΑ
του Κώστα Χατζή
- ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
της Έφης Σέλλιου
- ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗ ή ΤΑΥΤΙΣΗ;
του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου
- ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ: «Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΕΛΕΙ ΣΥΓΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ»
συνέντευξη στον Νίκο Χιδίρογλου
- ΝΔ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ
αντιλογία Γ. Κολοβού και Γ. Κωτούλα
- Η ΚΟΙΝΩΝΙΟ-ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ
του Kevin McDonald
- WERMACHT ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟ BLIETZKRIEG
του Μανούσου Καμπούρη
- Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ
του Νίκου καρρά
- ΙΣΛΑΝΔΙΑ: ΚΡΥΟ Ή ΖΕΣΤΗ;
του Γιάννη Ζωγράφου
- ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ PATRIA
της Νέλλυ Παρασκευοπούλου
- ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΣΤΑ ΟΡΘΑ
Το έλαβα από τον καλο μας φίλο αναγνώστη Αρχαίο Χριστιανό και σας το παραθέτω:
Χρονιάρες μέρες, λίγα 24ωρα μετά την συμβολική γέννηση του Θεανθρώπου και λίγα 24ωρα πριν την είσοδο του Νέου Χρόνου (που προμηνύεται επώδυνος για όλους μας) και ενώ είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να κλείσω το 2010 με τα «πιπεράτα νούμερο 6» όπου έγραφα, όπως θα θυμάστε… «ΓΙΑΤΙ πάλι συνέπεσε Κυρίες και Κύριοι Δημοσιογράφοι η απεργία σας και το κλείσιμο των ΜΜΕ και είχαμε σε επανάληψη το γνωστό πια «black-out» στην ενημέρωση της «παραπληροφορημένης» ελληνικής κοινής γνώμης;
Ηταν οι πλέον ΜΑΖΙΚΕΣ πορείες, και υπήρξαν εκτεταμένα και σοβαρά, ευτυχώς ΧΩΡΙΣ νεκρούς, επεισόδια στην Αθήνα που τα μάθαμε (όπως μάθαιναν τα νέα στην Κατοχή οι γονείς μας), από τα ξένα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ!!!
ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχουν πλέον τα ελληνικά blogs!!!
ΕΑΝ ΔΕΝ απεργούσαν τα ΜΜΕ θα διαπιστώναμε ότι:
ΥΠΑΡΧΕΙ τεράστιος θυμός!..
ΥΠΑΡΧΕΙ απάντηση στο πονηρά βλακώδες ερώτημα «καλά γιατί ΔΕΝ αντιδρούν οι Έλληνες;»
Κύριοι Δημοσιογράφοι και Καναλάρχες μας ΣΤΕΡΗΣΑΤΕ τις εικόνες από τα θυμωμένα πλήθη!!!
Μήπως κάποιοι συμβούλευσαν ότι οι ΕΙΚΟΝΕΣ θα «φούντωναν» τη «φωτιά» που ήδη καίει τα σπλάχνα των Ελλήνων;
ΤΕΛΙΚΑ, ελπίζω ΟΧΙ εσκεμμένα, η δημοσιογραφική απεργία εξυπηρέτησε αυτόν τον στόχο!..»
ΞΑΦΝΙΚΑ πληροφορήθηκα από τα blogs ότι:
Η Γραμματεία Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ. επιλέγει άρθρα από τον Ημερήσιο, Περιοδικό και Ηλεκτρονικό Τύπο, τα οποία δημοσιεύονται στη παρούσα μηνιαία έκδοση του περιοδικού ΑΠΟΨΕΙΣ τεύχος 9 Δεκεμβρίου 2010 από την οποία ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ παντελώς τα blogs και αναφορές σε άρθρα που αυτά δημοσιεύουν!!!
Θα ζητήσω δημοσίως συγνώμη από τα καλόπαιδα της Ρηγίλλης εάν η είδηση στην οποία αναφέρομαι ΔΕΝ ευσταθεί!
Εάν, όμως, η είδηση ευσταθεί, χρονιάρες μέρες, καθώς περιμένουμε το οδυνηρό 2011 θα ήθελα να αφιερώσω στα κορυφαία επικοινωνιακά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, που συνιστούν άρθρα των κκ Χατζηνικολάου, Πρετεντέρη, Νίκου Παπανδρέου και άλλων, χωρίς κανένα σχόλιο τον γνωστό δημοτικό στίχο:
Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες…
Το έλαβα από τον κ. Δερματά με την παράκληση να αναρτηθεί και σας το παραθέτω:Στήν θέσι της, ἒχουν μπεῖ θέσεις ἀξιώματα τίς ὁποῖες ὃποιος τολμήσει νά ἀμφισβητήση, θά εἰσπράξει τήν ἀνάλογη ἀπαξιωτική σφραγίδα ...
Ἒτσι, ὑποχρεώνεσαι νά πᾶς μαζί μέ τό ρεῦμα…Δέν τολμᾶς ἐπίσημα νά ἀντιδράσης εἲτε γιατί φοβᾶσαι, εἲτε γιατί θεωρεῖς ὃτι μπορεῖ ἒτσι νά περισώσης τά φτωχά καί ἂγονα προϊόντα τῶν θολῶν σου συμβιβασμῶν .
Τό ρεῦμα ὃμως καταλήγει σέ ὁλοφάνερα ἐπικίνδυνη δύνη .... Καί ἐσύ κλείνεις τά μάτια σου, ἀγνοεῖς ὑβριστικά τόν διπλανό σου που πνίγεται ἢδη ἀπό τό ρεῦμα καί νομίζεις ὃτι θά βρεῖς τήν εὐτυχία σου παραδίδοντας τόν ἑαυτόν σου στίς ἐκμαυλιστικές Σειρῆνες που σέ πολιορκοῦν.
Θά ἢθελα νά βάλω ὡς τίτλο αὐτοῦ τού κειμένου : Ἀντίθετα στό ρεῦμα.
Ἀλλά κρατῶ τήν οὐσία καί ἀφήνω τόν τίτλο…
Στήν θέσι τοῦ «ἁγωνιστῆ» τῆς δημοκρατίας και τοῦ συνδικαλισμοῦ, πάω πάντα διαμετρικά ἀντίθετα, σέ μία θέσι ἡ ὁποία μέ ἀπαξιώνει στά μάτια τῆς κατεστημένης, συμβιβασμενης, ὑποκριτικῆς καί ἐλεεινά ἀντικοινωνικῆς ψευτοπροοδευτικῆς ἰδεοληψίας.
Ἒτσι τήν ἡμέρα που προσπαθοῦν νά μᾶς τήν περάσουν ὡς ὑποκατάστατο τῶν μεγάλων μας ἐθνικῶν ἑορτῶν, ἐγώ θά τολμήσω να γράψω δημόσια αὐτό που παντοῦ ψυθιρίζετε καί δέν τολμᾶτε δημόσια νά ὁμολογήσετε… ὁτι ἡ ἡμέρα που θεωρεῖται ὃτι γκρέμισε ἓναν δικτάτορα, ἒφερε ἓναν ἀχυράνθρωπο μέσω τοῦ ὁποίου ὁλοκληρώθηκε ἡ Κυπριακή τραγωδία καί ξαναφόρτωσε στήν πλάτη μας τίς παλιές οἰκογένειες που εἶχαν προκαλέσει τήν δικτατορία , δέν μπορεῖ να ἀποτελῆ ἡμέρα ἀντιστάσεως.
Ἀποτελεῖ ἡμέρα ἂγους
Διότι ἐδῶ, πρῶτα παραπλάνισαν ἀδαεῖς φοιτητές τῶν ὁποίων ἐκμεταλλεύτηκαν τήν ἁγνότητα καί τά ὁράματα καί δεύτερον διότι ἀνέκοψαν τήν δυναμική αὐτή πού θά ἒδινε νέο ζωογόνο αἷμα στό πολιτικό μας σκηνικό.
Μᾶς ἒφεραν φτιαγμένους «ἐθνάρχες» καί «σοσιάλ» «ἀντιαμερικανούς» σωτῆρες οἱ ὁποῖοι προγραμμάτισαν γιά τόν λαό μας τά ἀκατόρθωτα που μέ μηδενιστική ἀπληστεία ἀπολαμβάνουμε σήμερα…
Ὁ Παπαδόπουλος εἶχε ἀντιληφθεῖ ὃτι ἒδυε, πολύ πιό μπροστά ἀπό τά γεγονότα τῆς Νομικῆς καί τοῦ Πολυτεχνείου.
Ἒτσι, εἶχε προσφύγει σέ πολιτικό πρόσωπο, τόν Σπύρο Μαρκεζίνη ὁ ὁποῖος θα ἀνελάμβανε νά κάνη βουλευτικές ἐκλογές.
Ὁ Μαρκεζίνης ὃμως,δέν ἒρρεπε πρός τήν δυτική ὑποτέλεια. Ἒτσι, ἒπρεπε μέ κάθε τρόπο νά τοῦ κλείσουν τόν δρόμο, ἀφοῦ πρῶτα τόν ὑπονομεύσουν ὡς «ἀκροδεξιό»...
Ἀλλά καί ἂλλο πρόσωπο νά ἀνελάμβανε, ἂν δέν ἦταν Ἀμερικανόδουλος, πάλι "ἀκροδεξιό" θά τόν βάφτιζαν... Ξέρουν τό κόλπο !..
Τοῦ ἒκλεισαν τόν δρόμο μέσα από τα γεγονότα τῆς Νομικῆς καί τοῦ Πολυτεχνείου. Στήν θέσι τοῦ Μαρκεζίνη, ἒβαλαν τόν Ιωαννίδη.
Τούς ἦταν τόσο χρήσιμος, ὃσο ἀπαιτεῖτο γιά να παραδώση τήν Κύπρο καί νά ἑτοιμάση τόν δρόμο γιά τόν «ἐθνάρχη» ...σωτῆρα καί γιά τόν «σοσιαληστή» ἡγεμόνα που εἶχαν ἑτοιμάσει στά σκοτεινά τους ἐργαστήρια...
Ὁ γέρο Παπανδρέου, παποῦς τοῦ σημερινοῦ, εἶχε ἀρνηθεῖ τήν παράδοσι τῆς Κύπρου τό 1966 καί τώρα ἒφταναν στόν στόχο μέσω τοῦ Ιωαννίδη καί μέσω τῶν πολιτικῶν του διαδόχων οἱ ὁποῖοι παγίωσαν τήν προδοσία.
Δέν ἂνοιγε τόν φάκελο τῆς προδοσίας ὁ «εθνάρχης» Καραμανλῆς καί ὑποσχόταν προεκλογικά ὃτι θά τόν ἂνοιγε ο «σοσιαληστής» Α. Παπανδρέου γιά να τον ξεχνᾶ ὃταν γίνοταν κυβέρνησις...
Τελικά ὁ φάκελος ἀντί νά ἀδειάζη, παραφούσκωνε γιατί φαίνεται καθαρά ὃτι ἒμπαιναν μέσα του καί αὐτοί που τόν κρατοῦσαν κλειστό στα χέρια τους...
Ἀλλά αὐτή ἡ φυγοδικία, λειτούργησε ὑπέρ τοῦ Παπαδόπουλου καθ’ ὃσον χωρίς δίκη ὁ κατηγορούμενος εἶναι ἀθῶος.
Ἐξ ἂλλου, σκοτίστηκαν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» ἂν ἐμεῖς εἲχαμε δικτατορία στήν Ἑλλάδα... Ἦσαν ...ἀμέτοχοι ὑποτίθεται στά γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου, ἀλλά εἶχαν ἓτοιμους τούς «ἐθνοσωτῆρες» μας ηγέτες !..
Δέν σκοτίστηκαν γιά το πολίτευμά μας οἱ δυτικοί μας «σύμμαχοι»! Αυτοί ἀφοῦ εἶχαν ρίξει τόν γέρο τῆς δημοκρατίας μέ τούς ἀποστάτες, τό 1966, ἑτοίμαζαν δική τους δικτατορία μέ ἀνώτατους ἀξιωματικούς.
Ἀλλά ἐπειδή οἱ ἀνώτατοι, ἦσαν βραδύνοες καί βραδυκίνητοι, προϊόντα δηλαδή ἀναξιοκρατικῶν διαδικασιῶν οἱ ὁποῖες κατά παράδοσιν χαρακτηρίζουν τό φτηνό έξάρτημα τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας , τόν στρατό, τούς πρόλαβαν τα σαΐνια οι συνταγματάρχες τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1967.
Δέν θα σκοτίζονταν γι΄αὐτούς οἱ δυτικοί μας «σύμμαχοι», ὃσο κι’ ἂν φώναζαν οἱ Μελίνες στο Παρίσι...
Σκοτίστηκαν γιά ἓνα πρᾶγμα. Ὃτι οἱ συνταγματάρχες ἒκαναν πράγματα τοῦ κεφαλιοῦ τους.
Ὃπως : Ἂνοιξαν ἐμπορικές ἐπαφές γιά τά ἀγροτικά μας προϊόντα, μέ Κίνα καί Ρωσία οἱ ὁποῖες χῶρες ἦσαν τότε στό ἀπαγορευμένο ἀνατολικό στρατόπεδο. Δέν ἐπέτρεψαν στά ἀμερικάνικα ἀεροπλᾶνα να χρησιμοποιήσουν τά ἀεροδρόμια τῆς Κρήτης γιά να βοηθήσουν τό Ἰσραήλ στόν πόλεμο κατά τῶν Ἀράβων καί τῆς Αἰγύπτου. Ἒβαλαν τίς βάσεις στήν βαριά βιομηχανία ἡ ὁποία μία μέρα θά ἒδινε στήν Ἑλλαδα τήν προοπτική νά ἀπαλαγῆ ἀπό τήν ξένη κηδεμονία. Ἒβαλαν μπρός τα γεωτρύπανα να βγάζουν πετρέλαιο ἀπό τό Αἰγαῖο, ἑνῶ γιά τά δυτικά μας ἀφεντικά, ἒπρεπε το Αἰγαῖο ...να μήν ἒχη πετρέλαια...
Ἒτσι, οἱ διάδοχοι τοῦ Παπαδόπουλου «ἐθνάρχες» καί «σοσιαληστες» μᾶς διαβεβαιώνουν ἐπί 37 χρόνια ὃτι το Αἰγαῖο δέν ἒχει πετρέλαια !...
Βέβαια ἓνας δικτάτορας που παραβιάζει τό δικαίωμα τῶν χωριανῶν να ἀφοδεύουν στίς γειτονιές και τούς ἐπιβάλλει να φτιάχνουν τουαλέττες, ἀποτελεῖ βαριά καταδυνάστευσι...
Ἀλλά καί τό νά γίνωνται τά δημόσια ἒργα μέσω τῆς στρατιωτικῆς ΜΟΜΑ, μᾶς στέρησε τήν προοπτική νά ἒχουμε πλούσιους καναλάρχες που να μᾶς ἀφιονίζουν μέ τίς τσόντες τους, τα «ριαλιτυ» καί μέ κάθε ἐκκωφαντική κομματική μαλακία ...
Τώρα με τούς διαδόχους τοῦ δικτάτορα Παπαδόπουλου ἒχουμε τήν τιμή να πληρώνουμε τά ἀκριβότερα καί ἐξοντωτικότερα διόδια στον κόσμο...
Ἒχουμε τήν «δημοκρατική» ἱκανοποίησι νά ἀπολαμβάνουν τα παιδιά μας τήν παιδεία τῶν καταλήψεων, τῶν αἰώνιων φοιτητῶν, τῆς ἀσυναρτησίας καί τῆς ἀναίδειας, ὃ,που ἡ γλυώδης ἀναρρήχησις ἁμοίβεται σέ ὃλο τό φᾶσμα τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος καί ὂχι μόνον, ὃ,που η φιλοπονία καταδιώκεται μέχρι νά ἀδρανοποιηθεί ἢ να μεταναστεύση ἀπό τήν χώρα, ἑνῶ ἡ ἀμάθεια καί ἡ ὁκνηρία, ντυμένες με περγαμηνές κομματικές καί στηριγμένες στό σκονάκι καί στήν ἀντιγραφή, νά ἁμείβωνται με τήν ἀποκατάστασι στόν χῶρο τοῦ δημοσίου καί τῆς πολιτικῆς.
Ἒχουμε τήν τιμή νά πληρώνουμε ...ἡρωϊκά με ὑποθήκη τήν ζωή μας, το δικαίωμα στήν στεγη.
Ἓνα νεαρό ζευγάρι, ἂν ἀποφασίση ν΄ἀποκτήση στέγη, πρέπει να κάνη νηστεία ἐπί πέντε χρόνια γιά να μπορέση να πληρώση τήν ἂδεια τῆς οἰκοδομῆς καί νά ὑποθηκεύση τήν ὐπόλοιπη ζωή του στο τραπεζιτικό σύστημα, ὂχι στήν διαίωνισι τῆς ἀλυσίδας τῆς ζωῆς, ἑνῶ στήν περίοδο τοῦ «δικτάτορα Παπαδόπουλου» ἀλλοῦ κτίζονταν ἐργατικές κατοικίες μέ δωρεάν παραχώρησι ἢ μέ ὑποτυπώδη συνδρομή, ἀλλοῦ τά ἒξοδα τῆς ἂδειας ἦσαν στό μηδέν, ἑνῶ ἡ τράπεζα ἐρχόταν πραγματική ἀρωγός .
Στό θέμα τῆς ἀρδεύσεως τῆς Ἀργολίδας, ὁ «δικτάτορας» ἒβαλε ἀπό τόν πρῶτο χρόνο νά μαζέψουν τά νερά τοῦ Ἀνάβαλου καί ν΄αρχίσουν να τα διοχετεύουν στήν πεδιάδα, ἑνῶ αὐτοί ἐδῶ ἐπί τριάντα ἑπτά χρόνια ἒκαναν τόν Ανάβαλο αἰώνια ἀναβαλόμενο...
Στήν περίοδο τοῦ «δικτάτορα» τόν ὁποῖον ὑποτίθεται ὃτι γκρέμισαν οἱ ἁγωνιστές τοῦ Πολυτεχνείου, ἡ Ἑλλάδα, δέν εἶχε ἐθνικά χρέη !
Ἑνώ σήμερα ζοῦμε κάτω άπό τήν ὑγρή καί βάναυση σκιά τοῦ ΔΝΤ στό ὁποῖο μᾶς ὁδήγησαν μεθοδικά καί προγραμματισμένα, ὃλα αὐτά τα ἠθικά κατακάθια τῆς πολιτικῆς.
Βέβαια ἑορτάζουμε μία ἡμέρα πού δέν ἒφερε τίποτε καλό ἐκτός ἀπό ἀνάξιους καί ἀνεπαρκείς διαχειριστές οἱ ὁποῖοι τίς μόνες ἱκανότητες πού διέθεταν ἦταν να διαιροῦν τήν κοινωνία, νά φανατίζουν, να ἀποπροσανατολίζουν, να συκοφαντοῦν τήν κάθε αξία, να σκοτώνουν τήν παραγωγικότητα, τήν δημιουργικότητα, τήν πρωτοβουλία, να δημιουργοῦν κάστες προνομιούχων, να στηρίζουν σκανδαλωδῶς τήν άδιαφάνεια, να διευρύνουν τήν κοινωνική φτώχια, νά προωθοῦν δραματικά τήν δημογραφική ἀλύωσι, τήν ὑπογεννητικότητα καί να ξεπουλᾶνε τόν ἐθνικό μας πλοῦτο.
Ἑορτάζουμε λοιπόν τήν ἡμέρα που ἒδωσε «ἀντιστασιακά» πιστοποιητικά σέ «ἀντιαμερικανούς» καιροσκόπους οἱ ὁποῖοι τά χρησιμοποίησαν γιά να παρακάμψουν τήν κλίμακα τῆς ἀξιοκρατίας και ἀπό θέσεις κλειδιά που κατέλαβαν να μᾶς ὑποδουλώσουν σ΄ αὐτούς πού δῆθεν πολεμοῦσαν...
Κατά τά ἆλλα ἂς μήν χαλᾶμε τήν διάθεσι αὐτῶν που θέλουν να τιμήσουν τήν ἡμέρα στά σχολεῖα...
Γιατί τα παιδιά στα σχολεῖα, κινδυνεύουν να ἐκραγοῦν...
Μετά τίς ἀπανωτές ἀργίες τριῶν ἐκλογικῶν διαδικασιῶν – δύο ἡμέρες γιά τόν συνδικαλισμό τῶν δασκάλων, τέσσερες γιά τούς δημάρχους, μία ἐπιπλέον ἡμέρα γιά το Πολυτεχνεῖο, μία ἡμέρα γιά τον ἀδικοχαμένο Γρηγορόπουλο καί δέν ξέρω γιά ποῦ ἀλλοῦ, ἀποτελοῦν αὐτές οἱ ἀργίες, ...βαλβίδες ἐκτονώσεως ὣστε να ἀποφύγουμε τήν ἐκκριξι ἀπό τήν σκληρή πίεσι πού ἀσκεῖ στόν ἐγκέφαλο ἡ σαβούρα τῶν γνώσεων τίς ὁποῖες τούς παρέχει αὐτό το ἐλεεινό, τρισάθλιο ἀντιεκπαιδευτικό καί μισελληνικό σύστημα...
Καί γιά νά μήν ὑπάρχουν παρεξηγήσεις, δέν εἶμαι ὁπαδός κανένός κόμματος καί καμμίας δικτατορίας, εἲτε εἶναι αὐτή ἁπλή στρατιωτική, εἲτε κάτω ἀπό κοινοβουλευτικό κάλυμμα. Διότι ὑπέρτατο ἀγαθό εἶναι ἡ ἐλευθερία.
Ἡ πραγματική ἐλευθερία πού δέν καταδυναστεύει συνειδήσεις μέσα ἀπό ὁποιασδήποτε μορφῆς ἐξαναγκασμούς.
Ἐξαναγκασμούς πού σε κάνουν νά παρακάμπτης τίς πικρές ἀλήθειες, σέ κάνουν νά ὑποκρίνεσαι καί νά κάνης τόν Καραγκιόζη γιά να μήν σε καταποντίση τό σύστημα.
Ἁπλῶς, μέ πόνο ψυχῆς, βλέπω ὃτι ἡ ψεύτικη δημοκρατία μας, δέν ἒχει κανένα δικαίωμα να σχολιάζη τήν χθεσινή «δικτατορία»...
Γιατί γιά να μπορέσης να μιλᾶς γιά ἐλευθερίες πού καταπατήθηκαν χθές, πρέπει μέ ὃπλο τήν ὑποκρισία να περάσης πάνω ἀπό τα πτώματα τῶν ἐλευθεριῶν καί τῶν ἀξιῶν πού καταπατήθηκαν καί καταπατοῦνται σήμερα ...
Ἀφοῦ ὑπενόμευσαν συστηματικά τήν συλλογική συνείδησι τῶν πολιτῶν, ἀφοῦ ἐπί ἓναν αἰῶνα θάβουν τίς άξίες καί προβάλλουν παράλληλα ἂθλια πρότυπα, ἀφοῦ σέ ἒπεισαν ὃτι δέν εἶσαι ἱκανός νά αὐτοκυβερνηθῆς, σέ ὑποτάσουν μέ βάναυσο τρόπο σέ ξένες ἀρχές καί ὑπερεξουσίες οἱ ὁποῖες ἐκμηδενίζουν τήν βασική ἀρχή τῶν κοινωνιῶν να παράγουν δίκαιο καί νά ρυθμίζουν οἱ πολίτες τίς μεταξύ τους παραγωγικές σχέσεις.
Κανείς δέν μᾶς ρώτησε ἂν θέλουμε τήν Εὐρώπη μέ τίς σκοτεινές της συνθῆκες καί συμβάσεις...Δέν μᾶς ρώτησε ἂν θέλουμε Εὐρωσυντάγματα καί εὐρωσυμφωνίες οἱ ὁποῖες καταλύουν τήν ὑπέρτατη ἀρχή που εἶναι τό ἐθνικό μας σύνταγμα καί που καθορίζει τήν παραβίασί του ὡς ἐθνική προδοσία.
Δέν μᾶς ρώτησε κανείς γιά τό μνημόνιο ἂν καί τό σύνολο τῶν κομμάτων τῆς βουλῆς ἀποτελοῦν τήν μειοψηφία τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Δήλαδή ἐδῶ ἡ ἀναίδεια καί θρασύτης τῆς ἐκλεγμένης μειοψηφίας, τήν διαχείρησι τῆς συλλογικῆς ἀπαξιώσεως τήν βαφτίζει δημοκρατία !
Ἒτσι δυστυχῶς, μετά ἀπό ὃλες αὐτές τίς κατευθυνόμενες συμπεριφορές, φθάσαμε στό ζητούμενο που εἶχαν προγραμματίσει. Στήν συλλογική φτώχια...
Αυτή ἀντιμετωπίζεται πάντα μέ προγραμματισμούς, μέ συμμετοχή, μέ ἀνοικτούς ὁρίζοντες, μέ ὁράματα . Μέσα ἀπό μία γνήσια, ἑνωτική, πατριωτική, ἐπαναστατική συνείδησι.
Καί τό μόνο πού ἐμεῖς ἒχουμε ἀποδείξει ὡς τώρα, εἶναι ὃτι στήν θέσι τῶν προγραμματισμῶν καί τῶν ὁραμάτων, ἒχουμε βάλει τίς ντουντούκες καί τά πανηγύρια... Ἒχουμε καταντήσει μονότονοι καί παθιασμένοι πανηγυρτζήδες... Σέ ὃλα τά ἐπίπεδα...Πρός δόξαν αὐτῶν πού μᾶς προγραμμάτισαν...
«Σύντροφοι» καί «συντρόφισσες»... «συναγωνιστές» καί «συναγωνίστριες»... Ὁπαδοί τῶν σοσιάλ καί καπιτάλ ληστών που μένουν στό ἀπυρόβλητο γιά νά ἒχετε τήν ...τιμή νά σηκώνετε τό βάρος τῆς οἰκονομίας μέσα ἀπό τιτάνιους φόρους, τέλη, εἰσφορές, πρόστιμα, ποινές, διάφορες μορφές σατανικῶν περαιώσεων καί στερήσι τῶν συντάξεων...
Ζητεῖται περισυλογή, περίσκεψις, φρόνημα, φρόνησις, ἑνότης, πατριωτισμός, πρακτική, ἀταλάντευτη ἀποφασιστικότης.
Παναγιώτης Δερματᾶς
e-mail dermatasp@yahoo.gr
«Και οι καταλειφθέντες αφ' υμών καταφθαρήσονται διά τας αμαρτίας αυτών, και διά τάς αμαρτίας των πατέρων αυτών, εν τη γή των εχθρών αυτών τακήσονται, και εξαγορεύουσι τας αμαρτίας αυτών και τας αμαρτίας των πατέρων αυτών, ότι παρέβησαν και υπερείδον με και ότι επορεύθησαν εναντίον μου πλάγιοι» (Λευτ. κστ' 39-40).
Με ανακοίνωσή της και καταγγελία, η Παμμακεδονική Ένωση, που απηύθυνε και στην κα υπουργό Παιδείας, στηλιτεύεται την προετοιμαζόμενη (;) εισαγωγή για διδασκαλία, μέσα στα ελληνικά σχολεία, μίας κυριολεκτικώς εξωφρενικής τετράτομης εκδόσεως, που φέρει τον άχαρο τίτλο «Κοινή Βαλκανική Ιστορία», που ήδη έχει μεταφρασθεί σε 8 γλώσσες, μεταξύ αυτών και στα ελληνικά! Εκδότης του «έργου» αυτού, είναι το Κέντρο Δημοκρατίας και Συμφιλιώσεως (;) της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης.
Ούτε την σημερινή ημέρα δεν σεβάστηκαν οι Αττίλες. Ανίερη πρόκληση της ψευδοαστυνομίας στα κατεχόμενα ανήμερα των Χριστουγέννων, παραβιάζει για άλλη μια φορά τα δικαιώματα των εγκλωβισμένων του Ριζοκαρπάσου.