ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ...

Το έλαβα από τον κ. Δερματά με την παράκληση να αναρτηθεί και σας το παραθέτω:

(Στήν ἐπικαιρότητα τοῦ ἀποήχου…)

τοῦ Παναγιώτη Δερματᾶ

Σ΄αὐτή τήν χώρα, θεωρῶ ὃτι ἒχουμε χάσει τά μέτρα τῆς κοινῆς λογικῆς.

Στήν θέσι της, ἒχουν μπεῖ θέσεις ἀξιώματα τίς ὁποῖες ὃποιος τολμήσει νά ἀμφισβητήση, θά εἰσπράξει τήν ἀνάλογη ἀπαξιωτική σφραγίδα ...

Ἒτσι, ὑποχρεώνεσαι νά πᾶς μαζί μέ τό ρεῦμα…Δέν τολμᾶς ἐπίσημα νά ἀντιδράσης εἲτε γιατί φοβᾶσαι, εἲτε γιατί θεωρεῖς ὃτι μπορεῖ ἒτσι νά περισώσης τά φτωχά καί ἂγονα προϊόντα τῶν θολῶν σου συμβιβασμῶν .

Τό ρεῦμα ὃμως καταλήγει σέ ὁλοφάνερα ἐπικίνδυνη δύνη .... Καί ἐσύ κλείνεις τά μάτια σου, ἀγνοεῖς ὑβριστικά τόν διπλανό σου που πνίγεται ἢδη ἀπό τό ρεῦμα καί νομίζεις ὃτι θά βρεῖς τήν εὐτυχία σου παραδίδοντας τόν ἑαυτόν σου στίς ἐκμαυλιστικές Σειρῆνες που σέ πολιορκοῦν.

Θά ἢθελα νά βάλω ὡς τίτλο αὐτοῦ τού κειμένου : Ἀντίθετα στό ρεῦμα.

Ἀλλά κρατῶ τήν οὐσία καί ἀφήνω τόν τίτλο…

Στήν θέσι τοῦ «ἁγωνιστῆ» τῆς δημοκρατίας και τοῦ συνδικαλισμοῦ, πάω πάντα διαμετρικά ἀντίθετα, σέ μία θέσι ἡ ὁποία μέ ἀπαξιώνει στά μάτια τῆς κατεστημένης, συμβιβασμενης, ὑποκριτικῆς καί ἐλεεινά ἀντικοινωνικῆς ψευτοπροοδευτικῆς ἰδεοληψίας.

Ἒτσι τήν ἡμέρα που προσπαθοῦν νά μᾶς τήν περάσουν ὡς ὑποκατάστατο τῶν μεγάλων μας ἐθνικῶν ἑορτῶν, ἐγώ θά τολμήσω να γράψω δημόσια αὐτό που παντοῦ ψυθιρίζετε καί δέν τολμᾶτε δημόσια νά ὁμολογήσετε… ὁτι ἡ ἡμέρα που θεωρεῖται ὃτι γκρέμισε ἓναν δικτάτορα, ἒφερε ἓναν ἀχυράνθρωπο μέσω τοῦ ὁποίου ὁλοκληρώθηκε ἡ Κυπριακή τραγωδία καί ξαναφόρτωσε στήν πλάτη μας τίς παλιές οἰκογένειες που εἶχαν προκαλέσει τήν δικτατορία , δέν μπορεῖ να ἀποτελῆ ἡμέρα ἀντιστάσεως.

Ἀποτελεῖ ἡμέρα ἂγους

Διότι ἐδῶ, πρῶτα παραπλάνισαν ἀδαεῖς φοιτητές τῶν ὁποίων ἐκμεταλλεύτηκαν τήν ἁγνότητα καί τά ὁράματα καί δεύτερον διότι ἀνέκοψαν τήν δυναμική αὐτή πού θά ἒδινε νέο ζωογόνο αἷμα στό πολιτικό μας σκηνικό.

Μᾶς ἒφεραν φτιαγμένους «ἐθνάρχες» καί «σοσιάλ» «ἀντιαμερικανούς» σωτῆρες οἱ ὁποῖοι προγραμμάτισαν γιά τόν λαό μας τά ἀκατόρθωτα που μέ μηδενιστική ἀπληστεία ἀπολαμβάνουμε σήμερα…

Ὁ Παπαδόπουλος εἶχε ἀντιληφθεῖ ὃτι ἒδυε, πολύ πιό μπροστά ἀπό τά γεγονότα τῆς Νομικῆς καί τοῦ Πολυτεχνείου.

Ἒτσι, εἶχε προσφύγει σέ πολιτικό πρόσωπο, τόν Σπύρο Μαρκεζίνη ὁ ὁποῖος θα ἀνελάμβανε νά κάνη βουλευτικές ἐκλογές.

Ὁ Μαρκεζίνης ὃμως,δέν ἒρρεπε πρός τήν δυτική ὑποτέλεια. Ἒτσι, ἒπρεπε μέ κάθε τρόπο νά τοῦ κλείσουν τόν δρόμο, ἀφοῦ πρῶτα τόν ὑπονομεύσουν ὡς «ἀκροδεξιό»...

Ἀλλά καί ἂλλο πρόσωπο νά ἀνελάμβανε, ἂν δέν ἦταν Ἀμερικανόδουλος, πάλι "ἀκροδεξιό" θά τόν βάφτιζαν... Ξέρουν τό κόλπο !..

Τοῦ ἒκλεισαν τόν δρόμο μέσα από τα γεγονότα τῆς Νομικῆς καί τοῦ Πολυτεχνείου. Στήν θέσι τοῦ Μαρκεζίνη, ἒβαλαν τόν Ιωαννίδη.

Τούς ἦταν τόσο χρήσιμος, ὃσο ἀπαιτεῖτο γιά να παραδώση τήν Κύπρο καί νά ἑτοιμάση τόν δρόμο γιά τόν «ἐθνάρχη» ...σωτῆρα καί γιά τόν «σοσιαληστή» ἡγεμόνα που εἶχαν ἑτοιμάσει στά σκοτεινά τους ἐργαστήρια...

Ὁ γέρο Παπανδρέου, παποῦς τοῦ σημερινοῦ, εἶχε ἀρνηθεῖ τήν παράδοσι τῆς Κύπρου τό 1966 καί τώρα ἒφταναν στόν στόχο μέσω τοῦ Ιωαννίδη καί μέσω τῶν πολιτικῶν του διαδόχων οἱ ὁποῖοι παγίωσαν τήν προδοσία.

Δέν ἂνοιγε τόν φάκελο τῆς προδοσίας ὁ «εθνάρχης» Καραμανλῆς καί ὑποσχόταν προεκλογικά ὃτι θά τόν ἂνοιγε ο «σοσιαληστής» Α. Παπανδρέου γιά να τον ξεχνᾶ ὃταν γίνοταν κυβέρνησις...

Τελικά ὁ φάκελος ἀντί νά ἀδειάζη, παραφούσκωνε γιατί φαίνεται καθαρά ὃτι ἒμπαιναν μέσα του καί αὐτοί που τόν κρατοῦσαν κλειστό στα χέρια τους...

Ἀλλά αὐτή ἡ φυγοδικία, λειτούργησε ὑπέρ τοῦ Παπαδόπουλου καθ’ ὃσον χωρίς δίκη ὁ κατηγορούμενος εἶναι ἀθῶος.

Ἐξ ἂλλου, σκοτίστηκαν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» ἂν ἐμεῖς εἲχαμε δικτατορία στήν Ἑλλάδα... Ἦσαν ...ἀμέτοχοι ὑποτίθεται στά γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου, ἀλλά εἶχαν ἓτοιμους τούς «ἐθνοσωτῆρες» μας ηγέτες !..

Δέν σκοτίστηκαν γιά το πολίτευμά μας οἱ δυτικοί μας «σύμμαχοι»! Αυτοί ἀφοῦ εἶχαν ρίξει τόν γέρο τῆς δημοκρατίας μέ τούς ἀποστάτες, τό 1966, ἑτοίμαζαν δική τους δικτατορία μέ ἀνώτατους ἀξιωματικούς.

Ἀλλά ἐπειδή οἱ ἀνώτατοι, ἦσαν βραδύνοες καί βραδυκίνητοι, προϊόντα δηλαδή ἀναξιοκρατικῶν διαδικασιῶν οἱ ὁποῖες κατά παράδοσιν χαρακτηρίζουν τό φτηνό έξάρτημα τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας , τόν στρατό, τούς πρόλαβαν τα σαΐνια οι συνταγματάρχες τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1967.

Δέν θα σκοτίζονταν γι΄αὐτούς οἱ δυτικοί μας «σύμμαχοι», ὃσο κι’ ἂν φώναζαν οἱ Μελίνες στο Παρίσι...

Σκοτίστηκαν γιά ἓνα πρᾶγμα. Ὃτι οἱ συνταγματάρχες ἒκαναν πράγματα τοῦ κεφαλιοῦ τους.

Ὃπως : Ἂνοιξαν ἐμπορικές ἐπαφές γιά τά ἀγροτικά μας προϊόντα, μέ Κίνα καί Ρωσία οἱ ὁποῖες χῶρες ἦσαν τότε στό ἀπαγορευμένο ἀνατολικό στρατόπεδο. Δέν ἐπέτρεψαν στά ἀμερικάνικα ἀεροπλᾶνα να χρησιμοποιήσουν τά ἀεροδρόμια τῆς Κρήτης γιά να βοηθήσουν τό Ἰσραήλ στόν πόλεμο κατά τῶν Ἀράβων καί τῆς Αἰγύπτου. Ἒβαλαν τίς βάσεις στήν βαριά βιομηχανία ἡ ὁποία μία μέρα θά ἒδινε στήν Ἑλλαδα τήν προοπτική νά ἀπαλαγῆ ἀπό τήν ξένη κηδεμονία. Ἒβαλαν μπρός τα γεωτρύπανα να βγάζουν πετρέλαιο ἀπό τό Αἰγαῖο, ἑνῶ γιά τά δυτικά μας ἀφεντικά, ἒπρεπε το Αἰγαῖο ...να μήν ἒχη πετρέλαια...

Ἒτσι, οἱ διάδοχοι τοῦ Παπαδόπουλου «ἐθνάρχες» καί «σοσιαληστες» μᾶς διαβεβαιώνουν ἐπί 37 χρόνια ὃτι το Αἰγαῖο δέν ἒχει πετρέλαια !...

Βέβαια ἓνας δικτάτορας που παραβιάζει τό δικαίωμα τῶν χωριανῶν να ἀφοδεύουν στίς γειτονιές και τούς ἐπιβάλλει να φτιάχνουν τουαλέττες, ἀποτελεῖ βαριά καταδυνάστευσι...

Ἀλλά καί τό νά γίνωνται τά δημόσια ἒργα μέσω τῆς στρατιωτικῆς ΜΟΜΑ, μᾶς στέρησε τήν προοπτική νά ἒχουμε πλούσιους καναλάρχες που να μᾶς ἀφιονίζουν μέ τίς τσόντες τους, τα «ριαλιτυ» καί μέ κάθε ἐκκωφαντική κομματική μαλακία ...

Τώρα με τούς διαδόχους τοῦ δικτάτορα Παπαδόπουλου ἒχουμε τήν τιμή να πληρώνουμε τά ἀκριβότερα καί ἐξοντωτικότερα διόδια στον κόσμο...

Ἒχουμε τήν «δημοκρατική» ἱκανοποίησι νά ἀπολαμβάνουν τα παιδιά μας τήν παιδεία τῶν καταλήψεων, τῶν αἰώνιων φοιτητῶν, τῆς ἀσυναρτησίας καί τῆς ἀναίδειας, ὃ,που ἡ γλυώδης ἀναρρήχησις ἁμοίβεται σέ ὃλο τό φᾶσμα τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος καί ὂχι μόνον, ὃ,που η φιλοπονία καταδιώκεται μέχρι νά ἀδρανοποιηθεί ἢ να μεταναστεύση ἀπό τήν χώρα, ἑνῶ ἡ ἀμάθεια καί ἡ ὁκνηρία, ντυμένες με περγαμηνές κομματικές καί στηριγμένες στό σκονάκι καί στήν ἀντιγραφή, νά ἁμείβωνται με τήν ἀποκατάστασι στόν χῶρο τοῦ δημοσίου καί τῆς πολιτικῆς.

Ἒχουμε τήν τιμή νά πληρώνουμε ...ἡρωϊκά με ὑποθήκη τήν ζωή μας, το δικαίωμα στήν στεγη.

Ἓνα νεαρό ζευγάρι, ἂν ἀποφασίση ν΄ἀποκτήση στέγη, πρέπει να κάνη νηστεία ἐπί πέντε χρόνια γιά να μπορέση να πληρώση τήν ἂδεια τῆς οἰκοδομῆς καί νά ὑποθηκεύση τήν ὐπόλοιπη ζωή του στο τραπεζιτικό σύστημα, ὂχι στήν διαίωνισι τῆς ἀλυσίδας τῆς ζωῆς, ἑνῶ στήν περίοδο τοῦ «δικτάτορα Παπαδόπουλου» ἀλλοῦ κτίζονταν ἐργατικές κατοικίες μέ δωρεάν παραχώρησι ἢ μέ ὑποτυπώδη συνδρομή, ἀλλοῦ τά ἒξοδα τῆς ἂδειας ἦσαν στό μηδέν, ἑνῶ ἡ τράπεζα ἐρχόταν πραγματική ἀρωγός .

Στό θέμα τῆς ἀρδεύσεως τῆς Ἀργολίδας, ὁ «δικτάτορας» ἒβαλε ἀπό τόν πρῶτο χρόνο νά μαζέψουν τά νερά τοῦ Ἀνάβαλου καί ν΄αρχίσουν να τα διοχετεύουν στήν πεδιάδα, ἑνῶ αὐτοί ἐδῶ ἐπί τριάντα ἑπτά χρόνια ἒκαναν τόν Ανάβαλο αἰώνια ἀναβαλόμενο...

Στήν περίοδο τοῦ «δικτάτορα» τόν ὁποῖον ὑποτίθεται ὃτι γκρέμισαν οἱ ἁγωνιστές τοῦ Πολυτεχνείου, ἡ Ἑλλάδα, δέν εἶχε ἐθνικά χρέη !

Ἑνώ σήμερα ζοῦμε κάτω άπό τήν ὑγρή καί βάναυση σκιά τοῦ ΔΝΤ στό ὁποῖο μᾶς ὁδήγησαν μεθοδικά καί προγραμματισμένα, ὃλα αὐτά τα ἠθικά κατακάθια τῆς πολιτικῆς.

Βέβαια ἑορτάζουμε μία ἡμέρα πού δέν ἒφερε τίποτε καλό ἐκτός ἀπό ἀνάξιους καί ἀνεπαρκείς διαχειριστές οἱ ὁποῖοι τίς μόνες ἱκανότητες πού διέθεταν ἦταν να διαιροῦν τήν κοινωνία, νά φανατίζουν, να ἀποπροσανατολίζουν, να συκοφαντοῦν τήν κάθε αξία, να σκοτώνουν τήν παραγωγικότητα, τήν δημιουργικότητα, τήν πρωτοβουλία, να δημιουργοῦν κάστες προνομιούχων, να στηρίζουν σκανδαλωδῶς τήν άδιαφάνεια, να διευρύνουν τήν κοινωνική φτώχια, νά προωθοῦν δραματικά τήν δημογραφική ἀλύωσι, τήν ὑπογεννητικότητα καί να ξεπουλᾶνε τόν ἐθνικό μας πλοῦτο.

Ἑορτάζουμε λοιπόν τήν ἡμέρα που ἒδωσε «ἀντιστασιακά» πιστοποιητικά σέ «ἀντιαμερικανούς» καιροσκόπους οἱ ὁποῖοι τά χρησιμοποίησαν γιά να παρακάμψουν τήν κλίμακα τῆς ἀξιοκρατίας και ἀπό θέσεις κλειδιά που κατέλαβαν να μᾶς ὑποδουλώσουν σ΄ αὐτούς πού δῆθεν πολεμοῦσαν...

Κατά τά ἆλλα ἂς μήν χαλᾶμε τήν διάθεσι αὐτῶν που θέλουν να τιμήσουν τήν ἡμέρα στά σχολεῖα...

Γιατί τα παιδιά στα σχολεῖα, κινδυνεύουν να ἐκραγοῦν...

Μετά τίς ἀπανωτές ἀργίες τριῶν ἐκλογικῶν διαδικασιῶν – δύο ἡμέρες γιά τόν συνδικαλισμό τῶν δασκάλων, τέσσερες γιά τούς δημάρχους, μία ἐπιπλέον ἡμέρα γιά το Πολυτεχνεῖο, μία ἡμέρα γιά τον ἀδικοχαμένο Γρηγορόπουλο καί δέν ξέρω γιά ποῦ ἀλλοῦ, ἀποτελοῦν αὐτές οἱ ἀργίες, ...βαλβίδες ἐκτονώσεως ὣστε να ἀποφύγουμε τήν ἐκκριξι ἀπό τήν σκληρή πίεσι πού ἀσκεῖ στόν ἐγκέφαλο ἡ σαβούρα τῶν γνώσεων τίς ὁποῖες τούς παρέχει αὐτό το ἐλεεινό, τρισάθλιο ἀντιεκπαιδευτικό καί μισελληνικό σύστημα...

Καί γιά νά μήν ὑπάρχουν παρεξηγήσεις, δέν εἶμαι ὁπαδός κανένός κόμματος καί καμμίας δικτατορίας, εἲτε εἶναι αὐτή ἁπλή στρατιωτική, εἲτε κάτω ἀπό κοινοβουλευτικό κάλυμμα. Διότι ὑπέρτατο ἀγαθό εἶναι ἡ ἐλευθερία.

Ἡ πραγματική ἐλευθερία πού δέν καταδυναστεύει συνειδήσεις μέσα ἀπό ὁποιασδήποτε μορφῆς ἐξαναγκασμούς.

Ἐξαναγκασμούς πού σε κάνουν νά παρακάμπτης τίς πικρές ἀλήθειες, σέ κάνουν νά ὑποκρίνεσαι καί νά κάνης τόν Καραγκιόζη γιά να μήν σε καταποντίση τό σύστημα.

Ἁπλῶς, μέ πόνο ψυχῆς, βλέπω ὃτι ἡ ψεύτικη δημοκρατία μας, δέν ἒχει κανένα δικαίωμα να σχολιάζη τήν χθεσινή «δικτατορία»...

Γιατί γιά να μπορέσης να μιλᾶς γιά ἐλευθερίες πού καταπατήθηκαν χθές, πρέπει μέ ὃπλο τήν ὑποκρισία να περάσης πάνω ἀπό τα πτώματα τῶν ἐλευθεριῶν καί τῶν ἀξιῶν πού καταπατήθηκαν καί καταπατοῦνται σήμερα ...

Ἀφοῦ ὑπενόμευσαν συστηματικά τήν συλλογική συνείδησι τῶν πολιτῶν, ἀφοῦ ἐπί ἓναν αἰῶνα θάβουν τίς άξίες καί προβάλλουν παράλληλα ἂθλια πρότυπα, ἀφοῦ σέ ἒπεισαν ὃτι δέν εἶσαι ἱκανός νά αὐτοκυβερνηθῆς, σέ ὑποτάσουν μέ βάναυσο τρόπο σέ ξένες ἀρχές καί ὑπερεξουσίες οἱ ὁποῖες ἐκμηδενίζουν τήν βασική ἀρχή τῶν κοινωνιῶν να παράγουν δίκαιο καί νά ρυθμίζουν οἱ πολίτες τίς μεταξύ τους παραγωγικές σχέσεις.

Κανείς δέν μᾶς ρώτησε ἂν θέλουμε τήν Εὐρώπη μέ τίς σκοτεινές της συνθῆκες καί συμβάσεις...Δέν μᾶς ρώτησε ἂν θέλουμε Εὐρωσυντάγματα καί εὐρωσυμφωνίες οἱ ὁποῖες καταλύουν τήν ὑπέρτατη ἀρχή που εἶναι τό ἐθνικό μας σύνταγμα καί που καθορίζει τήν παραβίασί του ὡς ἐθνική προδοσία.

Δέν μᾶς ρώτησε κανείς γιά τό μνημόνιο ἂν καί τό σύνολο τῶν κομμάτων τῆς βουλῆς ἀποτελοῦν τήν μειοψηφία τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Δήλαδή ἐδῶ ἡ ἀναίδεια καί θρασύτης τῆς ἐκλεγμένης μειοψηφίας, τήν διαχείρησι τῆς συλλογικῆς ἀπαξιώσεως τήν βαφτίζει δημοκρατία !

Ἒτσι δυστυχῶς, μετά ἀπό ὃλες αὐτές τίς κατευθυνόμενες συμπεριφορές, φθάσαμε στό ζητούμενο που εἶχαν προγραμματίσει. Στήν συλλογική φτώχια...

Αυτή ἀντιμετωπίζεται πάντα μέ προγραμματισμούς, μέ συμμετοχή, μέ ἀνοικτούς ὁρίζοντες, μέ ὁράματα . Μέσα ἀπό μία γνήσια, ἑνωτική, πατριωτική, ἐπαναστατική συνείδησι.

Καί τό μόνο πού ἐμεῖς ἒχουμε ἀποδείξει ὡς τώρα, εἶναι ὃτι στήν θέσι τῶν προγραμματισμῶν καί τῶν ὁραμάτων, ἒχουμε βάλει τίς ντουντούκες καί τά πανηγύρια... Ἒχουμε καταντήσει μονότονοι καί παθιασμένοι πανηγυρτζήδες... Σέ ὃλα τά ἐπίπεδα...Πρός δόξαν αὐτῶν πού μᾶς προγραμμάτισαν...

«Σύντροφοι» καί «συντρόφισσες»... «συναγωνιστές» καί «συναγωνίστριες»... Ὁπαδοί τῶν σοσιάλ καί καπιτάλ ληστών που μένουν στό ἀπυρόβλητο γιά νά ἒχετε τήν ...τιμή νά σηκώνετε τό βάρος τῆς οἰκονομίας μέσα ἀπό τιτάνιους φόρους, τέλη, εἰσφορές, πρόστιμα, ποινές, διάφορες μορφές σατανικῶν περαιώσεων καί στερήσι τῶν συντάξεων...

Ζητεῖται περισυλογή, περίσκεψις, φρόνημα, φρόνησις, ἑνότης, πατριωτισμός, πρακτική, ἀταλάντευτη ἀποφασιστικότης.

Παναγιώτης Δερματᾶς

www.dermatas.blogspot.com

e-mail dermatasp@yahoo.gr