Αναμνήσεις στρωματσάδας. Ωραίες ελληνικές εποχές γεμάτες ζεστασιά, αγάπη και απλότητα! Χωρίς εγκληματικότητα, λαθρομετανάστες και ομοφυλόφιλους.... (και λίγες σκέψεις...)

Καταγραφή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

 

Σ’ όσα πουπουλένια στρώματα και κρεβάτια πολυτελείας, σε ξενοδοχεία αρκετών αστέρων και όπου αλλού κι αν κοιμήθηκα την στρωματσάδα δεν την αλλάζω με τίποτα. Προπαντός η παιδική στρωματσάδα, το ένα παιδί δίπλα απ’ το άλλο να εξέχουν μόνο τα κεφαλάκια δεν θα την ξεχάσω ποτέ, όμως κι αν τόσο πολύ το νοσταλγώ, δεν πρόκειται να το ξανά ζήσω.
 

Η στρωματσάδα είναι ο ύπνος καταγής στο έδαφος ή στο πάτωμα του σπιτιού. Παλιά επειδή τα σπίτια ήσαν μικρά και δεν υπήρχαν κρεβάτια, ολόκληρες οικογένειες κοιμόντουσαν στρωματσάδα, ιδίως στα εξοχικά σπίτια και κατά το καλοκαίρι. Επίσης και κατά τον χειμώνα στα σπίτια τους, όταν δεν υπήρχαν όχι κρεβάτια, αλλά μόνο κλινοσκεπάσματα.
 

Για μαξιλάρια πάνω από το στρώμα να μην πιαστούν οι σβέρκοι, δίπλωναν δυο τρεις φορές μια κουβέρτα ή ένα πλατύ τάπητο και το τοποθετούσαν κάτω από το σεντόνι. Το μαξιλάρι αυτό ήταν ενιαίο και δεν υπήρχε κενό για να πέφτουν τα κεφάλια. Βασικά η στρωματσάδα ίσως να ήταν μια μικρή κοινωνία του ύπνου.
 

Οι μεγαλύτεροι τον χειμώνα κατά την μακρύωρη νύκτα κουβέντιαζαν λέγοντες διάφορες ιστορίες μεταξύ των. Τα παιδιά στρωματσάδα δίπλα αγκουρμάζονταν (άκουγαν χωρίς να μιλάνε) μέχρι να λιγοστεύει το κουβεντολόγι και ν’ ακούγονται οι βαριές ανάσες τους και κανένα ροχαλητό, έτσι καταλαγιάζανε, γέρνανε τα μάτια τους και τα έπαιρνε γλυκά- γλυκά ο ύπνος. Αν έβρεχε και ακουγόταν οι στάλες που έπεφταν στα κεραμίδια ή που έτρεχαν από τις ρέχτες τω σπιτιών συνεπικουρούσε στο να τα πάρει ο πιο γλυκός ύπνος. Άντε και να έσταζε και καμιά κεραμίδα σπασμένη, τότε η νοικοκυρά τοποθετούσε κάποια λεκάνη ακριβώς από κάτω και ακουγόταν το στάξιμο ταν- ταν.

 

Η κουβέντα που έκαναν τα παιδιά ήταν τα διάφορα τερτίπια τους, η επιλογή με ποιόν θα κοιμηθούνε δίπλα- δίπλα. Οι ιστορίες που άκουγαν από τους μεγαλύτερους καμιά δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα φόβου, μέχρι ν’ αποκοιμηθούν αγκαλιαζόσαντε και κοιμόσαντε, τα μικρότερα κάτω από την προστασία και την θαλπωρή των μεγαλυτέρων παιδιών. Στιγμές απέραντης ευτυχίας για τα παιδιά ο ύπνος στρωματσάδα, έλεγαν τα δικά τους, κρύβονταν έπαιζαν τα μεγαλύτερα αγκάλιαζαν τα μικρότερα κατά τις παγερές νύχτες ή μετά από κάποιο κακό όνειρο τα μικρά γαντζώνονταν επάνω στα μεγαλύτερα για περισσότερη ασφάλεια και θαλπωρή.

 

Καμιά φορά όταν κάποιο νύσταζε αρκετά, άκουγες και «Άντε τώρα ρε… βουλώστε το να κοιμηθούμε…!»

 

Με όποια σειρά και τάξη κι αν τα έβαζε η μάνα τους να κοιμηθούν, το πρωί τα εύρισκε μπερδεμένα, πότε από εδώ, πότε από εκεί, πότε ανάποδα, πότε ξεσκέπαστα, πότε κουλουριασμένα, πότε αγκαλιασμένα κ.λπ. Άντε να είχε κατουρηθεί και κανένα μικρότερο και να μυρίζει κατουρλιό ούλο το σπίτι.

 

Στο ίδιο δωμάτιο και το κρεβάτι των γονιών, η μάνα λαγοκοιμότανε, μην ακούσει κάποιο παιδί να βήξει, να διψάσει, να θέλει να κατουρήσει, μην είδε κάποιο κακό όνειρο και κλάψει, μην ξεσκεπάστηκε, ήταν ο αόρατος νυχτερινός φύλακας άγγελος, το μάτι και το αυτί της στην τσίτα, να μην ησυχάζει καθόλου.

 

Το μεγαλύτερο μαρτύριο ήταν όταν κάποιο είχε συναχωθεί και ξερόβηχε ούλη την νύχτα, πέρα από τα γιατροσόφια που του έκαναν τα υπόλοιπα παιδιά το έκαναν πέρα για να μην το ακούνε και να κοιμηθούνε ήσυχα.

 

Τα καλοκαίρια, η στρωματσάδα από το σπίτι έβγαινε στην αυλή ή στο μπαλκόνι, όπου οι άνθρωποι του σπιτιού. Το ίδιο γινόταν στα εξοχικά και στα στανοτόπια όπου κάνανε τον καλύτερο ύπνο της ζωής τους, με το νυχτερινό μαΐστρο να χαϊδεύει τα μάγουλά τους, η φεγγαράδα να φωτίζει να μετράνε τ’ άστρα και ν’ αφουγκράζονται τις φωνές του χωριού και της νύχτας, ν’ ακούνε τα τριζόνια να τιρτιρίζουν τα σκυλιά ν’ αλυχτάνε και τα νυχτοπούλια να κράζουν, όλα μαζί συνθέτουν την ομορφιά του γλυκού ύπνου.

 

Θυμάμαι δωδεκάχρονο παιδί που φυλάγαμε πρόβατα στο χωριό μου και μερικά βράδια το καλοκαίρι κοιμόμασταν στην Ράχη ή Σωρού, κοντά στο χωριό Λουκά. Εκεί μαζί μ’ άλλα παιδιά από του Λουκά και την Καρυά κοιμόμασταν στρωματσάδα. Μαζεύαμε σανούδια και στρώναμε τα στρωσίδια και αφού παίζαμε μέχρι αργά, μόλις ξαπλώναμε αρχίζαμε να αφηγούμαστε, με τον δικό μας τρόπο, διάφορες ιστορίες που ακούγαμε από τους μεγαλύτερους, λέγαμε, κοιτούσαμε τα άστρα, το φεγγάρι, ακούγαμε τα τριζόνια μέχρι που μας έπαιρνε ο γλυκός ύπνος. Τα πρόβατα και αυτά είχαν κοιμηθεί στον τόπο τους και το πρωί πριν ακόμη χαράξει, μας ξυπνούσανε τα τσοκάνια τους, που σκάριζαν για να βοσκήσουν πριν πάρει η ημέρα και η ζέστη του καλοκαιριού. Μέρες νοσταλγικές, αν και μικρά παιδιά, δεν φοβόμαστε, μας άρεσε πολύ και αυτά μας έμειναν να θυμόμαστε.

 

πηγή

 

ΣΧΟΛΙΟ

 

Μια εποχή που στα σχολεία τα παιδιά μάθαιναν για Χριστό και Ελλάδα...

Μάθαιναν για τα ήθη και έθιμα της πατρίδας μας, για την ιστορία της...

Αποκτούσαν Ελληνική Εθνική συνείδηση και μάθαιναν για ήρωες, αγίους και ιδανικά...

Μάθαιναν για τις αξίες της ζωής.

Τώρα ήρθε ο πολυπολιτισμός, η κακώς νοούμενη διαφορετικότητα, οι λαθρομετανάστες, η εγκληματικότητα, το ισλάμ κλπ... Η παιδεία αλλοιώθηκε σε τέτοιο βαθμό που η Ιστορία μας παραποιείται... Τα Θρησκευτικά καταργήθηκαν ή αλλοιώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που έγιναν θρησκειολογεία. Τα μισά παιδιά της τάξης είναι χωρισμένων οικογενειών, διότι χωρίς Χριστό οι ψυχές αγρίεψαν και οι καρδιές πάγωσαν....

Η Νέα Τάξη και οι οπαδοί της πολιτικοί και ΜΜΕ φτιάχνουν τις νέες αλλοτριωμένες γενιές που κουβαλούν πάνω τους κάθε παρακμιακή "αξία" και άποψη της παγκοσμιοποίησης...

 

Η καταστροφή είναι αναπόφευκτη και οδεύουμε πλέον στο χάος...

Ενα χάος που οι ίδιοι που το δημιουργούν, κάποια στιγμή θα μας πουν ότι διορθώνεται ΜΟΝΟ με απολυταρχικό τρόπο... και τότε θα αρχίσει το τελευταίο στάδιο εκφασισμού της κοινωνίας. Του εκφασισμού που όλοι ζήσαμε σε έναν μεγάλο βαθμό στο παγκόσμιο πείραμα του κορωνοϊού.... που πάλι οι ίδιοι νεοταξίτες προκάλεσαν.

Οσοι μπορείτε και θέλετε κρατήστε ζεστές τις καρδιές των παιδιών σας. Κρατήστε τον Χριστό όπως ΜΟΝΟ η Ορθοδοξία μας μπορεί και γνωρίζει στις παιδικές ψυχές και περάστε τους ότι Ελληνικό μπορείτε και κυρίως αγάπη για την πατρίδα και την ιστορία της και περηφάνεια για τα επιστημονικά και πολιτιστικά επιτεύγματα των προγόνων μας.

Μόνο έτσι θα σώσετε τις οικογενειές σας.

Να ξέρετε μόνο ότι αυτά όλα πλέον θέλουν αγώνα...

Γιατί οι δάσκαλοι στο σχολείο θα απειλούν τα παιδιά σας...

Γιατί θα τους λένε ότι οι γονείς τους είναι ακροδεξιοί, θρησκόληπτοι, φανατικοί...

Γιατί αυτοί οι υποτιθέμενοι "εχθροί του bullying" θα κάνουν στα παιδιά σας το χειρότερο bullying...

Γιατί αυτά που λέει η Ορθοδοξία μας και αυτά που λένε τα αληθινά ιστορικά μας βιβλία θέλουν να τα εξαφανίσουν και να τα αλλοιώσουν...

 

Αυτοί θα παρουσιάζουν ως φυσιολογική την σεξουαλική διαστροφή κι εσείς θα λέτε στα παιδιά σας ότι είναι μια θανάσιμη αμαρτία....

Αυτοί θα παρουσιάζουν την καταστροφή της Σμύρνης ως "συνωστισμό", ενώ εσείς θα μιλάτε για γενοκτονία του μικρασιατικού ελληνισμού...

Αυτοί θα μιλάνε για Βόρεια Μακεδονία και εσείς θα τα αποκαλείται όπως όλοι οι πατριώτες, Σκόπια...

Αυτοί θα μιλάνε για το Αιγαίο ως ελληνοτουρκική θάλασσα (γιατί το επίσημο προδοτικό αφήγημα είναι ότι πρέπει να την μοιραστούμε και να τα βρούμε με τους "φίλους" Τούρκους) κι εσείς θα λέτε στα παιδιά σας ότι είναι μια προαιώνια Ελληνική και μόνο θάλασσα που περιβαλλόταν ολόκληρη ΜΟΝΟ από Ελληνες...

Αυτοί θα παρουσιάζουν την Ορθοδοξία μας σαν μια ακόμα θρησκεία του κόσμου, κι εσείς θα λέτε στα παιδιά σας ότι είναι η μοναδική Αλήθεια Του Θεού στην Γη μας και δεν έχει σχέση με τις θρησκείες...

Αυτοί θα μαθαίνουν γιόγκα και διαλογισμό στα παιδιά σας ως γυμναστική (και καλά).... ενώ εσείς θα τους λέτε ότι είναι μια δαιμονική ανατολική θρησκεία κεκαλυμμένη με τον μανδύα της γυμναστικής και της υποτιθέμενης αυτοσυγκέντρωσης...

Αυτοί θα γιορτάζουν το Χαλογουίν στο σχολείο κι εσείς θα λέτε στα παιδιά σας ότι είναι μια δαιμονική γιορτή των δυτικών...

Αυτοί θα λένε στα παιδιά σας ότι η Ελλάδα ως χώρα είναι στο πλευρό της Ουκρανίας στον πόλεμο με την Ρωσία κι εσείς θα τους λέτε ότι οι Ρώσοι είναι ομόδοξοι και αδέρφια μας και τον πόλεμο τον προκάλεσαν οι δυτικοί νεοταξίτες...

Τέλος εσείς θα μιλάτε για μια Ελλάδα χωρίς εγκληματικότητα και λαθρομετανάστες και για τους Ελληνες που είναι αυτόχθονες στην πατρίδα μας, κι αυτοί θα παρουσιάζουν τους Ελληνες ως μετανάστες ινδοευρωπαϊκής καταγωγής (κάτι που δεν υπάρχει) που ήρθαν από κάπου αλλού, κατά την αρχαιότητα, για να δικαιολογήσουν τους εκατομμύρια λαθρομετανάστες που κουβαλάνε χωρίς να μας ρωτήσουν...

 

Το χάσμα είναι τεράστιο.... και θα γίνεται συνεχώς και μεγαλύτερο...

Πλησιάζει πλέον ή ώρα που πρέπει να χωρίσουμε τα τσανάκια μας από όλους αυτούς και να ξαναγυρίσουμε στην ελληνική μας εκπαίδευση, διαγράφωντας μονοκοντυλιά όλες τις νεοταξικές ανωμαλίες και αλλοιώσεις...

Μήπως ήρθε η ώρα να φτιάξει η Εκκλησία μας σχολεία να στηρίξει το Γένος όπως έκανε σε κάθε δύσκολη περίοδο;

Σχολεία όπου αληθινοί Ελληνες δάσκαλοι, θα βγάζουν αληθινά ελληνόπουλα....

Σχολεία όπου τα παιδιά μας θα ακούνε από τα χείλη του δασκάλου, αυτά που κι εμείς θα τους λέμε στο σπίτι....

Το Γένος είναι στην χειρότερη πνευματική κατοχή του και δυστυχώς ΜΟΝΟ η Εκκλησία μας κι ο Θεός μπορεί να το σώσει.