Η μεγάλη πλάνη του Ισραήλ

Γράφει ο ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ  

 

Άρχισε στις 10 Μαρτίου το Ραμαζάνι των Μουσουλμάνων και η πρώτη βραδινή προσευχή στο τέμενος Αλ Ακσά της Ιερουσαλήμ πραγματοποιήθηκε μετά κατασταλτικών μέτρων και συγκρούσεων με την ισραηλινή αστυνομία, παρά τις πρόσφατες υποσχέσεις του Νετανιάχου ότι δεν θα εμποδιστεί η λατρεία καμίας θρησκείας. Η αστυνομία άσκησε βία επί νεαρών προσκυνητών, ακτιβιστών και δημοσιογράφων που προσέγγισαν το συγκρότημα του Χαράμ αλ-Σαρίφ, που βρίσκεται στον βράχο του Ναού του Σολομώντος, το σωζόμενο δυτικό τείχος του οποίου είναι το πιο ιερό μέρος για τους Εβραίους, το Tείχος των Δακρύων, το Κοτέλ. Παρά την βία και την καταστολή, αρκετές χιλιάδες προσκυνητές κατάφεραν να περάσουν και να ασκήσουν τη θρησκευτική τους λατρεία. Εκείνο που όλοι φοβούνται (ή ελπίζουν ορισμένοι;) είναι η έκρηξη μιας νέας ιντιφάντα στην Ιερουσαλήμ και τα κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης.
 

Εκπρόσωπος του κόμματος των Αράβων-Ισραηλινών, Χαντάς-Ταάλ κατήγγειλε την προκλητικότητα της αστυνομίας του Ισραήλ, την οποία θεωρούσε τόσο προβλέψιμη. Επίσης η οργάνωση Αβρααμικές Πρωτοβουλίες, μια μη κερδοσκοπική εταιρεία που επαγγέλλεται την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που θα μοιράζονται εξίσου Εβραίοι και Άραβες πολίτες, χαρακτήρισε τις σκηνές που εκτυλίχθηκαν, ντροπιαστικές και απαράδεκτες. Στη συνέχεια του ιερού μήνα για τους Μουσουλμάνους, αναμένεται πολύ μεγαλύτερη μαζική προσέλευση.

 

Μένει να δούμε αν ο Νετανιάχου θα κρατήσει τον λόγο του ή θα αφήσει τον (καταδικασμένο παλαιότερα από την ισραηλινή δικαιοσύνη για τρομοκρατία) εξτρεμιστή υπουργό Εθνικής Ασφάλειας, Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ να συνεχίζει να παίζει με τη φωτιά μιας γενίκευσης του πολέμου στο εσωτερικό του Ισραήλ. Είναι ο ίδιος υπουργός, μαζί με τους ομοίους του εντός και εκτός της κυβέρνησης, που προωθεί τα σχέδια εποικισμού της «καθαρής από Άραβες» Γάζας. 

 

Σε μια κοινωνία που έχει περιέλθει σε κατάσταση πανικού μετά τον αιφνιδιασμό της 7ης Οκτωβρίου, γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολο να χαραχθεί μια πορεία εξόδου από την παρούσα κρίση. Πληθαίνουν περιστατικά κτηνωδίας, αλλά και παραλογισμού που επιτείνουν το αδιέξοδο. Προκλητική αδιαφορία της κυβέρνησης για την τύχη των ομήρων που βρίσκονται στα χέρια της Χαμάς, ενώ συγχρόνως οι συγγενείς τους, αφενός διαδηλώνουν κατά του Νετανιάχου, αφετέρου εμποδίζουν την είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, τιμωρώντας τους ανθρώπους τους μαζί με τους μισητούς εχθρούς! Την ίδια στιγμή, 27 από τους Παλαιστίνιους που έχουν συλληφθεί από την ημέρα των γεγονότων, έχασαν τη ζωή τους ενώ βρίσκονταν στα χέρια των ισραηλινών δυνάμεων.

 

Πλήθος είναι οι καταγγελίες για την καθημερινή κακοποίηση των φυλακισμένων Παλαιστινίων. Ανάμεσά τους βρίσκονται γιατροί και προσωπικό παλαιστινιακών νοσοκομείων, αλλά και τυχαίοι κάτοικοι που απλώς ανήκουν στη λάθος φυλή. Την τελευταία εβδομάδα, στελέχη της UNRWA που είχαν συλληφθεί και αφέθηκαν, λόγω αδυναμίας απαγγελίας κατηγοριών, κατήγγειλαν όταν υπέστησαν σωματική και ψυχολογική βία για να τους αποσπαστεί ομολογία πως η υπηρεσία του ΟΗΕ συνεργάστηκε με τη Χαμάς στο τρομοκρατικό χτύπημα του τελευταίου Οκτωβρίου. 

 

Παρόλο που δεν βρέθηκαν στοιχεία, το Ισραήλ διάδωσε, χάρη στην υποστήριξη των δυτικών ΜΜΕ τη φήμη της ανάμιξης της UNRWA στην τρομοκρατία, με συνέπεια πολλές χώρες να “ευαισθητοποιηθούν” και να αναστείλουν τη χρηματοδότησή της, κάνοντας ακόμα πιο απελπιστική την κατάσταση των αποκλεισμένων κατοίκων της Γάζας, οι οποίοι πλέον πυροβολούνται ανενδοίαστα από τον ισραηλινό στρατό ακόμα και όταν συγκεντρώνονται να παραλάβουν βοήθεια σε σημεία που τους έχουν υποδειχθεί ως «ασφαλή». 

 

Και ενώ το Ισραήλ, παρά τη σφαγή των αμάχων δεν έχει κατορθώσει να εξουδετερώσει την Χαμάς, αλλά υφίσταται το ίδιο απώλειες που πάντα είναι οδυνηρές για μια χώρα με μικρό πληθυσμό, την ίδια στιγμή, οι Χαρεντί, δια του αρχιραβίνου τους απειλούν ότι αν υποχρεωθούν να στρατευθούν, προτιμούν να εγκαταλείψουν τη χώρα!

 

Οι ελπίδες στον Μπάιντεν 

 

Μέσα σε αυτή τη δυστοπία της βίας και της τρέλας, φαίνεται πως οι φιλελεύθεροι αντιπολιτευόμενοι τον Νετανιάχου, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον ξένο παράγοντα, που δεν είναι άλλος από τις ΗΠΑ, υπό τον Πρόεδρο Biden. Ο τελευταίος, το περασμένο Σάββατο, 48 ώρες μετά την ετήσια ομιλία του στο Κογκρέσο (State of The Union address), προέβη σε δηλώσεις απευθυνόμενος στην ηγεσία του Ισραήλ. Ζήτησε να μην κάνουν το λάθος που έκαναν οι ΗΠΑ με την ολοκληρωτική πολεμική εμπλοκή τους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Είπε πως ο Ισραήλ έχει βεβαίως δικαίωμα να αμυνθεί και να καταδιώξει την Χαμάς, «όμως δεν μπορείτε να έχετε άλλους 30.000 νεκρούς Παλαιστίνιους, ως συνέπεια αυτού· υπάρχουν και άλλοι τρόπου να αντιμετωπίσετε το τραύμα που προκάλεσε η Χαμάς». 

 

Δήλωσε επίσης ότι επιθυμεί να δει μια κατάπαυση του πυρός έξι εβδομάδων, όπου πρέπει να γίνει μια μείζων (το τόνισε επαναλαμβάνοντας τη λέξη) ανταλλαγή αιχμαλώτων και να ανοίξει μια οδό μεγάλης βοήθειας προς τους κατοίκους της Γάζας, οι οποίοι λιμοκτονούν και στερούνται τα πάντα. Βρίσκεται σε συνομιλίες με τις φιλικές αραβικές χώρες, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία, Αίγυπτο, οι οποίες είναι έτοιμες- πάντα κατά τις δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου, να αναγνωρίσουν πλήρως το Ισραήλ, αρκεί να υπάρξει ένα σχέδιο για την επόμενη μέρα, μετά τη Γάζα. «Ο διευθυντής μου της CIA βρίσκεται στην περιοχή αυτή τη στιγμή που μιλάμε και κάνει συζητήσεις επ’ αυτού. Πιστεύω ότι είναι δυνατόν και ποτέ δεν θα παραιτηθώ από την προσπάθεια». 

 

Οπωσδήποτε η επόμενη μέρα όπως την βλέπει ο Biden και οι Άραβες ηγέτες, είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που οραματίζονται ο Μπεν Γκβιρ, ο Σμότριτζ, η Ντανιέλα Βάις και όλο το επιθετικό θρησκο-σιωνιστικό στρατόπεδο που κυβερνά υπό τον Νετανιάχου. Οι Αμερικανοί φαίνεται να εργάζονται για την προετοιμασία μιας διάδοχης κυβέρνησης στο Ισραήλ.

 

Η πολιτική Νετανιάχου, κινδυνεύει να ανάψει φωτιά σε όλη την Μέση Ανατολή και οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν να εμπλακούν σε έναν πόλεμο εκεί, κίνηση που θα τους περισπούσε ακόμα περισσότερο από τον κύριο αντίπαλό τους που είναι η Κίνα, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τη ζημιά που ήδη υφίστανται από το άνοιγμα του μετώπου με τη Ρωσία. Η επιθυμία τους να αντιταχθούν στην αγωνιώδη προσπάθεια των αναθεωρητών Σιωνιστών να τους στρέψουν κατά του Ιράν, φανερώνεται και από την πρόσφατη Ετήσια Έκθεση των Υπηρεσιών Ασφαλείας των ΗΠΑ για τις απειλές ανά τον κόσμο, όπου εκφράζεται η βεβαιότητα ότι το χτύπημα της 7ης Οκτωβρίου ετοιμάστηκε και πραγματοποιήθηκε εν αγνοία του Ιράν. 

 

Αυτοεκπληρούμενες προφητείες 

 

Στην ίδια έκθεση “προβλέπεται” ότι η κρίση που προκλήθηκε μετά το εν λόγω τρομοκρατικό χτύπημα θα υπονομεύσει την κυβέρνηση Νετανιάχου. Είναι μια από τις γνωστές αμερικάνικες “αυτοεκπληρούμενες” προφητείες. Η αμερικανική διοίκηση προχώρησε και σε μια ενέργεια που αγνοεί τους πόθους των ακραίων αναθεωρητών Σιωνιστών. Θα κατασκευάσει στην παραλία της Γάζας προβλήτα για τη δημιουργία θαλάσσιας οδού παροχής βοήθειας που θα έρχεται από την Λάρνακα. Δια θαλάσσης μπορούν να μεταφερθούν ασυγκρίτως περισσότερα αγαθά, τα οποία εκτός τροφίμων και φαρμάκων θα περιλαμβάνουν εξοπλισμό για αποκατάσταση του κατεστραμμένου δικτύου ύδρευσης, καθώς και οικοδομικά υλικά. Η κατεύθυνση λοιπόν που προαναγγέλλεται για την επόμενη μέρα, είναι η επανεγκατάσταση των Παλαιστινίων και η αποτροπή οικοδόμησης εβραϊκών εποικισμών. 

 

Ωστόσο, αυτή η γραμμή βοήθειας και ανοικοδόμησης δεν μπορεί να υποστηριχθεί και να πραγματοποιηθεί ερήμην των Παλαιστινίων των ίδιων. Και το ζήτημα εδώ είναι ποιες δυνάμεις της παλαιστινιακής κοινωνίας θα αναλάβουν την ευθύνη για τη διανομή και διαχείριση της βοήθειας; Οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι θεωρούν ότι καμία δύναμη πέραν της Χαμάς δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Οι δε σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι τα ποσοστά της Χαμάς έχουν ανέβει. Προφανώς αυτό είναι εντελώς αντίθετο από τον σκοπό του πολέμου, ο οποίος ήταν η πλήρης εξάλειψη της Χαμάς. Συγχρόνως σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η ισραηλινή επιχείρηση να ξηλωθεί εντελώς το δίκτυο της UNRWA, με την πρόφαση της “συνοδοιπορίας” με την τρομοκρατία. Ποιος απομένει; 

 

Ο Νετανιάχου δηλώνει ότι θα δοθεί η εξουσία σε άλλες ειρηνικές παλαιστινιακές δυνάμεις, όμως οι πολιτικοί του αντίπαλοι λένε πως αυτό που έχει κατά νου δεν είναι παρά κάποιες οπλισμένες οικογένειες-συμμορίες με εμπλοκή στο έγκλημα, που θα μπορούσαν να συνεργαστούν με τις ισραηλινές αρχές. Οι Αμερικάνοι από την πλευρά τους προσβλέπουν σε μια “νεκρανάσταση” της Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία υπό άλλη ηγεσία θα αναλάμβανε την ευθύνη. Αν τίποτα από αυτά δεν περπατήσει, μένει η κάκιστη λύση, να αναλάβει τον ρόλο της διαχείρισης-διανομής ο ισραηλινός στρατός, κάτι που θα ακύρωνε εντέλει το όλο εγχείρημα. Είναι κρίσιμο το ζήτημα αυτό, διότι όποιος αναλάβει τη διαχείριση, θα αποτελέσει τον πυρήνα του νέου παλαιστινιακού κράτους. Διότι η διοίκηση Biden δηλώνει καθαρά πως θεωρεί τη λύση των δύο κρατών ως τη μόνη διέξοδο. Είναι η λύση την οποία ο Νετανιάχου ρητά απορρίπτει. Έτσι οι μετριοπαθείς πολιτικοί αντίπαλοί του, όπως οι Ganz και Eisenkot στρέφουν τις ελπίδες τους στον Biden.

 

Αντίρροπες δυνάμεις στον Λ. Οίκο 

 

Όσο όμως κι αν εμφανίζεται αυτή η προοπτική σήμερα ως η βέλτιστη εναλλακτική στην άλογη αγριότητα των ακραίων, δεν θα πρέπει ωστόσο να τρέφουμε μεγάλες προσδοκίες. Για δύο κυρίως λόγους: 

 

1. Η στάση του Biden είναι μεσοβέζικη. Όταν το ερώτημα τίθεται κατά πόσον θα θέσει κόκκινη γραμμή όσον αφορά την (τεράστια, άνευ προηγουμένου) οικονομική και στρατιωτική στήριξη προς το Ισραήλ, δηλώνει τα εξής αντιφατικά και αυτοαναιρούμενα: μια επιχείρηση στη Ράφα θα αποτελούσε μια παραβίαση της σχέσης των ΗΠΑ με το Ισραήλ, «υπάρχει μια κόκκινη γραμμή, αλλά ποτέ δεν θα εγκαταλείψω το Ισραήλ, οπότε δεν υπάρχει κόκκινη γραμμή, μετά την οποία θα διέκοπτα όλον τον ανεφοδιασμό με όπλα, ώστε να μην διαθέτουν πλέον οι Ισραηλινοί το Iron Dome να τους προστατεύει». Δηλαδή, για να το διακωμωδήσει κανείς, κατά τον τύπο οικείου σιβυλλικού χρησμού: υπάρχει κόκκινη γραμμή, αλλά είναι σαν να μην υπάρχει. 

 

2. Το «δεύτερο» κράτος που προβλέπεται, το Κράτος των Παλαιστινίων, θα είναι ένα κράτος που «δεν θα αποτελεί απειλή για το Ισραήλ». Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Αυτό που ευθέως δηλώνεται είναι πως δεν θα υπάρχει Χαμάς ούτε καμία άλλη αντιστασιακή οργάνωση. Εκείνο που δεν δηλώνεται όμως είναι πώς θα συγκροτηθούν οι ένοπλες δυνάμεις αυτού του Κράτους, αν αποκλειστεί κάθε ένοπλος πυρήνας του σημερινού προ-κρατικού μορφώματος. Θα “δοθούν” ένοπλες δυνάμεις προσφερόμενες από άλλες χώρες του Αραβικού κόσμου; 

 

Ή θα “οργανωθεί” από τους Αμερικάνους και τους συμμάχους τους ένα υπάλληλο ετεροδιοικούμενο στράτευμα, όπως έγινε τόσο αποτυχημένα – καθ’ ομολογίαν του Biden πλέον- στο Ιράκ; Διότι χωρίς ένοπλες δυνάμεις, θα υπάρχει κράτος αλλά θα είναι σαν να μην υπάρχει. Και τούτο, χωρίς να θέσουμε το μεγάλο ζήτημα της εδαφικής συνέχειας του κράτους που σημαίνει την εκκαθάριση των εβραϊκών οικισμών της Δυτικής Όχθης (πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση ενέκρινε άλλες 3.500 άδειες για νέους οικισμούς!) και την αποκατάσταση συνέχειας με τη Γάζα. 

 

Η μεσοβέζικη στάση του Biden και των Δημοκρατικών δεν είναι χαρακτηρολογικό ελάττωμα του ασθενούς και γηραιού Προέδρου, αλλά αποτελεί σύμπτωμα ενός διπλού δεσμού από τον οποίον είναι εγκλωβισμένος και αυτός και το κόμμα του (το οποίο στηρίζεται από το 70% των Εβραίων της Αμερικής): από τη μία πρέπει να αποφύγει να παρασυρθεί από τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των αναθεωρητών Σιωνιστών, από την άλλη όμως πρέπει να ικανοποιεί τις αξιώσεις του πανίσχυρου εβραϊκού λόμπι, χωρίς τη στήριξη του οποίου δεν έχει ελπίδες επανεκλογής. 

 

Μία πρόσκαιρη και ασταθής λύση 

 

Σε κάθε περίπτωση, το εύθραυστο αυτό σχέδιο είναι εκ των πραγμάτων θνησιγενές για τρεις λόγους: 

 

1. Έρχεται εκ των έξω· δεν είναι προϊόν διεργασιών εσωτερικών στην κοινωνία του Ισραήλ. 

 

2. Πρόκειται για ιδέα των Δημοκρατικών. Οι Ρεπουμπλικάνοι που περιμένουν τις εκλογές του Νοεμβρίου, είναι διηρημένοι ως προς τη στάση έναντι του Ισραήλ. Μια σκληρή φιλοϊσραηλινή μερίδα είναι σαφώς εναντίον της λύσης των δύο κρατών, που «θα τοποθετούσε στα πλευρά του Ισραήλ ένα τρομοκρατικό κράτος». Η μερίδα των απομονωτιστών, από την άλλη, είναι υπέρ της απαγκίστρωσης των ΗΠΑ από την κηδεμονία του Ισραήλ. 

 

3. Ο τρίτος λόγος όμως είναι ο πλέον σημαντικός. Όλα αυτά τα σχέδια είναι ασκήσεις επί χάρτου, καθώς δεν λογαριάζουν καθόλου τον παλαιστινιακό λαό. Τον αντιμετωπίζουν ως ένα αντικείμενο, μια άψυχη και άβουλη οντότητα και όχι ως υποκείμενο. 

 

Μέχρι τα γεγονότα του Οκτωβρίου, ο Νετανιάχου είχε αποκοιμίσει τον λαό του Ισραήλ, πείθοντάς τον ότι μπορεί να συνεχίσει τον βίο του, σαν να μην υπάρχει το παλαιστινιακό πρόβλημα, εφ’ όσον η μη επίλυσή του δεν φαινόταν να ενοχλεί κανέναν. Μετά τον Οκτώβριο όμως το πρόβλημα αυτό επανήλθε με όσο άγριο και θεαματικό τρόπο ήταν δυνατόν, και κανένας δεν μπορεί να κάνει πλέον πως δεν το βλέπει. Τώρα, κάνοντας το ίδιο λάθος, να μην λογαριάζουν τον ίδιο τον λαό της Παλαιστίνης, ετοιμάζουν μια νέα αυταπάτη, αν και εφόσον πραγματοποιηθεί αυτό το “σχέδιο”: Ότι μπορούν να συνεχίσουν business as usual σαν να ήταν το Παλαιστινιακό λυμένο. Τότε όμως ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς πρώτης.

 

Slpress