Εκ του πονηρού ορμώμενη

Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος

 

Κυβερνητικά στελέχη θέτουν το εξής ερώτημα προς την αντιπολίτευση που αντιδρά στον αιφνιδιασμό που επιχειρήθηκε από την Νέα Δημοκρατία λέγοντας ότι: «Γιατί ένας Έλληνας του εξωτερικού να μπορεί να ψηφίσει με επιστολική στις Ευρωεκλογές, αλλά να πρέπει να πάρει το αεροπλάνο για κάποιες ώρες, προκειμένου να ψηφίσει στις εθνικές εκλογές;»
 

Η ανοησία στο τετράγωνο, στις ευρωεκλογές μιλάμε για μια ενιαία περιφέρεια που λέγεται ευρωπαϊκή ένωση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή και είναι λίγο πολύ γνωστά στους πάντες εντός και εκτός Ελλάδος, οπότε δεν υπάρχει θέμα να μην συμμετέχουν στην ψηφοφορία. Όσο για τις βουλευτικές εκεί το πράγμα αλλάζει ραγδαία, μπορεί η κυρία υπουργός που κατέθεσε την συγκεκριμένη τροπολογία να μας πει πως ένας ομογενής που ζει στο Μανχάταν ή την Αδελαΐδα της Αυστραλίας θα αξιολογήσει τα έργα και τις ημέρες μιας κυβέρνησης ή ενός βουλευτή που βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά του, όταν δεν έχει καμία άμεση επαφή με τα θετικά ή τα αρνητικά των οποίων αποφάσεων; Πχ πως θα κρίνει με την ψήφο του μια κυβέρνηση ή ένα τοπικό βουλευτή και πως θα αποδώσει ευθύνες ένας ομογενής όταν:

 

· Δεν γνωρίζει την τεράστια οικολογική καταστροφή που έγινε στον Έβρο.

· Αγνοεί τις πυρκαγιές που στέρησαν το οξυγόνο από την πρωτεύουσα.

· Ζει σε μια χώρα χωρίς συσσίτια.

· Δεν γνωρίζει τι θα πει ανεργία.

· Έχει άριστες συγκοινωνίες.

· Ταξιδεύει με τρένο και δεν κινδυνεύει η ζωή του.

· Βιώνει άριστες κοινωνικές παροχές.

· Αγοράζει τρόφιμα σε προσιτές τιμές.

· Δεν πληρώνει για ενέργεια τα μαλλιά της κεφαλής του.

 

Πείτε μου πως αυτός ο πολίτης θα κρίνει την κατάσταση στην Ελλάδα, που συμβαίνουν τα ακριβώς αντίθετα από όσα αυτός βιώνει στην καθημερινότητα του. Ας αφήσει λοιπόν στην άκρη η σημερινή κυβέρνηση τις κουτοπονηριές και τις δήθεν αγάπες για τους ομογενείς, γιατί αν πραγματικά αγαπούσε την ομογένεια και δεν θέλει να την εκμεταλλευτεί εκλογικά έπρεπε να δώσει σημεία γραφής και αυτό γινόταν με την άμεση εξυπηρέτηση των ομογενών στις προξενικές αρχές, που ταλαιπωρούνται από την γραφειοκρατία και με τα ελληνικά σχολεία που υπολειτουργούν, αναγκάζοντάς τους ομογενείς μας να στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία της χώρας που μένουν. Έτσι τιμάς τον ελληνισμό και την ομογένεια, όλα τα αλλά αποτελούν πονηρές σκέψεις και ύβρις για όσους ζουν εντός της χώρας, για τον απλούστατο λόγο ότι πάνε να τους φορέσουν καπέλο, αποφάσεις ατόμων που ουδεμία σχέση έχουν με την ελληνική πραγματικότητα.

 

Κι όμως θα μπορούσαν οι Έλληνες της ομογένειας να έχουν τους δικούς τους εκπροσώπους στο κοινοβούλιο της πατρίδας τους με την εκλογή 4 ομογενών βουλευτών από τις αντίστοιχες περιφέρειες που είναι:

 

α) Ευρώπης

β) Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής

γ) Χωρών Ωκεανίας – Άπω Ανατολής και

δ) Υπολοίπων χωρών.

 

Με αυτόν τον τρόπο οι συμπατριώτες μας του εξωτερικού, θα είχαν εκπροσώπηση στο Ελληνικό κοινοβούλιο, κάτι που είναι ένα πάγιο αίτημα τους, το οποίο όμως εκ του πονηρού ορμώμενη η σημερινή κυβέρνηση τους το αρνείται, σε μια προσπάθεια εκλογικού «τσουβαλιάσματος».