Ένας νέος ζωοδόχος ήλιος, ας ευχηθούμε ότι θα ανατείλει ξανά πάνω από την καμένη και πλημμυρισμένη Ελλάδα μας

Ένας νέος ζωοδόχος ήλιος, ας ευχηθούμε ότι θα ανατείλει ξανά πάνω από την καμένη και πλημμυρισμένη Ελλάδα μας…….

 

Επίκαιρη αναδημοσίευση με πρόσθετα σχόλια από Αντώνη Αντωνά.

 

«Tέτλαθι δή, κραδίη· καὶ κύντερον ἄλλο ποτ᾽ ἔτλης.»

 

ΥΣΤΑΤΗ ΙΚΕΣΙΑ

(Ένα λυρικό αφιέρωμα ικεσίας και αισιοδοξίας του Αντώνιου Αντωνά.)

 

Εσύ ανάδελφη χώρα, ουρανία, ωραιοτάτη Ελλάδα μας,

ανέσπερο φως σε φωτίζει, άσβεστη ιερή λαμπάδα είσαι…

Θειοτάτη και περικαλλής, κόρη γενέτειρα κυοφόρος,

αέναο της γης στολίδι, της Μεσογείου ζωηφόρος,

του Μεγαλέξανδρου τ΄αθάνατο νερό σε ποτίζει,

ένδοξων Ελλήνων πατρίδα, άγιο φως αιώνια σε φωτίζει.

 

Εσύ ΕΛΛΑΔΑ πολυπόθητη, σαν αειφόρος,

φοίνικας φτερωτός και μυθικός, που αιώνια αιωρείσαι,

στους Ελληνικούς αιθέρες, πνεύμα περήφανο διηνεκές.

Ως πότε ΕΣΕΙΣ Πανάγαθε Θεέ, Χριστέ μας, Παναγιά μας,

ευχή θα δώσετε, το κακό πάλαι ποτέ να μην ξανάρθει;

Σ΄αυτή την ιμερτή, αγιοτάτη, ζωηγράφο, θειοτάτη Ελλάδα,

που ανά τους αιώνες έζησε με βάσανα και στους αιώνες θε να ζήσει,

Νυν και αεί…..

 

Ελλάδα των αγίων και φιλοσόφων μήτρα,

που και σήμερα σταυρώνεσαι και ανάσταση προσδοκάς,

η καρδιά σου η λεοντόκαρδη με πείσμα καρδιοκτυπά,

μαζί με την ψυχή σου ριζωμένες στα στήθια σου,

δύναμη σου δίνουν και μακρά πνοή ζωής….

 

Σπόροι αθάνατοι, φυτρώνουν στα ματόβρεκτα χώματα σου,

που τα δεινά ποτέ δεν μπόρεσαν, για να τους ξεριζώσουν.

Παντού απλώνονται ζωηφόροι αιώνιοι, ουδείς τους ορίζει.

Μυθικός φοίνικας σε γέννησε και σε αναγεννά.

 

Τις στάχτες σου ανεμίζουν στα πέρατα και στους τέσσερις ανέμους.

Ούριος άνεμος θα τις επιστρέψει στ΄αγιοχώματα σου,

τα αναγεννημένα και δυνατές σε σένα δίνουνε ζωή και δύναμη,

αγάπη και κουράγιο, θάρρος, αισιοδοξία, πίστη γρανιτένια…

 

Το γεννοβόλο δέντρο σου σύριζα τα πάνδεινα εκόψαν

και απ΄τις ρίζες του φύτρωσαν, χιλιάδες βλαστοί και νέα δέντρα αιωνόβια,

που στην σκιά τους μάχεσαι όρθια περήφανη τιμημένη….

Στα πόδια σου στάθηκες, κλυδωνιζόμενη έρημη και μόνη…

 

Και είπε και προφήτεψε η ιέρεια Πυθία τότε για τον έρμαιο,

σε φουρτουνιασμένες άγριες θάλασσες Ελληνισμό…

«Ασκός κλυδωνιζόμενος, μηδέποτε βυθιζόμενος.»

 

Εσύ Ελλάδα μας αγαπημένη, μ΄αίμα αγίων και ηρώων,

τα ιερά χώματα σου είναι ποτισμένα και ευωδιάζουν,

σαν γιασεμιά, σαν τριαντάφυλλα, νυχτολούλουδα,

σαν βλογημένο μύρο..

 

Εσύ Ελλάδα μας μητέρα μας, ποτέ δεν θα πεθάνεις,

μια θεία δύναμη, απ΄τον γαλάζιο σου Ελληνικό ουρανό,

μ΄αόρατο πέπλο σε σκεπάζει και προστατεύει….

 

Αθάνατη καρδιά έχεις, τίποτα δεν την σταματά αιώνια να κτυπά.

Ούτε τα πόδια σου κανείς και τίποτα θε να μπορέσει να λυγίσει.

Και αν γονατίζεις καμιά φορά, τους νεκρούς σου θες για να τιμήσεις…

Τίποτα δεν θα μπορέσει των παιδιών σου την ζωή να αφανίσει.

Το προζύμι σου μόνη το πλάθεις και ζωή πάντα θε νάχεις …

 

Εσύ Ελλάδα αθάνατη, φωτοστεφανωμένη,

της πλάσης μοναχικό εύλαμπρο, διαμάντι,

χρυσόμορφη, απόγονη Ελλήνων ένδοξων προγόνων.

 

Πανέμορφη, κόρη βασανισμένη, ευλογημένη, ευωδιασμένη,

βωμός, τόλμης και αυτοθυσίας, που καταστροφές εβίωσες

και τον χαμό του γένους, της Πόλης, της Μικρασίας,

του Πόντου, της Σμύρνης, της Κύπρου,

που τ΄ αχνίζοντα ιερά αίματα των εθνομαρτύρων ακόμη και σήμερα,

τα πάτρια ιερά χώματα σου καθαγιάζουν και ευλογούν…

 

Κράτα καρδιά μου, χειρότερο έχεις βαστάξει πόνο…

Αειφόρος, εναλία, ζωηφόρος χώρα,

οι μαραμένες δάφνες, τα καμένα αγριολούλουδα,

θα ξαναγεννηθούν, θα μυροβολήσουν.

 

Τα πικρογελασμένα αηδόνια και πάλι θα λαλήσουν και κελαδήσουν.

Τα χελιδόνια της Άνοιξης και πάλι θα επιστρέψουν στους ουρανούς σου.

Οι νύμφες και νεράϊδες, που ωδή θα λαλήσουν με την γλώσσα της μουσικής,

ξανά θε να τραγουδήσουν και ζωή θα δώσουν, με τις γλυκές φωνές τους.

 

Την δύναμη την αέναη της θείας φύσης, θα υμνήσουν

και χαρμόσυνο μήνυμα θα δώσουν με δύναμη,

για αισιοδοξία, αγάπη και ψυχική αναγέννηση….

Ναι! Νέα αναγεννημένη Ζωή, θα δώσουν με τις γλυκές φωνές τους…..

 

Θάρρος και αισιοδοξία ευχόμαστε στους αδελφούς Έλληνες, που σήμερα βιώνουν ολέθριες στιγμές …

 

Δώστε δύναμης φτερά και νέα ελπίδα πνοής και ζωής στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας….Την νέα μας γενιά, που δεν φέρει καμιά ευθύνη, για την σημερινή μας κατάντια… Έχουμε την ηθική υποχρέωση, αλλά και την πατριωτική ευθύνη οι Πανέλληνες, πατέρες, μητέρες, παππούδες, να τα σώσουμε με όποια αυτοθυσία από επίδοξους, αλλά και επί δεκαετίες ανίκανους ολετήρες ... Οι φυσικές καταστροφές θα συνεχιστούν, αλλά η ετοιμότητα του κράτους μας, να τις αντιμετωπίσει, δυστυχώς αποδεικνύεται πλέον ότι είναι αναποτελεσματική, αφού έργα και υποδομές, προστασίας ήταν και είναι ανύπαρκτες .... 

 

……Και αυτονόητο είναι, ότι αυτός ο ταλαίπωρος λαός μας, για πολλοστή φορά, στην δίνη κατακλυσμών και ολοκαυτωμάτων, βρίσκεται και θα βρίσκεται ….

 

«Ιδέτωσαν πτωχοί και ευφρανθήτωσαν· εκζητήσατε τον Θεόν και ζήσεται η ψυχή ημών. Ότι εισήκουσε των πενήτων ο Κύριος και τους πεπεδημένους αυτού ούκ εξουδένωσε.

 

Αινεσάτωσαν αυτόν οι ουρανοί και η γη, θάλασσα και πάντα τα έρποντα εν αυτή.

Ότι η ΠΑΝΑΓΙΑ σώσει την ΕΛΛΑΔΑ και οικοδομηθήσονται αι πόλεις και κατοικήσουσιν εκεί και κληρονομήσουσιν αυτήν. Και το σπέρμα των δούλων ΤΗΣ καθέξουσιν αυτήν και οι αγαπώντες το όνομα σου κατασκηνώσουσιν εν αυτή.»

 

ΣΩΣΤΕ ΘΕΕ ΜΑΣ, ΙΗΣΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΛΑΟ ΣΑΣ...

 

«Εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει.»

(Αν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο, δεν θα το βρεις.)

 

Με συγκίνηση,

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΣ