Ένας σύγχρονος …Σταχτοπούτος! (ή και Σταχτοπούτα ...όπως προτιμάει)

Του Θανάση Κ. 

 

Κάποτε υπήρχε η Χιονάτη και η Σταχτοπούτα. Κι άλλα παραμύθια που είχαν κατά κανόνα πρωταγωνίστρια μια κοπέλα, που έψαχνε την “αληθινή αγάπη” (εκ μέρους ενός Καλού Πρίγκιπα), ώστε να ξεφύγει από την κακούργα μητριά ή και τις άθλιες αδελφές της.

 

Το απόλυτο “Καλό” (το κορίτσι – ηρωϊδα) και το απόλυτο “Κακό” (η μητριά και οι αδελφές της) ήταν αμφότερα γένους θηλυκού στα παραμύθια αυτά. 

 

Που μας έφτασαν μέσω των αδελφών Γκρίμ, στις αρχές του 19ου Αιώνα (αν και για τη Σταχτοπούτα έχει προηγηθεί ή εκδοχή του Σαρλ Περώ ένα αιώνα νωρίτερα). Όμως στην πραγματικότητα είναι μύθοι που συναντώνται στην αρχαία Ελλάδα, στη Ρώμη, ακόμα και στην αρχαία Κίνα. 

 

Τα παγκοσμίως δημοφιλή αυτά παραμύθια, που γαλούχησαν γενιές επί γενεών σε ολόκληρο τον κόσμο κι ενέπνευσαν καλλιτέχνες ανά τους αιώνες (και προσφάτως ανασκευάζονται μανιωδώς από τους οπαδούς του woke culture), τελικά μπήκαν και στην Πολιτική! 

 

Και μας τα σερβίρουν σήμερα ως “επικοινωνιακό περιτύλιγμα”, για ένα “πτωχό πλην τίμιο” παλικάρι, που πήγε στο εξωτερικό, διέπρεψε και τώρα άρχεται να σώσει την Αριστερά από τους “κακούς δεξιούς” – και τη χώρα από τα προβλήματά της. 

 

Αυτός ο… “σύγχρονος Σταχτοπούτος” της Αριστεράς, δεν ήταν ακριβώς “πτωχός” – στο Κολλέγιο πήγαινε και στην Εκάλη έμενε – αλλά ο πατέρας του έχασε την περιουσία του από το “παραδικαστικό κύκλωμα”, λέει… 

 

Δηλαδή δεν την έχασε ακριβώς, γιατί αποδείχθηκε ότι εξακολούθησε να έχει αρκετά χρήματα στο εξωτερικό, ούτε ήταν ακριβώς το “παραδικαστικό” που τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει την εδώ επιχείρησή του πριν φύγει έξω. 

 

Και στην περίπτωσή μας, οι “κακές αδελφές και η κακιά μητριά” είναι… η Έφη Αχτζιόγλου και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που θέλησαν, λέει, να “αρπάξουν” την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, (όταν αναγκάστηκε σε παραίτηση ο Τσίπρας). 

 

Και “καλή νεράϊδα” στην περίπτωσή μας ήταν η… Goldman Sachs η Παγκόσμια Επενδυτική Τράπεζα, στην οποία δούλεψε ο κ. Κασσελάκης μια τριετία περίπου στο παρελθόν, αλλά απεχώρησε μετά. Και ένα κύκλωμα ελληνικής καταγωγής που τον πήρε υπό τον προστασία του και τον βοήθησε στην “εξέλιξή” του προσφάτως, όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει ξανά τα “επενδυτικά”. 

 

Και αφού έκαναν τα “μαγικά” τους (προφανώς με τις ευλογίες του Αλέξη Τσίπρα), μας τον εμφάνισαν πριν μερικές βδομάδες, ως την μεγάλη και απαστράπτουσα “ελπίδα” να σώσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη βέβαιη περιθωριοποίηση. Και στη συνέχεια να σώσει και την Ελλάδα, “νικώντας” τον Μητσοτάκη, αφού ξέρει καλύτερα αγγλικά (!), όπως ξέρει καλύτερα και τον παγκόσμιο Καπιταλισμό! 

 

Πρόκειται για “παραμύθι” που ξεπερνά την πιο καλπάζουσα φαντασία. Γιατί καταφέρνει να κάνει για πρώτη φορά αυτό που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ! 

 

— Ποτέ στο παρελθόν, δεν εμφανίζεται σε μια δημοκρατική χώρα, ένας παντελώς άγνωστος μέχρι τώρα, από το πουθενά, να κερδίζει την Προεδρία ενός – υποτίθεται – κόμματος εξουσίας. 

 

— Ποτέ στο παρελθόν, δεν εμφανίζεται ένας νεαρός, που δεν είναι καν μόνιμος κάτοικος της χώρας, να θέλει να την κυβερνήσει, αληθινά “ουρανοκατέβατος”, καταγγέλλοντας όλους τους άλλους (στο κόμμα του και απέναντι), χωρίς να έχει τίποτα να επιδείξει ο ίδιος από το παρελθόν του, πέρα από κάποιους ισχυρισμούς, που αμφισβητήθηκαν από πολλούς σε πολλά σημεία… 

 

— Ποτέ στο παρελθόν, δεν ήλθε να “σώσει” την Αριστερά ένα υποτιθέμενο Golden Boy της Goldman Sachs της δεύτερης ή τρίτης μεγαλύτερης επενδυτικής τράπεζας στον κόσμο (από την οποία είχε αποχωρήσει – ή απολυθεί – πριν κάμποσα χρόνια). 

 

— Ποτέ στο παρελθόν, δεν ήλθε να σώσει την Αριστερά ένα παιδαρέλι που εμφανίζεται ως “εκπρόσωπος” του πιο επιθετικού διεθνοποιημένου κεφαλαίου. Παρεμπιπτόντως η Ιστορία του Παγκόσμιου Καπιταλισμού είναι γεμάτη από σκληρές μάχες να ελεγχθεί η δραστηριότητα της μονοπωλιακής ισχύος και των ολιγο-πωλιακών πρακτικών. Ενώ και η Ιστορία των Φιλελεύθερων δημοκρατιών είναι γεμάτη από μεταρρυθμίσεις που περιορίζουν την επιρροή Οικονομικών Κολοσσών στην Πολιτική. Η “αντιμονοπωλιακή” νομοθεσία των ΗΠΑ (την οποία άπαντες αγνοούν στην Ελλάδα) είναι η καλύτερη απόδειξη σχετικώς. 

 

Εδώ μάλιστα έχουμε και το διαφημιστικό “εύρημα” για όλα τα γούστα: Ο κ. Κασσελάκης επικαλείται την πολύ σύντομη θητεία του στον “άντρο” του διεθνούς καπιταλισμού, για να αποδείξει ότι είναι “καλύτερος” για όλους: 

• και γι’ αυτούς που θέλουν να πολεμήσουν τον Καπιταλισμό (στο χώρο της Αριστεράς) 
• και για όσους θέλουν να υπηρετήσουν τον Καπιταλισμό (στο χώρο της Αριστεράς).

Και καταφέρνει να εκλεγεί γιατί τα παραζαλισμένα ΜΜΕ τον προβάλλουν. Και τελικά τον ψηφίζουν σκάρτες 66 χιλιάδες “μελών” του κόμματος, εκ των οποίων οι μισοί περίπου θέλουν να εκδικηθούν όλους τους υπόλοιπους υποψηφίους (Αχτσιόγλου κλπ.) τους οποίους θεωρούν υπεύθυνους ότι “έδιωξαν τον Τσίπρα! Ενώ οι υπόλοιποι είναι πιτσιρικάδες που έφαγαν την “παραμύθα” μέσα από το διαδίκτυο. Πράγμα που κατέστη ευκολότερο, από την ώρα που άφησαν να ψηφίσουν μέχρι και τα… “δεκαπεντάχρονα” (τα οποία, όμως, δεν ψηφίζουν στις κανονικές εκλογές!) Αν είχαν κατεβάσει το όριο συμμετοχής στα… 12χρονα, ίσως να είχε βγει με την πρώτη… 

 

Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να αναφέρει ότι: 

 

— Πρώτον, η Goldman Sachs δεν διαθέτει το “αδιαμφισβήτητο κύρος” που της αποδίδεται εδώ. Θεωρήθηκε ότι είχε μεγάλες ευθύνες για την κρίση των subrimes στις ΗΠΑ το 2008 και κόντεψε να καταρρεύσει τότε, κατηγορήθηκε ότι είχε μεγάλη ανάμιξη στη “χειραγώγηση” των τιμών (και τότε και σε όλες τις προηγούμενες κρίσεις), ενώ μοίρασε και ιλιγγιώδη “μπόνους” στα στελέχη της δύο χρόνια αργότερα, πράγμα που θεωρήθηκε ιδιαίτερα “σκανδαλώδες”. 

 

Δεν την κατηγόρησαν τίποτα “φανατικοί αριστεροί”. Την κατηγόρησε ο mainstream Τύπος των ΗΠΑ (Νew York Times κλπ,) και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Wall Street, ενώ διεξοδική έρευνα έκανε και το Κογκρέσο. 

 

Βέβαια οι κριτικές που διατυπώθηκαν σε βάρος της GS δεν ήταν πάντα “δίκαιες” (αλλά ούτε και εντελώς “άδικες”). Και σοβαρές κατηγορίες σε βάρος της δεν έφτασαν ποτέ στα δικαστήρια. 

 

Πάντως ούτε οι οπαδοί του Καπιταλισμού ούτε οι αντίπαλοί του διεθνώς την εκτιμούν ιδιαίτερα! 

 

Κανείς δεν μπήκε επίσης στον πειρασμό να ενημερώσει την Ελληνική κοινή γνώμη, ότι ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός πρώην στελεχών από διεθνείς Επενδυτικές τράπεζες προωθούνται τελευταία στην ηγεσία δυτικών χωρών: 

 

— Ο Γάλλος Πρόεδρος Μανουέλ Μακρόν προέρχεται από τον Τραπεζικό Οίκο των Rotchild (γαλλικός κλάδος). 

— O Γερμανός ηγέτης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο Χριστιανοδημοκράτης Friedrick Merz προέρχεται από τον Επενδυτικό Κολοσσό Blacrock (που φέρεται ως “μεγαλομέτοχος” και της Goldman Sachs), 

— O Βρετανός Πρωθυπουργός, ηγέτης των Συντηρητικών Ρίσι Σούνακ, προέρχεται κι αυτός από την Goldman Sachs. 

— Ενώ ηγετικά στελέχη ΟΛΩΝ των Αμερικανικών Κυβερνήσεων της τελευταίας 20ετίας τουλάχιστον, προέρχονταν από την Goldman Sachs… 

 

Βέβαια υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα με όλους αυτούς αφενός και τον κ. Κασσελάκη τώρα. 

 

Όλοι τους ήταν γνωστά πρόσωπα με δημόσια παρουσία – πολιτική ή πανεπιστημιακή, ή και τα δύο – πριν αναδειχθούν στην ιεραρχία Επενδυτικών Τραπεζών. 

 

Στην περίπτωσή μας εμφανίζεται ένα εντελώς άγνωστο πρόσωπο που “κάποτε υπηρέτησε, για κάποιο διάστημα” ως μεσαίο στέλεχος της Goldman Sachs, κι αυτό είναι αρκετό για να αναλάβει τα ηνία του Κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μάλιστα της… “Ριζοσπαστικής Αριστεράς”! 

 

Έχουμε λοιπόν παγκόσμιους Οικονομικούς Κολοσσούς να προωθούν στελέχη τους στην ηγεσία δημοκρατικών χωρών. 

 

Τα στελέχη αυτά ΔΕΝ είναι “ένα πράγμα”. Με συμβατικά κριτήρια άλλοι μπορούν να χαρακτηριστούν “συντηρητικοί”, άλλοι “προοδευτικοί” ή “κεντρώοι” – αλλά έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά: 

 

* Πρώτον, εμφανίζονται ως “τεχνοκράτες” χωρίς πάντα να αποδεικνύονται ιδιαίτερα “επιτυχείς”. Εμφανίζονται ιδιαίτερα “‘έμπειροι” στη διαχείριση των βραχυχρόνιων επενδυτικών τοποθετήσεων, αλλά συχνά αποδεικνύονται μάλλον αδαείς στη διαχείριση της Πολιτικής 

 

* Δεύτερον προωθούν μια διεθνή ατζέντα, αποδυνάμωσης των εθνικών κρατών και ανάδειξης υπερεθνικών δομών που δεν έχουν ιδιαίτερη “δημοκρατική νομιμοποίηση” ή επαφή με τις ανάγκες των κοινωνιών τους. ‘Ολα άνωθεν, όλα έξωθεν, όλα με ισχυρή δόση κινδυνολογίας και ιδεολογικής τρομοκρατίας σε βάρος κάθε “αντιφρονούντος”. 

 

— Όποιος διαφωνεί με τις ανεξέλεγκτες ροές παράνομων μεταναστών κι όσων τους διακινούν, είναι… “ρατσιστής”! 

— Όποιος διαφωνεί με την βιαστική πλήρη εγκατάλειψη των υδρογονανθράκων, είναι… “αρνητής της κλιματικής αλλαγής”. 

— Όποιος διαφωνεί να διδάσκουν τρανς άτομα την ΛΟΑΚΤΙ κουλτούρα στα παιδιά του… Δημοτικού είναι “ομοφοβικός”. 

(Σε κάποια απ’ αυτά βέβαια, ο Σούνακ ίσως είναι η εξαίρεση)… 

 

Θεωρούνται “τεχνοκράτες” σε πράγματα μάλλον άσχετα με την διακυβέρνηση μιας σύγχρονης δημοκρατικής Πολιτείας. 

 

Κι είναι μάλλον “άσχετοι” με πράγματα απαραίτητα για το job description ενός σύγχρονου δημοκρατικού ηγέτη. 

 

Η περίπτωση του κ. Κασσελάκη είναι ακραία τέτοια περίπτωση. 

 

— Στην πρώτη δήλωσή του (που αναθεώρησε κάπως λίγο αργότερα), ζήτησε δύο πράγματα: Να καταργηθεί σχέση κράτους-Εκκλησίας στην Ελλάδα και να “καταργηθεί” η στράτευση των νέων! 

 

Ονειρεύεται ένα “άθρησκο κράτος” και μια “ανοχύρωτη Πολιτεία”… 

 

— Δεν γνωρίζει ότι στις ΗΠΑ το επίσημο moto του κράτους είναι In God We Trust (Εμπιστευόμαστε τον/ ή Πιστεύουμε στον Θεό)! Όπως αναγράφεται και στο χαρτονόμισμα του δολαρίου. 

— Και δεν έχει ακούσει, προφανώς, πως κάθε Πρόεδρος των ΗΠΑ τελειώνει τα διαγγέλματά του με την ευχή “So help you, God” (Ο Θεός να σας έχει καλά). 

— Και δεν γνωρίζει βέβαια, ότι αρχηγός του Βρετανικού Κράτους είναι ο Βασιλιάς της Αγγλίας, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και Κεφαλή της Αγγλικανικής Εκκλησίας ex officio (εδώ δεν έχει γίνει ούτε καν η πρώτη, στοιχειώδης, “διοικητική διαίρεση” κράτους-Εκκλησίας). 

— Και δεν γνωρίζει ότι στη σημερινή Γερμανία οι φορολογούμενοι δηλώνουν το θρήσκευμά τους στη φορολογική τους δήλωση, ώστε ένα μέρος των φόρων τους να πάνε στην Εκκλησία τους. (Εδώ απαγορεύεται επισήμως να δηλώσεις του θρήσκευμά σου…) 

 

— Δήλωσε ακόμα, ότι θέλει να καταργηθεί η στρατιωτική θητεία! Δεν γνωρίζει ότι χώρες που αντιμετωπίζουν σοβαρές εθνικές απειλές, όχι μόνο έχουν “θητεία”, αλλά έχουν υιοθετήσει και το δόγμα της “Παλλαϊκής Άμυνας”. Και μιλάμε για προοδευμένες χώρες, όπως το Ισραήλ και η Ελβετία. 

— Δεν γνώριζε καν ποιά είναι η στάση της Ελλάδας απέναντι στο παράνομο τουρκικό ψευδοκράτος στα κατεχόμενα της Κύπρου! 

 

Ακόμα και για τα “σωστά” που λέει – την ανάγκη να γίνει η Ελληνική Οικονομία ανταγωνιστική – δεν γνωρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σταθερά κατήγγειλε την “ανταγωνιστικότητα” ως δήθεν κατασκεύασμα του… “νεοφιλελευθερισμού”. 

 

Θέλει να αναλάβει την ηγεσία ενός κόμματος, του οποίου “αγνοεί” την πορεία! 

Και θέλει να αναλάβει τη διακυβέρνηση μιας χώρας, της οποίας κραυγαλέα αγνοεί τα προβλήματα. 

Σαν να βάζεις έναν “τεχνοκράτη”, αγνώστων λοιπών στοιχείων, που δηλώνει “ηλεκτρολόγος”, να κάνει… εγχείριση ανοιχτής καρδιάς! 

Κι όμως ψηφίζεται και εκλέγεται. 

Πράγμα που δεν λέει απολύτως τίποτα για τον ίδιο τον κ. Κασσελάκη. 

Αλλά λέει παρά-πολλά για μας: Για την παρακμή και τη διάλυσή στην οποία έχουμε περιέλθει. Ως Κοινωνία και ως Πολιτεία. 

 

— Κάποιοι διακήρυσσαν ως “μοντερνιά” των προτεραιότητα της “Επικοινωνίας” απέναντι στην Πολιτική. Πρώτος ανάμεσά τους, βέβαια, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Και ήρθε τώρα η “Επικοινωνία” κι έφαγε την “Πολιτική” (που είχαν ήδη φροντίσει να απαξιώσουν πλήρως). Με πρώτο θύμα τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ… 

 

— Κάποιοι ήθελαν να κατεβάζουν συνεχώς το ηλικιακό όριο ψήφου. Με πρώτον τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το κατέβασε για τις εκλογές στα 17 χρόνια. Τελικά στις δικές του εσωκομματικές εκλογές το κατέβασε στα 15 χρόνια! Και έχασε το ίδιο το Κόμμα του, από κάποιον που κανείς τους δεν ήξερε ένα μήνα πριν… 

 

— Κάποιοι θεωρούν ότι κάθε “μοντερνιά” που χτυπά με ασυγκράτητο Λαϊκισμό ο,τιδήποτε παραδοσιακό, είναι “Πρόοδος”, λέει! Και τελικά ήλθε η απόλυτη “μοντερνιά” να καταπιεί το ίδιο το Κόμμα τους!

 

Εκτός από “σύγχρονος Σταχτοπούτος”, ο κ. Κασσελάκης αποδείχθηκε και η “Νέμεση” για όσους Λαΐκισαν αφόρητα τα τελευταία χρόνια με σημαία: 

— τη “μοντερνιά” που εμφανίζεται ως “Πρόοδος”, 

— την εξιδανίκευση των πάσης φύσεως “μειοψηφιών”, που εμφανίζεται ως πεμπτουσία του… “Κέντρου”, 

— τον αφόρητο νεοπλουτισμό των καλομαθημένων Goldenboys, που εμφανίζεται ως πεμπτουσία της “Αριστεράς” 

— και την άκριτη εισαγωγή πάσης φύσεως “ιδεολογημάτων”, ως πεμπτουσία της Πολιτικής. 

 

Το ότι σάρωσε το ΣΥΡΙΖΑ είναι πια το λιγότερο… 

Το χειρότερο είναι πως απέναντι του δεν υπάρχει κανένα ισχυρό “ανάχωμα” για να υπερασπιστεί τη χώρα – την οποία προσπαθεί επίσης να αλώσει! 

 

Και να την “κυβερνήσει” ως κακέκτυπο της “αριστεράς” του… Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ – την οποία ο ίδιος θαυμάζει… 

 

Ένας δήθεν “αριστερός” άλωσε μια δήθεν “Αριστερά”, έχοντας πια απέναντι του σχεδόν… “ομοϊδεάτες” του, δήθεν “δεξιούς” και φιλοδοξεί να κυβερνήσει την Ελλάδα και να την καταστήσει… “πρώην χώρα”! 

 

Αυτό το παραμύθι του “σύγχρονου Σταχτοπούτου”, κατάντησε κάπως δυστοπικό. 

Θυμίζει περισσότερο Αρχαία Τραγωδία! 

Όπου τη λύση δεν την έδινε ο “Καλός Πρίγκιπας”, αλλά ο “από μηχανής Θεός”! 

 

Πηγή: Daily Post

ΑΒΕΡΩΦ