Το κεφάλι του Προδρόμου

Γράφει ο ΠαπαΗλίας Υφαντής
 

Ο άγγελος, που προανήγγειλε στο Ζαχαρία τη γέννηση του Προδρόμου, είπε πως ο γιος του θα γινόταν μέγας.

 

Αλλά, για να επαληθευτεί η περί μεγαλοσύνης προφητεία του αγγέλου, ο Πρόδομος δεν πήγε να σπουδάσει σε κάποια σχολή αντίστοιχη του Χάρβαρτ. Ούτε εντάχθηκε σε κάποια λέσχη αντίστοιχη της Μπίλντεμπεργκ, όπου παίρνουν το χρίσμα του πρωθυπουργού και των συμπαρατρεχάμενων της εξουσίας, για να διαπρέψουν ως αρχιπροδότες της πατρίδας. 

 

Ούτε σπούδασε νομικά. Και μάλιστα σε βάθος και σε πλάτος. Ώστε το μαφιόζικο κατεστημένο να του αναθέσει να χαλκεύσει κάποιο ληστοσύνταγμα. Όπως στις μέρες μας συμβαίνει με κάποιους μεγαλοαπατεώνες συνταγματολόγους. Οι οποίοι μερίμνησαν επιμελώς, ώστε να αμνηστεύονται με ασυλίες και παραγραφές οι ληστοσυμμορίες των αλληλέγγυων, με αυτούς, πολιτικών απατεώνων. Ώστε να πολεμούν απροκάλυπτα Πατρίδα, Ορθοδοξία και οικογένεια. 

 

Ακόμη δεν φαίνεται να είχε σχέσεις με τη νομική και θρησκευτική αριστοκρατία των γραμματέων και των φαρισαίων. Που εγκυμονούσαν τον κίνδυνο των ηθικών και πνευματικών στρεβλώσεων και παραμορφώσεων. 

 

Γύρισε λοιπόν σε όλα και όλους αυτούς την πλάτη. Και τράβηξε κατά την έρημο. Για να φορέσει τον από τρίχες καμήλας χιτώνα και να τρέφεται με μέλι άγριο. Ώστε να κάμει εκεί τις «πανεπιστημιακές» και «μεταπτυχιακές» του σπουδές. Και να διατηρήσει, έτσι, την ηθική και πνευματική του αυθεντικότητα και καθαρότητα… 

 

Σπούδασε στη σχολή της ερήμου. Κι έμαθε τη γλώσσα των άγριων πουλιών, των πανέμορφων λουλουδιών και των μακρινών αστεριών. Κι ακόμη πιο πέρα τη γλώσσα του σύμπαντος και του Αγίου Πνεύματος. Που του αποκάλυψαν τον «κρυμμένο θησαυρό» και τον «πολύτιμο μαργαρίτη». Δηλαδή, τη πολιτεία του Θεού. 

 

Κι όταν ανακάλυψε τη πολιτεία του Θεού, έσπευσε να την αποκαλύψει στους συνανθρώπους του: Αφήστε, τους έλεγε, τους εστεμμένους κακούργους και τα πάσης φύσεως ανήθικα ηθικά τους στηρίγματα, που σας λεηλατούν και σας καταπιέζουν και σας σφάζουν, κι ελάτε να υποδεχθείτε την πολιτεία του Θεού. 

 

Κι εκείνοι τον ρωτούσαν: Τι πρέπει να κάμουμε, για να υποδεχτούμε τη θεϊκή πολιτεία; 

 

Κι, όπως ο ίδιος έκαμε, δεν τους παρέπεμψε σε πολύτομες βιβλιοθήκες, για να βουλιάξουν στην πολυδαίδαλη φλυαρία ατελέσφορων θεωριών και νομικών λαβυρίνθων, αλλά τους είπε μια και μοναδική λέξη: Μετανοήστε! 

 

- Και τι σημαίνει αυτό! Τον ρωτούσαν. 

– Να πάψτε να είστε τέρατα! Και να γίνετε φυσιολογικοί άνθρωποι. Όπως σας έπλασε ο Θεός! Δεν σας έδωσε ο Θεός ένα σώμα να ντύσετε και ένα στομάχι να χορτάσετε; Εσείς γιατί σωριάζετε ενδύματα και τροφές και χρήματα και κτήματα, σάμπως να έχετε εκατοντάδες και χιλιάδες σώματα και στομάχια!

 

- Και Ξαναρωτούσαν: Λοιπόν, τι χρειάζεται, για να γίνουμε φυσιολογικοί άνθρωποι:

Και πάλι τους απαντούσε με μια λέξη:

Δικαιοσύνη!… Να είστε δίκαιοι με τους συνανθρώπους σας. Και ν’ αρκείστε σ’ αυτά, που σας χρειάζονται. Και τα υπόλοιπα να τα δίνετε σ’ αυτούς, που δεν έχουν: Όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα σ’ αυτόν, που δεν έχει κανένα. Και αυτός, που έχει περισσεύματα τροφών, να δίνει σ’ αυτόν, που δεν έχει καθόλου. 

 

Στους αστυνομικούς συνιστούσε να μη φακελώνουν το λαό. Όπως τώρα συμβαίνει με την ηλεκτρονική ταυτότητα. Που ουσιαστικά είναι ο χαφιές που ο καθένας μας θα υποχρεωθεί να κουβαλά στην τσέπη του. 

 

Εκτός όμως απ’ αυτούς, που τον άκουγαν μετανοούσαν, ήταν και οι αμετανόητοι: Οι κάστες των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων. Που είχαν κάμει τη αδικία και την απανθρωπιά νομικό καθεστώς και θρησκεία τους. Και δεν διανοούνταν-παιδιά του Αβραάμ αυτοί - να πάρουν μαθήματα από έναν ερημίτη… 

 

Οχιόπουλα, τους έλεγε ο Πρόδρομος, σε τίποτε δεν σας ωφελεί η καύχησή σας ότι είστε παιδιά του Αβραάμ!. Γιατί ο Θεός μπορεί να κάμει παιδιά του Αβραάμ ακόμη και απ’ τις πέτρες. Που σημαίνει ότι μπορεί, ακόμη κι απ’ τους μεγαλύτερους κακούργους να κάμει, αν μετανοήσουν, αγίους. Ενώ, αν εσείς δεν αλλάξετε, έχει έτοιμο το τσεκούρι, για να σας κόψει σύρριζα. 

 

Και η καταλυτική φωνή του έφτασε μέχρι και στα «προσωπικά λερωμένα» το βασιλιά Ηρώδη:

«Δεν σου επιτρέπεται, του έλεγε, να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου»! Αλλά ο Ηρώδης είχε κάμει νόμο του την κακουργία και το διωγμό της δικαιοσύνης. Και, επειδή, όπως όλοι οι εξουσιαστές, δεν δεχόταν, ελέγχους, τον φυλάκισε. Και στην επέτειο των γενεθλίων του, τον αποκεφάλισε. 

 

Έτσι ώστε το κεφάλι, που στις εικόνες βλέπουμε τον Πρόδρομο να κρατεί στα χέρια του, να είναι η αιώνια και αδυσώπητη κραυγή μέσα στην ερημιά του κόσμου: Κραυγή για τους δάσκαλους της αλήθειας και τους αγωνιστές της δικαιοσύνης. Που τους φωνάζει πως μόνο, αν είναι έτοιμοι να θυσιάσουν το κεφάλι τους, μπορούν να είναι πειστικοί, γι’ αυτά που λένε και αποτελεσματικοί για όσα πράττουν. 

 

Κραυγή, που δείχνει πόσο οι εξουσιαστές σέβονται την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, που συχνά καπηλεύονται. Και με ποιο τρόπο και ποια μέσα αντιμετωπίζουν εκείνους που ειλικρινά τις υπηρετούν. 

 

Κραυγή τέλος και για τους λαούς. Που, μπορεί ν’ αγαπούν τις προφητικές φωνές, αλλά από το άλλο όμως μέρος χειροκροτούν και ζητωκραυγάζουν τους Ηρώδες. Παρόλο που οι Ηρώδες καταληστεύουν τους λαούς. Και αντιμετωπίζουν τους προφήτες με τσεκούρια και καρμανιόλες. 

 

Για να είναι έτσι μόνιμα οι φωνές των Προδρόμων, «φωνές βοώντων εν τη ερήμω». Και οι άνθρωποι μόνιμα να ζούνε σε μια Γη, έρημη από δικαιοσύνη, ειρήνη και ελευθερία. 

 

Όπου, όσο λιγοστεύουν οι φωνές των προφητών, τόσο πολλαπλασιάζονται τα ουρλιαχτά των λύκων...

 

ΥΠΕΡΒΑΣΗ