Alors, c’ est la guerre… Λίγες σκέψεις ἐν μέσῳ ἑνός ἀκήρυκτου, πολυμέτωπου πολέμου

Τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ἱστορίας

 

Βρισκόμαστε λοιπόν ξεκάθαρα σέ πόλεμο. Ἕνα πόλεμο ἀκήρυκτο καί ὑβριδικό. Καί φυσικά ἕνα πόλεμο πού περιλαμβάνει πολλά ἀκόμη μέτωπα, πλήν ἐκείνου τῶν ἐμπρησμῶν. Τό ἔγραφα ἄλλωστε καί πρίν ἀπό ἕνα περίπου μῆνα ὅτι, πέραν τῆς γελοίας θεωρίας τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς πού εἶναι μόνο γιά διανοητικά καθυστερημένους (κι ἄς συνεχίζουν μέ τόσο θράσος νά τήν πιπιλίζουν τά κυβερνητικά κνώδαλα), ἡ ἐν ἐξελίξει πύρινη καταστροφή τῆς χώρας εἶναι πασιφανές ὅτι δέν μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ οὔτε μέ τήν προσφυγή σέ ὅρους, ὅπως «πολιτική ἀνικανότητα», ἀλλά οὔτε καί μέ τή συζήτηση περί αἰολικῶν πάρκων καί ἄλλων οικονομικών συμφερόντων, ἐνῶ ἀκόμη καί ἡ ἐπίσης πολύ βάσιμη ἀναφορά σέ Τούρκους πράκτορες-ἐμπρηστές δέν ἀρκεῖ γιά νά ἑρμηνεύσει τό μέγεθος αὐτοῦ πού ζοῦμε. Αὐτό στήν πραγματικότητα μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ μόνο ἄν κατανοήσουμε τήν πολύ εὑρύτερη ἀλήθεια ὅτι βρισκόμαστε ὡς χώρα ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες στήν καρδιά τῆς νεοταξικῆς ἐπίθεσης καί ὅτι διοικούμαστε ἀπό ἐλεεινές μαριονέτες, πού παίζουν σκιώδεις, μειοδοτικούς ρόλους μέσα σέ ἕναν υπόνομο ξεφτιλισμένης ψευτοδημοκρατίας, ἐκτελῶντας ἐντολές ξένων ἀφεντικῶν, χωρίς δισταγμό καί χωρίς ἴχνος ἐθνικῆς συνείδησης. Μόνο ἔτσι μποροῦν νά ἐξηγηθοῦν πραγματικά οἱ ἐξελίξεις (μέ τόν ὅρο νά ὑπονοεὶ ὄχι μόνο τίς πυρκαγιές, ἀλλά τό συνολικό κῦμα οἰκονομικῆς καί πνευματικῆς ἅλωσης καί καταστροφῆς τῆς πατρίδας καθ’ ὅλη τή λεγόμενη Μεταπολίτευση).

 

Λίγο μετά τόν νέο πύρινο ὄλεθρο στή Θράκη, προφανῶς ἐπιμένω στήν παραπάνω ἄποψη. Ὄχι, δέν εἶναι οἱ Τοῦρκοι τό μεῖζον πρόβλημα, ὅσο καί ἄν εἶναι ἀναφανδόν ἐμπλεκόμενοι καί ἀκόμη πιό φανερά ἐπωφελούμενοι ἀπό τήν καταστροφή. Τό πρόβλημα ἦταν καί παραμένει πάντοτε τό ἀπό δεκαετίες ὀργανωμένο σχέδιο σταδιακῆς ἐξόντωσης τῆς πατρίδας. Ἐξόντωσης ὑλικῆς καί πνευματικῆς. Καί σέ αὐτό τό σχέδιο δέν εἶναι ἀσφαλῶς ἡ Τουρκία ὁ ἠθικός αὐτουργός (ὅσο καί ἄν θεωρεῖ ὅτι θά ἐπωφεληθεῖ). Δέν εἶναι οὔτε οἱ λαθρέποικοι πού κατακλύζουν τή χώρα ὄχι μόνο πληθυσμιακά, ἀλλά καί μέ τό θρησκευτικό τους μῖσος καί τή βαριά πολιτισμική τους μειονεξία. Δέν εἶναι οὔτε τά πάμπολλα ἑλληνεπώνυμα ζόμπι (ἡ λέξη «Ἕλληνας» εἶναι πολύ βαριά γιά νά χρησιμοποιεῖται ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ ὡς προσδιοριστική τοῦ κάθε προδοτικοῦ σαπρόφυτου) πού - μή γελιόμαστε - ἔχουν βάλει τό νεοελληνέζικο βρωμόχερό τους (καί) στό ὄνειδος τῶν ἐμπρησμῶν. Ὁ ἠθικός αὐτουργός εἶναι τό δυσῶδες δαιμονικό σκυλολόι πού προσπαθεῖ νά καθυποτάξει ὅλο τόν πλανήτη, πού ἐμφανίζεται συνήθως μέ τή γνωστή ὑπερατλαντική προσωπίδα (στήν πραγματικότητα βεβαίως πρόκειται γιά κάτι πολύ βαθύτερο ἀπό αὐτήν) καί τό ὁποῖο διαθέτει πολλά χέρια, πολλά μάτια καί πολλά ἐκτελεστικά ὄργανα. Καί ἀκολούθως ὁ καθ' ἡμᾶς βασικός φυσικός αὐτουργός εἶναι ἀσφαλῶς ὅλο τό συμμορίτικο αὐτό πλέγμα τῶν βαστάζων πού ἀποκαλεῖται πολιτικό προσωπικό τῆς χώρας (μή ἐξαιρουμένης δηλαδή οὔτε τῆς συντριπτικῆς πλειονότητας τῶν μεγαλύτερων καί μικρότερων κομμάτων πού δῆθεν ἀντιπολιτεύονται τόν προεξάρχοντα φασιστικό συρφετό).

 

Τό θέμα συνεπῶς δέν μπορεῖ νά πάψει νά θεωρεῖται ἐντεταγμένο μέσα στό εὐρύτερο πακέτο πού ἀπεργάζεται καί προωθεῖ ὁ νεοταξικός ἀπόπατος καί οἱ ἐνθάδε μεγάλες καί μικρότερες παραδουλεῦτρες του. Στό ἴδιο πάντα πακέτο, πού περιλαμβάνει κάθε ἐκστρατεία ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς ἀποδόμησης, κάθε ἀπόπειρα ἠθικῆς καί πνευματικῆς καταβαράθρωσης, κάθε πρόκληση ὑλικῆς καταστροφῆς πού θά ἐπιτείνει τήν ἐξάρτηση καί θά ἐντείνει τό χάος, τήν ἐξαθλίωση καί τήν ἀπελπισία, κάθε ἐπιβολή τῆς παρακμῆς, τοῦ ἐκφυλισμοῦ καί τῆς διαστροφῆς. Μέσα σέ ὅλα αὐτά προφανῶς οἱ πραγματικοί κυβερνῆτες θά δώσουν καί τά ἀντίδωρά τους στούς ὑπαλλήλους τους. Εἴτε εἶναι οἱ σιχαμένες ἑλληνόφωνες ἐλίτ τοῦ δωσίλογου κοτζαμπασισμοῦ, εἴτε οἱ ἀχρεῖοι πολιτικοί τους τζουτζέδες, εἴτε στά ἀνατολικά μας οἱ Τοῦρκοι, εἴτε στά βόρειά μας τό ψευτομακεδονικό πλυντήριο, εἴτε ὁποιαδήποτε ἄλλη ὑπηρέτρια τῶν ἀφεντικῶν. Τό βαθύτερο πρόβλημα ὡστόσο παραμένει ἄλλο.

 

Ὅλα αὐτά δέν πρέπει νά τά ξεχνᾶμε, γιά νά μή χάνουμε ἀπό τά μάτια μας τό δάσος, ἐπικεντρώνοντας σέ μεμονωμένα δέντρα. Γιατί ἄν τό χάσουμε, δέν θά μπορέσουμε νά συνειδητοποιήσουμε ὅλο τό μέγεθος τοῦ ἀκήρυκτου, ἀλλά τρομεροῦ πολέμου μέσα στόν ὁποῖο βρισκόμαστε καί ὁ ὁποῖος θά κλιμακωθεῖ καί ἄλλο ἐφεξῆς. Τό ἐπί δεκαετίες στημένο ξεχαρβάλωμα τοῦ τόπου, ἡ λύσσα κατά τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας, ἡ χυδαία ἀποσάθρωση κάθε ἀξίας καί ἰδανικοῦ, ἡ ραγδαία στέρηση αὐτονόητων δικαιωμάτων καί πολιτικῶν ἐλευθεριῶν, οἱ ψευτοπανδημίες καί ἡ νῦν ἐν ἐξελίξει ἐμβολιογενοκτονία, ἡ προϊοῦσα ἐκπτώχευση τῶν Ἑλλήνων καί ἡ ἐπίσης προϊοῦσα ἀντικατάστασή τους ἀπό στίφη λαθροεισβολέων, ἡ ἐπικείμενη φασιστική ἀθλιότητα μέ τή νέα ἠλεκτρονική ταυτότητα εἶναι ὅλα μέτωπα τοῦ ἴδιου ἀκριβῶς πολέμου. Οἱ πυρκαγιές εἶναι ἕνα μόνο ἀπό αὐτά. Ἀπέναντι λοιπόν σέ ὅλη αὐτή τήν πολυμέτωπη ἐπίθεση, πρέπει νά κρατήσουμε συνολική καί ἐμεῖς στάση ἀνένδοτης ἄμυνας ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος. Θά ἐπαναλάβω γιά πολλοστή φορά ὅτι αὐτός ὁ πόλεμος δέν κερδίζεται ἀνθρωπίνως, ἀλλά μόνο μέ θαῦμα. Εἴμαστε ὅμως ὑποχρεωμένοι νά κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε ἀνθρωπίνως, γιά νά «ἐκβιάσουμε» τό θαῦμα. Μέ πνευματικό πρωτίστως ἀγῶνα, ἀλλά καί μέ ἀνένδοτη ἀνυπακοή καί ἀντίσταση σέ κάθε μικρό καί μεγάλο σχέδιο πού ἐκπονοῦν ἐναντίον μας ὅλοι αὐτοί οἱ ἀντίχριστοι καί μισέλληνες ἀχρεῖοι. Εἴτε εἶναι οἱ ἐμπρησμοί, εἴτε τά ἐμβόλια, εἴτε ἡ κάρτα τοῦ πολίτη, εἴτε τά ἄλλα βλάσφημα καί ἐθνοκτόνα μέτρα, εἴτε ὁποιοδήποτε ἄλλο πεδίο ἐπιβολῆς τῆς διαστροφικῆς ἀντινόησης τοῦ ἀνάποδου κόσμου πού μᾶς ἑτοιμάζουν ὁλοταχῶς.

 

Alors, c' est la guerre. Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Θά ἀντισταθοῦμε καί ἐμεῖς λοιπόν. Καί ὅσο καί ἄν τά πράγματα φαντάζουν ζοφερά καί δυσοίωνα, ἄς θυμόμαστε ἀπό τήν ἄλλη καί ὅτι «εἷς οἰωνός ἄριστος: ἀμύνεσθαι περί πάτρης». Σέ κάθε δαιμονική ἐπίθεση τῶν ἀχρείων, ἐμεῖς ὀφείλουμε σύν Θεῷ νά εἴμαστε ἀπέναντι...