Η Ελλάδα στη μέγγενη/παγίδα των αμερικανικών «σχεδίων/χαρτών»

Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

 

Η Ελλάδα στη μέγγενη/παγίδα των αμερικανικών «σχεδίων/χαρτών», ήτοι απλά και τραγικά

από ληστεία/ακρωτηριασμό σε ληστεία/ακρωτηριασμό ακριβώς όπως προβλέπουν τα προγράμματα που κατηγορούμε ως «συνωμοσιολογικά»

 

Έχει ειπωθεί (Θ. Καρυώτης, συνέντευξη σε Πάρι Καρβουνόπουλο στον έγκυρο ιστότοπο Militaire), ότι οι Αμερικανοί δεν θέλουν η Ελλάδα να δώσει στη Τουρκία το μισό Αιγαίο, όπως προβλέπει η «Γαλάζια Πατρίδα» τους, αλλά μόνο ολόκληρη την δυνητική ΑΟΖ της με τη Κύπρο, δηλαδή ολόκληρη τη θαλάσσια περιοχή ανατολικά απ’ τον 25ο μεσημβρινό και έως τον 32ο μεσημβρινό. 

 

Και γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχει η ιδέα να εφαρμοστεί στα σχετικά ελληνο-τουρκικά ό, τι διαδικαστικό πρόσφατα εφαρμόστηκε στα λιβανο-ισραηλινά, όχι γιατί αντικειμενικά υπάρχουν γεωγραφικο-νομικές αναλογίες μεταξύ τους, αλλά με το γνωστό «στυλ Χόκστάιν» πολύ απλώς με το νέο εφευρεθέν «σύστημα» της μη άμεσης συνάντησης και συζήτησης των δύο ενδιαφερόμενων και των εξ αποστάσεως, χωριστών συνομιλιών εναλλάξ με τον ένα και με τον άλλο εξ αυτών.

 

Πολύ πιθανόν να είναι έτσι τα «πράγματα» μιας και ο κερδισμένος θα είναι η Τουρκία και ο χαμένος η Ελλάδα, αφού η Τουρκία δεν θα χρειαστεί να «ξοδέψει» λόγια και λόγια για μια μάταιη προσπάθεια να πείσει την Ελλάδα να δεχθεί τις απαιτήσεις της και θα βρει έτοιμες «στο πιάτο της» τις υποχωρήσεις/παραχωρήσεις που η Ελλάδα θα κάνει στον Αμερικανό «διαμεσολαβητή» σε χωριστές συναντήσεις!

 

Πανεύκολα και πανέξυπνα λοιπόν επιδιώκεται η «εφαρμογή» του «λιβανο-ισραηλινού συστήματος» στα ελληνοτουρκικά, διότι μόνο με αυτόν τον σχεδόν «απρόσωπο» τρόπο θα μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα τόσο μεγάλο «έκτρωμα» σε βάρος της Ελλάδας και υπέρ της Τουρκίας. «Από μακριά και αγαπημένα», όπως λένε, ώστε εσύ που δίνεις να μη βλέπεις μπροστά σου εκείνον στον οποίο δίνεις και νιώσεις αμηχανία ή ντροπή και απέχθεια για τον εαυτό σου που δέχεσαι να δώσεις τόσα πολλά ακρωτηριάζοντας την πατρίδα σου, μια «αισθηματική λεπτότητα»(!) για να μη βλέπουν οι « Έλληνες που χάνουν» στα μούτρα των «Τούρκων που κερδίζουν» την ικανοποίηση και την ειρωνεία τους!

 

Εκτός αυτού, μη ξεχνάμε και το ελληνικό διαχρονικό αδύνατο σημείο, δηλαδή τον παράγοντα «εκβιασμός» που φιλικά μπορεί να «κάμψει» τους ηθικά και ψυχικά αδύναμους Έλληνες «συνομιλητές», κάτι που ασφαλώς δεν υπήρχε μεταξύ λιβανέζων και ισραηλινών.

 

Τώρα, ειδικά για το Αιγαίο, η γνώμη μας είναι πως το ενδιαφέρον της Τουρκίας δεν είναι υποδεέστερο από εκείνο για την ανατολική Μεσόγειο.

 

Δεν πρέπει καθόλου να ξεχνάμε πως Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειος για την Τουρκία είναι ένα και αυτό όταν διατυμπανίζει το σίγουρα πλαστό και ανύπαρκτο «θεώρημα» πως η υφαλοκρηπίδα της «φτάνει» έως την Εύβοια και πέραν της νότιας Κύπρου ως μιας φαντασιακής «υφαλοκρηπίδας της Ανατολίας», ένας πολύποδας που δήθεν «εξαπλώνεται» δυτικά και νότια και βόρεια, παντού «ιδιοκτησία Ανατολίας»!

 

Επομένως ο αιγαιακός δίαυλος προς τη Μεσόγειο για την Τουρκία είναι απολύτως ζωτικός, όχι βέβαια για το ενδεχόμενο υδρογονανθρακικών πλούτων, αλλά βασικά και ανυποχώρητα για στρατιωτική και στρατηγική επικράτηση και ταυτόχρονη ελληνική στρατιωτικο-στρατηγική συρρίκνωση, ακριβώς στη λεγόμενη «ελληνική θάλασσα»! Τί ιστορικός θρίαμβος!!

 

Οι πάντες ξέρουν πως η Τουρκία επιδιώκει πάση θυσία και μια για πάντα μια «συγκυριαρχία» στο Αιγαίο έτσι ώστε να «ελευθερωθεί» από τον «αποκλεισμό» που νιώθει από τα ελληνικά ανατολικά νησιά, ανυπόφορα «δεσμά» για μια Τουρκία που καυχιέται για την «τεράστια ακτογραμμή» της στο Αιγαίο (αν και η Ελλάδα συνολικά διαθέτει πολύ μεγαλύτερη!, αλλά πήγαινε να το βάλεις στα μυαλά των εχθρών Τούρκων, των φίλων Αμερικανών και των ίδιων των Ελλήνων πολιτικών!).

 

Μάλλον υπ’ αυτούς τους «όρους» εμφανίστηκε πρόσφατα στον ελληνικό τύπο(«Εστία, 28.5.2023) η «πληροφορία» για ένα «σχέδιο διαμοιρασμού του Αιγαίου» με την Τουρκία ακόμη πιο ριζοσπαστικό και τραυματικό για την Ελλάδα, όπου σκιαγραφούνται αυτοί οι «τουρκικοί δίαυλοι» που τέμνουν οριζόντια και κάθετα το Αιγαίο, από βορρά ως νότο, απ’ τη μια μεριά απομονώνοντας τραγικά σχεδόν όλα τα ελληνικά νησιά, περιλαμβανομένης της Κρήτης, κι απ’ την άλλη παραχωρώντας στη Τουρκία, για πρώτη φορά στην ιστορία της, την ευχέρεια και την ισχύ να αποκόψει όλα τα ελληνικά νησιώτικα αμυντικά συστήματα μπαίνοντας ανάμεσά τους με τρεις τεράστιες «σφήνες» και ταυτόχρονα να κυκλοφορεί περίπου έως τις ελληνικές ανατολικές ακτές «ελεύθερα και ωραία» δημιουργώντας έτσι μια τεράστια τανάλια με τρεις «σιαγώνες» επιθετικότητας όπου οι ελληνικές δυνάμεις, κατακερματισμένες, θα βρίσκονται συνέχεια μεταξύ δύο τουρκικών πολεμικών διαδρόμων!

 

Όλα αυτά βέβαια μαζί με την απαραίτητη γενική αποστρατιωτικοποίηση όλων των ελληνικών νησιών τα οποία δήθεν δεν θα έχουν πια ανάγκη να αμυνθούν γιατί η τουρκική στρατιά του Αιγαίου θα αποσυρθεί 250 χιλιόμετρα στην ενδοχώρα και μια «συμπληρωματική» νομική διεθνής υποχρέωση στους όρους ενός «Συμφώνου αμοιβαίας μη επίθεσης»!!

 

Αυτό το project πολύ μοιάζει σαν να θέλει να αποδείξει πως αυτοί (οι αμερικανο-τουρκοι) είναι οι έξυπνοι, που κατορθώνουν να επιβάλλουν μια τόσο δραστική, ολοκληρωτική και ταπεινωτική κατάσταση στους Έλληνες και οι άλλοι (οι Έλληνες) είναι οι βολικοί ηλίθιοι που δέχονται ευχαρίστως και χωρίς καμία αντίδραση ετούτη την κατάσταση. 

 

Αγνοώ κατά πόσο ισχύει ένας συλλογισμός σαν αυτόν – ή θα ισχύσει κατά το μάλλον ή ήττον στο άμεσο μέλλον, μετά από τις ελληνικές εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 και την, με το προβλεπόμενο «πριμοδοτημένο» εκλογικό σύστημα, απ’ άκρο σε άκρο επικράτηση της ΝΔ και του αρχηγού της Κ. Μητσοτάκη συνεπικουρούμενου από τους φιλότουρκους άμεσους συγγενείς και συμβούλους ελιαμεπιστές.

 

Βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, όχι που πολύ θα άλλαζαν τα πράγματα εάν τύχαινε και κέρδιζε τις εκλογές ο Σύριζα. Είδαμε τι έκανε με τις «Πρέσπες», και όχι μόνο, όταν κυβερνούσε.

 

Εάν τώρα συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω με εκείνο που προβλέπει ο λεγόμενος «χάρτης Μπίντεν-Χόκστάιν», το «γλυκό» της Τουρκίας «έδεσε» με τον καλύτερο τρόπο. Ο «χάρτης» δεν αναφέρεται στο Αιγαίο, το ξέρουμε, διότι – είπαν οι Τούρκοι! – το Αιγαίο, ή η Θάλασσα των Νησιών, είναι μια άκρως ειδική περίπτωση η οποία χρήζει «ειδικούς χειρισμούς», δηλαδή «χειρισμούς με τουρκικό πρόσημο». όπερ σημαίνει: η «Ελλάδα έχει πολλά και η Τουρκία τίποτα»: πολύ άδικο αυτό, οπότε μια είναι η αποδεκτή «λύση»: η Ελλάδα με τα πολλά πρέπει να ακρωτηριαστεί, θέλει η δεν θέλει, και να δώσει στη Τουρκία που δεν έχει για να μεγαλώσει όπως της αρμόζει!

 

Είτε με τον ένα τρόπο – κόψιμο στη μέση του Αιγαίου και το ανατολικό Αιγαίο με ό, τι περιέχει στη Τουρκία – είτε με τον άλλο – κόψιμο του Αιγαίου σε τρεις τουρκικές σφήνες-διαύλους με ό, τι περιέχουν, και έτσι κι αλλιώς «ξεπάτωμα» της ελληνικής νησιώτικης συνοχής –: η σύνδεση του Αιγαίου με τα προβλεπόμενα του «χάρτη Μπάιντεν-Χόκστάιν» σε ανατολική Μεσόγειο είναι περισσότερο από εφικτή, μια σύγκλιση στρατηγικά τέλεια για τα τουρκικά και αμερικανικά συμφέροντα.

 

Και γιατί και αμερικάνικα; Όλη η «ιστορία» πολύ απλή. Σήμερα οι στρατιωτικές κινήσεις των Αμερικανών(σαν «Αμερικανοί» ή σαν «Νατοϊκοί»: σας θυμίζουν κάτι τα μητσοτάκεια ελληνικά «νατοϊκά νησιά;) ανάμεσα στα ελληνικά νησιά είναι αρκετά δυσχερείς και θα έλεγε αποσπασματικές. Το «δώρο» του μισού ή και περισσότερο Αιγαίου από τους Αμερικανούς στους Τούρκους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα δημιουργήσει ένα «δάνειο» σε βάρος της Τουρκίας και μια «πίστωση» υπέρ των Αμερικανών ως δημιουργοί του «κέρδους» των Τούρκων.

 

Το τουρκικό «χρέος» θα «πληρωθεί» με πανεύκολες και ανά πάσα στιγμή διόδους για τους Αμερικανούς για να «κυκλοφορούν» πολύ πιο «άπλετα» και άνετα μέσα στον χώρο μιας νατοϊκής υποχρεωμένης Τουρκίας, νησιώτικης πλέον κι αυτής(!), στο Αιγαίο με πιο ελεύθερες επιλογές προς τη Μαύρη Θάλασσα της επάρατης Ρωσίας, και ταυτόχρονα, αυτομάτως, μέσα στον χώρο που είναι και χώρος μιας υποτακτικής υποτονικής νατοϊκής Ελλάδας χωρίς να φαίνεται πως της το επιβάλλεται και καταστρατηγούνται κυριαρχικά της δικαιώματα!

 

Ίσως είναι… λίγο διαβολικό, αλλά από διαβολικά άλλο τίποτα με τα αρρωστημένα μυαλά που συναντάμε όλο και περισσότερο και πιο επιτακτικά σε όλη τη περιοχή Αιγαίου-ανατολικής Μεσογείου.

 

Με την τοιουτοτρόπως «τακτοποίηση» της Ελλάδας γίνεται κατ’ επέκταση και η «τακτοποίηση» της ελληνικής Κύπρου η οποία αμερικανο-νατοϊκο-τουρκοποιείται ραγδαία τώρα που στη κατάλληλη θέση βρίσκεται και ο κατάλληλος «προεδρικός άνθρωπος» (αλήθεια! ποιος θα φανταζόταν ποτέ που θα «πήγαινε» εκεί που τώρα πάει ο Χριστοδουλίδης όταν ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος και ΥΠΕΞ του Αναστασιάδη;!) ο οποίος ευχαρίστως κάνει ό, τι ποτέ δεν σκέφτηκε να κάνει στα 8 χρόνια εξουσίας ο προκάτοχός του!

 

Οι ΗΠΑ δεν θα αργήσουν πολύ να έχουν μια «βαρβάτη» βάση, όχι υποδεέστερη βεβαίως των δύο αγγλικών, στην ελληνική Κύπρο η οποία έτσι, παγιδευμένη ανάμεσα στη τουρκοκρατούμενη περιοχή στον βορρά και τις αγγλο-αμερικανικές βάσεις στο νότο, αναγκαστικά θα πρέπει να μπει μέσα στο «αγγλο-αμερικανο-τουρκικό» αυλάκι/λογική, κυριολεκτικά περικυκλωμένη από στρατηγικές επιλογές/απαιτήσεις και στρατιωτικά και οικονομικά τουρκο-αμερικανικά συμφέροντα στα οποία θα πρέπει να υποταχθούν τα γαλλο-ιταλικά συμφέροντα που ενδεχομένως οι αντίστοιχες τους χώρες θα είχαν στο νου να διατηρήσουν στο νησί.

 

Η «τουρκική υφαλοκρηπίδα» που «θαυματουργά» επεκτείνεται ως τα νότια και ανατολικά της Κρήτης(!) θα είναι πολύ χρήσιμη στους Αμερικανούς για μια γρήγορη οικονομική επέκτασή τους, άνευ προηγουμένων, στην Μεσόγειο, [μια θάλασσα που υποτίθεται αμιγώς ευρωπαϊκό-κοινοτική(!)], και στα τεράστια, σχεδόν ανεξάντλητα ελληνικά κοιτάσματα γύρω από τη Κρήτη – κάτι που θα το νιώσει και πολύ μάλιστα στο πετσί της η Κοινοτική Ευρώπη όταν οι ενεργειακές ανάγκες της θα βρεθούν να είναι εξαρτημένες από τα τουρκο-αμερικανικά λόμπυ του φυσικού αερίου και θα έχουν πάψει οριστικά να εξυπηρετούνται από τις ρωσικές προμήθειες, έτσι όπως οι Αμερικανοί ωθούν τους Κοινοτικούς, και αυτοί δέχονται, να οδηγήσουν στα άκρα τις σχέσεις τους με τους Ρώσους!!

 

Και οι κοινοτικοί «μάγκες» θα κλαίνε πικρά δάκρυα γιατί δεν μερίμνησαν εγκαίρως και ποτέ – διαχρονικά πουλημένοι ψυχή τε και σώματι στα αμερικανικά προστάγματα και καταστροφείς των ιδίων ευρωπαϊκών των συμφερόντων – να

 

1) επιβάλλουν μια πανευρωπαϊκή ΑΟΖ σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο μέσω ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, έστω και ενάντια κάθε ενδεχόμενης τουρκικής αντίθεσης

2) επισπεύσουν μια καθαρά ευρωπαϊκο-κοινοτικών προδιαγραφών εκμετάλλευση των ατελείωτων ελληνο-κυπριακών ενεργειακών πόρων

3) βοηθήσουν με όλα τα δημοσιονομικά και οικονομικά διαθέσιμα μέσα την Ελλάδα και τη Κύπρο στην όσο γίνεται γρηγορότερη παραγωγή ενεργειακών δυνάμεων προς αποκλειστικό όφελος ολόκληρης της κοινοτικής Ευρώπης!!

 

Ως συνήθως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα ασήμαντο εκτόπλασμα στον διεθνή χώρο διότι εκτόπλασμα την κατάντησαν οι ίδιοι οι κυβερνώντες της υπάκουοι στους «φίλους» τους πέραν του Ατλαντικού και εκτόπλασμα οι ίδιοι δέχθηκαν να γίνει και να μείνει.

 

Τώρα δεν είναι ούτε ένα πολιτικό φάντασμα. Είναι ένα 0 προεκτεινόμενο στο άπειρο!

Τώρα, στην ίδια της την ανατολική χωρική πτέρυγα (Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος) κυβερνούν οι Αμερικανοί και κρυφά οι Τουρκοι.

 

Εάν η Ελλάδα υποκύψει στην απαίτηση ακρωτηριασμού της και υιοθετήσει τα «σχέδια» για το Αιγαίο και τον «χάρτη» για την ανατ. Μεσόγειο-Κύπρο, που «δεν συνιστούν θεωρητικό, αλλά πρακτικό μοντέλο δράσης»(Γ. Χαραλαμπίδης, Φόρμουλα διπλής «λύσης»: Ξεκλειδώνουν τις πύλες του Αιγαίου στην Τουρκία και κεφαλοκλειδώνουν την Κύπρο. Οι τρεις ζώνες στο Αιγαίο και οι τουρκικοί δίαυλοι, infognomonpolitics 4.6.2023), τότε οριστικά κυρίαρχοι θα είναι πάλι και πάντα οι Αμερικανοί (ερήμην των Κοινοτικών!), αλλά μαζί τους και οι Τούρκοι φανερά αυτή τη φορά και επιβλητικά, έτσι, για να μάθουν οι Έλληνες καρντάσηδες!!

 

Σε διάφορους ιστότοπους (ποτέ όμως στη TV και τύπο) διαβάζουμε συνεντεύξεις γνωστών ή άγνωστων πολιτικών σχολιαστών στις οποίες αυτοί μετά βδελυγμίας αποκρούουν κάθε ιδέα πως κάποιος Έλληνας κυβερνήτης θα μπορούσε να πέσει τόσο χαμηλά και προδοτικά ώστε να δεχθεί τα «σχέδια» και τους «χάρτες» της ελληνικής απαξίωσης.

 

Και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός και μάλλον πάλι μελλοντικός τοιούτος Κ. Μητσοτάκης δημόσια κάτι παραπλήσιο δηλώνει μιλώντας εν μέσω πολιτών στις προεκλογικές ομιλίες του.

 

Μεγάλη, τεράστια είναι λοιπόν η περιέργεια να δούμε αν όλα αυτά τα ωραία θα ισχύσουν στην προσεχή ελληνική διεθνή πραγματικότητα ή αντιθέτως, με οδηγό λεκτικές εφευρέσεις και άφθονους βυζαντινισμούς – για να έχουν δήθεν ήσυχη την συνείδησή τους! – οι Έλληνες θα ενδώσουν ευχαρίστως στα δεδομένα των «φιλικών σχεδίων και χαρτών».

 

Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν να χάσουν ποτέ τίποτα προσωπικά αν «την πληρώνει» ο «κυρίαρχος λαός» (ποιος του είπε να είναι «κυρίαρχος»!) ή τα «κυρίαρχα εθνικά δικαιώματα» πάνε περίπατο (ποιος τα είπε να υπάρχουν κι αυτά;!).

 

Στη χώρα της ατιμωρησίας των ισχυρών τα πάντα είναι δυνατά. Το είδαμε τελευταία με την τραγωδία των Τεμπών που πελαγοδρομεί με ένοχους μόνο τους «μικρούς» του ΟΣΕ!

 

Και last but not least: ίσως να κάνουμε λάθος, αλλά η παντελής απουσία σε όλες τις προεκλογικές ομιλίες αναφορών για την οπωσδήποτε ακολουθητέα εθνική διεθνή πολιτική σε σχέση με την Τουρκία, την ΕΕ και τις ΗΠΑ και αντίστοιχες προκλήσεις σχετικά με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, δείχνει να είναι πολύ κακός οιωνός για το τί μέλλει γενέσθαι μετά από τις εκλογές. Μακάρι να κάνουμε λάθος, αλλά αυτή η εκκωφαντική απουσία φαίνεται να δείχνει μια άλλη ακόμη πιο εκκωφαντική απουσία για το μέλλον αυτών των ελληνικών δικαιωμάτων με ό, τι αυτό συνεπάγεται.

 

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Ελληνιστής

 

ΥΓ. Τελείωσε και η δεύτερη «φάση» των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα με το αποτέλεσμα που αναμενόταν.

Έτσι φυσικό ήταν να ακουστεί στη TV κάποιος που θριαμβευτικά φώναξε: «όλη η Ελλάδα έγινε μπλε!». Πολύ σωστά, καμία αμφισβήτηση. Αλλά τί να πούμε; Σαν πολλά μπλε ή γαλάζια μαζεύτηκαν στον ελληνο-αιγαιο-τουρκικό χώρο. Ο ένας με τη «μπλε πατρίδα», ο άλλος με την «γαλάζια πατρίδα». Τί συμβαίνει με όλο αυτό το χρώμα; 

 

Μήπως «ήγγικεν η ώρα» ο «διαιτητής» Μπάιντεν να κληθεί να ξεδιαλύνει τί θα γίνει με το «μπλε» και τί με το «γαλάζιο»;! Βέβαια το «ήγγικεν» τότε, στην «Ελληνική Νομαρχία», καλούσε τους Έλληνες για την Ελευθερία, ενώ σήμερα η εντύπωση είναι πως μπορεί κάλλιστα και να αφορά το θλιβερό αντίθετο. Γι’ αυτό, μήπως υπάρχει κίνδυνος το «γαλάζιο» να καταβροχθίσει το «μπλε», όντας το αντίθετο περισσότερο κι από απίθανο;

 

Πολλά περιμένουμε από τις νέες ελληνικές ηγεσίες, Ή μήπως λίγα; Θα είναι για γέλια ή για κλάματα; Δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε. 

πηγή