Γράφει ο Λάζαρος Μαύρος
ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ και πασίγνωστον. Και επί δεκαετίες διαρκώς αποδεικνυόμενο. Και ακαταπαύστως επαναλαμβανόμενο. Ότι, στο Κυπριακό «λύση γιοκ».
Δηλαδή: (α) ΔΕΝ υπήρξε, (β) ΔΕΝ υπάρχει και (γ) ΟΥΤΕ διαφαίνεται να υπάρξει η πιθανότητα συμφωνημένης με την Τουρκία λύσης του Κυπριακού.
ΜΕ ΑΥΤΗΝ την Τουρκία και για όσο θα συνεχίζει να είναι αυτή η ίδια κι απαράλλακτη Τουρκία, αποτελεί ασύγγνωστη ματαιοπονία το να προσδοκάται, ή να πιστεύεται, ή να δημαγωγείται περί δήθεν δυνατοτήτων ή της παραμικρής πιθανότητας για συμφωνημένη λύση στο Κυπριακό. Η επιμονή σε πιθανότητα λύσης συνιστά είτε σκόπιμο και δόλιο ψέμα είτε πλάνη και νηπιώδεις ψευδαισθήσεις.
ΑΚΟΜΗ χειρότερη κι επικινδυνότερη είναι η επιμονή προσφοράς πρόσθετων «λουκουμιών στο στόμα» και δελεαστικότερων «ευρωπαϊκών κινήτρων» προς την Τουρκία, προκειμένου να επανέλθει στο τραπέζι διαπραγμάτευσης της «λύσης».
– Χειρότερη, διότι φανερώνει πως δεν έχει συνειδητοποιηθεί ακόμη επαρκώς, ούτε με ορθολογισμό έχουν μετρηθεί, πόσα συσσωρεύτηκαν επικίνδυνα σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδος από την αδιέξοδη και αποδεδειγμένα επιβλαβή πολιτική του Κατευνασμού που επιδεικνύουν Αθήνα και Λευκωσία επί 49 ήδη χρόνια απέναντι στην Τουρκία – Κατακτητή.
– Καταδεικνύει την μη ορθολογική ανάγνωση και την επιβλαβέστατη άγνοια του εμπράκτως υλοποιούμενου «φέτα-φέτα» από την δεκαετία του 1950 και σαφέστατα διακηρυγμένου, εναντίον του Ελληνισμού, τουρκικού επεκτατικού και νεο-οθωμανικού ορθολογισμού.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ του Κατευνασμού – Συμβιβασμού απέναντι στην Τουρκία, την οποία ακολούθησαν μετά την Κυπριακή Καταστροφή και την ήττα του 1974 η Αθήνα και η Λευκωσία, επέτρεψαν την γιγάντωση της τουρκικής απειλής στο Αιγαίο, στην Θράκη, στην Ανατολική Μεσόγειο.
– Επέτρεψαν στην τουρκική επεκτατική βουλιμία να αυξάνεται απειλώντας ενιαίο τον Ελληνισμό. Με ακατάσχετα κάθε φορά προσχήματα για τα νησιά του Αιγαίου, την έκταση των θαλασσίων ΑΟΖ και των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδος και Κύπρου.
– Επειδή η Τουρκία παραδοσιακά εκλαμβάνει την ελληνική συμβιβαστική και κατευναστική πολιτική Αθηνών και Λευκωσίας ως δείγμα των φοβικών συνδρόμων και ως βεβαίωση ότι από όμοιο φόβο οι Έλληνες θα υποτάσσονται σιγά-σιγά σε κάθε νέα κι επιπρόσθετη απαίτηση των Τούρκων: Από τη «λύση» νομιμοποίησης του τουρκικού ελέγχου εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου, στον αφοπλισμό και των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου…
ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ επιβάλλεται πλέον η υποχρέωση των δύο απειλούμενων κρατών να αναπτύξουν από κοινού τον λεπτομερή στρατηγικό σχεδιασμό και την επίμονη αποτελεσματική υλοποίηση της πολιτικής που εμβρυωδώς δοκιμάστηκε από το 1994 και επιβλαβώς εγκαταλείφθηκε από το 2001, υπό τον τίτλο του «Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΔΕΑΧ) Ελλάδος – Κύπρου».
– Έκτοτε, αφ’ ενός η τουρκική βουλιμική επιθετικότητα έχει έντονα εκτραχυνθεί, αφ’ ετέρου όμως οι διακρατικές και ευρύτερες διεθνείς σχέσεις στην περιοχή προσφέρουν ευνοϊκότερες συνθήκες στις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας για την ανάπτυξη της Κοινής Αποτρεπτικής Στρατιωτικής Ισχύος, στην ξηρά, στην θάλασσα και στον αέρα.
ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ και πασίγνωστον είναι εξάλλου ανέκαθεν ότι, η αποτελεσματική και πειστική (πειστική προ πάντων σε κάθε απειλούντα επιβουλέα) Αποτρεπτική Ισχύς των ενόπλων δυνάμεων αποτελεί το ασφαλέστερο «κύριο ταμείο» και την πιο σίγουρη βάση για την αποδοτικότερη άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Και την επωφελέστερη αξιοποίηση των διεθνών σχέσεων. Διασφαλίζοντας και τις αναγκαίες συνθήκες ικανότερης οικονομικής και εσωτερικής πολιτικής των κρατών.
– Και εάν τούτο ισχύει γενικά και διαχρονικά για όλα τα κράτη του κόσμου, ως κατεπείγον πρώτιστο καθήκον σαλπίζει προς τους κυβερνώντες σε Κύπρο και Ελλάδα εξ αιτίας της εκτραχυνόμενης τουρκικής απειλής.
– Ιδίως στις σημερινές συνθήκες που έχει διαμορφώσει η συνεχιζόμενη για δέκατο τρίτο μήνα ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η οποία επέχει θέση κινδύνου παγκόσμιας σύρραξης.
ΠΡΟΦΑΝΗ και δικαιολογημένη απογοήτευση, γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, προκάλεσε η παντελής απουσία αναφοράς στην ζωτικώς επιζητούμενη και προεκλογικώς υποσχεθείσα, μάλιστα, αναζωογόνηση έμπρακτης ανάπτυξης της λογικής του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, κατά την πρώτη επίσκεψη του νεοεκλεγέντος Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη στην Αθήνα και στις συνομιλίες που είχε εκεί με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος Κυριάκο Μητσοτάκη.
– Τίποτε δεν ανακοίνωσαν επί του ζητήματος.
ΑΚΟΜΗ χειρότερη κι επικινδυνότερη είναι η επιμονή προσφοράς πρόσθετων «λουκουμιών στο στόμα» και δελεαστικότερων «ευρωπαϊκών κινήτρων» προς την Τουρκία, προκειμένου να επανέλθει στο τραπέζι διαπραγμάτευσης της «λύσης».
– Χειρότερη, διότι φανερώνει πως δεν έχει συνειδητοποιηθεί ακόμη επαρκώς, ούτε με ορθολογισμό έχουν μετρηθεί, πόσα συσσωρεύτηκαν επικίνδυνα σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδος από την αδιέξοδη και αποδεδειγμένα επιβλαβή πολιτική του Κατευνασμού που επιδεικνύουν Αθήνα και Λευκωσία επί 49 ήδη χρόνια απέναντι στην Τουρκία – Κατακτητή.
– Καταδεικνύει την μη ορθολογική ανάγνωση και την επιβλαβέστατη άγνοια του εμπράκτως υλοποιούμενου «φέτα-φέτα» από την δεκαετία του 1950 και σαφέστατα διακηρυγμένου, εναντίον του Ελληνισμού, τουρκικού επεκτατικού και νεο-οθωμανικού ορθολογισμού.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ του Κατευνασμού – Συμβιβασμού απέναντι στην Τουρκία, την οποία ακολούθησαν μετά την Κυπριακή Καταστροφή και την ήττα του 1974 η Αθήνα και η Λευκωσία, επέτρεψαν την γιγάντωση της τουρκικής απειλής στο Αιγαίο, στην Θράκη, στην Ανατολική Μεσόγειο.
– Επέτρεψαν στην τουρκική επεκτατική βουλιμία να αυξάνεται απειλώντας ενιαίο τον Ελληνισμό. Με ακατάσχετα κάθε φορά προσχήματα για τα νησιά του Αιγαίου, την έκταση των θαλασσίων ΑΟΖ και των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδος και Κύπρου.
– Επειδή η Τουρκία παραδοσιακά εκλαμβάνει την ελληνική συμβιβαστική και κατευναστική πολιτική Αθηνών και Λευκωσίας ως δείγμα των φοβικών συνδρόμων και ως βεβαίωση ότι από όμοιο φόβο οι Έλληνες θα υποτάσσονται σιγά-σιγά σε κάθε νέα κι επιπρόσθετη απαίτηση των Τούρκων: Από τη «λύση» νομιμοποίησης του τουρκικού ελέγχου εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου, στον αφοπλισμό και των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου…
ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ επιβάλλεται πλέον η υποχρέωση των δύο απειλούμενων κρατών να αναπτύξουν από κοινού τον λεπτομερή στρατηγικό σχεδιασμό και την επίμονη αποτελεσματική υλοποίηση της πολιτικής που εμβρυωδώς δοκιμάστηκε από το 1994 και επιβλαβώς εγκαταλείφθηκε από το 2001, υπό τον τίτλο του «Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΔΕΑΧ) Ελλάδος – Κύπρου».
– Έκτοτε, αφ’ ενός η τουρκική βουλιμική επιθετικότητα έχει έντονα εκτραχυνθεί, αφ’ ετέρου όμως οι διακρατικές και ευρύτερες διεθνείς σχέσεις στην περιοχή προσφέρουν ευνοϊκότερες συνθήκες στις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας για την ανάπτυξη της Κοινής Αποτρεπτικής Στρατιωτικής Ισχύος, στην ξηρά, στην θάλασσα και στον αέρα.
ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ και πασίγνωστον είναι εξάλλου ανέκαθεν ότι, η αποτελεσματική και πειστική (πειστική προ πάντων σε κάθε απειλούντα επιβουλέα) Αποτρεπτική Ισχύς των ενόπλων δυνάμεων αποτελεί το ασφαλέστερο «κύριο ταμείο» και την πιο σίγουρη βάση για την αποδοτικότερη άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Και την επωφελέστερη αξιοποίηση των διεθνών σχέσεων. Διασφαλίζοντας και τις αναγκαίες συνθήκες ικανότερης οικονομικής και εσωτερικής πολιτικής των κρατών.
– Και εάν τούτο ισχύει γενικά και διαχρονικά για όλα τα κράτη του κόσμου, ως κατεπείγον πρώτιστο καθήκον σαλπίζει προς τους κυβερνώντες σε Κύπρο και Ελλάδα εξ αιτίας της εκτραχυνόμενης τουρκικής απειλής.
– Ιδίως στις σημερινές συνθήκες που έχει διαμορφώσει η συνεχιζόμενη για δέκατο τρίτο μήνα ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η οποία επέχει θέση κινδύνου παγκόσμιας σύρραξης.
ΠΡΟΦΑΝΗ και δικαιολογημένη απογοήτευση, γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, προκάλεσε η παντελής απουσία αναφοράς στην ζωτικώς επιζητούμενη και προεκλογικώς υποσχεθείσα, μάλιστα, αναζωογόνηση έμπρακτης ανάπτυξης της λογικής του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, κατά την πρώτη επίσκεψη του νεοεκλεγέντος Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη στην Αθήνα και στις συνομιλίες που είχε εκεί με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος Κυριάκο Μητσοτάκη.
– Τίποτε δεν ανακοίνωσαν επί του ζητήματος.
– Χειρότερο είναι, εάν ουδέν συζήτησαν.
– Παρηγορητικό θα είναι εάν έστω, εκτός δημοσιότητος, συνεννοήθηκαν να το πράξουν ευθύς αμέσως σε επόμενη, επαρκώς προετοιμασμένη λεπτομερώς για το ζητούμενο, συνάντηση των δύο ηγετών μαζί με τους καθ’ ύλην πολιτικούς και υπηρεσιακούς αρμοδίους των δύο κρατών και των ενόπλων δυνάμεων αμφοτέρων.
ΔΙΟΤΙ δεν συγχωρείται πλέον να παραμένει μη επαρκώς προπαρασκευαζόμενο ενόπλως οποιοδήποτε ζωτικής σημασίας σημείο ξηράς, θαλάσσης και αέρος του κοινού κι ενιαίου μετώπου απέναντι στην τουρκική απειλή.
– Ολέθριο θα καταστεί για αμφότερα τα κράτη, οποιοδήποτε νέο αφύλακτο «Πέντεμιλι Κερύνειας», στον Έβρο, στο Αιγαίο, στην Κύπρο.
– Και μόνον όταν η ανάπτυξη, πειστικής προς πάντες, της Αποτρεπτικής Ισχύος των ενόπλων δυνάμεων Ελλάδος και Κύπρου σε όλο το εύρος του Ενιαίου Αμυντικού Μετώπου, κατορθώσει να πείσει και την Τουρκία για το ανέφικτο της επεκτατικής στρατηγικής της, θα δυνηθεί η εξωτερική πολιτική να ελπίζει ένα τραπέζι ΙΣΟΔΥΝΑΜΩΝ διαπραγματεύσεων με επιδίωξη κατίσχυσης του διεθνούς δικαίου.
Σημερινή
ΔΙΟΤΙ δεν συγχωρείται πλέον να παραμένει μη επαρκώς προπαρασκευαζόμενο ενόπλως οποιοδήποτε ζωτικής σημασίας σημείο ξηράς, θαλάσσης και αέρος του κοινού κι ενιαίου μετώπου απέναντι στην τουρκική απειλή.
– Ολέθριο θα καταστεί για αμφότερα τα κράτη, οποιοδήποτε νέο αφύλακτο «Πέντεμιλι Κερύνειας», στον Έβρο, στο Αιγαίο, στην Κύπρο.
– Και μόνον όταν η ανάπτυξη, πειστικής προς πάντες, της Αποτρεπτικής Ισχύος των ενόπλων δυνάμεων Ελλάδος και Κύπρου σε όλο το εύρος του Ενιαίου Αμυντικού Μετώπου, κατορθώσει να πείσει και την Τουρκία για το ανέφικτο της επεκτατικής στρατηγικής της, θα δυνηθεί η εξωτερική πολιτική να ελπίζει ένα τραπέζι ΙΣΟΔΥΝΑΜΩΝ διαπραγματεύσεων με επιδίωξη κατίσχυσης του διεθνούς δικαίου.
Σημερινή
Εγινε ...Ελλειπης Αγνοουμενος και Χαμενος.
ΑπάντησηΔιαγραφή