ΜΜΕ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Του Παναγιώτη Αποστόλου

Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου

egerssi@otenet.gr 

www.egerssi.gr 

 

Η τραγωδία των Τεμπών, η ανθρώπινη τραγωδία της σύγκρουσης επιβατικής και εμπορικής αμαξοστοιχίας, ο χαμός τόσων νέων αθώων ανθρώπων, ταρακούνησε συθέμελα την ελληνική κοινωνία και συνειδητοποίησε επιτέλους πως ένοχοι αυτής της ανθρώπινης τραγωδίας είναι οι πολιτικοί ταγοί της χώρας μας και τα Συστημικά τους όργανα, οι δημοσιογράφοι υπάλληλοι των μεγαλοεπιχειρηματιών ιδιοκτητών πάσης φύσεως Μέσου “Ενημέρωσης”! 

 

Η ανθρώπινη τραγωδία των Τεμπών, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ανεκτικής συνείδησης του λαού μας! Ήταν η σπίθα που άναψε το φιτίλι της οργής του ελληνικού λαού κατά των δυναστών του, πολιτικών και δημοσιογράφων! 

 

Καθημερινές πλέον οι πολυπληθείς διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, που “πυρπολούν” πολιτικά γραφεία Υπουργών και Βουλευτών της κυβέρνησης Μητσοτάκη και που έχουν στο στόχαστρο, όλους εκείνους τους μεγαλόσχημους δημοσιογράφους, που ακόμη και αυτήν την ανθρώπινη τραγωδία των Τεμπών προσπάθησαν να ωραιοποιήσουν προς χάριν της κυβέρνησης και της ιδιοκτησίας των Μέσων που εργάζονται, εξυπηρετώντας τα επαγγελματικά τους συμφέροντα!

 

Έντιμη δημοσιογραφία, σαν τη μύγα μες το γάλα…  

 

Όμως σε αυτούς τους πολύ χαλεπούς καιρούς, λίγοι είμασταν εκείνοι που ορθώσαμε ανάστημα κατά αυτής της διαπλοκής που ως ομφάλιος λώρος έσφιγγε και θρυμμάτιζε το κορμί και το μυαλό των Ελλήνων!  

 

Κι όπως έγραφε η φίλη μου Μαίρη Καρά σε ένα πόνημά της, με τίτλο: “Οι υποταγμένοι δημοσιογράφοι”:  

 

«Αυτοί καθαροί δημοσιογράφοι, διαθέτουν ψυχική γενναιότητα και εντιμότητα και εργάζονται απερίσπαστοι ως αυτόνομα άτομα στο φως του ήλιου. Μένουν μακριά από συμβιβασμούς και δεν συμμετέχουν σε ύποπτες συναλλαγές. Με την ανεξάρτητη στάση τους επιβεβαιώνουν την Αξία της τιμιότητας, βάζοντας το δικό τους στίγμα στην διεύρυνση της Αρετής. Αδιαφορούν αν κάποιοι συστημικοί “συνάδελφοί” τους, τους χλευάζουν. Αφού αυτοί είναι παντελώς ανόητοι, που άλλα λένε, άλλα πιστεύουν, άλλα κάνουν κι άλλα διαδίδουν.»!

 

 Με αυτήν την ευκαιρία, ας θυμηθούμε τι έγραφα στις 6 Μαΐου 2022 σε άρθρο μου με τίτλο: “Ο ομφάλιος λώρος κυβέρνησης – ΜΜΕ καταργεί τη Δημοκρατία και την Ελευθερία…”:  

 

Η Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μετσόλα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου είπε την Τρίτη, πως, Ελευθερία και Δημοκρατία δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς την ελευθεροτυπία! 

 

Μια πέρα για πέρα εύστοχη τοποθέτηση από ένα θεσμικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, στον οποίο ευρωπαϊκό συνασπισμό μετέχει και η Ελλάς από 1η Ιανουαρίου 1981 ως το 10ο μέλος της τότε ΕΟΚ, αφού στις 28 Μαΐου 1979 στο Ζάππειο Μέγαρο υπογράφηκε η συνθήκη προσχώρησης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα! 

 

Τι συνέβη ωστόσο σε αυτά τα χρόνια που η Ελλάς είναι μέλος αρχικά της ΕΟΚ και ακολούθως της ΕΕ; Υπάρχει ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα; Δηλαδή το κύριο συστατικό της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας στις ελεύθερες δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες; 

 

Μάλλον ΟΧΙ! Αφού στην λίστα των “Δημοσιογράφων χωρίς σύνορα” (Reporters Sans Frontieres) για το 2022 το World Press Freedom Index αναφέρει πως ο δείκτης ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα είναι στην 108η θέση, από τις 180 χώρες και περιοχές του πλανήτη! 

 

Αλλά το φοβερό, το τραγικό, δεν είναι ότι η Ελλάς είναι με τον χειρότερο δείκτη στην Ευρώπη, αλλά το γεγονός ότι σε ένα χρόνο επί κυβερνήσεως τρίτου χρόνου Μητσοτάκη κατρακύλησε 38 θέσεις! Κι από την 70η θέση βρέθηκε στην 108η θέση! 

 

Προπαγανδισμός και σκοταδισμός των ΜΜΕ… 

 

Απίστευτο κι όμως αληθινό, για τους ξένους βεβαίως, γιατί για τους Έλληνες είναι μια πιστοποιημένη πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους! 

 

Ναι φίλες και φίλοι, η Ελευθερία του Τύπου και των ΜΜΕ στην Πατρίδα μας είναι προβληματική! 

 

Ήταν πάντα προβληματική, μα ιδιαίτερα στα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η Ελευθερία του Τύπου και των ΜΜΕ “δολοφονήθηκε”, με τις λίστες Πέτσα της τρομοκράτησης του λαού, με τις ανεξιχνίαστες δολοφονίες και δημοσιογράφων που τα ΜΜΕ ξεχνούν και προσπερνούν γρήγορα προβάλλοντας άλλα υποδεέστερα ζητήματα! 

 

Όπου τα Συστημικά κανάλια Πανελλήνιας εμβέλειας παπαγαλίζουν ότι ακριβώς εξυπηρετεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη! 

 

Αυτά τα φιλοκυβερνητικά Μέσα ξέχασαν γρήγορα τον Covid-19 όταν η κυβέρνηση έπρεπε να αποπροσανατολίσει τον λαό, επειδή “έπρεπε” να πάρει πίσω την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού! Έτσι στα γρήγορα “θεραπεύτηκε” ο Covid-19! 

 

Το ενδιαφέρον τους στράφηκε στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όπου έφταιγε η Ρωσία που εισέβαλε σε μια ελεύθερη χώρα! Όμως, όπως και με τον Covid-19, έτσι και εδώ απαγορεύτηκε να ακουστεί η αντίθετη άποψη! Δεν έπρεπε να ενημερωθεί ο λαός μας τους λόγους που η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία! Όπως “ξέχασαν” τα Συστημικά Μέσα να αναφερθούν στο 1999, τότε που οι Αμερικανικές και Νατοϊκές στρατιωτικές δυνάμεις ισοπέδωσαν και διαμέλισαν μια άλλη ελεύθερη χώρα, την Γιουγκοσλαβία, χωρίζοντας τις βόμβες σε “κακές” (Ρωσία) και “καλές” (Δύση)! 

 

Ακολούθως έπρεπε τα βλέμματα του ελληνικού λαού να μην βλέπουν τα οικονομικά σκάνδαλα των αγαπημένων κυβερνητικών παιδιών, δεν έπρεπε να θυμούνται τα χαράτσια της ΔΕΗ, τις αυξήσεις των ειδών πρώτης ανάγκης, του πετρελαίου θέρμανσης κίνησης και της βενζίνης! 

 

Έτσι επί πολλές εβδομάδες έχουν ως πρώτο θέμα τους στα δελτία ειδήσεων τα εγκλήματα της Πάτρας, του Λιγνάδη, των Γλυκών Νερών και πάει λέγοντας! 

 

Η Μεταπολίτευση εξέθρεψε δαίμονες… 

 

Αλλά αυτό έκαναν πάντα τα ΜΜΕ από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα! 

 

Ναι, από τα χρόνια της επονομαζόμενης Μεταπολίτευσης και ακόμη περισσότερο στα χρόνια των Μνημονίων, τα ΜΜΕ της Πατρίδος μας “πλέουν σε αχαρτογράφητα νερά”! Σ΄ αυτές τις δεκαετίες ανδρώθηκαν πολιτικά τζάκια, διαπλοκής και διαφθοράς! Τα οποία στηρίχτηκαν, προωθήθηκαν και μεγαλούργησαν από κάποιους κατ΄ όνομα και μόνο μεγάλο-δημοσιογράφους, οι οποίοι είχαν ως μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργοδοτών τους, από τη στιγμή που αυτοί δεν ήταν μόνο εκδότες εφημερίδων, ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών και ραδιοφώνων, αλλά κατά καιρούς αναλάμβαναν και μεγάλα έργα του Ελληνικού Δημοσίου μέσω των επιχειρήσεών τους. 

 

Επακόλουθη βεβαίως, ήταν και η προσωπική προβολή αυτών των δημοσιογράφων, που κάποια στιγμή εκμεταλλευόμενοι αυτήν την προβολή, μεταπηδούσαν στον πολιτικό στίβο για να ασχοληθούν με την “επίλυση” των προβλημάτων μας. 

 

Έτσι, μεταξύ πολιτικής και δημοσιογραφίας, δημιουργήθηκε ένας ομφάλιος λώρος που σφιχταγκάλιασε το κορμί του Ελληνικού λαού, με αποτέλεσμα να το θρυμματίσει! 

 

Κατασκευαστές της είδησης… 

 

Γι΄ αυτούς τους επιχειρηματικούς Ομίλους λοιπόν και των δημοσιογράφων τους, το μόνο πρόβλημα της ελληνικής Κοινωνίας επί δυο χρόνια ήταν η υγειονομική επιδημία του ιού και ο εγκλεισμός των Ελλήνων στα σπίτια τους. 

 

Αυτοί με το αζημίωτο αποφάσισαν εντελώς “ανεπηρέαστα”, “αντικειμενικά” και “δημοκρατικά”, πως το μόνο πρόβλημα ήταν ο κορονοϊός! Αποφάσισαν και ξεχείλωσαν το πουλόβερ της “ενημέρωσης”, μόνο με αυτό το θέμα, προσκαλώντας έτσι “δημοκρατικά” επιστήμονες της μιας μόνο άποψης, αυτής για την οποία είχαν πληρωθεί! Οι επιστήμονες που είχαν διαφορετική άποψη ήταν παντελώς κομμένοι, εκτός βέβαια από κάποια ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς περιφερειακής – τοπικής εμβέλειας, που δεν φίμωσαν την φωνή τους! 

 

Αυτοί οι μεγάλο-καναλάρχες και οι μεγάλο-δημοσιογράφοι υπάλληλοί τους, ποτέ δεν αναδείκνυαν τα θεσμικά και δομικά προβλήματα της χώρας μας! Ποτέ δεν πρόλαβαν το κακό που φαινόταν ότι ερχόταν! Ποτέ δεν ενημέρωσαν το λαό για το ποιοι φταίνε για την ολοσχερή καταστροφή μας! Ποτέ δεν μίλησαν με ονοματεπώνυμα για τις εγκληματικές πολιτικές φιγούρες που κατέστρεψαν τη ζωή μας! 

 

Γιατί, ως σκοπό δεν είχαν και δεν έχουν την ενημέρωση του λαού, αλλά διά μέσω της τεχνικής πολιτικής πόλωσης και της διασποράς της κατασκευασμένης είδησης, σκοπό έχουν να γεμίζουν τους “κρυφούς” αλλά και φανερούς προσωπικούς λογαριασμούς στις τράπεζες και τις offshore εταιρείες τους… 

 

Αυτό το Σύστημα πολιτικής και δημοσιογραφίας, λειτούργησε και εν μέσω της επιδημίας του Covid-19! Έντεκα ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν – αρχικά – για σποτάκια και μακέτες στην τηλεόραση και τον Τύπο, τα οποία πήραν οι μεγαλοεκδότες για να μας διακηρύσσουν από το πρωί έως το βράδυ, πως πρέπει να μένουμε στο σπίτι! Ολόκληρο το 24ωρο και ειδικότερα τα δελτία ειδήσεων αυτών των Συστημικών καναλιών και ραδιοφώνων, ήταν αφιερωμένα στον κορονοϊό! Απόλυτη πλύση εγκεφάλου του ελληνικού λαού, προς αποφυγή σκέψης από όλα τα άλλα κορυφαία προβλήματα που τον απασχολούσαν και τον απασχολούν! Λίγα έως καθόλου λεπτά για τα εθνικά μας θέματα! 

 

Οι “Νονοί” του Συστήματος...

 

Αυτοί “οι φρουροί του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης και των Μνημονίων”, σιωπούν για την παράνομη μετανάστευση που “πνίγει” την Ελλάδα, αλλοιώνοντας την Εθνική της σύσταση και την αμιγώς Ορθόδοξη οντότητά της! 

 

Όπως σιώπησαν και απέκρυψαν τους ενόχους που συμμετείχαν σε τόσα μεγάλα πολίτικο-οικονομικά σκάνδαλα! Του χρηματιστηρίου, των Ομολόγων, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των οικονομικών σκανδάλων της Siemens και της Novartis και τόσων άλλων! 

 

Γιατί πίσω από αυτά τα σκάνδαλα είναι όλα εκείνα τα πολιτικά πρόσωπα που με τους ιδιοκτήτες αυτών των δημοσιογραφικών Ομίλων έχουν δημιουργήσει μια παράξενη σχέση. Τους διέπει μια ομερτά που δεν θα σπάσει ποτέ! Και αν κάποια στιγμή ρίχνουν στην πυρά ένα πολιτικό πρόσωπο, είναι κατόπιν ανώτατης εντολής! Όταν πρέπει να δοθεί “μπροστά” ένα εξιλαστήριο θύμα για να σωθούν οι μεγαλύτεροι “Νονοί” του Συστήματος! 

 

Αφού “χέρι που σε ταΐζει δεν το κόβεις”, από τη στιγμή που αρκετοί από αυτούς τους “αντικειμενικούς” κονδυλοφόρους έχουν διορίσει τα σόγια τους στη Βουλή και το Δημόσιο και πολλοί από τους ίδιους είναι έμμισθοι υπάλληλοι των κομμάτων και των ιδρυμάτων τους, που τα πληρώνει ο ίδιος ο λαός! Ναι όλοι αυτοί, είναι το μακρύ χέρι της κρίσεως! 

 

Επάγγελμα ή Λειτούργημα η δημοσιογραφία; 

 

Επανερχόμενος όμως στο πόνημα της Μαίρης Καρά, είναι θεωρώ πολύ χρήσιμο και επίκαιρο, να παραθέσω άλλο ένα απόσπασμα από αυτό:  

 

«…Όσοι είχαν ως επιδίωξή τους, την με κάθε τρόπο αναρρίχησή τους “έλαμψαν” λίγο ως διάττοντες και… εξαφανίστηκαν. Τους παρέσυρε η απληστία τους ή τους απέβαλε το ίδιο το σύστημα, ως επικίνδυνους. Μα και όσοι συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις δωσίλογες Κυβερνήσεις, κρίνονται “πουλημένοι” ή παπαγαλάκια και χάνουν την εκτίμηση της κοινωνίας. Είναι όμως τόσο διεφθαρμένοι, που αδιαφορούν και για την φήμη τους.  

 

Όσοι δεν φίλησαν το χέρι, που τους έδωσε ψωμάκι… έμειναν στο περιθώριο του Τύπου. Όσοι αποστήθισαν το εγχειρίδιο του καλού Συντάκτη στην Σχολή, εντάχθηκαν στο μόνιμο αμειβόμενο προσωπικό και… ποιος στην στήλη τους! Έστησαν την καριέρα τους, ώστε και Διευθυντές να γίνουν και πλούτη να αποκτήσουν και δόξα κι ό,τι ονειρεύεται το άδειο κεφαλάκι τους για τον τίτλο τους και υποταγμένοι στον έντυπο ύπνο τους. 

 

Και με το απολογητικό ρεπορτάζ ενός υποψήφιου Συντάκτη, τελείωσε και η σημερινή μας εκπομπή και πάμε για άλλες κατακτήσεις και διαφημίσεις. Ελπίζουμε πως σας ενημερώσαμε σωστά για τα περί… δημοσιογραφίας γνωστά και απόκρυφα συμβάντα. Σίγουρα τώρα πια θα υπερέχετε Γνώσεων και Επι-Γνώσεων, αφού γίνατε κάτοχοι τίτλου σπουδών και… σπονδών προς αρχάριους και επίδοξους μαθητευόμενους υποτακτικούς. 

 

Έχουμε νιώσει στο πετσί μας τι είναι ικανοί να κάνουν για να κρατήσουν μια θεσούλα, μέσα στο εκδοτικό χάος. Φωνασκούν, βρίζουν ασύστολα, χλευάζουν κάθε έντιμο πολίτη που έχει το θάρρος να διεκδικεί τα δικαιώματά του και σπέρνουν κατά παραγγελία των εκδοτών τους τερατώδη ψέματα… που και οι εκδότες αποδέχονται να δημοσιεύσουν λόγω της κρατικής παροχής διαφημίσεων ή της διαπλοκής τους. Σε όλους τους διαπλεκόμενους όμως διαφεύγει πως “”αλλ’ ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου”, …κανένα ψέμα δεν αντέχει στον χρόνο και ο δικός τους χρόνος μόλις έγραψε τους τίτλους ΤΕΛΟΥΣ!»! 

 

Σε ένα σημείο ακόμη αναφέρει η κ. Καρά: 

«…Δυστυχώς όμως σήμερα παρατηρείται το ανήκουστο φαινόμενο πολλοί Συντάκτες, να είναι πειθήνια όργανα των Εκδοτών. Τελικά τι είναι η εξάσκηση της δημοσιογραφίας;  

Επάγγελμα ή Λειτούργημα; Η απάντηση βρίσκεται στο σκεπτικό του κάθε δόκιμου Δημοσιογράφου.  

 

Αν ο στόχος του είναι, να προσφέρει ανιδιοτελείς υπηρεσίες για το κοινό καλό, χωρίς η προσφορά του να εκτιμάται σε χρόνο και σε χρήμα, είναι Λειτούργημα. Διαφέρει δε από το επάγγελμα, γιατί χωρίς να παραγνωρίζει τον οικονομικό παράγοντα, αποβλέπει σε υψηλούς στόχους. Γι’ αυτό το λειτούργημα χαρακτηρίζεται Υψηλό και Ιερό.»!