-1280x720.jpg)
(Ένα λυρικό αφιέρωμα ικεσίας και αισιοδοξίας)
Α. Αντωνάς.
Εσύ ανάδελφη χώρα, ουρανία, ωραιοτάτη Ελλάδα μας,
ανέσπερο φως σε φωτίζει, άσβεστη ιερή λαμπάδα είσαι…
Θειοτάτη και περικαλλής, κόρη γενέτειρα κυοφόρος,
αέναο της γης στολίδι, της Μεσογείου ζωηφόρος,
του Μεγαλέξανδρου τ΄αθάνατο νερό σε ποτίζει,
ένδοξων Ελλήνων πατρίδα, άγιο φως αιώνια σε φωτίζει.
Εσύ ΕΛΛΑΔΑ πολυπόθητη, σαν αειφόρος,
φοίνικας φτερωτός και μυθικός, που αιώνια αιωρείσαι,
στους Ελληνικούς αιθέρες, πνεύμα περήφανο διηνεκές.
Ως πότε ΕΣΕΙΣ Πανάγαθε Θεέ, Χριστέ μας, Παναγιά μας,
ευχή θα δώσετε, το κακό πάλαι ποτέ να μην ξανάρθει;
Σ΄αυτή την ιμερτή, αγιοτάτη, ζωηγράφο, θειοτάτη Ελλάδα,
που ανά τους αιώνες έζησε με βάσανα και στους αιώνες θε να ζήσει,
Νυν και αεί…..
Ελλάδα των αγίων και φιλοσόφων μήτρα,
που και σήμερα σταυρώνεσαι και ανάσταση προσδοκάς,
η καρδιά σου η λεοντόκαρδη με πείσμα καρδιοκτυπά,
μαζί με την ψυχή σου ριζωμένες στα στήθια σου,
δύναμη σου δίνουν και μακρά πνοή ζωής….
Σπόροι αθάνατοι, φυτρώνουν στα ματόβρεκτα χώματα σου,
που τα δεινά ποτέ δεν μπόρεσαν, για να τους ξεριζώσουν.
Παντού απλώνονται ζωηφόροι αιώνιοι, ουδείς τους ορίζει.
Μυθικός φοίνικας σε γέννησε και σε αναγεννά.
Τις στάχτες σου ανέμισαν στα πέρατα και στους τέσσερις ανέμους.
Ούριος άνεμος τις επέστρεψε στ΄αγιοχώματα σου,
τα αναγεννημένα και δυνατές σε σένα δίνουνε ζωή και δύναμη,
αγάπη και κουράγιο, θάρρος, αισιοδοξία, πίστη γρανιτένια…
Το γεννοβόλο δέντρο σου σύριζα τα πάνδεινα το ΄κόψαν
και απ΄τις ρίζες του φύτρωσαν, χιλιάδες βλαστοί και νέα δέντρα αιωνόβια,
που στην σκιά τους μάχεσαι όρθια περήφανη τιμημένη….
Στα πόδια σου στάθηκες, κλυδωνιζόμενη έρημη και μόνη…
Και είπε και προφήτεψε η ιέρεια Πυθία τότε για τον έρμαιο,
σε φουρτουνιασμένες άγριες θάλασσες Ελληνισμό…
«Ασκός κλυδωνιζόμενος, μηδέποτε βυθιζόμενος.»
Εσύ Ελλάδα μας αγαπημένη, μ΄αίμα αγίων και ηρώων,
τα ιερά χώματα σου είναι ποτισμένα και ευωδιάζουν,
σαν γιασεμιά, σαν τριαντάφυλλα, νυχτολούλουδα,
σαν βλογημένο μύρο..
Εσύ Ελλάδα μας μητέρα μας, ποτέ δεν θα πεθάνεις,
μια θεία δύναμη, απ΄τον γαλάζιο σου Ελληνικό ουρανό,
μ΄αόρατο πέπλο σε σκεπάζει και προστατεύει….
Αθάνατη καρδιά έχεις, τίποτα δεν την σταματά αιώνια να κτυπά.
Ούτε τα πόδια σου κανείς και τίποτα θε να μπορέσει να λυγίσει.
Και αν γονατίζεις καμιά φορά, τους νεκρούς σου θες για να τιμήσεις…
Τίποτα δεν θα μπορέσει των παιδιών σου την ζωή να αφανίσει.
Το προζύμι σου μόνη το πλάθεις και ζωή πάντα θε νάχεις …
Εσύ Ελλάδα αθάνατη, φωτοστεφανωμένη,
της πλάσης μοναχικό εύλαμπρο, διαμάντι,
χρυσόμορφη, απόγονη Ελλήνων ένδοξων προγόνων.
Πανέμορφη, κόρη βασανισμένη, ευλογημένη, ευωδιασμένη,
βωμός, τόλμης και αυτοθυσίας, που καταστροφές εβίωσες
και τον χαμό του γένους, της Πόλης, της Μικρασίας,
του Πόντου, της Σμύρνης, της Κύπρου,
που τ΄ αχνίζοντα ιερά αίματα των εθνομαρτύρων ακόμη και σήμερα,
τα πάτρια ιερά χώματα σου καθαγιάζουν και ευλογούν…
Κράτα καρδιά μου, χειρότερο έχεις βαστάξει πόνο…
Αειφόρος, εναλία, ζωηφόρος χώρα,
οι μαραμένες δάφνες, τα αγριολούλουδα,
των Τεμπών, θα ξαναγεννηθούν, θα μυροβολήσουν.
Τα πικρογελασμένα αηδόνια και πάλι θα λαλήσουν και κελαδήσουν.
Τα χελιδόνια της Άνοιξης και πάλι θα επιστρέψουν στους ουρανούς σου.
Οι άγγελοι, οι νύμφες και νεράϊδες, που ωδή θα λαλήσουν με την γλώσσα της μουσικής, ξανά θε να τραγουδήσουν και ζωή θα δώσουν, με τις γλυκές φωνές τους.
Την δύναμη την αέναη της θείας φύσης, θα υμνήσουν
και χαρμόσυνο μήνυμα θα δώσουν με δύναμη,
για αισιοδοξία, αγάπη και ψυχική αναγέννηση….
Νέα αναγεννημένη Ζωή, ας δώσουν με τις γλυκές φωνές τους…..
Θάρρος και αισιοδοξία εύχομαι στους αδελφούς Έλληνες, που σήμερα βιώνουν ολέθριες στιγμές … Θρηνήστε τους νεκρούς σας, αλλά δώστε και δύναμης φτερά και ελπίδας πνοής και ζωής στα νέα ζωντανά παιδιά μας, στα εγγόνια μας….Την νέα μας γενιά, που δεν φέρει καμιά ευθύνη για την σημερινή μας κατάντια… Έχουμε την ηθική υποχρέωση, αλλά και την ευθύνη οι πανέλληνες, πατέρες, μητέρες, παππούδες, να τα σώσουμε, από άλλες συμφορές με όποια αυτοθυσία….!
Εθνική υποχρέωση ΟΛΟΙ έχουμε γονείς, παππούδες, αδελφοί, αδελφές να αντισταθούμε ψυχή τε και σώματι, στην διαφθορά, που μαστίζει αυτή την πονεμένη μας χώρα, που τρώει τα παιδιά της, διότι συνένοχοι και συναυτουργοί μας κυβερνούν πάντα και που χωρίς αιδώ μας ποδηγετούν και σε συμφορές ανείπωτες μας οδηγούν, λόγω συμφερόντων, αλλά και χωρίς ηθικές αξίες και ενσυναίσθηση έναντι του Ελληνικού λαού, που πληρώνει αμαρτίες και εγκληματικές παραλείψεις των ηγετών του ….
Και τις ημύνθη από δαύτους περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος. (100 χρόνια πριν. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)
Και δεν έχουν ντροπή, αλλά μόνο οικονομικά συμφέροντα και οδηγούν τον Ελληνισμό σε δρόμους χωρίς επιστροφή, ανάμεσα σε συμπληγάδες ανείπωτων τραγωδιών και καταστροφών...
Καποδίστριες αφιλοχρήματοι και μη συμφεροντολόγοι " πλέον έχουν εκλείψει, για να σώσουν την Ελλάδα ...
Ιδού. Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν και πόνο. Ι.Καποδίστριας.
(αρνούμενος και τον μισθό του Κυβερνήτου)
Υπάρχει κανείς να μιμηθεί τον ηθικό Καποδίστρια σήμερα; Ουδείς διότι ...είναι προφανές, από την φύση της ηθικής, ότι δεν προσφέρεται για εύκολη συγκατοίκηση με την πολιτική. Περισσότερο από κάθε άλλον τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας, το «άβολο» της ηθικής αφορά τον χώρο της πολιτικής. Γιατί η πολιτική αρένα, χώρος κατ' εξοχήν ανταγωνιστικός, με διακύβευμα και απώτατη διεκδίκηση την απόκτηση δύναμης κι εξουσίας, κι αποκλεισμό των έντιμων αντιπάλων από αυτή, συνεπάγεται μια αμφιλεγόμενη σχέση με την ηθική. Είναι παροιμιακή η σύνδεση της δύναμης με την διαφθορά που κυρίευσε την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο.
Πρόσφατα ο ΑΡΚΑΣ ως συνήθως έγραψε ένα σκωπτικό σχόλιο ... Η ΥΨΟΜΕΤΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ... ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ.
Άδικο έχει; Και όποιος δεν έχει την ικανότητα αυτή την διεφθαρμένη και είναι έντιμος δεν κάνει για πολιτικός στην Ελλάδα.... Και οι σημερινοί μέσα από τραγωδίες, προδοσίες, σκάνδαλα κλπ δυστυχώς επιβιώνουν.
Και εμείς άπραγοι και αφελείς αντάμα περιμένουμε ένα θάμα.
Και για τα νέα μας παιδιά, που αδικοχαμένα χάθηκαν και έφυγαν νωρίς …Σιαμαία σώματα Ελλάδα και Κύπρος θρηνούν και χύνουν πύρεια δάκρυα επί *αγέλαστης-αυγκίνητης πέτρα, για τους νέους μας μαζί, που χάθηκαν σε ολοκαύτωμα και μακριά μας πήγαν, εκεί στον Παράδεισο, όπου κι΄ αναπαυθήκαν... Καλό σας ταξίδι παιδιά μας ...
*Η αγέλαστος-ασυγκίνητη πέτρα είναι βράχος στην Ελευσίνα. Ο τόπος αυτός θεωρείτο ιερός διότι σύμφωνα με την παράδοση η Δήμητρα κάθισε εδώ για μοιρολογήσει την κόρη της Περσεφόνη.
Και ένα σπαρακτικό κυπριακό ποίημα για την τραγωδία στα Τέμπη.
Mε πόνο ψυχής ο παραλιμνίτης Ανδρέας Κουτσόλουκας, έγραψε τον στίχο για την τραγωδία στα Τέμπη και την ερμήνευσε συγκλονιστικά ο Στέφανος Πελεκανής.
Στίχοι
Κύριε Πλάστη Του Παντός
Τζιαι Ποιητή του κόσμου
Ακρόαση στα λόγια μου
Παρακαλώ σε Δώσ' μου
Όπως ο κάθε άνθρωπος
Σκέφτεται το παιδίν του
Για να 'χει το καλλύττερο
Μέλλον για τη ζωήν του
Τζι' αφού είμαστεν περαστικοί
Ούλοι σε τούντην πλάση
Ίντα καρκιά τζιαι ποια ψυσιή
Μπόρει να τα περάσει
Πλάστη μου τζιαι Συγχώρα με
Τζι' Ήσυχο θα Σ' αφήκω
Έβρε τζιείνους που χάθηκαν
Άδικα των αδίκων
Τζιαι Δώκε Παναγία μου
Δύναμη των γονιών τους
Αφού Ξέρεις τζιαι Ένιωσες
Τον πόνο τον δικόν τους
Για τζιείνους που εφύασιν
Τζι' εν θα ξανά στραφούσιν
Με τρένο στον Παράδεισον
Ψηλά τους καρτερούσιν …
Με ανείπωτη συγκίνηση από αδελφή Ελληνική Κύπρο.
Αντώνης Αντωνάς – Συγγραφέας.
ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΝΤΩΝΗ ΜΙΑ ΑΝΑΤΑΣΗ ΨΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΤΙ Κ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ .
Άκρα του τάφου σιωπή. Τι λες σε μια μητέρα, σε ένα πατέρα, που χάσανε το παιδί τους, το σπλάχνο τους; Το πένθος διαρκεί για πάντα και είναι οι δραματικές στιγμές, που αναφωνείς … Θεέ μου γιατί; Θεέ μου γιατί να χάσει το πολυτιμότερο αγαθό, που του ΄δωσε η ζωή; Δεν υπάρχει σκληρότερο και βαρύτερο συναίσθημα από τον χαμό ενός παιδιού ….Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Οι γονείς οι πονεμένοι ας αισθάνονται μόνο το ζεστό μας χέρι στον ώμο τους, που θα τους στηρίζει να σταθούν στα πόδια τους θρηνώντας….
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ MAΣ. Ο ΘΕΟΣ ΑΣ ΤΑ ΑΝΑΠΑΥΕΙ.
Μ.Ρ.
Διδακτικό/ Αναδημοσίευση/ Αρχείου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια επιστολή του Μεγάλου Βασιλείου σε μια μητέρα, τη σύζυγο του Νεκταρίου, για να την παρηγορήσει για το θάνατο του παιδιού της, η οποία ενδεχομένως στις μέρες μας μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ…..
Σκόπευα να «σιωπήσω» απέναντι της κοσμιότητάς σου με τη σκέψη ότι, με την ψυχή συμ¬βαίνει ό,τι και με ένα μάτι που πάσχει από φλεγμονή. Αυτό, δηλαδή το μάτι, και το πιο απαλό πράγμα να το εγγίσει ερεθίζεται. Έτσι αισθάνεται και η ψυχή που έχει τραυματισθεί από βαριά θλίψη, όταν πάει κανείς να της μιλήσει. Γιατί τα λόγια, όσο και αν είναι παρηγορητικά, όταν λέγονται την ώρα που η ψυχή πάσχει και αγωνιά, της φαίνονται πολύ ενοχλητικά. Επειδή όμως σκέφθηκα ότι τώρα έχω να κάνω με χριστιανή μητέρα, εκπαιδευμένη στα θεία από πολύ καιρό και πεπειραμένη στα ανθρώπινα, θεώρησα ότι δεν θα ήταν σωστό να παραλείψω το καθήκον μου.
Γνωρίζω ποιά είναι τα σπλάγχνα των μητέρων και ιδιαίτερα όταν θυμηθώ τους δικούς σου καλούς και ήμερους τρόπους προς όλους, λογαριάζω πόσο μεγάλος πρέπει να είναι ο πόνος για τη συμφορά που σ’ έχει βρει τώρα.
Έχασες παιδί, τον οποίο, όσο ζούσε, μακάριζαν όλες οι μητέρες και εύχονταν τέτοιοι να είναι και οι δικοί τους γιοί. Και όταν πέθανε, έκλαψαν σαν να είχε θάψει κάθε μία τον δικό της. Ο θάνατος εκείνου υπήρξε πλήγμα για τις δύο πατρίδες, για τη δική μας και για τη χώρα των Κιλίκων. Μ’ εκείνον μαζί έπεσε και το μέγα και ένδοξο γένος, κατέρρευσε, σαν να μετακινήθηκε η βάση του.
Ω συναπάντημα πονηρού δαίμονος! Πόσο τρο¬μερό κακό κατόρθωσες να προκαλέσεις! Ω γη, που αναγκάσθηκες να υποφέρεις ένα τέτοιο πάθος! Και ο ήλιος ασφαλώς θα έφριττε, αν είχε αίσθηση, μπροστά σ’ εκείνο το σκυθρωπό θέαμα. Και τί μπορεί να πει κανείς άξιο να εκφράζει όσα του υπαγορεύει η απελπισία της ψυχής.
Αλλά, όπως διδαχθήκαμε από το Ευαγγέλιο, τα όσα μας συμβαίνουν δεν είναι έξω από τη θεία Πρόνοια, γιατί ούτε σπουργίτης δεν πέφτει χωρίς το θέλημα του Πατέρα μας. Ώστε, ό,τι έχει συμβεί, έγινε με το θέλημα του Δημιουργού μας. Και ποιός μπορεί να αντισταθεί στο θέλημα του Θεού; Ας δεχθούμε λοιπόν το συμβάν. Διότι με τη δυσανασχέτηση ούτε αυτό που έχει γίνει διορθώνουμε και επί πλέον καταστρέφουμε τους εαυτούς μας.
Συνέχεια.
Π.Β.
Ας μην κατηγορήσουμε τη δίκαιη κρίση του Θεού, διότι είμαστε πολύ αμαθείς, για να ελέγχουμε τις ανέκφραστες κρίσεις Του. Τώρα ο Κύριος δο¬κιμάζει την αγάπη σου σ’ Εκείνον. Τώρα έχεις την ευκαιρία να κερδίσεις με την υπομονή σου τη μερίδα των Μαρτύρων. Η μητέρα των Μακκαβαίων είδε το θάνατο επτά παιδιών της και δεν στέναξε, ούτε έχυσε άσκοπα δάκρυα, αλλά, ενώ έβλεπε τα παιδιά της να φεύγουν από αυτή τη ζωή με σκληρά βασα¬νιστήρια, είχε ευχαριστιακά βιώματα προς τον Θεό. Γι’ αυτό και κρίθηκε και από τον Θεό και από τους ανθρώπους ως τέλεια και καταξιωμένη χριστιανή. Μεγάλη η συμφορά, το ομολογώ και εγώ. Μεγάλοι όμως και οι μισθοί που ο Κύριος έχει ετοιμάσει για όσους κάνουν υπομονή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν έγινες μητέρα και είδες το παιδί σου και ευχαριστούσες τον Θεό, γνώριζες οπωσδήποτε ότι είσαι θνητή και ότι γέννησες θνητό. Τί το παράδοξο λοιπόν που ο θνητός πέθανε; Μήπως σε στενοχωρεί που πέθανε πρόωρα; Δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν δεν ήταν τώρα ο κατάλληλος καιρός να φύγει. Γιατί εμείς δεν ξέρουμε τι συμφέρει την ψυχή μας ούτε ορίζουμε προθεσμίες στην ανθρώπινη ζωή. Στρέψε τα μάτια σου γύρω σ’ όλο τον κόσμο, όπου κατοι¬κείς, και θα κατανοήσεις ότι όλα όσα βλέπουμε είναι θνητά και ότι, υπόκεινται όλα στη φθορά. Κύτταξε επάνω στον ουρανό. Κάποτε και αυτός θα διαλυθεί. Κύτταξε τον ήλιο. Ούτε και αυτός θα παραμείνει. Τα αστέρια όλα, τα ζώα της ξηράς και των υδάτων, οι ωραιότητες της γης, η ίδια η γη, όλα είναι φθαρτά, όλα μετά από λίγο δεν θα υπάρχουν.
Ας είναι λοιπόν η σκέψη όλων αυτών παρη¬γοριά για ό,τι σου έχει τώρα συμβεί. Μη μετράς τη συμφορά στο βάθος της, γιατί τότε θα σου φα¬νεί αφόρητη. Αν όμως το συγκρίνεις με όλα τα ανθρώπινα, τότε θα βρεις παρηγοριά. Επάνω δε από όλα έχω να σου πω εκείνο το σπουδαίο: Λυπήσου τον σύζυγό σου. Να παρηγορεί ο ένας τον άλλο. Μην του κάνεις σκληρότερη τη συμφορά, με το να σε βλέπει να καταστρέφεις από τη στενοχώρια τον εαυτό σου. Και με λίγα λόγια, έχω τη γνώμη ότι δεν υπάρχουν λόγια τέτοια που να μπορούν να χαρίσουν σ’ αυτό τον πόνο σας παρηγοριά. Πιστεύω ότι αυτή τη δοκιμασία θα την ξεπεράσετε μονάχα με την προσευχή.
Εύχομαι λοιπόν ο Ίδιος ο Κύριος να αγγίξει την καρδιά σου με την ανέκφραστη δύναμή Του και να ανάψει με αγαθούς λογισμούς το φως στην ψυχή σου, ώστε να βρεις μέσα σου την δύναμη…..
Π.Β. Από αδελφή Ελληνική Κύπρο.
Στα δάκρυα αυτά, δεν μπορεί να μην λυγίσει κανείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις μια γυναίκα να κλαίει, να πονάει και να θρηνεί και την ρωτάς: «γιατί κλαις;» και αυτή σου απαντάει: «έχασα το παιδί μου». Σε αυτήν την μητέρα τι θα πεις, μπορείς να την παρηγορήσεις; Υπάρχουν λόγια;
Ούτε στην σκέψη δεν μπορεί να το διανοηθεί κανείς, ούτε στον πιο σκληρό εφιάλτη. Όταν κλαίει μια γυναίκα που έχασε το παιδί της, κλαίει και ο θεός μαζί και ολόκληρη η πλάση. Να βλέπεις το παιδί σου νεκρό και εσύ να ζεις, είναι σαν να θέλει κάποιος να σε εκδικηθεί, να σε σκοτώνει καθημερινά και εσύ να είσαι ακόμη ζωντανή. Να πονάς και να μην υπάρχει φάρμακο, κάθε μέρα να τρέμει η ψυχή σου και να μην μπορείς να την βοηθήσεις! Τα δάκρυα σου, ας είναι βάλσαμο για την ψυχή σου…. Χαροκαμένη μάνα ….
Κ.Κ.
Θρηνεί και η αδελφή Κύπρος δύο σπλάχνα της αδικοχαμένα μαζί με τους υπόλοιπους χαροκαμένους Έλληνες αδελφούς μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κύπρος θρηνεί: Ξεψύχησαν στο μοιραίο τρένο η Αναστασία κι ο Κυπριανός
Και η Κύπρος θρηνεί τα παιδιά της. Το θαύμα που όλοι περίμεναν δεν έγινε, αφού οι σοροί του Κυπριανού και της Αναστασίας ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του dna, βυθίζοντας στο πένθος τους δικούς τους, αλλά και ολόκληρη την Κύπρο. Οι δύο νεαροί φοιτητές ξεψύχησαν στο μοιραίο τρένο στα Τέμπη, ενώ επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη.
Οι οικείοι του Κυπριανού ενημερώθηκαν λίγο πριν από τις 23:00 χθες το βράδυ, ενώ τα μαύρα μαντάτα έφτασαν στην οικογένεια της Αναστασίας λίγο πριν από τις 10 το πρωί.
Θρήνος στο Αυγόρου: Ταυτοποιήθηκε η σορός του 23χρονου Κυπριανού
Βαρύ πένθος και βαθιά οδύνη στο Αυγόρου για τον Κυπριανό
Βαρύ πένθος σκέπασε την κοινότητα καταγωγής του 23χρονου Κυπριανού μετά το άκουσμα της τραγικής είδησης του θανάτου του. Τα δάκρυα πικρά και αστείρευτα για τον αδόκητο χαμό του νεαρού φοιτητή Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που "κόσμησε" την κοινότητα με το ακέραιο ήθος, την μειλίχεια προσωπικότητα και το πλούσιο ταλέντο του στη Βυζαντινή Μουσική και την ψαλτική τέχνη.
Ο Κυπριανός ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά του ιερέα Χριστόδουλου Παπαϊωάννου, που υπηρετεί στον Ιερό Ναό Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Αυγόρου.
Εκεί όπου το πρωί, ο νονός του αδικοχαμένου φοιτητή και ιερέας Χρίστος Κούλενδρος τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του. Συμπροσευχήθηκαν η μητέρα του Κυπριανού, ο ηλικιωμένος παππούς του ιερέας Ιωάννης Χριστοδούλου, η αρραβωνιαστικιά του, συγγενείς, φίλοι και συγχωριανοί.
"Να προσεύχεστε για τη ψυχούλα του γιου μου" ο σπαραγμός της μάνας του Κυπριανού
Συγκλονισμός και στο σχολείο του
Συγκλονισμένοι είναι και οι μαθητές και οι καθηγητές του Λυκείου Κοκκινοχωρίων Φώτη Πίττα, μετά την ανακοίνωση του θανάτου του 23χρονου Κυπριανού Παπαϊωάννου από το Αυγόρου που "χάθηκε" στην σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη.
Ο άτυχος φοιτητής Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης είχε αποφοιτήσει το 2018 από το Μουσικό Λύκειο Αμμοχώστου με άριστα.
Ο Διευθυντής του εκπαιδευτηρίου Αδάμος Σεργίου ανέφερε ότι οι ελπίδες της σχολικής κοινότητας εξανεμίστηκαν με την ταυτοποίηση της σορού του, βυθίζοντας τα μέλη και ολόκληρη την Κύπρο σε βαρύ πένθος.
Ο κύριος Σεργίου ανακοίνωσε ότι οι μαθητές προγραμματίζουν εν ώρα διαλείμματος να σχηματίσουν την φράση "Ο Άγγελος μας" στη μνήμη του Κυπριανού, ενώ έχουν ανάψει κεριά στο γραφείο της Διεύθυνσης του Μουσικού Σχολείου.
Στα μαύρα και για την Αναστασία η Πάφος
Μετά την επιβεβαίωση του θανάτου του Κυπριανού Παπαϊωάννου, χθες βράδυ, οπότε και ταυτοποιήθηκε το DNA με το δείγμα που είχε δώσει η οικογένειά του, δεν άργησε να έρθει και το κακό μαντάτο για την Αναστασία, αφού σήμερα επιβεβαιώθηκε και ο τραγικός θάνατος της 24χρονης μεταπτυχιακής φοιτήτριας οδοντιατρικής του Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης. Οι ελλαδικές αρχές ενημέρωσαν τους οικείους της -που επέστρεψαν χθες βράδυ στην Κύπρο- για την ταυτοποίηση της σορού της νεαρής, καθώς επίσης και την Πρεσβεία της Κύπρου στην Αθήνα.
Η Αναστασία είχε ταξιδέψει στην Αθήνα για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας στα Τέμπη, οι γονείς φίλου της την αναζητούσαν στο νοσοκομείο της Λάρισας, επιδεικνύοντας φωτογραφίες σε διασωθέντες του μοιραίου τρένου. ΦΕΥ!
Σας προσφέρω τις σκέψεις μου, τις προσευχές και τις ευχές μου σε αυτή τη στιγμή του σκοταδιού στη ζωή σας. Μια ελάχιστη αχτίδα για να φωτίζει τον σκοτεινό σας δρόμο, όπως φώτισε και τον δικό μου, όταν έχασα στενούς συγγενείς και φίλους και τον αγαπημένο αδελφό μου. Ρ.Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όλες τις δυστυχίες, η μεγαλύτερη παρηγοριά είναι ένας φίλος, που μας συμπονά και συμπαραστέκεται. Αρκετό δεν είναι, όμως είναι ένα στήριγμα, για να μην καταρρεύσουμε. Ούτε και οι αγαπημένοι νεκροί μας δεν το επιθυμούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΝΑΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΚΕΠΑΣΕΙ.
Όσον αφορά ενόχους και συνενόχους θεία δίκη ας τους κρίνει.
Ντίνα
Στίχοι: Γιώργος Μητσάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια μάνα στο κατώφλι
κάθεται κλαίει τα δειλινά
έφυγε ο γιος της
και δε γύρισε ξανά.
Οι ψιχάλες των ματιών της
της βρέχουν τώρα την ποδιά
βλέπει λεβέντες όπως ο γιος της
και της καίγεται η καρδιά.
Τέτοιος πόνος, τέτοιο ντέρτι
ούτε ξεχνιέται ούτε περνά
και στο κατώφλι της η μάνα
κάθεται κλαίει τα δειλινά.
Κώστας
Αντώνη φίλε μου αγαπημένε, κάθε λέξη και ένα δάκρυ, κάθε γραμμή και ένα πόνος, κάθε κείμενο και ένας προβληματισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιωνία η μνήμη των ανθρώπων, που τόσο άδικα χάθηκαν στων Τεμπών την ολόμαυρη ράχη. Κουράγιο στους γονείς τους, για να αντέξουν την χειρότερη συμφορά της ζωής τους. Όλος ο Ελληνισμός δίπλα τους στήριγμα ...
Αντωνία Μ.
Εσύ, παιδί μʼ εκίνησες να πας ʽς τον κάτου κόσμο,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αφήνεις τη μανούλα σου πικρή, χαροκαμένη;
παιδάκι μου, τον πόνο σου, που να τον απιθώσω,
που κι αν τον ρίξω τρίστρατα, τον παίρνουν οι διαβάτες,
κι αν τον αφήσω ʽς τα κλαριά, τον παίρνουν οι διαβάτες,
κι αν τον αφήσω ʽς τα κλαριά, τον παίρνουν τα πουλάκια;
που να βαλθούν τα δάκρυα μου για τον ξεχωρισμό σου;
Αν πέσουνε ʽς τη μαύρη γης, χορτάρι δεν φυτρώνει,
αν πέσουν ʽς τον ποταμό, ο ποταμός θα στύψει,
αν πέσουν ʽς τη θάλασσα, πνίγονται τα καράβια,
κι αν τα σφαλίσω ʽς την καρδιά γλήγορα σʼ ανταμώνω.
Ι.Ν.
Αγ. Αντώνη, από τις σπάνιες φορές που συγκινήθηκα σε σημείο, που οι ευαίσθητες μου χορδές σπάνε μια μια, όχι μόνο από συγκίνηση, αλλά και από αγανάκτηση για τους πολιτικάντηδες, που μας κυβέρνησαν, αλλά και συνεχίζουν να μας κυβερνούν. Και μετά από κάθε τραγωδία κροκοδείλια δάκρυα χύνουν μέχρι να λησμονηθεί. Και τον δρόμο τους συνεχίζουν χωρίς να αλλάξει ποτέ τίποτα. ... Την πεπατημένη της διαφθοράς και αδιαφορίας συνεχίζουν και οι τραγωδίες συνεχίζονται. Σαν μπαλάκι πιγκ-πογκ τις πολιτικές ασυγχώρητες ευθύνες μεταφέρουν ο ένας στον άλλο και οι αχρείοι ακόμη και πολιτική εκμετάλλευση των συμφορών επιδιώκουν χωρίς να αισχύνονται και οι μεν και οι δε ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρά την συγκίνηση λοιπόν με βουρκωμένα μάτια σε όλους τους πολιτικούς προσθέτω ....
Βλέποντας και ακούγοντας σήμερα την κατάντια των πολιτικών μας ηγετών – και όχι μόνον – μου ήρθε στο νου το ποίημα του ποιητή Γεώργιου Σουρή : «Ω Ελλάς, ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;». Με το ποίημα αυτό ο Σουρής σχολιάζει σκωπτικά τους Έλληνες της εποχής του, αλλά κατά τη γνώμη μου τα λόγια αυτά αφορούν και ταιριάζουν και στους σημερινούς "Έλληνες" ηγέτες του 20-21ου αιώνος, που επί εποχής τους συνέβησαν *τραγωδίες και εθνικές συμφορές.
*Δεν είναι η πρώτη φορά, που είχαμε σιδηροδρομικές και άλλες τραγωδίες στην Ελλάδα και όμως τίποτα δεν διορθώθηκε και από το κακό στο χειρότερο πάμε... Π.χ. Ενδεικτικά ...
Η τραγωδία της Κορίνθου
30 Σεπτεμβρίου 1968
Απώλειες: 34 νεκροί και 125 τραυματίες
Δύο επιβατικές αμαξοστοιχίες που μετέφεραν πολίτες, οι οποίοι επέστρεφαν στην Αθήνα αφού είχαν ψηφίσει στις πόλεις τους στο συνταγματικό δημοψήφισμα, συγκρούονται κοντά στο Δερβένι Κορινθίας, σκοτώνοντας 34 άτομα και τραυματίζοντας 125.
Η τραγωδία στα Ορφανά
16 Ιανουαρίου 1972
Απώλειες: 19 νεκροί και 44 τραυματίες
Γύρω στις 16:55 μια κακή επικοινωνία μεταξύ των σταθμαρχών στον Δοξαρά και στα Ορφανά είχε ως αποτέλεσμα τη σύγκρουση ενός τρένου εξπρές και μιας στρατιωτικής αμαξοστοιχίας σε πορεία μονής γραμμής.
Η ασυνεννοησία των υπαλλήλων του ΟΣΕ είχε ως αποτέλεσμα το «Ακρόπολις» να διέλθει κανονικά από τον σταθμό του Δοξαρά χωρίς να σταματήσει επειδή είχε προτεραιότητα, και να συγκρουστεί με την “πόστα”, στην οποία είχε δοθεί σήμα να αναχωρήσει από τον σταθμό των Ορφανών.
Η σύγκρουση των δύο τρένων έγινε στις 16:55 και ήταν σφοδρή, καθώς το «Ακρόπολις» είχε αναπτύξει ταχύτητα κοντά στα 100 χιλιόμετρα την ώρα. Η ντιζελομηχανή του έπεσε πάνω στη μηχανή της «πόστας» και τη συνέθλιψε μετατρέποντας τα τρία πρώτα βαγόνια της σε συντρίμμια. Κλπ, κλπ ...
Έγραψε λοιπόν ο Σουρής....
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ’χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ’χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ’χει
στο ’να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Ας προβληματιστούμε και ας παραδειγματιστούμε όλοι οι Έλληνες σήμερα – ηγέτες και πολίτες μετά και από αυτή την τραγωδία και να ευχηθούμε Καλό Παράδεισο στα χαμένα μας παιδιά.
Α.Αθ. Δημοσιογράφος - Συγγραφέας.
Αντώνη καλημέρα, αγαπητέ φίλε έξοχα όσα γράφεις δεν σου απάντησα όμως γιατί η τραγωδία που χτύπησε την Ελλάδα με το δυστύχημα στα Τέμπη μας έσφιξε όλων ανεξαιρέτως την καρδιά, και ήταν κάτι που μπορούσε να μην είχε συμβεί. νέα παιδιά κυρίως θυσιαστήκαν χάρι στην δολοφονική αμέλεια της κυβέρνησης και παρά το ότι είχε επισημανθεί η επικινδυνότητα στο συγκεκριμένο σημείο μέσα στην ολομέλεια του κοινοβουλίου από δύο διαφορετικών κομμάτων βουλευτες τον Μεϊκόπουλο (ΣΥΡΙΖΑ) και τον Αρσένη (Μερα25), δεν πάρθηκε κανένα απολύτως μέτρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓ.Βεν.
Τι άλλο να γράψω ουκ ημπορώ, τι άλλο να λαλώ ουκ οίδα. Σκοτίζεται ο λογισμός, το μυαλό στερεύει, ο θυμός θεριεύει και λύπη και συγκίνηση ψυχή τε και σώματι μας κυριεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Παράδεισο στα αδικοχαμένα μας παιδιά και με θεού ευχή, δύναμη και κουράγιο στους πονεμένους γονείς να δίνει.
Ευχαριστούμε όλους για τα συνταρακτικά σχόλια τους, καθώς και το koukfamily, για την τιμητική καταχώρηση, όπως και τους δεκάδες προσωπικούς μας αποδέκτες, που μας απέστειλαν επί πλέον άλλα δεκάδες συγκινητικά σχόλια.
Α.Α.