Δημογραφικό: Ὥρα Μηδέν – Ἡ Ἑλλάδα ἀργοπεθαίνει…!

Γράφει ο Ἰωάννης Γ. Θαλασσινός, 

μαθηματικός, συγγραφέας,

Πρόεδρος τῆς «Πανελλήνιας Ἕνωσης Φίλων τῶν Πολυτέκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π.)  

 

Τά τελευταῖα, ἰδιαίτερα, χρόνια παρατηρεῖται μιά ἔντονη ἐνασχόληση τῶν ΜΜΕ μέ τό Δημογραφικό Πρόβλημα, πού ταλανίζει ὁλόκληρη σχεδόν τήν Εὐρώπη, περισσότερο, ὅμως, τή Χώρα μας. Δυσοίωνες μελέτες, πού ἐκπονοῦνται ἀπό Ἑλληνικά Πανεπιστήμια καί Ἰνστιτοῦτα, παρουσιάζονται ἀπό τόν Τύπο μέ μελανά χρώματα. Ἕνα πρόβλημα πού δέν ξεκίνησε τά τελευταῖα χρόνια, ἀλλά διολισθαίνει ἐπί πολλές δεκαετίες, καί πού πολλοί δημογράφοι τό ἔχουν χαρακτηρίσει ὡς τό ὑπ’ ἀρ. 1 πρόβλημα τῆς Πατρίδος μας. Ἀκόμα καί ἡ Πολιτική Ἐξουσία, πού διαχρονικά, προκλητικά ἀδιαφορεῖ, ψέλλισε κάποια ἡμίμετρα. Ὅμως, μέ ἡμίμετρα καί εὐχολόγια δέν λύνεται τό τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα τῆς Πατρίδος μας.  

 

Γιά νά γίνει, ὅμως, κατανοητό, πόσο μεγάλη καί ἴσως ἀνεξέλεγκτη εἶναι ἡ δημογραφική κατάρρευση, πού μᾶς ἀπειλεῖ ὡς Ἔθνος, θά παραθέσουμε κάποιους στατιστικούς δεῖκτες–στοιχεῖα. Δυστυχῶς, οἱ ἀριθμοί δέν ψεύδονται. Μπορεῖ νά εἶναι σέ κάποιους βαρετοί, ὅμως σκιαγραφοῦν μέ σαφήνεια τή σκληρή πραγματικότητα.  

 

Ὁ βασικός δημογραφικός δείκτης πού ἀποτυπώνει τή δημογραφική ἐξέλιξη ἑνός πληθυσμοῦ εἶναι ὁ δείκτης γονιμότητας. Ὡς δείκτης γονιμότητας (fertility rate) ὁρίζεται ὁ ἀριθμός τῶν παιδιῶν πού γεννᾶ μία γυναίκα κατά τήν διάρκεια τῆς ζωῆς της. Στατιστικά αὐτός διαμορφώνεται ὑπολογίζοντας τόν μέσο ὅρο τῶν γεννήσεων πού ἀντιστοιχοῦν σέ 1.000 γυναῖκες ἀναπαραγωγικῆς ἡλικίας. Γιά τήν ἀναπαραγωγή τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, ὁ δείκτης γονιμότητας τοῦ πληθυσμοῦ πρέπει νά εἶναι πάνω ἀπό 2,1 (ὅριο ἀντικατάστασης). Στήν Ἑλλάδα τό 2020 ὁ δείκτης εἶχε καταπέσει μόλις στό 1,38,[1] ἕνας ἀπό τούς χαμηλότερους στήν Ε.Ε. Βέβαια, στήν πραγματικότητα εἶναι μικρότερος (κοντά στό 1,00), γιατί στίς γεννήσεις πού καταγράφονται, ὑπολογίζονται καί οἱ γεννήσεις τῶν ἀλλοδαπῶν, μεταναστῶν καί προσφύγων, πού ἔχουν κατακλύσει τή Χώρα μας.  

 

Πρέπει νά σημειωθεῖ ὅτι ἐδῶ καί τρεῖς δεκαετίες οἱ ἀλλοδαποί ἔχουν αὐξηθεῖ σημαντικά. Συγκεκριμένα, σύμφωνα πάντα μέ τά ἐπίσημα στοιχεῖα, ἀπό 200.000 τό 1991, αὐξήθηκαν σήμερα σέ 900.000 περίπου (ἀριθμός, πού εἶναι ὁπωσδήποτε μεγαλύτερος, ἐάν λάβουμε ὑπόψη μας τό «ἐλαστικό» καθεστώς πού χαρακτηρίζει τίς ἑλληνικές ὑπηρεσίες καταγραφῆς τους).[2] Πιό συγκεκριμένα, οἱ ἀλλοδαποί ἀποτελοῦν τό 7,4 ἕως 8,4% (μέγιστο/ἐλάχιστο) τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Χώρας μας, καί εἶναι κατά μία δεκαετία νεότεροι ἀπό τούς Ἕλληνες, μέ τή μέση ἡλικία τους νά κυμαίνεται ἀπό 32 ἕως 34 ἔτη, ἔναντι 43 ἕως 46 ἔτη τῶν Ἑλλήνων. Τό χρονικό διάστημα 2009–2020, ὁ πληθυσμός τῶν ἀλλοδαπῶν πού ζοῦσε στήν Ἑλλάδα εἶχε 150.000 περισσότερες γεννήσεις ἀπό θανάτους.  

 

Ἕνα ἐπίσης σημαντικό στοιχεῖο, πού εἶναι ὁρατό καί ἀδιαμφισβήτητο, εἶναι ἡ ἐτήσια αὔξηση τῶν θανάτων ἔναντι τῶν γεννήσεων. Ἤδη, ἀπό τό 2011 ἕως καί σήμερα, αὐτό τό ἀρνητικό ἰσοζύγιο στέρησε ἀπό τήν Ἑλλάδα μας χιλιάδες ἀνθρώπους. Συνολικά, μέσα στά τελευταῖα 11 χρόνια (2011–2021), πού ἔχουμε ἐπίσημα στοιχεῖα ἀπό τήν ΕΛ.ΣΤΑΤ.,[3] οἱ θάνατοι ἦταν κατά 331.309 περισσότεροι ἀπό τίς γεννήσεις! (Τό 2021 οἱ θάνατοι ἀνῆλθαν στούς 143.919, ὅταν οἱ γεννήσεις ἦταν μόνο 85.346). Αὐτό πρακτικά σημαίνει ὅτι 3 μεγάλες πόλεις ἔχουν «ἐξαφανιστεῖ» τά τελευταῖα 11 χρόνια…!

 

Ταυτόχρονα, τήν τελευταία κυρίως δεκαετία, ἔχει παρατηρηθεῖ μιά μεγάλη ροή ἐξωτερικῆς μετανάστευσης νέων Ἑλλήνων (Brain Drain), στήν πλειοψηφία τους ἀνώτατης μόρφωσης, γεγονός πού σαφῶς ἐπηρεάζει ἀρνητικά τήν ἐξέλιξη τοῦ δημογραφικοῦ. Κατά τή διάρκεια τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, μεγάλος ἀριθμός Ἑλλήνων ἐπιστημόνων (ἐκτιμᾶται ὅτι εἶναι περίπου 450.000–500.000) ἔφυγε ἀπό τή Χώρα γιά νά ἐργαστεῖ στό ἐξωτερικό. Ἡ πλειοψηφία αὐτῶν τῶν νέων ἀνθρώπων δέν σκέφτονται νά ἐπιστρέψουν πίσω γιά μόνιμη ἐγκατάσταση στήν Πατρίδα. Μάλιστα, αὐτή ἡ τάση φυγῆς τῶν Ἑλλήνων στό ἐξωτερικό, δυστυχῶς συνεχίζεται.[4] 

 

Ἕνας ἄλλος δείκτης, πού ἐπιβαρύνει τήν ἤδη βεβαρημένη κατάσταση, εἶναι ἡ μέση ἡλικία πού ἡ Ἑλληνίδα ἀποκτᾶ τό πρῶτο της παιδί. Στή Χώρα μας, σύμφωνα μέ τά τελευταῖα στοιχεῖα, ἡ Ἑλληνίδα κατά μέσο ὅρο ἀποκτᾶ τό πρῶτο της παιδί στά 30,3 ἔτη,[5] ἀπό 28,8 τό 2018. Ὁ δείκτης αὐτός εἶναι ὁ τρίτος ὑψηλότερος στήν Εὐρώπη, μετά τήν Ἰταλία καί τήν Ἱσπανία, ἐνῶ ὁ ἀντίστοιχος μέσος ὅρος στήν Ε.Ε. εἶναι τά 29 ἔτη. Γεγονός πού μειώνει πολύ φυσιολογικά τίς πιθανότητες νά ἀποκτήσουν καί ἄλλα παιδιά. Ἡ δέ Πολιτεία, ἀντί νά δώσει κίνητρα, ὥστε νά ἀλλάξει αὐτή ἡ πραγματικότητα καί νά ἔχουν τή δυνατότητα, ὅσες Ἑλληνίδες ἐπιθυμοῦν, νά τεκνοποιήσουν σέ νεώτερη ἡλικία, προωθεῖ τή διαδικασία τῆς ἐξωσωματικῆς. Διαδικασία, πού ἐκτός ἀπό τήν βιοηθικά καί πνευματικά προβληματική διάστασή της,[6] ἐπιβαρύνει ψυχοσωματικά τίς γυναῖκες.  

 

Σύμφωνα μέ τήν ἀπογραφή τοῦ 2021, τά ἀποτελέσματα τῆς ὁποίας ἀνακοίνωσε ἡ ΕΛ.ΣΤΑΤ.,[7] ὁ μόνιμος πληθυσμός τῆς Ἑλλάδας ἀνέρχεται στά 10.432.481 ἄτομα. Σημειώνεται ὅτι ὁ πληθυσμός καταγράφει μείωση 3,5% σέ σχέση μέ τήν προηγούμενη ἀπογραφή τοῦ 2011, ὅταν εἶχαν καταγραφεῖ 10.816.286 ἄτομα. Δηλαδή, μέσα σέ μία δεκαετία ὁ πληθυσμός τῆς Χώρας μειώθηκε κατά 383.805 ἄτομα. Καί γιά νά κατανοήσουμε τό πόσο γηρασμένος εἶναι ὁ πληθυσμός αὐτός, δέν ἔχουμε παρά νά ἀναφέρουμε ὅτι σέ ἐθνικό ἐπίπεδο τό ποσοστό τῶν ἡλικιωμένων, 65 ἐτῶν καί ἄνω, ἀνέρχεται στό 22,5% τοῦ συνόλου τοῦ πληθυσμοῦ. Δηλ. ἕνας στούς τέσσερις Ἕλληνες εἶναι ἡλικιωμένος! Ὅταν τό 1951 αὐτό τό ποσοστό ἦταν μόλις 7% καί τό 2011 ἦταν 19,5%.[8]  

 

Ἡ καταστροφική δημογραφική κατηφόρα, σύμφωνα μέ διάφορες δημογραφικές προβολές[9], δέν προβλέπεται νά ἀναχαιτιστεῖ, ἀλλά τό ἀντίθετο. Σύμφωνα μέ τό Ἵδρυμα Οἰκονομικῶν καί Βιομηχανικῶν Ἐρευνῶν (ΙΟΒΕ), κατά τό βασικό σενάριο τῶν προβολῶν, ὁ πληθυσμός τῆς Χώρας μας ἀναμένεται μέχρι τό 2100 νά μειωθεῖ, φτάνοντας τά 8.100.000 ἄτομα. Ἡ Ἑλλάδα θά ὑποστεῖ πληθυσμιακή μείωση κατά 24%, σέ σύγκριση μέ 5% στήν Εὐρωζώνη, καταλαμβάνοντας τήν 3η χειρότερη θέση μεταξύ τῶν χωρῶν μελῶν τῆς Εὐρωζώνης.[10]  

 

Δυστυχῶς, ἡ Ἑλληνική Πολιτεία δέν ἐνδιαφέρεται νά λύσει τό δημογραφικό πρόβλημα. Οὐσιαστικά δέν δίνει σοβαρά κίνητρα στά ζευγάρια νά κάνουν παιδιά καί μάλιστα πάνω ἀπό 2. Θά λέγαμε ὅτι ἡ λέξη πολύτεκνος, ἀκόμα καί τρίτεκνος εἶναι ἀνύπαρκτη γιά τή συντριπτική πλειοψηφία τῶν πολιτικῶν.[11] Ἡ μόνη τους ἐμμονική πρόταση εἶναι ἡ λύση τοῦ δημογραφικοῦ μέ τούς παράνομους μετανάστες καί τούς πρόσφυγες…[12] Γεγονός ὅμως, πού, ὅπως ἔχει ἀποδειχθεῖ στήν Εὐρώπη, δέν ἀληθεύει. Ἡ ἔνταξη καί ἀφομοίωση στίς κοινωνίες μας τῶν παρανόμων μεταναστῶν, οἱ ὁποῖοι, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, ἔχουν ἐντελῶς διαφορετική, ὡς ἐχθρική, κουλτούρα καί ἀξίες ἀπό τίς δικές μας, φαντάζει ἔργο ἐξαιρετικά δύσκολο ἕως ἀκατόρθωτο.  

 

Ἀφοῦ συνοπτικά καταδείξαμε τή ζοφερή δημογραφική πραγματικότητα, ἀλλά καί τό διαβλεπόμενο ζοφερότερο μέλλον, θά κλείσουμε τό ἄρθρο μας μέ τό τί δέον γενέσθαι, κατά τήν ἄποψή μας, ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς, ὥστε νά ὑπάρξει μιά ἐλπίδα ἀναχαίτισης τοῦ φαινομένου.  

 

Τό δημογραφικό πρόβλημα ἀντιμετωπίζεται μέ τόν συνδυασμό κυρίως δύο συνιστωσῶν. Ἡ πρώτη συνιστῶσα ἀφορᾶ τήν πολιτική βούληση, ἀλλά καί τήν εὐθύνη τῆς ἑκάστοτε Πολιτείας νά στηρίζει κάθε οἰκογένεια πού ἀποκτᾶ παραπάνω ἀπό 2 παιδιά καί ἰδιαίτερα τίς πολύτεκνες καί ὑπερπολύτεκνες οἰκογένειες, μέ ἐπιδόματα, ὑλικοτεχνικές ὑποδομές (παιδικούς σταθμούς κλπ.), ἄδειες μητρότητας, παροχή στέγης ἀναλογικά μέ τίς ἀνάγκες καί τόν ἀριθμό τῶν παιδιῶν κάθε οἰκογένειας (παρέχοντας χαμηλότοκα ἤ ἄτοκα στεγαστικά δάνεια, τά ὁποῖα θά χαρίζονται στούς πολυτέκνους). Παράλληλα νά ἐπιδοτεῖ (ὅπως ἤδη γίνεται σέ ἄλλες Εὐρωπαϊκές χῶρες), ὅσες ἐργαζόμενες μητέρες ἐπιθυμοῦν νά μείνουν στό σπίτι γιά νά μεγαλώσουν αὐτές τά παιδιά τους, μέ τό ἥμισυ τοῦ μισθοῦ τους (τουλάχιστον μέχρι τά παιδιά νά τελειώσουν τό Δημοτικό).  

 

Σίγουρα ὑπάρχουν καί ἄλλα οἰκονομικοτεχνικά μέτρα, πού πρέπει νά ληφθοῦν πρίν εἶναι πολύ ἀργά. Ὅπως ὑπάρχουν καί ἄλλα πού δέν ἔχουν σχεδόν κανένα δημοσιονομικό κόστος. Ὅπως οἱ μετεγγραφές τῶν παιδιῶν τῶν τριτέκνων καί πολυτέκνων οἰκογενειῶν στήν πλησιέστερη Σχολή τῆς κατοικίας τους (χωρίς ποσόστωση) κ.ἄ. Ὅλα αὐτά μιά πραγματικά Ἑλληνική κυβέρνηση, πού θά ἔχει τήν πολιτική βούληση, θά πρέπει νά τά συζητήσει σοβαρά μέ τούς φορεῖς τῶν Πολυτέκνων καί τῶν Τριτέκνων, ἀλλά καί μέ τούς εἰδικούς δημογράφους.  

 

Ὁ δεύτερος καί σπουδαιότερος παράγοντας εἶναι ὁ ἠθικοπνευματικός. Σέ μία καταρρέουσα πληθυσμιακά κοινωνία εἶναι ἀδιανόητο ἡ Πολιτεία νά προωθεῖ νόμους καί πολιτικές, πού ὄχι μόνο δέν στηρίζουν τήν παραδοσιακή Οἰκογένεια, ἀλλά προβάλλουν ὡς φυσιολογικές»–ἐναλλακτικές «οἰκογένειες», ἀφύσικα σχήματα σχέσεων μέ τραγικά ἀπρόβλεπτες συνέπειες στήν πνευματική καί ψυχική ὑγεία τῶν μελῶν τους! Σκανδαλωδῶς ὑποστηρίζεται ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἐνῶ χρηματοδοτοῦνται δραστηριότητες τῆς λεγομένης ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητος. Συντονισμένα, σχεδόν ὅλα τά μέλη τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου (καί τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, δυστυχῶς), δοθείσης εὐκαιρίας, διατυμπανίζουν τίς δῆθεν προοδευτικές ἰδέες τους, ἐνῶ παράλληλα στοχοποιεῖται καί λοιδορεῖται κάθε διαφορετική ἄποψη. Καί, δυστυχῶς, ἡ προπαγάνδα ὅλων αὐτῶν τῶν ἰδεοληψιῶν μεταφέρθηκε καί στήν ἐκπαίδευση, μάλιστα, ἀπό τό νηπιαγωγεῖο, ὅπου τά παιδιά μας διδάσκονται (ὑποχρεωτικά) ὅλα τά ἀφύσικα ὡς «φυσικά»…[13]  

 

Παρατηρεῖται, μάλιστα, τό ἑξῆς ὀξύμωρο καί ταυτόχρονα τραγικό φαινόμενο‧ ἐνῶ στή Χώρα μας δέν γεννιῶνται παιδιά, οἱ πολιτικοί ὑποστηρίζουν καί προωθοῦν τίς ἐκτρώσεις (τό φόνο δηλ. ἀνυπεράσπιστων ἐμβρύων), ἐνῶ παράλληλα προσπασθοῦν νά φιμώσουν κάθε ἀντίθετη φωνή, πού ὑποστηρίζει τό αὐτονόητο, τήν προστασία καί τά δικαιώματα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ.[14] Στίς 300.000 περίπου ὑπολογίζονται οἱ ἐκτρώσεις στήν Ἑλλάδα ἐτησίως, ὅταν τό 2021 γεννήθηκαν μόλις 85.346 παιδιά. Δέν θά κάναμε λόγο σήμερα γιά δημογραφικό πρόβλημα στήν Πατρίδα μας, ἐάν εἶχαν ἀποφευχθεῖ, ὄχι ὅλες (πού αὐτό θά ἦταν καί τό εὐκταῖον), ἀλλά οἱ μισές μόνο ἐκτρώσεις…!  

 

Θά πρέπει, ὅμως, ἄμεσα, νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἐκτός ἀπό τίς ἀναγκαῖες ὑλικές προεκτάσεις τοῦ δημογραφικοῦ καί τίς τεράστιες εὐθύνες, ἀλλά καί τήν ἐγκληματική ἀνεπάρκεια τοῦ Κράτους, ἡ λύση του ἦταν καί εἶναι πρωτίστως πνευματική. Καί παλαιότερα ἡ Ἑλλάδα μας πέρασε δυσκολότερες περιόδους κρίσεων (πολέμους, φτώχεια, ἐπιδημίες κλπ.), ὅμως οἱ πρόγονοί μας εἶχαν πίστη στό Θεό καί ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα, εἶχαν ἰδανικά! Καί γι’ αὐτά τά ἰδανικά ἀγωνίζονταν, πολεμοῦσαν καί ἔκαναν παιδιά καί μεγάλες Οἰκογένειες. Κι αὐτές οἱ Οἰκογένειες κράτησαν τό Ἔθνος μας.

 

Θά πρέπει, λοιπόν, νά ἀφυπνιστοῦμε, νά ἐπαναξιολογήσουμε τίς προτεραιότητές μας, νά δοῦμε τή γέννηση τοῦ κάθε παιδιοῦ, ὡς ἕνα ἀνεπανάληπτο δῶρο τοῦ Θεοῦ. Νά ἐμπιστευτοῦμε τήν ἄπειρη ἀγάπη Του καί νά ἀπεμπλακοῦμε, ὅσο γίνεται, ἀπό τόν ὀρθολογιστικό, ὑπερκαταναλωτικό καί ὑλιστικό τρόπο ζωῆς, πού μᾶς ἔχει δηλητηριάσει ἐδῶ καί δεκαετίες. Παράλληλα, ἡ Ἐκκλησία μας θά πρέπει νά ἀναλάβει δράση, σέ συνεργασία μέ τούς ὑγιεῖς κοινωνικούς φορεῖς, προωθώντας καί προβάλλοντας τήν παραδοσιακή Οἰκογένεια καί μάλιστα τήν Πολύτεκνη, ὡς πρότυπο γιά τά νέα ζευγάρια. Νά ἱδρυθοῦν ἀπό τίς Ἱ. Μητροπόλεις σχολεῖα, ὅπου θά διδάσκονται τά ἰδανικά τῆς Φυλῆς μας καί ὄχι τά «ἄθεα γράμματα». Καί νά σταματήσει ἐπιτέλους ἡ ἐξάπλωση τῆς ἐφάμαρτης νεορθόδοξης καί μεταπατερικῆς «θεολογίας», πού, μεταξύ τῶν ἄλλων, προωθεῖ τήν ἀντισύλληψη καί τόν οἰκογενειακό «προγραμματισμό»![15]  

 

Τέλος, θά πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε τή δική μας, ἀτομική εὐθύνη. Νά ἀποκτήσουμε αὐτοσυνειδησία, γιά τό ποιοί εἴμαστε, ἀπό ποιούς προερχόμαστε καί τί θά κληροδοτήσουμε στά παιδιά μας. Μόνο ἔτσι ὑπάρχει ἐλπίδα νά ἀναχαιτιστεῖ ἡ δημογραφική μας κατάρρευση καί νά σωθοῦμε ὡς Ἔθνος.  

 

Ἰωάννης Γ. Θαλασσινός,  

μαθηματικός, συγγραφέας,  

Πρόεδρος τῆς «Πανελλήνιας Ἕνωσης Φίλων τῶν Πολυτέκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π.)  

* * *  

 

Τό παρόν ἄρθρο δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐρῶ», ἔκδ. Κέντρου Ἐνότητος καί Μελέτης «Ἐνωμένη Ρωμηοσύνη», ἀρ. τ. 53, Ἰανουάριος–Μάρτιος 2023, σελ. 6–12. ________________________   

 

Παραπομπές  

 

[1] · Ὅριο ἀναπαραγωγῆς γενεῶν (ἀντικατάστασης): 2,1 παιδιά ἀνά γυναίκα (ὁ πληθυσμός παραμένει σταθερός). · Ὅριο πολύ χαμηλῆς γονιμότητας: 1,5 παιδιά ἀνά γυναίκα (ὁ πληθυσμός μειώνεται στό μισό σέ σχεδόν 65 χρόνια). · Ὅριο ἀκραίας χαμηλῆς γονιμότητας: 1,3 παιδιά ἀνά γυναίκα (ὁ πληθυσμός μειώνεται στό μισό σέ σχεδόν 44 χρόνια). (Βλ. www.dianeosis.org/2019/01/elliniki-oikogeneia-kai-dimografiko-provlima/).  

[2] Βύρωνα Κοτζαμάνη καί Ἀναστασίας Κωστάκη, «Ἡ συμβολή τῶν ἀλλοδαπῶν στά φυσικά ἰσοζύγια (2009–2020)» [βλ. DIRAP FLASH NEWS 9, 2022 (in Greek): The contribution of foreigners to natural balances in Greece (2009-2020)].  

[3] www.statistics.gr/2021-census-pop-hous  

[4] «Ποσοστό πού δηλώνουν ὅτι “θά μετανάστευαν στό ἐξωτερικό ἄν ἔβρισκαν δουλειά μέ καλύτερες ἀποδοχές καί καλύτερες συνθῆκες”: τό 57,9% τοῦ γενικοῦ πληθυσμοῦ, τό 77,1% τῶν νέων ἡλικίας 17‒24 ἐτῶν καί τό 71,9% τῶν νέων ἡλικίας 25‒39» [www.dianeosis.org/2022/04/oi-apopseis-twn-ellinwn-to-2022-synptika/ (Ἀπρίλιος 2022)].  

[5] «Σχεδόν μία στίς τρεῖς γεννήσεις στή χώρα μας πραγματοποιεῖται ἀπό γυναῖκες ἡλικίας 30–34 ἐτῶν καί μία στίς τέσσερις ἀπό γυναῖκες ἡλικίας 35–39 ἐτῶν. Στήν Ἑλλάδα, δέ, ἐμφανίζεται καί ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα ποσοστά πρώτων γεννήσεων ἀπό μητέρες ἡλικίας ἄνω τῶν 40 στήν Εὐρώπη (5,3%)» [www.dianeosis.org/2019/01/elliniki-oikogeneia-kai-dimografiko-provlima/ (Ἰανουάριος 2019)].  

[6] Βλέπε σχετικά: 1) περιοδ. «Ἑλληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οἰκογένεια» (ΕΠΟ), ἀρ. τ. 149/2016, σελ. 8–9, ὑποσ. 11, βλ. http://pefip.gr/wp-content/uploads/2016/04/WEB-ΣΕΛΙΔΕΣ-149.pdf, καί 2) ΕΠΟ, ἀρ. τ. 157/2018, σελ. 8, ὑποσ. 15 (ὅπου μεταφέρεται ἡ «πληροφορία» πού εἶχε ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης γι’ αὐτό τό θέμα), βλ. http://pefip.gr/wp-content/uploads/2018/03/ΠΕΦΙΠ-Νο-157-WEB.pdf.  

[7] www.statistics.gr/2021-census-pop-hous-results  

[8] «Σύμφωνα μέ τά τελευταῖα στατιστικά δεδομένα, ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν τῆς πρώτης τάξης τοῦ δημοτικοῦ σχολείου σημείωσε πτώση κατά 16,5% τήν πενταετία 2014–2019. Πιό συγκεκριμένα, ὁ ἀριθμός τῶν παιδιῶν πού πῆγαν Α΄ δημοτικοῦ, τό σχολικό ἔτος 2019–2020, ὑποχώρησε σέ 95.700 (ἀπό 100.000 τό 2018–2019 καί 114.600 τό 2014–2015), καταγράφοντας πτώση κατά 16,5% σέ μιά πενταετία…» (https://polyteknoi.gr/2022/06/18/δημογραφικό-υπό-εξαφάνιση-οι-μαθητές/).  

[9] Οἱ προβολές πληθυσμιακῶν μεγεθῶν (δημογραφικές) εἶναι προβλέψεις πού βασίζονται σέ σενάρια γιά τήν πιθανή μελλοντική ἐξέλιξη ἑνός πληθυσμοῦ.  

[10] http://iobe.gr/research_dtl.asp?RID=267  

[11] «Χαρακτηριστικό σημάδι μιᾶς προαναγγελθείσας καταστροφῆς, ἀποτελεῖ μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα ἡ ἐξάλειψη τῆς λέξης πολύτεκνος ἀπό τόν δημόσιο διάλογο γιά τό δημογραφικό. Στά δημογραφικά συνέδρια, ὅπως καί τό πρόσφατο στίς ἀρχές Ἰουνίου φέτος, στό ὁποῖο μίλησε καί ὁ πρωθυπουργός, καμία ἀναφορά δέν ἔγινε στή συμβολή τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν στήν ἀνάσχεση τοῦ δημογραφικοῦ…». (Θεοτοκᾶτος Βασίλειος, Πρόεδρος τῆς ΑΣΠΕ, www.aspe.gr/information/51-δημογραφικό/3857-άρθρο-του-προέδρου-της-ασπε-για-τα-αποτελέσματα-της-απογραφής-πληθυσμού).  

[12] Κάποιες ἀπό τίς πρόσφατες δηλώσεις: α) «Εἶναι τέλος ἀναγκαῖο νά δοῦμε τό θέμα τῆς ἐνσωμάτωσης τῶν μεταναστῶν, ἰδιαίτερα αὐτῶν πού προσπαθοῦν νά ἐνταχθοῦν στήν ἑλληνική κοινωνία. Ἡ ὁμαλή ἔνταξή τους δέν συμβάλλει μόνο στήν οἰκονομική ἀνάπτυξη, ἀλλά βοηθᾶ καί στήν τόσο ἀναγκαία ἀνανέωση τοῦ πληθυσμιακοῦ δυναμικοῦ τῆς χώρας μας.» (Κατερίνα Σακελλαροπούλου, Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, www.ethnos.gr/Politics/article/159899/sakellaropoyloynakalyftheitodhmografikokenothsxoras), β) «Ταυτόχρονα ὅμως, ἡ ὥριμη καί κυρίως ἡ συνειδητή ἔνταξη ἀλλοδαπῶν στήν ἑλληνική κοινωνία θά ἀνακουφίσει καί τήν πληθυσμιακή μας ὑποχώρηση…» (Κυριάκος Μητσοτάκης, Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, https://primeminister.gr/2022/06/08/29504), γ) «Ἡ κοινωνική ἔνταξη μεταναστῶν εἶναι ἀπαραίτητος πυλώνας ἀντιμετώπισης τῆς δημογραφικῆς κρίσης σέ ὅλο το Δυτικό κόσμο…» (Ἀλέξης Τσίπρας, Ἀρχηγός Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης, www.thriassio.gr/tsipras-to-metanasteytiko-tha-lythei-me-tin-ensomatosi-metanaston/).  

[13] Μέ τήν ὑποχρεωτική διδασκαλία τῆς «συμπεριληπτικῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης» ἀπό τό νηπιαγωγεῖο, ὅπου προωθεῖται ἡ ἀποδοχή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὡς «φυσιολογική» ἐπιλογή, ἡ ἔκτρωση, ἀλλά καί οἱ σεξουαλικοί πειραματισμοί! (Σχετικές πληροφορίες μπρεῖτε νά ἀναζητήσετε στήν ἱστοσελίδα τοῦ Κινήματος «Μαμά, Μπαμπάς & Παιδιά», πού στηρίζει τήν παραδοσιακή Οἰκογένεια, βλ. https://mumdadandkids.gr/oikogeneia/seksoualiki-diapaidagogisi-goneis-parte-tin-ypothesi-sta-xeria-sas).  

[14] Βλέπε, τό ἄμεσο κατέβασμα τῶν ἐνημερωτικῶν ἀφισῶν τοῦ Κινήματος «Ἀφῆστε με νά ζήσω!» (www.afistemenaziso.gr), ἀπό τίς στάσεις τοῦ Μετρό, μέ ἐντολή, μάλιστα, τοῦ Ὑπουργοῦ Ὑποδομῶν καί Μεταφορῶν Κώστα Ἀχ. Καραμανλῆ.  

[15] Ἡ ἀποφυγή τῆς εὐλογημένης ἀπό τό Θεό τεκνογονίας, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες μας, συγχρόνους καί παλαιοτέρους, εἶναι μεγάλη ἁμαρτία. Αὐτό ἀκριβῶς ἐτόνισε, μετ’ ἐπιτάσεως, ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης στόν μακαριστό π. Νικόδημο Μπιλάλη (ἱδρυτῆ τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π.), σέ μία ἐπίσκεψή του στό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου: «Θά τούς λές νά μήν ἀποφεύγουν τά παιδιά. Μέγα, θανάσιμο ἁμάρτημα τό ν’ ἀποφεύγουν νά κάνουν παιδιά. Πολύ καλά κάνεις πού ἀσχολεῖσαι μέ τό ἔργο αὐτό. Νά συνεχίσεις καί νά τούς λές ὅτι δέν ἐπιτρέπεται ἡ ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας. Μέγα ἁμάρτημα ἡ ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας!» (Ἁγίου Πορφυρίου, «Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν», ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι Ἀττικῆς, Ἀθήνα 2010, σελ. 408).

 

πηγή