Η άγνωστη μαχη με τους Τούρκους στο Πέπλο Έβρου το 1986 – Η εκτέλεση του στρατιώτη Ζήση Καραγώγου από Τουρκική περίπολο (και τι γνωρίζω εγώ που υπηρέτησα στο τάγμα του Καραγώγου τρία χρόνια μετά)

Το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου 1986, η περίπολος του φυλακίου, αποτελούμενη από τους Στρατιώτες Καραγιάννη Δημήτριο, Καραγώγο Ζήση και Βασιλό Γεώργιο, ξεκινά από το φυλάκιο να εκτελέσει την υπηρεσία της προκαλύψεως στον τομέα του φυλακίου.

 

Περί την 11:15, η περίπολος φτάνει στο «Κτήμα Τσιρώζη» και αντιλαμβάνεται στην Τουρκική όχθη έναν Τούρκο άοπλο Στρατιώτη, ο οποίος μόλις βλέπει την Ελληνική περίπολο, ζήτησε τσιγάρο.

 

Ο Στρατιώτης Καραγώγος, με την ψυχολογία του ανθρώπου που συνδέει δύο άτομα σε μια ερημική περιοχή, κατεβαίνει στην ξερή κοίτη, χαιρετά τον Τούρκο και προσπαθεί να του πετάξει τσιγάρα, ενώ βρίσκεται στην όριο γραμμή. Τη στιγμή εκείνη, χωρίς έστω να ακουστεί το προειδοποιητικό «ΑΛΤ», δέχεται άνανδρα μία ριπή από έναν άλλο Τούρκο Στρατιώτη, που βρίσκεται κρυμμένος 15 μ. από την όριο γραμμή και ταυτόχρονα πυροβολεί και κατά των άλλων δύο ανδρών της Ελληνικής περιπόλου. 

 

Αποτέλεσμα αυτών, ήταν να πέσει αιμόφυρτος στην κοίτη ο Στρατιώτης Καραγώγος, ενώ ο Στρατιώτης Καραγιάννης Δημήτριος να τραυματιστεί στο δεξιό βραχίονα. 

 

Ακολουθεί ανταλλαγή πυροβολισμών της Ελληνικής και της Τουρκικής περιπόλου επί 10 περίπου λεπτά, και στη συνέχεια το όπλο του Καραγιάννη παραλαμβάνει ο Αγροφύλακας του χωριού Πόρος, Ζαπάρτας Σωτήριος, που τυχαία περνώντας από εκεί με το τρακτέρ του, αντιλήφθηκε την κατάσταση, έτρεξε στο χώρο του επεισοδίου, πήρε το τυφέκιο από το Στρτη Καραγιάννη (ο οποίος λόγω του τραύματος αδυνατούσε να συνεχίσει το πυρ) και έβαλε με ριπές κατά των Τούρκων. Εν τω μεταξύ, οι Τούρκοι έχουν ενισχυθεί και δεν επιτρέπουν με τα πυρά τους να παραληφθεί ο βαριά τραυματισμένος Ζήσης Καραγώγος. 

 

Στη συνέχεια, φτάνει στο χώρο του επεισοδίου ο Αρχιφύλακας του φυλακίου με δύο οπλίτες, ο Δκτής του Λόχου Προκαλύψεως και ο Δκτής του Τάγματος. Παράλληλα το 31 ΣΠ διατάσσει την προώθηση στο φυλάκιο μίας Διμοιρίας και τον συναγερμό του 535 ΤΠ και λοιπών Μονάδων του Συντάγματος. 

 

Ο Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός Καρανάκης Εμμανουήλ, Αρχιφύλακας του φυλακίου, μαζί με δυο οπλίτες εμπλέκονται στη μάχη, και αντιμετωπίζοντας μέχρι περί την 14:00 ώρα, πάνω από 60 Τούρκους στρατιώτες με γενναιότητα και αυτοθυσία, καταφέρνουν όχι μόνο να παραλάβουν τον βαριά τραυματισμένο Ζήση, αλλά και να διατηρήσουν τη θέση τους, απωθώντας με τα φονικά πυρά τους το Τούρκικο τμήμα που προσπαθεί να εισέλθει στο Ελληνικό έδαφος και να τον κυκλώσει. 

 

Οι Τούρκοι, περί την 15:30 ώρα, μετά τις μεγάλες απώλειες (εννέα άνδρες νεκροί μεταξύ των οποίων ο Τούρκος Υπολοχαγός, Αρχιφύλακας του Τουρκικού φυλακίου και πολλοί τραυματισμένοι ο αριθμός των οποίων δεν εξακριβώθηκε) και την αποτυχία του σκοπού τους, σταματούν να βάλλουν.
 

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!! 

 

Πηγη: https://www.facebook.com/diaforetiko/photos/a.485897268108052/6188013267896395 

 

Ενώ σε αφιέρωμα του Ιπποκράτη Δασκαλάκη, Υποστράτηγου ε.α, Διευθυντής Μελετών ΕΛΙΣΜΕ στη mixanitouxronou.gr διαβάζουμε: 

 

Μακροχρόνια η αντιπαράθεση μας με τη γειτονική Τουρκία με αρκετές πτυχές και μεμονωμένα επεισόδια να παραμένουν σχετικά άγνωστα. Όλα όμως τα επεισόδια πρέπει να τυγχάνουν αντίστοιχης αξιολόγησης από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία και να εξάγονται τα ανάλογα συμπεράσματα και κυρίως να λαμβάνονται διορθωτικές ενέργειες.

 

Ορισμένα δε εξ αυτών προσφέρονται και για την ευρύτερη άντληση συμπερασμάτων και ανύψωση του ηθικού του ελληνικού λαού καθώς αποδεικνύουν ότι το έμψυχο υλικό των ενόπλων δυνάμεων, μόνιμοι και κληρωτοί, εξακολουθούν να διατηρούν τις πολεμικές αρετές των προγόνων μας. 

 

Θα αναφερθώ στο μεθοριακό επεισόδιο της 19ης Δεκεμβρίου 1986, στην συνοριακή περιοχή του χωριού Πέπλος στο νομό Έβρου. Στο σημείο της εμπλοκής, τα σύνορα των δύο χωρών προσδιορίζονται από την παλαιά κοίτη του ποταμού Έβρου, ο οποίος λόγω γεωλογικών μεταβολών, έχει κινηθεί ανατολικότερα, δημιουργώντας ένα μικρό τουρκικό προγεφύρωμα στη δυτική όχθη του ποταμού. Στη αποξηραμένη αυτή κοίτη βρέθηκαν το ηλιόλουστο πρωινό της 19ης Δεκεμβρίου, περίπου στις 11.00, μια τριμελής ελληνική περίπολος, απέναντι με μια διμελή τουρκική. Εξοικειωμένοι οι άνδρες των δύο περιπόλων στην οπτική επαφή και σε ορισμένες περιπτώσεις και στην ανταλλαγή χαιρετισμών και τσιγάρων, σταμάτησαν να ξεκουραστούν εκατέρωθεν της κοίτης. 

 

Ο Έλληνας στρατιώτης Καραγώγος Ζήσης, άοπλος κινήθηκε προς την πλευρά των δύο Τούρκων συναδέλφων του για να δειχθεί αναίτια και ανεξήγητα μέχρι σήμερα ριπή τυφεκίου από τον ένα εξ αυτών. Αιφνιδιασμένοι οι άλλοι δύο Έλληνες συνάδελφοι άρχισαν να ανταποδίδουν τα πυρά με αποτέλεσμα μια χαμηλής έντασης ανταλλαγή πυροβολισμών να διεξάγεται για μισή περίπου ώρα πάνω από το κορμί του βαρύτατα τραυματισμένου και αιμορραγούντος Καραγώγου. Η τυχαία διέλευση του Έλληνα αγροφύλακα Ζαπάτα υπήρξε σημαντική για τους δύο Έλληνες στρατιώτες και σε λίγο ο αγροφύλακας ενημέρωσε το παρακείμενο ελληνικό φυλάκιο. Σύντομα ενισχύσεις από το Φυλάκιο και το Τάγμα Προκαλύψεως έφθασαν στο τόπο του επεισοδίου, παράλληλα με την άφιξη και μιας τουρκικής ομάδος. Η τελευταία αναγκάστηκε εσπευσμένα να υποχωρήσει μαζί και με τα δύο μέλη της τουρκικής περιπόλου δεχόμενη τα πυρά των υπέρτερων ελληνικών δυνάμεων. Ο βαρύτατα τραυματισμένος Καραγώγος διακομίστηκε στο ΚΙΧΝΕ Αλεξανδρούπολης όπου και εξέπνευσε έχοντας δεχθεί 5 σφαίρες στο κορμί του, μια ελληνική δύναμη παρέμεινε στο σημείο της σύγκρουσης και το επεισόδιο θεωρήθηκε λήξαν σχεδόν 2 ώρες μετά την έναρξη του. 

 

Στις 15.00 Τουρκική ενισχυμένη διμοιρία, περίπου 50 ανδρών, διέβη με σχεδίες τον Έβρο και σε σχηματισμό μάχης κινήθηκε, εντός του τουρκικού εδάφους, προς το σημείο της σύγκρουσης. Για επιτήρηση του σημείου είχαν παραμείνει από ελληνικής πλευράς ένα Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός και τρεις κληρωτοί οπλίτες που έλαβαν θέσεις μάχης όταν αντελήφθησαν την προσέγγιση των Τούρκων. Η υπόλοιπη ελληνική δύναμη, 20 περίπου ανδρών, ήταν αναπτυγμένη σε απόσταση 200 μέτρων επί του αναχώματος που περνούσε και ο παραποτάμιος δρόμος. Πλησιάζοντας την ελληνοτουρκική μεθόριο, αποξηραμένη κοίτη, οι Τούρκοι στρατιώτες άρχισαν να βάλλουν καταιγιστικά πυρά εναντίον των 4 Ελλήνων που από καλυμμένες θέσεις ανταπέδωσαν. 

 

Η σφοδρή ανταλλαγή διήρκεσε περίπου 10 λεπτά και οι 4 Έλληνες στρατιωτικοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στο ανάχωμα για να ενωθούν με την υπόλοιπη δύναμη η οποία αδυνατούσε να επέμβει από τον φόβο της προσβολής των προωθημένων δικών μας ανδρών. Ταυτόχρονα όμως υποχώρησαν και οι τουρκικές δυνάμεις έχοντας υποστεί βαρύτατες απώλειες. Σύμφωνα με εξακριβωμένα στοιχεία στην ανταλλαγή πυροβολισμών φονεύθηκαν ένας ανθυπολοχαγός και τέσσερις στρατιώτες ενώ τραυματίστηκαν πάνω από δέκα συνάδελφοι τους. Από αμφότερες τις πλευρές υπήρξε κινητοποίηση των δυνάμεων που τέθηκαν σε κατάσταση επιφυλακής και τμήματα τους προωθήθηκαν προς το ποτάμι. Η επικοινωνία όμως που ακολούθησε μέσω των προβλεπομένων διασυνοριακών στρατιωτικών δικτύων πέτυχε να εξομαλύνει την κατάσταση και να υπάρξει αποκλιμάκωση. Η σφοδρή δε χιονόπτωση των επομένων ημερών κατέστησε προβληματική κάθε κίνηση διαλύοντας κάθε σκέψη αντίδρασης. 

 

Στη δεκάλεπτη σφοδρή σύγκρουση που έλαβε χώρα, οι τέσσερις Έλληνες στρατιωτικοί ψύχραιμα και επιδέξια αντιμετώπισαν την πολυάριθμη και καλά εξοπλισμένη τουρκική διμοιρία και υποχώρησαν συντεταγμένα μόνο όταν η έλλειψη πυρομαχικών άρχισε να γίνεται εμφανής έχοντας επιφέρει σημαντικότατες απώλειες στους αντιπάλους της. Εξίσου αποτελεσματική και τουλάχιστον ταχύτερη από την τουρκική, αποδείχτηκε η ελληνική αντίδραση στην κινητοποίηση των δυνάμεων στην έκτακτη εκείνη περίπτωση. 

 

Φυσικά, κάθε επεισόδιο αποδεικνύει και δυσλειτουργίες και αδύνατα σημεία για τα οποία και πρέπει να ληφθούν μέριμνα αποκατάστασης. Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι οι Έλληνες στρατιώτες της περιόδου εκείνης υπηρετούσαν πάνω από τη διπλάσια σημερινή ανεπαρκή θητεία των 9 μηνών, ως εκ τούτου είχαν τον χρόνο να εκπαιδευθούν καλύτερα σε θέματα τακτικής και χειρισμού του οπλισμού. Προφανής όμως και ο ελληνικός εφησυχασμός των μελών της περιπόλου μας στα πλαίσια μιας γενικότερης καλόπιστης έως και χαλαρής ατομικής αντιμετώπισης των Τούρκων με τραγικό επακόλουθο το θάνατο του Καραγώγου. Η κατάληξη του επεισοδίου επέφερε κλονισμό στο ηθικό των παραμεθόριων τουρκικών μονάδων που αναγκάστηκαν να προωθήσουν επί δίμηνο τμήματα ειδικών δυνάμεων στη συνοριακή γραμμή. 

 

Για ανεξήγητους λόγους, το επεισόδιο αυτό δεν έγινε ευρέως γνωστό στην έκταση της σύγκρουσης που έλαβε χώρα και περιορίστηκε στις συνθήκες του θανάσιμου τραυματισμού του άτυχου Ζήση Καραγώγου. Σήμερα, το γειτονικό φυλάκιο του Πέπλου, φέρει σε ένδειξη τιμής για τον εκλιπόντα το όνομα του: Ελληνικό Φυλάκιο Στρατιώτη Ζήση Καραγώγου. Ο Ζήσης αποτελεί έναν από τα δεκάδες θύματα του ακήρυκτου, χαμηλής έντασης, πολέμου που διεξάγεται εδώ και δεκαετίες μεταξύ των δύο χωρών. 

 

Στους νεκρούς αυτούς, πλέον των γνωστών από τραγικά γεγονότα, πρέπει να συμπεριλάβουμε όλους τους άγνωστους πεσόντες σε πλήθος ατυχημάτων και ασκήσεων. Όλα αυτά τα χαμένα παιδιά μας είναι ο φόρος αίματος που ο ελληνικός λαός πληρώνει καθημερινά για την κατοχύρωση της ελευθερίας, ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδος. Είναι όμως ένας φόρος, που όπως και αρκετοί άλλοι, δυστυχώς εντελώς άνισα κατανέμεται μονομερώς μόνο στα μη προνομιούχα μέρη της ελληνικής κοινωνίας. 

 

πηγή

 

Παρακάτω θα παραθέσω σχόλιο που έβαλα σε παλιότερη ανάρτησή μας (δείτε ΕΔΩ) με την μαρτυρία όπως την κατέγραψα προσωπικά.... Στην τότε ανάρτηση αναφερόταν ότι το επεισόδιο ξεκίνησε όταν τουρκικός λόχος βρέθηκε εντός ελληνικού εδάφους!!!!! 

Διαβάζοντας την μαρτυρία μου θα δείτε ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές στο πραγματικό επεισόδιο από όσα αναφέρονται....

 

ΣΧΟΛΙΟ  

 

Η επίσημη λοιπόν περιγραφή του γεγονότος είναι αυτή που διαβάσατε παραπάνω.... 

 

Εγώ όμως θα σας πω την πραγματική περιγραφή του γεγονότος καθώς υπηρέτησα το 1989 και μόλις λίγα χρόνια μετά το περιστατικό στο 535 ΤΠ στις Φέρρες και άκουσα τα καθέκαστα από ανθρώπους που περίπου τα είχαν ζήσει ή τουλάχιστον τα είχαν πολύ νωπά ακόμα στην μνήμη τους από αυτούς που τα έζησαν...... 

 

Καταρχήν κανένας τουρκικός λόχος δεν βρέθηκε εντός ελληνικού εδάφους.... 

Καθώς δεν κυκλοφορούν τουρκικοί λόχοι δεξιά κι αριστερά στα σύνορα, χωρίς αντίστοιχη ύπαρξη δικών μας μονάδων.... 

Στα σύνορα λοιπόν περιπολούν ΜΟΝΟ περίπολοι 2 ανδρών από ελληνικής πλευράς και 3 ανδρών από τουρκικής.... (έτσι τουλάχιστον ήταν εκείνη την εποχή)... 

 

Ο Καραγώγος μαζί με ένα ακόμα στρατιώτη κινούνταν στην μεθόριο σαν περίπολο... 

Κάποια στιγμή πλησιάζοντας σε σημείο που η κοίτη του ποταμού Εβρου έχει μετακινηθεί πρός την μία πλευρά των συνόρων (κάτι που συνέβαινε τότε και ίσως και τώρα πολύ συχνά.... από τις δύο πλευρές με τεχνητό τρόπο...), αντελήφθησαν την τουρκική περίπολο απέναντι από την στεγνή κοίτη του ποταμού... 

 

Στο σημείο λοιπόν εκείνο η κοίτη ήταν ξερή και συνεπώς οι 2 περίπολοι μπορούσαν να συναντηθούν σχεδόν σε απόσταση λίγων μέτρων...

 

Ενας εκ τω Τούρκων στρατιωτών έκανε νόημα στους Ελληνες στρατιώτες για ανταλλαγή τσιγάρων... Ηταν μια πρακτική που συνήθιζαν τότε οι στρατιώτες των 2 πλευρών και μάλιστα οι Τούρκοι ήξεραν ότι οι Ελληνες στρατιώτες είχαν καλής ποιότητας αμερικάνικα τσιγάρα... 

 

Ο Καραγώγος ανταποκρίθηκε αμέσως.... και κατέβηκε μαζί με τον Τούρκο στην ξερή κοίτη του ποταμού όπου άρχισε να συνεννοείται με τον Τούρκο στρατιώτη ενώ οι υπόλοιποι παρακολουθούσαν από μικρή απόσταση.... 

 

Για τραγική μοίρα την στιγμή εκείνη, εμφανίστηκε Τούρκος αξιωματικός που είδε την σκηνή...

 

Να επισημάνω ότι, τότε οι ποινές που αντιμετώπιζαν οι Τούρκοι στρατιώτες για παρατυπίες και παραβιάσεις του κανονισμού ήταν αυστηρότατες και περιελάμβαναν ξυλοδαρμούς, μαστιγώσεις και ακόμα και επανάληψη θητείας!!!!! 

 

Οταν λοιπόν ο φαντάρος του τουρκικού περιπόλου αντιλήφθηκε ότι ένας αξιωματικός τον είδε και παρόλο που η συναλλαγή είχε τελειώσει και ο Καραγώγος ανηφόριζε πάλι προς την ελληνική πλευρά, σήκωσε το όπλο του τρομαγμένος και πυροβόλησε τον άτυχο Καραγώγο πιστεύοντας ότι έτσι θα δικαιολογούνταν στον αξιωματικό ότι ο Ελληνας στρατιώτης παραβίασε την παραμεθόριο κι εκείνος αντέδρασε νόμιμα.... 

 

Από εκείνη την στιγμή ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες καθώς ο άλλος Ελληνας στρατιώτης καλύφθηκε κι άρχισε να ρίχνει, αλλά και οι 4 Τούρκοι από την άλλη πλευρά ξεκίνησαν να πυροβολούν προς το μέρος του.... 

 

Μάλιστα μια από τις τουρκικές σφαίρες τραυμάτισε και το άλλο παλικάρι μας... που όμως συνέχισε να μάχεται μόνος εναντίον τεσσάρων Τούρκων....  

 

Την ώρα εκείνη για καλή τύχη του Ελληνα φάνηκε ένας αγροφύλακας, ο οποίος σηκώνοντας το όπλο του νεκρού Καραγώγου άρχισε να μάχεται κι αυτός κατά των Τούρκων.... 

 

Φυσικά το σημείο που γινόταν η συμπλοκή απέχει περίπου 500 μέτρα από το φυλάκιο που σήμερα φέρει το όνομα του Καραγώγου και στο οποίο υπηρετούσαν και οι δύο φαντάροι μας του περιπόλου.... έτσι οι πυροβολισμοί και οι ριπές ακούγονταν καθαρά στους άνδρες του ελληνικού φυλακίου, που αμέσως άρχισαν να ετοιμάζονται να σπεύσουν προς βοήθεια των παλικαριών μας.... 

 

Ο δόκιμος ανθυπολοχαγός που ήταν επικεφαλής, αφού ειδοποίησε σχετικά το τάγμα, πήρε αμέσως 5 στρατιώτες που βρίσκονταν διαθέσιμοι στο φυλάκιο, οι οποίοι αφού έγιναν αστακοί στην κυριολεξία (όπως χαρακτηριστικά μου είπαν τα παιδιά του φυλακίου τότε) βάζοντας ακόμα και χιαστή δεσμίδες με σφαίρες και γεμιστήρες, έσπευσαν στο σημείο της συμπλοκής και ενίσχυσαν τους δικούς μας.... 

 

Πλησίον όμως βρίσκεται και το τουρκικό αντίστοιχο φυλάκιο από το οποίο ξεκίνησαν περίπου 40 Τούρκοι στρατιώτες (σχεδόν μια ολόκληρη διμοιρία... πράγμα που δείχνει και την μεγάλη επάνδρωση που έχουν οι Τούρκοι) με δύο καμιόνια για το σημείο της συμπλοκής.... 

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ηλίθιοι τούρκοι οδηγοί των φορτηγών, όταν έφθασαν στο σημείο της συμπλοκής γύρισαν από τον φόβο και την βλακεία τους το άνοιγμα των φορτηγών προς τους Ελληνες στρατιώτες, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν στο εσωτερικό των φορτηγών σκορπίζοντας τον θάνατο στους Τούρκους.... (εκεί είχαν και τους περισσότερους νεκρούς...) 

 

Ομως τελικώς αποβιβαζόμενοι οι Τούρκοι έφεραν μαζί τους 50άρια πολυβόλα, τα οποία βάλοντας προς τους Ελληνες με τις μεγάλου διαμετρήματος σφαίρες, έκοβαν στην κυριολεξία τους κορμούς των δέντρων της περιοχής!!!!! 

 

Πραγματικά η συμπλοκή κράτησε αρκετές ώρες και σταμάτησε με συνεννόηση των ανωτέρων, λίγο πριν εμπλακούν ακόμα μεγαλύτερες δυνάμεις που ξεκίνησαν για το σημείο από το 535ΤΠ και την Τουρκική μονάδα, αλλά και άρματα μάχης που κλήθηκαν και απο τις 2 πλευρές.... 

 

Αυτά για να ξεκαθαρίσει αυτή η τραγική ιστορία που κόστισε την ζωή ενός άτυχου παλικαριού αλλά και πολλές τουρκικές ζωές...

Συμπληρωματικό σχόλιο 2022

Οφείλω να πω ότι στην πρώτη ενίσχυση του τραυματισμένου Ελληνα στρατιώτη και του αγροφύλακα, ούτε ο Δ/της του Λόχου Προκαλύψεως, ούτε και ο Δ/της του Τάγματος βρέθηκαν στο σημείο.... όπως αναφέρει η πρώτη μαρτυρία.

Δεν υπήρξε αναίτιος πυροβολισμός του Καραγώγου και οι αριθμοί ανδρών των περιπόλων αναφέρονται και πάλι ανάποδα...

Επίσης οι Τούρκοι στο σημείο που έγινε η συμπλοκή ήρθαν με καμιόνια (κι όχι με λέμβους) καθώς υπάρχει προεξοχή που ανήκει στην Τουρκία πέραν της κανονικής ροής του ποταμού Εβρου στην οποία υπάρχει και γέφυρα που περνούν οχήματα...

Παραθέτω σχετική εικόνα από το Google Map.

Τέλος να πω ότι το πτώμα του Καραγώγου ανασύρθηκε αφού έγινε κατάπαυση του πυρός κι όχι εν μέσω των εχθροπραξιών όπως αναφέρεται...

Νομίζω ότι η ιστορική αλήθεια πρέπει να αποκατασταθεί....