Χρόνια - και ζαμάνια –τα ίδια και τα ίδια φληναφήματα. Οι περί των πολιτική ασχολούμενοι, αλλά και τα ΜΜΕ «αγωνιούν» και θέτουν μονότονα το ερώτημα (ακόμη και σε Αρχηγό νέου κόμματος ή σε ανεξάρτητο υποψήφιο): «Εσείς, μετεκλογικά, με ποιόν θα συνεργαστείτε;». Το ερώτημα –εκτός από την βαθύτερη φιλοσοφική του διάσταση, την εξόφθαλμη κουτοπονηριά –προξενεί κλαυσίγελω! Ποιος άραγε υποψήφιος (άτομο ή κόμμα που κατεβαίνει στον εκλογικό στίβο για να εκλεγεί απλώς ή και να πρωτεύσει) το κάνει –ή αισθάνεται υποχρεωμένος –να συνεργαστεί δηλ να εκτεθεί δεσμευόμενος εκ των προτέρων; Αν δηλώσει πρόθεση /προτίμηση συνεργασίας, τότε αυτοακυρώνεται. Είναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό;. Αφού κάποιος /κάποιο κόμμα συζητεί και εκφράζει τη διάθεση/πρόθεσή του να συμπορευτεί, γιατί δεν προσχωρεί στο άλλο κόμμα από πριν, ώστε να συγκροτήσουν ενιαίο (ισχυρότερο) κομματικό σχηματισμό;. Τι καιροσκοπισμός, μετά περισσής ανοησίας, θα ήταν η αυτοτελής κάθοδος, μετά –προεκλογικής αυτοδεσμεύσεως; Εξάλλου οι, όποιες, συνεργασίες, είθισται να είναι μετεκλογικό συμβάν. Εκτιμώ ότι όποιος θέτει το - κλασσικό κατάντησε – ερώτημα είναι ολιγοφρενής ή κουτοπόνηρος. Και όποιος δέχεται να απαντήσει φαιδρολόγος. Τίθεται και άλλο βαρύγδουπο ερώτημα, από περινούστατους τύπους:
«Εσείς πως αυτοπροσδιορίζεστε; Που τοποθετείστε στο πολιτικό χώρο/φάσμα;». Εδώ ποιόν να πρωτολυπηθείς και ποιόν να πρωτοκλάψεις; Τον «λειτουργό» της ενημέρωσης ή τον δυστυχή ανακρινόμενο πολιτευτή που πρέπει να απαντήσει;. Δεν γίνεται αποδεκτό το άτοπο αυτό ερώτημα. Απογοητεύει δε, επειδή δείχνει έντονο παραπολιτικό /κουτσομπολίστικο ενδιαφέρον (του ρεπόρτερ /παρουσιαστή/ καναλιού ή εντύπου) για το αν είναι ο συνεντευξιαζόμενος Δεξιός, Αριστερός, Ενδιάμεσος /Κεντρώος, Ρόζ, Κόκκινος, Μπλέ, ή (πολιτικά) Τραβεστί. Αντί να συζητείται το πρόγραμμα και ο τρόπος αντιμετώπισης των καυτών κοινωνικών προβλημάτων, το ενδιαφέρον εστιάζεται στο ποια ταμπέλα /χαρακτηρισμός, θα του φορέσουν ή θα φέρει ο ίδιος μαζί του για να την εκθέσει δημόσια. Μάθαμε /μας εξέμαθαν να ενδιαφερόμαστε για το περιτύλιγμα, τις ταμπέλες, τους αυτοπροσδιορισμούς και τις αυτοαναγορεύσεις και όχι για το περιεχόμενο /το πρόγραμμα. Θλίψη!. Ταμπέλες, συνθήματα, τσιτάτα, στιχάκια, διαχωρισμοί, αλληλοβρισίματα, παρελθοντολογία, ανάξεση εμφυλιοπολεμικών πληγών κ.ο.κ. Καλώς ορίσαμε στο (Δημοκρατικό;) Βασίλειο της υποκρισίας, της ιδεοληψίας, του διχασμού και της ελευθεριότητας.
ΥΓ Και όλα τα παραπάνω που; Μα εδώ που γεννήθηκε η …. Δημοκρατία, άναψε ο φάρος του πανανθρώπινου πολιτισμού, μεταξύ πολλών άλλων επιτευγμάτων. Βέβαια γεννηθήκαμε κι εμείς εδώ, οπότε όλα εξηγούνται!......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.