Πολλοί έχουν παρατηρήσει τον περίεργο χαιρετισμό με τον οποίο απευθύνεται στους ακροατές του σε πολιτικές συγκεντρώσεις ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Διπλώνει προς το εσωτερικό της παλάμης του τον αντίχειρα, αφήνοντας ανοικτά τα τέσσερα δάκτυλα.
Αν και περίεργος για τον ανυποψίαστο παρατηρητή, ο χαιρετισμός αυτός - σήμα για την ακρίβεια- ονομάζεται «ραμπιά» υποδηλώνει πολιτική θέση στους κύκλους των ισλαμιστικών ομάδων και κυρίως πρόκειται για μία κίνηση που έχει τις αναφορές της στην οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων», αλλά και σε μυστικιστικούς συμβολισμούς που εκπορεύονται από δοξασίες των πιστών Σούφι.
Ο χαιρετισμός αυτός αποτέλεσε το σύμβολο των οπαδών του Αιγύπτιου ανατραπέντος προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι. Τον χρησιμοποίησαν τα μέλη των «Αδελφών Μουσουλμάνων» που ήταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία Ραμπιάτουλ Αντεβιγέ του Καΐρου, όταν τον Ιούλιο του 2013 ο πρόεδρος της Αιγύπτου ανετράπη από το στρατό υπό τον νυν πρόεδρο της χώρα Αμπντούλ Φατάχ αλ Σίσι.
Ο χαιρετισμός τους είχε τριπλή σημειολογία:
1- Ο Μόρσι ήταν ο τέταρτος πρόεδρος της χώρας, μετά τον Νάσερ, τον Σαντάντ και τον Μουμπάρακ.
2- Θύμιζε την πλατεία Ραμπιάτουλ Αντεβιγέ, κεντρικό σημείο συγκέντρωσης των οπαδών του Μόρσι, ίσως πιο εμβληματικό και από την γνωστή ανά την υφήλιο πλατεία Ταχρίρ.
3- Χρησιμοποιήθηκε σε αντιπαραβολή προς το γνωστό σήμα της νίκης (V) που έκαναν οι οπαδοί του στρατηγού Αλ Σίσι και θεωρήθηκε δυτική επιρροή.
Ο Ερντογάν, ως πρωθυπουργός ακόμη τότε, έκανε για πρώτη φορά το σήμα «ραμπιά» σε συγκέντρωση του κόμματος του στη Προύσα στις 17 Αυγούστου του 2013. Έκτοτε η κίνηση αυτή υιοθετήθηκε από όλους του υπουργούς, τα στελέχη και τους οπαδούς του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), αλλά και εκτός ΑΚΡ, από θρησκευόμενους συντηρητικούς κύκλους.
Ο χαιρετισμός αυτός του Ερντογάν δεν στοχεύει πάντως μόνοι στο εσωτερικό ακροατήριο. Τα τελευταία χρόνια η ερντογανική Τουρκία επιδιώκει να εδραιωθεί ως τρίτος πόλος του ισλαμικού κόσμου, όπου μέχρι σήμερα κυριαρχούν στο μεν σουνιτικό Ισλάμ η Σαουδική Αραβία και εν μέρει η Αίγυπτος, στον δε σιιτικό κόσμο το Ιράν. Στο πλαίσιο αυτό ο Τούρκος πρόεδρος έχει υιοθετήσει αρκετά στοιχεία από την ατζέντα των «Αδελφών Μουσουλμάνων» και οι συμβολικές κινήσεις, όπως ο χαιρετισμός «ραμπιά», στέλνουν το μήνυμα αυτό και σε ένα διεθνές κοινό.
Στην Τουρκία επιχειρήθηκε προς στιγμήν να δοθεί άλλη ερμηνεία στο χαιρετισμό του Ερντογάν με τα τέσσερα δάχτυλα. Ορισμένοι, επηρεασμένοι προφανώς και από τις επικρατούσες εθνικιστικές κορώνες ως αντίδραση στο αυτονομιστικό αντάρτικο των Κούρδων, απέδωσαν στην κίνηση αυτή τον τετραπλό συμβολισμό «ένα έθνος», «μία σημαία», «μία πατρίδα», «ένα κράτος». Η ερμηνεία όμως αυτή αποδείχτηκε γρήγορα κενή περιεχομένου..
Γ.Μ.
Πρόσθετο σχόλιο.
Βεβαίως υπάρχει και μια άλλη ερμηνεία … Ο αντίχειρας σε υπόκλιση σημαίνει και την υποταγή των μη Μωαμεθανών στο Ισλάμ. Και ας μην ξεχνάμε ότι μαζί με τη Ραμπιά χρησιμοποιεί και τον χαιρετισμό των Γκρίζων Λύκων… Όλα συμβολικά, που περίτρανα φανερώνουν τις βλέψεις του νεοσουλτάνου και νεοθωμανού τουρκομογγόλου Ερντογάν και των όμοιων του …
Και ο νοών νοείτω….
Οφείλουμε να τον χαιρετίσουμε και εμείς..."Ελληνικά":
Ο χαιρετισμός στα Ελληνικά στο τέλος, νομίζω ότι εκπροσωπεί τα αισθήματα όλων των πατριωτών ΕΛΛΗΝΩΝ, προς το απεχθές πρόσωπο του νεοσουλτάνου, νεοθωμανού τουρκομογγόλου Ερντογάν και των όμοιων του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίτε συμβολικά χαιρετά με την Ραμπιά, ή το σήμα των Γκρίζων Λύκων, είτε απειλεί, ο Ελληνικός λαός ... με μια μούντζα του απαντά συνοδευόμενη μαζί με την άλλη εθνική μας χειρονομία με το μεσαίο δάκτυλο .... και για να καταλάβει καλύτερα συνοδεύεται και με το τουρκικό ASSIHTIR....
Όσον αφορά Ραμπιά του νεοθωμανού Ερντογάν, το άρθρο ήταν κατατοπιστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράλειψη θα ήταν αν δεν ερμηνεύαμε και την εθνική μας ελληνική χειρονομία δηλ. την μούντζα. Στη Κύπρο την αποκαλούν και δεκαθκιά ( δεκατιά) διότι ρίχνετε και με τα δύο χέρια...
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
μούτζα η [múdza] & μούντζα η [múndza] Ο25α : υβριστική χειρονομία που γίνεται με προβολή της ανοιχτής παλάμης προς την κατεύθυνση κάποιου· φάσκελο: Δίνω / ρίχνω μία ~ σε κπ. / σε κτ., το(ν) μουτζώνω.
[μσν. μούζα, μούτζα, μούντζα `καπνιά, τύφλα΄ < ίσως περσ. muzh -α (σύγκρ. μουντζούρα) με τροπή [z > dz] (η σημ. από το μουτζούρωμα του προσώπου του πομπευόμενου με την παλάμη βουτηγμένη σε καπνιά)· ανάπτ. ριν. πριν από μεσοφ. [d] ]
"Το παράσημο της ανοιχτής παλάμης".
Έτσι περιγράφεται, σαρκαστικά, η μούντζα, που δεν είναι άλλη, παρά η όντως ανοιχτή παλάμη, με τα δάχτυλα επίσης ανοιχτά και τεντωμένα, και η οποία στρέφεται, συνήθως με φόρα, προς τον άτυχο και δυστυχή αποδέκτη...
Η χειρονομία έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα, αν και, τότε, διέφερε. ο υβριστής, λοιπόν, κρατούσε τεντωμένο τον αντίχειρα και προτεταμένους, καθέτως, τον δείκτη και τον μέσο, ενώ τα άλλα δύο δάχτυλα έμεναν κλειστά.
Επρόκειτο περί βαριάς ύβρεως και έκφρασης περιφρόνησης προς όποιο του άξιζε....
Χειρονομία που επιβίωσε και στο Βυζάντιο, στις λεγόμενες διαπομπεύσεις. Στο Βυζάντιο, δε, εξελίχθηκε και εφαρμόστηκε ως η χειρονομία που, σήμερα, γνωρίζουμε ως μούντζα. Ο Δικαστής, έβαζε το χέρι, την παλάμη του, σε στάχτη και κατόπιν μουντζούρωνε (εξ ου και η μούντζα) το πρόσωπο του παραβάτη, τιμωρώντας και διαπομπεύοντάς τον. Επίσης οι κάτοικοι του Βυζαντίου άφηναν το αποτύπωμα της παλάμης τους με πίσσα, σε οίκους ανοχής και σε σπίτια προδοτών και εξισλαμισμένων ....
Η μούντζα, ή αλλιώς το φάσκελο, είναι χειρονομία διαδεδομένη σε Ελλάδα, Κύπρο και όπου ζουν Έλληνες. Θεωρείται, και άλλωστε είναι, υποτιμητική χειρονομία. Μερικές φορές, μάλιστα, γίνεται και με τις δύο παλάμες. Συχνά, δε, συνοδεύεται από διάφορα κοσμητικά επίθετα και εκφράσεις.
Ας συνοδεύει λοιπόν και τον κακό γείτονα Ερντογάν και όλους τους επίδοξους ολετήρες του Ελληνισμού ... έσωθεν και έξωθεν ....
IIWRAHJFB87886