Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΚΥΠΡΟΣ ΑΠΟΤΙΕΙ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.

9η και 10η Μαϊου 1956. ΕΟΚΑ 55-59, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ. ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ.

 

«Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΚΥΠΡΟΣ ΑΠΟΤΙΕΙ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΠΛΟ ΛΑΟ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΡΩΓΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ….» Μόνο Αυτός …!. 

 

Αντι-γράφει και κατα-γράφει, από δημοσιευθέντα αποσπάσματα του 1956, με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες ο Αντώνης Αντωνάς. 

 

9η Μαίου 1956: Όταν η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, έδινε εντολή να δολοφονηθούν Έλληνες πατριώτες, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, ανέντακτοι, διαδηλωτές, που κατά χιλιάδες διαδήλωναν υπέρ της Ελληνικής Κύπρου ….  

 

Η επέτειος της 9ης Μαΐου 1956 δεν πρόκειται να αναφερθεί, ούτε από κανένα κόμμα του «συνταγματικού τόξου», ούτε από κάποιο συστημικό ΜΜΕ, μόνο από έγκυρες πατριωτικές ιστοσελίδες θα δημοσιευθεί …. Ενοχλεί βαθύτατα κάποιους η τόσον η θλιβερή επέτειος, όσον και η υπενθύμιση των ηθικών αυτουργών, υπαιτίων και των όσων έγιναν εκείνη την αποφράδα μέρα. 

 

Στο δια ταύτα … 

 

Οι ΕΛΛΗΝΕΣ διαδηλωτές τότε, καταδίκαζαν την απόφαση της Αγγλικής κυβέρνησης για τον επικείμενο απαγχονισμό των ηρώων Καραολή και Δημητρίου και ζητούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αποδοκιμάζοντας τον Υπουργό Εξωτερικών, Σπυρίδωνα Θεοτόκη και την κυβέρνηση για την ενδοτική τους πολιτική. «Άξων Αθηνών - Βελιγραδίου - Καΐρου» έγραφε το πανό που ξεχώριζε, υπονοώντας την αλλαγή πλεύσης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και τη σύμπλευσή της με τους Τίτο και Νάσερ. Το συλλαλητήριο διοργάνωσε η Πανελλήνια Επιτροπή Ενώσεως Κύπρου (ΠΕΕΚ), με ομιλητή τον πρόεδρό της, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δωρόθεο. Μετά το τέλος του συλλαλητηρίου, οι συγκεντρωμένοι θέλησαν να κατευθυνθούν προς τη Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι, παρά τις προτροπές του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας να διαλυθούν. Κοντά στην πλατεία Κλαυθμώνος, η Αστυνομία τους εμπόδισε, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν ταραχές. Τα επεισόδια γενικεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας, με τα όργανα της τάξης να ανοίγουν πυρ κατά των διαδηλωτών. Στην οδό Δραγατσανίου, λόγω του ότι είχαν στηθεί οδοφράγματα, η σύγκρουση ήταν ιδιαίτερα σφοδρή, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τρεις διαδηλωτές: Ευάγγελος Γεροντής (28 ετών), Ιωάννης Κωνσταντόπουλος (21 ετών), Φραγκίσκος Νικολάου (23 ετών), καθώς και ο αστυφύλακας Κώστας Γιαννακούρης, που πέθανε στο νοσοκομείο. Στα νοσοκομεία διακομίστηκαν 265 τραυματίες, 165 από σφαίρες αστυνομικών και 100 με μώλωπες από χτυπήματα. 

 

Η επόμενη μέρα βρήκε την Κύπρο να θρηνεί για τον απαγχονισμό των νεαρών αγωνιστών της και τον Τύπο της Ελλάδας να επιτίθεται στην κυβέρνηση επιρρίπτοντας τις ευθύνες για το αιματοκύλισμα της πορείας. «Η κυβέρνηση αίματος πρέπει να φύγει αμέσως» έγραφε ο Ελληνικός τύπος και φώναζε σύσσωμη η αντιπολίτευση, με αυτονόητο αίτημα να φύγει η κυβέρνηση Καραμανλή. Οι περισσότεροι κατηγορούσαν την κυβέρνηση Καραμανλή ότι διέταξε τη χρήση όπλων, για να διαλυθεί διαδήλωση και μη διαταραχθούν οι σχέσεις μας με τους … δόλιους συμμάχους μας αποικιοκράτες Άγγλους .. Γνωστό το δόγμα τότε, για όλες τις μεταπολεμικές Ελληνικές κυβερνήσεις ….«Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν. Δεν μπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν» 

 

Σημ, Το κυπριακό ζήτημα αποτελεί περίτρανη απόδειξη του προαναφερθέντος τρόπου σκέψης και λειτουργίας των ελληνικών ελίτ. Αρχικά το επίσημο ελληνικό κράτος αποθάρρυνε ενεργά ακόμη και τον αγώνα για Αυτοδιάθεση των Κυπρίων και Ένωση με την Ελλάδα. Στη συνέχεια αναγκάστηκε να τον υποστηρίξει χλιαρά και απρόθυμα, υπό την ασφυκτική πίεση της ελληνικής κοινής γνώμης. Φυσικά η εντολή της ελληνικής κυβέρνησης προς την αστυνομία να μην προσεγγίσουν οι διαδηλωτές στην Βρετανική Πρεσβεία τηρήθηκε κατά γράμμα και η αστυνομία με άνωθεν εντολές, κάποια στιγμή ανοίγει πυρ και με τον πρώτο νεκρό επικρατεί πανικός. Τελικός απολογισμός τρεις νεκροί διαδηλωτές κι ένας αστυνομικός. 

 

“Βεβαίως η απάντηση του πατριωτικού ελληνικού λαού, στις κρεμάλες, που επιφύλασσε ο αγγλικός ιμπεριαλισμός στην μαρτυρική Μεγαλόνησο για τους Ελληνοκύπριους αγωνιστές, ήταν τα ογκωδέστατα γαλάζια συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα.. Το ελληνικό κράτος απάντησε με άγρια καταστολή, κατ’ εντολήν των μέχρι πρότινος προστατών του Άγγλων.  

 

Η κυβέρνηση Καραμανλή έριξε το φταίξιμο στους …. «αναρχικούς», αναφέροντας σε ανακοίνωση: “Δυστυχώς την «πατριωτικήν» ταύτην εκδήλωση χιλιάδων λαού ημαύρωσαν αναρχικά στοιχεία. Εφαρμόζοντα την γνωστή εκ του παρελθόντος τακτικήν, με τραγικόν αποτέλεσμα την δημιουργίαν πολλών θυμάτων. Αι προθέσεις των είναι διαφανείς και βεβαιωμέναι. Κατόπιν τοιούτων εκδηλώσεων βίας, η κυβέρνησις δηλοί ότι είναι αποφασισμένη να επιβάλη κυρώσεις κατά των ενόχων και να πατάξη του λοιπού πάσαν «αναρχικήν» εκδήλωσιν, η οποία υπό το πρόσχημα του πατριωτισμού αποβλέπει ευθέως σε αντεθνικούς σκοπούς”.  

 

Τελικά, η ευθύνη για την τραγική κατάληξη του συλλαλητηρίου για την Ελληνική Κύπρο και το πως οι αστυνομικοί έφτασαν σε σημείο να ανοίξουν πυρ κατόπιν *άνωθεν εντολών κατά των άοπλων διαδηλωτών αυτονόητο είναι σε ποιόν ανήκει. Το αιματοκύλισμα της 9ης Μαΐου 1956 ήταν άλλη μια μαύρη σελίδα, που γράφτηκε στους δρόμους της πρωτεύουσας. Η αγάπη του Ελληνικού λαού ήταν συγκινητική και δυστυχώς βάφτηκε με αίμα … Έγραφε ο Νομπελίστας ΕΛΛΗΝΑΣ Γ. Σεφέρης τότε «...Τον έχω αγαπήσει αυτόν τον τόπο. Ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράγματα παλιά που ζουν ακόμη, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα... ίσως γιατί αισθάνομαι πως αυτός ο λαός έχει ανάγκη από όλη μας την αγάπη και όλη τη συμπαράστασή μας. Ένας πιστός λαός, πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους: Σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι - 900 χρόνια. Είναι αφάνταστο πόσο πιστοί στον εαυτό τους έμειναν και πόσο ασήμαντα ξέβαψαν οι διάφοροι αφεντάδες πάνω τους.» 

 

*(Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο και γραμμή εντάσσεται και η πρόσφατη δήλωση, που έκανε ο Αλέξανδρος Διακόπουλος κ.ά., συμβούλος Εθνικής Ασφάλειας του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις 28 Ιουλίου 2020: “είναι δύο διαφορετικά πράγματα αυτά (σ.σ.: το Oruc Reis στο Καστελόριζο και το Barbaros στην Κύπρο)” που αποκόπτει τον ομφάλιο λώρος μεταξύ μητέρας και θυγατέρας…Επιστροφή στην πολιτική της παθητικής παρακολούθησης, του κατευνασμού, της πλήρους εγκατάλειψης της Κύπρου και της αποδοχής τετελεσμένων. Δηλ. Άλλο Ελληνική Κύπρος και άλλο Ελλάδα, όπως και ο προδότης Μπονάνος είπε … Οι Τούρκοι την Κύπρο κτυπούν. Εμείς είμαστε Ελλάς και ακολούθησε το «η Κύπρος κείται μακράν …» Ας ληφθεί υπ΄όψιν βέβαια από τους ταγούς μας ότι το θηρίο δεν κατευνάζεται παρά μονάχα του ανοίγει η όρεξη, με αυτού του είδους δηλώσεις. Το επόμενο τετελεσμένο θα είναι ο Αττίλας ΙΙΙ. 

 

Και τώρα δεν υπάρχει ο νότος για να γλυτώσουν οι άνθρωποι. Υπάρχει μόνο η θάλασσα. Και όταν τελειώσουν οι τουρκικοί σχεδιασμοί στην Κύπρο, σειρά θα πάρουν η Δυτική Θράκη και το Αιγαίο.) Πολλούς νέους Έλληνες αδελφούς σήμερα, ίσως να τους ξενίζει το γεγονός ότι εν έτει 2022 στον δημόσιο λόγο περί ελληνικών εθνικών συμφερόντων πρέπει να εντάσσεται και η Κύπρος. Σαφώς και η Κύπρος αποτελεί ανεξάρτητο κράτος, διαφορετικό από το Ελληνικό. Άλλωστε όπως προαναφέρθηκε, η προοπτική της Ένωσης ενταφιάστηκε οριστικά και επίσημα το 1959 με τις προδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Αποτελεί όμως «αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνισμού και ως τέτοιο, η μοίρα της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μαζί του». 

 

Είναι επείγον για τους πραγματικά πατριώτες δημοκράτες Ελλαδίτες και Κύπριους να αντιληφθούν ότι η στενή συνεννόηση και συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου είναι άκρως απαραίτητη όχι μόνο για συναισθηματικούς, αλλά και για πρακτικούς εθνικούς λόγους. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Η Κύπρος χωρίς την Ελλάδα είναι μισή μπουκιά για την Τουρκία (η άλλη μισή μπουκιά ήδη φαγώθηκε τόσο από το εξωχώριο όσο και από το εγχώριο θηρίο πριν από 48 χρόνια) και η Ελλάδα χωρίς την Κύπρο το προπύργιο του Ελληνισμού, δεν μπορεί να σταθεί στην Ελληνική Μεσόγειο αλλά και στο Ελληνικό Αιγαίοι, παρά μόνο ως φτωχός συγγενής, παρίας και δορυφόρος της Τουρκίας, που εκβιάζει, απειλεί και διεκδικεί, θάλασσες, αιθέρες και Ελληνικά νησιά … 

 

ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΤΟΤΕ Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΕΚ ΜΗΤΡΟΓΟΝΙΑΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗ, ΕΠΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΠΡΙΟΙ ΕΝΩ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ ΗΤΑΝ….. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΦΗΣΑΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΩΜΑΤΑ. (Μια επίσκεψη στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών στο τμήμα Ελληνική Κύπρος, ίσως σας συγκινήσει και αφυπνίσει αδελφοί Έλληνες …) Μέσα στον κυκεώνα των θεμάτων, που έχρηζε αντιμετώπιση από τον ίδιο τον Καποδίστρια ήταν και αυτό της Κύπρου. Το πρόβλημα της Μεγαλόνησου ήταν πάντα το ίδιο και συνοψιζόταν στην εθνική απελευθέρωση και την ενσωμάτωση της Κύπρου στον εθνικό κορμό. Η ελληνικότητα της Κύπρου και η ανάγκη για την εθνική της δικαίωση φαίνεται ότι αποτελούσε σημαντική επιδίωξη του Καποδίστρια, όταν τον Οκτώβριο του 1827 ερωτηθείς από τον εκπρόσωπο του Αγγλικού Υπουργείου Wilmot Horton, αναφορικά με τα όρια που αξιούσε η Ελλάδα μετά το τέλος του αγώνα, ο Καποδίστριας απάντησε στους «ξένους»: «Τα όρια ταύτα από το 1821 καθορίζονται υπό του αίματος του εκχυθέντος εις τα σφαγεία των Κυδωνιών, της ΚΥΠΡΟΥ, της Χίου, της Κρήτης, των Ψαρών και του Μεσολογγίου και εις τους πολλούς κατά γην και κατά θάλασσαν αγώνας, δια των οποίων εδοξάσθη το ανδρείον τούτο έθνος». ΦΕΥ…..!!!! Και πρόσθεσε για τους ΕΛΛΗΝΕΣ….  «Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης». 

 

Οι αγώνες των Ελλήνων της Κύπρου για την ελευθερία της ... 

 

Η Κύπρος και η Ελληνική Επανάσταση του 1821 - Olympia 

 

 

 

Στην κατεχόμενη Λευκωσία του 1956, Άγγλοι κατακτητές με βοηθούς Τούρκους πραιτωριανούς, κτυπούν και συλλαμβάνουν Κυπρίους ενωτικούς διαδηλωτές …παιδιά, γέροντες … 

 

Ανάπηροι πολέμου, γέροντες, νέοι, νέες ο απλός Ελληνικός λαός σύσσωμος συμπαραστέκεται στην Ελληνική Κύπρο…. 

 

 

 

Και στην Αθήνα του 1956, Έλληνες αστυνομικοί κτυπούν με εντολή της τότε αγγλόφιλης κυβέρνησης, συλλαμβάνουν δολοφονούν Ελλαδίτες αδελφούς, που συμπαραστέκονταν στην Κύπρο και στους δύο πρώτους μελλοθανάτους μάρτυρες, του απελευθερωτικού αγώνα ΕΟΚΑ 55-59. 

 

10 Μαίου 1956, απαγχονισμός Καραολή και Δημητρίου. 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ….  

 

Ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου υπήρξαν οι πρώτοι αγωνιστές του Κυπριακού Αγώνα που καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν από τους άγγλους δυνάστες. Ο Μιχαλάκης Καραολής γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933 στο Παλαιοχώρι Πιτσιλιάς και ήταν το τέταρτο παιδί του Σάββα και της Παναγιώτας Καραολή. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον στίβο ως αθλητής του ΑΠΟΕΛ. Εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και πήρε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα με την ομάδα του Πολύκαρπου Γεωρκάτζη. Στις 28 Αυγούστου 1955, μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου σκότωσαν τον προδότη αστυνομικό Ηρόδοτο Πουλλή, την ώρα που συμμετείχε σε μια συγκέντρωση του ΑΚΕΛ. Ο Παναγιώτου διέφυγε, ενώ ο Καραολής συνελήφθη, με τη βοήθεια του Ακελικού όχλου, από τις αγγλικές δυνάμεις και φυλακίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Στις 28 Οκτωβρίου καταδικάσθηκε σε θάνατο, παρότι η σφαίρα, που σκότωσε τον ελληνοκύπριο αστυνομικό προέρχοταν από το όπλο του Παναγιώτου. Οι Αγγλοι δεν του συγχώρησαν ότι κατά τη διάρκεια της ανάκρισης δεν είχε αποκαλύψει τους συναγωνιστές του. 

 

Ο Ανδρέας Δημητρίου γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1934 στον Άγιο Μάμα Λεμεσού και καταγόταν από πάμπτωχη πολυμελή οικογένεια. Φοίτησε για τρία χρόνια στο Νυχτερινό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και στη συνέχεια έπιασε δουλειά σε κατάστημα εκρηκτικών και κυνηγετικών ειδών. Από μικρός αναμίχθηκε στον συνδικαλισμό και διατέλεσε γραμματέας της Συντεχνίας Αχθοφόρων. Νεαρός αγωνιστής της ΕΟΚΑ, πρωτοστάτησε στην αρπαγή οπλισμού από τις κατοχικές αρχές της Αμμοχώστου. Τα όπλα προωθήθηκαν σε διάφορες αντάρτικες ομάδες, οι οποίες μέχρι τότε ήταν εφοδιασμένες σχεδόν μόνο με κυνηγετικά. Στις 22 Νοεμβρίου 1955 κατηγορήθηκε ότι πυροβόλησε και τραυμάτισε στην Αμμόχωστο τον πράκτορα της «Ιντέλιτζενς Σέρβις», Σίντνεϊ Τέιλορ. Συνελήφθη και καταδικάσθηκε σε θάνατο. 

 

Στις 10 Μαΐου 1956, ο Μιχαλάκης Καραολής (23 ετών) και ο Ανδρέας Δημητρίου (22 ετών) απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας. Η γενναία στάση τους μπροστά στους δημίους τους και το γεγονός της θανάτωσής τους προκάλεσαν παγκόσμια αντίδραση και κατακραυγή. Την προηγούμενη μέρα (9 Μαΐου 1956) στην Αθήνα, 4 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις συγκρούσεις αστυνομικών και διαδηλωτών, που ζητούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Προς τιμήν των δύο ηρώων, πολλοί δρόμοι στην Ελλάδα και την Κύπρο φέρουν το όνομά τους. 

 

Στα φυλακισμένα μνήματα οδηγούν τα σκαλοπάτια, που παν στην Λευτεριά. ‘Ένα λυρικό και επικό αφήγημα του Αντώνη Αντωνά.  

 

Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΛΕΙΝ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙΝ, ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ, ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ. ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΙΩΜΕΝΟΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΛΟΓΙΕΤΑΙ.  

 

Και εσύ αδελφέ Έλληνα, σαν ο δρόμος σου,/ στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί σου φέρε,/ τον «Κάλχα», που την Κύπρο, εθυσίασε/ και ποτέ στα ματωμένα Κυπριακά,/ χώματα, το πόδι δεν επάτησε,/ για να εξιλεωθεί, να τα προσκυνήσει,/ φόρο τιμής ν΄ αποδώσει και να τα τιμήσει./ Και όταν ο θύτης Αρχιερέας, ρωτήθηκε,/ στη πολύπαθη Κύπρο, αν θα ρθει,/ρητά αρνήθηκε και από ντροπή, τύψεις,/ αλλά και ενοχή, έσκυψε το κεφάλι….. / Λευτεριάς και αυτοθυσίας, θα βρεις,/ μονοπάτια, οδοιπόρε Έλληνα αδελφέ,/ που από μακριά ήρθες, Ελληνικές σημαίες,/ από σφαίρες, διάτρητες, φθαρμένες,/ μισοσβησμένα συνθήματα της Ένωσης,/ σ΄ ερειπωμένα μετερίζια, αντίστασης κι΄ ελευθερίας. Τα μονοπάτια οδηγούν σε Θερμοπύλες,/ στα «Ελεύθερα Φυλακισμένα Μνήματα»./ Και όταν διαβάτη Έλληνα θα φτάσεις,/ στα μνήματα τα φυλακισμένα,/ σ΄ αυτόν της Κύπρου τον ιερότερο χώρο,/ την αγχόνη κοίταξε και εσύ κατάματα,/ τους σταυρούς, των ηρώων Κυπραίων άγγιξε … Δεν θ΄ αντέξεις, θα λυγίσεις, ρίγη,/ αναφιλητά, τα δάκρυα σου ποτάμια,/ λάβας θα ρέουν, θα σε καίνε,/ θ΄ αχνίζουν πέφτοντας στο/ καθαγιασμένο χώμα των θαμμένων ηρώων./ Και νοερά θα ακούς, τα ποιήματα τους,/ π΄ απάγγελλαν και τα εμβατήρια,/ π΄ αλύγιστα περήφανα τραγουδούσαν,/ ακόμη και στο ικρίωμα, δεν λυγούσαν,/ όταν την νεκρική θηλειά, τους περνούσαν. Και τον εθνικό ύμνο θ΄ ακούς,/ που τις τελευταίες τους στιγμές,/ στα χείλια είχαν και υμνούσαν…. / Και όταν αδελφέ Έλληνα,/ στην μητέρα Ελλάδα, επιστρέψεις, το μήνυμα δώσε/ « Ω Ξειν αγγέλλειν τοις Ελλήσιν,/ ότι η Κύπρος εγκαταλείφθηκε και προδόθηκε/ όμως ποτέ της δεν λιποψύχισε και δεν ελύγισε.! Ελληνικές Θερμοπύλες φύλαττε,/ .. «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενη…»,/ πάντα με ηρωισμό και αυτοθυσία,/ μόνη κ΄ έρμη, χρυσοπράσινο φύλλο,/ των κυμάτων έρμαιον ριγμένο,/ στην ταραγμένη θάλασσα της ελληνικής Μεσογείου,/ του μακρινού πελάγους ….. που κείται μακράν… Η Κύπρος, θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα./ Σ΄ όλους τους χαλεπούς αιώνες, ποτέ της δεν ελύγισε/ βάρβαρους κατακτητές,ποτέ της δεν προσκύνησε!/ Μισοσβησμένα συνθήματα, ύμνους Ελληνισμού και Ένωσης,/διαβάτη Έλληνα στη Κύπρο,θα συναντούσες… Τώρα, συνθήματα δεν θα δεις, θυσία απ΄ τον Κάλχα,/ σε ελληνικούς βωμούς εγίναν, μαζί με τα προδομένα όνειρα χαθήκαν. 

Α.Α. 

 

Και εμείς με στήριγμα μόνο τον αδελφό Ελληνικό λαό «Καρτερούμεν μέραν νύχταν/ να φυσήσει ένας αέρας/ στουν τον τόπον πο `ν καμένος/ τζι’ εν θωρεί ποτέ δροσιάν./ Για να φέξει καρτερούμεν/ το φως τζιήνης της μέρας/ πο `ν να φέρει στον καθ’ έναν/ ΕΝΩΣΗ τζαι ΛΕΥΤΕΡΙΑ…» 

 

ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΗΣ 9ης ΜΑΪΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΘΕΝΤΕΣ ΕΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΤΗΣ 10ης ΜΑΪΟΥ 1956 . ΕΛΛΑΣ – ΚΥΠΡΟΣ – ΕΝΩΣΙΣ 

 

Αντώνης Αντωνάς, από Εσταυρωμένη, αλλά περήφανη Ελληνική Κύπρο. 

 

Ελληνικός και Κυπριακός τύπος, Απομνημονεύματα Διγενή, Μουσείο αγώνα ΕΟΚΑ, Ιστορικά βιβλία και άρθρα του Α.Α., koukfamily, Olympia.gr κ.ά.