Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Mε την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα η στήλη έχει ασχοληθεί αρκετές φορές, κυρίως όσον αφορά τα έξοδά της – τα οποία είναι δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με το έργο της. Σε μια εποχή που είμαστε φακελωμένοι από δέκα μεριές και οι μυστικές υπηρεσίες, ντόπιες και ξένες, οι εταιρίες τηλεφωνίας, οι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, το Δημόσιο και οι ιντερνετικοί κολοσσοί γνωρίζουν ακόμα και την αλληλουχία των ειδήσεων που διαβάζουμε, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα υποτίθεται ότι προστατεύει την… ιδιωτικότητά μας. Θα μπορούσαμε να γελάσουμε, αν το δούλεμα δεν ήταν τόσο χοντρό και ασύμφορο.
Στο μόνο που την αντιληφθήκαμε για τα καλά αυτή την «ανεξάρτητη» Αρχή ήταν η αφαίρεση του θρησκεύματος από τα δελτία των αστυνομικών ταυτοτήτων. Εκεί χρειάστηκε τα μάλα στο καθεστώς Σημίτη, που προσέφερε στους Ελληνες ταπεινώσεις τύπου Ιμίων και Οτσαλάν που δεν είχαν διανοηθεί ότι θα μπορούσαν να υποστούν και να ανεχθούν. Σε κάτι άλλο πέρα από τις ταυτότητες δεν διαπιστώσαμε να είναι χρήσιμη αυτή η Αρχή. Αν έκλεινε… χθες και πουλούσαν στα παλιατζίδικα τα γραφεία, τους υπολογιστές, τους ψύκτες, τα χάρτινα ποτηράκια, τα φωτοτυπικά, τα τραπέζια συνεδριάσεων και τις μοκέτες της, δεν θα έλειπε σε κάποιον. Μόνο όσοι μισθοδοτούνται από αυτή την Αρχή και οι προμηθευτές της (σε υλικά και υπηρεσίες) θα ένιωθαν κάποιο ψυχικό άλγος – κι αυτό μέχρι να βρουν μια άλλη, καλύτερη πηγή εισοδήματος.
Ωστόσο, υπάρχει και μια κατηγορία ανθρώπων που ευνοούνται άμεσα από τη λειτουργία της και από το θεσμικό πλαίσιο πάνω στο οποίο στηρίζονται οι υπερεξουσίες της: εκείνοι που έχουν κάθε συμφέρον να αποπροσωποποιούνται οι κοινωνίες. Από θεωρητικής άποψης η λειτουργία της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα αποσκοπεί στη συλλογική αποπροσωποποίηση. Ας πάρουμε για παράδειγμα την αφαίρεση του ονόματος και του προσώπου (σ’ ένα τυχαίο αστυνομικό δελτίο) των κατηγορουμένων σε μια υπόθεση. Κάποτε οι δράστες, οι κατηγορούμενοι, οι αλληλομηνυόμενοι, όλοι είχαν και πρόσωπο και ονοματεπώνυμο. Τώρα, με την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έχουμε περάσει στη σφαίρα μιας «φλουταρισμένης» φωτογραφίας και του «40χρονου» και της «30χρονης».
Η επίκληση του «σεβασμού» στην έννοια της μεταμοντέρνας «ιδιωτικότητας» διαλύει το σύνολο σε ανήμπορες, ασήμαντες μονάδες
Βασικός πυλώνας της ελληνικότητας είναι η μορφή. Ο Ελληνισμός έδωσε μορφή στο άμορφο, πρόσωπο στο χάος, οργάνωσε με εικονογραφική ακρίβεια και τάξη τις ασύνδετες πληροφορίες σε επιστήμες, συγκρότησε τις σκόρπιες πεποιθήσεις σε φιλοσοφικά συστήματα, προσωποποίησε τους ίδιους τους θεούς για να μπορέσει η ανθρωπότητα να ελκυσθεί στις ανώτερες σφαίρες από τις δυνάμεις που απέκτησαν εικόνα και ομοίωση με το είδος μας. Η μορφή, το σχήμα, η εικόνα, πάντοτε είχαν όνομα και η ταυτότητά τους ήταν σαφώς προσδιορισμένη.
Η προσήλωση στην απόδοση μορφής, στο όνομα, στην ταυτότητα εκάστου ατόμου, δυνάμεως και φαινομένου αποτελεί δομικό συστατικό των ελληνικών κοινωνιών από την αυγή του εθνικού μας χρόνου μέχρι και σήμερα. Κενά περιεχομένου προπετάσματα καπνού, όπως η «προστασία των προσωπικών δεδομένων», αφαιρούν και το όνομα και τη μορφή παραγόντων του δημόσιου και ιδιωτικού βίου μας. Οι παραβατικοί, οι καταγγελλόμενοι ως παραβιάσαντες νόμους γραπτούς και άγραφους (αθώοι και ένοχοι), απροπροσωποποιούνται, τους αφαιρείται η ταυτότητα, διαχέονται παντού και πουθενά.
Στις εφημερίδες, στο διαδίκτυο, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, παντού κυριαρχούν η ασάφεια, τα μισόλογα, οι γενικολογίες, οι προσδιορισμοί που χωρούν τους πάντες και κανέναν. Οταν διαπράττεται μια ανομία η κοινωνία αποκλείεται και από την ενημέρωση και από τη σημαντική αρωγή που μπορεί να δώσει. Απαγορεύεται στους πολλούς να δουν το πρόσωπο ενός στυγνού εγκληματία ή ενός κατηγορουμένου, που μπορεί να αθωωθεί αν φανεί η μορφή του στα ΜΜΕ, μαθευτεί το όνομά του και βρεθεί κάποιος που μπορεί με τη μαρτυρία του να τον απαλλάξει από τις άδικες κατηγορίες.
Το ανθελληνικότατο καθεστώς, που εδώ και χρόνια πολλά κατατρώγει τις σάρκες του Γένους μας, έχει επεκτείνει την αποσιώπηση γεγονότων και το «σβήσιμο» της αλήθειας και στο παρελθόν! Διαβάζουμε αναμεταδόσεις ειδήσεων παρελθουσών δεκαετιών και τα πρόσωπα των δραστών είναι «πιξελαρισμένα» και τα ονόματά τους σβησμένα. Σε λίγο καιρό, οι εμπροσθοφύλακες της παρακμής δεν αποκλείεται να αποπειραθούν να «θολώσουν» την εικόνα του Χριστού πάνω στον σταυρό και να λένε ο «33χρονος».
Εδώ που τα λέμε, ο τελικός στόχος της αποσιώπησης είναι Εκείνος… «Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου» (Κατά Ματθαίον ΚΔ 9).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.