Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Βγήκες να πας στη δουλειά σου Δευτέρα πρωί, με καιρό χαρά Θεού, χωρίς αλυσίδες, ειδικά λάστιχα, προμήθειες για τον δρόμο, πουπουλένιο υπνόσακο και σκι, και μετά γκρινιάζεις που κόντεψες να γίνεις παγωτό στην Αττική Οδό. Mon Dieu! Είσαι ψεκασμένος, θα ήθελα να ήξερα, και δεν ακούς τους ειδικούς και κάνεις του κεφαλιού σου; Και μετά σου φταίει η κυβέρνηση, η Αττική Οδός και το σύμπαν όλο.
Ποιος σου είπε, αγαπητέ, ότι τη δική σου αμέλεια θα τη χρεώνονται οι ιδιώτες και οι επιτελικοί; Ξέρεις τι σημαίνει επιτελικός; Ξέρεις τι σοβαρή δουλειά κάνει; Πώς δεν ξέρεις! Την είδες προχτές. Κόντεψαν να σε βγάλουν παγοκολόνα από το αυτοκίνητό σου που είχε εγκλωβιστεί σε εθνικό δίκτυο ουσιαστικά δίπλα στην Αθήνα.
Ρωτάς την εταιρία, πλεμπαίε λαουτζίκο, αν έχει να πληρώνει για να κρατήσει ανοιχτούς τους δρόμους; Τι τους πέρασες τους πτωχούς πλην τίμιους επιχειρηματίες; Οτι έχουν τα λεφτά τους για πέταμα; Δεν λες καλά που έχουμε ακόμη στρατό και κάτι γίνεται. Που και αυτούς τους φαντάρους τούς παρατάνε σε όποια κρίση προκύψει, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς τρόφιμα, και κάνουν και αυτοί τον… survivor. Όλοι στο ίδιο ζουμί βράζουμε τελικά.
Δεν συζητώ για Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ηταν σε μεγάλη ετοιμότητα. Εψαχναν μάλλον τα μηχανήματα κάτω από το χιόνι. Μόνο έτσι εξηγείται το ότι δεν εμφανίστηκαν και έκλεισαν κεντρικές αρτηρίες της Αθήνας.
Βγήκαν βέβαια και οι Βαλκάνιες μανταμοσουσούδες να σε στολίσουν καταλλήλως, γιατί εκείνη την ημέρα δεν κάθισες σπίτι σου κι εσύ να φτιάξεις μαλλί και νύχι, να γυαλίσεις το αμάξι. Δεν πήρες κι εσύ τηλέφωνο το αφεντικό να του πεις «ψιτ, μεγάλε, σήμερα δεν θα έρθω γιατί είπε χτες η τηλεόραση να μη βγούμε». Να σου απαντήσει και το αφεντικό «ψιτ, μεγάλε, ούτε σήμερα να έρθεις ούτε ποτέ».
Είπε πάντως ο πρωθυπουργός ότι δεν μπορούμε να διορθώσουμε αμέσως 30 χρόνια παθογένειες του ελληνικού κράτους. Συμφωνώ, κ. πρωθυπουργέ μου. Άλλωστε το λέει και η γνωστή ρήση. Τα 100 πρώτα χρόνια είναι δύσκολα. Μετά κυλάει μια χαρά το πράγμα. Έχουμε άλλα 70 χρόνια μπροστά μας να διορθώσουμε τις παθογένειες. Γιατί να αγχωνόμαστε λοιπόν;
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.