Σελίδες

▼

13 Ιανουαρίου 2022

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης και η φλογισμένη κακία των δαιμόνων Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Εδώ στη γειτονιά – ανέφερε μία γυναίκα από τη Σίψα – ήμουν παντρεμένη, απέναντι, ένας δρόμος μας χώριζε με τον Γέροντα. Θυμάμαι μία φορά ο Γέροντας ήρθε την ώρα που τρώγαμε. Καθίσαμε, κάναμε την προσευχή μας, γιατί εγώ έτσι ήμουν μαθημένη από τον πατέρα μου. Τότε εκείνος όλο χαρά είπε στον πεθερό μου κι έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου: «Ένα ευλογημένο παιδί ήρθε στο σπίτι σου, ακολουθείστε το». 
 
Μία φορά είχε έρθει μία θεία μου, που αυτή, όπως έμαθα αργότερα, πήγαινε σε μάγους. Ήταν το 1957. Μόλις ήρθε στον Γέροντα, απότομα την σταμάτησε: «Μη μπαίνεις μέσα στην αυλή. Δεν σε θέλω». «Μα γιατί, τι έκανα;» «Αυτό που σου είπα, από μακριά άκουσέ με. Άλλαξε όλα αυτά που κάνεις και μετά θα ‘ρθεις σε μένα. Εγώ μάγια δεν κάνω. Εγώ σας δέχομαι μόνο, αν μετανοήσετε και έρθετε στην πίστη τη δική μου».
 
Ήρθε μετά η θεία μου στο σπίτι και μου παραπονέθηκε: «Έκανα τόσο δρόμο να ‘ρθω από το χωριό εδώ και μόλις πήγα ο καλόγερος μ’ έδιωξε. Πήγαινε και ρώτα τον γιατί».  
 
Εγώ είχα μία τόλμη, αντί για φόβο, ήμουν μόλις 17 χρονών. Την άλλη μέρα τον συνάντησα στον δρόμο και τον σταμάτησα: «Θέλω να σε ρωτήσω κάτι», τον είπα. «Ξέρω πολύ καλά τι ζητάς να μάθεις. Παιδί μου, αυτήν την θεία σου πέστην να πάει να αλλάξει τα πάντα από αυτά που κάνει. Να ‘ρθει στον δρόμο τον δικό μου και πάντα δεκτή είναι. Παιδί μου, φωτιά έρχεται, καίει, όπου έρχεται δεν καίει μόνον ένα, όλους θα μας κάψει».  
 
Εγώ η καϋμένη τον κοίταζα απορημένη. Πού βλέπει, σκεφτόμουν, τη φωτιά; Μα εκείνος με τα φωτισμένα μάτια της ψυχής του έβλεπε τη φλογισμένη κακία των δαιμόνων εναντίον μας.
✶✶✶ 
 
Από το Νευροκόπι πεζοί ήρθαν κάποια άτομα. Μία γυναίκα μέσα σ’ αυτές βλασφημούσε και όλο άσχημα λόγια έλεγε. Είπε στις άλλες γυναίκες, όταν θα πάνε στον καλόγερο, να την πάρουν μαζί τους. Οι άλλες δύο είπαν να μη την πάρουν, γιατί όλο βλασφημάει. Την έκριναν άπιστη και αυτές βρέθηκαν πιο σωστές, γι’ αυτό δεν την πήραν μαζί τους.  
 
Όταν ήρθαν στον Γέροντα τις ρώτησε: «Γιατί ήρθατε;». «Ήρθαμε να μας δώσεις την ευχή σου». «Τίποτε δεν σας δίνω. Εσείς θεωρήσατε τον εαυτό σας καλύτερο. Εκείνη μπορεί να βλασφημούσε, αλλά δεν είναι κακιά γυναίκα, τα βάσανα την έκαναν έτσι».  
 
Τις έστειλε πίσω, την πήραν και άλλη φορά ήρθαν όλες μαζί. Το είδαμε αυτό με τα μάτια μας, ήταν άγιος.  
 
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 234 (αποσπάσματα). 
 
at

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος13 Ιανουαρίου, 2022 11:40

    ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΕΜΕΣΣΟΥ.

    Του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

    Γέροντα, αισθάνομαι αδύναμη να αντιμετωπίσω οποιονδήποτε πειρασμό και δυσκολία.
    – Δεν λες την ευχή; Όπως τα καράβια που κινδυνεύουν εκπέμπουν S.Ο.S., έτσι κι εσύ να λες συνεχώς: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», και θα λαμβάνεις βοήθεια.
    Εμένα, μια φορά, ο πειρασμός θα με έριχνε στον γκρεμό, αν δεν έλεγα την ευχή· η ευχή με έσωσε. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, ένα βράδυ είχα πάει σε μια σπηλιά που βρισκόταν σε ένα επικίνδυνο και απότομο μέρος. Ήταν πολύ μικρή· μόλις που χωρούσα καθιστός. Είχα βάλει μερικές πέτρες έξω από το άνοιγμά της, γιατί κάτω ήταν γκρεμός. Όλη τη νύχτα έλεγα την ευχή. Τα χαράματα, μέσα στην ησυχία, ακούστηκε ξαφνικά ένα τρομακτικό «κικιρίκου» και ένα δυνατό χτύπημα φτερών ακριβώς δίπλα μου. Ξαφνιάστηκα. «Κύριε Ιησού Χριστέ», φώναξα και πετάχτηκα έξω. Λίγο έλειψε να πέσω στον γκρεμό. Αμέσως όμως κατάλαβα ότι ήταν ο πειρασμός και συνέχισα την ευχή, ενώ τα αυτιά μου βούιζαν από τον θόρυβο.
    – Γέροντα, όταν κανείς λέει την ευχή μόνο με το στόμα, χωρίς να συμμετέχει ο νους, αυτό βοηθάει;
    – Βοηθάει και αυτό. Δεν διώχνει βέβαια τον εχθρό, αλλά, με τις ριπές που του ρίχνει, τον καθηλώνει εκεί που βρίσκεται.
    Η ευχή έχει μεγάλη δύναμη· είναι φοβερό όπλο κατά του διαβόλου. Είναι σαν να πυροβολείς τον διάβολο με σφαίρες πνευματικές και δεν μπορεί να πλησιάσει. Μια φορά ένας δόκιμος μοναχός , που έμενε στην Σκήτη της Αγίας Άννης, έλεγε την ευχή, και ο διάβολος τον κορόιδευε και του έκανε συνέχεια «μμμ...». Ύστερα άκουσε τον διάβολο να φωνάζει: «Στη Σκήτη της Γριάς δεν μ’ αφήνουν οι καλόγεροι να πλησιάσω».
    – Γέροντα, όταν έχω πονηρούς ή βλάσφημους λογισμούς και προσπαθώ να λέω την ευχή, μπορεί να επισύρω την οργή του Θεού;
    – Όχι. Το ταγκαλάκι από την κακία του σπέρνει πονηρούς λογισμούς, αλλά εσύ να το αξιοποιείς για εργάτη στην αδιάλειπτη προσευχή. Να του λες: «καλά που μου έφερες αυτούς τους λογισμούς, γιατί είχα ξεχάσει τον Θεό», και να λες την ευχή. Το ταγκαλάκι, όταν δει ότι σου κάνει καλό, θα υποχωρήσει μόνο του, γιατί δεν το συμφέρει να γίνεται αυτό αφορμή, για να προσεύχεσαι εσύ. Όταν υποχωρήσει και δεν θα σε πειράζει πλέον, εσύ θα έχεις αποκτήσει την αδιάλειπτη προσευχή.
    ΑΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).

Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.