Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες,
Δίκαιοι και ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ: «ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ»

 

Τιμητικά αποσπάσματα με πρόσθετα σχόλια.  

 

Επιμέλεια Α. Αντωνά, αδελφού Εθνομάρτυρα, από ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ. 

 

Με αυτούς τους στίχους ο Αλεξανδρινός ποιητής μας, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο πιο παγκόσμιος και πολυμεταφρασμένος Έλληνας ποιητής, τιμά τη θυσία των αρχαίων Σπαρτιατών αλλά και όλων των ηρώων μας που φυλάνε Θερμοπύλες,, δίνοντάς της συμβολικές και διαχρονικές διαστάσεις. 

 

Τιμούμε αυτούς που φύλαξαν Θερμοπύλες εδώ, στα ακριτικά νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου, στους ακριτικούς αιθέρες της πατρίδας μας, απέναντι από τις ακτές της πάλαι ποτέ αρχαίας Ιωνίας και της Δωρικής Εξάπολης, της Ελληνικής Κύπρου, προασπίζοντας τα πατρώα εδάφη από τους βαρβάρους, με τίμημα την ίδια τη ζωή τους.  

 

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει 

Όταν προβλέπουν  

Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, 

Κι οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε… 

 

Έμειναν λοιπόν οι τρεις ήρωες πιστοί και προσηλωμένοι στο καθήκον τους μέχρι τέλους. Χωρίς να δειλιάσουν στιγμή, «σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι», ξεκίνησαν εκείνο το πρωί σε πολύ δύσκολες κι αντίξοες καιρικές συνθήκες και πήγαν ακλόνητοι να συναντήσουν το πεπρωμένο τους: 

 

Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος, 

Σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι 

Πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο, 

Κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι 

Με των δειλών τα παρακάλια και τα παράπονα 

Κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις. 

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ: 

«ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ» 

 

Εθνική υποχρέωση ΟΛΟΙ έχουμε, να τιμήσουμε τους ήρωες αυτούς της νεότερης ελληνικής ιστορίας, τους σύγχρονους Λεωνίδες: Τον αντιπλοίαρχο του Πολεμικού Ναυτικού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ, τον αντιπλοίαρχο του Πολεμικού Ναυτικού ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΑΚΟ και το Σημαιοφόρο του Πολεμικού Ναυτικού ΕΚΤΟΡΑ ΓΙΑΛΟΨΟ, τους πεσόντες αξιωματικούς στα Ίμια, στις 31 Ιανουαρίου 1996. 

 

Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε!  

 

Non omnis moriar. Exegi monumentum aere perennius quod non posit diruire innumerabilis series et fuga temporum. Δηλαδή: «Δεν πεθαίνω εξ ολοκλήρου, γιατί με το έργο μου έστησα μνημείο αιώνιο, που δεν θα μπορέσει να καταστρέψει το αέναο πέρασμα των ετών και η πάροδος του χρόνου». 

 

Ευλαβικά κλίνοντας το γόνυ, εμείς οι αδελφοί πονεμένοι ΕΛΛΗΝΕΣ της Κύπρου, που χάσαμε μητέρες, πατέρες, αδελφούς, στενούς συγγενείς και φίλους, την πατρώα μας γη και τα πύρρεια δάκρυα μας, μέχρι σήμερα σμίγουν και αχνίζουν στα ματωμένα μας χώματα, Χριστόδουλε Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο, Έκτορα Γιαλοψέ, σας διαβεβαιώνουμε ότι η θυσία σας θα μείνει για πάντα περήφανα χαραγμένη στη μνήμη των μελλοντικών γενεών, στην καρδιά και στο μυαλό μας, όπως έμεινε εκείνη των αρχαίων Σπαρτιατών, όπως τόσες άλλες στην πολύπαθη ιστορία της φυλής μας. (Στη μνήμη σας, άλλωστε, δόθηκαν τα ονόματά σας σε τρία παιδιά της Καλύμνου, τρία Καλυμνάκια που βαφτίστηκαν τότε «Έκτορας», «Παναγιώτης» και «Χριστόδουλος» και μεγαλώνουν σήμερα έχοντας συναίσθηση ότι κουβαλούν μια βαριά κληρονομιά, ονόματα ένδοξα, με ιστορία.) 

 

Ας είναι αιώνια η μνήμη σας κι ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει. Όσο για τους συγγενείς, το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς κάτι για να ανακουφίσει τον πόνο τους. Ας είναι όμως, όπως λέει ο Θουκυδίδης, παρηγοριά για εκείνους η δόξα των παιδιών τους ή στην περίπτωση των τέκνων, ας είναι παρηγοριά η δόξα των πατέρων τους, τους οποίους στερήθηκαν τόσο νωρίς. Έχουν όμως κάθε λόγο να νιώθουν περήφανοι για εκείνους.  

 

Αλήθεια ποιοι εύτολμοι πήγαν στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΜΙΑ, να καταθέσουν ένα στεφάνι τιμής και δόξας για τους ήρωες; Ποιοι; 

 

Και η Θεία Δίκη … για τους εισβολείς βαρβάρους, επίδοξους ολετήρες τιμημένων ιερών εδαφών μας, ιερών και οσίων … 

 

Από μια μυστήρια διαρροή υγραερίου στο σπίτι του, στο προάστιο Tuzla της Κωνσταντινούπολης, απεβίωσε το πρωί της 7 Ιανουαρίου του 2013, ενώ κοιμόταν, ο Engin Erkman, 44 ετών από το Balıkesir, ο τελευταίος επιζών Τούρκος κομάντος των Ιμίων 17 χρόνια μετά. 

 

Μετά την βραδιά εκείνη που η Ελλάδα και η Τουρκία είχαν βρεθεί στα πρόθυρα ενός ολοκληρωτικού πολέμου. Ο Engin Erkman τα τελευταία χρόνια υπηρετούσε σαν αξιωματικός του τουρκικού ναυτικού και μόλις το 2011 είχε συνταξιοδοτηθεί. 

 

Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Türkiye, ήταν ο τελευταίος επιζών κομάντος της επιχείρησης των Ίμια και μετά την αποστράτευση του ασχολούνταν με διάφορες επιχειρήσεις ενώ είχε ανοίξει και γραφείο στο Τουρκμενιστάν. Ο θάνατος του κλίνει ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο που αφορά την τύχη όλης της τουρκικής ομάδας των κομάντο που είχαν αποβιβαστεί στην δυτική Ίμια, καθώς όλοι βρήκαν τον θάνατο κάτω από πολύ μυστήριες συνθήκες. 

 

Ο ίδιος ο αρχηγός αυτής της ομάδας των κομάντο, όπως ανέφεραν οι ίδιοι οι Τούρκοι, δολοφονήθηκε επτά χρόνια μετά την κρίση των Ίμια με πολύ «περίεργο» τρόπο μέσα στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Συγκεριμένα σύμφωνα με τον ίδιο τον τουρκικό τύπο, ( εφημερίδα Sabah), τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης, 7/5/2003, βρέθηκε νεκρός σε κεντρικό μέρος της Κωνσταντινούπολης, ο Τούρκος αξιωματικός των καταδρομών, Ζεκί Σεν, ο οποίος ήταν ένα από τους πρωταγωνιστές στην γνωστή επιχείρηση κατάληψης της δεύτερης νήσου των Ιμια, το 1996. 

 

Ο Ζεκί Σεν, 34 χρονών, γύρω στις 03.30 μετά τα μεσάνυχτα και ενώ βρίσκονταν έξω από το κατάστημα McDonald’s, στην κεντρική πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, δέχτηκε επίθεση από τρεις νεαρούς που χαρακτηρίστηκαν σαν… ναρκομανείς. Οι νεαροί τον επιτέθηκαν με μαχαίρια και τον τραυμάτισαν θανάσιμα. Ο Τούρκος αξιωματικός γιόρτασε την προηγούμενη τα γενέθλια του και για τον λόγο αυτό είχε ξενυχτήσει και είχε πάει εκείνη την ώρα στην πλατεία Ταξίμ όπου δέχτηκε και την επίθεση. 

 

Το επεισόδιο ξεκίνησε, όπως υποστήριξε ο τουρκικός τύπος, όταν οι τρεις νεαροί πλησίασαν τον Τούρκο κομάντο και του ζήτησαν τσιγάρα. Ο Ζεκί Σεν όμως βλέποντας τους τρεις νέους φαίνεται πως κάτι είχε υποψιαστεί και αρνήθηκε να τους δώσει τσιγάρα. Επακολούθησε λογομαχία μεταξύ του Ζεκί και των τριών νεαρών. Τότε ο ένας από αυτούς έβγαλε μαχαίρι και τον μαχαίρωσε ενώ το ίδιο έκαναν και οι άλλοι δυο. 

 

Ο Ζεκί τραυματισμένος άσχημα κατάφερε και πήγε στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών της πλατείας Ταξίμ. Εκεί οι γιατροί κατάλαβαν την κρίσιμη κατάσταση του γιατί οι μαχαιριές ήταν προς την πλευρά της καρδιάς. Παρά όμως τις απεγνωσμένες προσπάθειες τους δεν κατάφεραν τελικά να τον σώσουν και μετά από λίγη ώρα ο Τούρκος λοχαγός των Κομάντο, Ζεκί Σεν, που είχε πάρει μέρος και μάλιστα είχε διακριθεί, όπως αναφέρεται, στην επιχείρηση κατάληψης της δεύτερης νησίδας των Ίμια, ξεψύχησε. 

 

Ο περίεργος θάνατος του Ζεκί Σεν, καθώς πολλοί αναρωτηθήκαν πως δεν μπόρεσε ένας παλαίμαχος κομάντος να εξουδετερώσει τρεις ναρκομανείς, είχε πάρει ξεχωριστή διάσταση, γιατί έρχεται να προστεθεί σε εκείνο το πολύ «περίεργο» επεισόδιο που είχε γίνει μετά την κρίση των Ίμια. Συγκεκριμένα πάλι σύμφωνα με τις πληροφορίες του τουρκικού τύπου, στις 13 Νοεμβρίου του 1996, λίγους μήνες δηλαδή μετά την κρίση των Ίμια, ένας αριθμός Τούρκων κομάντος που είχε πάρει μέρος σε εκείνη την επιχείρηση, είχε βρει τον θάνατο όταν το ελικόπτερο που επέβαιναν έπεσε στην περιοχή της Μαρμαριδας, από «άγνωστη» μέχρι σήμερα αιτία. Οι Τούρκοι κομάντος, που σκοτώθηκαν τότε στο «περίεργο» αυτό ατύχημα, σύντροφοι του Ζεκί Σεν στην επιχείρηση των Ίμια, ήταν οι: Kadir Şener, Selçuk Esedoğlu, Ahmet Sezgin και Tevfik Özdemir. 

 

Τώρα μετά και τον θάνατο του Engin Erkman, φαίνεται πως ο κύκλος έκλεισε και όλοι οι μάρτυρες εκείνης της βραδιάς δεν υπάρχουν πια, ένα γεγονός που γεννά πολλά ερωτηματικά για το τι πραγματικά είχε γίνει από τουρκικής πλευράς στην μεγάλη εκείνη κρίση των Ίμια …. 

 

«Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νυν υπέρ πάντων αγών». 

 

Και όρμησε ηρωϊκά προς τα εμπρός όλη η ελληνική παράταξη. Αλλά αφού προχώρησε λίγο, και αντήχησε ο αλαλαγμός των βαρβάρων, και βγήκαν τα περσικά πλοία, οι Έλληνες, για να επιτύχουν τον αρχικό τους σκοπό, να παρασύρουν δηλαδή τους εχθρούς εντός του λιμανιού της Σαλαμίνας, άρχισαν να υποχωρούν βάσει σχεδίου, όχι στρέφοντας τα νώτα, αλλά όπως έλεγαν παλιά, ανακρουόμενοι τις πρύμνες, δηλαδή κωπηλατώντας προς τα πίσω, μέχρι που ακούστηκε ισχυρή φωνή σε όλο το ελληνικό στρατόπεδο: 

 

«Ω δαιμόνιοι, μέχρι τίνος πρύμνην ανακρούεσθε;» 

Και κατατρόπωσαν τους βαρβάρους! 

 

Ο φίλτατος μου αείμνηστος εύτολμος Στρατηγός Γεώργιος Καρούσος ανέφερε: «Σας βεβαιώνουμε, νεκροί συμπολίτες μας, ότι είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τον απρόσφορο θάνατο σας. Έτοιμοι για όλα, όταν σε λίγο εκμετρώντας τον βίο μας, βρεθούμε απέναντι σας. Αλίμονο στους ανέτοιμους που ζουν με τις ψευδαισθήσεις ότι θα αποφύγουν το κολαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, που επέρχεται ως καταλύτης και κριτής αδυσώπητος, για όσα έπραξαν εις βάρος αυτών που τους εμπιστεύτηκαν». 

 

Επιμέλεια Αντώνη Αντωνά, αδελφό εθνομάρτυρα, ο οποίος την υστάτη ώρα βροντοφώναξε στους μυρίους εισβολείς, «ΕΓΩ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΜΑΙ» και έπεσε μαχόμενος υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. 

 

Απόσπασμα από συμβολικό επικό και λυρικό ποίημα του Α. Αντωνά. 

 

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ ΗΡΩΕΣ.  

 

Τα τούρκικα τανκς τους κανονιοβολούν,  

μ΄ αυτοί μένουν στις θέσεις τους ακλόνητοι,  

που η πατρίδα, τους όρκισε, να υπερασπιστούν,  

ποτέ μην κάνουν πίσω, οι ριζωμένοι βράχοι.  

«Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδόσω»,  

ορκιστήκανε και τον όρκο τον τιμήσανε.  

Πληγωμένα κατακαμένα, τα ουρανόφταστα,  

παλληκάρια, πεισματικά όρθια συνεχίζουν νάναι. 

Ηρωικά να πολεμούν, τα τιμημένα,  

σκαλοπάτια ανεβαίνοντας της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ και της ΤΙΜΗΣ! 

 

www.ledrastory.com

Πρώτη η Ελλάδα παγκοσμίως στους θανάτους από την Covid-19!!

Γράφει ο Θεοφάνης Γκατζής του Θωμά και της Μαίρης

Οικονομολόγος-διεθνολόγος, αρθρογράφος

ΜSc Σχεδιασμός και Ανάπτυξη Τουρισμού και Πολιτισμού 

 

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι καθημερινά δολοφονούνται συμπατριώτες μας, ενώ οι υπεύθυνοι είναι γνωστοί και μένουν ατιμώρητοι! Είναι αυτοί που ενώ ήταν γνώστες της μελέτης Τσιόδρα από τον Μάϊο-σύμφωνα με την οποία η απουσία ΜΕΘ ειδικά στην επαρχία κόστισαν τον θάνατο 1535 συμπατριωτών μας- αντί να φροντίσουν να ενισχύσουν το ΕΣΥ έπραξαν το ακριβώς αντίθετο αποδυναμώνοντας το καίρια με τις αναστολές χιλιάδες υγειονομικών! Είναι αυτοί που δεν φροντίζουν, ανεξήγητα, εδώ και καιρό να παραλάβουν μονοκλωνικά αντισώματα που αποδεδειγμένα σώζουν ζωές! Αντιθέτως ετοιμάζουν να απολύσουν τους υγειονομικούς που μέχρι τέλη Μαρτίου δεν θα εμβολιαστούν! Αν όλα αυτά δεν συνιστούν εγκλήματα εκ προμελέτης και κατά συρροή δολοφονίες τότε τι είναι;  

 

Υπάρχει κάποιος εισαγγελέας να παρέμβει για αυτά τα απίστευτα και σοκαριστικά που συμβαίνουν και να οδηγήσει στη δικαιοσύνη τους υπεύθυνους αυτού του άνευ προηγουμένου αιματοκυλίσματος; Η μένουμε στους τύπους και στη δήθεν νομιμοποίηση του υπάρχοντος κυβερνητικού συστήματος με την απόρριψη της πρότασης μομφής; 

 

Στις 31 Ιανουαρίου 119 συμπατριώτες μας πέθαναν άδικα σκορπίζοντας θλίψη σε χιλιάδες συνανθρώπους μας! Συνολικά τον Ιανουάριο χάθηκαν 2710 άτομα, ενώ από τον Οκτώβριο έως και τα τέλη Ιανουαρίου αποδήμησαν 8672 συμπατριώτες μας! Αν μη τι άλλο σοκαριστικά νούμερα!! Θα συνεχίζουμε να αδιαφορούμε ως κοινωνία;

Τι θα γίνει στην Ουκρανία;

Λοιπόν, τι θέλουν οι ΗΠΑ; Γιατί συμπεριφέρονται με τον αρνητικό στην Ουκρανία; 

 

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

 

Ένας καθημερινός συνεχής βομβαρδισμός ανεπεξέργαστων πληροφοριών που –συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν έχει σημασία– εξυπηρετεί προπαγανδιστικές σκοπιμότητες έχει δημιουργήσει σύγχυση στην κοινή γνώμη, η οποία εκτός της Covid-19, της Τουρκίας και της οικονομίας, ανησυχεί τώρα και για τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

 

Οι εξελίξεις είναι ανησυχητικές, όχι διότι θα οδηγήσουν σε πολεμική σύρραξη τις δύο υπερδυνάμεις, αλλά διότι οι Αμερικανοί δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν πως η παγκόσμια μονοκρατορία τους έλαβε τέλος – και γενικώς δεν ξέρουν τι κάνουν. 

 

Η μεταβατική αυτή φάση έχει χρόνια που ξεκίνησε, αλλά όσο το νέο διεθνές πεδίο τείνει να διαμορφωθεί οι αντιθέσεις οξύνονται. 

 

Το δυστύχημα είναι ότι γενικώς οι ΗΠΑ δεν έχουν πολιτική μετάβασης. Δεν ξέρουν τι θέλουν. Τα θέλουν όλα, όμως αυτό δεν είναι δυνατό. Και η πολιτική τους δημιουργεί οξύτητα και αντιθέσεις εκεί όπου θα έπρεπε να συνθέσουν. 

 

Λοιπόν, τι θέλουν οι ΗΠΑ; Γιατί συμπεριφέρονται με τον αρνητικό (και γι’ αυτές, τρόπο) που παρακολουθούμε στην Ουκρανία; Και εν τέλει, τι θα συμβεί στην Ουκρανία; 

 

Η Ουκρανία ήταν μέρος της ρωσικής αυτοκρατορίας για αιώνες πριν γίνει σοβιετική δημοκρατία. Έγινε κράτος για πρώτη φορά με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, το 1991. Προσπάθησε να αποβάλει τη ρωσική αυτοκρατορική της κληρονομιά και να σφυρηλατήσει ολοένα και πιο στενούς δεσμούς με τη Δύση. 

 

Η απόφαση του ρωσόφιλου Ουκρανού προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς να απορρίψει μια συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση για να ενδυναμώσει τους δεσμούς με τη Μόσχα πυροδότησε άμεσα συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, οι οποίες εξελίχθηκαν σε κίνημα· τελικά ο Γιανουκόβιτς διέφυγε στη Ρωσία. 

 

Η Ρωσία απάντησε προσαρτώντας τη χερσόνησο της Κριμαίας που ανήκε στην Ουκρανία, εκμεταλλευόμενη την αυτονομιστική εξέγερση που ξέσπασε στα ανατολικά της χώρας. 

 

Η Ουκρανία και η Δύση την κατηγόρησαν τη Μόσχα ότι έστειλε στρατεύματα και όπλα για να στηρίξει τους αντάρτες. Εκείνη το αρνήθηκε, λέγοντας ότι οι Ρώσοι που προσχώρησαν στους αυτονομιστές ήταν εθελοντές. Σύμφωνα με το Κίεβο, περισσότεροι από 14.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις μάχες που κατέστρεψαν το Ντονμπάς, την ανατολική βιομηχανική καρδιά της Ουκρανίας. Η περιοχή αυτή σήμερα βρίσκεται στα χέρια των ρωσόφωνων εξεγερμένων αυτονομιστών. 

 

Για την ειρήνη στην περιοχή έγιναν δύο συναντήσεις στο Μινσκ της Λευκορωσίας και συμφωνήθηκε, μεταξύ άλλων, να αποδοθεί αυτονομία στις περιοχές αυτές οι οποίες θα παραμείνουν στην Ουκρανία. Οι συμφωνίες όμως δεν τηρούνται. 

 

Η Ουκρανία δεν θέλει να παράσχει αυτονομία και οι εξεγερμένοι αντάρτες δεν παραδίδουν τον έλεγχο της περιοχής. Θα ήταν αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι οι αντάρτες δεν βοηθιούνται από τη Ρωσία· λαμβάνουν βοήθεια, και οικονομική και στρατιωτική. 

 

Η Ρωσία θεωρεί την Ουκρανία όχι απλώς την πίσω αυλή της, αλλά μέχρι πρότινος μέρος της δικής της συνέχειας, εδαφικής και ιστορικής αφού στην περιοχή του Κιέβου συγκροτήθηκε το πρώτο ρωσικό κράτος. 

 

Συνεπώς θεωρεί αδιανόητο ότι αυτή η περιοχή που αποτελεί και την επαφή της με την ευρωπαϊκή Δύση δεν της ανήκει, και αντιθέτως ερωτοτροπεί να ενταχθεί στις δυτικές δομές. 

 

Θεωρούσε την Ουκρανία τόσο δική της που το 1954 ο διάδοχος του Στάλιν Νικίτα Χρουτσόφ, ουκρανικής καταγωγής ο ίδιος, δώρισε στη Δημοκρατία της Ουκρανίας την Κριμαία, η οποία αποτελούσε μία από τις ομόσπονδες δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. Αλλά και στο πλαίσιο αυτό της ΕΣΣΔ, η Κριμαία αν και υπαγόταν στην Ουκρανία θεωρούνταν αυτόνομη περιοχή. 

 

Σε διεθνοπολιτικό επίπεδο οι Ρώσοι δεν αναγνωρίζουν αυτή την παραχώρηση. Το 1992 το Ανώτατο Συμβούλιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας θεώρησε ότι το ψήφισμα του Ανώτατου Σοβιέτ για τη μεταφορά της Κριμαίας στην Ουκρανία δεν έχει νομική ισχύ. 

 

Η λέξη Κριμαία είναι ταταρική. Προϊόντος του χρόνου και των κατακτήσεων οι Τάταροι έγιναν πλειοψηφία σε μια περιοχή όπου κατοίκησαν πρώτοι οι Έλληνες. Πρόκειται για την Ταυρική χερσόνησο των αρχαίων Ελλήνων. Την ονόμασαν έτσι γιατί, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, την όργωσε ο Ηρακλής με έναν γιγάντιο ταύρο. Εκεί κατέληξε η Ιφιγένεια και εκεί πήγε ο Ορέστης κυνηγημένος από τις Ερινύες να βρει την αδελφή του. 

 

Μάλιστα, σε μια δημόσια δήλωσή του ο Πούτιν χρησιμοποίησε το αρχαιοελληνικό όνομα της χερσονήσου. 

 

Η Κριμαία, με λίγα λόγια, είναι οικεία στους Έλληνες. Το κλίμα είναι φιλελληνικό, οι κάτοικοι έχουν συνείδηση της αρχαίας ελληνικής παρουσίας στην περιοχή τους και τη θεωρούν μέρος της ιστορίας και της παράδοσής τους. Ακόμη και σήμερα ζουν στην περιοχή περί τους 3.000 Έλληνες κατά τις επίσημες στατιστικές, αλλά μάλλον είναι αρκετά περισσότεροι. 

 

Στην Κριμαία βρέθηκα το 2017 μετά από ρωσική πρόσκληση. Η περίπτωσή της προσομοιάζει με της Κύπρου, αν και το ιστορικό υπόβαθρο είναι διαφορετικό. Μέρος της αποστολής περιλάμβανε δημόσιες εμφανίσεις των προσκεκλημένων, ακόμη και των δημοσιογράφων. Λόγω της προσομοίωσης με την κυπριακή υπόθεση ήμουν συγκρατημένος σε όσα έλεγα στις εμφανίσεις αυτές, γεγονός που προκάλεσε τη συγκρατημένη δυσφορία των ανθρώπων που μας προσκάλεσαν. 

 

Στην περιοχή πραγματοποιούνται κάθε χρόνο συναντήσεις «Φίλων της Κριμαίας», σε μια διεθνή προσπάθεια να γίνει αποδεκτή η υπάρχουσα κατάσταση. 

 

Την Κριμαία δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουν οι Ρώσοι. Αλλά ούτε και οι δυτικοί θα εγκαταλείψουν την απαίτησή τους να επιστραφεί στην Ουκρανία για να υπάρχει μια συνεχής πίεση προς τη Μόσχα. 

 

Το θέμα επικεντρώνεται στις ανατολικές εξεγερμένες περιοχές που ανήκουν στην Ουκρανία αλλά δεν τις ελέγχει το Κίεβο. 

 

Την πολιτική των ΗΠΑ για την περιοχή αν δεν διαμορφώνει τουλάχιστον την επιβλέπει η περίφημη Βικτόρια Νούλαντ, η οποία βρισκόταν στην ίδια θέση που κατέχει και σήμερα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατά τις διαδηλώσεις του 2014. Είναι η ευγενής κυρία που όταν της μίλησαν για τις διαφωνίες των Ευρωπαίων στην πολιτική της είπε το γνωστό «Να πάνε να γ… οι Ευρωπαίοι». 

 

Δεν είναι απολύτως σίγουρο πως ο καημός των ΗΠΑ είναι να εντάξουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί επιθυμία της Ουκρανίας για να τύχει της ΝΑΤΟϊκής αρωγής και να ελέγξει τις περιοχές που σήμερα ελέγχουν οι ρωσόφωνοι αντάρτες. 

 

Για μια τέτοια επιχείρηση χρειάζονται ένοπλες δυνάμεις (που δεν τις έχει), εξοπλισμό (που επίσης δεν έχει) αλλά κυρίως χρειάζεται τη στρατιωτική υποστήριξη της Δύσης στην περίπτωση που επέμβει η Ρωσία. Και η υποστήριξη αυτή θα δοθεί μόνο από τη Συμμαχία. 

 

Η εκπαίδευση του ουκρανικού στρατού από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς είναι συνεχής, όπως συνεχής είναι και η ενίσχυσή του με οπλικά συστήματα. 

 

Αλλά, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η Ηνωμένες Πολιτείες θα παρέμβουν στρατιωτικά. 

 

Η Συμμαχία δεν θα παρέμβει για δύο τουλάχιστον λόγους. Ο πρώτος είναι ότι μια σύγκρουσή του με τη Ρωσία θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Και ο δεύτερος –και σπουδαιότερος– είναι ότι οι ευρωπαϊκές χώρες-μέλη δεν επιθυμούν επ’ ουδενί να ανοίξει αυτός ο ασκός του Αιόλου. 

 

Δημοσίως η Κροατία εξέφρασε ήδη την αντίθεσή της. Το ίδιο θα κάνει και ο Γερμανός καγκελάριος κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ στις 8 Φεβρουαρίου. 

 

Η Γερμανία είναι επίσης ενοχλημένη από τις δηλώσεις Αμερικανού επισήμου που συνέδεσε τις κυρώσεις προς τη Ρωσία με τον αγωγό Nord Stream 2. Η κατασκευή έχει ολοκληρωθεί αλλά ο αγωγός δεν λειτουργεί, γεγονός που επιβαρύνει την προμήθεια αερίου στην Ευρώπη και καθιστά τις τιμές του υψηλότερες. Είναι αμφίβολο αν η μη λειτουργία του αγωγού βλάπτει τη Ρωσία, η οποία ευνοείται από τις υψηλές τιμές του φυσικού αερίου. 

 

Βέβαιη πρέπει να θεωρείται και η άρνηση της Γαλλίας να ενεργοποιηθεί το ΝΑΤΟ – ο Μακρόν, άλλωστε, θεωρεί «εγκεφαλικά νεκρή» τη Συμμαχία. 

 

Άρα ανάμιξη του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό δεν θα υπάρξει, παρά τις ψυχροπολεμικές δηλώσεις του ατυχούς γραμματέα του. Βεβαίως, ούτε και οι ΗΠΑ θα αναμιχθούν στρατιωτικά, και μάλιστα μονομερώς. Μόλις πρόσφατα αποχώρησαν ηττημένες από το Αφγανιστάν, οπότε μια νέα περιπέτεια και ιδίως με τη Ρωσία είναι αδιανόητη. 

 

Ουσιαστικά η Ουάσινγκτον εκείνο που επιδιώκει είναι να εκμεταλλευτεί την επιθυμία της ουκρανικής ηγεσίας να ενταχθεί η χώρα στις δυτικές δομές και να ανακτήσει τον έλεγχο περιοχών που της ανήκουν. Ενισχύουν την Ουκρανία παντοιοτρόπως αλλά δεν θα αναμιχθούν. Θα επιδιώξουν έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπου (proxy war) με σκοπό να απασχολούν τη Ρωσία σε μια περιοχή που τους ενδιαφέρει. 

 

Η Μόσχα από την πλευρά της βολεύεται με την παρούσα κατάσταση. Μπορεί να ενίσχυσε τις στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, όμως το έκανε εντός των συνόρων της, κάτι που είναι δικαίωμά της. Δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει καμιά εισβολή στην Ουκρανία. Θα το κάνει μόνο αν διαπιστώσει πως οι ουκρανικές δυνάμεις θα νικήσουν τους εξεγερμένους ρωσόφωνους αντάρτες των ανατολικών περιοχών. 

 

Αλλά τίποτε δεν δείχνει πως τα πράγματα θα φθάσουν ως εκεί. Ήδη η ουκρανική ηγεσία και ο ουκρανικός λαός αντιλαμβάνονται πως η χώρα κινδυνεύει να πέσει θύμα αμερικανικών –και όχι δυτικοευρωπαϊκών– πολιτικών επιδιώξεων και αρχίζουν να διαφαίνονται σημάδια διαλλακτικότητας. 

 

Εν ολίγοις, πολεμική αναμέτρηση δεν θα έχουμε. Ούτε το Κίεβο θα πέσει στην αμερικανική παγίδα. Οι Αμερικανοί δεν θα κάνουν πίσω στο δικαίωμα της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, δεν θα αποσύρουν δυνάμεις και οπλικά συστήματα. Οι Ρώσοι δεν θα αποσύρουν τις δυνάμεις τους από τα σύνορα και θα επιμείνουν στην απαίτησή τους να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ εγγύτερα της χώρας τους και στο δόγμα ότι οι χώρες έχουν δικαίωμα να επιλέξουν αμυντική συμμαχία, όχι όμως σε βάρος της ασφάλειας γειτονικών τους χωρών. 

 

Το ερώτημα τώρα είναι γιατί τα κάνουν όλα αυτά οι Αμερικανοί; Με την πολιτική που ακολουθούν και την κατάχρηση του μέτρου των κυρώσεων ωθούν τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν σε μία συνεργασία μεταξύ τους, ενώ θα τους συνέφερε η αντιμετώπιση των δυνάμεων αυτών μεμονωμένα. Απομειώνουν, επίσης, τη δυνατότητα του νομίσματός τους ως διεθνούς αποθεματικού και συναλλαγματικού μέσου. Και έρχονται σε αντίθεση και με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους. 

 

Για τους τελευταίους, τους Ευρωπαίους δηλαδή, παρουσιάζεται μια εξαιρετική ευκαιρία να αντιληφθούν ότι η τυφλή προσκόλληση στις ΗΠΑ είναι αδιέξοδη. Και να αρχίσουν να σκέφτονται την ανάγκη διαμόρφωσης μιας πιο συνεκτικής αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής που θα δώσει στην Ευρώπη γεωπολιτικό εκτόπισμα. 

 

Τελικά η ουκρανική κρίση μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης αλλαγών στην περιοχή μας με θετικό πρόσημο. Πάντως, πόλεμος δεν θα γίνει.

 

πηγή

Εμβόλιο: Μαζική ύπνωση;

Της Lucia Gangale 

 

Ο Mατίας Ντεσμέτ είναι καθηγητής κλινικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης στο Βέλγιο. Παραδίδει μαθήματα ατομικής ψυχανάλυσης, ψυχοθεραπείας και ψυχολογίας πλήθους. Είναι ειδικός στην τυραννία, τον ολοκληρωτισμό και τη μαζική ύπνωση.

 

Σε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο, ο καθηγητής Ντεσμέτ εξηγεί πώς σχηματίζεται η μαζική ύπνωση. Όταν αυτή η δυστοπική περίοδος καταλήξει στα βιβλία της ιστορίας, θα αναρωτηθούμε πώς συνέβησαν όλα αυτά, αλλά η ανάλυση του Ντεσμέτ μας δίνει ήδη σήμερα ακριβείς ενδείξεις για το τι εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Πώς, δηλαδή, είναι δυνατόν η ανθρώπινη ζωή να έχει καταντήσει αλυσοδεμένη και υποδουλωμένη σε έναν Κώδικα QR, με την ελευθερία που παραχωρούν οι κυβερνώντες μετά από κάποια εμβόλια. Πώς ήταν δυνατόν να ανταλλάσσεται η ελευθερία με ένα spritz στο μπαρ και να διαιρούμε την κοινωνία σε εμβολιασμένους και μη. Πώς η ζωή μας έχει περιοριστεί σε σάρωση μιας εφαρμογής, σαν να ήταν φαγητό αγορασμένο από το ράφι της υπεραγοράς. Πώς ήταν δυνατόν να δικαιολογούμε αυτή την εκτροπή στο όνομα μιας μόνιμης έκτακτης ανάγκης, με ένα εκβιαστικό κράτος το οποίο, προστατευόμενο πλήρως από κάθε ποινική και αστική ευθύνη, μας λέει τι να κάνουμε με το σώμα μας στο όνομα υποτιθέμενων συλλογικών αιτημάτων και της προστασίας της υγείας. Πώς ήταν δυνατόν να αναγορεύουμε την επιστήμη σε θρησκεία και το τοτέμ του εμβολίου σε πανάκεια για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Πώς, μεταξύ άλλων, όλα αυτά ήταν δυνατά σε ένα έθνος, όπως η Γαλλία, σε αντίθεση με το υπέροχο Σύνταγμά της, το Διαφωτιστικό παρελθόν και τις ιερές αρχές της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Αδελφότητας.  

 

Πάνω απ’ όλα, καθώς μέσα σε μόλις δύο χρόνια κατέστη δυνατό να διαγραφούν δεκαετίες αγώνων και αιματοχυσίας για να καθιερωθούν οι ελευθερίες που μας ανήκουν ως ανθρώπινα όντα.  

 

Ο Βέλγος ερευνητής αναρωτιέται εδώ και καιρό για τη συλλογική ύπνωση που λαμβάνει χώρα, ακόμη και μπροστά στα παράλογα και αντιφατικά κυβερνητικά μέτρα. Μια ύπνωση που οδηγεί τα άτομα να θυσιάζουν οικειοθελώς την ελευθερία τους, ακόμη και τώρα που η εξαιρετικά μεταδοτική αλλά μη θανατηφόρα παραλλαγή Oμικρον φαίνεται να σηματοδοτεί το σημείο καμπής προς το τέλος της πανδημίας του Covid 19.  

 

Σύμφωνα με τον Ντεσμέτ, υπάρχουν τέσσερις βασικές προϋποθέσεις για να είναι η κοινωνία ευάλωτη στη μαζική ύπνωση:  

 

1) Έλλειψη κοινωνικών σχέσεων, η απομόνωση και ο συνακόλουθος φόβος.  

2) Ελλειψη νοήματος ή σκοπού στη ζωή.  

3) Κυμαινόμενο άγχος (απλώς κοιτάξτε τον αριθμό των φαρμάκων κατά του άγχους και της κατάθλιψης που συνταγογραφούνται κάθε χρόνο).  

4) Υψηλά επίπεδα απογοήτευσης και επιθετικότητας.  

 

Ψέματα και αντιφάσεις από το κυρίαρχο ρεύμα θεωρήθηκαν ως αλήθειες από τις μάζες, που συνεχώς βρίσκονται σε ένταση από μια αφήγηση εμπνευσμένη από το φόβο του ιού και το μίσος προς τους διστακτικούς προς το εμβόλιο ή εκείνους που έχουν ερωτηματικά για τις κυβερνητικές αποφάσεις. Αυτοί θεωρούνται παρίες για γέλια και αποκλείονται από την κοινωνία, ακόμα κι αν είναι γιατροί, επιστήμονες και νομπελίστες.  

 

Ο Ντεσμέτ λέει: «Οι γονείς που τρυπούν τόσο λαίμαργα τα παιδιά τους μπαίνουν στη συνείδηση του πλήθους που καλείται «μαζικός σχηματισμός». Αυτή η κοινωνική αλλαγή συμβαίνει όταν υπάρχει ή υπήρξε μια περίοδος αιωρούμενου φόβου και είναι ένα βήμα στο δρόμο προς ένα ολοκληρωτικό κράτος. Ο ολοκληρωτισμός ξεκινά πάντα με ένα μαζικό σχηματισμό μεταξύ του πληθυσμού.  

 

Δεν είναι το ίδιο με μια δικτατορία. Σε μια δικτατορία, οι άνθρωποι υπακούουν από κυρίαρχο φόβο για τον δικτάτορα στην κορυφή, αλλά ο ολοκληρωτισμός είναι το αντίθετο. Ο κόσμος υπνωτίζεται να υπακούει «στο καλό της συλλογικότητας». (…) Δεν είναι πια ορθολογικοί ή επικριτικοί όπως πριν, δεν ακολουθούν πια τη λογική».  

 

Ο λόγος που τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε αυτό το συλλογικό παραλήρημα, «είναι ότι σε αυτή την αφήγηση βρίσκουν έναν νέο κοινωνικό δεσμό. Η επιστήμη, η λογική και η επιείκεια είναι άσχετες με όλα αυτά».  

 

Ο Ντεσμέτ υπογραμμίζει τη διαφορά μεταξύ μιας ανερχόμενης δικτατορίας και του ολοκληρωτισμού: «Κατά κανόνα, σε μια κλασική δικτατορία, ο δικτάτορας γίνεται πιο ήπιος και λιγότερο επιθετικός μόλις φιμωθούν οι διαφωνούμενες φωνές, η αντιπολίτευσή του. Μόλις πάρει την πλήρη εξουσία, δεν χρειάζεται πλέον να είναι επιθετικός και μπορεί να καταφύγει σε άλλα μέσα για να διατηρήσει τον έλεγχο. Σε ένα ολοκληρωτικό κράτος συμβαίνει το αντίθετο. Αυτό είναι θεμελιώδες για να το καταλάβουμε, γιατί σε μια ολοκληρωτική κοινωνία, από τη στιγμή που η αντιπολίτευση φιμωθεί, τότε το κράτος διαπράττει τις μεγαλύτερες και σκληρότερες φρικαλεότητες του».  

 

Τα τελευταία δύο χρόνια, οι αντίθετες ιδέες για τον Covid και τα εμβόλια αποσιωπήθηκαν έγκαιρα. Αναρωτιέμαστε, λοιπόν, πότε η επιστήμη αποφάνθηκε οριστικά, κατέστη αδιαμφισβήτητη και πότε απέκλεισε κάθε διάλογο. Και γιατί, μετά από δύο χρόνια, η προπαγάνδα μας σφυροκοπά όλο και περισσότερο το μοναδικό εμβόλιο για όλους, φτάνοντας σε πραγματικές μορφές δίωξης υγιών ανθρώπων, ένοχων μόνο για την άρνηση μιας επιβεβλημένης ιατρικής θεραπείας; Πώς γίνεται μετά τα χρόνια του να σημειώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός μολύνσεων μεταξύ των κατόχων του δελτίου υγείας, αφού οι μη εμβολιασμένοι μάλιστα εμποδίζονταν να ζουν και να κυκλοφορούν ελεύθερα; Πού είναι η λογική όλων αυτών των μέτρων που είναι πολιτικά και, φυσικά, όχι υγειονομικά;  

 

Στην πραγματικότητα, σήμερα, η πολιτική σφετερίστηκε τη βιολογική ζωή. Ο περίφημος Κώδικας της Νυρεμβέργης και η «ενημερωμένη συναίνεση» γεννήθηκαν ακριβώς ως άμυνα του ατόμου έναντι ορισμένων επικίνδυνων επεκτάσεων της πολιτικής εξουσίας.  

 

Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι μάζες ανέκαθεν πίστευαν στον δικτάτορα της συνοικίας και ότι το λάθος κράτησε έως ότου τα έθνη βυθίστηκαν στην άβυσσο των πολέμων και της λεηλασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων των λαών.  

 

Σήμερα, στην ψηφιακή εποχή, βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου μορφή πραξικοπήματος με τη μορφή υγειονομικής πολιτικής, μεταξύ διαταγμάτων που εκδίδονται στο άψε-σβήσε και αέναου εμβολιασμού στηριζόμενου σε μια νέα μορφή σωτηριολογικής πίστης. Όλα κατακλύζονται από τη βιασύνη και την αλαζονεία του υγειονομικού Λεβιάθαν, που όλο και γίνεται πιο νευρικός και πάντοτε αχόρταγος με τις ζωές όλων, εμβολιασμένων ή μη, τώρα πιο «ανθρώπινων». Η ιστορία μας διδάσκει ότι ακόμη και τα ξόρκια κάποτε λύνονται. Είναι μια περίοδος επαγρύπνησης περιμένοντας να πέσει η αυλαία αυτής της κωμωδίας του παραλόγου, με όλους τους θλιβερούς πρωταγωνιστές της, και η Ζωή που, παρά τη βία που συναντά κατά καιρούς, κερδίζει πάντα, ενώ αυτή η ψευδής χρηστή διακυβέρνηση καταλήγει καταβροχθίζοντας τον εαυτό της.  

 

https://www.agoravox.fr/tribune-libre/article/l-hypnose-vaccinale-de-masse-238913
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος  

 

πηγή

Ψυχολόγοι κατηγορούν τη «μονάδα προώθησης» της βρετανικής κυβέρνησης για χρήση «κατάφωρα ανήθικων» τακτικών φόβου για να τρομάξει το κοινό ώστε να ακολουθήσει τους κανόνες για τον Covid

Γράφει ο Jacob Thorburn 

 

Οι ψυχολόγοι έχουν προειδοποιήσει ότι η «μονάδα προώθησης» της κυβέρνησης χειραγωγεί την τακτική του φόβου με τρόπο που μοιάζει με την Κίνα για να εξαναγκάσει το τρομοκρατημένο κοινό να ακολουθήσει τους αυστηρούς κανόνες του Covid.

 

Οι βουλευτές πρόκειται να ξεκινήσουν έρευνα για τη συμπεριφορά των δημοσίων υπαλλήλων που βρίσκονται πίσω από τη «μονάδα προώθησης» του Νο 10 – που χρησιμοποιείται από την Downing Street για να επηρεάσει διακριτικά τη συμπεριφορά του κοινού – εν μέσω φόβων ότι χρησιμοποίησαν «εξαιρετικά ανήθικες» τακτικές με τρόπο παρόμοιο με αυτές που παρατηρούνται σε αυταρχικά κράτη.  

 

40 ψυχολόγοι συνυπέγραψαν επιστολή προς την Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης και Συνταγματικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου, προειδοποιώντας για τις ανήθικες διαφημίσεις που χρησιμοποιούν συνθήματα όπως: «Μείνετε στο σπίτι για να σώσετε ζωές» και «αν βγείτε έξω και το διαδώσετε, οι άνθρωποι θα πεθάνουν».  

 

Η χρήση τηλεοπτικών εικόνων που έδειχναν «τους οξέως ασθενείς σε μονάδες εντατικής θεραπείας» και η «μακάβρια μονοσήμαντη εστίαση στον αριθμό των θανάτων από το Covid-19 χωρίς αναφορά στη θνησιμότητα από άλλες αιτίες» αποτέλεσαν επίσης αντικείμενο κριτικής από την ομάδα.  

 

Στις παρατηρήσεις των ψυχολόγων σημειώθηκε επίσης ένα κυβερνητικό υπόμνημα που κοινοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2020, το οποίο πρότεινε να αυξηθεί το «αντιλαμβανόμενο επίπεδο προσωπικής απειλής μεταξύ εκείνων που είναι εφησυχασμένοι».  

 

Στην επιστολή προστίθεται: «Η διαπόμπευση και ο εξιλαστήριος αποδιοπομπαίος τράγος έχουν ενθαρρύνει ορισμένους ανθρώπους να παρενοχλούν όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φορέσουν κάλυψη προσώπου.  

 

‘Το πιο ανησυχητικό είναι ότι τα διογκωμένα επίπεδα φόβου θα έχουν συμβάλει σημαντικά στους πολλές χιλιάδες υπερβολικούς θανάτους μη κοβιδίων που συνέβησαν στα σπίτια των ανθρώπων, καθώς τα στρατηγικά αυξημένα άγχη αποθαρρύνουν πολλούς από το να αναζητήσουν βοήθεια για άλλες ασθένειες.  

 

«Οι κυβερνητικοί επιστήμονες που χρησιμοποιούν φόβο, ντροπή και αποδιοπομπαίους τράγους για να αλλάξουν μυαλά είναι μια ηθικά αμφίβολη πρακτική που από ορισμένες απόψεις μοιάζει με τις τακτικές που χρησιμοποιούν ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως η Κίνα, όπου το κράτος προκαλεί πόνο σε ένα υποσύνολο του πληθυσμού του σε μια προσπάθεια να εξαλείψει τις πεποιθήσεις και τη συμπεριφορά που αντιλαμβάνεται ως αποκλίνουσες». 

 

Η ομάδα επέκρινε επίσης τη χρήση τηλεοπτικών εικόνων που έδειχναν «τους βαριά ασθενείς σε μονάδες εντατικής θεραπείας» και τη «μακάβρια μονοσήμαντη εστίαση στον αριθμό των θανάτων από το Covid-19 χωρίς αναφορά στη θνησιμότητα από άλλες αιτίες».  

 

Η Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης και Συνταγματικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου πρόκειται τώρα να διερευνήσει τη χρήση των διαφημίσεων τρόμου από τη μονάδα «ώθησης» κατά τη διάρκεια της πανδημίας.  

 

Ο William Wragg, πρόεδρος της επιτροπής, δήλωσε στην Telegraph: «Το κεντρικό ζήτημα είναι πώς η «ώθηση» εντάσσεται στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και της ευθύνης των υπουργών.  

 

«Κανονικά, είναι αρκετά απλό να γνωρίζουμε πού βρίσκονται οι γραμμές λογοδοσίας μεταξύ του νόμου, των βουλευτών που ελέγχουν τον νόμο και του κοινού που τον ακολουθεί.  

 

«Και αυτό είναι ένα ευρύτερο ερώτημα σχετικά με το πόσα, σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, βρίσκονται εκτός αυτής της προσέγγισης».  

 

Η ομάδα που ξεκίνησε από την κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον το 2010, ήταν υπεύθυνη για τον θετικό επηρεασμό της συμπεριφοράς με μικροσκοπικές αλλαγές χωρίς την εισαγωγή νομοθεσίας.  

 

Επίσημα γνωστή ως «ομάδα κατανόησης της συμπεριφοράς», η αρμοδιότητα της μονάδας επεκτάθηκε για να ενθαρρύνει τη συμμόρφωση του κοινού με τους κανονισμούς του Covid κατά την έναρξη της πανδημίας.  

 

Οι προηγούμενες επιτυχίες της περιλάμβαναν την ενίσχυση της ποικιλομορφίας στην αστυνομία, τη βοήθεια του Κέντρου Εργασίας να βγάλει περισσότερους ανθρώπους από τα επιδόματα και την αύξηση του αριθμού των δωρητών οργάνων.  

 

Ωστόσο, η «μονάδα προώθησης» έχει δεχτεί σημαντικά πυρά τις τελευταίες εβδομάδες για τον ρόλο της στον επηρεασμό της κοινής γνώμης καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης του Covid.  

 

Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς: (Γ. Μεταξάς)  

 

Πηγή: daily mail 

το είδαμε ΕΔΩ

Διώκονται επειδή απέδειξαν πως η πλειονότητα των βιαστών είναι μετανάστες!

Μια πρόσφατη περίπτωση στη Σουηδία θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί πολιτικοί και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων συχνά ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία για υψηλότερη εγκληματικότητα στις κοινότητες μεταναστών στις δυτικές κοινωνίες. 

 

Μια πρόσφατη περίπτωση στο Πανεπιστήμιο του Λουντ χρησιμεύει τώρα ως ξεκάθαρο παράδειγμα του τι συμβαίνει όταν οι έρευνες προσπαθούν να συγκεντρώσουν επιστημονικά στοιχεία σχετικά με ζητήματα που μπορεί να μην υποστηρίζουν την επίσημα εγκεκριμένη πολιτική αφήγηση.

 

Αποδεικνύει επίσης ότι οι πόροι περιορίζονται για τη μελέτη των επιπτώσεων της μετανάστευσης, πώς η έρευνα για το θέμα δεν επιτρέπεται από τα πανεπιστήμια και πώς οι επιστήμονες που δεν υπακούουν στους περιορισμούς αντιμετωπίζουν σοβαρές διώξεις.  

 

Αυτό συνέβη στην καθηγήτρια Κριστίνα Σούντκουστ από το Πανεπιστήμιο Λούντ της Σουηδίας, η οποία μαζί με δύο άλλους συναδέλφους της, διεξήγαγε λεπτομερή έρευνα για το προφίλ εκείνων που διαπράττουν σεξουαλική βία στη Σουηδία. Η έρευνα δεν στόχευε στον ρατσιστικό χαρακτηρισμό των δραστών, όπως το έθεσαν οι ίδιοι οι επιστήμονες, αλλά εντούτοις ανακάλυψαν κάποια στοιχεία για το εθνικό προφίλ των βιαστών τυχαία. 

 

Η Σούντκουστ, η οποία είναι η πιο αναφερόμενη καθηγήτρια στο πανεπιστήμιό της σχετικά με την κοινωνική έρευνα, τώρα ερευνάται για δημοσίευση μιας μη εξουσιοδοτημένης έκθεσης έρευνας και μπορεί να αντιμετωπίσει ποινική δίωξη επειδή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πλειονότητα των βιασμών διαπράττονται από μετανάστες στη χώρα.  

 

Τι δείχνει όμως η έρευνα; Τα δημοσιευμένα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μετανάστες όχι μόνο υπερεκπροσωπούνται δυσανάλογα σε περιπτώσεις βιασμού, αλλά παρόλο που αποτελούν μειονότητα στη Σουηδία, διαπράττουν τη συντριπτική πλειοψηφία της σεξουαλικής βίας.  

 

Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η μελέτη ανέλυσε μόνο περιπτώσεις μεταξύ της περιόδου 2000 και 2015, δηλαδή πριν από την τεράστια εισροή μεταναστών το 2015 από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Στήριξαν τη μελέτη τους σε ένα δείγμα 3.000 καταδικαστικών αποφάσεων σε υποθέσεις βιασμού. Όπως προαναφέρθηκε, στόχος της μελέτης δεν ήταν να διερευνηθεί η εθνοτική καταγωγή των δραστών, αλλά να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν κοινοί παρονομαστές σε θέματα υγείας, κοινωνικής θέσης, απασχόλησης κ.λπ. Οι αποκαλύψεις για το εθνοτικό προφίλ ήταν μόνο ένα βοηθητικό εύρημα, αλλά ήταν αδύνατο να αγνοηθούν.  

 

«Οι μετανάστες ήταν απλώς μια μεταβλητή και αποδείχθηκε μια πολύ αξιοσημείωτη ανακάλυψη, καθώς υπήρχαν πολλοί μετανάστες και άτομα που γεννήθηκαν στο εξωτερικό σε αυτήν την ομάδα», είπε η Σούντκουστ . Η επιστημονική έρευνα διεξήχθη επειδή, όπως λέει η εφημερίδα στην εισαγωγή της, «η Σουηδία έχει δει μια αύξηση στα ποσοστά σεξουαλικών εγκλημάτων, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού. Επομένως, η γνώση του ποιοι είναι οι δράστες αυτών των εγκλημάτων είναι σημαντική για την πρόληψη». 

 

Κατά τη διάρκεια της ανάλυσης δεδομένων, πληροφορίες σχετικά με τις διαταραχές χρήσης ουσιών, την προηγούμενη εγκληματικότητα και τις ψυχιατρικές διαταραχές ανακτήθηκαν από σουηδικά μητρώα με βάση τον πληθυσμό. Στην ανάλυση συμπεριλήφθηκαν συνολικά 3.039 παραβάτες. Η πλειοψηφία τους ήταν μετανάστες (59,2 τοις εκατό) εκ των οποίων η πλειοψηφία (47,7 τοις εκατό) γεννήθηκαν εκτός Σουηδίας. Η μελέτη συνέστησε ότι η διαπίστωση ότι η πλειονότητα των παραβατών ήταν μετανάστες δικαιολογεί περαιτέρω διερεύνηση και περισσότερες μελέτες που λαμβάνουν υπόψη τα συμφραζόμενα χαρακτηριστικά μεταξύ αυτών των παραβατών. Η μελέτη επισημαίνει επίσης ότι τα είδη των σεξουαλικών εγκλημάτων δεν αναφέρονται σε μεγάλο βαθμό. Σύμφωνα με στοιχεία του Σουηδικού Εθνικού Συμβουλίου για την Πρόληψη του Εγκλήματος, υπήρξαν 23.200 σεξουαλικά εγκλήματα που αναφέρθηκαν στην αστυνομία το 2019, εκ των οποίων τα 8.820 (38 τοις εκατό) ήταν βιασμοί και βιασμοί.  

 

Σύμφωνα με την ετήσια Σουηδική Έρευνα Εγκλήματος για το 2019, υπολογίστηκε ότι το 5,6 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού μεταξύ 16 και 84 ετών είχε πέσει θύμα σεξουαλικών εγκλημάτων. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι περισσότερες γυναίκες (9,4 τοις εκατό) από τους άνδρες (1,4 τοις εκατό) δήλωσαν ότι ήταν θύματα σεξουαλικών εγκλημάτων. Ο βιασμός, που είναι το πιο σοβαρό σεξουαλικό έγκλημα, αυξήθηκε κατά 45,4 τοις εκατό μεταξύ 2008 και 2018. Ωστόσο, παρά τις εμφανείς αυτές αυξήσεις, ο αριθμός των δραστών που κρίθηκαν ένοχοι για σεξουαλικά αδικήματα ήταν αρκετά σταθερός μεταξύ του 2008, καθώς το ποσοστό των εξιχνιασμένων βιασμών από την αστυνομία έχει μειωθεί σημαντικά από το 2009 (31 τοις εκατό). Στην πραγματικότητα, το 2016, το ποσοστό ήταν μόλις 11 τοις εκατό. Σχεδόν οι μισοί από τους παραβάτες γεννήθηκαν εκτός Σουηδίας (47,7 τοις εκατό) ακολουθούμενοι από Σουηδικής καταγωγής παραβάτες με Σουηδούς γονείς (40,8 τοις εκατό).
………………   

 

Τα ευρήματα της μελέτης στην πραγματικότητα ευθυγραμμίζονται με την ίδια τάση που βρέθηκε σε άλλες αναφορές και μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν στη Σουηδία σχετικά με τη σεξουαλική επίθεση και τον ομαδικό βιασμό. Ακόμη και σε άλλους τομείς εγκληματικότητας, όπως οι φόνοι, οι μετανάστες υπερεκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό. Τέτοιες μελέτες ήταν σπάνιες, αλλά μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει απειληθεί με δίωξη για τη διεξαγωγή επιστημονικής έρευνας μέχρι τώρα.  

 

Η έκθεση έρευνας που διεξήχθη από την Σούντκουστ και τους συναδέλφους της υποβλήθηκε στο Συμβούλιο Προσφυγών για δεοντολογικό έλεγχο — ένα όργανο που αναφέρεται στο Υπουργείο Παιδείας της Σουηδίας. Θα διερευνήσουν εάν η Σούντκουστ και ο καθηγητής Αρνταβάν Κοσνούντ ο συν-συγγραφέας της εργασίας, έλαβαν «δεοντολογική άδεια» να χειρίζονται «ευαίσθητα δεδομένα». Ο καθηγητής Κοσνούντ απάντησε λέγοντας στη σουηδική πύλη Samnytt: «Είναι κρίμα» και πρόσθεσε ότι κατηγορούνται για «διεξαγωγή και δημοσίευση παράνομης έρευνας». «Ο σκοπός της μελέτης δεν ήταν να ανακαλύψει πώς είναι η μετανάστευση. Παραδόξως, αυτή η μεταβλητή αποδείχθηκε αρκετά σημαντική και δεν ξέραμε εκ των προτέρων τι θα έδειχνε η μελέτη. Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα προφίλ του δράστη, να μάθουμε ποιος είναι ο τυπικός δράστης», είπε.  

 

Ωστόσο, η ηθική αρχή φαίνεται να ετοιμάζεται να επιβάλει κάποια μορφή τιμωρίας που σχετίζεται με την υπόθεση. «Δεν βλέπω πουθενά ότι ζητείται ηθική άδεια για να ελεγχθεί η υπόθεση εάν οι μετανάστες υπερεκπροσωπούνται στα στατιστικά στοιχεία για τους καταδικασμένους βιαστές», ανέφερε το σώμα.  

 

Οι επιστήμονες επικρίθηκαν επίσης για ανεπαρκή αξιολόγηση, καθώς απέτυχαν να υποδείξουν πώς η έρευνά τους θα έπρεπε να «μειώσει τον αποκλεισμό και να βελτιώσει την ενσωμάτωση». Όσον αφορά την ένταξη, δεν είναι σαφές πώς η απόκρυψη του κοινωνικού και εθνοτικού υπόβαθρου των βιαστών θα «μειώσει τον αποκλεισμό και θα βελτιώσει την ένταξη». Ωστόσο, αυτοί οι επιστήμονες, ένας από τους οποίους είναι ο ίδιος μεταναστευτικής καταγωγής, πρέπει τώρα να αποδείξουν ενεργά την αθωότητά τους.  

 

Ως έχει, η υπόθεση εναντίον αυτών των επιστημόνων μπορεί να σχεδιαστεί ως τακτική εκφοβισμού εκ μέρους των σουηδικών πολιτικών και ακαδημαϊκών αρχών για να φιμώσουν τα επιστημονικά στοιχεία που βλάπτουν σοβαρά την αφήγηση της ανοιχτής κοινωνίας που υποστηρίζεται από τα κυρίαρχα σουηδικά πολιτικά κόμματα. και ότι η ολοένα και πιο ανεξέλεγκτη βία, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής βίας που εξαπλώνεται στη σουηδική κοινωνία, είναι άμεσο αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων από διαδοχικές κυβερνήσεις υπέρ της μετανάστευσης και κατά του νόμου και της τάξης.

 

πηγή

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

 

Η πανδημία έδωσε την αφορμή να ατονήσουν όλοι οι εορτασμοί. Μεταξύ αυτών και ο εορτασμός των Τριών Ιεραρχών, οι οποίοι ακόμη τύποις παραμένουν προστάτες της Παιδείας μας. Βέβαια καθώς η Παιδεία μας έχει από δεκαετίες καταβαραθρωθεί και υποκατασταθεί από εκπαίδευση άκρως χρησιμοθηρική και μάλιστα ανεπαρκή, ώστε να ακμάζει η κακώς λεγόμενη παραπαιδεία, αντί παρεκπαίδευση, ο εορτασμός έχει από καιρό εκπέσει σε εμπαιγμό. Συνεπώς, δεν πρέπει να μας θλίβουν οι εξελίξεις. Ο μη εορτασμός είναι καλύτερος από τον κακό εορτασμό. Στον εκκλησιαστικό χώρο είναι σε χρήση η φράση «εορτή αγίων μίμηση αγίων». Ο εορτασμός λοιπόν με βάση πρωτόκολλο, το οποίο εκτελείται με μορφή αγγαρείας χωρίς πίστη, χωρίς παλμό και διάθεση απόδοσης τιμής όχι μόνο δεν προσφέρει κάτι το ουσιώδες σε μικρούς και μεγάλους, αλλά, απεναντίας, αποτελεί δείκτη κατάπτωσης και παρακμής.

 

Αν κάνουμε εξέταση του κοινωνικού σώματος, είναι εύκολο να διακρίνουμε αποκλίνουσες τάσεις, οι οποίες έχουν διαταράξει σφοδρά τη συνοχή μας ως έθνος. Μπορεί να έχουν δοθεί πολλοί ορισμοί του έθνους με βάσει αυτά που διάφορες ομάδες θεωρούν βασικά χαρακτηριστικά του, όμως, θεωρώ, ως πλέον σημαντικό, πέρα από οποιαδήποτε άλλο, όπως κοινή καταγωγή, γλώσσα, θρησκευτική πίστη ή οποιοδήποτε άλλο το κοινό όραμα για την πορεία στο ιστορικό γίγνεσθαι. Και αυτό, δυστυχώς έχει φυγαδευθεί από τον Νεοέλληνα. Μπορεί να έχουμε οι πλείστοι την αίσθηση της κοινής καταγωγής και να αισθανόμαστε Έλληνες, μπορεί να έχει επικρατήσει η ελληνική γλώσσα και οι πλείστοι να είμαστε βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, αλλά αυτά δεν αρκούν για τη διατήρηση της συνοχής, όταν η ουσία έχει υποκατασταθεί από τον τύπο. Η γλώσσα μας κακοποιείται βάναυσα με την άκριτη εισδοχή πλήθους ξένων λέξεων και τη γλωσσοπενία, άμεσο παρεπόμενο ελλιπούς εκπαίδευσης. Ο πατριωτισμός, γνώρισμα ευρέος τμήματος της κοινωνίας στο παρελθόν, έχει φυγαδευθεί, καθώς πνέει ο λίβας του αρρωστημένου διεθνισμού της μεταϊδεολογικής εποχής. Η πίστη έχει εξασθενήσει στο έπακρο σε μεγάλο πλήθος του πληθυσμού, ενώ πολλοί από τους κρατούντες πολιτικοί, εκπαιδευτικοί, διανοούμενοι με καύχηση διακηρύσσουν την αθεΐα τους ως κατάκτηση με τη βοήθεια των επιστημονικών γνώσεων και των κοινωνικών μεταβολών στον δυτικό κόσμο. 

 

Είναι εύκολο να διακρίνουμε τρεις κοινωνικές ομάδες στον ελληνικό λαό. Η πρώτη είναι η άρχουσα τάξη, πολιτική, οικονομική, εκπαιδευτική και διανόησης, οπαδοί της νεωτερικότητας. Παρά τις μεταξύ τους φαινομενικές «ιδεολογικές» διαφορές πολύ περισσότερα είναι εκείνα που τους ενώνουν. Το όραμά τους είναι εκείνο του Κοραή. Αυτός πρώτος διασάλπισε την επιτακτική ανάγκη ο νέος ελληνισμός, που θεωρούσε ότι τελούσε υπό διαμόρφωση, να αποκτήσει εθνική ταυτότητα, μετά από 2000 έτη δουλείας, κατά το πρότυπο των εθνικών κρατών της δυτικής Ευρώπης. Πίστευε ο Κοραής ότι πρώτος κατακτητής των Ελλήνων υπήρξε ο Φίλιππος της Μακεδονίας και ακολούθησαν οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί και οι Οθωμανοί. Βυζαντινούς αποκάλεσαν τους προγόνους μας της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας της Ρωμανίας οι άσπονδοι «φίλοι» μας Γερμανοφράγκοι. Συνεπώς και οι Τρεις Ιεράρχες, οι σε βάθος μελετήσαντες την αρχαία ελληνική γραμματεία σε ελληνικότατα σχολεία υπήρξαν, ως Βυζαντινοί ξένοι και κατακτητές! Κι ας ανήκαν σε λαούς, οι οποίοι εξελληνίστηκαν κατά τους ελληνιστικούς χρόνους χάρη στην μεγαλειώδη όχι μόνο στρατιωτική αλλά και εκπολιτιστική εκστρατεία του μεγάλου Αλεξάνδρου. Γι’ αυτό και στο στόχαστρο έχουν τεθεί όλοι εκείνοι που προβάλλουν την άρρηκτη συνέχεια του ελληνισμού, όπως ο Καβάφης με τους στίχους του: 

 

Κι απ’ την θαυμάσια πανελλήνιαν εκστρατεία, 

την νικηφόρα, την περίλαμπρη, 

την περιλάλητη, την δοξασμένη 

ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά, 

την απαράμιλλη: βγήκαμ’ εμείς· 

ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας. 

 

Βέβαια ο ελληνικός καινούριος κόσμος μέγας είναι εκείνος που προέκυψε από τον ειρηνικό μετασχηματισμό της Ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε ελληνική χάρη στη χριστιανική πίστη. Και είναι η Εκκλησία που αξιοποίησε την ελληνική γλώσσα στη λατρεία και στη διατύπωση των δογμάτων εξ αρχής, ενώ επίσημη της αυτοκρατορίας ήταν ακόμη η λατινική. 

 

Για να επέλθει ο εκδυτικισμός της χώρας έπρεπε να αποκοπεί ο λαός από τις ρίζες του και τις παραδόσεις του. Η κύρια ρίζα του ελληνισμού, κατά την μετά Χριστόν εποχή, υπήρξε η ορθόδοξη πίστη. Η χριστιανική πίστη όμως έχει βρεθεί στο στόχαστρο των λεγομένων «διαφωτιστών» και του αστικού καθεστώτος, το οποίο ανέτρεψε το διεφθαρμένο φεουδαρχικό σύστημα και γέννησε τον κομμουνισμό. Βέβαια όπως και στην μυθολογία μας έτσι και εδώ ο «Κρόνος» καταβρόχθισε το «παιδί» του. Οι επηρεασμένοι από τις κοινωνικές μεταβολές στη δυτική Ευρώπη με τη στήριξη των «προστατών» μας κατέβαλλαν και συνεχίζουν να καταβάλλουν εργώδεις προσπάθειες έχοντας την κοσμική ισχύ, πολιτική, οικονομική και των μέσων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Βέβαια ο αρρωστημένος εθνικισμός του 19ου αιώνα είναι πλέον ξεπερασμένος. Τώρα προβάλλεται κατά κόρον ο διεθνισμός που στοχοποιεί τα έθνη και τον πατριωτισμό ταυτίζοντάς τον με τον εθνικισμό, από τον οποίο δοκιμάστηκε ιδιαίτερα η Ευρώπη κατά τον 20ο αιώνα. Το σύνθημα που κυριαρχεί είναι: «είμαστε πολίτες του κόσμου». Και συμπληρώνω: «υποταγμένοι σε απάνθρωπο σύστημα οικονομικής ολιγαρχίας»  

 

Η δεύτερη ομάδα είναι εκείνοι που αγωνίζονται να μείνουν σταθεροί στην παράδοση, η οποία είναι θεμελιωμένη στην ορθόδοξη πίστη και στην πατροπαράδοτη φιλοπατρία. Αυτοί ακολουθούν τους πρωτοπόρους διαχρονικά μάρτυρες της πίστεως και της πατρίδος και μας παρέδωσαν την ελληνορθόδοξη παράδοση, η οποία στον καιρό μας χλευάζεται από τα μέλη της πρώτης ομάδας. Πρωτοπόροι στους νεότερους χρόνους υπήρξαν οι νεομάρτυρες, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Ρήγας Βελεστινλής, οι επαναστάτες «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία», ο Καποδίστριας, που όλοι, κατά «σύμπτωση», θυσίασαν τη ζωή τους. Κανένας από αυτούς δεν περίμενε να τον προσδιορίσουν οι ξένοι. Είχε βαθειά την επίγνωση του ποιοι υπήρξαν οι πρόγονοί του. Ακόμη και ο παντελώς αγράμματος Μακρυγιάννης. Ο ομάδα αυτή φαίνεται να φθίνει με την πάροδο του χρόνου. 

 

Η Τρίτη ομάδα, η πολυπληθέστερη κατά τη γνώμη μου, είναι εκείνη που ο Τσόμσκυ αποκαλεί το ζαλισμένο κοπάδι. Είναι οι άνθρωποι του καναπέ, άβουλοι και υποταγμένοι μοιρολατρικά στις εξελίξεις χωρίς κριτική σκέψη και διάθεση ενασχόλησης με τα κοινά, αποδεχόμενοι την προπαγάνδα εκ της μικρής οθόνης, δηλαδή ευρισκόμενοι υπό την πλήρη χειραγώγηση της πρώτης ομάδας.  

 

Αν, υπό τις συνθήκες αυτές, σε συνδυασμό με την τρομακτική δημογραφική γήρανση, απόρροια του ενστερνισμού των «δυτικών αξιών», πιστεύουμε ότι ο ελληνισμός έχει μέλλον αυταπατώμαστε. Βέβαια σαρκαστικά θα μας αποκριθούν οι οπαδοί της πρώτης ομάδας: Ελληνισμός; Ποιος ελληνισμός; Και όμως ο ελληνισμός θα επιβιώσει παρά τις άκρως αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στη διεθνή σκηνή. Αισιοδοξώ ότι κάποτε θα ανανήψουμε και θα επανέλθουμε στις δικές μας, τις πραγματικές αξίες. 

 

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

«Καλλιό ’ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή; »

Γράφει ο  Θ. Μαλκίδης

 

Τούτες τις δύσκολες στιγμές έχει μεγάλη σημασία ποιος μιλάει και τι λέει για το Αιγαίο και την Κύπρο, τη Θράκη και τη Μακεδονία.

 

Έχει αξία ποιος μιλάει και τι λέει για το Χίτλερ Ερντογάν, για την καθημερινή εισβολή στα νησιά και τον Έβρο, για τη Χάγη, για την εθνική μας κυριαρχία. 

 

Αν είναι δηλαδή Δημάρατος, Νενέκος, Γκέμπελς πρόθυμος να πουλήσει και να πουληθεί, ή αν είναι αξιοπρεπής, με θάρρος και ανδρεία, βίο, λόγο και έργο Ελληνικό. 

 

Το δίλημμα είναι μπροστά μας, ως κρίσιμο ερώτημα ύπαρξης και συνέχειας για τον Ελληνισμό: 

Υποταγή και Εξαφάνιση ή Αντίσταση και Επιβίωση; 

«Καλλιό ’ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή;» 

 

Η συνέντευξή μου στο Ραδιοφωνικό σταθμό Μετρόπολις Θεσσαλονίκης Μακεδονίας.

 

πηγή

Το όνειδος των Ιμίων, η κληρονομιά του προδότη Σημίτη

H πορεία προς την εθνική ήττα και ταπείνωση ήταν προδιαγεγραμμένη

 

Τα τέλη Ιανουαρίου έχουν συνδεθεί οριστικά και αμετάκλητα με την ντροπή των Ιμίων, που άφησε ως θλιβερή κληρονομιά πίσω της το φαύλο καθεστώς Σημίτη. Όλες οι χώρες που έχουν αντίθετα συμφέροντα από τη δική μας βγήκαν κερδισμένες όταν κυβερνούσε. Η Ελλάδα, όμως, γνώριζε τη μια ήττα μετά την άλλη.

 

Σημειολογικό ενδιαφέρον έχει ότι ο πρωθυπουργός των Ιμίων είναι ο άνθρωπος που το 1996 έδινε την εντολή να υποσταλεί η ελληνική σημαία από εθνικό έδαφος και την Πρωτοχρονιά του 2002 κράδαινε γεμάτος χαρά και υπερηφάνεια… χαρτονομίσματα ευρώ μπροστά από ένα ΑΤΜ. 

 

Δεν είναι βέβαιο αν ο Κώστας Σημίτης είναι ο πρώτος και ο μόνος πολιτικός στον κόσμο που φωτογραφήθηκε τόσο ενθουσιασμένος όταν ένα μηχάνημα αυτόματης ανάληψης μετρητών τού επέτρεψε να κάνει ανάληψη μια χούφτα μετρητά και να τα κρατά σφιχτά στα χέρια του. Είναι, ωστόσο, σίγουρο ότι ο πολιτικός προϊστάμενος του Τάσου Μαντέλη, του Θεόδωρου Τσουκάτου, του Άκη Τσοχατζόπουλου, του Γιάννου Παπαντωνίου και άλλων πρωταγωνιστών του «εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος» διέσυρε με τις επιλογές και την πολιτική του τη πατρίδα μας και την κατέστησε περίγελο ισχυρών και ανίσχυρων χωρών, και «γκριζάρισε» το Αιγαίο αναγνωρίζοντας ζωτικά δικαιώματα των Τούρκων στο ελληνικό αρχιπέλαγος. 

 

Τα Ίμια, όπως τα διαχειρίστηκε η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, συνοψίζουν όλες τις παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος: προχειρότητα, παγερή αδιαφορία για τα εθνικά ζητήματα, ξενοδουλεία, απόσταση από τη λαϊκή ψυχή, ηττοπάθεια, άγνοια των διεθνών κανόνων, αλλά και της σημασίας που έχει η ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων για το διεθνές status της χώρας, και τοποθετήσεις σε θέσεις «κλειδιά» άχρηστων κομματανθρώπων. 

 

Έτσι όπως είχε διατάξει τις πολιτικές δυνάμεις του το σάπιο και διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ, με μαέστρο της φάλτσας ορχήστρας τον Κώστα Σημίτη, η πορεία προς την εθνική ήττα και ταπείνωση ήταν προδιαγεγραμμένη. 

 

Οι Έλληνες είδαμε για πρώτη φορά στην πολυχιλιετή Ιστορία μας να υποστέλλεται ελληνική σημαία από εθνικό έδαφος, τρία παλικάρια των Ενόπλων Δυνάμεων να σκοτώνονται εν ώρα εκτέλεσης των καθηκόντων τους και τον επικεφαλής του κράτους, αντί να παραιτείται και να παραδίδεται άμεσα στις Αρχές, να πηγαίνει στο εθνικό Κοινοβούλιο για να… ευχαριστήσει τους Αμερικανούς! 

 

Το μόνο καλό που άφησε πίσω του ο Κώστας Σημίτης είναι το δίδαγμα ότι τα εθνικά ζητήματα είναι αδιαχώριστα από τα οικονομικά, τα κοινωνικά και τα πολιτισμικά. Όποιος αποτυγχάνει στην υπεράσπιση των εθνικών δικαίων αποτυγχάνει παντού. Ηθική υποχρέωση των Ελλήνων, να μην επιτρέψουν ποτέ ξανά να ριζώσει στην πατρίδα καθεστώς σαν αυτό που έδωσε τόσο πολλές χαρές στους Τούρκους και ντροπές στους Έλληνες. 

 

Το χρωστάμε και στα παλικάρια που έπεσαν εκείνη τη βραδιά, στους αντιπλοιάρχους ΠΝ Παναγιώτη Βλαχάκο και Χριστόδουλο Καραθανάση, και στον σημαιοφόρο ΠΝ Έκτορα Γιαλοψό.

 

πηγή

Το χρονικό των Ιμίων 30-31/1/1996

Tου Κ. Α. Οικονόμου δασκάλου – συγγραφέα 

 

Οι Έλληνες ίσως ξεχνάμε εύκολα, μα η λήθη δεν βοηθά στην αποφυγή αντίστοιχων καταστάσεων στο μέλλον. Ας δούμε τα γεγονότα που οδήγησαν, πριν 18 χρόνια, Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα πολέμου.

 

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ:  

 

26/12/1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκεν Ακάντ» προσαράζει τυχαία (;) στις βραχονησίδες Ίμια. Ο Τούρκος πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα αρνούμενος αποδοχής βοήθειας από ελληνικά μέσα έρευνας και διάσωσης.  

 

28/12: ελληνικά ρυμουλκά απεγκλωβίζουν το τούρκικο πλοίο.  

 

29/12: ανακοίνωση του τουρκικου ΥΠΕΞ χαρακτηρίζει τα Ίμια τουρκικό έδαφος, ενώ η Ελλάδα απορρίπτει τους ισχυρισμούς των Τούρκων (10/1/96!) αναφέροντας τη συνθήκη των Παρισίων του 1947, με την οποία τα Ίμια παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα, κατά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων.  

 

14/1: Ο Αμερικάνος πρόεδρος Κλίντον, σε επιστολή του προς Ελληνοαμερικανό γερουσιαστή, αναφέρει: “Φοβάμαι θερμό επεισόδιο”.  

 

19/1: Στην Ελλάδα πρωθυπουργός γίνεται ο Σημίτης.  

 

25/1: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δ. Διακομιχάλης, συνοδευόμενος από Αστυνομικούς, υψώνει στα Ίμια την ελληνική σημαία.  

 

28/1: Μία ομάδα Τούρκων δημοσιογράφων της «Χουριέτ» προσεγγίζει τα Ίμια με ελικόπτερο, υποστέλλει την ελληνική σημαία και υψώνει την τουρκική. Άνδρες του περιπολικού«Παναγόπουλος» στις 08:00 αντιλαμβάνονται την τουρκική σημαία.Τις επόμενες ώρες ο αρχηγός Γ.Ε.Ν. δίνει εντολή στον πλοίαρχο του περιπολικού «Αντωνίου» να σπεύσει στα Ίμια, να αφαιρέσει την τουρκική σημαία και να υψώσει ξανά την ελληνική. Ο Αρχηγός Γ.Ε.Ν. επικοινωνεί με τον Α.Γ.Ε.ΕΘ.Α., ναύαρχο Λυμπέρη, τον οποίο ενημερώνει για τα γεγονότα. Ο Λυμπέρης επιδοκιμάζει τις κινήσεις του Α/Γ.Ε.Ν. και παράλληλα ενημερώνει τον υπουργό Εθνικής Αμύνης, Αρσένη, ενώ επικοινωνεί με το Ναυτικό Διοικητή Αιγαίου, αρχιπλοίαρχο Ι. Καλλιγιάννη, συμβουλεύοντάς τον να υψωθεί η σημαία από το δημάρχο Καλύμνου και όχι απευθείας από το πολεμικό πλοίο (λόγω αποστρατικοποιημένης ζώνης). Η επικοινωνία, όμως, δεν κατέστη δυνατή και η σημαία υψώθηκε από το πλήρωμα του «Αντωνίου».

 

30/1: Δημοσιεύεται σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο οι Τούρκοι διεκδικούν το σύνολο των βραχονησίδων, πλησίον των Τουρκικών ακτών. Από το πρωί στην περιοχή επικρατεί ένταση. Το απόγευμα, ελληνικά και τουρκικά πολεμικά έχουν σπεύσει στην περιοχή των Ιμίων προωθούμενα σε διάταξη μάχης. Συγχρόνως, άνδρες των Ο.Υ.Κ. αποβιβάζονται στα Ανατολικά Ίμια και Ειδικές Δυνάμεις στην γειτονική Καλόλιμνο. Στις 23:00 διατάσσεται επιστράτευση στις στρατιωτικές δυνάμεις Έβρου και νήσων του Αιγαίου.  

 

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ:

 

30/31/1/1996: Τη νύχτα, οι καιρικές συνθήκες είναι εξαιρετικά κακές: Βρέχει συνεχώς, ορατότητα μηδενική. Στη 01:15 Τούρκοι κομάντος διαφεύγουν της προσοχής των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού και αποβιβάζονται στη μικρή Ίμια, όπου δε βρίσκονται ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις. Υψώνουν την τουρκική σημαία. Παραμένουν επτά ώρες. Το γεγονός διαπιστώνεται από το«Αντωνίου» και επιβεβαιώνεται από ελικόπτερο της Φρεγάτας «Ναυαρίνο». Στις 05:30 το ελικόπτερο επιστρέφοντας καταπέφτει στη θάλασσα. 

 

Σκοτώνονται οι αξιωματικοί που επέβαιναν, Χ. Καραθανάσης, Ε. Γιαλοψός, Π. Βλαχάκος, οι οποίοι μαζί με τους Κυπρίους φονευθέντες αγωνιστές Τάσο Ισαάκ και Σολ. Σολωμού συναπαρτίζουν την ομάδα των τελευταίων αθανάτων ηρώων του Ελληνισμού στον 20ο αιώνα. Το ΚΥΣΕΑ, που κατευθυνόταν από τις γραμμές των πολιτικών προϊσταμένων (Σημίτη και ΥΠΕΘΑ Αρσένη) ύστερα από σύσκεψη, απορρίπτει το ενδεχόμενο ανακατάληψης των Ιμίων, για αποφυγή σύρραξης!

 

Στις 06:10, οι υπουργοί Αμύνης και Εξωτερικών, Αρσένης και Πάγκαλος, στη θητεία του οποίου σημειώθηκε το εξίσου ατιμωτικό περιστατικό της υπόθεσης Οτσαλάν, ανακοινώνουν τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας με παρέμβαση του Προέδρου Κλίντον και του Χόλμπρουκ. Οι ελληνικές δυνάμεις αποχωρούν από τα Ίμια παίρνοντας μαζί την ελληνική σημαία. Το ίδιο πράττουν και οι Τούρκοι καταδρομείς. Τέλος ο Έλληνας πρωθυπουργός εκφράζει τις … θερμές του ευχαριστίες στον πρόεδρο Κλίντον για τη μεσολάβησή του στην προσπάθεια αποφυγής περαιτέρω κλιμάκωσης.

 

Ο ΥΕΘΑ, Γ. Αρσένης, απέδωσε την πτώση του ελικοπτέρου στο φαινόμενο vertigo, (απώλεια προσανατολισμού του πιλότου, όπου πολύ συχνά συγχέεται θάλασσα και ουρανός κατά τους ελιγμούς των σκαφών), λόγω του σκότους και των καιρικών συνθηκών! Σημειώνεται ότι τα ελικόπτερα αυτά δεν τηρούν προδιαγραφές νυκτερινών πτήσεων. Η πτώση του ελικοπτέρου, οι καταγγελίες συγγενών των νεκρών αξιωματικών, σε συνδυασμό με την επιμονή του ΥΠΕΘΑ να μην παρουσιάσει τα συντρίμμια του σκάφους, ερέθισε τη δυσπιστία της κοινής γνώμης πυροδοτώντας σειρά σεναρίων:  

 

Την 1/2/1996 η «Απογευματινή» αποκαλύπτει εμπιστευτικό σήμα του πιλότου του ελικοπτέρου (ώρα 04.49 της 31ης Ιανουαρίου). Ο πιλότος ανέφερε κατά λέξη προς τη φρεγάτα «Ναυαρίνο»: «Έχω ένδειξη master caution (γενική ηλεκτρονική βλάβη), emergency (κίνδυνος)». Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ένδειξη αυτή σημαίνει ότι είτε το ελικόπτερο δέχεται ηλεκτρονική παρεμβολή, είτε ότι υπάρχει μηχανική βλάβη, οπότε και ανάβει το αντίστοιχο λαμπάκι. Αμέσως μετά, όμως, ο πιλότος προσθέτει: «αλλά το λαμπάκι δε δείχνει τίποτε». Και η υπόθεση της ηλεκτρονικής παρεμβολής φάινεται άστοχη διότι οι συσκευές ηλεκτρονικού πολέμου των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν κατέγραψαν τίποτε, ούτε και υπήρξαν στοιχεία που να συνηγορούν σε αυτήν την εκδοχή.  

 

Κυρίαρχο σενάριο παραμένει αυτό της κατάρριψης του ελικοπτέρου από τους Τούρκους καταδρομείς που βρίσκονταν στο νησί. Την άποψη αυτή ενίσχυσαν εικόνες που μεταδόθηκαν μετά την ανάσυρση τμήματος του ελικοπτέρου, που έδειχναν σειρά οπών στο κυρίως σώμα του σκάφους. Σύμφωνα με την εξήγηση που δόθηκε, επρόκειτο για υποδοχείς μπουλονιών τα οποία έσπασαν κατά την πρόσκρουση του ελικοπτέρου στο νερό. Πάντως τα ανασυρθέντα τμήματα του ελικοπτέρου δε στάλθηκαν ουδέποτε στο εργοστάσιο της κατασκευάστριας Augusta, για έλεγχο, αλλά φυλάσσονται αμπαρωμένα σε υπόστεγο της βάσης ελικοπτέρων.  

 

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ:  

 

Η νύχτα αυτή απετέλεσε σημείο καμπής για την ελληνική πολιτική στο Αιγαίο. Όσοι χειρίστηκαν την κρίση, ειδικά ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης, που ευχαρίστησε την αμερικανική πλευρά μέσα στο Κοινοβούλιο και ο ΥΠΕΞ, Πάγκαλος, δέχθηκαν σφοδρές επικρίσεις, ενώ πολλοί μίλησαν για εθνική μειοδοσία. Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, το απόγευμα της31/1/1996, στη διάρκεια δεξίωσης στη Γερουσία των Η.Π.Α., Αμερικανοί επίσημοι διοχέτευαν την πληροφορία ότι τις προσεχείς ώρες οι Τούρκοι θα καταλάμβαναν ελληνική βραχονησίδα στην περιοχή των Ιμίων.  

 

Το γεγονός κατεγράφη από παριστάμενους Έλληνες διπλωμάτες και στρατιωτικούς, που ενημέρωσαν την Αθήνα τηλεγραφικά και τηλεφωνικά και συγκεκριμένα από τον τότε Επιτετραμένο της πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, Κ. Κοκώση. Η πληροφορία διοχετευόταν, αφού είχε προηγηθεί η προσωπική διαμεσολάβηση του προέδρου Μπιλ Κλίντον, η οποία είχε θεωρηθεί «επιτυχής». Πώς η πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, βρήκε το σθένος να προχωρήσει στην κατάληψη των μικρών Ιμίων, παραμένει ακόμη αναπάντητο.  

 

Την 1/2/1996, (λήξη της κρίσης), ο Νίκολας Μπερνς (Σταίητ Ντηπάρτμεντ), κατά την τακτική ενημέρωση Τύπου, δήλωσε ορθά-κοφτά πως: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες από σήμερα δεν αναγνωρίζουν ελληνική κυριαρχία στη βραχονησίδα Ίμια καθώς και σε μία σειρά νησάκια κατά μήκος των ακτών του Ανατολικού Αιγαίου, τα οποία έχουν το ίδιο καθεστώς με τα ΄Ιμια και δεν είναι μεγαλύτερα από το κτήριο του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών(!)».

 

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ν. Μπερνς δήλωσε ότι οι Η.Π.Α. δεν αναγνωρίζουν στα Ίμια ούτε τουρκική κυριαρχία, αποκαλώντας τα τουρκιστί, δηλαδή ‘Καρντάκ’. Η κυβέρνηση Σημίτη ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε για τη δήλωση Μπερνς, παρά το ότι, μέχρι εκείνην τη στιγμή, σταθερή θέση των Αμερικανών για την κρίση ήταν ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παίρνουν θέση. Ελλάδα και Τουρκία είναι σύμμαχοί μας και οφείλουν να παρακαθίσουν σε συνομιλίες για επίλυση των διαφορών τους». Αξίζει να σημειωθεί η παντελής “αφωνία” των συμμάχων και εταίρων μας στην Ε. Ένωση.  

 

ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΙΕΣ:  

 

Θριαμβολογίες και λεονταρισμοί ακολούθησαν στην Τουρκία μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από τις βραχονησίδες. Ο τουρκικός φανατισμός και η έξαρση εθνικισμού ενισχύθηκαν από εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων πολιτικών, που εμφανίστηκαν ως οι «νικητές» της κρίσης. Τα τουρκικά κανάλια έδωσαν ρεσιτάλ φανατισμού στα δελτία ειδήσεων και έφτασαν στο σημείο να δείξουν νίκες της εθνικής ποδοσφαιρικής τους ομάδας, νικηφόρους αγώνες πάλης μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, ενώ έκαναν αναφορές ακόμα και στο 1922 και στον θύτη του πρώτου ολοκαυτώματος (Ελλήνων και Αρμενίων) του 20ου αιώνα, Κεμάλ Ατατούρκ.

 

Η πρωθυπουργός της Τουρκίας εμφανίστηκε χαμογελώντας να δηλώνει: «Η σημαία αυτή κατέβηκε και οι στρατιώτες εκείνοι έφυγαν». Ο υπουργός Εξωτερικών Μπαϊκάλ σε δηλώσεις του είπε ότι «δεν παίζουν με την Τουρκία. Αποβιβαστήκαμε στο Καρντάκ. Δείξαμε ότι η Τουρκία έχει σαφή πολιτική βούληση στον τομέα υλοποίησης των στόχων της».  

 

Η ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ:  

 

Η συνθήκη του 1932 καθόριζε τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ιταλίας, που κατείχε τα Δωδεκάνησα, και Τουρκίας. Σ’ αυτήν βασίστηκαν οι παραχωρήσεις του 1947 (μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου πολέμου) προς την ελληνική πλευρά. Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία με αυτή τη συνθήκη, ενώ επακολούθησε η επίσημη ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα (1948).

 

Στην πρώτη συνθήκη ανάμεσα σε Ιταλία και Τουρκία συμπεριλαμβάνονταν σε χάρτη και ορίζονται με σαφήνεια ποιες βραχονησίδες ανήκαν στην Ιταλία. Αργότερα, καθώς όλες οι ιταλικές κτήσεις πέρασαν στην ελληνική κυριότητα, και τα Ίμια ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος. Η Τουρκία είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: 

1. “Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ” (συνέντευξη με το δημοσιαγραφο που ανήρτησε την τουρκική σημαία) 30/1/2009

2. www.citypress–gr.blogspot.com  

3. Εφημερίδα «Δημοκρατία», 29/1/2011 “15 χρόνια από την Εθνική ταπείνωση στα Ίμια” (Λ.. Μπλαβερης)  

4. www.strategyreport.gr/,  

5. Αθεατος κοσμος , alter tv  

…………………..  

 

Σημείωση: ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ “ΗΡΩΕΣ”: Αξίζει να σημειώσουμε τι απέγιναν οι παρασημοφορημένοι άνδρες της τουρκικής ομάδας “Καρτάκ”. Σε άσκηση στη Μαρμαρίδα το ελικόπτερο που επέβαιναν εξερράγη και φονεύθηκαν όλοι οι άνδρες της “Καρντάκ”, πλην τριών που απουσίαζαν. Ένας απ’ αυτούς ήταν κι ο αδειούχος Τούρκος Ταγματάρχη Ζεκί Σεν.  

 

Ο Ζεκί Σεν, ήταν καταδρομέας, μέλος της γνωστής μονάδος SAT (αντίστοιχη της ΟΥΚ). Τούρκοι δημοσιογράφοι ανέφεραν ότι υπήρξε ελληνικό σαμποτάζ, εκδίκησης για τα Ίμια. Αργότερα ο Αρχηγός τους Ζεκί Σεν, αποσπάστηκε μυστικά στην Γεωργία. Δύο μήνες μετά, με διαφορά 3 ημερών, φεύγουν από την ζωή και οι δύο επιζώντες Τούρκοι κομάντος, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.  

 

Μέσα στο ίδιο έτος δηλαδή και οι 12 Τούρκοι κομάντος των Ιμίων, δεν ήταν πλέον στην ζωή εξαιρουμένου τον Αρχηγού τους. Τα ίχνη του Ζεκί Σεν χάθηκαν για ένα διάστημα, ώσπου το 2003 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 6/5/2003, ο Ζεκί Σεν γιόρτασε τα γενέθλια του με την κοπέλα του και φίλους σε κλαμπ της Κων/πόλης (LAILA) στο Ορτάκιοϊ. Την νύχτα των γενεθλίων την πέρασε στο κοντινό ξενοδοχείο “CIRAGAN PALACE”. Το επόμενο μεσημέρι, στις 3.30 μ.μ., ο Ζεκί Σεν δέχθηκε στην πλατεία Ταξίμ επίθεση τριών νεαρών, οι οποίοι τον σκότωσαν με μαχαίρια και διέφυγαν στα στενοσόκακα της Πόλης.  

 

Πηγή: ΑΚΤΙΝΕΣ 

το διαβάσαμε στο Αβέρωφ

ANTEXOYME