Δεν πά’ να μας πάρουν τη θέση που έχομε;
Δεν πά’ να μας πάρουν τα αγαθά και τα υπάρχοντα όλα;
Δεν πά’ να μας βρίζουν και να μας κατηγορούν όλοι;
Δεν πά’ να ’χουν όλοι τα προσωπικά δεδομένα μας;
Και τι έγινε;
Εδώ τα ’χει ο Θεούλης.
Δεν ειν’ τίποτα αυτό.
Το χειρότερο είναι, να μας εγκαταλείψει η Χάρη του Θεού.
Τότε είμαστε σε θλίψη απαραμύθητη.
Σε θρήνο ανείπωτο.
Σε κατάσταση δυσπερίγραπτη.
Αυτό είναι η κόλαση! Κόλαση! Κόλαση!
Τότε είμαστε σε θλίψη απαραμύθητη.
Σε θρήνο ανείπωτο.
Σε κατάσταση δυσπερίγραπτη.
Αυτό είναι η κόλαση! Κόλαση! Κόλαση!
(Απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού Γέροντα, Αρχιμανδρίτη, π. Ανανία Κουστένη, «Λόγοι για το άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο»)
Μακρυγιάννης προς Δεριγνύ: Οι θέσεις μας είναι αδύνατες, όπως κ᾿ εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή[Γράφει ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης στα Aπομνημονεύματά του]:
Εκεί-οπού ᾿φκειανα τις θέσες εις τους Μύλους ήρθε ο Ντερνύς [Φιλέλληνας Γάλλος ναύαρχος Δεριγνύ] να με ιδή.
Μου λέγει:
– Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες [στρατιωτικές οχυρωματικές θέσεις] είναι αδύνατες τι πόλεμον θα κάμετε με τον Μπραΐμη [Ιμπραήμ] αυτού;
– Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσες κ᾿ εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός οπού μας προστατεύει και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσες τις αδύνατες. Κι᾿ αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ᾿ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους.
Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε τρώνε από ᾿μάς και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι᾿ όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση οπού είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη και θα ιδούμεν την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.
– Τρε-μπιέν [πολύ καλά], λέγει κι᾿ αναχώρησε ο ναύαρχος.
1825: Μάχη των Μύλων - Εκεί όπου 480 Έλληνες μόνοι και έρημοι, διέλυσαν 6.200 του Ιμπραήμ
ΑΑ