της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αποδείξεις για να καταλάβουμε ότι ζούμε σε καιρούς αποκαλυπτικούς και εσχατολογικούς, σε χρόνους πρωτοφανούς αποστασίας και ηθικού εκτροχιασμού, όπου κυριαρχεί η ιδεολογία της «Νέας Εποχής του Υδροχόου». Τα ολέθρια διδάγματά της έγιναν το «Ευαγγέλιο» του συγχρόνου ανθρώπου. Το «Ευαγγέλιο» αυτό δεν είναι άλλο από το «Ευαγγέλιο του όφεως», που βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα του Ευαγγελίου του Χριστού, διότι τοποθετεί τον άνθρωπο υπεράνω του αγίου Τριαδικού Θεού. Βασικό και θεμελιώδες δόγμα του είναι: «Ζήσε όπως θέλεις, κάνε ό, τι θέλεις, νόμος είναι η θέλησή σου». Αυτό το δόγμα έρχεται σαν φυσική συνέπεια ενός άλλου βασικού δόγματος της Νέας Εποχής, αυτό της αυτοθεώσεως, της «θεώσεως» δηλαδή χωρίς τον αληθινό Θεό, το οποίο εδίδαξε για πρώτη φορά ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,9), ο διάβολος, στους πρωτοπλάστους, όταν τους είπε μέσα στον παράδεισο, ότι «έσεσθε ως θεοί» (Γεν.2,5). Ο διάβολος έπεισε και τον σύγχρονο άνθρωπο ότι ως «θεός» μπορεί να κάμει ό,τι επιθυμεί, ό,τι ικανοποιεί τα πάθη και τις σαρκικές επιθυμίες του. Το αποτέλεσμα είναι ότι η σύγχρονη κοινωνία μας έχει μεταβληθεί σε ζούγκλα, όπου το κυνήγι της ηδονής, του πλουτισμού και της εξουσίας αποτελεί το ύψιστο ιδανικό.
Εκείνο που ενοχλεί σοβαρά τον σύγχρονο άνθρωπο είναι η γέννηση παιδιών. Και τούτο, διότι η δημιουργία οικογενείας συνεπάγεται σοβαρούς περιορισμούς στην άνευ ορίων απόλαυση των ηδονών, ευθύνες και οικογενειακές υποχρεώσεις, κόπους και φροντίδες και έξοδα για την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών και την επαγγελματική και κοινωνική αποκατάστασή τους. Γι’ αυτό παρατηρείται τις τελευταίες δεκαετίες μια πρωτοφανής απέχθεια προς τη γέννηση παιδιών και την οικογένεια, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο αλλά και στην πατρίδα μας, η οποία ακολουθεί δουλικά τα δυτικά πρότυπα. Βρίσκεται σε εξέλιξη μια ιλιγγιώδης «καμπάνια» κατά των γεννήσεων και υπέρ των εκτρώσεων, με το πρόσχημα της δήθεν υπεράσπισης των «δικαιωμάτων των γυναικών»!
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα, του δημοσιογραφικού ιστολογίου «Ξυπνήστε ρε», με θέμα: «Παγκοσμιοποίηση: «Κίνημα γυναικών στη Βρετανία κατά των γεννήσεων για να σωθεί το… κλίμα!». Παραθέτουμε το δημοσίευμα: «Η Birth Strike είναι μια ομάδα ‘ακτιβιστριών’, θέλουν να αποκαλούνται της Βρετανίας, που δεν κάνουν παιδιά για να καταπολεμήσουν, όπως λένε την κλιματική αλλαγή! Ιδρύτρια του κινήματος είναι η Blythe Pepino, μια τραγουδίστρια, η οποία αποφάσισε να μην κάνει παιδιά με τον σύντροφό της Joshua, για να μην καταρρεύσει το κλίμα! Σε ηλικία 33 ετών διαπίστωσε, όπως λέει, ότι πολλές γυναίκες θέτουν τα ίδια ερωτήματα, αλλά φοβούνται να μιλήσουν. H Blythe Pepino ίδρυσε το Birth Strike (‘Απεργία γεννήσεων’), μια οργάνωση που δέχεται γυναίκες και άνδρες οι οποίοι έχουν αποφασίσει να μην κάνουν παιδιά αντιδρώντας ‘στην κατάρρευση του κλίματος και του πολιτισμού’.
Δηλαδή μη αναπαράγοντας θα βοηθήσουν στον πολιτισμό. Μέσα σε δύο εβδομάδες από την ίδρυση του κινήματος, πάνω από 140 άτομα, κυρίως νεαρές Βρετανίδες, δήλωσαν την ‘απόφασή τους να μην κάνουν παιδιά εξαιτίας της σοβαρότητας της οικολογικής κρίσης’….Οι ακτιβίστριες βασίζονται στο γεγονός ότι ο πληθυσμός της Γης όσο πάει και αυξάνεται, άρα αυξάνεται και ο κίνδυνος. Το 2017, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ αναφέρει ότι ο πληθυσμός θα αυξηθεί υπέρμετρα ως το 2100, ακόμη κι αν επιβληθεί κανόνας να γεννιέται μόνο ένα παιδί σε κάθε οικογένεια…
Μια άλλη μελέτη του 2017 έδειξε ότι το να έχει μια οικογένεια ένα παιδί λιγότερο είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να μειώσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα…. Στην Ελλάδα πάντως, ανάγκη για τέτοιο «κίνημα» δεν υπάρχει με την κατάσταση που επικρατεί, αφού πρακτικά εξαφανιζόμαστε από μόνοι μας, με την δραματική μείωση των γεννήσεων και τις ανεξέλεγκτες αμβλώσεις, με αποτέλεσμα δημογραφικά η χώρα να καταρρέει και να γερνά με ταχύτατους ρυθμούς. Από την άλλη πλευρά η γειτονική Τουρκία, οι χώρες της Ασίας, Μέσης Ανατολής, Αφρικής και νότιας Αμερικής αναπτύσσονται δημογραφικά με αστραπιαίους ρυθμούς. Ο δυτικός κόσμος όμως, εάν αποδεκατιστεί, όπως πιθανότατα θα γίνει έτσι, όπως βαδίζει, τουλάχιστον θα μείνει στην ιστορία ότι ήταν αυτός που ‘έσωσε’ το… κλίμα, με την εξαφάνισή του» (https://www. ksipnistere.com/2021/01/blog-post_2253.html)!
Είναι προφανές ότι η δικαιολογία που προβάλλει το «Κίνημα», να μην γεννούν παιδιά για να καταπολεμήσουν δήθεν την κλιματική αλλαγή, είναι τουλάχιστον φαιδρή, αν όχι ανόητη. Οι βαθύτεροι λόγοι είναι άλλοι και τους παραθέσαμε εν ολίγοις παρά πάνω. Το θέμα της αποφυγής της τεκνογονίας που κυριαρχεί σήμερα παγκοσμίως είναι τεράστιο, έχει πολλές παραμέτρους και δεν είναι δυνατόν να καταγραφούν στα πλαίσια ενός σύντομου δημοσιεύματος. Ωστόσο μια παράμετρος που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αποφυγή της τεκνογονίας είναι το φοβερό και φρικτό έγκλημα των εκτρώσεων. Και τούτο, διότι είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις των γυναικών, οι οποίες, επειδή ακριβώς θέλουν να αποφύγουν την γέννηση ενός παιδιού, καταφεύγουν στην έκτρωση. Θεωρήσαμε αναγκαίο, στα πλαίσια της παρούσης ανακοινώσεως μας, να αναφερθούμε εν ολίγοις, για μια ακόμη φορά, πάνω στο φοβερό αυτό έγκλημα, επειδή στην εποχή μας αυξάνει και γιγαντώνεται όλο και περισσότερο και τείνει να καταστεί το υπ’ αριθμόν ένα κοινωνικό πρόβλημα, μία από τις μεγαλύτερες κοινωνικές πληγές της εποχής μας.
Οι εκτρώσεις στην Ελλάδα υπολογίζονται σήμερα σε περισσότερες από 400.000 κάθε χρόνο, (κανείς δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό τους) και προκαλούν, ίλιγγο φρίκης, απανθρωπιάς και βαρβαρότητος! Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο σφαγιάζεται και παραδίδεται σε αφανισμό μια πολυάνθρωπη πόλη μεγαλύτερη από την Πάτρα, τη Λάρισα, ή το Ηράκλειο. Πρόκειται για ένα συνεχιζόμενο και διαρκώς επαυξανόμενο έγκλημα, για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεται η σημερινή σύγχρονη και «πολιτισμένη», όπως θέλει να ονομάζεται, κοινωνία μας. Θα έπρεπε να ντρέπεται, όχι μόνο διότι παραμένει αδρανής και αδιάφορη μπροστά στη σφαγή αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρωπίνων υπάρξεων, αλλά και διότι έχει φθάσει στο σημείο να κατοχυρώσει και νομικά το έγκλημα αυτό, ώστε να αποτελεί σήμερα νόμο του ελληνικού κράτους.
Πολλά επιχειρήματα προβάλλουν οι υπερασπιστές των εκτρώσεων. Ας δούμε μερικά από αυτά, τα σπουδαιότερα και πως αυτά ανατρέπονται με βάση τον νόμο του Θεού και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Μας λέγουν:
1) Το έμβρυο μέχρι την 14η εβδομάδα της κυήσεως δεν είναι ακόμη σχηματισμένος άνθρωπος και επομένως μέχρι τότε η έκτρωση μπορεί να γίνεται χωρίς να αποτελεί φόνο. Όμως, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας ο άνθρωπος είναι άνθρωπος, «εξ’ άκρας συλλήψεως», από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως του. Από την πρώτη στιγμή που το σπερματοζωάριο του ανδρός θα εισέλθει μέσα στο ωάριο της γυναικός, δημιουργείται το πρώτο κύτταρο μιάς νέας ανθρώπινης υπάρξεως και ταυτόχρονα εισέρχεται σ’ αυτό η αθάνατη ψυχή του. Κατόπιν το πρώτο αυτό κύτταρο αρχίζει να διαιρείται και να πολλαπλασιάζεται συνεχώς με ταχύτατους ρυθμούς, βάσει «προγράμματος», που είναι κωδικοποιημένο στο DNA του εν εξελίξει εμβρύου, το οποίο δεν ταυτίζεται με το DNA της μητέρας. Το γεγονός αυτό, (δηλαδή η μη ταύτιση των δύο DNA, μητέρας και εμβρύου), είναι πολύ σημαντικό, διότι μας δείχνει ότι το εν εξελίξει έμβρυο είναι ένας άλλος ανθρώπινος οργανισμός, διάφορος του οργανισμού της μητέρας. Οι συνεχείς και αλλεπάλληλοι πολλαπλασιασμοί των κυττάρων με παράλληλη διαφοροποίησή τους, οδηγούν τελικά στη διάπλαση των ιστών και των οργάνων του εμβρύου, μέχρις ότου αυτά τελειοποιηθούν κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι σε θέση να επιτελέσουν την αποστολή τους μετά την έξοδο του εμβρύου από το ενδομήτριο περιβάλλον.
2) Η έκτρωση είναι δικαίωμα της γυναίκας, διότι κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει στο σώμα της. Κατ’ αρχήν τα σώματά μας είναι μέλη Χριστού και ναοί του αγίου Πνεύματος και επομένως δεν ανήκουν στους εαυτούς μας, άλλα στον Χριστό: Σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου Παύλου: «ουκ εστὲ εαυτών, ηγοράσθητε γαρ τιμής», (Α΄ Κορ.6,19-20), δεν ανήκουμε στον εαυτό μας, αλλά σ’ αυτόν που μας εξαγόρασε, στον Χριστό, και επομένως δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα σώματά μας, όπως θέλουμε. Πέραν τούτου το έμβρυο είναι ένας άλλος ανθρώπινος οργανισμός και επομένως δεν είναι μέλος του σώματος της μητέρας. Γι’ αυτό άλλωστε η μητέρα δεν μπορεί να το κρατήσει επ’ άπειρον, όπως κρατάει όλα τα υπόλοιπα μέλη του σώματός της. Όταν έρθει η ώρα της γέννας, πρέπει υποχρεωτικά να αποχωριστεί από αυτό. Αν υποθέσουμε, ότι θελήσει να το κρατήσει στα σπλάγχνα της, θα επέλθει ο θάνατος και της μητέρας και του παιδιού. Κατά τον χρόνο της ενδομητρίου ζωής απλώς φιλοξενεί το έβρυο στο σώμα της για μερικούς μήνες.
3) Οι εκτρώσεις γίνονται είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε και μάλιστα σε μεγάλη έκταση. Η κοινωνία έχει αναγνωρίσει σιωπηρά αυτή την κατάσταση. Δεν της δημιουργεί ηθικό πρόβλημα και επομένως ο νομοθέτης οφείλει να συμμορφωθεί με τη λαϊκή βούληση. Να νομιμοποιήσει, ίσως ακόμη και να πριμοδοτήσει τις εκτρώσεις. Μπορούμε όμως να δεχθούμε, ότι μια παρανομία πρέπει να νομιμοποιηθεί, επειδή έχει πάρει μεγάλη έκταση; Τι φταίει το κυοφορούμενο έμβρυο, που έχει κάθε δικαίωμα να ζήσει, επειδή η κοινωνία έχει εξαχρειωθεί και έχει φθάσει σε ένα τόσο μεγάλο ηθικό κατάντημα; Που είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα οποία τόσο πολύ κόπτεται και καυχάται ο σύγχρονος άνθρωπος; Δεν ισχύουν στην προκειμένη περίπτωση; Με ποιο δικαίωμα στερούμε το αγαθό της ζωής από μια ανυπεράσπιστη ανθρώπινη ύπαρξη; Το αγαθό της ζωής είναι δώρο του Θεού και μόνον ο Θεός μπορεί να το αφαιρέσει. Κανείς άλλος. Γιατί άραγε σιωπούν απέναντι στο βδελυρότατο αυτό έγκλημα οι παγκόσμιοι οργανισμοί υπερασπίσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Με την ίδια λογική θα πρέπει να νομιμοποιήσουμε και τη διακίνηση των ναρκωτικών, αφού και αυτά έχουν πάρει μεγάλη έκταση. Να τα αφήσουμε να διακινούνται ελεύθερα, για να μπορούν άνετα οι τοξικομανείς να τα προμηθεύονται! Το ίδιο θα λέγαμε και για τη φοροδιαφυγή. Για να μην γίνεται φοροδιαφυγή, να απαγορευτεί η υποβολή φορολογικών δηλώσεων!
4) Η νομιμοποίηση των εκτρώσεων θα προστατεύσει την υγεία και τη ζωή της γυναίκας. Αυτό το επιχείρημα προβάλλουν εκείνοι, που ισχυρίζονται, ότι η γυναίκα κινδυνεύει δήθεν από την έκτρωση που γίνεται κρυφά, ενώ όταν γίνεται φανερά, σε επίσημες γυναικολογικές κλινικές, δεν κινδυνεύει. Η αλήθεια είναι ότι η έκτρωση, είτε κρυφά γίνεται, είτε φανερά, είναι επικίνδυνη ενέργεια για τη ζωή της. Όπως μας βεβαιώνουν ειδικοί επιστήμονες γυναικολόγοι: «Οι γυναίκες που υποβάλλονται σε έκτρωση αντιμετωπίζουν τον ενδεχόμενο κίνδυνο των παρά κάτω επιπτώσεων: α) διάτρηση της μήτρας, β) ρήξη τραχήλου, γ) αιμορραγία, δ) Θρόμβωση και εμβολή, ε) επιπλοκές αναισθησίας, στ) εμφάνιση προδρομικού πλακούντα, ζ) ενδομητρίτιδα – σαλπιγγίτιδα, η) πυελική φλεγμονή, θ) δευτερογενή αμηνόρροια ή στείρωση, ι) ενδομήτριες συμφύσεις…» κ.α., (Δρ. Βασιλειος Μπέλλιος, Μαιευτήρας- Χειρουργός Γυναικολόγος).
Όμως πέρα από τις σωματικές επιπτώσεις, εξ’ ίσου σημαντικές είναι και οι ψυχολογικές, οι οποίες χαρακτηρίζονται από τους ψυχολόγους ως «Μετα-εκτρωτικό Σύνδρομο». Όπως αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία, κάποιες γυναίκες εκδηλώνουν άρνηση, (αμυντικός μηχανισμός που στηρίζεται στο συναίσθημα του θυμού), ενώ κάποιες άλλες αποχαιρετούν σπαρακτικά το αγέννητο παιδί τους εκδηλώνοντας τη θλίψη τους. Η ώρα της έκτρωσης θα τραυματίσει τον εσωτερικό τους κόσμο και τα σημάδια του ψυχικού τραύματος θα είναι εμφανή σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή τους, στο σώμα, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους. Πολλές γυναίκες βιώνουν μετά την έκτρωση ένα «συναισθηματικό μούδιασμα», που είναι βασικό χαρακτηριστικό πένθους, το οποίο μετά από οκτώ εβδομάδες από την έκτρωση ακολουθείται από διαταραχές ύπνου, διατροφής, σεξουαλικής δυσλειτουργίας κ.α.
(βλ. φυλλάδιο με τίτλο: «Εγώ το αγέννητο παιδί», του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού: «Αγκαλιά»).
Κλείνοντας την αναφορά μας σε αυτή την πρωτοφανή είδηση, εκφράζουμε την οδύνη μας για το κατάντημα του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος έχει υποβιβαστεί στην κατηγορία των κτηνών, ζώντας μόνο για να απολαμβάνει την ηδονή, με την ικανοποίηση των ενστίκτων του. Θλιβόμαστε επίσης βαθύτατα για τη σύγχρονη ηθική και πνευματική πώρωση και αναισθησία της κοινωνίας μας απέναντι στο φοβερό και αποτρόπαιο έγκλημα των εκτρώσεων. Όσες έγκυες γυναίκες προμελετούν να προχωρήσουν σε έκτρωση, ας ακούσουν τουλάχιστον τη σιωπηλή, αλλά και σπαρακτική κραυγή του παιδιού, που κυοφορούν μέσα τους, μήπως και μαλακώσει η καρδιά τους: «Σ’ αγαπώ μανούλα, μη με σκοτώσεις! Μη μου πάρεις πίσω τη ζωή που μούδωσες! Μην ξεχνάς, κάποτε ήσουν και συ στην ίδια θέση με μένα. Θάθελες να συμβεί σε σένα, το κακό που σκέφτεσαι εσύ για μένα; Εσύ είχες μανούλα, εγώ δεν έχω;…»! (Από το βιβλίο του Νίκου Ψαρουδάκη με τίτλο: «Θέλω να ζήσω», Εκδ. «Ορθόδοξο μέτωπο»). Παρακαλούμε για μια ακόμη φορά την διοικούσα Εκκλησία και κάθε υγιή κοινωνικό φορέα και οργανισμό σε κοινή συστράτευση και αγώνα. Υπενθυμίζουμε ότι οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν με μαθηματική ακρίβεια. Η ένοχη ανοχή μας απέναντι στη φοβερή αυτή αμαρτία, που μαστίζει την κοινωνία μας, θα επισύρει κάποια στιγμή την δικαία οργή του Θεού στην πατρίδα μας. Και τότε αλλοίμονο!!!
Eικόνα: «Στα χέρια Του», έργο του Graham Braddock από το FineArtAmerica
Ας ετοιμαζομαστε για τα ....παιδια του σωληνα .... ισως να ειναι κ ενα νεο προνομιο !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή