Όποιος ξεχνάει ή διαγράφει σκόπιμα από την μνήμη του, αποσπάσματα από την ιστορία του, είναι υποχρεωμένος να ξαναζήσει εθνικές καταστροφές. (Β μέρος)

Συνέχεια από Α΄Μέρος.

 

Ανακεφαλαίωση προς αφύπνιση μνήμης. 

Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά

 

1998. ΡΩΣΙΚΟΙ ΠΥΡΑΥΛΟΙ S 300  

 

Αντί στην Κύπρο, κατέληξαν στην Κρήτη

 

Η στάση του Σημίτη στο Κυπριακό, οι S-300 και οι βαριές κουβέντες με τον Κληρίδη 

 

Ο Κ. Σημίτης προσπάθησε να πείσει τον Γ. Κληρίδη να ακυρώσει την παραγγελία ή να μεταφερθούν οι πύραυλοι στην Κρήτη, όπως και έγινε. Με τη στάση του αυτή προκαλεί μίνι κρίση στις σχέσεις της Αθήνας - Λευκωσίας 

 

27ης Νοεμβρίου 1998 στο Μέγαρο Μαξίμου, με βάση μαρτυρία του τότε υπουργού Άμυνας της Κύπρου, Γιαννάκη Ομήρου, ο οποίος συμμετείχε, τότε ειπώθηκαν βαριές κουβέντες.

 

Ο έντονος διάλογος είναι μακροσκελής, καταθέτω μερικά ενδεικτικά απόσπασματα του διαλόγου….  

 

Πρόεδρος Κληρίδης: Προτού μπούμε σε συζήτηση αυτών των θεμάτων, θέλω να κάμω τις εξής παρατηρήσεις. Στην Αθήνα οι εφημερίδες γράφουν, ότι η Ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε οι πύραυλοι να μεταφερθούν στην Κρήτη και το εμπόδιο είναι ο Κληρίδης. Εκφράζω τον φόβο ότι η Ελληνική Κυβέρνηση θα παρουσιαστεί ως υποχωρήσασα και ότι το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου – Ελλάδας θα υποστεί πλήγμα. Και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι υπάρχουν και εκείνοι που το αμφισβητούν. Το 1967 μια άλλη Ελληνική Κυβέρνηση, μη δημοκρατική, απέσυρε τη μεραρχία από την Κύπρο και την άφησε γυμνή.

 

Το 1974 μια άλλη Κυβέρνηση, δημοκρατική, εγκατέλειψε την Κύπρο ανυπεράσπιστη, στον δεύτερο Αττίλα. Δεν θέλω να πιστέψω ότι θα συμβεί και τώρα το ίδιο. Θέλω να υπογραμμίσω ότι κινδυνεύει το γόητρο και η υπόσταση του μετώπου Κύπρου και Ελλάδας που κτίσαμε με κόπο και μόχθο. Προσωπικά δεν με ενοχλεί το πολιτικό κόστος διότι δεν θα είμαι ξανά υποψήφιος για την προεδρία. Όμως, με φοβίζει το κλίμα που θα δημιουργηθεί μέσα στον Κυπριακό Ελληνισμό… 

 

Στο σημείο αυτό και ενώ στη σύσκεψη επικρατούσε παγωμάρα, ο Πρωθυπουργός Σημίτης διέκοψε φανερά εκνευρισμένος τον Πρόεδρο Κληρίδη. 

 

Πρωθυπουργός Σημίτης: Κύριε Πρόεδρε, με εκπλήσσει ο τρόπος που μιλάτε. Είναι απαράδεκτος. Η Ελλάδα και αυτή η Ελληνική Κυβέρνηση ουδέποτε θα εγκαταλείψουν την Κύπρο. Ένα τέτοιο θέμα δεν θα έπρεπε να το εγείρετε…!!!

 

Πρόεδρος Κληρίδης: Ήθελα να ξεκαθαρίσω το ζήτημα του πολιτικού κόστους! Τώρα έρχομαι στο βασικό θέμα. Οι S-300 παραγγέλθηκαν σε πλήρη γνώση της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Ελληνικού Υπουργείου Άμυνας. Μάλιστα, ενώ εγώ διαπραγματευόμουν μικρότερου βεληνεκούς πυραύλους, μου υποδείχθηκε από το ΓΕΕΘΑ ότι θα έπρεπε να πάρουμε τους S-300. Οι Ρώσοι αρχικά αρνούνταν να μας προμηθεύσουν και αναγκάστηκα να στείλω επιστολή στον Ρώσο πρωθυπουργό. Η θέση ότι οι πύραυλοι θα πρέπει, είτε να εγκατασταθούν στην Κρήτη είτε να μην έλθουν καθόλου, δεν είναι ορθή. Έθεσα, όπως είναι γνωστό, ορισμένους όρους, όπως η αποστρατιωτικοποίηση, που δεν υλοποιήθηκαν. Δεν υπήρξε καμιά ανταπόκριση. Η θέση μου είναι ότι δεν πρέπει να υποκύψουμε. Ούτε συμφωνώ ότι πρέπει να συνδέσουμε το θέμα των πυραύλων με την προοπτική ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., διότι είμαστε αρκετά μακριά από τον χρόνο που θα αποφασιστεί. Ούτε πιστεύω ότι οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι θα ασκήσουν πιέσεις στην Τουρκία για να πάμε σε λύση.  

 

Αν ενδώσουμε στο θέμα των πυραύλων, αν φανούμε «καλά παιδιά», δεν πρόκειται να διαφοροποιήσουμε τη στάση Αμερικανών και Βρετανών. Οι Αμερικανοί μόλις διαπίστωσαν την αδιαλλαξία των Τούρκων, στην πρόταση για απαγκίστρωση, περιορισμό των εξοπλισμών, αφαίρεση βαρέων όπλων και μείωση στρατευμάτων, αποσύρθηκαν. Καμιά πίεση δεν τους άσκησε ο Χόλμπρουκ. Η άποψή μου είναι ότι οι πύραυλοι πρέπει μεταφερθούν στην Κύπρο και προς το παρόν να μην τους αναπτύξουμε. Δεν ανησυχώ ότι θα υπάρξει θερμό επεισόδιο. Άλλωστε οι μεγαλύτερες αντιδράσεις προέρχονται από τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς και λιγότερο από τους Τούρκους.

 

Πρωθυπουργός Σημίτης: Φαίνεται να κλείνετε την πόρτα σε οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις και σε πρωτοβουλία της Χέρκους (εκπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ στην Κύπρο).

 

Πρόεδρος Κληρίδης: Δεν είπα ότι θα ανακοινώσουμε απόφαση γύρω από το θέμα των πυραύλων. 

 

Πρωθυπουργός Σημίτης: Πώς θα χειριστείτε το θέμα; Θα συγκαλέσετε το Εθνικό Συμβούλιο; 

 

Ακολουθεί συζήτηση για τις νέες ημερομηνίες στην άφιξη των πυραύλων. Ο Πρόεδρος Κληρίδης αναφέρει ότι του δημιουργείται η εντύπωση ότι η Ελληνική Κυβέρνηση πήρε απόφαση για τη μη έλευση των πυραύλων.

 

Πρωθυπουργός Σημίτης: Δεν έχω πει ότι πήραμε απόφαση. Άλλωστε πώς μπορούσαμε να πάρουμε απόφαση χωρίς να μιλήσουμε; Οι πύραυλοι χρειάζονται προστασία. Χρειάζονται αντιαεροπορικά συστήματα, μια πλήρη αντιαεροπορική ομπρέλα που δεν τη διαθέτει η Κύπρος. Περαιτέρω υπάρχει το θέμα της μετακίνησης των πυραύλων. Πληροφορούμαι ότι τα οχήματα που θα μεταφέρουν το πυραυλικό σύστημα, έχουν μήκος 100 μέτρων. Πώς θα ανέβουν τους στενούς και δύσβατους ορεινούς δρόμους του Τροόδους; 

 

(Άγνωστο ποιος λανθασμένα πληροφόρησε τον κ. Σημίτη, ότι οι πύραυλοι επρόκειτο να εγκατασταθούν στο Τρόοδος…. Που κ. Σημίτη στην φωλιά των Άγγλων, οι οποίοι διαθέτουν το ισχυρότερο ραντάρ του κόσμου μέσω του οποίου θα μπορούσαν να αποσυντονίσουν τους πυραύλους; Το 1974 μέσω αυτού βοήθησαν παντοιοτρόπως τους Τούρκους εισβολείς!) 

 

Στη συνέχεια ο Πρωθυπουργός αναπτύσσει πολιτικά επιχειρήματα γιατί δεν πρέπει να υπάρξει επιμονή στη μεταφορά των πυραύλων στην Κύπρο, με κυριότερα, τις διεθνείς αντιδράσεις, την στρατιωτικοποίηση του Κυπριακού και τις δυσκολίες για την ενταξιακή πορεία της Κύπρου. 

 

Πρόεδρος Κληρίδης: Η απάντησή μου θα είναι ότι θα αποφασίσει το Εθνικό Συμβούλιο. 

Πρωθυπουργός Σημίτης: Δεν συμφωνείτε να δηλώσετε ότι θα έλθουν στην Ελλάδα; 

Πρόεδρος Κληρίδης: Όχι, διότι θα φανεί ότι ενδώσαμε.  

Πρωθυπουργός Σημίτης: Αν έλθουν τα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο Ασφαλείας και πουν ότι η θητεία της Ειρηνευτικής Δύναμης θα ανανεωθεί, μόνο αν δεν έλθουν οι πύραυλοι; Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να φανεί διάσταση μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας. Μπορεί να έχουμε διαφορετικές εκτιμήσεις αλλά δεν θέλουμε να αφήσουμε μόνη την Κύπρο. Ο φόβος μας όμως είναι ότι θα οδηγηθούμε σε περιπέτειες. Στόχος ήταν να δοθεί ένα μήνυμα με τους πυραύλους. Και το μήνυμα δόθηκε. 

 

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος Κληρίδης επιχειρηματολογεί, διαφωνώντας με τον Κ. Σημίτη για τα όσα είχε αναφέρει για την στρατιωτική πτυχή του θέματος και ακολουθεί ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρον διάλογος. 

 

Πρωθυπουργός Σημίτης: Τι θα συμβεί αν οι Τούρκοι στείλουν αεροπλάνα για υπερπτήσεις πάνω από τη Λευκωσία; 

Πρόεδρος Κληρίδης: Θα τους καταγγείλουμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας. 

Πρωθυπουργός Σημίτης: Δεν θα επηρεαστεί ο τουρισμός σας; 

Πρόεδρος Κληρίδης: Θα το αντέξουμε. Η οικονομία μας είναι ισχυρή. 

Πρωθυπουργός Σημίτης: Και αν οι Τούρκοι προχωρήσουν σε κάποιας μορφής χερσαία επιχείρηση, για να καταλάβουν εδάφη; Τι θα γίνει; 

Πρόεδρος Κληρίδης: Θα γίνει πόλεμος! 

 

Ο Σημίτης άκουσε με έκπληξη και έκδηλη ταραχή τη χωρίς δισταγμούς αναφορά του Κληρίδη για πόλεμο και περιορίστηκε να αναφωνήσει επαναλαμβάνοντας δις το ερώτημα: «πόλεμος; πόλεμος;». 

 

Ο αείμνηστος Πρόεδρος της μικρής Κύπρου, προς τιμή του μεταξύ πολέμου και και ντροπιαστικής υποχώρησης, ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ, αλλά οι ισχυρότεροι απεφάσισαν και διεταξαν οι πύραυλοι που θα ήταν χρήσιμοι για την άμυνα της δοκιμαζόμενης ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, να μεταφερθούν στην αδελφή Κρήτη….   

 

Ας είναι… το μη χείρον βέλτιστον…. Χαλάλι της μητέρας πατρίδας…. 

Κρητικοί αμολύστε τους όλους στα οπίσθια των βαρβάρων……   

 

Οι πύραυλοι S-300 παραδόθηκαν τελικά προς «φύλαξη» στην Κρήτη, για να μαρτυρούν τον εξευτελισμό μιας ηρωικής πρωτοβουλίας του Κληρίδη για τη σωτηρία της Κύπρου.

 

Ο ΥΠΑΜ Γ. Ομήρου, προς μεγάλη του τιμή, παραιτήθηκε από ευθιξία μετά τη σύσκεψη των Αθηνών. (Από 28 Φεβρ. 1998 έως 4 Ιαν. 1999) 

 

Ας αφήσουμε λοιπόν την αμείλικτο και αδέκαστη ιστορία να καταγράψει την ιστορική αλήθεια….. και τα πραγματικά γεγονότα, που οδήγησαν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ στον όλεθρο …..και να κατατάξει όλους τους τότε ηγέτες και της Ελλάδας και της Κύπρου στη ιστορική θέση που τους αρμόζει, σύμφωνα με τις πράξεις και τις ημέρες τους….Το τελικό συμπέρασμα βέβαια είναι ένα και μοναδικό Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ ΕΑΛΩ…. 

 

Τιμή και αιώνια δόξα σε όλους τους Ελλαδίτες που πολέμησαν δίπλα στους αδελφούς Έλληνες Κυπρίους, χύνοντας το αίμα τους στα τιμημένα Κυπριακά χώματα.  

 

Η ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ. 

 

Οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, που επρόκειτο να απολυθούν αντί να επιστρέψουν στην Ελλάδα παρέμειναν εθελοντικά στην Κύπρο και από την Πάφο όπου αποβιβάστηκαν άρχισαν πεζοπορία μέσω του όρους Τρόοδος προς τη Λευκωσία για να ενισχύσουν τους νέους συναδέλφους τους, οι οποίοι μόλις είχαν φτάσει στο στρατόπεδο και δεν γνώριζαν καν πού βρίσκονται οι οπλαποθήκες. Επικεφαλής των 450 ΕΛΔΥΚαρίων τέθηκε ο αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος (Με βοηθούς Έλληνες αξιωματικούς, ανάμεσα τους και ο ηρωϊκός Ταγματάρχης Κατσίμπρας Ευθύμιος υπό τον οποίο υπηρέτησα στην θρυλική Εφεδρεία του ΓΕΕΦ σαν επιτελής του) ο οποίος από τις διακοπές που έκανε στην Ελλάδα βρέθηκε ξαφνικά στην πρώτη γραμμή της μάχης χωρίς να ανήκει στην ΕΛΔΥΚ. Απλώς είχε κληθεί να συνοδέψει τους νέους στρατιώτες στην Κύπρο και να επιστρέψει στην Ελλάδα με τους παλιούς. 

 

Τελικά ο Π. Σταυρουλόπουλος ορίστηκε υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ και υπερασπίστηκε τα πάτρια εδάφη της Κύπρου και το στρατόπεδο της Δύναμης μαζί με άλλους ηρωϊκούς αξιωματικούς και οπλίτες στη δεύτερη φάση της εισβολής τον Αύγουστο του 1974. Η ΕΛΔΥΚ, υπερασπιζόμενη το στρατόπεδό της, έχασε 80 στρατιώτες εκ των οποίων οι μισοί δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν. Δεν έτυχαν καμιάς βοήθειας από την Ελλάδα και ουσιαστικά αφέθηκαν στη σφαγή χωρίς αντιαεροπορική κάλυψη απέναντι στις βόμβες ναπάλμ και στα τουρκικά άρματα. Οταν οι Τούρκοι μπήκαν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, άρχισαν να αποκεφαλίζουν πτώματα νεκρών στρατιωτών τα οποία έβαλαν σε πασσάλους και φωτογραφίζονταν. Και γι’ αυτούς η Ιστορία έγραψε δυο-τρεις αράδες με ψιλά γράμματα.

 

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΗΡΩΪΚΗ ΕΛΔΥΚ και τους Ελλαδίτες αδελφούς αξιωματικούς, που εθελοντικά παρέμειναν στην Κύπρο και πολλοί από αυτούς έπεσαν ηρωϊκά μαχόμενοι, αλλά και στους ηρωϊκούς καταδρομείς ( 300 του Μελετίου) που συμμετείχαν με αυτοθυσία στην αποστολή αυτοκτονίας. ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΙΚΗ, για την οποία μέχρι σήμερα είναι άγνωστο ποιοί έντιμοι εύτολμοι Έλληνες αξιωματικοί έλαβαν την επική αυτή απόφαση τότε. Πολλά αναφέροντα, αλλά συγκεχυμένα …. Ο ηρωϊκός Σταυρουλόπουλος είπε το περίφημo… ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΔΕΝ ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΜΕ...

 

Τέλος καταγράφω συμβολικά και τις ολίγες βοήθειες, που η έρημη Ελληνική Κύπρος, δέχθηκε από αιώνων από την μητέρα πατρίδα και για τις οποίες πάντα αποτίουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης….

 

Κίμων 450 π.Χ.: Η ζωή, η δράση και η εκστρατεία του στην Κύπρο (που τότε δεν ήταν μακριά…) εναντίον των Περσών. 

 

Η εκστρατεία στην Κύπρο (που τότε δεν ήταν μακριά) – Ο θάνατος του Κίμωνα. 

 

Με 200 αθηναϊκές τριήρεις και, πιθανότατα, άλλες 100 συμμαχικές, ο Κίμωνας το 450 π.Χ. έπλευσε στην Κύπρο. Εκεί ναυλοχούσε ο Πέρσης ναύαρχος Αρτάβαζος με 300 τριήρεις, ενώ στην απέναντι ακτή της Κιλικίας, στρατοπέδευε ο Μεγάβαζος με 300.000 άνδρες. 

 

Ενώ ο στόλος ήταν έτοιμος ν’ αποπλεύσει, ο Κίμωνας είδε ένα όνειρο. Ο μάντης φίλος του Αστύφιλος ο Ποσειδωνιάτης, ερμηνεύοντας το, είπε στον Κίμωνα ότι αυτό «προαναγγέλλει» τον θάνατό του. Παρ’ όλα αυτά, ο Κίμωνας δεν ματαίωσε την εκστρατεία. Έστειλε 60 πλοία στην Αίγυπτο, με ανώτερο σκοπό να διαλύσει όλο το περσικό κράτος και με τα υπόλοιπα καταναυμάχησε τον περσικό στόλο που τον αποτελούσαν πλοία της Φοινίκης και της Κιλικίας.

 

Έτσι, έγινε κύριος όλων των παράλιων περιοχών απέναντι από την Κύπρο. Αφού κυρίευσε το Μαρίον, πολιόρκησε το ισχυρό Κίτιον, αλλά στη διάρκεια της πολιορκίας αρρώστησε ή τραυματίστηκε και μετά από λίγο πέθανε. Λίγο πριν φύγει απ’ τη ζωή, διέταξε τους αξιωματικούς του να λύσουν την πολιορκία και να αποκρύψουν από τους άνδρες του τον θάνατό του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διατηρηθεί ψηλά το ηθικό των στρατιωτών, οι οποίοι λίγες μέρες αργότερα νίκησαν τους Πέρσες έξω από τη Σαλαμίνα της Κύπρου σε ναυμαχία και πεζομαχία, όπως γράφει ο Θουκυδίδης. Από τον διπλό αυτό θρίαμβο, έμεινε η φράση «και νεκρός ενίκα». Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Οι συμπολίτες του τον έθαψαν με μεγάλες τιμές μπροστά στις Μελίτιδες πύλες κοντά στους τάφους των προγόνων του.

 

323 π.Χ. Εκστρατεία Μεγάλου Αλέξανδρου.  

 

Κατά την διάρκεια της εκστρατείας ο Αλέξανδρος πήρε μαζί του και Έλληνες Κύπριους ναυτικούς οι οποίοι είχαν μεγαλύτερη εμπειρία και ναυτική τέχνη ( Αρριανός, Ινδική XVIII,1.) Είχαν δε αρχηγούς τον Νικοκλή γιο του βασιλιά των Σόλων Πασικράτη, Νιφάφθονα, γιο του βασιλιά Πνυταγόρα της Σαλαμίνας. Λόγω της βοήθεια που έτυχε από τους Έλληνες Κυπρίους βασιλείς τους παρεχώρησε ειδικά προνόμια και διόρισε τον Στασάνωρ των Σόλων το 329 π.Χ. Σατράπη των Αρείων και Δράγγων και απάλλαξε οριστικά την Κύπρο από την Περσική κατοχή. Σημειώνεται ότι κατά την 7μηνη πολιορκία της οχυρωμένης φοινικικής πόλης της Τύρου στο τέλος Κύπριοι βασιλείς μετά από παράκληση του Αλέξανδρου με 120 πλοία και εμπειροπόλεμα πληρώματα. 

 

Η πόλις κατελήφθη, αλλά και οι Κύπριοι είχαν σοβαρές απώλειες αλλά κατόρθωσαν να καταλάβουν το σημαντικό Σιδώνειο λιμάνι και το βόρειο τμήμα της Τύρου. Ο Αλέξανδρος απέδωσε εύσημα στους Κυπρίους και στους αρχηγούς παρεχώρησε επίσης ειδικά προνόμια…. Οι Κύπριοι μηχανοποιοί και ναυπηγοί ήταν αυτοί που κατασκέυαζαν πολιορκητικές μηχανές και γέφυρες του Αλέξανδρου. Σύμφωνα με τις πηγές, όταν ο Αλέξανδρος ετοίμασε το εκστρατευτικό σώμα που θα συνέχιζε στην Ινδία, κι επειδή η χώρα αυτή είχε πολλούς πλωτούς ποταμούς αλλά κι επειδή ο Αλέξανδρος σκόπευε να φθάσει μέχρι την «ἑώαν θάλασσαν», περιέλαβε και σημαντικό αριθμό ναυπηγών και κωπηλατών από την Κύπρο οι οποίοι είχαν ειδική τεχνική κατασκευής πλοίων χαμηλής καρίνας (τα σημερινά αποβατικά) και ήταν ικανά να πλεύσουν σε αβαθή νερά και ποταμούς. Ο Μέγας Αλέξανδρος λόγω της προσφοράς των Κυπρίων βασιλέων, παρεχώρησε σε αυτούς ειδικά προνόμια και απάλλαξε εξ ολοκλήρου την Κύπρο από την Περσική κατοχή.

 

Τέλος αφιερώνω εξαιρετικά στον αδελφό Ελληνικό λαό, τα πιο κάτω λυρικά-επικά αφηγήματα και αφήνω και πάλι την εξαγωγή συμπερασμάτων σε εσάς τους αγαπητούς αναγνώστες-αποδέκτες μας ….. 

 

Γράμματα στην μητέρα… 

Του Κώστα Μόντη. 

Απόσπασμα. 

«Μητέρα, δεν βλέπεις, πως μας αφαίρεσαν τα οστά και σωριαζόμαστε στο παραμικρό και προσπίπτουμε;…. Μας είπαν, πως προεξείχε η καρδιά και την περιέκοψαν….. Κι΄ είμαστε σ΄ ένα μικρό νησί μητέρα, δεν μπορούν να μας τα φορτώσουν όλα…. Μητέρα, αν το βρεις βαρύ το γράμμα μου, είναι που σκύβει απάνω του ο Πενταδάκτυλος, φορτωμένος Τούρκο, αν το βρεις ασήκωτο είναι που γονατίζει απάνω του ο Πενταδάκτυλος φορτωμένος Τούρκο…. Όμως εμείς με αυτά, ποτίζαμε τους ουρανούς, δάκρυα μητέρα….. Γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε, γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα, γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά και ψέμα οι ιστορίες μας …. Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα…κάτι πανηγυρισμούς κι΄ είμαστε και μακριά και δεν μπορούσε….. Και οι δάσκαλοι μας έσκυψαν ντροπιασμένοι…..» 

 

Στις Ερινύες τα δωσε. 

Του Αντώνη Αντωνά. 

 

Ο εθνικός μας ποιητής, 

Ελληνολάτρης Μόντης, 

τα γράμματα που έγραψε, 

στη μάνα του Ελλάδα, 

στις Ερινύες τα ΄δωσε, 

για να τα μεταφέρουν. 

 

Μεταθανάτιο άγγελμα, 

θα παρέδιδαν, ήταν και συστημένό, 

αυτούς τους «λίγους», να τ΄ανεμίζουν 

που δείλιασαν για να θυμίζουν. 

ότι την αδελφή Κύπρο άφησαν μόνη… 

 

Ω, ξειν, αγγέλλειν τοις Κυπρίοις, ότι τηδε κείμεθα…. 

 

Το αντίδωρο. 

Του Αντώνη Αντωνά.  

 

Αντί για την βοήθεια την επιθανάτια/ με τα λιγοστά, τα ψίχουλα σε μια φούχτα/ η θυγατέρα Κύπρος θε νάχε λάβει από την «μάνα» της,/ τους εισβολείς βαρβάρους για να διώξει,/ «ευλογημένα» μεταθανάτια κόλλυβα,/ έλαβε σε μια μικρή πήλινη κούπα…  

 

Με πόνο ψυχής και απογοήτευσης,/ μετά την εγκατάλειψη, τον όλεθρο,/ απ΄ άρτον ευλογημένο της/ κατεχόμενης Ουρανίας Καρπασίας,/ θείο αντίδωρο απ΄ το σώμα,/ των νεκρών ηρώων μας παλληκαριών,/ δεύτε λάβετε…/  

 

Τούτο εστί το σώμα τους…  

Θεία κοινωνία απ΄το αίμα τους,/ από οίνο ευλογημένο,/ την ηδύποτη κουμανταρία,/ σε άγιο πήλινο δισκοπότηρο,/ με τ΄ αντίδωρο στη «μάνα» αντιδωρήσαμε…/  

 

Θεία κοινωνία και αντίδωρο,/ θυσίας και αθανασίας./ στην πήλινη, φτωχική κούπα,/ Τούτο εστί το σώμα τους!/ Τούτο εστί το αίμα τους!/ Και χαραγμένα κάπου έγραφε, «Μέα Κούλπα…»  

 

Υστάτη Ικεσία, η Εσταυρωμένη Περήφανη Ελληνική Κύπρος αναπέμπει  

Απελθέτω το πικρόν ποτήριον τούτο…» και πάλι…!  

 

9η Ιουλίου 1821. 

Β. Μιχαηλίδη.  

 

...αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάτζιην (αειθαλές δέντρο), τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται, μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαί τζιείνον καταλυέται.  

 

Το πιο κάτω δεν είναι ποίημα, είναι λυρικό πόνημα, αφιερωμένο στους ολίγους επίδοξους ολετήρες του Κυπριακού Ελληνισμού.

 

Μόνη σε μια γωνιά σε εγκατέλειψαν στην άκρη της Μεσογείου,  

και σήμερα να κρατάς γερά Κύπριδα, τόπος επίγειου Παραδείσου.  

Έρημη στο αδηφάγο ανθρωποφάγο στόμα της Τουρκιάς, μόνη σου,  

και όλοι θαυμάζουσιν το θάρρος σου και την υπομονή σου.

Εκείνοι που ΄ναι φίλοι σου, οι πραγματικοί Έλληνες αδελφοί σου,  

πάντα στέκουν δίπλα σου και σε χειροκροτούν για την εύτολμη απόφαση σου.  

 

Μα υπάρχουν και αυτοί οι ολίγοι ύπουλοι, που υπόγεια εργάζονται,  

για την εξαφάνιση σου, την καταστροφή σου και την νέα Άλωση σου.  

Σαν γρανιτένιος βράχος εμπόδιο στέκεις στα σχέδια τους.  

Πως ήσουν Κύπρος μας, αέναο στολίδι της Μεσογείου  

και πως οι δόλιοι σε κατάντησαν αυτοί οι προαιώνιοι εχθροί σου.  

Αυτοί οι άπιστοι, το 74 σε άλωσαν και διχοτομήσαν  

και τίποτα όρθιο δεν αφήσαν και την καταστροφή εσυνεχίσαν…  

Σήμερα πάλι κάποιοι Ευρωπαίοι φίλοι σου, αλλά και «’Ελληνες»,  

δικά μας «αδέλφια», απ την μητέρα πατρίδα, πάλι σε εγκατέλειψαν μόνη σε αφήσαν.  

 

Δεν έχουν πλέον φιλότιμο, με τον άθλιο κονδυλοφόρο τους σε κατατρυπήσαν,  

γιατί αντιστέκεσαι στα δόλια σχέδια των πολιτικών, που πάλι ποιούν την νήσσαν….  

Και το προδοτικό έργο τους με την βοήθεια ολίγων δι…απρεπών και δι…άσημων, ζητούσαν, 

που όπως και το 74, που «οι Τούρκοι την Κύπρο κτυπούσαν και αυτοί την λοιδωρούσαν.  

«Εμείς είμαστε Ελλάς», «η Κύπρος ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ»

και μεταξύ πολέμου και της ντροπής εκείνης,  

το δεύτερο επέλεξαν…. και έπιασαν την Κύπρο εξ απίνης,  

και φέραν όλεθρο λόγω εγκατάλειψης και αισχύνης.  

Αλλά η μικρή ΚΥΠΡΟΣ έστω και μόνη,  

θα αντισταθεί και θα τιμήσει την ιστορία μνήμης.  

 

Σκληροτράχηλοι και πεισματάρηδες,  

είναι οι Κυπραίοι, από γένεσης τους,  

χιλιάδες χρόνια αγωνίζονται να παραμείνουν ΕΛΛΗΝΕΣ 

και εις πείσμα όλων σύντομα θα έρθει η αναγέννηση τους.  

Φοίνικας αιωνόβιος, τις στάχτες του, τις σκορπίσαν,  

ούριος άνεμος τις επέστρεψε στη Κύπρο,  

αναγεννημένες, απ΄ τους τέσσερις ανέμους,  

που απ τα τα πέρατα ήρθαν όπου τις ανεμίσαν.  

 

Θάρρος και τόλμη δίνουν εις τους νέους μας…  

και αν την Κύπρο, πάλι θυσιάσετε,  

σε ελληνικό βωμό σαν Κύπριδα Ιφιγένεια,  

να ξέρετε πως πάντα θα αντιστέκεται η νέα γενιά,  

σαν άλλη Συγκλητική Μαρία, αυτή η ηρωϊδα,  

που θυσιάστηκε καίγοντας τα τουρκικά τα πλοία…  

και που προτίμησε τον τιμητικό θάνατο, παρά την απεχθή σκλαβιά….  

 

’Ασβεστο καθαγιασμένο φως σε χρυσή ιερή λαμπάδα,  

μετουσιώθηκε, ευλογημένο από τα σκλαβωμένα μοναστήρια,  

του Αντιφωνητή, του Άη Παντελεημονα, τ΄Απόστολου Ανδρέα και Βαρνάβα.  

Επί τέλους η αξιοπρέπεια, που πήγε,  

που την κρύψανε, οι άτολμοι ταγοί μας,  

δεν έχει θέση πλέον στην ιστορία μας;  

Αισχύνονται, δακρύζουν από ψηλά οι ένδοξοι πρόγονοι μας,  

του ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, του Ή ΤΑΝ, Ή ΕΠΙ ΤΑΣ, του 21, του 40, της ΕΟΚΑ…  

 

Και σκύβουμε σήμερα το κεφάλι στους Τούρκους  

και στους δόλιους άσπονδους «συμμάχους» μας  

και αναφωνούμε, αγά μου Τούρκε βάρβαρε Ερντογάν,,  

για ν’ αγιάσουμε σφάξε και εμάς… σε τουρκικόν οντάν.  

 

Συμπληρωματικό ενδεικτικό απόσπασμα, από το επικό και λυρικό ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη. (Ίδε ποίημα 9η Ιουλίου 1821). Λόγια ανεπανάληπτα από το άγιο στόμα του Εθνομάρτυρα Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού, που αιματόβρεκτος, από τα βάναυσα βασανιστήρια των Τούρκων, τα βροντοφώναξε, στον αιμοσταγή Μουσελίμι. Μαζί του σφαγιάστηκαν στις 9 Ιουλίου (ημέρα Σάββατο)…  

 

Οι Μητροπολίτες Πάφου, Κιτίου και Κυρηνείας (νυν Κερύνεια) και εκατοντάδες Κύπριοι με την κατηγορία ότι βοηθούσαν και συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση…..  

 

Σφάξε μας ούλλους τζι΄ ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιην,/ κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,/ αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάτζιην (αειθαλές δέντρο)/ τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια./ Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται,/ μα πάντα τζιείνον τρώεται τζαι τζείνον καταλυέται.

 

Αυτοί ήταν, είναι και θα είναι οι περήφανοι Έλληνες Κυπραίοι….. Αψηφούσαν τον θάνατο, όπως και οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, που ακόμη και την υστάτη στιγμή τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο και αναφωνούσαν ΕΛΛΑΣ – ΚΥΠΡΟΣ – ΕΝΩΣΙΣ.  

 

Και όπως και ο Σταυραετός του Μαχαιρά Αυξεντίου βροντοφώναξε περικυκλωμένος από μύριους κατακτητές…. «Γνωρίζατε μέχρι σήμερα, πως πολεμούν οι Έλληνες. Τώρα θα μάθετε και πως πεθαίνουν….» και όρθιος πυροβολώντας έγινε ολοκαύτωμα, για την Λευτεριά και την ΕΝΩΣΗ….. Αυτούς τους εθνομάρτυρες προσβάλλετε, όταν για την Ελληνική Κύπρο, γράφεται μειωτικά απαράδεκτα σχόλια. Κοιτάξτε πολύ καλά την πιο κάτω συνταρακτική φώτο…. Είναι ο Γρηγόρης Αυξεντίου, μια άμορφη καμένη μάζα, που μέχρι σήμερα καίει και δίνει το παράδειγμα στην ηρωϊκή Κύπρο να αντιστέκεται …Όλοι οι πεσόντες ήρωες κατά τον ίδιο τρόπο έδωσαν την ζωή τους για την αγαπημένη τους πατρίδα…. Όπως την ζωή του έδωσε και ο εθνομάρτυρας ήρωας αδελφός μου… που τον μιμήθηκε και ο οποίος και αυτός περικυκλωμένος από μυρίους βαρβάρους … τους βροντοφώναξε πολυβολώντας ….ΕΓΩ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΜΑΙ… 

 

Αλήθεια οι Ερινύες και οι νοερές φωνές των χιλιάδων νεκρών μας, δεν άρχισαν να σας κατατρέχουν….; Οι τύψεις δεν σας πολιορκούν;;; ….  

 

Επαναλαμβάνω από προηγούμενα μου άρθρα, ένα μικρό απόσπασμα του Εθνικού ποιητή της Κύπρου Ελληνολάτρη Κώστα Μόντη. Είναι επίσης συμβολικό και διδακτικό, για αυτούς, που ακόμη και σήμερα δείχνουν ασέβεια, στους ιερούς ματοβαμμένους αγώνες αντίστασης των Ελλήνων της Κύπρου ….. ΦΕΥ!  

 

«Την περιμέναμε μέσ’ απ’ τους καπνούς/και τις φλόγες της κοιλάδας των Κέδρων,/Την περιμέναμε απ’ το ξάγναντο του Τρίπυλου,/την περιμέναμε βουτηγμένοι ως το λαιμό/ στη θάλασσα της Κερύνειας,/συγκρατούσαμε το ξεψύχισμά μας να μας προφτάξει./ Φυλλομετρούσαμε την Ιστορία της./ Φυλλομετρούσαμε σαν ευαγγέλιο την Ιστορία της/ -«να εδώ κ’ εδώ κ’ εδώ»-/ και την περιμέναμε,/ κι «όχι, δεν μπορεί να μην έρθει», λέγαμε κι «όχι, δεν γίνεται να μην έρθει», λέγαμε/ κι όπου να’ ναι άκου την με τους Σπαρτιάτες της/ και τα «Υπό σκιάν» και τα «Μολών λαβέ» και τον «Αέρα»,/ κι όπου να’ ναι άκου την!/ Και πραγματικά μια νύχτα έφτασε το μήνυμα πως η Ελλάδα ήρθε./ Τι νύχτα ήταν εκείνη, μητέρα,/τι αντίλαλος ήταν εκείνος,/ τι βουητό ήταν εκείνο που σάρωσε το νησί!/ Αγκαλιαστήκαμε κλαίγοντας και πηδούσαμε/ και φιλιόμαστε και νοιώθαμε ρίγη να μας περιλούουν/ και τα στήθια μας φούσκωναν να διαρραγούν/ κ’ η καρδιά μας χτυπούσε να της ανοίξουμε να βγει./ 

 

Οι χαροκαμένοι ξέχασαν τα παιδιά τους/ και τους αδελφούς και τους πατέρες/ κ’ έκλαιγαν για την Ελλάδα πια,/ κ’ έχασκαν μ’ ένα γελόκλαμα./ Κ’ έλεγαν οι δάσκαλοι «Είδατε;»/ Και λέγαμε όλοι «Είδατε;»/ Ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε ως το βυθό/ ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε πέρα απ’ το βυθό,/ ώσπου την άλλη μέρα βούλιαξε το Τρίπυλο,/ ώσπου την άλλη μέρα πισωπάτησε/ σιωπηλό το Τρόοδος να βρει βράχο να καθίσει,/ ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσε τα μάτια η Αίπεια,/ ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσαν τα μάτια οι Σόλοι και το Κούριο/ κ’ οι αγχόνες της Λευκωσίας/ γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε,/ γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα,/ ψέμα η Ελληνική μεραρχία στην Πάφο,/ γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες/ και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά/ και ψέμα οι Ιστορίες μας,/ ψέμα, όλα ψέμα./ Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα,/ κάτι πανηγυρισμούς,/ κ ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει,/ λυπόταν, δεν το περίμενε,/ ειλικρινά λυπόταν,/ ειλικρινά λυπόταν πάρα πολύ./ Κ’ οι δάσκαλοί μας έσκυψαν ντροπιασμένοι,/ και τα «Εγχειρίδια» έσκυψαν ντροπιασμένα/ κ’ οι δάσκαλοί μας τρέμουν τώρα πια,/ και τα «Εγχειρίδια» τρέμουν τώρα πια/ όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος…/ Δεν κάνω ποίηση, μητέρα, έχω αντίγραφα.  

 

Και τι θα γίνει τώρα,/ θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια/ που ‘ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,/ θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια/ που ‘ταν γεμάτα «Ένωση»/ διακοσμημένη με γιασεμιά και/ λεμονανθούς και μαργαρίτες,/ θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας/ με τις ελληνικές σημαίες,/θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου/ με την «Ένωση» στο γείσο,/ θα πετάξουμε το χάρακά τους/ και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο/ που ‘γραφαν «Ένωση»;/ Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;»  

 

Κώστας Μόντης. (Κύπρος, 1974-1976, Β, 605)  

 

Αυτά θέλετε να επαναληφθούν και σήμερα, για να απαλλαγείτε από τον «μπελά»….αυτού του ατίθασου Ελληνισμού της Κύπρου…. ΑΙΔΩΣ.

  

«Όποιος μας πρόδωσε ( και θα μας ξαναπροδώσει), δεν θα μας συγχωρέσει ποτέ για την πράξη του αυτή».  

 

Ο Ελληνισμός θα τον θυμάται και θα τον αναθεματίζει εσαεί. Οι Ερινύες και οι νοερές φωνές 6000 αδικοχαμένων και προδομένων εθνομαρτύρων, θα πλανώνται δίπλα του… και ζώντα και νεκρό….  

 

«Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.» Ιωάννης Καποδίστριας,  

 

Αν για ακόμη μια φορά ο Ελληνισμός της Κύπρου προδοθεί και εγκαταλειφθεί, θα αγωνισθούμεν μέχρι εσχάτων και ας κατασφαγούμεν με τιμή. Μεταξύ πολέμου και ντροπής θα επιλέξουμε το πρώτο…  

 

Αυτό το ακριτικό Ελληνικό νησί προπύργιο του Ελληνισμού στην εσχατιά της Μεσογείου, που αγωνίζεται ανά τους αιώνες να παραμείνει ΕΛΛΗΝΙΚΟ αν το αφήσετε να χαθεί…., στήστε μια απλή τιμητική στήλη κάπου εν Ελλάδι αφιερωμένη σε …κάποιους αγνοούμενους Έλληνες Κυπρίους που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ βωμών και εστιών και αναγράψτε μεταθανάτιο επίγραμμα…  

Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΛΕΙΝ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ(Ν) ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ……  

 

«Σας βεβαιώνουμε, νεκροί συμπολίτες μας, ότι είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τον απρόσφορο θάνατο σας. Έτοιμοι για όλα, όταν σε λίγο εκμετρώντας τον βίο μας, βρεθούμε απέναντι σας. Αλίμονο στους ανέτοιμους που ζουν με τις ψευδαισθήσεις ότι θα αποφύγουν το κολαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, που επέρχεται ως καταλύτης και κριτής αδυσώπητος, για όσα έπραξαν εις βάρος αυτών που τους εμπιστεύτηκαν» 

Του φίλτατου αείμνηστου ήρωα Στρατηγού Γώργιου Καρούσου, ο οποίος ψυχή τε και σώματι αφιερώθηκε στην αγαπημένη του Κύπρο.

 

Επιμέλεια από Αντώνιο Αντωνά – Συγγραφέα από Ελληνική Κύπρο. 

www.ledrastory.com 

 

Υ.Γ. Για όσους τυχόν μετά την ανάγνωση των πιο πάνω, υποβάλουν το εύλογο ερώτημα και τι έκανε η Κύπρος για την Ελλάδα, τους παραπέμπω σε πρόσφατο άρθρο – απάντηση. 

«ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΣΧΙΔΗΣ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821»