Με ιδιαίτερη συγκίνηση είδα τη μάζωξη των -γερασμένων πλέον, αδυσώπητος ο χρόνος!- παλικαριών της ΕΟΚΑ στην Κύπρο στο συγκινησιακά φορτισμένο μέρος των φυλακισμένων μνημάτων στη Λευκωσία, εκεί που οι επικυρίαρχοι Άγγλοι έθαβαν τους απαγχονισμένους Έλληνες ήρωες μαχητές της Κύπρου κατά τον απελευθερωτικό τους αγώνα της δεκαετίας του 1950.
Από τον δρα Απόστολο Κρητικόπουλο*
Τίμησαν πριν από λίγες ημέρες την επέτειο ενός από τους πιο εμβληματικούς ήρωες του αγώνα, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που σε ηλικία 18 ετών, και με απαράμιλλο θάρρος κατά την εκτέλεσή του από τους «σκύλους τους Άγγλους» (όπως τους λέγανε τότε υποτιμητικά τα αδέλφια μας), προχώρησε σε ομολογία βαθιάς πίστης προς το Έθνος μας, γράφοντας στο τελευταίο γράμμα του την άκρως ηρωική φράση που κάνει όλους εμάς τους πατριώτες να χάνουμε καρδιακούς παλμούς όταν νιώθουμε αυτήν του τη σκέψη: «Μια φορά κανείς πεθαίνει. Είναι καλό πράγμα κάποιος να πεθαίνει για την Ελλάδα».
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση από το μνημόσυνο του Ελληνα ήρωα ήταν πως κανείς κοινοβουλευτικός πατριώτης πολιτικός, ούτε στην Κύπρο αλλά ούτε και στην Ελλάδα, δεν τολμάει να εκφράσει ως πολιτικό στόχο αυτόν που είχαν τα παλικάρια του Διγενή, του Γρίβα μας, οι πολεμιστές της ΕΟΚΑ στα βουνά της Κύπρου: Να γίνει πολιτική ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα. Να είμαστε ένα κράτος. Να αγκαλιαστούμε ως ένα έθνος (για εμένα οι Κύπριοι ως ακρίτες, είναι δυο φορές Έλληνες) και να έχουμε μία κυβέρνηση ώστε να συντονίζει τον ελληνικό λαό για την ευημερία, την πρόοδό μας, και την ελευθερία μας.
Πλέον, όποτε έχω βρεθεί σε συζητήσεις με Κύπριους πατριώτες, παρατηρώ μια αμηχανία στην έκφραση αυτής της θέσης για την ένωσή μας.
Ακούω δικαιολογίες όπως «πλέον ένα κράτος είμαστε, αφού ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και πως «έχουμε το κυπριακό θέμα να λύσουμε, θα έριχνε λάδι στη φωτιά των Τούρκων μια τέτοια πολιτική θέση τώρα».
Όμως εγώ διακρίνω πως ο υλισμός και η ρουτίνα που έχει επιφέρει η οικονομική ανάπτυξη στη μαρτυρική Μεγαλόνησο έχουν κάνει τους αδελφούς μας να ξεχάσουν τη συγκεκριμένη εθνική επιταγή της ενώσεως που είχε παλέψει τόσο σκληρά ο Γρίβας μας για να επιτευχθεί.
Είμαστε όμως κάποιοι λίγοι ρομαντικοί, που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε αυτό που επιτάσσει το κοινό μας αίμα με τους αδελφούς μας Έλληνες στην Κύπρο: Ζήτω η Ένωσις!
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
Μια τιμητική απάντηση στον αγαπητό Dr Απόστολο Κρητικόπουλο, όσον αφορά εξαιρετικό πατριωτικό του πόνημα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΔΕΤΕ.
ΕΝΑ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ... - ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamilykoukfamily.blogspot.com › 2020/01
15 Jan 2020 — Σε άλλο απόσπασμα …., περί «Ένωσης»*…… Και τι θα γίνει τώρα; Θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια, που ήταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»;
Αποσπάσματα ...
Γράμματα στην μητέρα…
Του Κώστα Μόντη. Απόσπασμα.
«Μητέρα, δεν βλέπεις, πως μας αφαίρεσαν τα οστά και σωριαζόμαστε στο παραμικρό και προσπίπτουμε;…. Μας είπαν, πως προεξείχε η καρδιά και την περιέκοψαν….. Κι΄ είμαστε σ΄ ένα μικρό νησί μητέρα, δεν μπορούν να μας τα φορτώσουν όλα…. Μητέρα, αν το βρεις βαρύ το γράμμα μου, είναι που σκύβει απάνω του ο Πενταδάκτυλος, φορτωμένος Τούρκο, αν το βρεις ασήκωτο είναι που γονατίζει απάνω του ο Πενταδάκτυλος φορτωμένος Τούρκο…. Όμως εμείς με αυτά, ποτίζαμε τους ουρανούς, δάκρυα μητέρα….. Γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε, γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα, γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά και ψέμα οι ιστορίες μας …. Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα… κάτι πανηγυρισμούς κι΄ είμαστε και μακριά και δεν μπορούσε….. Και οι δάσκαλοι μας έσκυψαν ντροπιασμένοι…..»
Στις Ερινύες τα δωσε.
Του Αντώνη Αντωνά.
Ο εθνικός μας ποιητής,
Ελληνολάτρης Μόντης,
τα γράμματα που έγραψε,
στη μάνα του Ελλάδα,
στις Ερινύες τα ΄δωσε,
για να τα μεταφέρουν.
Μεταθανάτιο άγγελμα,
θα παρέδιδαν, ήταν και συστημένο,
σαυτούς τους «λίγους», να τ΄ανεμίζουν
που δείλιασαν για να θυμίζουν
ότι την αδελφή Κύπρο άφησαν μόνη…
Ω, ξειν, αγέλλειν τοις Ελλήσι(ν), ότι τηδε κείμεθα….
ΙΔΕΤΕ.
Η Κύπρος η ΕΛΗΝΙΚΗ θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα.thesecretrealtruth.blogspot.com › blo...
1 Feb 2021 — ΕΣΥ, αδελφέ Έλληνα, σαν ο δρόμος σου, στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί ... Και όταν διαβάτη Έλληνα θα φτάσεις, στα ιερά μνήματα τα φυλακισμένα, ...
Απόσπασμα ....Του Αντώνη Αντωνά.
ΕΣΥ, αδελφέ Έλληνα, σαν ο δρόμος σου, στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί σου φέρε, τον «Κάλχα», που την Κύπρο, εθυσίασε και ποτέ στα ματωμένα κυπριακά, χώματα, το πόδι δεν επάτησε, για να εξιλεωθεί, να προσκυνήσει, φόρο τιμής ν΄ αποδώσει και να τα τιμήσει. Και όταν ο θύτης Αρχιερέας, ρωτήθηκε, στη πολύπαθη Κύπρο, αν θα πάει, ρητά αρνήθηκε και από ντροπή, τύψεις, αλλά κι΄ οδύνη, έσκυψε το κεφάλι….. Λευτεριάς και αυτοθυσίας, θα βρεις, μονοπάτια, μοναχικέ Έλληνα αδελφέ, που από μακριά ήρθες, Ελληνικές σημαίες, από σφαίρες, διάτρητες, φθαρμένες, μισοσβησμένα συνθήματα της Ένωσης, σ΄ ερειπωμένα μετερίζια, αντίστασης κι΄ ελευθερίας. Τα μονοπάτια οδηγούν σε Θερμοπύλες, στα «ελεύθερα φυλακισμένα μνήματα».
Απόσπασμα...
Η Κύπρος η ΕΛΗΝΙΚΗ θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα.
Σ΄ όλους τους χαλεπούς αιώνες, ποτέ της δεν ελύγισε βάρβαρους κατακτητές, ποτέ της δεν προσκύνησε! Μισοσβησμένα συνθήματα, ύμνους Ελληνισμού και Ένωσης, διαβάτη Έλληνα στη Κύπρο, θα συναντούσες. Τώρα, συνθήματα δεν θα δεις, θυσία απ΄ τον Κάλχα, σε ελληνικούς βωμούς εγίναν, μαζί με τα προδομένα όνειρα τότε χαθήκαν…. αλλά ποτέ από την καρδιά και την ψυχή των εύτολμων ακριτών Ελληνων Κυπραίων δεν σβηστήκαν…!!!
Στο δια ταύτα αγαπητέ κ. Κρητικόπουλε καλό θα είναι όσοι αδελφοί πατριώτες προς τιμή σας γράφετε αυτά τα σημαντικά πονήματα για τον Ελληνισμό της Κύπρου, νοέρα να τα απευθύνετε και σε αυτούς τους Κάλχες που την Κύπριδα Ιφιγένεια θυσίασαν σε Ελληνικό βωμό και στάχτη έκαναν τα όνειρα των ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΠΡΑΙΩΝ για τον προαιώνιο πόθο της ΕΝΩΣΗΣ ....
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΧΤΥΠΟΥΝ ... ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΑΣ και ακολούθησε το Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ ....
Με εκτίμηση
Αντώνιος Αντωνάς. Συγγραφέας από ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ. Αδελφός ήρωα, που έπεσε μαχόμενος υπέρ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και ΕΝΩΣΗΣ.
www.ledrastory.com